สามก๊ก ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง (หน) ตอนที่ ๕๘

๑๒๙๔ สามก๊กฉบับเจา้ พระยาพระคลงั (หน) ตอนที่ ๕๘ เล่าป่ีแจ้งดังนั้นก็ตระเตรียมกองทัพกับขงเบ้งยกมาโดยด่วน ถึงทุ่งฮันซุยจึงให้หาทหารของ จูลง่ มาถามวา่ ซ่ึงจูลง่ ทาการสงครามด้วยโจโฉครั้งนไ้ี ด้ชัยชนะประการใด ทหารจงึ แจ้งแก่เล่าปีต่ ามได้ ทาการมาแต่ต้นทุกประการ เล่าป่ีได้แจ้งดังน้ันมีความยินดีนัก พิจารณาดูไปหน้าเขาหลังเขาเห็น ท่าทางล้วนทางเปล่ียว จึงว่าแก่ขงเบ้งว่า ความคิดของจูล่งทาสงครามคร้ังนี้ ล้วนเปนโวหารท้ังน้ัน แล้วจึงใหห้ าจลู ่งแลทหารท้ังปวงมาพรอ้ มกนั จงึ วา่ แกจ่ ูลง่ ว่า ทา่ นมีความชอบในสงคราม เราจะต้ังให้ เรียกท่านว่าทหารเสือ จึงเลี้ยงโต๊ะแลเหล้าเข้าตามความยินดี คร้ันเวลาเย็นลงมีทหารคนหน่ึงมาแจง้ ข่าวราชการแกเ่ ล่าปี่ว่า บัดนี้โจโฉจะยกทัพใหญ่มาตามทางเขาสกัดทางน้อย จะรบคืนเอาทุ่งฮนั ซุยให้ ได้ เลา่ ปแ่ี จ้งดงั นนั้ กห็ วั เราะจงึ วา่ ซงึ่ โจโฉจะยกมาเห็นไมช่ นะเปนแทั ดว้ ยเราตัง้ ม่ันอยแู่ ลว้ บดั น้ีจะให้ ทหารไปต้ังค่ายรบั อยูท่ ศิ ตวนั ตกชายทุง่ ฮนั ซยุ ให้จงม่นั คง https://www.samkok911.com/

ตอนที่ ๕๘ ๑๒๙๕ ฝ่ายโจโฉก็ตระเตรียมทหาร ตั้งให้ซิหลงเปน อองเป๋ง (Wang Ping) ทัพหน้าจะยกมา อองเป๋งพนักงานรักษาประตูเข้ามา คานับโจโฉแล้วว่า ข้าพเจ้าได้เรียนดูท่ีตั้งค่าย รู้ว่าจะมี ชัยชนะแลแพ้ คร้ังน้ีข้าพเจ้าจะขออาสาไปช่วยทาราชการ กับซิหลงตามสติปัญญาเอาชัยชนะให้จง ได้ โจโฉมีความ ยินดีตั้งอองเป๋งให้เปนทัพหนา้ ทหารซา้ ยช่วยราชการซหิ ลง ครั้นจัดแจงการเสร็จแล้ว ก็ยกมาเขาเตงกุนสันทิศเหนือ ซิหลงอองเป๋งนายทัพทั้งซ้ายขวาก็คุมทหารยกล่วงมาถึง ทงุ่ ฮันซยุ ซหิ ลงจึงปรึกษาวา่ เราจะขา้ มน้าไปตงั้ คา่ ยอยขู่ า้ ง โนน้ จะเหน็ ประการใด อองเป๋งจึงว่า ถ้าจะข้ามไปเกลือกมิทันจะถึงที่ ขุกมีข้าศึกยกมาในขณะนั้นเราจะผ่อนปรน ประการใด ซหิ ลงจงึ ตอบวา่ เม่อื ครัง้ ฮ่นั สินทาศึกด้วยพระเจ้าฌ้อปาออ๋ งนน้ั ๑ ก็ได้ยกพลทหารไปต้ังอยู่ รมิ น้าเสียทีแกข่ ้าศกึ อกี ยังเอาชยั ชนะได้ แลครั้งนีเ้ ราจะยกไปตง้ั ค่ายรับริมนา้ นนั้ กลัวจะแพ้ด้วยเหตุอัน ใด อองเป๋งจึงว่า คร้ังฮ่ันสินน้ันฮั่นสนิ เห็นพลทหารของพระเจ้าฌ้อปาอ๋องอิดโรยกาลังอยู่แลว้ จึงอาจ สามารถไปต้ังค่ายรับริมน้าได้ แลคร้ังน้ีท่านยังรู้ว่ากาลังจูล่งกับฮองตงนั้นเปนประการใด จึงจะอาจ สามารถไปตั้งค่ายดุจฮ่ันสินนั้น ข้าพเจ้าไม่เห็นด้วย ซิหลงจึงว่า ซ่ึงไม่เห็นด้วยนั้นก็ตามใจเถิด เจ้าจง คุมทหารตามไปตั้งอยู่ริมน้าฝ่ายตวันออกให้มั่นคงอย่าให้มีอันตรายได้ ซิหลงก็ให้ทหารทั้งปวงทา สะพานเรอื กขา้ มแม่น้าฮันซยุ ไปต้งั ค่ายตามซึ่งวา่ กันนั้น ฝ่ายฮองตงกับจูล่งท้ังสองคนพากันเข้าไปหาเล่าป่ีแล้วว่า ข้าพเจ้าทั้งสองจะขออาสาคุม ทหารออกไปรบกับทัพโจโฉเอาชัยชนะคร้ังน้ีจงได้ เล่าปี่ก็เห็นด้วย ฮองตงกับจูล่งสองนายก็ยกไป คร้ันถึงกลางทางฮองตงจึงว่าแก่จูล่งว่า ซิหลงยกมานี้มีกาลังกล้าหาญนัก เราอย่าเพ่อจู่โจมเข้า คอยดู กาลังฝ่ายทหารเขาก่อน ถ้าเห็นอิดโรยได้ท่วงทีแล้ว จึงยกทหารเข้าตีกระหนาบเห็นจะได้ชัยชนะ โดยงา่ ย จูลง่ ก็เหน็ ดว้ ยต่างคนตา่ งกไ็ ปตงั้ คา่ ยตามคาปรกึ ษา ๑ มีอยู่ในเรื่องชิดก๊กไซ่ฮั่น สามก๊กวิทยา

๑๒๙๖ สามกก๊ ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง(หน) ครั้นเวลาร่งุ เชา้ ซิหลงกย็ กทหารมาจะรบกับจลู ง่ แตไ่ ปคอยอยู่จนเวลาเยน็ แล้วก็ไมเ่ หน็ ทหาร จูล่งยกมาต่อสู้ ซิหลงจึงให้ทหารกองหน้ายิงเกาทัณฑ์กระหน่าไปตามหน้าค่าย ฮองตงเห็นดังนั้น จึงบอกแก่จลู ่งว่า ข้าศึกยงั เกาทณั ฑม์ าบัดน้ี เห็นทหารเขาซงึ่ มาน้นั เรรวนจะถอยอย่แู ลว้ ถา้ เราออกไป ตีเห็นจะได้ สองนายพูดกันยังมิทันจะขาดคา พอทหารไปสอดแนมกลับมาบอกว่า ทัพหน้าซิหลง ถอยไปแล้ว ฮองตงก็มีความยินดี คุมทหารออกพร้อมกัน แล้วให้ตีม้าฬ่อฆ้องกลองโห่ร้อง ยกออกตี กระหนาบทัพซิหลง ๆ ก็แตกหนีไปถึงแม่น้าริมทุ่งฮันซุย แต่ทหารเหยียบกันตายเปนอันมาก ส่วนตัว ซิหลงน้ันมกี าลังมาก ก็หนีไปค่ายอองเปง๋ ได้ จึงว่าแก่อองเป๋งว่า เจ้าเห็นทหารเราเพลี่ยงพลา้ แก่ข้าศกึ เหดใุ ดเจ้าจงึ ไมย่ กมาช่วย อองเป๋งจึงตอบว่า เราจะยกไปช่วยท่านนั้นหามีผู้จะรักษาค่ายไม่ แต่แรกจะไปนั้นเราก็ได้ ทัดทาน ท่านมิฟังจึงเปนเหตุทั้งนี้ท่านจะว่าแก่ผู้ใด ซิหลงได้ยินดังนั้นก็โกรธจะใคร่ฆ่าอองเป๋งเสีย อองเป๋งครั้นเห็นซิหลงโกรธ เห็นว่าความร้ายจะถึงตัว ครั้นเวลาค่าก็ให้ทหารของตัวเอาเพลิงจุดค่าย ขน้ึ ซิหลงเห็นดงั น้นั กต็ กใจทง้ิ คา่ ยเสียหนไี ป ส่วนอองเปง๋ นน้ั กข็ า้ มแมน่ ้าฮนั ซุยไปสมคั อยู่ดว้ ยจูล่ง ๆ ก็ พาเอาตัวอองเปง๋ เขา้ ไปคานบั เล่าป่ี อองเปง๋ จงึ วา่ แก่เลา่ ปี่ว่า ในตาบลฮนั ซุยนขี้ ้าพเจ้ารทู้ า่ ทางอยู่ เล่าปี่ได้ฟังดังนั้นก็ดีใจ จึงว่า ท่านมาอยู่ด้วยเราแล้ว ซึ่งการเราจะคิด เอาเมืองฮันต๋งเห็นจะได้สมดังความ ปราถนา แล้วตั้งอองเป๋งให้เปนทหาร สาหรบั นาทางทาการศึกตอ่ ไป ฝา่ ยซหิ ลง หนีมาถึงโจโฉแล้ว จึงทูลเน้ือความว่า บัดน้ีอองเป๋งเปนขบถหนีไปเข้าด้วยเล่าป่ี แลว้ โจโฉได้ฟังดังนั้นก็โกรธ จึงรีบยกทหารมาจะชิงเอาค่ายตาบลฮันซุยคืนให้ได้ ฝ่ายจูล่งมีชัย ชนะแล้วก็ต้ังค่ายม่ันอยู่ รู้ข่าวว่าโจโฉยกมาเห็นว่าจะตั้งอยู่ที่น่ันมิได้ ก็ล่าทัพไปตั้งม่ันอยู่ริมแม่น้า ฮนั ซุยฟากตวนั ตก จงึ สงั่ ให้ทหารตัง้ คา่ ยอยรู่ ิมแมน่ ้า https://www.samkok911.com/

ตอนท่ี ๕๘ ๑๒๙๗ ฝ่ า ย เ ล่ า ป่ี ค รั้ น เ ว ล า เ ย็ น ก็ พ า ขงเบ้งออกดูท่าทาง ขงเบ้งจึงว่าตาบล ฮันซุยนี้ มีเขาอยู่ข้างเหนือเปนอันมาก พอจะซ่องสุมทหารได้สักพันเศษ แล้วก็พา กันมาในค่าย จึงให้หาจูล่งเข้ามาแล้วสั่งว่า ท่านจงคุมทหารห้าร้อยเอากลองแลแตรไป อยู่ท่ีเชิงเขาเหนอื น้า ถ้าเวลากลางคนื ไดย้ ิน เสียงประทัดจุดขึ้นในค่ายเราเปนสาคัญ เมอ่ื ใด ก็ใหเ้ รง่ เป่าแตรตีฆอ้ งกลองอ้ือองึ อยทู่ นี่ นั่ อยา่ ออกรบพงุ่ เลย จูล่งก็คุมทหารมาอยตู่ ามคาขงเบง้ ส่งั ส่วนวา่ ขงเบง้ ครนั้ เวลาเยน็ ก็ขนึ้ ไปอยู่บนเขาสงู คอยดูช้นั เชงิ โจโฉจะทาประการใด คร้ันรุ่งเช้าทหารโจโฉจะเข้ารบ เล่าปี่ก็ห้ามเหล่าทหารให้สงบไว้ในค่ายมิให้ออกต่อสู้ ฝ่าย ทหารโจโฉเห็นดังนั้นก็ประหลาทใจ พอเวลาจะค่าก็ชวนกันกลับคืนไป คร้ันเวลาเที่ยงคืน ขงเบ้งมิได้ เหน็ ทหารโจโฉอยูใ่ นคา่ ย ทั้งแสงเพลิงกม็ ืดอยู่ จงึ ให้ทหารจดุ ประทดั ขน้ึ เปนสาคญั จลู ง่ ต้งั กองซมุ่ อยไู่ ด้ ยินดังนน้ั กใ็ ห้ทหารตกี ลองแลเป่าแตรข้ึนพรอ้ มกัน โจโฉได้ยินกต็ กใจ สาคญั วา่ เล่าปม่ี าปล้นคา่ ย จึงให้ ทหารออกไปดู ทหารกก็ ลบั มาบอกโจโฉวา่ ข้าพเจา้ ออกไปดหู าเหน็ อะไรไม่ คร้ันเวลาดึกแลว้ ได้ยินเสียงกลองแลประทัดอ้ืออึงขึ้นอีกก็ประหลาทใจ ตั้งแต่เวลาคืนวันนน้ั จ น ส า ม คื น มิ ไ ด้ เ ป น อั น ห ลั บ น อ น โจโฉคิดคร่ันคร้ามใจนัก ก็ให้ล่าทัพ ไปจากท่ีนั่นไกลได้ประมาณสามรอ้ ย เส้น ตั้งค่ายอยู่ท่ีกว้างขวางแห่งหนึ่ง ข ง เ บ้ ง แ ล ไ ป เ ห็ น ดั ง นั้ น ก็ หั ว เ ร า ะ แล้วว่าแก่เล่าปี่ว่า โจโฉนี้ดีแต่การ ณรงค์ฝ่ายเดียว หารู้อุบายศึกไม่ วันนี้ขอเ ชิ ญ ท่า นไ ป ต้ั งค่ า ย อ ยู่ ฟากขา้ งโน้นเถิด สามกก๊ วิทยา

๑๒๙๘ สามกก๊ ฉบับเจา้ พระยาพระคลงั (หน) เล่าปี่ไดฟ้ งั ดังนนั้ จงึ ถามวา่ ท่านจะใหเ้ ราไปนน้ั ทา่ นคิดอุบายไว้เปนประการใด ขงเบง้ จงึ ว่า ข้าพเจ้าคิดไว้ว่า ถ้าโจโฉยกมาคร้ังน้ี ฝ่ายท่านกับเล่าฮองเบ้งตัดทาเปนแตก ท้ิงค่ายเครื่องศัสตราวุธ เสีย ข้าพเจ้าจะเตรียมทหารไว้ให้พร้อม ท้ังปีกซ้ายปีกขวาไปคอยท่า แม้เห็นข้าพเจ้าโบกธงสาคัญ จงกลับหน้าเข้าตเี ถดิ เลา่ ปีเ่ ห็นชอบด้วยจงึ พาทหารข้ามไป ฝ่ายโจโฉเห็นเล่าปี่ข้ามมาต้ังค่ายอยู่ก็ประหลาทใจ จึงเขียนหนังสือให้ทหารถือไปค่ายเลา่ ป่ี ว่า จะนัดรบกันเวลาไร ขงเบ้งจึงตอบว่า จะรบกันเวลาพรุ่งน้ี คร้ันเวลาร่งุ เช้าต่างคนต่างก็ยกทหารมา หยุดอยู่หน้าเขาเงาไกสันพร้อมกันท้ัง สองฝ่าย โจโฉขี่ม้าออกยืนอยู่ริมธงรบ ให้ทหารตีกลองสามหน เรียกเล่าป่ีออกมาพูดจากัน เล่าปี่จึงเอาเล่าฮองเบ้งตัดกับทหารเมืองเสฉวนซ่ึงได้ไว้นั้นออกมาด้วย โจโฉเห็นเล่าป่ีออกมาจึงเอาแซ่ม้าชี้หน้าแล้วร้องด่าเล่าปี่ว่า อ้ายคนอกตัญญูเสียสัตย์ กลับมาทรยศ เปนศตั รแู กเ่ จ้าแผน่ ดิน เล่าป่ีจึงตอบว่า ท่านมาดูหมิ่นเราฉน้ีไม่ชอบ เราเปนเชื้อพระวงศ์พระเจ้าเหี้ยนเต้ ถือรับส่ัง มาปราบปรามศัตรูราชสมบัติ ตัวทาผิดฆ่าพระอัครมเหษีพระเจ้าเหี้ยนเต้เสีย ตั้งตัวเปนเจ้าจะ เบียดเบียฬเอาราชสมบัติให้เกินศักดิ์ ตัวยังจะถือว่าไม่เปนขบถอีกหรือ โจโฉได้ฟังดังน้ันก็โกรธ จึงให้ ซหิ ลงออกรบเล่าป่ี ๆ ก็ให้เลา่ ฮองออกต่อสู้ https://www.samkok911.com/

ตอนที่ ๕๘ ๑๒๙๙ ขณะเม่ือเล่าฮองกับซิหลงเข้ารบกัน ด้วยเพลงทวน เล่าปี่นั้นหลีกเข้าอยู่ในกองทัพ ครนั้ เล่าฮองสูซ้ หิ ลงไมไ่ ด้ เลา่ ป่นี ้ันทาเปนแตกหนี โจโฉเห็นดังนั้นจึงสั่งทหารท้ังปวงว่า ถ้าผู้ใดจับ เล่าปี่ได้เราจะปูนบาเหน็จให้เปนเจ้าเมืองเสฉวน ทหารท้ังปวงได้ยินดังนั้น ก็ชวนกันโห่ร้องไล่ ติดตามเลา่ ปไี่ ป ฝ่ายเล่าป่ีกับทหารทั้งปวงทาเปนแตกหนี ทิ้งเคร่ืองศัสตราวุธเสียหนีมาทางตาบลฮันซุย ทหารโจโฉไดค้ า่ ยกด็ ีใจ เขา้ ชิงสง่ิ ของแลเครอ่ื งศสั ตราวุธกนั อื้ออึง โจโฉจงึ ให้ตมี า้ ฬ่อเรียกทหารให้หยดุ อยู่ ทหารท้งั ปวงจงึ ถามว่า ข้าพเจา้ จะไล่ตามจับตวั เลา่ ปมี่ าใหไ้ ด้ เหตุใดทา่ นจงึ หา้ มไว้เล่า โจโฉจึงว่า เราพิเคราะห์ดูการผิดประหลาท ซ่ึงเล่าป่ีข้ามน้ามาต้ังค่ายฟากข้างนี้ ยังมิทัน ช้านานแตกไป กเ็ ปนทสี่ งสัยขอ้ หนึง่ แลทง้ิ ม้าเครื่องศัสตราวุธไว้ในค่ายเปนอนั มาก ก็สงสยั เปนสองข้อ ควรเราจะล่าทัพเสียก่อน อย่าเพ่อให้ทหารทั้งปวงเก็บเอาเข้าของเลย ถ้าผู้ใดไม่ฟังเราจะเอาโทษ ถงึ ตาย ว่าแล้วกเ็ ร่งล่าทัพกลบั ไป ขณะเม่ือโจโฉล่าทัพกลับไปน้ัน ขงเบ้งจึงให้เอาธงสาคัญข้ึนโบก ฝ่ายเล่าป่ีเห็นก็ยกทัพ กลับมา ให้ฮองตงเปนปีกขวา ให้จูล่งเปนปีกซ้าย ตีกระหนาบกันท้ังสองข้าง โจโฉมิอาจสูไ้ ด้ก็แตกหนี ข ง เ บ้ ง จึ ง ใ ห้ ติ ด ต า ม ใ น เ ว ล า ก ล า ง คื น ขณะนน้ั โจโฉหนีไปใกล้เมอื งลาเต๋ง แลเหน็ เพลิงติดขึ้นในเมืองทั้งสี่ทิศก็ตกใจ จึงรู้ว่า เมืองเสียแก่ข้าศึกแล้ว ด้วยแต่ก่อนน้ัน ขงเบ้งใช้ให้เงียมหงันไปรักษาเมืองปาเส แทนตัวอุยเอี๋ยน แล้วให้เตียวหุยอุยเอ๋ียน สองนายนั้นยกไปตเี อาเมืองลาเต๋งได้ โจโฉ ก็หนมี าทางดา่ นเองเปงกว๋ น สามก๊กวิทยา

๑๓๐๐ สามก๊กฉบับเจา้ พระยาพระคลงั (หน) ฝ่ายเล่าป่ีขงเบ้งซ่ึงยกทหาร ตามโจโฉมา ก็เข้าไปในเมืองลาเต๋ง แล้ว เกล้ียกล่อมอาณาประชาราษฎรให้อยู่ เปนปรกติ วันหน่ึงเล่าปี่จึงถามขงเบ้งว่า ซ่ึงโจโฉยกมาทาการด้วยเราครงั้ นี้ เหตใุ ด จึงพลาดพลงั้ เสยี ทีแก่เราน้ันด้วยประการ ใด ขงเบง้ จึงบอกว่า โจโฉเปนคนมสี นั ดาน มักคิดสงสัยมาก ชานาญแต่ใช้ทหารรบ สิ่งเดียว เหตุฉนี้จึงพ่ายแพ้เราโดยง่าย เล่าปี่จึงว่า บัดนี้เห็นโจโฉจะหนีไปอยู่ที่ ด่านเองเปงก๋วน เห็นจะอยู่พวกเดียว ท่านจะคิดอุบายประการใดจึงจะได้ตัว โจโฉเล่า ขงเบ้งจึงว่าข้าพเจา้ คดิ ไวไ้ ดแ้ ล้ว จึงให้เตียวหุยกับอุยเอี๋ยนพาทหารไป สองทาง ก้าวสกัดตัดสเบียงโจโฉให้ได้ แ ล้ ว จึ ง ใ ช้ ใ ห้ ฮ อ ง ต ง แ ล จู ล่ ง นั้ น ไ ป เ ผ า ห น ท า ง ริ ม เ ข า ซ่ึ ง โ จ โ ฉ จ ะ ไ ป นั้ น เ สี ย ทหารสี่เหล่ารับคาแล้วก็ลาเล่าป่ีขงเบ้ง คมุ ทหารให้คนนาทางไป โจโฉอยู่ ณ ด่านเองเปงก๋วน ใช้ให้ทหารไปเทย่ี วสอดแนมดทู ุกตาบล ครั้นทหารไปสอดแนม แล้วกลับมาทลู แก่โจโฉวา่ บัดนี้เล่าปี่ให้ทหารตัดไม้ทับทางน้อยแลทางใหญเ่ สยี สิ้น แล้วเอาเพลงิ จุดไว้ ไมร่ ู้วา่ ทหารเลา่ ปี่จะซุ่มซ่อนอยทู่ ี่ไหนแน่ โจโฉไดฟ้ งั กค็ ดิ สงสยั อยู่ ขณะนน้ั พอมผี ้มู าบอกว่า เตยี วหุยอยุ เอย๋ี นยกทหารมาสกัดจะชิงเอาสเบียงของเราแล้ว โจโฉ จึงถามทหารทง้ั ปวงว่า ผูใ้ ดจะอาสาส้กู ับเตยี วหุยอยุ เอี๋ยนได้บา้ ง เคาทจู ึงวา่ ข้าพเจ้าจะขออาสาไปสใู้ ห้ ได้ โจโฉจึงจัดทหารให้พันหนึ่ง เคาทูก็รีบไปตามทางด่านเองเปงก๋วน คอยป้องกันรับสเบียงมิให้เปน อนั ตราย https://www.samkok911.com/

ตอนที่ ๕๘ ๑๓๐๑ ฝ่ายขุนนางซง่ึ คมุ สเบยี งอยู่น้ัน พบเคาทูเข้าก็ดีใจ จึงว่าถ้าเรามิได้ท่านก็ เห็นจะไม่ถึงด่านเองเปงก๋วนได้ จึงเอา เหล้าเข้าแลสุกรมาเล้ียงเคาทู เคาทูคร้ัน กินสุราเมาแล้ว ก็เดิรนาหน้าเกวียน สเบียงมา คร้ันมาถึงกลางทาง ขุนนางซ่ึง คุมสเบยี งจึงว่าแก่เคาทวู า่ เวลานเ้ี ยน็ แลว้ ข้างหน้าตาบลเมืองโปจิ๋วเปนเขาริมทาง เปลีย่ วอยู่ เราจะไปบดั นี้เห็นจะไมพ่ น้ ภยั เคาทูจงึ วา่ เรามีกาลงั พะลัง ท่านจะกลวั อะไรแก่ศัตรู ในเวลากลางคนื แสงเดอื นกส็ วา่ งเราจะ อยู่ใย เคาทูก็ข้ึนม้านาหน้าเกวียนมา เวลาประมาณยามเศษ พอถึงเขาริมทางตาบลเมืองโปจ๋ิว ได้ยิน เสยี งกลองแลเสียงแตรออื้ อึง เตยี วหุยเหน็ ดังนัน้ ก็ควบมา้ ถือทวนตรงเข้าไลเ่ คาทู ๆ รบกบั เตียวหยุ ด้วยกาลงั เมาสุรา มทิ ัน ได้สักกี่เพลง เตียวหุยก็เอาทวนแทงถูกไหล่เคาทูตกม้าลง พวกทหารซึ่งมาด้วยเคาทูก็ทิ้งเกวียนเสีย เข้าอุ้มเอาตวั เคาทูหนีไปได้ เตียวหุยได้เกวียนแลสเบียงก็กลับมา ทหารซึ่งรักษาเคาทูมาไดก้ ็พาเข้าไป หาโจโฉ ๆ เห็นดังนั้นจึงให้หมอไปพยาบาลเคาทู แล้วโจโฉก็ยกกลับมาทาสงครามด้วยเล่าปี่ ๆ เห็น โจโฉยกกลับเข้ามาจึงให้เล่าฮองคุม ทหารออกไป โจโฉจึงว่า อ้ายเล่าปี่ มันจาเพาะให้อ้ายเลา่ ฮองลูกคนขาย เกือกมาต่อสู้กับเราไม่สมควร เราจะ ให้ลูกเราชื่อโจเจียงหนวดเหลือง ออกไปต่อสู้ฟันให้เน้ือละเอียดไป เล่าฮองได้ยินก็โกรธ ควบม้าราทวน เข้าไล่ทหารโจโฉ ๆ จึงให้ซิหลงออก ตอ่ สู้ เลา่ ฮองทาเปนชกั มา้ หนี โจโฉก็ คุมทหารไลต่ ิดตามเล่าฮองไป สามกก๊ วิทยา

๑๓๐๒ สามก๊กฉบบั เจ้าพระยาพระคลัง(หน) ฝา่ ยเลา่ ป่อี ย่ใู นค่ายแลเห็น กใ็ หท้ หารจุดประทดั ตฆี อ้ งกลองเป่าแตรขึน้ ออ้ื อึง โจโฉเหน็ ว่ายงั มที หารซ่องสมุ อยู่ ก็คิดตกใจกลวั จงึ ให้ทหารกลับถอยหนี พอมาถึงกาแพงดา่ นเองเปงกว๋ นซ่ึงเปนที่อยู่ น้ัน ทหารเล่าปีต่ ามมาทนั ลอ้ มเขา้ ทงั้ ส่ีทิศ จุดเพลงิ โห่รอ้ งข้ึนพร้อมกัน โจโฉก็ตกใจหนอี อกจากที่นัน้ โจเจยี ง (Cao Zhang) ขณะเม่ือโจโฉหนีไปนั้น เตียวหุยคุม ทหารหมู่หน่ึงตั้งสกัดอยู่ข้างหน้า จูล่งคุมทหาร พวกหนึ่งรบประชิดข้างหลังมา ฮองตงคุมทหาร หมวดหนึ่งเร่งยกมาตามทางตาบลเมืองโปจว๋ิ โจโฉ ครั้นหนมี าถึงตาบลหุบเขาเสยี ดกก๊ เห็นผงคลฟี ุ้งขึน้ มีทหารหมวดหน่ึงยกมา โจโฉจึงว่าถ้าเปนทหาร ของเล่าปี่มาซอ่ งสมุ ไว้ เห็นว่าเราจะตายเปนมน่ั คง ครั้นว่ากันเท่านั้น พอทหารน้ันมาใกล้ จึงรู้ว่า โจเจียงผบู้ ตุ รทีส่ องยกมาก็ดีใจ อนั โจเจยี งคนนเ้ี มื่อ ยังหนุ่มน้อยอยู่นั้น มักขี่ม้ายิงเกาทัณฑ์ มีกาลังย่ิง กว่าคนทั้งหลาย โจโฉผู้บิดาก็ได้สั่งสอนว่า เจ้าไม่ พอใจอ่านหนังสือ พอใจแต่ข่ีม้ายิงเกาทัณฑ์ ศิลปศาสตร์นี้เปนประโยชน์มีกาลังแต่ผู้เดียว ไม่มเี กียรติยศเลื่องลอื โจเจียงจงึ ว่าแก่บิดาว่า อันศิลปศาสตร์สิ่งนี้ก็เปนการทหารสาหรบั ลูกผูช้ าย อาจสามารถจะ คมุ ทหารไดถ้ งึ แสนหน่งึ จะหาความชอบรกั ษาแผน่ ดินก็จะดีกวา่ เรียนหนังสืออีก โจโฉถามบุตรทง้ั ปวง ว่า ซึ่งโจเจียงว่าดังนี้ น้าใจบุตรท้ังปวงผู้ใดจะรักประการใดบ้าง บุตรท้ังน้ันก็นิ่งอยู่ แต่โจเจียงผู้เดียว น้นั จงึ ตอบวา่ ขา้ พเจา้ รักจะเปนทหาร โจโฉจึงวา่ จะเปนทหารขณะเมือ่ เจา้ จะต่อส้สู งครามนน้ั จะทาประการใดในกระบวรสงคราม โจเจียงจึงว่า ข้าพเจ้าจะทาสงครามแก่ข้าศึกนั้น จะใส่เสอื้ เกราะถืออาวุธออกหน้าทหารทั้งปวง ถึงจะ อับจนก็ไม่อาลัยแก่ลูกเมียเลย ถ้าทหารผู้ใดมีความชอบในสงครามก็จะปูนบาเหน็จ ถ้าผู้ใดผิดก็จะ ประหารชีวิตเสยี https://www.samkok911.com/

ตอนท่ี ๕๘ ๑๓๐๓ โจโฉไดฟ้ ังดงั นั้นก็ดีใจหัวเราะแลว้ จงึ ว่า เจ้าคิดดังนี้ชอบอยู่แลว้ ขณะน้ันพระเจา้ เหย้ี นเต้มา อยู่เมืองฮูโต๋ได้ยี่สิบสามปี พอออหวนอยู่เมืองไตกุ๋นคิดการขบถ โจโฉจึงให้โจเจียงผู้บุตรยกทหาร ห้าหม่ืนไปรบเมืองไตกุ๋น จึงสั่งสอนว่า เมื่อเราอยู่บ้านอยู่เรอื นน้ันเปนพ่อลกู กัน บัดนี้เจ้าจะไปทาการ ศึก ก็เหมือนข้ากับเจ้า อย่าได้คิดประมาท ถ้าผิดก็จะเอาโทษตามผิด เราส่ังสอนเจ้าจงควรจาเถิด ว่ากันเท่าน้ันแล้ว โจเจียงก็ลาโจโฉยกทหารไปเมืองไตกุ๋นทิศเหนือ ก็เข้ารบพุ่งด้วยออหวน ๆ แตกหนีโจเจียงไปที่ตาบลสองเขียน โจเจียงก็ปราบปรามเมืองไตกุ๋นราบคาบแลว้ พอไดย้ ินข่าววา่ โจโฉ ผูบ้ ิดามาตัง้ ทพั อยู่ ณ ดา่ นเองเปงกว๋ นก็ยกทหารมาช่วย ฝ่ายโจโฉเห็นโจเจียงมาจึงว่า เจ้าหนวดเหลืองบตุ รเรามาถึงแล้ว การซ่ึงจะสู้รบกับเล่าปี่เห็น จะไม่เปนไรนัก ก็พากันยกมาถึงค่ายอยู่ ณ เขาเสียดก๊ก จึงมีผู้นาข่าวราชการไปแจ้งแก่เล่าป่ีว่า บัดนี้ โจโฉพาโจเจียงผู้บุตรยกทัพกลับมาอีกแลว้ เล่าป่ีได้ฟังดังน้ันจึงถามทหารท้ังปวงว่า ผู้ใดจะอาสาไปรบกับโจเจียงได้บ้าง เล่าฮองจึง รับว่า ข้าพเจ้าจะขออาสาไป ฝ่ายเบ้งตัดได้ยินจึงว่าข้าพเจ้าจะขอไปด้วย เล่าป่ีจึงว่าคร้ังน้ีเราจะดู ท่านท้ังสอง ฝีมือใครจะดีกว่ากัน ก็จัดทหารให้คนละห้าพัน เล่าฮองเปนทัพหน้าเบ้งตัดเปนทัพหนุน ลาเล่าป่แี ล้วยกทหารมา คร้ันถึงทัพโจเจียง ก็เข้ารบพุ่งกับโจเจียงได้สาม เพลง เล่าฮองแพ้กลับถอยหลังมา ส่วนเบ้งตัดเห็นก็ขับ ทหารหนุนเข้ามา เมื่อจะเข้ารบกันนั้น เห็นทหารโจโฉ แลโจเจียงวุ่นวาย เหตุด้วยม้าเฉียวแลงอหลันทหารเล่าป่ี ยกตามรบมาภายหลังอีกพวกหนึ่ง ส่วนเบ้งตัดได้ที ก็ให้ ทหารโห่ร้องเข้าตกี ระหนาบกับม้าเฉียวด้วยกันทั้งสองทพั พวกทหารโจโฉก็แตกหนีไป เลา่ ฮอง (Liu Feng) ฝา่ ยโจเจียงครน้ั เหน็ ทหารแตกแลว้ แตต่ ัวผ้เู ดยี วเขา้ รบกับงอหลนั มทิ ันถงึ เพลงหนง่ึ โจเจยี ง เอาทวนแทงถูกท่ีสาคญั งอหลันตกม้าตาย ทหารท้ังปวงต่างก็กลบั เข้ารบอีก มิทันได้แพ้ชนะกนั โจโฉ จึงให้ทหารถอยกลับมาต้ังอยู่ ณ หุบเขาเสียดก๊ก โจโฉคิดในใจว่า แต่มาตั้งอยู่ท่ีน่ีช้านานแล้ว ครั้นจะ ยกไปบดั น้ีกเ็ ห็นว่าม้าเฉียวยงั ต้านทานอยู่ คิดละอายแก่พวกข้าศกึ กห็ ยุดอยูย่ งั ไมย่ กไป สามก๊กวิทยา

๑๓๐๔ สามกก๊ ฉบับเจ้าพระยาพระคลงั (หน) ฝ่ายพ่อครัวคร้ันเวลาเย็นจึงยกเอาไก่ต้มตัวหนึ่งเข้ามาถวายแก่โจโฉ ๆ กินเน้ือไก่ส้ินแล้ว ยังเหลือแต่กระดูก จึงเอาตะเกียบหยิบเอาขาไก่ชูขึ้นไว้ ราพึงแต่ในใจว่า จะทิ้งเสียก็เสียดายด้วยยงั มี รสอยู่ ขาไกน่ ีเ้ ปรยี บดังการสงครามครั้งนี้ คร้ันจะเลกิ ละเสียกจ็ ะอัปยศ จะทาเอาชัยชนะกไ็ ม่สดวก เม่ือโจโฉราพึงอยู่ดังน้ัน พอแฮหัวตุ้นเข้ามาทูลถามว่า ในเวลาคืนวันน้ี จะเรียกช่ือส่ิงใดเปน สาคญั ขานยาม โจโฉสาละวนพเิ คราะหข์ าไก่อยจู่ ึงพล้ังปากออกไปว่าขาไก่ แฮหัวตุ้นไดย้ นิ ดงั น้ันกก็ ลบั ออกมา ครั้นเวลาค่าจึงบอกกันให้ขานยามว่าขาไก่ เอียวสิ้วสมุห์บาญชีกองทัพน้ันมีปัญญาก็รู้แจ้งซ่ึง ขานยาม จงึ บอกทหารบันดาพวกพ้องของตัวว่า ใหต้ ระเตรยี มจะเลิกทัพอยแู่ ล้ว ขณะนั้นมีทหารคนหนึ่งมาบอกแฮหัวตุ้นว่า เอียวส้ิวให้พรรคพวกตระเตรียมไว้ว่าจะยกทัพ กลับไปแล้ว แฮหัวตุ้นจึงให้หาเอียวส้ิวมาถามว่า ท่านรู้อย่างไรจึงว่าจะยกทัพไป เอียวส้ิวจึงว่า เราได้ ยินขานยามว่าขาไก่ก็เข้าใจว่าโจโฉจะยกทัพไปอยู่แลว้ จึงตระเตรียมกัน แฮหัวตุ้นได้ฟังก็ตกใจ จึงส่ัง ทหารให้จดั แจงเตรียมตัวไวบ้ ้าง https://www.samkok911.com/

ตอนท่ี ๕๘ ๑๓๐๕ ส่วนโจโฉในเวลากลางคืนวันนั้น ไม่สบายใจ เอยี วส้วิ (Yang Xiu) เท่ียวไปดรู อบค่าย จึงเห็นทหารทง้ั ปวงตระเตรยี มก็ประ หลาทใจ โจโฉกลับมาท่ีอยู่ จึงให้หาแฮหัวตุ้นมาถามว่า ทหารท้ังปวงทาดังนี้เปนประการใด แฮหัวตุ้นจึงทูลว่า เอียวสิ้วมาบอกข้าพเจ้าว่าจะเลิกทัพไปแล้ว โจโฉจึงให้ หาเอยี วส้วิ เขา้ มาถามวา่ ทา่ นบอกแฮหัวตุ้นดงั นี้เห็นเหตุ ประการใด เอียวส้ิวจึงทูลว่า ข้าพเจ้าได้ยินทหารขาน ยามว่าขาไก่ ก็รู้ว่าจะเลิกทัพ โจโฉได้ฟังดังนั้นก็โกรธ ว่าท่านมากล่าวดังนี้ผิด แกล้งจะให้ทหารเราเสียน้าใจ โทษทา่ นถงึ ตาย จงึ ให้ทหารเอาตวั เอียวส้ิวไปตดั สสี ะเสยี เสยี บไว้ประตคู า่ ย มใิ หท้ หารท้งั ปวงดูเยีย่ งกนั แลเอียวสิ้วคนน้ี แต่ก่อนมาเปนคนมักอวดตัว ว่าวิชาการดีมีความคิด โจโฉเกรงขามแก่ เอยี วส้วิ อยู่ แลเมือ่ ครงั้ มผี ้คู ดิ ร้ายโจโฉ ๆ อุบายส่งั คนใช้สนิธว่า เรานอนรา้ ยมักเลมอฆ่าคน ถา้ เรานอน อยา่ ให้ผ้ใู ดเขา้ มาใกล้ วันหนึ่งเวลากลางวนั โจโฉทานอนหลบั อยู่บนเตียง แกล้งทาใหผ้ ้าห่มนอนตกลง จากตัว จึงมีข้าสนิธคนหน่ึงเข้ามาหยิบผ้าห่มข้ึนห่มให้ โจโฉทาเลมอลุกข้ึนชักกระบ่ีฟันคนนั้นถึงแก่ ความตาย แล้วก็กลับนอนไป อีกสักครู่หน่ึงจึงลุกขึ้นแกล้งทาเปนตกใจ ถามว่าผู้ใดมาฆ่าคนสนิธของ เราเสีย คนทงั้ ปวงก็บอกโดยความจรงิ โจโฉก็ทาเปนรอ้ งไห้ สั่งให้เอาศพนั้นไปฝังไว้ คนท้งั ปวงไม่รู้เท่า จึงว่าโจโฉนอนร้ายมักเลมอ ฆ่าคน จาเพาะเอียวส้ิวคน เดียวล่วงรู้อุบาย คร้ันให้ยก เอาศพผู้ตายไปฝัง เอียวส้ิวก็ ส ง ส า ร จึ ง ว่ า แ ก่ ศ พ นั้ น ว่ า มหาอุปราชหานอนฝันร้ายไม่ เปนกรรมของท่านจึงตาย โจโฉแจ้งเหตุดังน้ัน เห็นว่า เอียวส้วิ รู้เทา่ ก็โกรธแตใ่ นใจ สามกก๊ วิทยา

๑๓๐๖ สามกก๊ ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง(หน) อีกครั้งหนึ่งโจโฉจะใคร่ล่วงรู้ดู ปัญญาโจสิดแลโจผบี ตุ รทัง้ สองคน จึงใช้ให้ เดิรออกไปนอกประตูวัง แล้วโจโฉจึงลอบ ใช้ให้คนไปลอบสง่ั นายประตไู ว้ว่าวนั น้ีอย่า ให้ใครออกไป ส่วนโจผีเดิรมาถึงประตแู ล้ว ก็จะออกไป นายประตูห้ามไม่ให้โจผีไป โจผีก็กลับคืนมา ฝ่ายโจสิดรู้ว่านายประตู ห้ามไม่ให้โจผีผู้พี่ออกไปก็มีความสงสาร จึงเอาเน้ือความมาถามเอียวส้ิว ๆ จึงว่า รับสั่งใช้ให้ท่านออกไป ถ้าผู้ใดบังอาจห้ามไว้จงใหฆ้ า่ ผู้นน้ั เสีย จึงจะควร โจสิดได้ฟังดังน้ัน ก็กลับมาตามคาเอียวส้ิว คร้ันถึงประตูนายประตูก็ห้ามไว้ โจสิดโกรธจึง ตวาดนายประตวู ่า เองบังอาจมาห้ามเราผถู้ อื รับสง่ั ไว้ แล้วกฆ็ ่านายประตเู สยี โจโฉแจ้งดังน้ันกเ็ ขา้ ใจว่าโจสดิ มีปัญญา กว่าโจผี ครั้นอยู่มาภายหลังมีผู้มาทูลโจโฉว่า โจสิดกระทาการได้ดงั น้ี เพราะได้ปัญญาเอียวสวิ้ ส่ังสอน โจโฉได้ฟังดังนั้นก็โกรธแก่เอียวส้ิว ท้ัง โจสดิ นัน้ ก็หายนิ ดไี ม่ คร้นั นานมาโจโฉจึงถามการ สงครามแก่โจสดิ ๆ ก็บอกได้ทุกประการไม่ขดั สน เพราะเอยี วสว้ิ สัง่ สอน โจโฉก็ย่ิงคิดสงสัยนกั อยู่มาวันหน่ึงโจผีมาบอกโจโฉว่า เอียวส้ิว (Yang Xiu) ซ่ึงโจสิดรู้หลักมากน้ัน เพราะได้ความคิด เอียวส้ิวสอนมาดอก โจโฉก็ย่ิงมีความโกรธเปน อันมาก คิดพยาบาทจะใคร่ฆ่าเอียวส้ิวเสียให้ได้ คร้ันเม่ือมาที่ตาบลเขาเสียดก๊ก พอเอียวส้ิวทา ความผิดว่าด้วยขาไก่ ล่วงรู้เท่าความคิดโจโฉ ๆ โกรธกาลังพยาบาท ได้ทีแล้วก็ฆ่าเอียวส้ิวเสีย โจโฉทาเปนโกรธจะฆา่ แฮหัวต้นุ เสยี ดว้ ย https://www.samkok911.com/

ตอนที่ ๕๘ ๑๓๐๗ ฝ่ายขุนนางท้ังปวงจึงทูลขอโทษแฮหัวตุ้นไว้ โจโฉจึงตวาดให้แฮหัวตุ้นถอยออกไปจากที่นั้น แล้วส่ังแก่ทหารท้ังปวงว่า พรุ่งน้ีเราจะยกไปแล้ว ครั้นรุ่งขึ้นโจโฉก็ยกทัพออกจากหุบเขาเสียดก๊ก พออุยเอี๋ยนคุมทหารยกมาสกัดทางอยู่ตรงหน้า โจโฉจึงร้องว่า ท่านมาอยู่ด้วยเราเถิด เราจะให้ บาเหน็จแก่ท่านจงมาก อุยเอี๋ยนได้ฟังดังน้ันก็โกรธ จึงร้องด่าโจโฉด้วยคาหยาบช้า ฝ่ายโจโฉขัดใจจึงใช้ให้บังเต๊ก ออกรบ ฝ่ายทหารท้งั สองขา้ งเขา้ รบพุ่งติดพันกันอยู่ พอมผี นู้ าข่าวมาบอกโจโฉว่า บดั นี้มา้ เฉยี วตามมา จะปล้นเอากองกลางกองหลังของเราด้วยแล้ว โจโฉได้ฟังจึงถอดกระบ่ีออกแกว่งว่า ถ้าทหารผู้ใด ยอ่ ท้อถอยออกมาเราจะฆา่ เสีย ทหารทั้งปวงก็เข้ารบเสมอหน้ากนั มิได้ย่อทอ้ ฝ่ายอุยเอ๋ียนแกล้งทาหนี โจโฉก็ให้ทหารเข้ารบกับม้าเฉียวอกี เล่า ส่วนตัวโจโฉข่ีม้ายืนอยู่บนเนิน เขา ดูทหารท้ังสองฝ่ายซึ่งรบกัน อุยเอ๋ียนควบม้าวิ่งมาตรงหน้าโจโฉ แล้วจึงร้องว่า เราชื่ออุยเอี๋ยนกลับ มานี่แล้วก็เอาเกาทัณฑ์ยิงไปถูก ปากโจโฉ ฟันหน้าหักสองซ่ีตกลง จากม้า อุยเอ๋ียนเห็นดังนั้นก็ดีใจท้ิง เกาทัณฑ์เสีย ถือเอาง้าวเร่งขับม้าไล่มาตามเนินเขา จะจับตัวโจโฉฆ่าเสียให้ได้ ขณะนั้นพอบังเต๊ก กลับมาเห็นอุยเอี๋ยนไล่โจโฉ บังเต๊กจึงร้องว่า ท่านอย่าทาร้ายเจ้าเรา ก็เข้าต้านหน้าพาทหารเข้ารบ อยุ เอย๋ี นแกโ้ จโฉไว้ ฝ่ายมา้ เฉียวแลเห็นดังนั้นกพ็ าทหารถอยไปหยุดอยู่ ฝ่ายบังเต๊กกับทหารท้ังปวงช่วยโจโฉได้แล้ว ก็พากันกลับมาค่าย จึงเร่งให้หมอมารักษา แผลโจโฉซ่ึงถูกเกาทัณฑ์น้ัน ส่วนโจโฉได้รับความเจ็บปวด จึงคิดไปถึงเอียวสิ้วซ่ึงว่าให้เราถอย เราไม่ ฟังฆ่าเอียวส้ิวเสียคิดเสียดาย ก็ให้เอาสีสะซ่ึงเสียบไว้นั้นไปฝังไว้ แล้วจึงส่ังให้ยกทัพกลับให้บังเต๊ก เปนทพั รงั้ หลงั สว่ นตวั โจโฉน้ันป่วยอย่นู อนมาในรถ ทหารซา้ ยขวาก็ป้องกันมา สามก๊กวิทยา

๑๓๐๘ สามกก๊ ฉบบั เจ้าพระยาพระคลงั (หน) ฝ่ายขงเบ้งเห็นว่า คร้ังนี้โจโฉจะท้ิงเมืองฮันต๋งเสีย จึงใช้ให้ม้าเฉียวคุมทหารท้ังปวงแยก เปนสิบเหล่า ออกสกัดรบแลปลน้ ทงั้ กลางวันกลางคืนอย่าได้ขาด โจโฉจงึ จะไมต่ ั้งอยนู่ านได้ เพราะถูก เกาทณั ฑข์ องอยุ เอย๋ี นครนั่ ครา้ มใจอยู่ โจโฉได้ความเจ็บปวด จึงยกทหารจากเขาเสียดก๊กหนีไป ครั้นถึงกลางทางมีผู้มาทูลว่า หบุ เขาเสียดก๊กน้ัน บดั นีเ้ กดิ เพลงิ ไหม้ขน้ึ แล้ว โจโฉกร็ ีบให้ทหารหนีไป ฝา่ ยม้าเฉยี วเหน็ โจโฉแตกหนไี ป แล้วก็คุมทหารเร่งติดตามไปภายหลัง โจโฉเห็นทหารท้ังปวงอิดโรยก็มิได้หยุดเร่งไปทั้งกลางวัน กลางคนื ครนั้ ถงึ เมอื งเกงเตียวแล้วกใ็ หห้ ยดุ พักทหารอยู่ สนิ ตา่ (Shen Dan) ฝ่ายเล่าปี่ขงเบ้งยกทัพไป ส่ังให้เล่าฮองเบ้งตัดอองเป๋ง คุมทหารยกไปตีเมืองซงหยง ฝ่ายสินต่าเจ้าเมืองซงหยง ครั้นรู้ว่าโจโฉ ปราชัยแก่ข้าศึกหนีไป ทิ้งเมืองฮันต๋งเสียแล้ว ก็มิอาจจะสู้รบเล่าปี่ได้ จงึ พาทหารบนั ดาพรรคพวกมาสมคั ทาราชการด้วยเล่าป่ี ๆ คร้นั ได้เมือง ซงหยงแล้ว ก็เกล้ียกล่อมอาณาประชาราษฎรได้เปนปรกติ แล้วก็ ปนู บาเหน็จทหารท้ังปวงโดยมีความชอบ ฝ่ายชาวเมืองแลขุนนางทั้งปวงคิดกันจะใคร่ยกเล่าปี่ข้ึนเปนเจ้า แต่ชวนกันคิดมิรู้ท่ีจะว่าได้ ก็ชวนกันเข้ามาหาขงเบ้งว่า ข้าพเจ้าชาวเมืองท้ังปวงเห็นพร้อมกันว่า จะให้เล่าป่ีเปนเจ้า ขงเบ้งได้ฟงั ดังน้ันจงึ ว่า ใจเรากค็ ดิ อยู่ แล้วพาหวดเจง้ แลทหารทั้งปวงไปหาเลา่ ปว่ี า่ อันโจโฉอหงั การทาสงู ศักดิ์มา สู้กับเราแล้วหนีไป บัดน้ีอาณาประชาราษฎร หามีที่พ่ึงไม่ เห็นท่านประกอบไปด้วยความ สัตย์ ใจเผ่ือแผ่ไปในแผ่นดิน แลเมืองเสฉวน เมืองฮันต๋ง ซ่ึงเปนเมืองใหญ่ทั้งสอง ก็ปราบ ไดร้ าบคาบแลว้ ฝ่ายขนุ นางแลทหารชาวเมือง ท้ังปวงปรึกษาเห็นพร้อมกันว่า ท่านนี้ควรจะ ป้องกันศัตรูเปนท่ีพึ่งได้ ขอเชิญท่านขึ้นเปน เจา้ แกข่ ้าพเจา้ ทั้งปวงเถิด https://www.samkok911.com/

ตอนที่ ๕๘ ๑๓๐๙ เล่าปี่ได้ฟังดังนั้นก็ตกใจจึงว่า ท่านมากล่าวคาดังน้ีผิดนัก เราเปนเชื้อพระวงศ์พระเจ้า เหี้ยนเต้ จะมาทาดงั น้ีมิเปนขบถต่อเจา้ แผ่นดินหรือ ขงเบ้งจึงตอบว่า หาเปนเช่นน้ันไม่ ด้วยบ้านเมือง ทุกวันน้เี ปนจลาจล ต่างคนต่างก็แขงเมือง เกดิ รบพุ่งฆ่าฟนั กนั เปนอนั มาก บดั น้คี นทง้ั ปวงหาทพ่ี ่ึงมิได้ ต้ังใจจะเอาท่านเปนท่ีพึ่ง แลท่านจะมาว่าดังน้ีคนท้ังปวงจะมิเสียใจหรือ เล่าปี่จึงตอบว่า น้าใจเรา ทุกวันนี้ก็หายินดีที่จะเปนเจ้าไม่ ท่านจงปรึกษาหาท่ีพึ่งอ่ืนเถิด คนท้ังปวงจึงว่า ถ้าท่านไม่ยอมดังนั้น ข้าพเจา้ ทั้งปวงกจ็ ะลาไป ฝ่ายขงเบ้งจึงว่า ขอเชิญท่านขึ้นเปนเจ้าฮันต๋งเถิด ข้าพเจ้าเห็นสมควรอยู่แล้ว เล่าป่ีจึงว่า ยงั หามรี ับสั่งต้งั ให้เราเปนเจ้าไม่ ท่านว่าดังนีก้ ็เห็นเปนยกยอ่ งกันเองมิบงั ควร ขงเบง้ จึงวา่ ท่านอย่าถือ สัตยอ์ ยฉู่ นี้เลย ทา่ นจงทาตามคาท่ปี รกึ ษาเถิด ฝ่ายเตียวหุยผู้ได้ให้สัตย์แก่เล่าป่ีเปนพ่ีน้องกันมาแต่ก่อนนั้น จึงร้องว่าแก่คนทั้งปวงว่า แตแ่ ซอ่ น่ื ยังเปนเจ้าได้ อันเลา่ ปีพ่ ี่เรานกี้ เ็ ปนเช้อื พระวงศ์พระเจา้ เหี้ยนเต้ อย่าว่าแตเ่ ปนเจา้ ฮนั ต๋งนเ้ี ลย ถึงจะเปนเจ้าแผน่ ดินในเมอื งหลวงก็จะได้ เหตุใดจึงว่าไม่สมควร เล่าปี่ได้ฟังกโ็ กรธตวาดเอาแล้วจงึ วา่ เจา้ อยา่ พูดมากไป สามก๊กวิทยา

๑๓๑๐ สามกก๊ ฉบับเจ้าพระยาพระคลงั (หน) ขงเบ้งจึงว่าแก่เล่าป่ีว่า ท่านจงเปนเจ้าฮันต๋งก่อนเถิด ข้าพเจ้าจะให้หนังสือไปกราบทูล พระเจ้าเห้ียนเต้ต่อภายหลัง ท่านอย่าวิตกเลย เล่าปี่มิสมัครีรออยู่ถึงสามคร้ัง ครั้นเห็นคนทั้งปวงว่า กลา่ ววิงวอนนักแล้วขัดไม่ได้ กย็ อมเปนเจา้ เมอื งฮันตง๋ ตามคาปรึกษา ขณะน้ันพระเจ้าเห้ียนเต้มาอยู่เมืองฮูโต๋ได้ยี่สิบส่ีปี (พ.ศ. ๗๖๒) ครั้นถึงเดือนเก้า จึงปลูก โรงพิธีนอกเมืองฮันต๋ง ที่ตาบลไกเอ๋ียงกว้างขวางได้เก้าเส้น จึงยกเครื่องกระยาหารเส้นวัก เชญิ เทพารกั ษ์มาพรอ้ มกนั เปนทช่ี ยั มงคล ฝ่ายเคาเจง้ กับหวดเจ้งนัน้ ก็เชญิ เล่าป่ีข้ึนบนโรงพิธี แลว้ ให้แตง่ ตวั ตามสมควร ใหน้ ง่ั ผินหน้า ไปสู่ทิศตวันออก ขุนนางท้ังปวงกก็ ราบพร้อมกัน อวยชัยให้พรตามธรรมเนียม เล่าป่ีน้ันจึงตง้ั เลา่ เส้ียน ผู้บุตรให้เปนเจ้า ต้ังขงเบ้งให้เปนท่ีเสนาบดีผูใ้ หญใ่ นการสงคราม เคาเจ้งกับหวดเจ้งเปนที่ปรึกษา ต้ัง กวนอเู ตยี วหุยจลู ่งม้าเฉยี วฮองตงเปนทหารเสือ ตงั้ อุยเอ๋ยี นเปนทหารเอก https://www.samkok911.com/

ตอนท่ี ๕๘ ๑๓๑๑ คร้นั จัดแจงตงั้ แตง่ ทหาร ผู้กระทาความชอบสาเร็จแลว้ เลา่ ป่ีจึงมหี นังสือไปให้กราบทลู พระ เจ้าเหย้ี นเต้ เปนใจความว่า บัดน้ขี า้ พเจ้าตเี มืองฮนั ต๋งเมืองเสฉวนได้แล้ว ฝ่ายทหารแลไพรพ่ ลเมืองท้ัง ปวง มขี งเบง้ เปนประธาน ปรึกษาพร้อมกันใหย้ กขา้ พเจ้าเปนเจ้าเมืองฮนั ต๋ง ข้าพเจา้ กลวั ความผดิ ด้วย หามีรับส่ังไม่ คนทั้งปวงก็มิฟังจึงว่า ถ้าข้าพเจ้ามิยอมเปนเจ้า คนทั้งปวงต่างคนต่างว่าจะไปเสียสิ้น ข้าพเจา้ เหน็ ว่าราชการสงครามน้ันยังจะทาไปอยู่ เกลือกผ้คู นจะระสา่ ระสาย กลัวจะเสียราชการไป จงึ ยอมตามคาปรึกษา ซงึ่ ข้าพเจ้ากระทาบังอาจทั้งน้มี คิ วรนัก แล้วเล่าป่จี งึ ให้ทหารถอื หนังสือไปเมอื งฮูโต๋ ฝา่ ยโจโฉเห็นทหารเลา่ ปี่ถอื หนงั สอื มา จงึ เอาหนังสอื ออกอา่ นดรู ู้เนอ้ื ความวา่ เล่าป่ตี ง้ั ตัวเปน เจ้าดังน้ันก็โกรธ จึงด่าเล่าปี่ว่า อ้ายชาติทอเสื่อขาย ตั้งตัวเองเปนเจ้า กูจะกาจัดเสยี ให้ได้ โจโฉก็หยบิ หนงั สอื ไว้มไิ ด้บอกไปแก่พระเจา้ เหยี้ นเต้ แลว้ สั่งให้ตระเตรยี มทหารจะยกไปรบกบั เลา่ ป่ี ฝ่ายสุมาอ้ีจงึ ทูลว่า อย่าเพ่อยกไปให้ทหารลาบากก่อน ข้าพเจ้ามีอุบายสิง่ หนึ่งมพิ ักให้ไปรบ เลย จะให้เล่าปี่มีภัยข้ึนในเมืองเสฉวนต่าง ๆ ได้ ถ้าเห็นอิดโรยแล้วจึงค่อยยกไปให้มีชัยชนะโดยง่าย โจโฉไดฟ้ งั ดังน้นั ก็ดใี จ จงึ ถามสมุ าอี้ว่าจะทาประการใด สุมาอ้ีจึงว่า ซึ่งเมืองกังต๋ังซุนกวนยกน้องสาวให้เล่าปี่น้ัน ควรเราจะยุยงซุนกวนให้มีความ โกรธ ไปคืนเอาเมืองเกงจ๋ิว เล่าป่ีก็จะมิให้โดยง่าย ทั้งสองฝ่ายก็จะเปนอะริแก่กัน แล้วจึงใช้คนดีมี ฝีปากไปเกลี้ยกล่อมซุนกวนให้ยกไปตีเมืองเกงจ๋ิว คร้ันเล่าป่ีรู้แล้วก็จะยกทหารเมืองเสฉวนแลเมือง ฮันต๋งมาช่วยเมืองเกงจ๋ิว ภายหลังท่านจึงยกทหารไปตีเมืองฮันต๋งแลเมืองเสฉวน เล่าป่ีก็เปนธุระ ทงั้ สองฝา่ ย มใิ หช้ ว่ ยกนั ได้ เราก็จะไดช้ ัยชนะโดยง่าย โจโฉไดฟ้ ังดังนัน้ ก็เห็นด้วย จงึ เขยี นหนังสือแล้ว ให้บวนทงถือไปเมืองกังตั๋ง ฝ่ายซุนกวนรู้ว่าบวนทงมาถึง จึงให้หาขุนนางมาปรึกษาว่า บัดน้ีโจโฉให้บวนทงมาหา เราจะเปนประการใด ฝ่ายเตียวเจียวผเู้ ปนที่ปรึกษาจงึ วา่ โจโฉกับเราแต่ก่อนมาก็เปนข้าศึกกันอยู่ แต่เห็นเราเปน พวกกับเล่าปี่แล้ว โจโฉจึงมิได้รบกับเรามาช้านาน แล ซึ่งโจโฉใช้บวนทงมานี้เห็นจะประนอมกับเรา ท่านจงให้ รบั บวนทงเขา้ มาเถดิ บวนทง,หมนั ทอง (Man Chong) สามก๊กวิทยา

๑๓๑๒ สามก๊กฉบบั เจา้ พระยาพระคลงั (หน) ซุนกวนได้ฟังก็เห็นชอบด้วย จึงให้ ขุนนางไปรบั บวนทงเขา้ มา บวนทงเข้ามาถงึ คานับ แล้วย่ืนหนังสือให้ซุนกวน ๆ คลี่หนังสืออ่านดู เปนใจความวา่ เรามไิ ดไ้ ปมาหากันช้านาน ก็เพราะ เล่าปี่มาต้ังตัวเปนเจ้าเมืองเสฉวนแลเมืองฮันต๋งจึง ขาดไมตรีกัน ถ้ากะไรก็ให้ท่านเร่งไปรบเอาเมือง เกงจิ๋วเถิด ฝา่ ยเรากจ็ ะยกไปรบเมอื งฮนั ต๋งแลเมือง เสฉวน เล่าป่ีก็จะพว้าพวังสองฝ่าย เห็นจะไม่สู้เราได้ ภายหลังเราจึงค่อยแบ่งปันกันแล้วเราก็จะต้ัง ความสัตย์มไิ ดค้ ิดเบยี ดเบยี ฬกนั เลย ซุนกวนได้แจ้งในหนังสือดังน้ัน ก็แต่งโต๊ะให้บวนทงกินอย่สู าเรจ็ แล้ว ก็ให้ไปอยู่ตึกตาแหน่ง แขกเมือง ฝ่ายซุนกวนจึงปรึกษาขุนนางท้ังปวงว่า โจโฉมีหนังสือมาดังน้ีจะเห็นประการใด โกะหยง จงึ วา่ ซง่ึ โจโฉวา่ มาดงั นี้ก็ชอบอยู่ ควรเราจะรับคาใหบ้ วนทงกลับไปบอกโจโฉ ใหย้ กทัพไปตกี ระหนาบ ภายหลังเราจึงให้ทหารสอดแนมดวู ่ากวนอูจะทาประการใด จงึ คอ่ ยทาการตอ่ ไป จกู ดั กน๋ิ จงึ ว่าแกซ่ นุ กวนวา่ ข้าพเจ้ารูว้ า่ กวนอูซึง่ ตัง้ อยเู่ มอื งเกงจิ๋วนนั้ เล่าปก่ี ็ขอเมียให้จนเกิด บุตรสองคน เปนหญิงคนหน่ึงเปนชายคนหน่ึง บุตรหญิงน้ันยังหาผัวมิได้ ข้าพเจ้าจะขอเปนพ่อสื่อไป ขอให้แก่บุตรท่าน ถ้ากวนอูยอมให้แลว้ เราจึงจะคิดการกับกวนอูไปกาจดั โจโฉเสีย ถ้ากวนอูมิยอมให้ เรากจ็ ะไปช่วยโจโฉรบเอาเมอื งเกงจว๋ิ ซุนกวนได้ฟังจูกัดกิ๋นว่าดังน้ันก็เห็นชอบ จึงส่ังให้ส่ง ตัวบวนทงกลับคืนไปเมืองฮูโต๋ แล้วให้จูกัดกิ๋นไปเมืองเกงจิ๋ว จูกัดก๋ินจงึ เข้าไปกระทาคานับแก่กวนอู ๆ จงึ ถามวา่ ทา่ นมาหา เราบัดนี้ด้วยธรุ ะสงิ่ ใด จูกัดกน๋ิ จึงบอกวา่ ข้าพเจา้ มาคร้ังนี้ ดว้ ย ซุนกวนมีบุตรชายคนหน่ึง มีปัญญาหลักแหลม รู้ว่าท่านมีบุตร หญิงคนหนึ่งจึงให้ขา้ พเจ้ามาสู่ขอหวังจะไดเ้ ปนมิตรกันท้ัง สอง ฝ่าย จะได้ช่วยกันกาจัดโจโฉ ซึ่งข้าพเจ้าว่าท้ังน้ีเปนการมงคล ขอท่านจงไดพ้ ิเคราะห์ดูใหค้ วรเถิด จูกัดกนิ๋ (Zhuge Jin) https://www.samkok911.com/

ตอนท่ี ๕๘ ๑๓๑๓ กวนอูได้ฟังดังนั้นก็โกรธจึงว่า อันบุตรของเรานี้เปนชาติเชื้อเหล่าเสือ ไม่สมควรจะให้แก่สุนัข ท่านว่ามาดังนี้ ถ้าเรามิคิดเห็นแก่หน้าขงเบ้งน้องของท่าน เราก็จะฆ่าทา่ นเสยี อย่าวา่ ไปเลย วา่ เท่านัน้ แล้วก็ให้หหารขับจูกัดกิ๋นออกไปเสีย จู กั ด ก๋ิ น เ ห็ น ก ว น อู โ ก ร ธ ก็ ต ก ใ จ ก ลั ว กลับคืนไปหาซุนกวน จึงบอกความตาม กวนอูว่าทุกประการ ซุนกวนได้ฟงั ดงั นน้ั ก็โกรธจึงว่า เหตใดกวนอูจงึ มาดูถกู เราดงั น้ี จงึ ให้หาเตยี วเจียวแลขุนนาง ทั้งปวงมาปรึกษาวา่ บดั น้ีเราจะไปตีเอาเมอื งเกงจ๋วิ จะเห็นประการใด เปาจิดจึงวา่ อันโจโฉนีค้ ิดจะใคร่ ชิงเอาราชสมบัติพระเจ้าเห้ียนเต้ก็นานอยู่แล้ว แต่ทว่าเกรงเล่าปี่อยู่จึงมิอาจทาการได้ แลบัดน้ีให้คน ถือหนังสอื มาจะใหเ้ ราไปตเี อาเมอื งเกงจ๋วิ น้ัน ก็เหมอื นหนึ่งจะแกล้งเอาภยั มาใหเ้ รา ฝ่ายซุนกวนจึงว่า ท่านว่าน้ีมิชอบ แต่เล่าป่ีล่อลวงเราว่า จะคืนเมืองเกงจ๋ิวให้เราแล้วก็มิให้ เรามีความแค้นอยู่นานแล้ว เปาจิดจึงว่า บัดนี้โจหยินคุมทหารอยู่รักษาเมืองอ้วนเสีย แฮหัวตุ้นอยู่ รักษาเมืองซงหยง ก็เปนทางบกหามีแม่น้ากั้นหน้าไม่ เหตุใดจึงไม่ไปตีเอาเมืองเกงจิ๋วเล่า ซ่ึงจะให้เรา ไปตีน้ีท่านยังไม่คิดเห็นประหลาทหรือ ท่านจงใช้ทหาร ไปหาโจโฉว่า ให้ใช้โจหยินไปรบเอาเมืองเกงจิ๋วเถิด ถ้ากวนอูรู้ก็จะยกไปตีเมืองอ้วนเสีย แล้วท่านจึงวกไปตี เมอื งเกงจ๋ิวกจ็ ะได้ไมข่ ดั สน ซนุ กวนไดฟ้ ังก็เหน็ ชอบด้วย จึงให้ทหารถือหนังสือไปบอกโจโฉให้ใช้โจหยินไปรบ เมอื งเกงจ๋ิว ฝ่ายโจโฉแจ้งในหนังสือดังนั้นก็มีความยินดี แล้วให้บวนทงไปช่วยราชการเปนท่ีปรึกษา กับโจหยินซึ่งตั้งอยู่ ณ เมืองอ้วนเสีย น้ัน โจโฉจึงตอบหนังสือไปถึงซุนกวนว่า ถ้าดังนั้นท่านจงยกเปน ทพั เรอื ไป เห็นวา่ จะตเี อาเมอื งเกงจิ๋วได้ไมข่ ดั สน สามก๊กวิทยา