สามก๊ก ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง (หน) ตอนที่ ๒๒

๔๔๘ สามก๊กฉบับเจ้าพระยาพระคลงั (หน) โจโฉจึงออกจากพระราชวังกลับมาบ้านแล้วปรึกษาเทียหยกว่า ตังสินกับพวกห้าคนซึ่ง คิดรา้ ยเราน้ันเราก็ฆ่าเสยี แลว้ ยงั แต่เล่าป่กี ับมา้ เทง้ เราจะคิดประการใดจึงจะได้ตัวมาฆ่าเสีย เทียหยก จึงว่า ม้าเท้งไปอยู่เมืองเสเหลียงนั้นมีทหารเปนอันมาก ถ้าท่านจะยกกองทัพไปตีเอาบัดนี้เมืองเราก็ เปนกังวลอยู่ ขอให้ท่านเร่งแตง่ ผ้มู ีสติปญั ญาไปเกล้ยี กล่อมหาตัวมา้ เท้งกลบั เข้ามา อย่าให้ทันม้าเทง้ รู้ ว่าท่านจับตังสินกับพวกเพื่อนฆ่าเสีย ข้าพเจ้าเห็นว่าม้าเท้งไม่แจ้งเนื้อความท้ังนี้ก็จะเข้ามา จึงจับฆ่า เสียก็จะได้โดยง่าย อันเล่าป่ีนั้นไปอยู่เมืองชีจิ๋ว ซ่องสุมทหารจะคอยรับกองทัพท่าน บัดนี้ทหาร อว้ นเสีย้ วกับทหารเราก็ยงั ตงั้ รอกันอยู่ ณ ตาบลกวั ต่อ เห็นเล่าปจ่ี ะใหม้ หี นงั สือไปคดิ กับอว้ นเส้ียวเปน อันหนง่ึ อันเดียวกัน ถ้าท่านยกกองทัพไปรบเลา่ ป่ี ดีร้ายอ้วนเสีย้ วจะยกมาตีเมอื งฮโู ตเ๋ ปนมน่ั คง ผใู้ ดซ่ึง จะตา้ นทานอว้ นเสีย้ วไดน้ ัน้ ขดั สน โจโฉจึงตอบ วา่ เลา่ ปีน่ นั้ เปนคนมีสติปญั ญา ถา้ ละไวช้ ้าก็จะ มีกาลังมากข้ึน อุปมาเหมือนลูกนกอันขนปีก ยังไม่ข้ึนพร้อม แม้เราจะน่ิงไว้ให้อยู่ในรังฉน้ี ถา้ ขนขึน้ พร้อมแลว้ กจ็ ะบินไปทางไกลได้ ซงึ่ จะ จับตัวนั้นเห็นจะได้ความขัดสน อ้วนเสี้ยวนน้ั มี ทหารมากก็จริง แต่สติปัญญาน้อย ถึงจะคิด ประการใดเรากไ็ มก่ ลัว ขณะนั้นพอกุยแกเข้ามา โจโฉจึงปรึกษาว่า เราจะยกกองทัพไปรบเล่าปี่ ณ เมืองชีจิ๋วฝ่าย ทิศตวันออก แต่คิดเกรงอยู่ข้างฝ่ายทิศเหนือ เกลือกอ้วนเสี้ยวรู้ จะยกกองทัพมาโจมตีเอาเมืองฮูโต๋ ทา่ นจะคดิ เห็นประการใด กุยแกจงึ วา่ อนั ความคดิ อว้ นเสย้ี วนนั้ ถา้ จะทาการส่ิงใดก็รวดเร็ว จะใชผ้ ู้ใด อ้วนเส้ียวมักคดิ สงสยั มวิ างใจ ประการหนึ่งทหารท้ังปวงก็แก่งแย่งกัน จึงจะยกมาตีเมอื งฮูโต๋ ก็เห็นจะ ไม่สมความคิด อันเล่าปี่น้ันก็พ่ึงได้กลับไปอยู่เมืองชีจิ๋ว แล้วทหารของเราก็ตดิ ไปด้วย ซ่ึงจะคิดการศกึ ไปน้ัน เห็นทหารทั้งปวงยังไม่พร้อมเปนใจเดียวกัน ครั้นจะนิ่งไว้ทหารก็จะเปนใจประนอมกันเข้า ขอเร่งยกกองทัพไปตีเมืองชีจิ๋วเสียก่อน โจโฉได้ฟังดังน้ันก็มีความยินดี จึงตอบกุยแกว่า ซ่ึงเราถามนี้ แกล้งจะดูความคิดท่าน ท่านว่ามาก็เหมือนน้าใจเราคิด แล้วโจโฉก็เกณฑ์ทหารไดป้ ระมาณย่ีสิบหมืน่ ยกออกจากเมอื งฮโู ต๋ www.samkok911.com

ตอนที่ ๒๒ ๔๔๙ ฝ่ายม้าใช้รู้ว่าโจโฉยกมา จึงรีบไปเมือง ชีจิ๋วบอกเน้ือความแก่ซนุ เขียนว่า บัดนี้กองทัพโจโฉ ยกมา ซุนเขียนแจ้งดังน้ันก็ไปบอกแก่กวนอู ณ เมอื งแหฝ้ อื ตามคามา้ ใช้ แล้วว่าให้จดั แจงทหารไว้ให้ พร้อม แลซุนเขียนก็ไปเมืองเสียวพ่าย บอก เน้ือความแก่เล่าปี่ ๆ แจ้งดังน้ันจึงว่า เราจะให้มี หนังสือไปถึงอ้วนเส้ียวอีก ให้ยกกองทัพมาช่วย จึงจะต้านทานโจโฉได้ เล่าป่ีก็แต่งหนังสือไปให้อ้วนเสี้ยว ซุนเขียนก็รับเอาหนังสือไปถึงเมืองกิจ๋ิว จึงเข้าไปหาเตียนห้อง เล่าเนื้อความให้ฟังทุกประการ แล้วว่าท่านจงช่วยพาเข้าไปหาอ้วนเสี้ยว เตียนห้องไดฟ้ ังดังนั้นก็พาซุนเขียนเข้าไปถึงอ้วนเสย้ี ว ซุนเขียนคานับแล้วส่งหนังสือให้ อ้วนเส้ียวอ่าน แจ้งแลว้ มิได้ตอบประการใด แกล้งทาเปนทกุ ข์ เตยี นหอ้ งเห็นหนา้ อ้วนเส้ียวนั้นเสรา้ หมองจงึ ถามวา่ วนั นีข้ ้าพเจ้าเห็นท่านไมส่ บายน้ันมีวิตก ส่ิงใดหรือ อว้ นเสยี้ วจึงบอกว่า เรานใี้ กล้จะตายอยู่แล้ว จงึ ไม่มีความสบาย เตยี นห้องจงึ ว่า เหตุใดทา่ น เจรจาเปนความอปั มงคล อว้ นเสย้ี วจงึ ว่า ชวี ติ เราจะตายวันนพ้ี รุ่งน้ีก็ไมร่ ู้ เราวติ กถึงบตุ รห้าคน เหน็ วา่ บุตรคนสุดท้องน้ันมีสติปัญญาอยู่บ้าง แต่อายุยังเด็กนัก บัดน้ีก็ป่วยหนักอยู่ เราจึงไม่มีความสบาย จึงคิดการสิ่งใดมิได้ เตียนห้องจึงตอบว่า คนทั้งปวงก็ลือ ชาปรากฎว่า ท่านเปนใหญ่อยู่ในหัวเมืองฝ่ายเหนือ เหตุ ใดท่านมาคิดย่อท้อ จะมาตีตัวตายก่อนไข้นั้นไม่ควร บัดนี้โจโฉก็ยกกองทัพไปตเี มอื งชีจ๋ิว เมืองฮูโต๋น้นั หามผี ้ใู ด อยู่รกั ษาไม่ เลา่ ป่กี ใ็ หห้ นงั สือมาขอกองทัพทา่ นไปชว่ ย ถ้า ท่านยกกองทัพไปโจมตีเมือง ฮูโต๋ครั้งนี้เห็นจะได้โดยง่าย อ้วนเส้ียวจึงตอบว่า เราก็แจ้งอยู่ว่าครั้งน้ีได้ทีทาการศึก แต่ใจเรานั้นเปนห่วงอยู่ถึงบุตร ถ้าบุตรเปนอันตรายข้าง หลังชีวิตเราก็จะตายด้วย ประการหนึ่งมาทว่าจะยกไปก็ ไม่มีชัยชนะ ด้วยเหตุไม่สบาย แล้วส่ัง ซุนเขียนว่า คร้ังนี้ เราไม่ยกไปแล้ว จงไปบอกแก่เล่าปี่เถิด ถ้าอับจนเข้าก็ให้ เตียนหอ้ ง (Tian Feng) มาหาเรา เราจะช่วยทานบุ ารุงมิให้ขดั สน สามกก๊ วิทยา

๔๕๐ สามก๊กฉบบั เจ้าพระยาพระคลัง(หน) เตียนห้องได้ยินอ้วนเส้ียวว่า ดังน้ันก็โกรธจึงว่า เสียดายครั้งน้ีได้ทีอยู่ แล้ว ควรหรือมาคิดเปนห่วงด้วยลูกเล็ก เดก็ นอ้ ย เตยี นหอ้ งทอดใจใหญ่เดิรกระทืบ เท้าออกไป ซุนเขียนก็ลาอ้วนเสี้ยวกลบั ไป เมืองเสียวพ่าย แจ้งเน้ือความแก่เล่าปี่ตาม คาอ้วนเส้ียววา่ เล่าปี่ไดฟ้ ังดังนัน้ ก็ตกใจจงึ ปรึกษาซุนเขียนว่า โจโฉยกกองทัพมาคร้งั น้ี เราจะคิดอา่ นรบพงุ่ ป้องกันประการใด เตียวหุยจึงว่าแก่เลา่ ป่ีว่า อันทัพโจโฉยกมาคร้งั น้ี ถ้าจะละให้ตั้งลงได้ ก็จะมีกาลังทาการศึก คิดร้ายแก่เรา บัดน้ีกองทัพโจโฉก็ยกมาใกล้เมืองเราแล้ว เวลาค่าวันน้ีข้าพเจ้าจะอาสาคุมทหารยก ออกไปโจมตีกองทัพโจโฉอย่าให้ต้ังมั่น ลงได้ เห็นโจโฉจะเสียทีเปนมั่นคง เล่าป่ีได้ฟังดังนั้นจงึ ว่า น้อง เราแตก่ ่อนมาเหน็ วา่ ไมม่ ีความคดิ มแี ตฝ่ ีมือรบพุ่งกลา้ หาญ เราพึ่งได้เหน็ ความคดิ นอ้ งเรา ทากลอุบาย จบั เลา่ ต้ายได้ครัง้ หนึ่ง มาครั้งน้จี ะยกออกโจมตีกองทพั โจโฉมิให้ตั้งมัน่ ลงไดน้ นั้ ต้องใจเรานกั แล้วเล่าป่ี กใ็ ห้เกณฑท์ หารเตรียมไวส้ าหรับเล่าป่กี องหนง่ึ จัดทหารไวส้ าหรับเตยี วหยุ กองหนึ่ง ฝ่ายโจโฉยกกองทัพมาใกล้จะถึงเมืองเสียวพ่าย พอเกิดลมพายุใหญ่พัดหนักธงชัยซ่ึงปักมา บนเกวียนนั้นหักทบลง โจโฉเห็นวิปริตดงั นั้น ก็ให้หยุดทหารต้ังค่ายมั่นไว้ แล้วถามที่ปรึกษาว่า ซึ่งลม พายุพัดมาถูกธงชัยเราหักลงท้ังนี้ จะเห็นดแี ลร้ายประการใด ซุนฮกจึงว่า ซึ่งเกิดพายใุ หญ่พัดธงชยั หัก ทบลงมานั้น เปนลมตวนั ออก เวลาค่าวันน้ีดีรา้ ยเล่าป่ีจะยกออกมาปล้นค่ายเราเปนม่ันคง พอมอกาย เข้ามาวา่ แก่โจโฉวา่ ลมตวนั ออกพัดมาถกู ธงชัยหักนน้ั ข้าพเจา้ เหน็ วา่ กลางคืนวันนจ้ี ะมผี มู้ าปลน้ คา่ ย โจโฉได้ฟังซนุ ฮกกับมอกายวา่ ต้องคากันดังน้นั จึงวา่ ซ่งึ เกดิ ลมมาทงั้ น้หี ากเทพดาสาแดงเหตุ ให้รู้เพราะบุญของเรา โจโฉจึงให้แบ่งทหารเปนสิบเอ็ดกอง กองหนึ่งให้อยู่รักษาค่าย แปดกองน้ันให้ นายทหารเอกคุมทหารเลวยกแยกออกไปซุ่มอยูน่ อกคา่ ยทัง้ แปดทิศ ถ้าเหน็ กองทพั ผู้ใดยกมาปล้นค่าย ก็ให้ทหารทั้งแปดกองตีกระหนาบล้อมเข้ามา สองกองนั้นให้แยกกันไปต้ังสกัดอยู่ปากทางเมืองชีจ๋ิว กองหน่งึ เมอื งแหฝ้ ือกองหนง่ึ www.samkok911.com

ตอนท่ี ๒๒ ๔๕๑ คร้ันเวลาสองยาม เล่าป่ีกับเตียวหุยก็คุมทหารออกมาจากเมืองเสียวพ่าย เตียวหุยน้ันคิด กาเริบว่า คร้ังก่อนทากลอุบายจับเล่าต้ายได้ ครั้งน้ีเล่าปี่ก็สรรเสริญความคิดเปนอันมาก เตียวหุยจึง ขี่ม้าคุมทหารเปนกองหน้า ยกเข้าไปตีปล้นค่ายโจโฉ เตียวหุยเห็นคนในค่ายน้ันน้อย แล้วได้ยินเสียง ทหารภายนอกโหร่ ้องอ้ือองึ ทั้งคบเพลิงกส็ ว่างข้ึนเปนอันมาก จึงคิดว่าดีร้ายโจโฉจะคดิ กลอุบาย ก็พา ทหารกลบั ออกมาหาเลา่ ปี่ พอพบเตียวเล้ียวเคาทูอิกิ๋มลิเตียนซิหลงงักจ้ินแฮหัวตุ้นแฮหัวเอี๋ยนคุม ทหารตีกระหนาบ ล้อมเข้ามาท้ังแปดทิศ ได้รบพุ่งฆ่าฟันกันเปนสามารถ แลทหารซ่ึงเตียวหุยคุมมาน้ัน เปนทหารเดิม ของโจโฉกแ็ ตกเขา้ หานายทหารท้ังแปดกองน้นั ยังเหลือทหารซง่ึ สนิธอยปู่ ระมาณสสี่ ิบเศษ เตียวหุยรบ พุ่งป้องกันเปนสามารถ แล้วพาทหารสสี่ ิบเศษนัน้ รบฝา่ ออกมาได้ จึงคิดแตใ่ นใจวา่ คร้ันจะไปหาเล่าป่ี แลไปเมืองชีจิ๋วเมืองแห้ฝือบัดนี้ก็ไม่ได้ เห็นทหารโจโฉจะไปต้ังสกัดอยปู่ ากทาง จึงพาทหารท้ังปวงหนี ข้ึนไปอย่บู นเขาบองเอย๋ี ง สามก๊กวิทยา

๔๕๒ สามก๊กฉบบั เจา้ พระยาพระคลัง(หน) ฝ่ายเล่าปี่น้ันขี่ม้าคุมทหารยก หนุนเตียวหุยเข้าไป ครั้นได้ยินเสียงทหาร โห่ร้องอื้ออึงล้อมค่ายโจโฉเข้ามา เล่าป่ีจึง คิดว่าเตียวหุยเข้าไปปล้นค่ายน้ัน ดีร้ายจะ เสียทีแกโ่ จโฉ พอแลเหน็ แฮหัวตุน้ คุมทหาร เข้ามาตัดเอาทหารเล่าป่ีไปได้ประมาณก่ึง หน่ึง เล่าปี่เห็นดังน้ันก็โกรธ จึงขับม้าเข้า รบด้วยแฮหัวตุ้น พอแฮหัวเอ๋ียนคมุ ทหารตี กระหนาบเข้ามา เลา่ ปก่ี ็ขับม้ารบพุง่ ป้องกนั เปนสามารถ ทหารเล่าปลี่ ม้ ตายบ้าง เขา้ หาโจโฉบ้าง เหลือ ทหารซ่ึงสนิธอยู่ประมาณสามสิบเศษ เล่าป่ีจึงพาทหารรบฝา่ ออกมาจะกลับไปเมืองเสียวพ่าย แลเหน็ แสงเพลิงในเมืองสว่างขึ้น เล่าปี่จึงคิดว่าทหารโจโฉเข้าตีเอาเมืองได้แล้ว จึงขับม้าพาทหารหนีไปถึง ปากทางเมืองชีจิ๋วแลเมอื งแห้ฝือ เห็นทหารโจโฉต้ังสกดั อย่ทู ้ังสองทางเปนอันมาก จึงคิดว่าครั้งนโ้ี จโฉ ยกมาทาการใหญ่หลวง เรากับเตียวหุยต่างคนต่างแตกไป แลกวนอูซ่ึงอยู่รักษาครอบครัวในเมือง แห้ฝือนั้น ก็ยังไม่ได้รู้เหตวุ ่าดีแลร้าย ซ่ึงอ้วนเส้ียวสั่งมาแก่ซุนเขียนวา่ ขัดสนประการใดก็ให้ไปหาเถิด จะช่วยธุระนั้น ครั้งนี้จาจะไปอาศรัยอ้วนเสี้ยวอยู่ก่อน จึงจะได้คิดการต่อไป แล้วเล่าปี่ก็พาทหารรีบ หนีจะไปทางเมืองกิจ๋ิว พอพบลิเตียนคุมทหารสกัดทางอยู่ เล่าปี่ตกใจมิได้คิดอ่านสู้รบประการใด จึงท้งิ ทหารสามสิบเศษเสยี ขบั มา้ หนีเอาตัวรอด ลเิ ตียนนัน้ จบั เอาทหารเล่าปีไ่ ว้ได้สนิ้ ขณะเมื่อเล่าป่ีควบม้าหนีไปนั้น ทั้งกลางวันกลางคืนได้ทางประมาณพันเส้น คร้ันถึงเมือง เซียงจ๋ิวจึงบอกแก่นายประตูว่า เรา จะเข้าไปหาอ้วนถาเจ้าเมืองซึ่งเปน บุตรอ้วนเสี้ยว นายประตูก็เอา เน้ือความเข้าไปบอกแก่อ้วนถา ๆ มี ความยินดี จึงออกมาคานับรับเล่าป่ี เข้าไป เล่าปี่จึงเล่าเน้ือความแต่หลัง ให้อ้วนถาฟังทุกประการ แล้วว่าเรา จะไปอาศรัยอยู่กับอ้วนเส้ียวผู้เปน บิดาทา่ น จะไดค้ ิดอ่านกาจัดโจโฉเสยี www.samkok911.com

ตอนที่ ๒๒ ๔๕๓ อ้วนถาได้ฟังดงั นั้นก็มีความสงสารเปนอันมาก อว้ นถำ (Yuan Tan) ก็ให้แต่งโต๊ะเล้ียง แล้วจัดแจงที่อยู่ให้เล่าป่ีอาศรัย จึง แต่งหนังสือบอกไปถึงบิดาตามคาเล่าปี่ ให้ม้าใช้ถือไป ก่อน แล้วให้ทหารป้องกันรักษาเล่าป่ีไปภายหลัง ม้าใช้ มาถึงเมืองกิจ๋ิว ก็เอาหนังสือนั้นเข้าไปให้แก่อ้วนเสย้ี ว ๆ แจ้งเนอ้ื ความกม็ ใี จยินดี จงึ พาทหารออกมาคอยรับเลา่ ป่ี อยู่นอกเมือง ครั้นเห็นเล่าปี่มาถึง อ้วนเสี้ยวจึงไปจูงเอา มือเล่าปี่ ถ้อยทีถ้อยคานับกนั แล้วพาเลา่ ปี่เข้ามาในเมอื ง อ้วนเสี้ยวจึงว่าแกเ่ ลา่ ปี่วา่ ท่านให้ซุนเขียนมาขอกองทพั นั้น บุตรเราป่วยหนักอยู่ จึงมิได้ยกไปช่วยท่าน ๆ อย่า น้อยใจแก่เราเลย เรามีความวิตกอยู่มิได้ขาด บัดนี้ท่าน เสียเมืองไปแก่โจโฉ แต่ตัวท่านได้มาเห็นหน้ากันน้ีเรามี ความยนิ ดีนกั เล่าปี่จึงว่า ครั้งนี้ข้าพเจ้าเปนคนอนาถา ซึ่งท่านนับถือนีค้ ุณหาท่ีสุดไม่ แต่ก่อนน้ันข้าพเจ้าก็ แจ้งอยู่ว่า น้าใจท่านกว้างขวางอารี เลี้ยงทหารมิให้อนาทร ข้าพเจ้าก็คิดอยู่ว่าจะมาพึ่งอยู่ให้ท่านใช้ จะได้ช่วยกันกาจัดโจโฉเสีย บัดนี้เสียทีแก่โจโฉมาแต่ตัว แต่น้องข้าพเจ้าท้ังสองกับครอบครัวยังไม่รู้ ว่าเปนตายประการใด ซึ่งข้าพเจ้ามาหาท่านแต่ผู้เดียวน้ี มีความอัปยศแก่คนท้ังปวงเปนอันมาก ครั้งนี้ ข้าพเจ้าจะขอกินน้าสบถอยู่ทาการด้วยท่านกว่าจะสาเร็จ อ้วนเสี้ยวได้ฟังดังน้ันก็มีความยินดี จึงจัดแจงเครื่องอุปโภคแลเคร่อื งบรโิ ภคใหเ้ ปนอนั มาก ทานบุ ารงุ เลา่ ปีไ่ ว้ในเมืองกจิ ิ๋ว ฝ่ายโจโฉในเวลากลางคืนน้ัน คุมทหารเข้าตีเอาเมืองเสียวพ่ายได้ แลยกกองทัพไปตีเมือง ชจี ว๋ิ แลบิตก๊ บฮิ องกันหยง ซง่ึ เล่าปีใ่ ห้รักษาเมอื งจงึ คิดกนั ว่า ทพั โจโฉยกมาครง้ั น้ใี หญห่ ลวงนัก เหน็ เรา จะตา้ นทานมิได้ ก็พากนั หนอี อกจากเมือง แต่ตันเต๋งเหน็ จวนตัว จงึ เปิดประตูเมอื งออกไปรบั โจโฉใหเ้ ป นความชอบไว้ โจโฉเหน็ ดงั น้นั กม็ คี วามยินดียกทหารเขา้ ไป จงึ กาชบั ทหารมใิ ห้ทาอนั ตรายแกช่ าวเมือง แล้วปรึกษาแก่ทหารท้ังปวงว่า เราจะยกกองทัพไปตีเอาเมืองแห้ฝือ ท่านท้ั งปวงจะเห็นเปน ประการใด สามกก๊ วิทยา

๔๕๔ สามก๊กฉบับเจ้าพระยาพระคลัง(หน) ซุนฮกจงึ ว่า ข้าพเจ้ารู้กิตตศิ ัพทว์ า่ เล่าปี่ ใหก้ วนอรู ักษาครอบครวั อยู่เมืองแห้ฝอื ซ่ึงทา่ นจะ ยกกองทัพไปตีน้ันควรนัก ถ้าละไว้อ้วนเส้ียวก็จะ ยกมาพาเอาครอบครัวเล่าป่ีไป โจโฉจึงตอบว่า อั น ก ว น อู นั้ น มี ฝี มื อ ก ล้ า ห า ญ ช า น า ญ ใ น ก า ร สงคราม เราจะใคร่ได้ตัวมาเลย้ี งเปนทหาร เราจะ แตง่ คนใหไ้ ปเกล้ยี กล่อมกวนอจู งึ จะได้ กุยแกจงึ วา่ อันน้าใจกวนอูนั้นซือ่ สัตยต์ อ่ เลา่ ป่ีนัก ซึ่งจะให้คนไปเกล้ียกลอ่ มเหน็ กวนอูจะมิลงใจดว้ ย แลผู้ใดซงึ่ จะ ไปเกลีย้ กลอ่ มนนั้ กวนอกู ค็ งจะฆา่ เสีย เตียวเล้ียวจึงวา่ ข้าพเจ้ากับกวนอูได้รจู้ ักกันมา คร้ังนี้ข้าพเจา้ จะขออาสาไปเกลย้ี กลอ่ มกวน อูให้ได้ เทียหยกจงึ ว่า ซึ่งเตียวเล้ยี วจะรับอาสาไปเกลี้ยกลอ่ มกวนอนู ้ัน เห็นกวนอูจะไมม่ า ข้าพเจ้าจะ ขออาสาฬ่อลวงให้กวนอูออกจากเมืองแห้ฝือแล้ว ถ้าเห็นกวนอูส้ินความคิดลงเม่ือใด จึงให้เตียวเลยี้ ว ไปเกลยี้ กลอ่ มเห็นจะได้โดยงา่ ย โจโฉจงึ ถามเทยี หยกวา่ ท่านจะคิดฬ่อลวงประการใด เทยี หยกจงึ วา่ ทา่ นจบั ทหารเล่าปี่ไว้ได้ เปนอนั มาก จงให้บาเหนจ็ รางวลั ใหถ้ งึ ขนาด แล้วสง่ั ใหท้ าตามคาเรา จึงปลอ่ ยเข้าไปในเมอื ง ใหบ้ อกวา่ หนีกลับมาได้ ถ้าเราจะทาการก็ให้เปนใส้ศึกอยู่เมือง แล้วให้แต่งทหารไปรบฬ่อ ถ้ากวนอูไล่ออกมา นอกเมืองแล้ว จึงให้ทหารซ่ึงซุ่มอยู่ทั้งสองข้างล้อมไว้ จึงแต่งให้ผู้มีสตปิ ัญญาไปเกลี้ยกล่อมกวนอเู ห็น จะได้โดยง่าย โจโฉเห็นชอบ ด้วย จงึ ให้เอาทหารเล่าปี่ซ่ึงจับ ไว้ได้นั้นประมาณสี่สิบคน แล้ว ให้บาเหน็จรางวัลเปนอันมาก จึงส่ังเนื้อความตามคาเทยี หยก ว่าทุกประการ ทหารทั้งปวงก็ เข้าไปหากวนอูในเมืองแห้ฝือ แล้วบอกว่าข้าพเจ้าหนีโจโฉมา ได้ กวนอูได้ฟังดังน้ันก็มิได้มี ความสงสัย จึงเอาไว้ใช้สอยอยู่ www.samkok911.com

ตอนที่ ๒๒ ๔๕๕ ครั้นเวลาสามยาม โจโฉจึงให้แฮหัวตุ้นคุมทหารห้าพันเปนกองซุ่ม แล้วส่ังซิหลงกับเคาทูว่า ถ้ากวนอูไล่แฮหัวตุ้นออกมาก็ให้ยกทหารต้ังสกัดไว้ คอยรบป้องกันอย่าให้กวนอูเปนอันตราย นายทหารท้ังสามคนก็ยกไปเมืองแห้ฝือ โจโฉก็คุมทหารยกตามไปตั้งอยู่แต่ไกล แฮหัวตุ้นคุมทหารมา ตัง้ อย่ใู กล้เชิงกาแพงเมอื งแห้ฝอื ฝ่ายกวนอูเห็นกองทัพมาต้ั ง ป ร ะ ชิ ด อ ยู่ ดั ง นั้ น ก็ มิ ไ ด้ ย ก อ อ ก ร บ พุ่ ง ให้ทหารขึ้นรักษาหน้าที่ไว้ม่ันคง แฮหัวตุ้น มิได้เห็นกวนอูยกออกมารบ จึงให้ทหารเลว ร้องต่อล้อด่ากวนอูเปนข้อหยาบช้า กวนอู ได้ยินดังน้ันก็โกรธ จึงคุมทหารสามพันเปิด ประตูเมืองออกมารบแฮหัวตุ้นได้สิบเพลง แฮหัวตุ้นแกล้งชักม้าหนี กวนอูมิได้รู้กล อบุ ายกข็ ับมา้ ไล่ไปทางไกลเมอื งประมาณสองร้อยเส้น กวนอูได้คดิ ขึน้ มากลัววา่ ทหารโจโฉจะยกเข้าทา รา้ ยเมืองแห้ฝอื จงึ พาทหารกลับมา พอได้ยินเสียงประทัด แล้วแลเห็นเคาทูกับซิหลงคุมทหารออกมารบสกัดไว้ทั้งซ้ายขวา กวนอูก็ขับม้าเข้ารบพุ่งเปนสามารถ ซิหลง เคาทูก็รับรองป้องกันอยู่ กวนอูจะกลับเข้าไปในเมือง พอพบแฮหวั ตนุ้ คมุ ทหารมารบอ้อมสกัดทางไว้ ซหิ ลงกับเคาทูกร็ บตกี ระหนาบเข้ามา กวนอนู ั้นปอ้ งกัน ลู ก เ ก า ทั ณ ฑ์ ไ ว้ เ ป น ส า ม า ร ถ จะกลับเข้าเมืองก็ไมไ่ ด้ จะหลกี ไป ข้างทางซ้ายขวา ทหารก็หนุน หนาเข้ามา แต่รบป้องกันอยู่นั้น จนใกล้พลบคา่ กวนอูอดิ โรยกาลงั ลง จึงคุมทหารหนีไปถึงเนินเขา แห่งหน่ึง ก็ข้ึนหยุดพักอยู่บนเขา นั้ น แ ฮ หั ว ตุ้ น ซิ ห ล ง เ ค า ทู เ ห็ น ดั ง น้ั น ก็ คุ ม ท ห า ร เ ข้ า ล้ อ ม เชงิ เขาไว้ สามก๊กวิทยา

๔๕๖ สามกก๊ ฉบบั เจา้ พระยาพระคลัง(หน) ฝ่ายทหารเล่าป่ีซ่ึงเข้าไปหา กวนอูน้ัน ครั้นเวลาพลบค่ามิได้เห็น กวนอูกลับเข้าเมือง ก็ชักชวนกันเปิด ประตูออกมาหวังจะรับโจโฉ ม้าใช้เห็น ดงั น้นั กเ็ อาเน้อื ความมาบอกแก่โจโฉ ๆ มี ความยินดกี ค็ มุ ทหารเขา้ เมืองแหฝ้ อื แลว้ ให้เอาเพลิงเผาเมืองข้ึน หวังจะให้กวนอู เสียน้าใจ จึงส่ังให้ทหารรักษาครอบครัว เล่าปี่ไว้จงดี แล้วโจโฉก็กลับมาเกณฑ์ ทหารหนุนเข้าล้อมกวนอูไว้ กวนอูเห็นแสงเพลิงในเมืองสว่างขึ้นก็ตกใจ คิดถึงครอบครัวเล่าป่ี จึงคุม ทหารลงมาถึงเชิงเขา ทหารโจโฉรบสกัดไว้ลงมามิได้ แล้วร้ือกลับขึ้นบนเขาเปนหลายครั้ง จนรุ่งข้ึน กวนอจู งึ ข่ีมา้ พาทหารลงไปใกล้จะถึงเชิงเขา พอเหน็ เตียวเล้ยี วขม่ี ้าถือง้าวข้ึนมา กวนอูจงึ ถามวา่ ทา่ น จะมารบกับเราหรือ เตียวเลี้ยวจึงตอบว่า ข้าพเจ้าจะมารบกับท่านหามิได้ ซ่ึงข้าพเจ้าขึ้นมาน้ีหวังจะ แทนคุณท่าน แล้วเตียวเลีย้ วกล็ งจากม้าเอาง้าวนั้นวางไว้ เข้าไปคานับกวนอู ๆ เห็นดังนั้นก็ลงจากมา้ รับคานับเตียวเลี้ยวแลว้ ถามเตียวเล้ียวว่า โจโฉใชม้ าเกล้ียกล่อมเราหรือ เตยี วเลี้ยวจงึ ตอบวา่ ท่านไดม้ ี คุณชว่ ยชีวิตขา้ พเจ้าไว้ บดั นี้ท่านมคี วามทกุ ข์ใหญห่ ลวง ขา้ พเจา้ จงึ อตุ ส่าหข์ นึ้ มาหวังจะแทนคุณทา่ น www.samkok911.com

ตอนที่ ๒๒ ๔๕๗ กวนอูจึงถามว่า ท่านคิดถึง คุณเราน้ันจะข้ึนมาช่วยเปนกาลังเรา หรือ เตียวเล้ียวก็ว่าหามิได้ กวนอูจึงว่า ท่านจะมาเกล้ียกล่อมแลช่วยเราก็หา มิได้ ซ่ึงท่านขึ้นมาน้ีด้วยเหตุสิ่งใดเล่า เตียวเล้ียวจึงตอบว่า ท่านกับเล่าปี่ เตียวหุยมีความรักกันเปนอันมาก บัดนี้ เล่าป่ีกับเตียวหุยแตกไป ท่านก็ยังไม่รู้ เ ห ตุ ว่ า เ ป น แ ล ต า ย เ ว ล า คื น น้ี มหาอุปราชยกกองทัพเข้าตีเมืองแห้ฝือได้ แล้วส่ังแก่ทหารท้ังปวงมิให้ทาอันตรายแก่อาณา ประชาราษฎร อันครอบครัวของเล่าป่ีน้ัน ก็แต่งให้ทหารไปพิทักษ์รักษามิให้ผู้ใดทาอันตรายได้ ขา้ พเจ้าเหน็ วา่ มหาอปุ ราชมีใจเมตตาผูกความรักท่านถึงเพียงน้ี จึงเอาเนื้อความมาแจ้งแกท่ ่าน กวนอไู ดฟ้ งั ดังนนั้ ก็โกรธ จึงวา่ แก่เตยี วเล้ยี ววา่ เดิมเราถามตัววา่ จะเกลี้ยกล่อมหรอื ตัววา่ หา มิได้ แลตัวมาว่ากล่าวดังนี้ จะว่าไม่เกลี้ยกลอ่ มนั้นตัวจะประสงค์สง่ิ ใดเล่า แล้วว่าเราอยู่ในที่นี้ก็เปนที่ คับขนั อยู่ ซึ่งเราจะเข้าด้วยผใู้ ดนอกจากเล่าป่ีนั้นอยา่ สงสัยเลย ตวั เรากม็ ิไดร้ กั ชีวติ อนั ความตายอปุ มา เหมือนนอนหลับ ทา่ นเรง่ กลับไปบอกแกโ่ จโฉให้ตระเตรยี มทหารไวใ้ ห้พร้อม เราจะยกลงไปรบ เตียวเลี้ยวได้ฟังดังนั้นก็หัวเราะแล้วตอบว่า ซ่ึงท่านว่าท้ังน้ีโทษมีอยู่กับตัวท่านถึงสาม ประการ คนทั้งปวงจะล่วงคระหานินทาท่านได้ กวนอูจึงว่า ตัวเราถือความสัตย์ม่ันคงอยู่ว่า ถึงตัวจะ ตายก็มิได้เข้ากบั ผู้ใด ซ่ึงท่านวา่ มีโทษสามประการนนั้ ด้วยเหตสุ ิง่ ใดบ้าง เตยี วเลยี้ วจึงตอบว่า เดมิ ท่าน กับเล่าป่ีเตียวหุยได้สาบาลไว้ต่อกันว่า เปนพี่น้องร่วมสุขแลทุกข์เปนชีวิตอันเดียวกัน ถ้าผู้ใดตายก็จะ ตายดว้ ย ครั้งน้ีเล่าป่ีกบั เตียวหุยแตกไป ท่านกไ็ ม่รวู้ ่าเปนหรือตาย แลบดั น้ีทหารก็นอ้ ยนกั ซ่ึงจะยกลง ไปรบน้ัน ถ้าท่านเปนอันตรายถึงสิ้นชีวิต ฝ่ายเล่าป่ีเตียวหุยยังมีชีวิตอยู่จะเที่ยวตามหาท่าน หวังจะ ช่วยกันคิดการตอ่ ไป เมือ่ ท่านตายเสียแลว้ เลา่ ปี่เตียวหุยกจ็ ะตายดว้ ย ซ่ึงทา่ นสาบาลไวต้ อ่ กนั กจ็ ะมิเสยี ความสตั ยไ์ ปหรอื คนทัง้ ปวงก็จะล่วงนนิ ทาวา่ ความคดิ ทา่ นนอ้ ย สามก๊กวิทยา

๔๕๘ สามกก๊ ฉบบั เจ้าพระยาพระคลงั (หน) ประการหน่ึง เล่าปี่ก็มอบครอบครัวไว้ให้ท่านรักษา ถ้าท่านตายเสียภรรยาเล่าป่ีทั้งสองนั้น จะพ่ึงผู้ใดเล่า อันตรายก็จะมตี ่างๆ การซึ่งเล่าป่ีปลงใจไว้แก่ท่านน้ันก็จะไม่เสยี ไปหรอื ข้าพเจ้าเห็นไม่ ชอบเปนสองประการ อีกประการหนึ่งน้ัน ท่านก็มีฝีมือกล้าหาญ แล้วแจ้งใจในขนบธรรมเนียมโบราณมาเปนอัน มาก เหตใุ ดทา่ นจงึ ไมร่ ักษาชวี ิตไว้คอยถ้าเล่าป่ี จะได้ชว่ ยกนั คิดการทานบุ ารงุ แผน่ ดนิ ให้อยเู่ ยน็ เปนสุข ถึงมาทว่าท่านจะได้ความลาบาก ก็อุปมาเหมือนหนึ่งลุยเพลิงอันลุก แลข้ามพระมหาสมุทรอันกว้าง ใหญ่ ก็จะลือชาปรากฎช่ือเสียงท่านไปภายหน้า ว่าเปนชาติทหารมีใจสัตย์ซ่ือกตัญญูต่อแผ่นดิน ซึ่ง ท่านจะมานะลงไปรบพุ่งกับโจโฉ ถ้าชีวิตท่านตายเสียคร้ังน้ีก็จะไม่มีชื่อปรากฎไป ข้าพเจ้าเห็นโทษมี สามประการฉนี้ ขา้ พเจา้ จึงว่า กวนอูได้ฟังดังน้ัน ก็นิ่งตรึกตรองอยู่เปนช้านาน ครั้นเห็นชอบด้วยจึงว่า ท่านว่าดังน้ีก็ควร แล้ว แลโทษซ่ึงมีสามประการน้ัน จะให้เราทาประการใด เตียวเล้ียวจึงว่า มหาอุปราชให้ทหารล้อม ทา่ นไว้เปนอันมาก ถา้ ทา่ นมสิ มคั เข้าด้วย เหน็ ชีวิตทา่ นจะถงึ แกค่ วามตายหาประโยชน์มไิ ด้ ขอใหท้ า่ น อยู่กบั มหาอุปราชกอ่ นเถิด จะได้มีประโยชน์สามประการ www.samkok911.com

ตอนที่ ๒๒ ๔๕๙ ประการหน่ึง ซ่ึงท่านสาบาลไว้กับเล่าปี่เตียวหุยว่า จะช่วยกันทานุบารุงแผ่นดิน ความสัตย์ ขอ้ นจ้ี ะไดค้ งอยู่ ประการหนึ่ง ท่านจะได้อยู่ปฏิบัติรักษาพี่สะใภ้ท้ังสองมิให้เปนอันตรายส่ิงใดได้ เปนสอง ประการ อีกประการหนึ่งน้ัน ตัวท่านก็ฝีมือกล้าหาญมีสติปัญญา จะได้คิดการทานุบารุงพระเจ้า เห้ียนเต้ให้ครองราชสมบัติสืบไป ข้าพเจ้าเห็นมีประโยชน์สามประการฉนี้ จึงเตือนสติท่านให้ดาริห์ ดูจงควร กวนอูจึงตอบว่า ซง่ึ ทา่ นว่ามีประโยชน์แก่เราสามประการน้ันกจ็ ริงอยู่ แตเ่ ราจะขอสญั ญาไว้ สามประการบ้าง ถ้ามหาอุปราชยอม เราจึงจะถอดเกราะออกเสีย แล้วจะลงไปหามหาอุปราช แม้ ความประการใดขาดแต่ข้อหน่ึง เราก็จะสู้ตายเสีย ถึงมาทว่าคนทั้งปวงจะคระหานินทาเราก็ตามเถดิ เตียวเล้ียวจึงว่า มหาอุปราชนั้นน้าใจกว้างขวางอารีนัก มักสมาคมด้วยผู้มีสติปัญญา ถ้าท่านจะว่า ประการใดมหาอุปราชก็คงจะยอม ซึ่งท่านจะขอสัญญาสามประการน้นั คือขอ้ ใดบ้าง สามก๊กวิทยา

๔๖๐ สามกก๊ ฉบบั เจ้าพระยาพระคลงั (หน) กวนอูจึงว่า เดิมเราไดส้ าบาลกันไว้กบั เลา่ ปี่เตยี วหุยว่า จะช่วยกันทานบุ ารุงพระเจ้าเหีย้ นเต้ แลอาณาประชาราษฎรให้อยู่เย็นเปนสุข ซ่ึงเราจะสมัคเข้าด้วยน้ัน เราจะขอเปนข้าพระเจ้าเหี้ยนเต้ ประการหน่ึง เราจะขอปฏิบัติพี่สะใภ้เราท้ังสอง แลอย่าให้ผู้ใดเข้าออกกล้ากรายเข้าถึงประตูที่อยู่ได้ จะขอเอาเบี้ยหวัดของเล่าป่ีซ่ึงเคยได้รับพระราชทานน้ัน มาให้แก่พี่สะใภ้เราท้ังสองประการหน่ึง อีก ประการหน่ึง ถ้าเรารู้ว่าเล่าปี่อยู่แห่งใดตาบลใด ถึงมาทว่าเรามิได้ลามหาอุปราช เราก็จะไปหาเล่าปี่ แม้มหาอปุ ราชจะห้ามเรากไ็ มฟ่ งั แลเนื้อความสามประการน้ี ทา่ นจงเอาไปบอกแก่มหาอปุ ราชเถิด ถา้ ยอมตามคาเรา ๆ จะลงไปหา เตยี วเลย้ี วกล็ ากวนอูแล้วขึน้ ม้ากลบั มาแจง้ เนื้อความแก่โจโฉทุกประการ www.samkok911.com

ตอนที่ ๒๒ ๔๖๑ โจโฉได้ฟงั ดังนัน้ กห็ วั เราะ แล้วว่าแก่เตียวเลี้ยวว่า ซ่ึงกวนอูไม่ ย อ ม ด้ ว ย เ ร า นั้ น เ ร า เ ป น ถึ ง มหาอุปราช กวนอูจะยอมเปนข้า พระเจ้าเห้ียนเต้ก็เหมือนเปนบ่าว เรา ถ้าเราบังคับบัญชาราชการ ป ร ะ ก า ร ใ ด ก ว น อู ก็ จ ะ ไ ม่ ขั ด ไ ด้ กั บ ซ่ึ ง ก ว น อู ว่ า จ ะ ป ฏิ บั ติ รั ก ษ า พ่ีสะใภ้ท้งั สอง มิใหผ้ ู้ใดแปลกปลอม เข้าไปถึงประตูที่อยู่น้ันเราก็จะยอม ทกุ วนั นีอ้ ยา่ วา่ แตภ่ รรยาเลา่ ป่เี ลย ถึงภรรยาผ้นู อ้ ยลงไปเรากม็ ิไดใ้ หท้ าหยาบชา้ ซง่ึ กวนอจู ะขอเอาเบย้ี หวัดเล่าปี่ให้แก่พ่ีสะใภ้น้ัน เราจะให้ทวีข้ึนอีก แต่ข้อซึ่งกวนอูรู้ว่าเล่าป่ีอยู่แห่งใดมิได้ลาเราก่อนจะไป หากันนั้น โจโฉส่ันสีสะไม่ยอม แล้วว่าเมื่อกวนอูเอาสัญญาฉนี้ เราจะเอามาเล้ียงไว้ให้มีกาลังจะได้ ประโยชน์สิ่งใดเล่า อิเยยี ง (Yu Rang) เตียวเล้ียวจึงว่า มหาอุปราชไม่แจ้งหรือ ในนิทาน อเิ ยียงซงึ่ มีมาแตก่ อ่ นว่า เดิมอิเยียงอยู่กบั ตง๋ หางซึ่งเปนเจ้าเมอื ง ต๋งหางเล้ียงอิเยียงเปนทนายใช้สอย ครั้นอยู่มายังมีคิเป๊กเจ้า เมืองหน่ึงนั้น ยกกองทัพมารบฆ่าต๋งหางตาย คิเป๊กได้อิเยียงไป ไว้ จึงต้ังอิเยยี งเปนขุนนางท่ีปรึกษา อิเยียงมีความสุขมาเปนชา้ นาน แล้วเซียงจูเจ้าเมืองหั้นก๊กก็ยกทัพมารบฆ่าคิเป๊กตาย อิเยียงนั้นมีใจเจ็บแค้นเปนอันมาก จึงไปยังเมืองหั้นก๊กแล้วเข้า ซ่อนตัวอยู่ในท่ีลับ จะลอบทาร้ายเซียงจูให้ถึงแก่ความตาย เซียงจูจบั ไดถ้ งึ สองครงั้ มิไดเ้ อาโทษ ใหป้ ล่อยอเิ ยยี งเสยี ครัน้ อยู่ มาอิเยียงลอบเข้าไปซ่อนอยู่ถึงท่ีข้างใน หมายจะฆ่าเซียงจูเสีย เซยี งจูกจ็ ับไดอ้ กี จึงถามอิเยียงวา่ ตัวจะทาอันตรายเรา ๆ จับได้ ถงึ สองครงั้ แลว้ ก็มไิ ด้เอาโทษ เราให้ปลอ่ ยตวั เสียตวั กม็ ิได้หลาบ จา รื้อจะมาทาร้ายเราอีกเราก็จับตัวได้ แลตัวผูกใจแค้นเราน้นั สามกก๊ วิทยา

๔๖๒ สามก๊กฉบบั เจ้าพระยาพระคลงั (หน) ด้วยเหตุสง่ิ ใด อิเยียงจึงบอกว่า เดิมข้าพเจ้าอยู่กับตง๋ หาง ๆ เล้ียงข้าพเจา้ เปนทนายใช้สอย คร้ันคิเป๊ก ยกไปฆา่ ตง๋ หางเสีย เอาตวั ขา้ พเจา้ ไปต้ังให้เปนขุนนางที่ปรึกษา ไดค้ วามสุขเปนอันมาก ครน้ั นท้ี า่ นยก ไปฆ่าคิเปก๊ ซ่ึงเปนนายมีคณุ แก่ขา้ พเจ้าเสีย ขา้ พเจ้ามใี จเจบ็ แคน้ อยู่ คดิ อ่านมาหวงั จะทาอนั ตรายท่าน หวังจะแทนคุณคิเป๊ก ซึ่งท่านจับข้าพเจ้าได้ถึงสองครั้งแล้วปล่อยเสียน้ัน ข้าพเจ้ายังไม่หายแค้น จึง ลอบเข้ามาจะทารา้ ยท่านอีกท่านก็จับได้ แลโทษข้าพเจ้านี้ก็ถึงตายตามท่านจะโปรดเถิด เซียงจูจึงว่า เราจะปล่อยเสียตัวจะคิดทาร้ายเราอีกหรือไม่ อิเยียงจึงว่า ท่านปล่อยข้าพเจ้าเสียข้าพเจ้าก็ยังจะ คดิ รา้ ยแกท่ ่านกว่าจะสาเร็จ ขา้ พเจา้ จึงจะหายแคน้ ถา้ ทา่ นเอน็ ดขู า้ พเจา้ ขา้ พเจ้าจะขอเส้อื ซงึ่ ท่านใส่ แมท้ ่านโปรดให้ ขา้ พเจา้ จะได้ส้นิ ความพยาบาททา่ น เซยี งจไู ดฟ้ งั ดงั น้นั ก็คดิ ว่า อเิ ยยี งนม้ี นี ้าใจกตัญญู จะใคร่ได้อิเยียงไว้จึงถอดเสื้อให้อิเยียง ๆ ก็คานับรับเอาเสื้อมา จึงถอดกระบ่ีออกฟันเส้ือเสียสามที แล้วว่าแกเ่ ซียงจูว่า ข้าพเจา้ ไดแ้ ทนคุณคเิ ป๊กแล้ว อเิ ยยี งก็เอากระบเ่ี ชอื ดคอตาย www.samkok911.com

ตอนที่ ๒๒ ๔๖๓ อันน้าใจกวนอนู ั้น ถ้าผู้ใดมคี ุณแลว้ เห็นจะเปนเหมอื นอเิ ยียง อันเล่าปี่กบั กวนอูน้นั มไิ ด้เปนพี่ น้องกัน ซ่ึงมีความรักกันนั้น เพราะได้สาบาลต่อกัน เล่าป่ีเปนแต่ผนู้ ้อย เลี้ยงกวนอูไม่ถึงขนาด กวนอู ยังมีน้าใจกตัญญูต่อเล่าปี่ จึงคิดจะติดตามมิได้ทิ้งเสีย อันมหาอุปราชมีวาสนากว่าเล่าปี่เปนอันมาก ถา้ ท่านได้กวนอมู าไวท้ านบุ ารงุ ให้ถงึ ขนาด เห็นกวนอจู ะมกี ตัญญูตอ่ ทา่ นย่งิ นัก โจโฉจึงว่าแก่เตียวเลี้ยวว่า ท่านว่ากล่าวท้ังน้ีก็ชอบนัก จงเร่งข้ึนไปบอกแก่กวนอูว่า ซึง่ สญั ญาสามประการน้ันเรายอมแลว้ ท่านจงเรง่ พากวนอูลงมาเถดิ เตียวเล้ียวจึงลาโจโฉข้ึนไปบอกแก่ กวนอู ๆ จึงว่า ถ้ามหาอุปราชยอมดังนั้นแล้ว ท่านจงลงไปบอกให้กองทัพซ่ึงล้อมเราไว้น้ันเลิกไปเสีย เราจะเข้าไปแจ้งเน้ือความแก่พี่สะใภ้ทั้งสองคนก่อน ถ้าไม่เปนอันตรายแล้ว จึงจะไปหามหาอุปราช เตยี วเลีย้ วกล็ งไปบอกแกโ่ จโฉตามคากวนอูว่า โจโฉได้ฟังดงั นน้ั กใ็ หม้ า้ ใช้ไปสงั่ ทหารซงึ่ ลอ้ มกวนอูไวน้ น้ั ให้เลิกทัพถอย มา ซุนฮกจึงว่าแก่โจโฉวา่ ซึ่งกวนอูยอมแก่ท่านครั้งนเ้ี กลือกเปนกลอุบาย โจโฉจงึ ตอบ วา่ กวนอูเปนคนมคี วามสตั ย์ เห็นจะไม่คดิ อ่านฬ่อลวงเรา ฝ่ายกวนอูครั้นเห็นทหารโจโฉถอยไป ก็พาทหารเข้าไปในเมืองแห้ฝือ เห็นราษฎรท้ังปวง ปรกติอยู่ จึงเข้าไปคานับพี่สะใภ้ท้ังสองแล้วว่า ข้าพเจ้าเสียทีทาให้พ่ีตกใจได้ความเดือดร้อนนั้นโทษ ข้าพเจ้าผิดนกั พ่ีสะใภ้ทั้งสองจึงถามว่า เจ้ายังแจ้งว่าเลา่ ป่ีนั้นพลดั ไปอยู่แห่งใด กวนอูจึงบอกว่ายังไม่ แจ้ง พ่ีสะใภ้จึงว่า โจโฉก็ได้เมืองแหฝ้ ือแลว้ เจ้าจะคดิ อ่านประการใด กวนอูจึงบอกเนื้อความใหฟ้ ังทุก ประการ แลว้ วา่ บัดนี้ขา้ พเจา้ เข้ามาปรกึ ษาด้วย พที่ ้ังสองจะเห็นประการใด นางกาฮหู ยินจึงว่าเวลาคนื นโี้ จโฉเข้าในเมอื งได้ พ่นี ้ีเกรงอยู่ ว่ า จ ะ เ ป น อั น ต ร า ย ต่ า ง ๆ เปนเดชะบุญของเรา โจโฉกาชับ ทหารมิให้แปลกปลอมเข้ามาถึง ประตูได้ คร้ังนี้เจ้ากับพ่ีก็อยู่ใน เง้ือมมือโจโฉ แลเจ้าจะยอมเข้า อยู่ด้วยเขาน้ัน ด้วยความจาเปน ก็ตามเถิด แต่พ่ีเกรงอยู่ข้อหน่ึง ว่า ถ้ารู้ว่าเล่าปี่อยู่แห่งใดเราก็ จะพากันไปหา เกลือกโจโฉจะมิ ใหไ้ ป สามก๊กวิทยา

๔๖๔ สามก๊กฉบบั เจ้าพระยาพระคลงั (หน) กวนอูจึงตอบว่า ข้อนี้พี่ท้ังสองอย่าวิตกเลย แม้ว่ารู้ว่าเล่าป่ีอยู่แห่งใดเราจะพากันไปหา ถึงมาทว่าโจโฉจะขัดขวางไว้ ข้าพจ้าจะคิดอา่ นแกไ้ ขไปให้จงได้ แลว้ กวนอูกล็ าพีส่ ะใภ้ทัง้ สอง พาทหาร ประมาณสามสิบคนออกไปถึงหนา้ คา่ ยโดยโฉ ๆ เห็นกวนอูมาก็มีความยินดี จึงออกไปรบั กวนอูเข้ามา กวนอูจงึ คานบั โจโฉแลว้ ว่า ตวั ข้าพเจ้าเปนเชลยทา่ นมิได้ฆา่ เสยี แลว้ บอกไปรับขา้ พเจ้าถงึ นอกค่ายนั้น คณุ หาที่สุดมิได้ โจโฉได้ฟังดังน้ันจึงว่าแก่กวนอูว่า เราก็แจ้งอยู่ว่าท่านมีความสัตย์แลกตัญญู บัดนี้เรากับท่านได้พบกันเราก็มีความยินดี กวนอจู งึ ตอบวา่ เตยี วเล้ียวไปบอกข้าพเจา้ ว่า มหาอุปราชรับปฏิญญาณทั้งสามประการ แล้วข้าพเจ้าก็มีความยินดี เห็นว่าถึงนานไป เม่อื หน้ามหาอุปราชกจ็ ะไม่คนื คา โจโฉจึงวา่ ซึ่งปฏิญญาณของทา่ นนัน้ เราได้ออกปากรบั แลว้ ถึงจะเปนประการใดเราก็มิใหเ้ สียวาจา กวนอูไดฟ้ ังดังนั้นก็มคี วามยนิ ดจี ึงว่า แมข้ า้ พเจา้ รวู้ ่าเล่าป่ี อยู่ท่ีใด ถึงมาทว่าเปนทางกันดารจะต้องข้ามพระมหาสมุทรแลลุยเพลิงก็ดี ข้าพเจ้าจะไปหาเล่าป่ีให้ จงได้ แมข้ า้ พเจา้ ยงั มทิ นั ลามหาอปุ ราชกด็ ี ขอท่านให้อภยั แกข่ า้ พเจา้ อย่าเคืองดว้ ยเนื้อความข้อน้ีเลย โจโฉจึงว่า ซ่ึงท่านรู้ข่าวเลา่ ปีแ่ ลว้ จะไปหาก็ตามเถิด แต่ให้ท่านตรกึ ตรองดูให้เห็นควรก่อน แล้วโจโฉก็ ให้กวนอูกินโตะ๊ แลว้ ว่าพร่งุ น้เี ช้าเราจะยกกลบั ไปเมอื งฮูโต๋ กวนอูเข้าไปบอกพ่ีสะใภ้แล้ว ก็จัดแจงสิ่งของท้ังปวงแล้วออกมา คร้ันเวลาเช้าโจโฉก็ยก ทหารไป กวนอจู ึงให้พ่ีสะใภ้ทงั้ สองข้ึนขี่รถตามกองทัพโจโฉไป เวลาคา่ ถึงทปี่ ระทบั ตาบลใด โจโฉจงึ ให้ กวนอกู ับภรรยาเล่าปท่ี ้งั สองคนน้ันอย่เู รอื นเดยี วกัน หวงั จะใหก้ วนอูคิดทาร้ายพส่ี ะใภ้ นา้ ใจจะไดแ้ ตก ออกจากเล่าปี่ จะได้เปนสิทธ์ิแก่ตวั ฝ่ายกวนอูให้พ่ีสะใภ้ท้ังสองนอนห้องข้างใน ตัวน้ันก็นั่งจุดเทียนดู หนังสือ รักษาพ่ีสะใภ้อยู่นอกประตูยังรุ่ง มิได้ประมาทสักเวลาหน่ึง จนถึงเมืองฮูโต๋ โจโฉรู้ดังน้ันก็ เกรงใจกวนอวู ่ามีความสตั ย์แลกตัญญูตอ่ เล่าปี่ โจโฉจึงใหก้ วนอกู ับภรรยาเล่าปีไ่ ปอยู่ ณ ตึกสองหลังมี ชานกลาง กวนอูจึงให้พ่ีสะใภ้ท้ังสองคนน้ันอยู่ตึกหน่ึง แล้วให้ทหารท่ีแก่ชราอย่รู ักษาประมาณสบิ คน ตวั น้ันอยู่ตกึ หนึง่ ระวงั รักษาพ่สี ะใภท้ ั้งสอง www.samkok911.com

ตอนท่ี ๒๒ ๔๖๕ สามก๊กวิทยา

๔๖๖ สามก๊กฉบบั เจ้าพระยาพระคลงั (หน) คร้ันอยู่มาวันหนึ่ง โจโฉจึงพากวนอูเข้าไปเฝ้าพระเจ้าเหี้ยนเต้แล้วทูลว่า กวนอูคนน้ีมีฝีมือ พอจะเปนทหารได้ พระเจา้ เหย้ี นเตก้ ็มคี วามยนิ ดจี ึงตั้งกวนอเู ปนนายทหาร โจโฉกับกวนอกู ล็ ากลับมา บ้าน โจโฉจึงให้เชิญกวนอูกินโต๊ะ จัดแจงให้กวนอูน่ังท่ีสูงกว่าขุนนางท้ังปวง แล้วให้เครื่องเงินเครื่อง ทองแลแพรอย่างดีแก่กวนอูเปนอันมาก กวนอูรับเอาส่ิงของน้ันแล้วก็ลาโจโฉกลับมาท่ีอยู่ จึงบอก เนื้อความทงั้ ปวงแก่พส่ี ะใภ้แล้วเอาสิง่ ของนั้นให้ ฝ่ายโจโฉทานุบารุงกวนอูมิได้อนาทร สามวันแต่งโต๊ะไปให้ครั้งหนึ่ง ห้าวันคร้ังหนึ่ง แล้วจัด หญิงสาวท่ีรูปงามสิบคนให้ไปอยู่ปฏิบัติกวนอู หวังจะผูกน้าใจไว้ให้กวนอูหลง กวนอูให้หญิงสิบคนไป อยู่ที่พี่สะใภ้ใช้สอย คร้ันถึงสามวันกวนอูจึงไปเยือนพี่สะใภ้ครั้งหนึ่ง น่ังอยู่แต่นอกประตูแล้วถามว่า พี่อยู่ปรกติอยู่หรือ ๆ ป่วยไข้ประการใดบ้าง พ่ีสะใภ้จึงตอบว่า ปรกติอยู่มิได้ป่วยไข้ประการใด เจ้ารู้ ข่าวเล่าป่ีบ้างหรือไม่ กวนอูว่าไม่แจ้ง แล้วคานับพี่สะใภ้กลับมา โจโฉรู้กิตติศัพท์ว่า กวนอูปฏิบัติ พส่ี ะใภโ้ ดยสุจรติ ดังนั้น กส็ รรเสรญิ กวนอวู ่ามีความสัตย์หาผูเ้ สมอมไิ ด้ www.samkok911.com

ตอนที่ ๒๒ ๔๖๗ คร้ันอยู่มาวันหนึ่ง โจโฉให้เชิญ กวนอูมากินโต๊ะ เห็นกวนอูห่มเส้ือขาด โจโฉจึงเอาเส้ืออย่างดีให้กวนอู ๆ รับเอา เสื้อแล้ว จึงเอาเสื้อใหม่น้ันใส่ชั้นใน เอา เส้ือเก่านั้นใส่ช้ันนอก โจโฉเห็นดังน้ันก็ หัวเราะแล้วถามว่า เอาเส้ือใหม่ใส่ช้ันใน น้ันกลวั จะเกา่ ไปหรือ กวนอูจึงว่าเส้อื เก่าน้ี ของเล่าป่ีให้ บัดน้ีเล่าป่ีจะไปอยู่ท่ีใดมิได้ แจ้ง ข้าพเจ้าจงึ เอาเส้อื ผืนน้ใี สช่ ้นั นอก หวงั จะดตู า่ งหน้าเล่าปี่ ครัน้ จะเอาเสอื้ ใหม่นัน้ ใส่ช้นั นอก คนท้ัง ปวงจะคระหานินทาว่าได้ใหม่แล้วลืมเก่า โจโฉได้ยินดังนั้นก็สรรเสริญกวนอูว่ามีกตัญญูนัก แต่คิด เสยี ใจอยู่ กวนอูก็ลาโจโฉกลับมาท่อี ยู่ ครั้นอยู่มาวันหนึ่ง หญิงคนใช้มาบอกแก่กวนอูว่า บัดน้ีพี่สะใภ้ทั้งสองร้องไห้รักกันอยู่ ด้วย เหตสุ ิง่ ใดมิได้แจ้ง กวนอูไดฟ้ ังดังน้นั กต็ กใจจึงเขา้ ไปถึงริมประตแู ล้วถามวา่ พที่ ้ังสองรอ้ งไห้ด้วยเหตุสิ่ง ใด นางกาฮหู ยนิ จงึ ตอบว่า คนื น้ีพีฝ่ ันเห็นเลา่ ป่ีตกหลุมลง ครน้ั ตื่นขนึ้ มาก็ตกใจจึงแก้ฝนั แก่นางบิฮหู ยนิ เห็นพรอ้ มกันวา่ เลา่ ป่ตี ายแลว้ พจ่ี ึงร้องไหร้ ัก กวนอไู ด้ฟังดังน้ัน พิเคราะหด์ ูเหน็ ฝันผิดประหลาท สาคัญ ว่าเล่าป่ีเปนอนั ตรายก็ร้องไห้ด้วย แล้วกวนอูจึงคิดกลอุบาย ว่าแก่พี่สะใภท้ ้ังสองหวงั จะใหค้ ลายความ ทุกข์ จึงว่าฝันนั้นจะสาคัญเอาเปนแน่มิได้ ด้วยพ่ีทั้งสองมีน้าใจคิดถึงเล่าป่ีอยู่ จึงเผอิญให้ฝันท้ังนี้ ใชเ่ ลา่ ปจี่ ะเปนอนั ตรายอย่างนน้ั หามไิ ด้ พีท่ ้ังสองอย่าเสรา้ โศกเลย พอคนใช้โจโฉมาบอกกวนอูว่า มหา อุปราชให้เชิญไป กวนอูก็ลาพี่สะใภ้ไปหาโจโฉ ๆ เห็นหน้ากวนอูน้ันเสร้าหมองจึงถามว่า วันนี้เราเหน็ ทา่ นไมส่ บาย มีทุกขส์ งิ่ ใดหรอื กวนอูบอกว่า พี่สะใภข้ า้ พเจ้าท้ังสองคดิ ถึงเล่าปี่ ดว้ ยมิรวู้ ่าเปนหรอื ตาย แล้วชวนกันร้องไห้ ข้าพเจ้าก็กลน้ั นา้ ตามิได้ โจโฉได้ฟังดังนนั้ ก็ปลอบโยนกวนอู แลว้ กช็ วนกินโตะ๊ หวงั จะให้คลายความทุกข์ กวนอูเสพย์สุราเมา มิได้เกรงใจโจโฉ เอามือจับหนวดของตัวเข้าแล้วจึงว่า เกิด มาเปนชายไม่ได้ทานุบารุงแผ่นดิน ท้ังเล่าปี่ผพู้ น่ี ั้นก็มีคณุ มา ถ้าเราจะเอาใจออกหากบัดนี้ ก็หาผู้ใดจะ นับถือว่าเปนชายไม่ โจโฉได้ฟังดังนั้นก็คิดว่า กวนอูยังมีใจสัตย์ซ่ือต่อเล่าปี่อยู่ โจโฉทาเปนไม่ได้ยนิ จึง แกล้งถามกวนอูว่า หนวดของท่านประมาณสักกี่เส้น กวนอูจึงตอบว่าหนวดของข้าพเจ้าประมาณ หลายร้อยเส้น ครั้นถึงเทศกาลหนาวก็หล่นไปบ้าง ข้าพเจ้าจึงทาถุงใส่ไว้ โจโฉได้ฟังดังน้ันจึงเอาแพร ขาวอย่างดี ทาถุงให้กวนอูสาหรับใส่หนวด กวนอรู ับเอาถุงน้นั แลว้ จงึ ลากลบั มาท่ีอยู่ สามกก๊ วิทยา

๔๖๘ สามกก๊ ฉบบั เจ้าพระยาพระคลัง(หน) ค ร้ั นเ วลา เช้ ากวนอูเข้าไป เฝ้า พร ะ เ จ้าเห้ียนเต้ ทอดพระเนตรเห็นกวนอูใส่ถุงหนวดดังนั้นจึงตรัสถามว่า ถุงใส่สิ่งใด แขวนอยู่ที่คอน้ัน กวนอูจึงทูลว่า ถุงน้ีมหาอุปราชให้ข้าพเจ้าสาหรบั ใ ส่ ห น ว ด ไ ว้ แ ล้ ว ก ว น อู ก็ ถ อ ด ถ ว า ย ใ ห้ ท อ ด พ ร ะ เ น ต ร พระเจ้าเห้ียนเต้เห็นหนวดกวนอูยาวถึงอก เส้นเลอียดงามเสมอกัน แล้วตรัสสรรเสริญว่า กวนอูน้ีหนวดงาม จึงพระทานช่ือว่า บีเยียงก๋ง แปลภาษาไทยว่าเจ้าหนวดงาม แล้วก็เสด็จขึ้น โจโฉกับ ขุนนางทั้งปวงแลกวนอูก็ออกจากท่ีเฝ้า มาถึงประตูวังกวนอูก็ขึ้นม้า ตามโจโฉไป ครัน้ ถงึ หนา้ บา้ นกวนอกู ล็ าโจโฉจะมาทอ่ี ยู่ โจโฉเห็นม้ากวนอูผอม จึงถามว่าเหตุใดม้าจึงผอมไม่สมตัวท่าน กวนอูจึงตอบว่า ม้าตัวน้ีมี กาลังน้อย ทานกาลังข้าพเจ้ามิได้จึงผอม โจโฉได้ฟังดังนั้นจึงให้ทหารไปเอาม้าเซ็กเธาว์มา แล้วถาม กวนอูว่า ม้าตัวนี้เปนของผู้ใดท่านรู้จักหรือไม่ กวนอูจึงว่าม้าตัวน้ีของลิโป้ข้าพเจ้ารู้จักอยู่ โจโฉก็ให้ จัดแจงเครื่องม้าพรอ้ มแลว้ ก็ให้กวนอู ๆ มีความยินดี ลงจากม้าคุกเข่าลงคานับแล้วว่า ซึ่งมหาอุปราช ใหม้ ้าตัวนีแ้ ก่ข้าพเจา้ นัน้ คณุ หาท่ีสดุ มไิ ด้ www.samkok911.com

ตอนท่ี ๒๒ ๔๖๙ สามก๊กวิทยา

๔๗๐ สามกก๊ ฉบับเจา้ พระยาพระคลงั (หน) โจโฉได้ฟังดังน้ันก็คิดกริ่งใจจึงถามว่า เราให้เงินทองส่ิงของแก่ท่านมาเปนอันมากก็ไม่ยินดี ท่านไม่ว่าชอบใจแลมีความยินดีเหมือนเราให้ม้าตัวนี้ เหตุไฉนท่านจึงรักม้าอันเปนสัตว์เดียรัจฉาน มากกว่าทรัพย์สง่ิ สนิ อีกเล่า กวนอูจึงตอบว่า ข้าพเจ้าแจ้งว่ามา้ เซ็กเธาว์ตัวนีม้ ีกาลงั มาก เดิรทางไดว้ ัน ละหม่ืนเส้น แม้ข้าพเจ้ารู้ข่าวว่าเล่าปี่อยู่ท่ีใด ถึงมาทว่าไกลก็จะไปหาได้โดยเร็ว เหตุฉน้ีข้าพเจ้าจึงมี ความยนิ ดี ขอบคณุ มหาอุปราชมากกว่าให้สง่ิ ของทั้งปวง โจโฉได้ฟังดังนั้นย่ิงมีความน้อยใจ แล้ว คิดว่าเราเสียทีท่ีทานุบารุงกวนอูด้วยยศศักด์ิ ศฤงคารบริวาร กวนอูก็คิดรักเล่าป่ีอยู่มิได้ขาด กวนอูก็ลาโจโฉไปท่ีอยู่ โจโฉจึงถามเตียวเลี้ยวว่า เราเล้ียงกวนอูก็ถึงขนาดฉน้ีแล้ว กวนอูยังมีน้าใจ ผกู พนั รักเล่าปอ่ี ยู่ เราจะคิดอ่านประการใดกวนอู จึงจะเอาใจออกหากเล่าป่ี เตียวเลยี้ งจึงว่า ขอให้ งดอยู่สักเวลาหนึ่งก่อน ข้าพเจ้าจะไปว่ากล่าวลองความคิดกวนอูดวู ่า จะมีใจสัตย์ซื่อตอ่ เล่าป่ีเที่ยงแท้ หรอื ๆ จะคิดอา่ นยกั ย้ายประการใดบ้าง ครั้นเวลารุ่งเช้าเตียวเล้ียงจึงไปหากวนอู ถ้อยทีถ้อยคานับกัน เตียวเลี้ยวจึงว่าแก่กวนอูว่า ตั้งแต่มหาอุปราชได้ท่านมาไว้ก็มีความยินดี ทานุบารุงท่านเปนอันมาก เพราะมีความเมตตาท่าน กวนอูจึงว่าทุกวันน้ีมหาอุปราชชุบเลี้ยงเราจึงได้มีความสุข คุณนั้นก็มีเปนอันมาก แต่จะได้วายคิดถึง เล่าป่นี ้ันหามไิ ด้ เตียวเลีย้ วจึงตอบวา่ ธรรมดาเกิดมาเปนชายให้รูจ้ ักทหี่ นกั ทีเ่ บา ถา้ ผใู้ ดมิไดร้ ู้จักท่ีหนกั ที่เบา คนทั้งปวงก็จะล่วงติเตียนว่าผู้น้ันหามีสติปัญญาไม่ อันมหาอุปราชนี้มีน้าใจเมตตาท่าน ทานุ บารงุ ทา่ นยิ่งกว่าเลา่ ป่อี ีก เหตใุ ดทา่ นจงึ มีใจคดิ ถงึ เลา่ ปี่อยู่ กวนอูจึงว่า ซ่ึงมหาอุปราชมคี ุณแก่เราก็จริงอยู่ แต่จะเปรียบเล่าปีน่ ั้นยังมิได้ ด้วยเล่าปีน่ ้นั มี คุณแก่เรากอ่ น ประการหนง่ึ กไ็ ดส้ าบาลไว้ตอ่ กนั ว่าเปนพน่ี อ้ ง เราจึงไดต้ งั้ ใจรักษาสตั ย์อยู่ ทกุ วันนี้เราก็ คิดถึงคุณมหาอุปราชอยู่มิได้ขาด ถึงมาทว่าเราจะไปจากก็จะขอแทนคุณเสยี ก่อนให้มชี ่ือปรากฎไวเ้ รา จึงจะไป เตยี วเล้ียวได้ฟังดงั น้นั จึงถามกวนอวู ่า ถา้ เลา่ ปถ่ี งึ แก่ความตายแล้ว ทา่ นจะอยู่กบั มหาอุปราช หรือ ๆ จะคิดประการใด กวนอูจึงตอบว่า ตัวเราเกิดมาเปนชายรักษาสัตย์มิให้เสียวาจา ถึงมาทว่า เล่าปจ่ี ะถึงแกค่ วามตาย เรากจ็ ะตายไปตามความทไี่ ดส้ าบาลไว้ www.samkok911.com

ตอนท่ี ๒๒ ๔๗๑ เตียวเล้ียวเห็นกวนอูนั้นมีใจสัตย์ซ่ือต่อเล่าป่ีอยู่เปนมั่นคง ก็ลากลับมา จึงเอาเน้ือความทั้ง ปวงบอกแก่โจโฉทุกประการ โจโฉได้ฟังดังน้ันก็ทอดใจใหญ่มีความวิตก ซ่ึงจะเอากวนอูไว้ให้ขาดจาก เล่าป่ีก็ไม่สมคิด แล้วสรรเสริญกวนอูว่า มีความสัตย์ซื่อมั่นคงนัก ซุนฮกจึงว่าแก่โจโฉว่า อันความคิด กวนอูนั้นจะแทนคุณมหาอุปราชเสียก่อนแล้วจึงจะไปจาก ถ้ามีศึกมาก็อย่าให้กวนอูออกอาสา แมก้ วนอยู ังไมม่ คี วามชอบกจ็ ะอยู่ด้วยมหาอปุ ราช โจโฉได้ฟังดังนั้นกเ็ หน็ ชอบดว้ ย สามกก๊ วิทยา