สามก๊ก ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง (หน) ตอนที่ ๖๐

ตอนที่ ๖๐ ๑๓๓๙ ตอนท่ี ๖๐ ขณะน้ันฝ่ายม้าใช้ซ่ึงไปสืบราชการ จึงเอาข่าวไปทูลแก่พระเจ้าวุยอ๋องซง่ึ อยู่ ณ เมืองฮูโตว๋ า่ บัดนี้กองทัพซ่ึงยกไปช่วยเมืองอ้วนเสียนั้นพ่ายแพ้ กวนอูจับเอาอิก๋ิมไปได้ ฆ่าบังเต๊กถึงแก่ความตาย ไพร่พลก็ส้ิน พระเจ้าวุยอ๋องคร้ันแจ้งดังนั้นก็ตกพระทัยนัก จึงให้หาขุนนางทั้งปวงเข้ามาปรึกษาว่า กวนอูน้ันเปนคนดีมีวชิ าช้านาญในการศกึ บัดนี้ก็จับอิกิ๋มไปไดซ้ ้าฆ่าบังเต๊กถงึ แกค่ วามตายแล้ว ถ้าเขา จะยกมารบเมืองเรา ๆ จะคดิ ยกั ยา้ ยหนเี สียกอ่ นหรอื ๆ จะคดิ ประการใดดี สุมาอ้ีจึงทูลว่าข้าพเจ้าทราบอยู่ ว่า ซ่ึงอิก๋ิมเสียแก่กวนอูน้ันใช่จะแพ้ใน ขบวรรบหามิได้ แพ้เพราะนา้ มากหารู้ทจ่ี ะ ท้าการไม่ บัดน้ีข้าพเจ้าเห็นว่าซุนกวนซึ่ง อยู่ ณ เมืองกังตั๋งนั้น ก็หาชอบกันกับเลา่ ป่ี ไม่ ซุนกวนก็จะไมม่ ีความสบาย กลัวกวนอู จะยกไปตีเอาเมือง ขอพระองค์จงแต่ง ทหารไปยุยงซุนกวนให้มีความโกรธ ให้ยก ไปรบเอาเมืองเกงจวิ๋ ถา้ ซุนกวนไดเ้ มอื งเกงจิ๋วแล้ว เรากจ็ ะยกที่กงั หล้าทศิ ใตใ้ ห้แกซ่ ุนกวน เหน็ วา่ เมอื ง อ้วนเสียนั้นจะพลอยรอดด้วย ฝ่ายเจียวเจ้สมุห์บาญชีจึงทูลพระเจ้าวุยอ๋องว่า ซ่ึงถ้อยค้าสุมาอ้ีว่านี้ควรอยู่แล้ว ขอท่านจง กระท้าตามเถิด แลซ่ึงท่านคิดว่าจะยักย้ายไปอยู่ที่เมืองอ่ืนนั้นไม่ชอบ ไพร่บ้านพลเมืองก็จะเอิกเกริก เสียน้าใจ โจโฉไดย้ นิ ดงั นน้ั กพ็ ิเคราะห์ดูเหน็ ชอบด้วย มิไดย้ กั ย้ายทหารไป แล้วคดิ รา้ พึงนอ้ ยใจจงึ วา่ แก่ ทหารท้ังปวงว่า อิกิ๋มนี้แต่ท้าการศึกมาด้วยเราก็ช้านานได้ถึงสามสิบปีแล้ว ควรหรือมาพ่ายแพ้ข้าศึก โดยง่ายฉนี้เล่า อันบังเต๊กเปนแต่ทหารมาอยู่ใหม่ ก็มานะทา้ สงครามจนตัวตาย เรานี้คิดขอบใจเขานกั แลว้ เขียนหนังสอื ให้ทหารถอื ไปถงึ ซนุ กวน ณ เมืองกงั ตง๋ั ตามคา้ สมุ าอีท้ ุกประการ แล้วจึงปรกึ ษาทหาร ทงั้ ปวงว่า ผู้ใดยังจะอาสาไปรบศึกกับกวนอูไดบ้ า้ ง สามกก๊ วิทยา

๑๓๔๐ สามกก๊ ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง(หน) ซิหลงจึงทูลว่า ข้าพเจ้าจะขออาสาคุมทหารไปรบเอาชัยชนะแทนคุณท่านให้จงได้ โจโฉได้ ฟังซิหลงว่าดังน้ันก็ดีใจ จึงจัดทหารให้ห้าหม่ืน แล้วตั้งลิเตียนเปนปลัดทัพ ครั้นได้ฤกษ์ดีซิหลงลา พระเจ้าวุยอ๋อง แล้วยกทัพไปต้ังอยู่ต้าบลท่ีทุ่งเอียงเลงโผ คอยฟังข่าวคราวซุนกวนจะบอกมาเปน ประการใด แล้วจงึ จะยกกองทพั เข้าตชี ่วยเมืองอ้วนเสีย ลบิ อง (Lu Meng) ฝา่ ยซนุ กวนคร้ันรหู้ นังสอื โจโฉแลว้ ก็ ดีใจ จึงให้ผู้ถือหนังสือนั้นกลับไปแจ้งแก่โจโฉ ว่า ซ่งึ จะใหเ้ ราไปตีเมอื งเกงจิ๋วนั้นเรากจ็ ะไปตี ตามค้าท่าน แล้วจึงให้หาขุนนางมาพร้อมกัน แล้วปรึกษาว่า โจโฉจะให้เราไปตีเอาเมือง เกงจ๋ิวน้ันจะเห็นประการใด เตียวเจียวจึงว่า ข้าพเจ้ารู้ว่าโจโฉใช้อิก๋ิมแลบังเต๊กยกทหารมา ช่วยเมืองอ้วนเสีย ก็พ่ายแพ้แก่กวนอู บัดนี้ ข้าพเจ้าเห็นว่า โจโฉคิดย่อท้อกวนอูอยู่ แลซ่ึง จะให้เราไปตีเอาเมืองเกงจ๋ิวให้ได้ ว่าจะยก ต้าบลกังหล้าให้แก่เราน้ัน ข้าพเจ้าเห็นหา จริงไม่ ซุนกวนคร้ันปรึกษากันยังมิทันวายค้า พอได้ยินว่า ลิบองซ่ึงไปต้ังอยู่ด่านลกเค้านั้น มาด้วยเรือเร็ว จึงให้หาตัวเข้ามาแล้วถามว่า เจา้ มานด้ี ว้ ยราชการประการใด ลิบองบอกว่า กวนอูละเมืองเกงจ๋ิวไว้ ยกกองทัพไปตงั้ ล้อมเมืองอ้วนเสยี อยทู่ างไกล ควรเรา จะเร่งยกทหารไปตีเอาเมืองเกงจิ๋วเห็นจะได้โดยง่าย ซุนกวนจึงแกล้งว่าลองใจลิบองว่า เราคิดจะใคร่ ไปตีเอาเมืองชีจิ๋วซึ่งข้ึนแก่โจโฉนั้นท่านจะเห็นประการใด ลิบองจึงว่า ซ่ึงท่านจะไปตีเอาเมืองซิจิ๋ว ทศิ เหนืออนั เปนเมอื งข้ึนของโจโฉน้ัน ผูค้ นกน็ อ้ ยเห็นพอจะไดอ้ ยู่ แตข่ า้ พเจ้าคิดวา่ ซง่ึ จะยกกองทัพไป นั้นเปนทางกันดารเดิรบกก็จะล้าบากแก่ทหารท้ังปวง ถึงได้แล้วก็จะต้ังอยู่ไม่ได้ ถ้ายกไปตีเอาเมือง เกงจิว๋ เห็นจะดีกว่า ถ้าไดแ้ ลว้ เราจงึ ค่อยคดิ การตอ่ ไป www.samkok911.com

ตอนที่ ๖๐ ๑๓๔๑ ซุนกวนจงึ วา่ เรากค็ ิดจะใครไ่ ปตีเอาเมืองเกงจิว๋ อยู่ เราว่าทงั้ นแี้ กลง้ จะดทู เี จ้า บัดนี้เจ้าจงเรง่ ช่วยเราคิดราชการซึ่งจะไปตีเอาเมืองเกงจิ๋วก่อน เราจึงจะค่อยยกทัพไปต่อภายหลัง ลิบองรับค้า ซุนกวนแล้วก็ไปดา่ นลกเคา้ ฝ่ายม้าใช้รู้ว่าลิบองกลับมาแล้ว จึงเอาข่าวเข้ามาบอกว่า บัดนี้เมืองเกงจิ๋วคิดอ่านท้าการให้ ตั้งร้านไฟรายตามริมแม่น้า ห่างกันสองร้อยเส้นบ้างสามรอ้ ยเส้นบ้าง มีคนรักษาอยู่มิได้ขาด ทั้งทหาร ในเมืองก็เตรยี มไวเ้ ปนกวดขัน ลิบองได้ยนิ ดงั นนั้ ก็ตกใจจึงรา้ พึงว่า ซ่ึงเราว่าแก่ซุนกวนไวว้ ่าจะรบั ไปตี เอาเมืองเกงจ๋ิว บัดน้ีทหารเขาตระเตรียมมั่นคงอยู่ ซึ่งจะไปท้าการนั้นไม่ได้ เราจะคิดว่ากล่าวแก้ตัว ซุนกวนประการใดจึงจะพ้นความเท็จเล่า แล้วจึงอุบายใช้ทหารไปบอกแก่ซุนกวนว่า บัดน้ีลิบอง ปว่ ยอยู่ ฝ่ายซุนกวนครั้นทหารมาบอกว่าลิบองป่วยดังนั้น ก็ไม่มีความสบาย ลกซุนจึงว่าแก่ซุนกวน ว่า ซึ่งลิบองป่วยนั้นเปนอุบาย เห็นหาป่วยจริงไม่ ซุนกวนจึงว่า ที่จะรู้ว่าลิบองแกล้งท้าป่วยน้ันเจ้าจง ท้าไปเย่ียมดูให้รู้แน่ ลกซุนได้ฟังดงั น้ันก็ลาไปถึงค่ายลกเคา้ แลว้ เข้าไปหาลบิ อง เห็นหน้าลบิ องช่นื บาน หาปว่ ยจริงไม่ จงึ บอกลบิ องวา่ บัดน้ซี นุ กวนใชใ้ หข้ า้ พเจา้ มาเย่ยี มท่านวา่ ทา่ นป่วยเปนประการใด สามกก๊ วิทยา

๑๓๔๒ สามก๊กฉบบั เจา้ พระยาพระคลงั (หน) ฝ่ายลิบองจึงตอบว่า ป่วยคร้ังน้ีก็ไม่สู้หนักนัก ลกซนุ จึงวา่ ซึ่งซนุ กวนส่งั ให้ทา่ นตระเตรยี มทา้ การจะไปตี เอาเมืองเกงจ๋ิวนั้น เหตุใดท่านจึงน่ิงอยู่จะคิดประการใด ลบิ องได้ฟังลกซุนรู้เท่ากแ็ ลดูตาลกซนุ แล้วนิง่ อยมู่ ไิ ดต้ อบ ค้าลกซุน ๆ จึงว่า ข้าพเจ้ามียาขนานหน่ึงจะรักษาไข้ของ ท่านให้หายได้ ท่านจะให้รักษาหรือประการใด ลิบองได้ ยินลกซุนว่าดังน้ันจึงขับทหารท้ังปวงออกไปเสีย แล้วจึง ถามว่าทา่ นจะรกั ษาเราด้วยยาสิ่งใด ลกซุนหัวเราะแลว้ จึง ลกซนุ (Lu Xun) ว่า ซ่ึงความเจ็บของท่านนั้นด้วยเหตุว่าเมืองเกงจ๋ิวเขา ตระเตรียมทหาร แล้วปลูกร้านไฟรายตามแม่น้า ป้องกัน บ้านเมืองเปนมั่นคงอยู่ ท่านจึงคิดวิตกนักด้วยการสิ่งนี้ ข้าพเจ้ามีอุบายส่ิงหน่ึงอาจจะให้ทหารเมือง เกงจว๋ิ ซึง่ ท้าการรกั ษาเมอื งน้นั ใหม้ าประนอมด้วยท่านมใิ หล้ า้ บากเลย ทา่ นจะเห็นประการใด ลิบองได้ยินลกซุนว่าลว่ งรู้ในความคิดก็ตกใจ จึงถามว่า ซ่ึงอุบายของท่านจะคิดให้ชาวเมือง เกงจ๋ิวมาประนอมด้วยเราน้ัน ท่านได้อุบายประการใด ลกซุนจึงบอกว่า ซ่ึงเมืองเกงจ๋ิวตระเตรียม ทหาร แลจัดแจงเมืองไว้ทั้งนี้ เพราะกวนอูคิดวิตกอยู่ด้วยท่านมาตั้งอยู่ท่ีน่ีจึงไม่ไว้ใจ ถ้าท่านรู้อุบาย ท้าเปนป่วยไปเสยี จากทนี่ ี้ แลจดั แจงใหผ้ ูอ้ ืน่ มาอยูแ่ ทนแลว้ ใหพ้ ูดสรรเสรญิ กวนอู ๆ กจ็ ะทะนงใจจะอยู่ รบเอาเมืองอ้วนเสยี ให้ไดไ้ ม่คิดระวงั หลัง เราจึงคิดวกไปตีเอาเมือง เกงจ๋ิวก็จะได้โดยง่าย ลิบองได้ยิน ดังนัน้ ก็ดใี จ จึงว่าแก่ลกซุนวา่ อบุ าย ของท่านน้ีดีหนักหนา ลิบองก็ท้า ป่วยอยู่ จึงให้ลกซุนเอาหนังสือไป แจ้งแก่ซุนกวนว่า ข้าพเจ้าจะขอ ลาออกจากที่แล้ว ลกซุนจึงเอา หนงั สือมาแจ้งแกซ่ นุ กวน www.samkok911.com

ตอนที่ ๖๐ ๑๓๔๓ ซุนกวนคร้ันแจ้งดังน้ันจึงให้หา ลิบองกลับมารักษาตัว ลิบองก็เข้ามาหา ซุนกวน ๆ จึงว่า แต่ก่อนจิวยี่มาว่าให้เรา ตั้งโลซกออกไปอยู่ที่ด่านลกเค้า คร้ันอยู่ มาโลซกจงึ มาวา่ ใหต้ ้งั ตวั ทา่ นนอี้ อกไปอยู่ แลบัดน้ีท่านสิป่วยอยู่ ก็ควรเราจะใหค้ นดี มีสติปัญญาออกไปอยู่แทนตัวท่าน ลิบอง จึงว่า ซ่ึงท่านจะให้คนดีออกไปอยู่น้ันฝ่าย กวนอูก็มิไว้ใจ จะใหร้ ักษาเมอื งมัน่ คงไว้ อันลกซุนนี้ยงั หาปรากฎช่ือลือนามไม่ ทา่ นจงให้ออกไปอยูเ่ ถิด เหน็ ว่ากวนอูจะไว้ใจไม่ระวงั หลงั กเ็ หน็ จะไดเ้ มืองเกงจ๋วิ ดงั ความปราถนา ฝ่ายซุนกวนได้ฟังดังนั้นก็ดีใจ จึงต้ังลกซุนเปนทหารแม่ทัพซ้าย ไปรักษาค่ายลกเค้าแทน ลิบอง ลกซุนจึงว่า ข้าพเจ้าเปนเด็กหนุ่มยังหามีความรู้วิชาสิ่งใดไม่ ซ่ึงจะให้ข้าพเจ้าไปอยู่รักษาค่าย ลกเค้าน้ันเห็นมบิ ังควร ซุนกวนจึงว่า ลิบองเขาบอกแก่เราว่าเจ้ามคี วามคิดลึกซึ้งเห็นจะไดร้ าชการอยู่ อยา่ ได้บิดพลวิ้ ไปเลย ลกซุนขดั มไิ ดก้ ร็ ับเอาตราออกไปรักษาคา่ ยลกเค้า คร้ันวันหนึ่ง ลกซุนจึงให้คนถือหนังสือกับเคร่ืองบรรณาการไปถึงกวนอูว่า บัดน้ีซุนกวนให้ ขา้ พเจ้าออกมารักษาคา่ ยลกเคา้ แทนลบิ อง ขา้ พเจา้ ขัดมไิ ด้ก็ออกมาอยู่ ขอท่านจงเปนท่ีพึ่งแก่ขา้ พเจ้า ด้วย กวนอจู ึงถามผู้ถอื หนังสือวา่ ลบิ องซงึ่ รักษาอยู่กอ่ นน้นั ไปไหนเล่า ผ้ถู อื หนังสือจงึ บอกวา่ ลิบองนัน้ ป่วยอยู่ จึงให้ลกซุนออกมารักษา แทน กวนอูจึงว่า ซุนกวนน้ีก็เป นคนดี เหตุไฉนจึงใช้ให้ลูกเด็ก ออกมาอยู่ดังน้ี ผู้ถือหนังสือจึงว่า ลกซุนให้ข้าพเจ้าถือหนังสือกับ สิ่งของท้ังปวงมาค้านับท่าน จะให้ ท่านท้ังสองฝ่ายเปนไมตรีแก่กัน ขอท่านได้รบั เอาส่ิงของทง้ั นไ้ี ว้เถดิ สามก๊กวิทยา

๑๓๔๔ สามกก๊ ฉบบั เจา้ พระยาพระคลงั (หน) ฝ่ายกวนอูครั้นรู้ว่าลกซุนถ่อมตัว ส่งส่ิงของแลหนังสือมาว่าฝากตัวดงั น้ันก็หัวเราะ แล้วก็ให้ ทหารรับเอาส่งิ ของทั้งปวงไว้ ผู้ถือหนังสือก็กลับไปบอกแก่ลกซนุ ว่า กวนอูมีความยนิ ดีนักเห็นจะไวใ้ จ หาเกรงซึ่งเมืองกังตั๋งจะมาตีไม่ ลกซุนก็ดีใจจึงแต่งทหารไปสอดแนมดูก็รู้ว่า ในเมืองเกงจิ๋วหา ตระเตรยี มการไม่ แลยกทหารเตรียมไปรบเมอื งอ้วนเสยี แล้วเหน็ กวนอจู ะยบั ยั้งใหแ้ ผลหายสนธิ จึงจะ ยกเขา้ ตีเอาเมืองอว้ นเสีย ลกซุนจึงใหเ้ อาเน้อื ความไปแจ้งแกซ่ ุนกวน ซุนกวนจึงปรึกษาแกลบิ องว่า บัดน้ีกวนอูหาแคลงแก่เราไม่ ให้ยกทหารเติมไปตงั้ ใจจะตีเอา เมอื งอ้วนเสียให้ได้ เราคิดวา่ จะให้ทา่ นกับซนุ เกยี ว บตุ รของอาวเ์ รายกไปตเี อาเมืองเกงจิ๋ว ทา่ นจะเหน็ ประการใด ลบิ องจงึ วา่ ซงึ่ ท่านจะใช้ซุนเกียวกบั ขา้ พเจา้ ไปทา้ การดว้ ยกนั นนั้ ขา้ พเจา้ เห็นขดั สนอยู่ แม้ ท่านจะให้ซุนเกียวไปก็ให้ไปแต่ผู้เดียวเถิด ท่านจ้าไม่ได้หรือ เมื่อ ครั้งท่านต้ังจิวย่ีกับเทียเภาซ่ึงเปนคนเก่าของท่าน เปนแม่ทัพซ้าย ขวาท้าการด้วยกัน แลฝ่ายจิวย่ีมีสติปัญญาจะว่าส่ิงใด เทียเภาซึ่ง เปนแมท่ ัพซา้ ยก็ประนอมดว้ ยปญั ญาของจิวย่ี จึงทา้ การด้วยกันได้ แลบัดน้ีท่านจะให้ข้าพเจ้าไปกับซุนเกียวนั้น ปัญญาข้าพเจ้าหา เหมือนหน่ึงจิวยี่ไม่ ส่ิงใดซึ่งจะว่ากล่าวกันน้ันเห็นจะขัดสน แล ซุนเกียวน้ันเล่าก็เปนพี่น้องของท่านมีปัญญากล้าแขงอยู่ ขอท่าน ซนุ เกยี ว (Sun Jiao) จงใช้ให้ซุนเกยี วไปแต่ผเู้ ดียวเถดิ ก็จะท้าได้ไม่ขัดสน www.samkok911.com

ตอนที่ ๖๐ ๑๓๔๕ ซุนกวนได้ยินลบิ องว่าดงั นั้นก็กลบั คิดเห็นดว้ ย จึงต้ังให้ลิบองเปนแม่ทัพหลวง เปนใหญ่กวา่ ทหารในแว่นแคว้นเมืองกังตั๋ง ส้าหรับคิดการศกึ ท้ังปวง จึงต้ังซุนเกียวให้เปนนายทหารกองสเบียงอยู่ ในบังคับลบิ อง ๆ คา้ นบั ซนุ กวนแล้ว จึงจัดแจงทหารสามหม่นื ลงซมุ่ ไว้ในเรือแปดสิบลา้ จึงใหท้ หารซ่ึง ช้านาญในการเรอื นั้นใสเ่ สอื้ ขาวท้าเปนเพศลูกคา้ สา้ หรับแจวเรือ จึงให้ฮันต๋ง จิวท่าย เจียวขิม จูเหียน พัวเจี้ยง ชีเซ่ง เตงฮอง เปนนายทหารเจ็ดคน ตระเตรียมไว้จะได้ยกไปเมืองเกงจิ๋ว ซ่ึงทหารเหลืออยู่ มิได้ไปทัพเรือนั้นจะได้ยกกองทัพหนุนไปกับซุนกวน คร้ันจัดแจงทหารทั้งปวงแล้ว จึงให้มีหนังสือไป ถงึ โจโฉให้เรง่ ยกกองทัพวกไปตีกวนอซู ึ่งตงั้ อยู่ ณ เมืองอว้ น เสียนัน้ ให้ได้ แลว้ จงึ ใหท้ หารไปบอกลกซนุ วา่ บดั นก้ี ารซึง่ คดิ กนั ไว้นน้ั เราตระเตรยี มกองทัพไวเ้ สร็จแลว้ ให้ ท่านเร่งรดั จดั แจงให้พร้อมเถดิ แล้วก็ ยกทพั เรือไปตามแมน่ ้าชมิ เอี๋ยง ทีร่ า้ นไฟต้าบลแฮเค้า ลิบอง ฮนั ต๋ง จิวท่าย เจยี วขิม จเู หยี น พวั เจีย้ ง ชเี ซ่ง เตงฮอง ฝ่ายทหารชาวด่านร้องถามว่าท่านมาแต่ไหน ทหารลิบองจึงบอกว่า เราเปนลูกคา้ สา้ เภาถูก พายุซัดเข้ามา ลิบองจึงให้เอาส่ิงของข้ึนไปให้ทหารซึ่งรักษาร้านไฟ ๆ ก็เชื่อจึงให้จอดเรืออาศรัยอยู่ที่ นัน้ คร้ันเวลาประมาณท่มุ เศษ ลบิ องจึงใหท้ หารซึ่งมาในเรือขึ้นลอ้ มจบั ทหารซ่ึงรักษาร้านไฟน้ันลงเรือ ไป สิ้นทุกร้าน แล้วแจวเรือเข้าไปถึงเมืองเกงจ๋ิวในเวลากลางคืนวันน้ัน ผู้ใดจะได้รู้ว่าลิบองยกทัพเข้า มาหามิได้ ลิบองจึงปลอบเอาใจทหารซึ่งจับมาแต่ร้านไฟน้ันว่า ท่านจงอยู่ท้าราชการศึกด้วยเราเถิด เราจะปูนบา้ เหนจ็ แก่ท่านให้ถงึ ขนาด แลว้ ใชใ้ หเ้ รียกชาวเมืองเพอื่ นกนั นนั้ เปดิ ประตเู มอื งรบั สามกก๊ วิทยา

๑๓๔๖ สามก๊กฉบับเจา้ พระยาพระคลัง(หน) ฝ่ายว่าทหารชาวเมืองไม่ ทันส้าคญั วา่ ขา้ ศกึ คดิ วา่ เพื่อนกันจึง เปิดประตูรับ ลิบองครั้นเห็นดงั นน้ั ก็ ให้ทหารเข้าไปโห่ร้องเอาไฟจุดข้ึน หาผู้ใดจะสู้รบมิได้ก็ได้เมืองเกงจิ๋ว โดยง่าย ลิบองจึงให้ป่าวร้องแก่ กองทัพท้ังปวงว่า ถ้าผู้ใดบังอาจฆ่า ฟันแลริบราชบาทว์ส่ิงของชาวเมือง ให้ได้ความเดือดรอ้ น เราจะเอาโทษ แกผ่ ูน้ น้ั ถึงตาย บันดาขุนนางทัง้ ปวงในเมอื งเกงจิ๋วน้ันก็ใหค้ งอยูต่ ามตา้ แหน่ง แลบุตรภรรยาของกวนอู น้ันก็ให้พิทักษ์รักษาไว้หามีผู้ใดท้าอันตรายไม่ ลิบองคร้ันได้เมืองเกงจิ๋วแล้ว จึงให้ทหารถือหนังสือไป บอกแกซ่ นุ กวนว่า บดั นขี้ ้าพเจ้าตีเมืองเกงจวิ๋ ได้แล้ว ขอเชิญทา่ นยกกองทพั มาเถดิ คร้ันอยู่มาวันหน่ึงลิบองข่ีม้าออกเท่ียวตรวจตราดูบ้านเมือง พอฝนตกหนักแลดูเห็นทหาร ผู้หน่ึงเข้าช่วงชิงเข้าของชาวเมือง จึงให้พาตัวมาถามว่า มึงเปนพวกไหนจึงมาท้าดังน้ี ทหารจึงบอกวา่ ขา้ พเจา้ เปนพวกกองทัพมาด้วยท่าน ซง่ึ ข้าพเจา้ ช่วงชิงนี้มไิ ด้เอาพสั ดเุ งินทอง เอาแต่ร่มหมวกจะมากนั้ ฝน ลบิ องจึงว่า เราได้ประกาศไว้แต่หลงั ว่า มใิ หเ้ บียดเบยี ฬแก่อาณาประชาราษฎรใหไ้ ดค้ วามขดั เคือง แลเองทา้ ดังนีโ้ ทษถงึ ตาย ทหารผ้นู นั้ จึงวา่ ข้าพเจ้าคดิ ว่าเสือ้ เกราะจะเปียก จงึ ชงิ เอารม่ มากั้นท้งั น้โี ทษ ข้าพเจ้าผิดอยู่แล้ว ขอท่านจงงด โทษข้าพเจ้าคร้ังหน่ึงเถิด ลิบอง มิฟังก็ให้เอาไปฆ่าเสีย แล้วกลับคิด ส งส า ร ให้ เ อา ศ พน้ันไ ป ฝั ง ไ ว้ ฝ่ายทหารท้ังปวงเห็นลิบองท้าโทษ ดังนั้น ก็ย่อท้อหามีผู้ใดจะท้า อันตรายแก่ชาวบ้านชาวเมืองแต่ สง่ิ ใดไม่ www.samkok911.com

ตอนท่ี ๖๐ ๑๓๔๗ ซุนกวนคร้ันรู้ว่าลิบองได้เมืองเกงจ๋ิว แล้วก็ดีใจ เร่งยกทหารติดตามมา ณ เมืองเกงจ๋ิว ฝา่ ยลบิ องรู้วา่ ซุนกวนยกมาถงึ แล้ว ก็ออกไปคา้ นบั เชิญเข้ามาในเมือง ซุนกวนจึงต้ังพัวโยยให้เปน ผูร้ ักษาเมอื งเกงจว๋ิ จงึ ใหอ้ กิ ิม๋ ออกจากคุกใหค้ ืนไป เมืองฮูโต๋ แล้วเกล้ียกล่อมอาณาประชาราษฎรให้ อยู่เย็นเปนสุข เลี้ยงดูปูนบ้าเหน็จแก่ทหารท้ังปวง ตามมีความชอบเสร็จแล้ว ซุนกวนจึงว่าแก่ลิบอง ว่า บัดนี้เราก็ตีเมืองเกงจิ๋วได้แล้ว ซ่ึงเปาสูหยิน ตั้งอยู่ ณ เมืองกังอ๋ัน บิฮองต้ังอยู่เมืองล้ากุ๋นนั้น พัวโยย (Pan Jun) เราจะคิดอ่านประการใดจึงจะได้เมืองท้ังสองน้ี จีหลวนได้ยินดังนั้นจึงว่า ท่านจะคิดเอาเมืองกังอ๋ันซึ่งเปาสูหยินอยู่นน้ั ข้าพเจ้าจะขออาสาไปเอาดว้ ย ลมปากให้มายอมดว้ ยทา่ นโดยงา่ ย มใิ หต้ อ้ งรบลา้ บากแก่ทหารท้ังปวงเลย ซุนกวนจงถามจีหลวนว่า ซ่ึงท่านจะไปเอาเมืองกังอั๋นให้ได้ด้วยลมปากน้ัน อุบายของท่าน ประการใด จีหลวนจึงว่า ข้าพเจ้ากับเปาสูหยินน้ีรักใคร่กันมาแต่น้อยเปนท่ีไว้ใจแก่กัน ข้าพเจ้าจึง คิดเห็นว่า จะว่ากล่าวเกล้ียกล่อมด้วยอุบายต่างๆก็เห็นจะเช่ือมาเข้าด้วยท่าน ซุนกวนก็ดีใจจึงเกณฑ์ ทหารใหแ้ กจ่ ีหลวนห้ารอ้ ย แลว้ จหี ลวนก็ลาซุนกวนยกไปเมอื งกังอ๋ัน ฝ่ายว่าเปาสูหยินครั้นรู้ข่าวว่า เมืองเกงจิ๋วเสียทีแก่ข้าศึกแล้วก็ไม่ ไว้ใจ ใ ห้ ท ห า ร ต ร ะ เ ต รี ย ม เ ค รื่ อ ง ศั ส ต ร า วุ ธ ปิดประตูเมืองรักษามั่นคงไว้ ฝ่ายจีหลวน มาถึงเมืองกังอ๋ันเห็นปิดประตูเมืองมั่นคง อยู่ จะเข้าไปในเมอื งมิได้ จึงเขียนหนงั สอื ผูกลูกเกาทัณฑ์แล้วยิงเข้าไปในเมือง หวังจะให้เปาสูหยนิ รู้ สามก๊กวิทยา

๑๓๔๘ สามกก๊ ฉบบั เจา้ พระยาพระคลัง(หน) ฝ่ายทหารเปาสูหยินเห็นหนังสือดงั น้ันก็พาเอาหนังสือไปให้เปาสหู ยนิ ดู ใจความในหนังสือ นั้นว่า เราช่ือจีหลวนมาหาท่านโดยดี บัดนี้ซุนกวนซ่ึงเปนนายของเราจะยกทหารมารบเอาเมืองท่าน เราน้ีคิดถึงท่านนักด้วยเห็นว่าได้เปนเพื่อนสนิธกันมาแต่เล็กอยู่ด้วยกัน นั้น จึงว่ากล่าวอ้อนวอนนาย เราไว้มใิ ห้ยกมา แลบัดนเ้ี รามาวา่ ทา่ นใหเ้ รง่ ไปสมคั อยู่ดว้ ยนายเรา ฝ่ายเปาสูหยินแจ้งในหนังสือดังนั้นแล้ว คิดร้าพึงว่ากวนอูกับเรานี้มีความพยาบาทกันอยู่ เมื่อครั้งเราท้าให้เพลิงไหม้ ค่ายคร้ังจะยกทัพนั้น ให้ตโี บยเราได้ความเจ็บอาย แลว้ วา่ จะฆา่ เราเสยี ให้ ได้ บัดนี้ควรเราจะไปสมัคอยู่ด้วยซุนกวนเถิดเห็น จะพ้นภัย ครั้นคิดดังน้ันแล้วจึงส่ังทหารให้เปิด ประตเู มอื ง รบั ตวั จหี ลวนเข้ามาคา้ นบั ตามประเพณี จีหลวนจงึ วา่ อันซนุ กวนนายเราประกอบไปด้วยน้าใจอารีแกท่ หารนกั ถา้ ผู้ใดมสี ติปัญญาเชย่ี วชาญใน การศกึ ก็ปนู บ้าเหนจ็ รางวัลต่าง ๆ อนั พระคณุ นั้นหามผี ใู้ ดเสมอไม่ เปาสหู ยินไดฟ้ ังดังน้ันกด็ ใี จ จึงสมคั ไปเมืองเกงจ๋ิวกบั จีหลวน ฝ่ายซุนกวนครั้นรู้ข่าวว่า เปาสูหยินสมัคมาอยู่ด้วยก็ดีใจ จึงให้ท้าราชการคงที่อยู่ดังเก่า ครั้นอยู่มาลบิ องจึงกระซิบว่ากับซนุ กวนว่า อันตัวกวนอูเราก็ยังจับหาได้ไม่ แลท่านจะให้ตัง้ เปาสูหยนิ คงที่อยู่ดังเก่านั้น เห็นว่าเปาสูหยินจะไม่ท้าราชการโดยสุจริต ควรท่านจะให้ไปเกล้ียกล่อมบิฮองซึ่ง ตงั้ อยู่เมืองลา้ กุน๋ นั้นให้มาสมคั แก่ท่าน ซุนกวนเห็นชอบด้วยจึงให้หาเปาสูหยินมาว่า บิฮองซ่ึงอยู่ในเมืองล้ากุ๋นนั้นก็เปนคนชอบ กับท่าน ๆ จงเร่งคิดไปชักชวนเอาตัวมาเข้ากับเรา ๆ จะปูนบ้าเหน็จแก่ท่าน เปาสูหยินรับค้าซุนกวน แลว้ กล็ าขึน้ ม้าไปเมอื งล้ากนุ๋ กบั ดว้ ยทหารม้าสิบมา้ ฝ่ายบิฮองรู้ว่าเมืองเกงจิ๋วเสียแก่ซุนกวนแลว้ ก็ตกใจ จึงคิดการซึ่งจะรักษาเมืองของตัวไว้ให้ มนั่ คง พอทหารบอกวา่ เปาสูหยินเขา้ มา บฮิ องเชิญให้เปาสหู ยินนง่ั ที่สมควรแล้วจงึ ถามวา่ ท่านมาบัดนี้ ดว้ ยราชการอนั ใด www.samkok911.com

ตอนท่ี ๖๐ ๑๓๔๙ เปาสูหยินแจ้งความไปตามจริงว่า บัดน้ีซุนกวนยกกองทัพมาตีเอาเมืองเกงจิ๋วได้ แล้ว เราเห็นว่าก้าลังเขามากจะยกไปตอ่ ด้วยเขา มิได้ เราก็สมัคเข้ากับเขาแล้ว อันพระเจ้าเล่าป่ี นั้นก็มีพระคุณเปนอันมาก คร้ังน้ีเปนจนใจอยู่ แล้วมิเข้าด้วยเขาก็จ้าเข้า อันท่านนี้จะคิด ประการใด บิฮองจึงตอบว่า ตัวเราไดก้ ินน้าพิพัฒนส์ จั จาเปนข้าพระเจ้าเลา่ ป่ีแลว้ แลจะสมัคไปเข้าดว้ ย ซุนกวนน้ันมบิ ังควร เปาสหู ยนิ จึงตอบว่า เมื่อครั้งกอ่ นน้ันเรากบั ท่านกระทา้ ความผิด กวนอไู ดค้ าดโทษ แก่เราไว้ว่า ถ้ายกทัพไปมีชัยกลับมาจะฆ่าเราเสีย คร้ังน้ีเห็นว่าเราท้ังสองจะไม่พ้นตาย ท่านจง พิเคราะห์ดูเถิด บฮิ องจึงวา่ ญาติพ่ีนอ้ งเราก็ท้าราชการมาชา้ นานแล้ว ซึง่ จะคิดคดไปเขา้ ดว้ ยข้าศึกน้ัน หารทู้ ่จี ะคิดไม่ ขณะน้ันพอทหารกวนอูเข้ามาแจ้งข้อราชการว่า ท่านมาอยู่พร้อมกันทั้งสองก็ดีแล้ว บัดนี้ กวนอใู ห้ท่านทัง้ สองเมอื งจดั เขา้ สเบยี งใหไ้ ด้หกร้อยเกวยี น แลว้ ใหท้ ่านทั้งสองเมืองคุมเอาไปส่งถึงด่าน อยา่ ใหช้ ้า ถ้ามไิ ดจ้ ะเอาโทษทา่ นถงึ ตาย ฝ่ายบฮิ องครั้นแจ้งดังนัน้ จงึ แลดหู น้าเปาสหู ยินแลว้ จึงวา่ บดั น้ี เมืองเกงจ๋ิวซุนกวนเขาก็ตีได้แล้ว แลซึ่งเราจะเอาเข้าล้าเลียงไปสง่ นั้นก็เหน็ ขัดสน ด้วยจ้าเพาะไปทาง เมืองเกงจิ๋ว เปาสูหยินจึงรอ้ งดว้ ยเสยี ง อันดังว่า อย่าคิดสงสัยมากไปเลย ว่า ดังน้ันแล้วก็เอากระบี่ฟันทหารซ่ึงมา นั้นตายในท่ีนั้น บิฮองเห็นดังนั้นจึงว่า ท่านมาท้าการดังนี้จะคิดประการใด เปาสูหยินจึงว่า อันกวนอูนี้คิดจะ แกล้งฆา่ เราทั้งสองเสยี จึงใหม้ าว่าดังน้ี เราจะน่ิงตายอยู่ใยเล่า มาเราจะไป สมคั เข้าดว้ ยซนุ กวนเถดิ สามกก๊ วิทยา

๑๓๕๐ สามกก๊ ฉบับเจา้ พระยาพระคลงั (หน) ข ณ ะ น้ั น พ อ ลิ บ อ ง ย ก ม า ถึ ง เ ชิ ง ก้าแพง บิฮองรู้ก็ตกใจกลัว จึงออกไปกับ เปาสหู ยนิ สมคั เขา้ กับลบิ อง จงึ พาเอาตัวบิฮอง กับเปาสูหยินไปหาซุนกวน ๆ ก็ดีใจจึง ปูนบ้าเหน็จแก่เปาสูหยินบิฮอง แล้วให้ เกลี้ยกล่อมอาณาประชาราษฎรให้อยู่เย็น เปนสุขทัง้ สองเมือง ขณะน้ันโจโฉจึงปรึกษาขุนนางท้ังปวงว่า จะไปตีเอาเมืองเกงจิ๋ว พอซุนกวนใช้ให้ทหารถือ หนังสือมาถึงพระเจ้าวุยอ๋อง พระเจ้าวุยอ๋องจึงให้หาเข้ามา ผู้ถือหนังสือค้านับแล้ว ก็ถวายหนังสือแก่ พระเจ้าวุยอ๋อง ๆ ดูหนังสือแล้วก็แจ้งเปนใจความว่า บัดน้ีซุนกวนจะยกไปตีเอาเมืองเกงจิ๋ว จะให้เรา ยกไปตีกระหนาบเอาทัพกวนอู เน้ือความนี้อย่าให้แพร่งพรายเกลือกจะรู้ไปถึงกวนอู ๆ มันจะ ตระเตรยี มตัว พระเจา้ วุยอ๋องแจ้งในหนงั สอื แล้ว จงึ ปรกึ ษาขุนนางทั้งปวง ตังเจ๋ียวสมุห์บาญชจี งึ ทูลว่า บัดน้ีเมืองอ้วนเสียอับจนอยู่แล้ว ควรเราจะให้เอาหนังสือน้ีผูกลูกเกาทัณฑ์ยิงเข้าไปในเมืองอ้วนเสีย โจหยินแลทหารท้งั ปวงรใู้ นหนงั สือนกี้ จ็ ะมีน้าใจขึน้ ทัง้ น้ัน พระเจ้าวุยออ๋ งเหน็ ชอบดว้ ย ก็ให้ท้าตามถ้อยค้าตังเจี๋ยว แล้วจึงใช้ให้ทหารรีบไปบอกซิหลง ซ่ึงต้ังอยู่ท่ีทุ่งเอียงลกโผนั้น. คร้ันใช้ให้ทหารไปแล้ว ก็ยกกองทัพหลวงออกไปต้ังอยู่ท่ีทุ่งเอียงลกโผ จะคอยช่วยราชการเมืองอ้วนเสีย ฝ่ายซิหลงเห็นทหารเข้ามาจึงถามว่า ท่านมาด้วยราชการอันใด ทหารจึงบอกว่า บัดนี้พระเจ้าวุยอ๋องยกกองทัพออกจากเมืองแลว้ ให้ท่านเร่งยกไปตกี วนอูช่วยแก้เอา เมืองอ้วนเสียไว้ ขณะนัน้ พอม้าใชม้ าบอกซิหลงวา่ บัดน้ีกวนเปง๋ ยกทัพมาต้ังอยเู่ มอื งเอียนเสีย เลยี วฮวั ตัง้ อยู่ ตา้ บลซทู ง กวนเปง๋ กับเลียวฮัวสองนายตั้งคา่ ยชกั ถึงกันได้ สิบสองค่าย ซิหลงได้ยินดังน้ันจึงให้ชีเสียงลิเตียนทหาร รองสองนายเอาธงส้าคัญของซิหลงยก เข้าตีด้านหน้า ซิหลงนั้นคุมทหารห้าร้อยมาตามทางทิไกซุย เข้าข้าง ดา้ นหลงั จะตีเอาเมืองเอียนเสยี www.samkok911.com

ตอนที่ ๖๐ ๑๓๕๑ ซหิ ลง (Xu Huang) ฝ่ายกวนเป๋งส้าคัญว่าธงซิหลงยกมา จึงขึ้นม้าพาทหารออกรบกับชีเสียง พอได้สามเพลง ชีเสียงท้าเปนหนี ลิเตียนจึงเข้าต่อสู้กวนเป๋งพอได้หกเพลงก็ท้าเปนหนี กวนเป๋งได้ทีก็ไล่ตามไปไกล ประมาณสองร้อยเส้น ซิหลงเห็นกวนเป๋งไล่ไปไกลค่ายดังนั้นจึงให้ทหารเอาไฟเผาเมือง กวนเป๋งเห็น เพลิงเกดิ ขึ้นในเมือง จงึ ร้วู า่ เขาแกลง้ ทา้ กลอบุ าย จงึ ยกทหารจะกลับไปดับเพลงิ ในเมือง พอพบกองทพั ซิหลงต้ังสกัดหลังอยู่ ซิหลงเห็นกวนเป๋งกลับมาจึงร้องว่า ตัวท่านไม่พ้นความตายแล้ว บัดน้ีซุนกวน เขาตีเอาเมอื งเกงจว๋ิ ได้ ยังมาลเมอท้าการดังนี้ สามก๊กวิทยา

๑๓๕๒ สามกก๊ ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง(หน) ฝ่ายกวนเป๋งได้ยิน ซิหลงวา่ ดงั นน้ั กโ็ กรธ จึงควบ ม้าร้าง้าวเข้ารบกับซิหลงยัง ไม่ทันถึงสามสี่เพลง ทหาร ซิ ห ล ง โ ห่ ร้ อ ง ข้ึ น พ ร้ อ ม กั น กวนเป๋งเห็นเพลิงไหม้เมือง เ อี ย น เ สี ย ข้ึ น เ ป น อั น ม า ก มิอาจท่ีจะรบต่อไปก็ควบม้า พาทหารหนมี าค่าย เลียวฮัวซึ่งตั้งอยู่ต้าบลซูทงน้ันจึงบอกกับกวนเป๋งว่า บัดน้ีเราได้ยินข่าวมาว่า ลิบองยกมาตี เอาเมืองเกงจ๋ิวไดแ้ ล้ว ทหารท้ังปวงรู้เนื้อความก็พากนั ย่อทอ้ ไปส้ิน ถ้าเปนดังน้ีเราจะคิดอ่านประการ ใด กวนเป๋งจงึ วา่ การท้ังน้ีหาจรงิ ไม่ เปนคา้ ข้าศกึ ลอ่ ลวงหาควรที่จะเจรจาตอ่ ไปไม่ ถ้าผใู้ ดขืนวา่ ดงั นี้อีก เราจะเอาโทษถงึ ตาย ขณะนั้นพอม้าใช้มาบอกว่า บัดน้ีซิหลงจะยกมาตีเอาคา่ ยฝา่ ยเหนือซึ่งต้ังอยู่ริมแม่นา้ ไกซุย น้ัน กวนเป๋งจึงว่า ถ้าค่ายเหนือเสยี แก่ข้าศึกแลว้ เห็นว่าค่ายท้ังปวงจะไมม่ ีสบาย จะขัดสนด้วยเข้านา้ บัดน้ีควรเราจะยกไปช่วยอย่าใหเ้ สียทีแก่ข้าศึกได้ เลียวฮัวไดย้ ินดังนน้ั จึงจดั แจงทหารให้อยู่รกั ษาคา่ ย พอสมควรแล้วส่ังว่า ถ้ามีศึกมาตีจงจุดไฟให้เปนส้าคัญ เราจะได้ยกมาช่วยท่าน ทหารจึงตอบว่า อนั ค่ายซทู งลูกนเี้ ปนคา่ ยใหญ่ สนามเพลาะก็แน่นหนา ถึงขา้ ศกึ บินมากเ็ ขา้ ไม่ได้ จะกลวั อันใดแกข่ ้าศึก กวนเป๋งกับเลียวฮัวได้ยินดังน้ันก็ดีใจ จึงยก ทหารไปช่วยค่ายฝา่ ยเหนือ คร้ันถึงจึงแลไป ดูเห็นว่าค่ายอันหน่ึงตั้งอยู่บนเขาน้อยซึ่ง ซิหลงท้าลวงไว้ น้ัน กวนเป๋งจึงปรึกษากับ เลยี วฮัวว่า ซิหลงมาตั้งคา่ ยอย่ทู น่ี ่เี ปนท่ีชอบ กล ควรเราจะยกไปปล้นเอาค่ายในเวลา กลางคนื วันนี้เห็นจะได้โดยงา่ ย www.samkok911.com

ตอนที่ ๖๐ ๑๓๕๓ ฝ่ายเลียวฮัวจึงว่า ข้าพเจ้าขออยู่ รักษาค่าย ท่านจงยกทหารไปท้าการเถิด ครั้นเวลาค้่ากวนเป๋งก็ยกทหารไป เห็นแต่ ค่ายเปล่าหามีผู้ใดไม่ ก็เข้าใจว่าแกล้งท้าไว้ จึงถอยกลับคืนมาเข้าค่าย ขณะน้ันพอ ชีเสียงแลลเิ ตียนยกทหารมาล้อมไวท้ งั้ ส่ีดา้ น กวนเป๋งกับเลียวฮัวเห็นจะอยู่ในค่ายมิได้ จึงท้ิงค่ายเสียพาทหารหนีมาไกลแล้ว จึงแล เห็นธงส้าคัญของซิหลงน้ันปักอยู่หน้าค่ายซูทงก็มิอาจจะเข้าไปได้ จึงกลับมาตามทางใหญ่จะกลับไป ค่ายกวนอซู ง่ึ ลอ้ มเมืองอ้วนเสียอยนู่ ัน้ พอพบซหิ ลงซึ่งตง้ั สกัดอยู่กลางทางกร็ บรอกนั มา แล้วเข้าในคา่ ย กวนอูได้ กวนเป๋งจึงเข้าไปแจ้งแก่กวนอูว่า บัดน้ีซิหลงยกมาตีเอาเมืองเอียนเสียได้ แลค่ายท้ังปวงเสยี แก่ข้าศึกแล้ว บัดนี้โจโฉยกกองทัพมาเปนสามทางจะมาช่วยเมืองอ้วนเสยี อน่ึงได้ยินว่าลบิ องมาตีเอา เมอื งเกงจ๋วิ ไดแ้ ล้ว กวนอูได้ฟังดังน้ันจึงร้องว่า ค้าอันนี้หาจริงไม่ เปนค้าข้าศึกแกล้งล่อลวงหวังจะให้ทหารเรา เสียน้าใจ อนึ่งลิบองซ่ึงอยู่เมอื งกังตั๋งก็ป่วยอยู่ บัดน้ีลกซนุ หนุ่มน้อยออกมารักษาค่ายอยู่แทนตวั ลิบอง จะวิตกอะไรมี ขณะน้นั พอมา้ ใชเ้ อาขา่ วมาบอกวา่ บดั นซ้ี ิหลงยกกองทพั มาถึงแล้ว ฝ่ายกวนอรู ูว้ า่ ซิหลงยก มาจึงให้ตระเตรียมทหารไว้พร้อมว่าจะออกไปรบกับซิหลง กวนเป๋งจึงว่า บิดาสิป่วยอยู่แผลเกาทัณฑ์ พ่ึงหายสนิธ ซึ่งจะออกไปรบนั้นเห็น ไม่ได้ กวนอูจึงว่า ซิหลงน้ีฝีมือช่ัวดีก็ ย่อมแจ้งกันอยู่ ซิหลงมิถอยขืนยก เขา้ มาเราก็จะฆ่าเสีย ใหท้ หารท้งั ปวง เ ก ร ง ก ลั ว จ ะ ไ ด้ เ ห็ น ป ร ะ จั ก ษ์ ไ ว้ คร้ันว่าดังน้ันแล้วก็ใส่เส้ือเกราะขี่ม้า ถอื ง้าวออกยนื อยู่หน้า สามก๊กวิทยา

๑๓๕๔ สามก๊กฉบบั เจา้ พระยาพระคลัง(หน) www.samkok911.com

ตอนท่ี ๖๐ ๑๓๕๕ ฝ่ า ย ท ห า ร ซิ ห ล ง เ ห็ น ก ว น อู ก็ ครา้ มกลวั ทกุ คน กวนอแู ลไปไมเ่ หน็ ซหิ ลงจงึ ร้องถามว่า ตัวซิหลงอยู่ไหน ซิหลงขึ้นม้า ออกมายืนตรงหน้ากวนอู ท้ายอบตัวลง ห น่ อ ย ห น่ึ ง แ ล้ ว จึ ง ร้ อ ง ว่ า แ ก่ ก ว น อู ว่ า แต่ข้าพเจ้าจากมาก็ช้านานหลายปี ท่านน้ี หนวดเคราเผ้าผมก็หงอกไปส้ิน สิ่งใดซงึ่ ท่าน ได้ส่ังสอนให้แต่ก่อน ก็คิดถึงคุณท่านไม่วาย วัน อันตัวท่านเปนคนดีมีเกียรติยศในแผ่นดิน ข้าพเจ้าได้เห็นหน้าท่านในวันนี้ความดีใจหาที่สุดมิได้ กวนอูจึงตอบว่า ตัวเรากับท่านแต่ก่อนนั้นก็เปนที่รกั ใครแ่ กก่ ันหาผู้ใดจะเหมือนมิได้ คร้ังนี้เปนไรทา่ น จงึ มาท้าการใหล้ ูกเราพ่ายแพ้ดงั นี้ ซิหลงจึงกลับหน้ามาว่าแก่ทหารท้ังปวงว่า ถ้าผู้ใดอาจสามารถฆ่ากวนอูได้กูจะให้ทองพัน ต้าลึง กวนอูได้ยินดังนั้นก็ตกใจจึงว่า เปนไรท่านจึงมาว่าดังนี้ ซิหลงจึงตอบว่า เปนทีขบวรสงคราม ถึงจะชอบมีไมตรีต่อกันประการใดก็จ้าจะท้าเอาชัยให้ได้ ซิหลงว่าดังน้ันแล้วก็ขึ้นม้าถือขวานใหญ่ ออกมา กวนอูข่ีม้าถือง้าวเข้ารบกันกับซิหลงได้ประมาณแปดสิบเพลง กวนอูช้านาญในขบวรรบหามี ผู้ใดจะเปรยี บมิได้ แตท่ ว่าป่วยไหลอ่ ยทู่ ้งั กา้ ลังกน็ ้อย ซหิ ลงจึงต้านทานได้ ฝ่ายกวนเป๋งเห็นว่าบิดาปว่ ยอยู่เกลือกจะสู้ซหิ ลงมไิ ด้ จึงตีม้าฬ่อส้าคัญใหถ้ อย กวนอูก็ควบ ม้ากลับมาค่าย ฝ่ายโจหยินซ่ึงอยู่ ณ เมืองอ้วนเสีย รู้ว่าพระเจ้าวุยอ๋องยกมาช่วยก็ดีใจ จึงยกทัพออก จากเมืองอ้วนเสียแยกกันไปท้ังสี่ทิศ แล้วให้ทหารโห่ร้องขึ้นพร้อมกัน กวนอูได้ยินเสียงโห่ร้องท้ังส่ีทศิ ดังน้ันก็ตกใจ โจหยินก็ตีกระหนาบเข้ามา ซิหลงก็ตกี ระหนาบเขา้ มา ฝ่ายทหารในคา่ ยก็ ตกใจวุ่นวาย กวนอูเห็นจะสู้มิได้ จึงท้ิงค่าย เสียข่ีม้าพาทหารหนีมาตามแม่น้าซงกั๋ง ฝ่าย ทิศเหนือทหารซิหลงเห็นกวนอูหนีก็ติดตาม มา กวนอูก็ข้ามแม่น้าซงกั๋งหนีมาตามทาง เมืองซงหยง สามกก๊ วิทยา

๑๓๕๖ สามก๊กฉบบั เจา้ พระยาพระคลงั (หน) ขณะน้ันพอม้าใช้เอาเน้ือความมาบอกแก่กวนอูว่า บัดนี้เมืองเกงจิ๋วเสียแก่ลิบองแล้ว ครอบครัวบุตรภรรยาเขากจ็ ับได้สนิ้ กวนอูคร้ันแจ้งดังน้ันแล้วก็ตกใจมิอาจจะไปเมืองซงหยงได้ ก็ตรง มาตามทางเมืองกังอั๋น จึงรู้ข่าวว่าเปาสูหยินซึ่งตั้งอยู่เมืองกังอั๋นไปเข้ากับซุนกวนแล้ว กวนอูก็ยิ่ง น้อยใจแผลซ่ึงถูกเกาทัณฑน์ ้ันกลับกระท้าพิษยิ่งกว่าเก่า กวนอูก็ตกจากหลังม้าลงสลบอยู่ท่ีนั้น ทหาร ทั้งปวงก็แก้ไขกวนอูก็ได้สมประดขี ึ้นมา จึงว่าแก่ฮองฮูว่า เปนเหตุทั้งนเี้ พราะเรามิฟังคา้ ท่าน กวนอูจงึ ถามไปแกม่ า้ ใช้วา่ เมอ่ื ข้าศึกยกเข้ามาเปนไรมจิ ดุ ไฟส้าคัญขน้ึ ตามค้าเราส่งั ไว้ ม้าใช้จึงแจ้งว่า ลิบองแกล้งแปลงเปนลูกค้าเข้ามา จับเอาทหารซึ่งรักษาร้านไฟไปได้สิ้นจึง มิได้จุดเพลงิ ข้นึ กวนอูได้ฟังดงั นน้ั กระทืบเท้าถอนใจใหญ่ จึงออกปากว่าเราเสียความคิดแก่ขา้ ศึกไหน เราจะได้กลบั ไปเห็นหนา้ พระเจา้ เล่าปีไ่ ด้ เตียวลยุ นายกองลา้ เลียงจงึ ว่า คร้ังน้ีเรากอ็ ับจนอยู่แลว้ ควร เราจะให้ม้าใช้รีบไปเมืองเซงโต๋ขอกองทัพมาช่วย แล้วเราจึงยกขบวรบกไปตีเมืองเกงจิ๋วคืน กวนอูได้ ฟังดังนั้นก็เห็นชอบด้วย จึงให้ม้าเลี้ยงกับอิเจี้ยสองนายคุมเอาหนังสือไปเมืองเซงโต๋ ฝ่ายกวนอูคุม ทหารจะยกไปรบ ใหก้ วนเป๋งกบั เลยี วฮวั เปนทัพหลัง www.samkok911.com

ตอนท่ี ๖๐ ๑๓๕๗ ฝ่ายโจหยนิ ครัน้ มชี ัยชนะแล้ว จึงออกมาเฝ้าพระเจา้ วุยอ๋อง ณ กองทัพ แล้วรอ้ งไห้ออ้ นวอน ขอโทษตวั พระเจา้ วุยออ๋ งจงึ ตรสั แกโ่ จหยนิ ว่า ซง่ึ เปนเหตดุ ังนีเ้ ปนเคราะหบ์ ้านเมือง เราหาเอาโทษแก่ ท่านไม่ ว่าดังน้ันแล้วประทานรางวัลแก่ทหารทั้งปวงตามมีความชอบ แล้วยกมาอยู่ท่ีค่ายซูทง เห็นแน่นหนาหลายชั้นม่ันคงนัก จึงว่าแก่ทหารทั้งปวงว่า ค่ายหลายชั้นม่ันคงถึงเพียงน้ี ซิหลงคิดอ่าน เอาชัยชนะได้ แต่เราใช้ให้ทหารมาท้าศึกถึงสามสบิ ปีเศษก็มิอาจเอาชนะให้เหมือนซิหลงได้ อันซิหลง นเ้ี ปนคนมีปญั ญารู้การซง่ึ จะได้จะเสีย ทหารทัง้ ปวงก็พลอยสรรเสรญิ ซิหลงทกุ คน พระเจ้าวุยอ๋องก็ยกกองทัพกลับไปตั้งอยู่ท่ีคอโผ ซิหลงคร้ันรู้ดังนั้นก็ยกตามไป พระเจ้า วุยอ๋องเห็นซิหลงยกมาก็ออกไปรับซหิ ลงมาถึงค่าย เห็นซิหลงยกทัพมาจะได้ผดิ ขบวรหามิได้ พระเจา้ วุยอ๋องเห็นก็ดีพระทัย จงตั้งให้ซิหลงเปนทหารเอกส้าหรับปราบข้าศึกทิศใต้ จึงให้แฮหัวซงอยู่รักษา เมืองซงหยงกับซิหลงส้าหรับจะได้ต้านทานกวนอู ส่วนพระเจ้าวุยอ๋องก็ต้ังอยู่ท่ีคอโผ คอยฟังข่าว ราชการเมอื งเกงจิ๋วจะเปนประการใด สามกก๊ วิทยา