สามก๊ก ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง (หน) ตอนที่ ๒๘

ตอนท่ี ๒๘ ๕๘๑ ขณะเมื่ออ้วนเส้ียวแตกไปน้ัน ทหารโจโฉกองหนึ่งเข้าไปในคา่ ยเห็นจอสิวตอ้ งจาอย่กู ็เอาตวั มาให้โจโฉ ๆ เห็นทหารได้จอสิวมา จึงส่ังให้ถอดเคร่ืองจาออกเสีย แล้วว่าเรากับจอสิวรู้จักกันมา แต่ก่อน จอสิวเห็นโจโฉทาดังน้ัน ก็รู้ว่าโจโฉจะเกลี้ยกล่อมเอาไว้ด้วย จึงร้องว่าอ้ายโจโฉมึงอย่าพักมา เกลี้ยกล่อมกูเลย กหู าอ่อนน้อมต่อมงึ ไม่ โจโฉได้ฟังจอสวิ ว่าหยาบช้าดงั นั้นมไิ ด้มีความโกรธ จึงเอาเงินทองเสอื้ ผ้าให้แก่จอสิว แล้ววา่ อ้วนเส้ยี วนัน้ เปนคนหาสติปญั ญามิได้จงึ ไม่เลี้ยงท่านใหถ้ งึ ขนาด แมเ้ ราไดท้ า่ นมาไว้ดว้ ย เราจะคดิ อ่าน กาจัดอ้วนเสี้ยวเสียก็จะได้โดยง่าย เหตุใดท่านยังคิดรักอ้วนเสีย้ วอยู่อีกเลา่ จอสิวมิได้ตอบประการใด โจโฉจงึ ใหแ้ ต่งโต๊ะเลย้ี งจอสวิ สามกก๊ วิทยา

๕๘๒ สามก๊กฉบบั เจ้าพระยาพระคลงั (หน) คร้ันเวลากลางคืนจอสิวจึงลักม้าได้ตัวหนึ่ง แล้วก็ ลอบควบหนีจะไปหาอ้วนเส้ียว ทหารโจโฉจับจอสิวได้ เอาตัวมาส่งให้แก่โจโฉ ๆ จึงว่าจอสิวไม่พอใจอยู่ทาราชการ ด้วยเรา แล้วก็สั่งให้ทหารเอาตัวไปฆ่าเสีย แล้วโจโฉได้คิด ว่าเราให้ฆ่าจอสิวอันมีน้าใจสัตย์ซ่ือต่อนายนั้นไม่ควร จึงให้ แต่งการศพแล้วเอาไปฝังไว้ฟากแม่น้าฮองโห จึงให้เอาศิลา มาจาลึกอักษรไว้ว่า จอสิวนี้มีความสัตย์สุจริตรักนายเปน อันมาก ผู้ใดจะทาการไปภายหน้า จงดูเย่ียงอยา่ งจอสิวน้เี ถดิ แล้วโจโฉก็จัดทหารรีบยกข้ามแม่น้าฮองโหไป หวังจะตาม อ้วนเสี้ยว ขณะนั้นอ้วนเสี้ยวกับทหารแปดร้อยยกหนีไปถึง จอสวิ , ชสี วิ (Ju Shou) แดนเมืองลหิ ยง ฝ่ายเจียวหงีซ่ึงอ้วนเสี้ยวให้อยู่รักษาเมืองลิหยงน้ัน เกรงว่าโจโฉจะยกมาทาอันตราย จึงกะ เกณฑ์ทหารออกต้ังค่ายอยู่นอกเมือง คร้ันรู้ข่าวว่าอ้วนเสี้ยวเสียทีแก่โจโฉ หนีมาถึงแดนเมืองดังน้ัน ก็ออกมารับอ้วนเส้ียวเชิญเข้าไปในค่าย อ้วนเสี้ยวจึงเล่าเนื้อความให้เจียวหงีฟังทุกประการ แล้วอว้ นเสีย้ วกบั เจยี วหงีก็อยู่ในคา่ ย ฝ่ายทหารอ้วนเส้ียวซึ่งแตกโจโฉมา รู้ข่าวว่าอ้วนเส้ียวเข้าอยู่ในค่ายลิหยงก็มีความยินดี จึงชวนกนั เขา้ ไปหาอ้วนเส้ยี ว ๆ ได้ทหารขน้ึ เปนอันมาก คดิ จะยกไปรบโจโฉ จงึ ยกออกจากค่ายลิหยง จะไปเมืองกิจ๋ิว ครั้นถึงกลางทาง พอเวลาค่า อ้วนเสี้ยวจึงให้หยุด ท ห า ร อ ยู่ ริ ม เ ชิ ง เ ข า แ ห่ ง ห นึ่ ง อ้วนเสี้ยวอย่ใู นกองทพั ได้ยนิ เสยี ง ร้องไห้อยู่ภายนอก อ้วนเสี้ยวคิด สงสัยจึงลกุ ออกไปลอบฟังดู ไดย้ ิน เสียงทหารร้องไห้รักพี่น้องซึ่งตาย บ้าง ร้องไห้ร่าว่าแม้นายเราฟังคา เตียนหองวา่ กล่าวแล้ว ไหนเลยจะ ได้ความเดือดร้อนถึงเพียงน้ี www.samkok911.com

ตอนท่ี ๒๘ ๕๘๓ อ้วนเสี้ยวได้ฟังดังนั้นก็คิดว่า ถ้าเรา ฟังคาเตียนหองห้ามปราม ทหารเราก็จะไม่มี อันตราย ซึ่งเราจะกลับเข้าไปเมืองกิจิ๋วน้ัน ก็อายแกเ่ ตียนหองเปนอันมาก แตจ่ าจะไปใหถ้ งึ ก่อน จะได้คิดการแก้แค้นโจโฉ คร้ันเวลารุ่งเช้า อ้วนเส้ียวก็คุมทหารยกล่วงไป พอพบฮองกี๋ซ่ึง เปนท่ีปรึกษาข่ีม้าพาทหารมาอ้วนเสย้ี วจึงวา่ แก่ ฮองกวี๋ า่ เราไปทาศกึ คร้งั นเี้ สียทีโจโฉมา เพราะ เหตุวา่ เรามิไดฟ้ งั คาเตยี นหองหา้ ม ซง่ึ เราจะกลบั ไปเมอื งบดั นี้ ใหค้ ดิ อายเตียนหองนัก ฮองกีจ๋ งึ แกล้งยุยงวา่ เตยี นหองซ่ึงต้องจาอยู่ในคกุ นน้ั รูก้ ติ ตศิ ัพทว์ า่ ท่านแตกโจโฉมาก็ตบมือ หัวเราะ แล้วว่าเพราะท่านมิฟังคาใหเ้ อาเตียนหองไปจาไว้ บัดน้ีก็สมเหมอื นคาเตียนหองวา่ อ้วนเส้ยี ว ไดฟ้ ังดังนั้นก็โกรธ จึงว่าดดู เู๋ ตียนหองมันบงั อาจตบมอื หวั เราะเยาะได้ กูจะไวช้ วี ติ มนั สบื ไปไมไ่ ด้ จึงเอา กระบ่ีนั้นส่งให้ทหารแล้วส่ังว่า จงรีบไปให้ถึงเมืองก่อน เอาตัวเตียนหองออกมาฆ่าเสีย ทหารนั้นก็รับ เอากระบีไ่ ป ฝ่ายผู้คุมจึงว่าแก่เตียนหอง ว่า ตัวข้าพเจ้าเปนผู้น้อย สืบไปภาย หน้าจะขอพึ่งบุญท่าน เตียนหองจึง ถามผู้คุมว่า ตัวเราเปนคนโทษเหตุใด ท่านมาเจรจาดังนี้ ผู้คุมจงึ ตอบว่า เดิม ทา่ นได้หา้ มปรามอ้วนเสย้ี ววา่ อยา่ เพอ่ ยกทัพไป ถ้าจะขืนยกไปก็จะปราชัย แกโ่ จโฉ อว้ นเสย้ี วไมฟ่ งั ท่าน ขนื ยกไป ทาการศึกจนแตกมา ข้าพเจ้าเห็นว่า สมคาท่านห้าม อ้วนเส้ียวจะได้ถอดท่านออกแล้ว จะนับถือเชื่อฟังเล้ียงดูท่านสืบไป ข้าพเจ้าจึงว่าจะ ฝากตัวท่านไว้ เตียนหองได้ฟังดังน้ันก็หัวเราะแล้วตอบว่า ซ่ึงท่านจะฝากตัวเรานั้นขอบใจแล้ว ถ้าอ้วนเส้ียวกลับมาถึงเมื่อใด เราก็จะถึงแก่ความตายเม่ือน้ัน ผู้คุมจึงว่าคนท้ังปวงพูดจากันว่า ท่านห้ามไว้ก็ต้องกับคาท่านเห็นอ้วนเส้ียวจะเลี้ยงดูท่านเปนปรกติ เหตุใดท่านจึงว่าจะตายเล่า สามก๊กวิทยา

๕๘๔ สามกก๊ ฉบบั เจา้ พระยาพระคลัง(หน) เตียนหองก็ตอบว่า ถ้าอ้วนเส้ียวมีชัยชนะมา เห็นจะไว้ชีวิตเรา บัดนี้แตกมาต้องกับคาเราว่า เห็นจะมี ความอัปยศแก่เรา จะให้ฆ่าเราเสียเปนมั่นคง ด้วยเหตวุ ่าน้าใจอว้ นเสี้ยวนัน้ ถือมานะอยู่ว่าตวั เปนใหญ่ มิได้เอาความคิดผใู้ ด ทาอาการประหน่ึงว่าตัวนั้นกล้าหาญมีสติปญั ญาลึกซึ้งหาผู้ใดจะเสมอมิได้ ผู้คุม ไดฟ้ ังดงั น้ันกย็ งั คิดสงสัยอยู่ พอทหารอว้ นเสย้ี วถือกระบ่ีเข้ามาบอกแกผ่ คู้ ุมวา่ อ้วนเสยี้ วใช้เรามาใหฆ้ า่ เตยี นหองเสยี จงเรง่ เอาตัวออกมา เราจะฆ่าเสียตามอ้วนเส้ยี วสงั่ เตยี นหองได้ฟังดงั นั้นจึงว่าแก่ผคู้ ุมวา่ เรารู้น้าใจอว้ นเส้ยี วอยู่ เราจึงบอกเนอ้ื ความให้ ฟังท่านไม่ใคร่จะเช่ือ ผู้คุมได้ฟังดังน้ันก็ร้องไห้ เตียนหองจึงว่าท่านจะโศกเสร้าไปใยให้ป่วย การ อันคาโบราณกล่าวไว้ว่า ธรรมดาเกิด มาเปนชาย ถ้าจะหาเจ้านายก็ใหพ้ งึ พเิ คราะหด์ ู น้าใจซึ่งดีแลร้ายก่อนจึงให้เข้าอยู่ด้วย แลตัว เราทิ้งคาโบราณเสีย มิได้พิจารณาดูน้าใจ อ้วนเส้ียวให้ปรากฎว่าดีแลร้าย เห็นแต่กับยศฐาศักดิ์เข้ามาอยู่ด้วยอ้วนเส้ียว ๆ เปนคนหาสติปัญญา มไิ ด้ จึงเกิดเหตทุ ัง้ น้กี เ็ พราะกรรมของเรา แลว้ เตียนหองกข็ อกระบ่ีมาเชอื ดคอตาย แลชาวเมอื งทง้ั ปวง รู้วา่ เตยี นหองตาย กช็ วนกันสงสารเตียนหองว่ามคี วามสัตย์ซ่ือเปนอันมาก ต่างคนต่างร้องไห้รัก ฝ่ายอ้วนเส้ียวคร้นั มาถึงเมืองกิจ๋ิว ก็มีความทกุ ข์รอ้ นสติฟ่ันเฟอื นไปด้วยเสียทพั มา มิได้ออก ว่าราชการ อ้วนถาน้ันลาบิดาจะไปอยู่รักษาเมือง เซียงจิ๋วดังเก่า ฝ่ายนางเล่าชือผู้เปนภรรยา เห็น อ้วนเส้ียวไม่สบายท้ังสติก็ฟ่ันเฟือนไป มิได้ออกว่า ราชการเปนหลายวัน จึงเข้าไปว่าแก่อ้วนเส้ียวว่า ตัวท่านหาความสบายไมแ่ ล้ว ราชการบ้านเมืองกจ็ ะผัน แปรไป แลบตุ รของท่านสามคน อว้ นถาผู้พก่ี ็จะไปรักษา เมืองเซียงจ๋วิ อ้วนฮีไปรักษาเมอื งอิวจ๋วิ ยังแต่อ้วนซงซง่ึ เปนบุตรข้าพเจ้า ท่านจงพิเคราะห์ดูว่าผู้ใดจะมี สติปัญญา จงให้ว่าราชการเมืองไปพลางกว่าท่านจะมี นางเลา่ ชอื (Lady Liu) ความสบาย www.samkok911.com

ตอนท่ี ๒๘ ๕๘๕ อ้วนเส้ียวได้ฟังดังนั้นก็ว่าเจ้าคิดดังนี้ก็ชอบ อยู่ จึงให้หาสิมโพยฮองก๋ีซินเบ้งกัวเต๋ามาปรึกษาตาม คานางเลา่ ชือวา่ ทป่ี รึกษาท้งั ส่ีคนไดฟ้ งั ดงั นนั้ จึงปรึกษา แก่งแย่งกัน ด้วยสิมโพยกับฮองกี๋น้ัน มีใจรักอ้วนซงจะ ให้ว่าราชการเมือง แต่กัวเต๋ากับซินเบ้งน้ันจะใคร่ให้ อ้วนถาเปนใหญ่ อ้วนเสี้ยวจึงว่าท่านท้ังส่ีปรึกษาไม่ตก ลงกัน ครั้งนี้ศึกภายนอกก็ติดพันอยู่ยังไม่ปรกติ ตัวเรา ก็หาความสบายมิได้ ภายในเมืองน้ีเราคิดจะต้ังแต่ง บุตรเราไว้ให้เปนหลักเมือง จะได้ป้องกันรักษาอาณา อ้วนฮี (Yuan Xi) ประชาราษฎรสืบไป แลบุตรเราทั้งสามคนน้ี อ้วนถา นา้ ใจหยาบชา้ มักฆา่ ฟันผูค้ นเสีย อว้ นฮีนั้นเลา่ เปนคนใจเยน็ เอาการเร็วไมไ่ ด้ แต่อ้วนซงบตุ รนางเลา่ ชือ นนั้ มีสติปัญญาท้ังนา้ ใจกโ็ อบอ้อมอารี รักทหารแลไพร่บ้านพลเมือง ควรท่เี ราจะตั้งอว้ นซงใหเ้ ปนใหญ่ ในเมืองกิจ๋ิวนี้ จึงจะได้บารุงรักษาอาณาประชาราษฎรสืบไป กัวเต๋าจงึ วา่ อ้วนถาเปนบตุ รใหญ่ ท่านให้ ไปรักษาเมืองเซียงจิ๋วซ่ึงขึ้นแก่เมืองกิจิ๋ว บัดน้ีท่านจะให้อ้วนซงซึ่งเปนบุตรน้อยเปนใหญ่ในเมืองกิจ๋ิว บังคบั บัญชาอ้วนถาผู้พ่นี ัน้ จะมเิ สยี ขนบธรรมเนียมไปหรอื ขา้ งอ้วนถากจ็ ะมคี วามน้อยใจ ข้อหนง่ึ การ สงครามก็ยังติดพันกันอยู่ ท่านจะไม่คิดอ่านการศกึ เสยี ให้สาเร็จก่อน จะมาด่วนเปนกังวลด้วยต้ังแต่ง บุตรให้เปนใหญ่ ข้าพเจ้าเห็นบุตรท่านจะมีพยาบาทกันไปเปนม่ันคง ขอให้งดไว้เร่งคิดอ่านจัดแจง ทหารยกไปทาสงครามดว้ ยโจโฉให้สาเรจ็ กอ่ น อ้วนเส้ียวยังมิตอบประการใด พอทหารเข้า มาบอกว่า บัดน้ีอ้วนถาคุมทหารห้าหม่ืน อ้วนฮีคุม ทหารหกหมื่น โกกันผู้หลานซ่ึงเปนเจ้าเมืองเป๊งจิ๋วคุม ทหารห้าหม่ืน มาจะช่วยทาการสงครามหวังจะแก้ แค้นโจโฉ อ้วนเสี้ยวได้ฟังดังน้ันก็มีความยินดี จึง จัดแจงทหารได้ประมาณสิบหมื่นเศษ แล้วพาอ้วนถา อว้ นฮอี ้วนซงโกกนั ยกกองทพั ไปถงึ ตาบลซองเต๋ง จึงให้ ตงั้ มั่นอยู่ โกกนั (Gao Gan) สามก๊กวิทยา

๕๘๖ สามกก๊ ฉบับเจ้าพระยาพระคลงั (หน) ฝ่ายโจโฉเมื่อยกกองทัพข้ามแม่น้าไปตามอ้วนเส้ียว ครั้นไม่ทันแล้วก็กลับมาต้ังอยู่ ณ ริมแม่น้าฮองโห ชาวบ้านนอกท้ังปวงเอาสิ่งของแลเข้าปลาอาหารมาให้โจโฉเปนอันมาก โจโฉนั้นมี ความยินดี เห็นชายชราส่ีคนซึ่งเอาของมาให้ จึงเรียกตัวขึ้นมาบนท่ีอยู่แล้วถามว่า ท่านท้ังสี่นี้อายุสัก เท่าไร คนชรานั้นจึงบอกว่าอายุข้าพเจ้าท้ังส่ีคนน้ี ได้คนละเก้าสิบปีปลายแล้ว โจโฉจึงว่า ซึ่งเรายก กองทัพมาต้านทานอ้วนเสี้ยวน้ีเพราะความจาเปน แต่มีใจเอนดูท่านทง้ั ปวงซ่ึงเปนชาวบ้านนอกจะได้ ความเดือดรอ้ น เพราะทหารของเราเท่ียวไปทาขม่ เหงชว่ งชิงเอาเขา้ ปลาอาหารมาเลี้ยงชีวิต คนชราจงึ ว่าข้อน้ันจะเปนไรมี แล้วว่าคร้ังพระเจ้าหวนเต้ได้เสวยราชสมบัติน้ัน มีชายคนหน่ึงชื่ออิกุ๋ย ชาวเมือง เสียวต๋ัง มาขออาศรัย ณ เรือนข้าพเจ้า คร้ันเวลากลางคืน เห็นดาวข้ึนข้างฝ่ายเหนือดวงหน่ึงใหญ่มี รัศมีเหลือง อิกุ๋ยนั้นรู้ตาราดูดาวจึงทานายไว้ว่า ยังอีกห้าสิบปีจะมีผู้มีบุญมาปราบศัตรูที่ตาบลแม่น้า ฮองโห ข้าพเจ้านับแต่อิกุ๋ยทานายมาจนถึงทุกวันนี้ก็ครบห้าสิบปีแล้ว อันอ้วนเส้ียวน้ันหาสติปัญญา มิได้ จะทาการสิ่งใดก็มีแต่หยาบช้า ซึ่งยกกองทัพมารบท่านถึงตาบลกัวต๋อน้ัน ทหารอ้วนเสี้ยวก็มี มากกวา่ ทา่ นถึงเกา้ ส่วนสบิ ส่วน พเอิญให้ทา่ นรบแตกไป ขา้ พเจ้าเหน็ วา่ ตัวทา่ นเปนผู้มบี ุญเหมือนอิกุ๋ย ทานายไว้ แลอาณาประชาราษฎรขา้ ขอบขัณฑเสมาครั้งนี้จะอยเู่ ย็นเปนสขุ เพราะบุญของท่านสืบไป โจโฉได้ฟังดังน้ันก็หัวเราะแล้วแกล้งถ่อมตัวว่า ท่านผู้เถ้าจะหมายว่าข้าพเจ้าเปนผู้มีบุญนั้น ไม่ควร โจโฉจึงเอาเงินทองเส้ือผ้าอย่างดี ให้แก่คนชราทั้งส่ีคนเปนบาเหน็จปาก แล้วส่ังทหารอย่าให้ ช่วงชิงเข้าปลาอาหารของราษฎรท้ังปวง ถ้าไม่ฟังเราจะให้ลงโทษถึงตาย คนชราทั้งสี่คนน้ันก็ลาโจโฉ กลับไป ขณะนั้นอาณาประชาราษฎรรวู้ ่า โจโฉส่ังกาชับทหารดังน้ันก็ดีใจ มีความรักโจโฉเปนอันมาก โจโฉรู้กิตติศัพท์ว่าราษฎรทั้งปวงรักใคร่ก็มีความยินดี พอม้าใช้มาบอกโจโฉว่า บัดนี้อ้วนเสี้ยวยก กองทพั มาทง้ั ส่ีหัวเมือง ทหารนนั้ ประมาณสามสบิ หม่นื ตั้งอยูต่ าบลซองเต๋ง www.samkok911.com

ตอนท่ี ๒๘ ๕๘๗ โจโฉแจ้งดังน้ันก็เกณฑ์ทหาร แล้ว ยกไปตั้งประชิดค่ายอ้วนเสี้ยว ฝ่ายอ้วนเส้ียว เห็นโจโฉมาตั้งประชิดอยู่ดังนั้น ก็พาบุตรทั้ง สามคนกับหลานแลทหารท้ังปวงออกมายนื ม้า อยู่หน้าค่าย โจโฉเห็นดังนั้นก็ยกออกไปจาก ค่าย จึงขับม้าฝ่าขึ้นไปหน้าทหาร แล้วร้องว่า แก่อ้วนเส้ียวว่า ตัวเสียทีแก่เราแล้วเหตุใดไม่ มาอ่อนน้อมต่อเรา จะให้อาวุธถึงคอก่อนหรือ จึงจะรู้สานกึ อว้ นเสย้ี วไดย้ ินดังน้นั ก็โกรธ จึงวา่ แก่ทหารท้งั ปวงว่าผู้ใดจะอาสาออกไปรบกับโจโฉได้ อ้วนซงผู้บุตรก็รับอาสาขับม้ารากระบ่ีสองมือออกไป จะรบด้วยโจโฉ ๆ เห็นดังน้ันจึงถาม ทหารท้ังปวงว่า ทหารอ้วนเส้ียวคนนี้เราเห็นแปลกหน้า ผู้ใดยังรู้จักบ้าง ทหารโจโฉจึงบอกว่า ชื่อ อ้วนซงเปนบุตรอ้วนเส้ียว ขณะเมื่อทหารบอกแก่โจโฉยังมิทันสิ้นคานั้น สูฮวนซ่ึงเปนทหารรองซิหลง ขับมา้ ราทวนออกไปรบกับอว้ นซงไดส้ ามเพลง อว้ นซงทาทชี ักมา้ ถอยหนี สฮู วนมิได้รกู้ ลก็ขบั มา้ ไล่ตาม ไป อ้วนซงเหน็ ได้ทกี เ็ อาเกาทณั ฑ์ยงิ ถกู จักษุสูฮวนตกมา้ ตาย อว้ นเสีย้ วเหน็ อว้ นซงมีชยั ชนะทหารโจโฉ กม็ ใี จกาเริบขบั ทหารท้ังปวงเขา้ รบพุง่ หักหาญเปนสามารถ สามกก๊ วิทยา

๕๘๘ สามก๊กฉบับเจา้ พระยาพระคลงั (หน) ฝ่ายทหารโจโฉรบต้านทานไว้ได้ ทหารทั้งสองฝ่ายล้มตายเปนอันมาก ครั้น เวลาเย็นโจโฉกับอ้วนเสี้ยวต่างคนต่างเลิก เขา้ คา่ ย ในเวลากลางคืนนั้นโจโฉจึงปรึกษา กับทหารทั้ง เทียหยกจึงว่า ขอให้ท่านจัด ทหารออกเปนสิบเอ็ดกอง ให้ซมุ่ รายกนั อยู่ สองข้างทางสิบกอง ๆ หนึ่งน้ันให้ล่อมา ถ้าได้ที่มั่นแล้วก็ให้จุดประทัดสัญญาข้ึน จึงให้กองล่อน้ันหยุดยืนกระบันรบพุ่ง แม้กองทัพอ้วนเส้ียวถอยระส่าระสายไป ฝ่ายกองทัพซ่ึงซุ่มอยู่ สองข้างทางทง้ั สบิ กองน้นั จึงยกออกโจมตตี ัดเอาทหารอว้ นเสี้ยว กจ็ ะได้ชยั ชนะโดยง่าย โจโฉเห็นชอบดว้ ย จึงจัดนายทหารฝ่ายขวาห้ากองน้ัน คอื โจหอง เตยี วคบั ซหิ ลง อิกิ๋ม โกลา ฝ่ายซ้ายน้ันให้แฮหัวตุ้น เตียวเล้ียว ลิเตียน งักจ้ิน แฮหัวเอี๋ยน คุมทหารท้ังสิบกองไปซุ่มรายทางไว้ แล้วส่ังว่า ถ้าเห็นได้ทีจึงให้ยกออกรบพุ่งตัดทหารอ้วนเส้ียวรายทางไป นายทหารท้ังสิบกองคุมทหาร ไปซุ่มอยู่ในเวลากลางคืนตามคาโจโฉสั่ง ครั้นเวลากลางคืนประมาณสามยามเศษ โจโฉจึงสั่งเคาทูให้ คุมทหารไปตที าทีจะปล้นค่ายอ้วนเสยี้ ว ถ้าเห็นทหารอ้วนเสี้ยวยกออกรบพุ่ง ท่านจงพาทหารถอยมา เรากจ็ ะทิ้งคา่ ยเสีย เคาทูกคมุ ทหารไปตามคาโจโฉส่งั ฝ่ายอ้วนเส้ียวได้ยินทหารโหร่ ้องเข้ามาปล้นค่ายดังน้ัน ก็เกณฑ์ทหารส้ินท้ังส่ีกองออกรบพงุ่ เปนสามารถ เคาทูก็คุมทหารมา โจโฉเห็นดังนั้นก็พาทหารเข้าบัญจบเคาทูถอยป้องกันไป อ้วนเส้ียว เห็นดังนั้น ก็เร่งขับทหารตามไปจะใกล้ถึงแม่น้าฮองโหพอสว่างข้ึน โจโฉก็จุดประทัดสัญญา แล้วร้อง ประกาศแกท่ หารท้ังปวงว่า เหตุใดจึงไม่ยืนรบจะถอยไปถึงไหน จะพอใจจมนา้ ตายหรอื ทหารทั้งปวง ได้ฟังโจโฉรอ้ งมาดังนัน้ กลัวจะจมน้าตาย กช็ วนกนั กลับหนา้ ยนื รบพงุ่ ตา้ นทานอยู่เปนสามารถ เคาทูจึง ขับม้าราทวนเข้าไล่ฆ่าฟันทหารเลวล้มตายเปนอันมาก แล้วหักหาญลุยไล่เข้าไปฆ่าทหารเอกอ้วนเส้ียวเสีย ประมาณสบิ เอ็ดสิบสองคน ทหารอ้วนเสีย้ วตา้ นทานมไิ ด้ ก็แตกระส่าระสาย อ้วนเส้ียวเห็นดังนั้นก็พาบุตรทั้งสาม คนกับหลานแลทหารทั้งปวงแตกพ่ายหนี โจโฉเห็นได้ทกี ็ ขับทหารรกุ ไล่ไป www.samkok911.com

ตอนที่ ๒๘ ๕๘๙ ขณะเมื่ออ้วนเสี้ยวแตกมาน้ันพอได้ยิน เสียงม้าฬ่อ แล้วเห็นข้างขวาทางน้นั โกลาคมุ ทหาร มาเปนอันมาก ฝ่ายซ้ายน้ันแฮหัวเอ๋ียนคุมทหารตี กระหนาบเขา้ มา อ้วนเส้ยี วตกใจมิได้คิดที่จะสูร้ บก็ พาบุตรกับหลานแลทหารหนีไปได้ทางประมาณ ร้อยเส้น พอทหารอิกิ๋มตีเข้ามาฝ่ายขวา ข้างซ้าย ท า ง นั้ น งั ก จิ้ น คุ ม ท ห า ร ตี ก ร ะ ห น า บ เ ข้ า ม า อ้วนเส้ียวก็พากันหนีออกไปทางประมาณสามสิบเส้น เห็นข้างขวานั้นซิหลงคุมทหารรบสกัดไว้ ข้าง ซ้ายลิเตียนคุมทหารตีกระหนาบมา อ้วนเส้ียวพาบุตรกับหลายแลทหารเล็ดลอดหนีออกไป คร้ันถึง ค่ายก็เข้าหยุดอยู่หุงอาหารพอสุก เตียวคับกับเตียวเล้ียว คุมทหารหักค่ายเข้ามา อ้วนเส้ียวไม่ทันกิน อาหารตกใจพาลูกกับทหารท้ังปวงหนีออกจากค่ายไป กาลังอิดโรยอุตสา่ หพ์ ากนั รีบไปถงึ เนนิ เขาแหง่ หน่ึง พอพบทหารโจหองกับแฮหัวตุ้นคุมทหารตีกระหนาบเข้ามา อ้วนเส้ียวจึงร้องว่าแก่ทหารท้ังปวง ว่า ถ้าผู้ใดไมช่ ่วยกนั รบพุ่งทหารโจโฉกจ็ ะฆ่าเสีย ทหารท้ังปวงได้ยินอว้ นเสย้ี วว่าดังน้ัน ก็ช่วยกันรบฝ่า ป้องกันพาอ้วนเสีย้ วออกไปได้ แลนายทหารโจโฉท้ังสบิ กองน้ัน ฆ่าฟันทหารอ้วนเสี้ยวลม้ ตายโดยลาดบั มาเปนอันมาก อ้วนเส้ียวคร้ันหนีมาพ้น เห็นอ้วนฮีผู้บุตรกับโกกันผู้หลานน้ัน ถูกเกาทัณฑ์แลอาวุธ เปนหลายแห่ง อ้วนเส้ยี วกอดบตุ รกบั หลานเข้ารอ้ งไห้จนสลบไป ทหารท้งั ปวงเหน็ ดังนัน้ ก็ตกใจช่วยกัน แก้ไขฟื้นขึ้น ในขณะน้ันอว้ นเส้ยี วมคี วามแค้นเปนอนั มากจนอาเจียนโลหิตออกมา คร้ันได้สติก็ถอนใจ ใหญ่แล้วว่า แต่เราเกิดมาจะไดม้ คี วามทุกขแ์ ลความแค้นเหมอื นคร้งั นี้หามิได้ อันชีวิตเราคร้งั นี้เหน็ จะ ไม่รอดแลว้ บุตรเราแลหลานกับทหารทั้งปวงจงพากันกลบั ไปเมือง แล้วเร่งคิดอา่ นซ่องสุมทหารยกไป กาจัดโจโฉเสีย ให้หายความแค้นเราจงได้ แล้วอ้วนเส้ียวคิดว่า เมืองเซียงจิ๋วนั้นเปนทางไกล เกลือก โจโฉจะยกไปตเี อาก็จะซา้ เสยี ทีไป จึงให้อ้วนถากบั กวั เตา๋ ซนิ เบง้ ไปอยู่รกั ษาเมืองเซยี งจิว๋ แลว้ ให้อว้ นฮี กลับไปเมืองอิจ๋ิว โกกันกลับไปเมืองเป๊งจิ๋ว ให้กะเกณฑ์ทหารสามเมืองไว้จงพร้อม ถ้าเรา ให้หาเม่ือใดจะได้ยกมาทันที อ้วนเส้ียวจึงพา อ้วนซงกับทหารซึ่งเหลือน้ันกลับไปเมืองกิจ๋ิว อ้วนเสี้ยวน้ันป่วยอยู่ จึงส่ังอ้วนซงให้ว่า ราชการเมือง ให้สิมโพยฮองก๋ีเปนผู้ช่วย ราชการ สามก๊กวิทยา

๕๙๐ สามก๊กฉบับเจ้าพระยาพระคลงั (หน) ฝ่ายโจโฉคร้ันมีชัยชนะแก่อ้วนเส้ียวเปนคารบสอง จึงให้ซ่องสุมเกล้ียกล่อมทหารอ้วนเส้ียว ซ่ึงแตกอยู่ปา่ นนั้ ได้ไวเ้ ปนอนั มาก แลว้ กย็ กเขา้ อยใู่ นคา่ ยตาบลชองเต๋ง จงึ ปูนบาเหน็จเงนิ ทองเส้อื ผ้าให้ ทหารใหญน่ ้อยซึ่งมคี วามชอบตามสมควร แล้วโจโฉกแ็ ต่งทหารให้เข้าไปสอดแนมในเมอื งกิจิ๋วน้ัน ให้รู้ ว่าอ้วนเส้ียวจะคิดอ่านประการใด ทหารน้ันปลอมเข้าไปอยู่เปนหลายวัน แล้วออกมาบอกแก่โจโฉว่า บัดนี้อ้วนเส้ียวป่วยให้อ้วนซงว่าราชการแทน แลอ้วนซงนั้นคิดเกรงว่าเราจะยกไปตีเอาเมืองกิจ๋ิว จึง เกณฑท์ หารข้นึ รักษาหนา้ ท่ีเชงิ เทินไวเ้ ปนม่นั คง อันอว้ นถาอว้ นฮโี กกันน้ันกก็ ลับไปรกั ษาเมอื งอยู่ โจโฉได้ฟังดงั นน้ั ยังมิได้ว่าประการใด ที่ปรกึ ษาแลทหารท้ังปวงจึงว่า บัดน้อี ว้ นเสี้ยวกป็ ่วยอยู่ ซ่ึงให้อ้วนซงว่าราชการแทนนั้น เห็นความคิดแลฝีมอื อ้วนซงจะป้องกันรักษาเมืองไมไ่ ด้ ขอให้ท่านเร่ง ยกกองทัพไปตีเอาเมืองกิจ๋ิวก็จะได้โดยง่าย โจโฉจึงตอบว่า อันเมืองกิจ๋ิวนั้น สเบียงอาหารก็บริบูรณ์ ท้งั สิมโพยก็มีสติปัญญาอยู่ ซ่งึ เราจะยกไปรบพุ่งหักหาญเอาโดยเรว็ น้นั ยังไม่ได้ ดว้ ยเทศกาลน้ีเปนหน้า เข้าโภชสาลสี กุ อาณาประชาราษฎรจะไดค้ วามเดอื ดรอ้ น เราจะต้งั ม่นั อย่ใู หร้ าษฎรเกี่ยวเข้าแลว้ จงึ จะ ยกไปตเี อากจ็ ะไดโ้ ดยสดวก ในขณะน้ันพอม้าใช้ถือหนังสือซุนฮกมาให้โจโฉ ๆ รับมาอ่านดูในหนังสือนั้นเปนใจความว่า บัดนี้เล่าปี่ไปอยู่เมอื งยิหลา ซ่องสุมทหารไดป้ ระมาณห้าหมื่นเศษ แจ้งว่ามหาอุปราชยกกองทัพมาทา สงครามด้วยอ้วนเส้ยี ว เล่าปี่จึงให้เล่าเพ็กอยู่รักษาเมอื งยิหลา ตัวเล่าป่ีนั้นยกกองทัพตลบหลงั มาจะตี เอาเมอื งฮูโต๋ ขอให้มหาอปุ ราชเร่งยกกองทัพมารบพุ่งป้องกันเมืองไว้ โจโฉแจง้ ในหนงั สือดังนั้นก็ตกใจ ยกกองทัพถอยมาถึงแมน่ ้าฮองโห แต่งใหโ้ จหองคุมทหารตัง้ ค่ายขดั ทัพอยู่ แลว้ โจโฉก็ยกตดั ทางไปสกดั ทัพเล่าปี่ www.samkok911.com

ตอนที่ ๒๘ ๕๙๑ ฝ่ายเล่าป่ีกับกวนอูเตียวหุยจูล่ง คุมทหารประมาณห้าหม่ืนเศษ ยกมาจะตี เมืองฮูโต๋ คร้ันมาถึงตาบลเขาชองสัน รู้ว่า กองทัพโจโฉยกมา เล่าปี่ก็ให้หยุดทหารต้ังม่ัน ไว้เปนสามค่าย ๆ กลางนั้นเล่าปี่กับจูล่งคุม ทหารรักษาอยู่ ค่ายตวันออกกวนอูคุมทหาร อย่รู ักษา คา่ ยตวนั ตกนัน้ เตยี วหยุ รักษาอยู่ โจโฉคร้ันมาถึงเขาชองสัน รู้ว่าเล่าป่ีมาต้ังค่ายอยู่ ก็ขับม้าขึ้นไปใกล้หน้าค่ายเล่าปี่ แล้วให้ ทหารร้องเรียกเล่าปี่ออกมาเจรจาด้วย เล่าป่ีได้ยินดังน้ัน ก็ข่ีม้าพาทหารออกมายืนอยู่หน้าค่าย โจโฉ เห็นเล่าป่ีออกมาจึงเอาแซ่ม้าชี้หน้าเล่าป่ีแล้วร้องว่า ตัวกูมีคุณได้เลี้ยงดูมึงถึงขนาด เหตุใดมาทรยศ คิดร้ายต่อกูเปนหลายครั้ง เล่าป่ีจึงตอบว่า ซ่ึงมึงเลี้ยงดูกูนั้นก็เพราะพระเจ้าเห้ียนเต้โปรดกู ทุกวันน้ี มึงเปนมหาอุปราชก็แต่ช่ือ แลน้าใจน้ันเปนศัตรูราชสมบัติ ตัวกูเปนเชื้อพระวงศ์ต้ังใจกตัญญูต่อ พระมหากษัตริย์ ซึ่งกูคิดร้ายต่อมึงน้ัน เพราะพระเจ้าเหี้ยนเต้ได้ความเดือดร้อนพระทัย จึงทรงพระ อักษรด้วยพระโลหติ มาใหก้ าจัดมึงเสีย กจู งึ คิดทาร้ายมึงเพราะเหตุฉน้ี โจโฉได้ฟังดังน้ันก็โกรธ จึงให้ เคาทูเร่งขับม้าออกไปจบั เอาตัวเลา่ ป่ี จูล่ง เห็นดังนั้นก็ขับม้าราทวนออกมารบด้วย เคาทู ได้สามสิบเพลงยังไม่แพ้ชนะกัน พอเคาทูไดย้ ินเสียงโห่ร้องอ้อื อึง แลไปเห็น ข้างทิศตวันออกนั้นกวนอูคุมทหารรบหัก เข้ามา ฝ่ายทิศตวันตกน้ัน เตียวหุยคุม ทหารรบมาเปนทัพกระหนาบ เคาทูเห็น จะตา้ นทานมิไดก้ ช็ กั มา้ ถอยมา ฝ่ายกวนอู เตียวหุยจูล่งเห็นได้ที ก็ขับทหารไล่ฆ่าฟันทหารโจโฉล้มตายแตกต่ืนไปเปนอันมาก โจโฉซ่องสุมทหาร เข้าได้กใ็ ห้ตง้ั คา่ ยมนั่ ลง สามกก๊ วิทยา

๕๙๒ สามกก๊ ฉบบั เจา้ พระยาพระคลงั (หน) กงเต๋า (Gong Du) พอเวลาพลบค่าลง เล่าปี่กวนอูเตียวหุยจูล่งก็พา กันกลับเข้าค่าย คร้ันรุ่งขึ้นเช้าเล่าปี่จึงให้จูล่งคุมทหารไป ร้องท้าทายถึงหน้าค่ายโจโฉทุก เวลาถึงสามวัน โจโฉก็มิได้ ออกมารบพุ่ง แล้วให้เตียวหุยคุมทหารซ้าไปท้าทายอีก เปนหลายวนั โจโฉก็นงิ่ อยใู่ นค่าย เลา่ ปี่มคี วามสงสยั คิดเกรง ว่า โจโฉจะทากลศึกประการใด พอม้าใช้มาบอกแก่เลา่ ปว่ี า่ บัดนี้กงเต๋าคุมสเบียงจะมาส่งกองทัพท่าน ถึงกลางทาง ทหารโจโฉลอ้ มไวเ้ ปนอนั มาก เล่าปีไ่ ดฟ้ ังดงั น้ันกต็ กใจจึงคิด ว่า โจโฉทากลศกึ ดังน้ีจงึ น่งิ เสียไม่ออกรบพุง่ แลว้ ใหเ้ ตียวหยุ คมุ ทหารไปช่วยก๋งเต๋า เตียวหุยกร็ บั คาแลว้ ลาเล่าปไี่ ป พอม้าใช้คนหนึ่งมาบอกเล่าปี่ว่า บัดนี้แฮหัวตุ้นคุมทหารยกไปตีเมอื งยิหลา ได้รบพุ่งกันเปน สามารถ เล่าป่ีได้แจ้งดังน้ันกต็ กใจ จึงว่าเมืองยิหลาเสียแลว้ ครอบครัวของเราก็จะเปนอันตราย แล้ว ให้กวนอูคุมทหารไปชว่ ยเลา่ เพ็ก ณ เมอื งยหิ ลา กวนอูก็ลาเลา่ ปีค่ มุ ทหารรีบไป ครั้นอยู่มาสองวันมา้ ใช้มาบอกเล่าป่ีว่า แฮหัวตุ้นตีได้เมอื งยิหลาแล้วเล่าเพ็กนัน้ หนอี อกจาก เมืองได้ กวนอูซ่ึงท่านให้ไปช่วยน้ัน กองทัพแฮหัวตุ้นก็ล้อมไว้ อันเตียวหุยซ่ึงยกไปช่วยป้องกันสเบียง น้ัน กเ็ ขา้ อยู่ในระหวา่ งทพั โจโฉ เล่าปี่ได้ฟังดังนั้นก็ตกใจมีความทุกข์เปนอันมาก คิดจะถอยทัพกลับไปก็เกรงว่าโจโฉจะคุม ทหารไปติดตาม พอทหารเข้ามาบอกว่า บดั นเ้ี คาทคู มุ ทหารมารอ้ งทา้ ทายถงึ หนา้ คา่ ย เลา่ ปีแ่ จ้งดงั น้นั ก็มิอาจที่จะยกออกสูร้ บ ให้ทหารรักษาค่ายมั่นอยู่ คร้ันเวลากลางคืนประมาณสองยามเศษ เล่าปี่ก็ให้ ตระเตรียมพร้อมแล้ว ให้ทหารเดิรเท้ายกออก หลังค่ายก่อน แล้วเล่าป่ีก็พาทหารขี่มา้ ทงั้ ปวงหนี ออกจากค่ายไปทางประมาณห้าสิบเส้น พอเห็น ทหารกองหน่ึงจุดคบเพลงิ สกัดทางไวเ้ ปนอันมาก แล้วได้ยินเสยี งร้องกาชับกันว่าอย่าให้เล่าป่หี นีไป ได้ มหาอุปราชมาคอยอยู่เปนหลายวันแล้ว เลา่ ปี่ เหน็ ดังนน้ั ก็ตกใจมริ ทู้ ีจ่ ะหนีไปทางใดได้ www.samkok911.com

ตอนที่ ๒๘ ๕๙๓ จลู ่ง (Zhao Yun) จูลง่ จงึ วา่ ท่านอยา่ ตกใจ จงขบั มา้ พาทหารตามขา้ พเจ้ามาเถดิ ขา้ พเจ้าจะรบฝ่าพาทา่ นไปให้ ได้ พอเหน็ เคาทคู มุ ทหารตามมา จลู ่งกข็ บั ม้ารบป้องกันพาเล่าปีแ่ ลทหารทั้งปวงไป พออกิ มิ๋ กับลิเตียน คุมทหารตกี ระหนาบเขา้ มาเปนตลมุ บอน เล่าปี่เหน็ วา่ จวนตัวนกั ก็ทิ้งจูลง่ กบั ทหารท้ังปวงเสยี แล้วขับ มา้ เล็ดลอดออกมาไดแ้ ตผ่ ู้เดียว รีบหนไี ปทางซอกเขา พอเวลารุ่งข้ึนทหารกองหนงึ่ ยกมาประมาณสาม พันเศษ เล่าป่ีตกใจชักม้าเข้าแอบเนินเขาอยู่ คร้ันทหารน้ันมาใกล้ เล่าป่ีเห็นเล่าเพ็กกับซุนเขียนบิต๊ก บฮิ องกนั หยง พาครอบครวั แลทหารท้งั ปวงมา เล่าปก่ี ค็ ่อยคลายใจ เล่าเพ็กจึงบอกเล่าปว่ี า่ แฮหัวตนุ้ มี ฝมี ือกลา้ หาญนัก คุมทหารไปลอ้ มเมอื งไว้เปนอันมาก ขา้ พเจ้าต้านทานมิไดจ้ งึ พาครอบครวั ท่านหนีมา แฮหัวตุ้นคุมทหารตามมาถึงกลางทาง พอพบกวนอูได้ช่วยรบพุ่งต้านทานข้าพเจ้าจึงมาได้ เล่าป่ีแจ้ง ดังน้ันจึงถามว่า บัดนี้กวนอูยังอยู่แห่งใดจึงไม่มาพร้อมกัน เล่าเพ็กจึงบอกว่าท่านอย่าวิตกเลย กวนอู หาเปนอนั ตรายไม่ ป้องกนั ตามมาขา้ งหลงั ทา่ นจงรีบหนีไปให้พ้นภัยกอ่ น สามกก๊ วิทยา

๕๙๔ สามกก๊ ฉบับเจ้าพระยาพระคลงั (หน) เ ล่ า ปี่ ก็ พ า ค ร อ บ ค รั ว แ ล ทหารทั้งปวงหนีลัดไปฝ่ายทิศใต้ ทาง ประมาณห้าสิบเส้น พบเตียวคับคุม ทหารมาต้ังสกัดอยู่ เตียวคับจึงร้องวา่ ให้เล่าป่ีเร่งลงจากม้ามาให้เรามัดโดย ดี ตัวจึงจะรอดจากความตาย เล่าปไ่ี ด้ ฟังดังนั้นก็ตกใจถอยมา พอเห็นโกลา คุมทหารตามมาข้างหลังเปนอันมาก เล่าป่ีเห็นกองทัพหน้าหลังกระหนาบ ไว้ คิดเปนห่วงด้วยครอบครัวก็ทอดใจใหญ่ แหงนหน้าข้ึนไปดูบนอากาศ แล้วร้องว่าเทพดาใหเ้ ราเกิด มาแลว้ เหตใุ ดไม่ชว่ ยอปุ ถัมภ์ค้าชูเล่า แลว้ ให้เราได้ทกุ ข์ทรมานถึงเพยี งนี้ เราจะครองชวี ิตไวใ้ ยให้ป่วย การ แลว้ ชักเอากระบ่อี อกวา่ จะเชอื ดคอตาย นายทหารทั้งปวงเห็นดังน้ันก็ตกใจ ชวนกันวิ่งเข้าไปชิงกระบ่ีไว้ เล่าเพ็กจึงว่าแก่เล่าปี่ว่า ท่านจะมาด่วนฆ่าชีวิตเสียใย ซึ่งศัตรูตามมาทาอันตรายน้ี ข้าพเจ้าจะขออาสารบพุ่งให้แตกไปจงได้ แล้วจึงจะพาท่านไปให้พ้นภัย ครั้นเห็นโกลาขับม้าเข้ามาใกล้ เล่าเพ็กขับม้าราทวนออกไปสู้รบเปน สามารถ โกลาเอาทวนแทงถูกเลา่ เพก็ ตกม้าตาย เลา่ ปเี่ หน็ ดงั น้นั ก็ มคี วามมานะ คดิ จะออกไปตอ่ สู้ด้วยโกลา พอได้ยินเสียงทหารขา้ ง หลังโกลานั้นอื้ออึงขึ้น เล่าป่ีแลไปเห็นจูล่งไล่ฆ่าฟันทหารโกลามา แลว้ เอาทวนแทงถูกโกลาตกมา้ ตาย เลา่ ปีค่ อ่ ยมคี วามยินดี จูล่งจงึ คานับเล่าปี่ แล้วก็ขับม้าผ่านขึ้นไปรบกับเตียวคับได้สามสิบเพลง แลว้ ไล่ฆ่าฟันทหารล้มตาย เปนอนั มาก เตยี วคับก็พาทหารถอยไป ตั้งสกัดอยู่ ณ ปากทางซอกเขา เล่าป่ีเห็นดังนั้นไม่รู้ท่ีจะพาทหาร ไปทางใด เล่าเพก็ (Liu Pi) ฝ่ายกวนอูกับจิวฉองกวนเป๋ง มาตามทางซอกเขาเห็นเตียวคับตั้งสกัดอยู่ จึงคุมทหารตี กระหนาบหลังทหารเตียวคับออกมา เตียวคับต้านทานฝีมือกวนอูมิได้ก็พาทหารลัดทางหนีไป กวนอู มาเปนเห็นเล่าปี่ก็เข้าไปบอกความตามซ่ึงได้รบพุ่งนั้นทุกประการ เล่าปี่จึงให้พักทหารอยู่ริมชายเขา แล้วใชใ้ หก้ วนอคู มุ ทหารไปเสาะหาเตยี วหยุ www.samkok911.com

ตอนที่ ๒๘ ๕๙๕ ฝ่ า ย เ ตี ย ว หุ ย ข ณ ะ เ มื่ อ ม า ช่ ว ย ป้องกันสเบียงน้ันไม่ทัน แฮหัวเอี๋ยนตีเอา สเบียงแลฆ่ากงเต๋าเสียก่อน ครั้นเตียวหุย มาถึงได้รบพุ่งกับแฮหัวเอ๋ียนเปนสามารถ แลแฮหัวเอ๋ียนน้ันต้านทานฝีมือเตียวหุย ไม่ได้ก็พาทหารหนีไป เตียวหุยก็ตดิ ตามขา้ ม เขาไปเปนหลายตาบล ฝ่ายแฮหัวเอี๋ยนซึ่ง หนีไปนั้นพบงักจ้ินคุมทหารอยู่เปนอันมาก จึงพางักจิ้นตลบหลังมาพบเตียวหุยได้รบพุ่งกันเปนสามารถ แฮหัวเอี๋ยนกับงักจ้ินคุมทหารล้อม เตียวหุยไวเ้ ปนหลายชัน้ แลทหารเตยี วหุยซึ่งหนีมาไดน้ ้ันพบกวนอเู ข้า จึงเอาเนื้อความทัง้ ปวงบอกแก่ กวนอูทุกประการ กวนอูได้ฟงั ก็ตกใจจงึ ใหท้ หารน้ันนาไปถงึ ท่ีล้อมเตยี วหุย กวนอูก็ขับมา้ ราง้าวเข้าไล่ ฆา่ ฟนั ทหารโจโฉลม้ ตายเปนอันมาก แฮหัวเอีย๋ นกบั งกั จน้ิ ต้านทานฝีมือกวนอูเตยี วหยุ ไม่ได้ กพ็ าทหาร ซ่ึงเหลือนั้นหนีไป กวนอูก็พาเตียวหุยกับทหารท้ังปวงกลับมาหาเล่าปี่ แล้วบอกว่ากงเต๋าน้ัน แฮหัวเอ๋ียนฆ่าเสียแล้ว บันดาซึ่งได้รบพุ่งนั้นก็เล่าให้เล่าป่ีฟังทุกประการ พอทหารมาบอกเล่าป่ีว่า โจโฉคุมทหารตามมาเปนอันมาก เล่าปี่แจ้งดังน้ันก็ให้ซุนเขียนคุมครอบครัวไปหน้า เล่าป่ีกับกวนอู เตยี วหยุ จูลง่ คมุ ทหารซ่ึงเหลือน้นั ประมาณพนั หน่ึงป้องกันมาขา้ งหลัง ฝา่ ยโจโฉกต็ ามมาถงึ ชุมรุมเลา่ ปี่ คร้นั ไม่เหน็ เล่าปี่แล้วก็พาทหารกลับมา ณ คา่ ย ในขณะเมื่อเล่าป่ีหนีมานั้นมิได้รู้แห่งทางจะไปตาบลใด อุตส่าห์เลี้ยวลัดเสาะสางหาทางมา จนถึงแม่น้าแหง่ หน่งึ จึงถามชาวบ้านว่าแม่น้านี้ชื่อใด ชาวบ้านจึงบอกว่าช่ือแม่น้าฮั่นก๋งั ทางตลอดไป ถึงเมืองเกงจิ๋ว เล่าปี่จึงให้ครอบครัว แลทหารหยุดพักอยู่ใกล้ ฝั่ งน้า แลชาวบ้านทง้ั ปวงมคี วามสงสารด้วย เล่าป่ีอดหยากมา ก็ชวนกันเอาเข้า กับสุกรเป็ดไก่มาให้เล่าปี่เปนอันมาก เล่าป่ีมีความยินดี จึงเอาของนั้นแจก ทหารทง้ั ปวงใหเ้ ลย้ี งดูกัน สามกก๊ วิทยา

๕๙๖ สามกก๊ ฉบับเจา้ พระยาพระคลงั (หน) เล่าปี่จึงทอดใจใหญ่ แล้วว่าแก่คนท้ังปวงว่า ท่าน เหล่านี้ลว้ นมสี ติปัญญาแลฝมี อื เหตุใดจะสู้ทรมานลาบากกาย มาติดตามเรา ซึ่งเปนคนหา วาสนาไม่น้ี จะเอาประโยชน์ ส่ิงใด ซ่ึงท่านได้มีคุณช่วยพา เรามาให้พ้นภัยน้ี ก็เหมือน หน่ึงเราได้ท่ีอาศรัยแล้ว ท่าน จะมาทรมารอยู่ด้วยเราใยให้ ลาบากกาย จงพากนั ไปขวนขวายหามนุ นายซงึ่ มีวาสนามากจึงจะได้อยู่เย็นเปนสขุ สืบไป ทหารทง้ั ปวง ได้ยินเล่าปี่ว่าดังนั้นก็มคี วามสงสารตา่ งคนตา่ งร้องไห้รกั กวนอูจึงว่าแก่เล่าปี่ว่า ครั้งพระเจ้าฮ่ันโกโจทาสงครามปราชัยแก่พระเจ้าฌ้อปาอ๋องเปน หลายครั้ง อยู่มาพระเจา้ ฮน่ั โกโจไปทาสงครามกบั พระเจ้าฌอ้ ปาอ๋อง ณ เขากิวลิสัน พระเจา้ ฮ่ันโกโจมี ชัยชนะแต่คร้ังเดียวก็ได้เสวยราชสมบัติต่อๆ กันมาได้สี่ร้อยปีจนถึงพระเจ้าเห้ียนเต้ คร้ังน้ีท่านเสียที แกโ่ จโฉสองครัง้ สามคร้ัง จะมาด่วนเสียใจไม่คดิ การตอ่ ไปนั้นเห็นไมค่ วร ซุนเขียนไดฟ้ ังกวนอูว่าก็เห็นชอบด้วย จึงว่าแก่เล่าป่ีว่า อันธรรมดาเปนชาติทหาร จะคิดทา การสงครามนั้นก็ย่อมชนะแลแพ้ทุกตัวคน ซึ่งเรามาน้ีทางก็ใกล้เมืองเกงจ๋ิวอยู่แล้ว อันตัวท่านกับ เล่าเปียวก็เปนแซ่เดียวกัน แลเล่าเปียวเจ้าเมืองเกงจิ๋วน้ัน มี เมืองข้ึนถึงเก้าหัวเมือง ถ้าท่านไปขออยู่อาศรัยเล่าเปียวก็เห็น จะให้อยู่ ถ้าต้ังตัวเปนปรกติแล้วจึงค่อยคิดการต่อไป เล่าปี่จึง ตอบว่า เราเกรงอยู่แต่เล่าเปียวจะไม่เอาไว้ ซุนเขียนจึงว่าซึ่ง ท่านคิดเกรงข้อน้ันไว้เปนพนักงานข้าพเจ้า ๆ จะขออาสาไปวา่ กล่าว เห็นเล่าเปียวจะไม่ให้สูญไมตรี เล่าปี่ได้ฟังดังน้ันก็ค่อย คลายความทุกข์ จึงว่าท่านจะไปก็ตามเถิด ซุนเขียนก็ลาเล่าป่ี ไปถึงเมอื งเกงจ๋ิว จึงเข้าไปคานับเล่าเปยี ว เล่าเปยี ว (Liu Biao) www.samkok911.com

ตอนที่ ๒๘ ๕๙๗ ฝ่ายเล่าเปียวเห็นซุนเขียนมาจึงถามว่า ตัวท่านอยู่กับเล่าป่ีมีทุกข์ธุระส่ิงใดจึงมาหาเรา ซุนเขียนจึงตอบว่า อันเล่าป่ีน้ันก็เปนเชื้อพระวงศ์ ท้ังมีสติปัญญาสัตย์ซ่ือ แล้วมีใจสุจริตคิดทานุบารุง แผ่นดินให้อยู่เย็นเปนสุข แลเล่าเพ็กกับกงเต๋าซ่ึงได้อยู่เมืองยิหลาก็อาสาเล่าปี่จนตัวตาย บัดน้ีเล่าปี่ ทาศึกเสยี ทีโจโฉ หนมี าอยู่แมน่ ้าฮน่ั ก๋ัง ตัง้ ใจจะเข้าอา่ วไปอาศรัยซุนกว๋ นเจ้าเมืองกังต๋งั ข้าพเจา้ จึงห้าม เล่าปีว่ ่า อนั ซุนก๋วนนัน้ เปนนอกเนื้อ ซง่ึ จะไปสานกั อาศรัยนัน้ ไม่ควร ข้าพเจา้ จงึ ให้มาพึง่ ท่านซง่ึ เปนแซ่ เดียวกัน เล่าปเ่ี หน็ ชอบดว้ ยจงึ ใหข้ ้าพเจา้ มาแจ้งเนือ้ ความแก่ท่าน เล่าเปียวได้ฟงั ดงั นน้ั ก็มคี วามยนิ ดี จึงวา่ เลา่ ปเ่ี ปนพีน่ อ้ งของเรา แต่ตวั นั้นเรายังไมร่ ู้จกั ไดย้ ิน แต่ชื่อเขาลืออยู่ว่ามีสตปิ ัญญาสตั ยซ์ ่ือ คร้ังนี้เล่าปีม่ ีความทุกข์ จะมาอยู่ดว้ ยเราบัดน้ีจะได้เห็นหน้ากนั ชัวมอน้องภรรยาเล่าเปียวจึงว่า อันเล่าป่ีนั้นเดิมอยู่กับลิโป้ แล้ว หนีไปอยู่ด้วยโจโฉ ๆ ก็ได้เลี้ยงดูถึงขนาด เล่าปี่คิดร้ายแก่โจโฉจน ได้ทาศึกกัน แล้วแตกหนีโจโฉไปอยู่ด้วยอ้วนเส้ียว ๆ ก็เล้ียงไว้ เล่าปี่เอาใจออกหากจากอ้วนเสี้ยว แล้วรื้อตั้งตัวข้ึนทาศึกแก่โจโฉ จนแตกมาอีก ซ่ึงจะมาอาศรัยอยู่ด้วยท่าน ขอให้ท่านดาริห์ดูให้ ตอ้ งคาโบราณ แม้ทา่ นจะขืนรับเลา่ ปไี่ ว้ โจโฉกจ็ ะยกมาตเี อาเมือง เรา อาณาประชาราษฎรจะได้รับความเดือดร้อน ถ้าท่านจะใคร่ ชวั มอ (Cai Mao) เปนสขุ สืบไปจงตัดสีสะซนุ เขยี นไปใหแ้ ก่โจโฉให้เปนความชอบไว้ สามก๊กวิทยา

๕๙๘ สามกก๊ ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง(หน) ฝ่ายซุนเขียนได้ฟังดังน้ันมิได้ย่อท้อ จึงว่าตัวเราจะได้กลัวความตายนั้นหามิได้ เพราะเหตุ ตั้งใจอาสาเล่าปี่อันเปนคนมีใจสัตย์ซ่ือต่อแผ่นดิน อันเล่าป่ีนั้นก็เปนเช้ือพระวงศ์ คิดแต่จะบารุง แผ่นดินให้มีความสขุ ซึ่งเล่าป่ีไปอยู่กับลโิ ป้แลโจโฉอ้วนเส้ียวผ้มู ีใจหยาบช้าน้ันด้วยความจาเปน บัดนี้ เลา่ เปยี วเปนแซเ่ ดียวกนั ท้ังมีใจสัตย์ซอื่ เล่าป่ีจงึ บา่ ยหน้ามาพึ่ง เหตใุ ดท่านมาเขา้ ด้วยคนผิดมาว่ากลา่ ว ยุยงดังน้ี เล่าเปียวจึงโกรธชัวมอแล้วว่า ตัวอย่าห้ามเราเลย จงเร่งไปเสียให้พ้นเถิด ชัวมอได้รับความ อัปยศก็ออกไปยังที่อยู่ เล่าเปียวจึงให้ซุนเขียนรีบไปรับเล่าปี่ แล้วเล่าเปียวก็พาทหารออกไปทาง ประมาณสามร้อยเส้น หวังจะคอยรับเล่าป่ี ซุนเขียนครั้นมาถึงเล่าปี่จึงบอกเนื้อความท้ังปวงให้ฟังทุก ประการ เล่าปี่ได้ฟังดงั น้ันกม็ ีความยินดี จึงพาครอบครวั แลทหารทั้งปวงไปถึงกลางทาง ซุนเขียนก็นา เล่าป่ีกวนอูเตยี วหุยเข้าไปคานับเลา่ เปียว ฝ่ายเล่าเปียวก็พาเล่าปี่กวนอูเตียวหุยเข้าไปในเมือง ให้แต่ง โต๊ะเลี้ยงดูแลว้ จัดทีใ่ ห้เล่าปก่ี วนอูเตียวหยุ อยู่ www.samkok911.com

ตอนท่ี ๒๘ ๕๙๙ ฝ่ายโจโฉรู้ว่าเลา่ ปี่ไปอยูเ่ มืองเกงจ๋ิว ก็จัดแจงทหารจะยกไปรบเล่าเปียว เทียหยกจึงห้ามวา่ การศึกข้างอ้วนเส้ียวก็ยังไม่สาเร็จ ซ่ึงท่านจะยกไปตีเอาเมืองเกงจ๋ิวนั้น อ้วนเสี้ยวรู้ก็จะยกมาตีเมือง ฮูโต๋ ขอใหย้ กทัพกลับไปเมอื งบารุงทหารใหม้ ีกาลังไว้ก่อน ต่อเข้าปีใหม่หนา้ เทศกาลรอ้ น จึงยกกองทัพ ไปตีเอาเมืองเกงจิ๋วก็จะได้โดยง่าย อันเล่าป่ีซ่ึงไปอาศรัยเล่าเปียวอยู่นั้นก็จะไม่พ้นมือท่าน โจโฉ เห็นชอบด้วย ก็ยกกองทัพกลบั ไปเมอื ง บารงุ ทหารอยเู่ ปนหลายเดือน สามกก๊ วิทยา