สามก๊ก ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง (หน) ตอนที่ ๐๘

๑๖๒ สามก๊กฉบับเจา้ พระยาพระคลงั (หน) ฝา่ ย ลิฉยุ กุยกีเตยี วเจหวนเตยี วทหารตั๋งโต๊ะ ที่หนีไปอยู่เมืองเซียงไสจึงปรึกษา กันแต่งหนังสือให้ คนถือไปถึงอ้องอุ้นว่า ซ่ึงได้เปนพวกต๋ังโต๊ะน้ันด้วย ความจาเปน โทษข้าพเจ้าทั้งสี่ซึ่งได้ทาผิดนั้นขออภัย เถิด บดั น้ขี ้าพเจา้ จะขอทาราชการด้วยท่านสืบไป ลิฉยุ (Li Jue) ฝ่ายอ้องอุ้นเห็นหนังสือดังนั้นจึงว่า ซึ่ง ต๋ั ง โ ต๊ ะ ท า ก า ร ห ย า บ ช้ า ก็ เ พ ร า ะ ลิ ฉุ ย กุ ย กี เ ตี ย ว เ จ หวนเตียว ถ้ารับสั่งให้ยกโทษคนท้ังปวงเสียเราก็จะ ยอม แต่ลิฉุยกุยกีเตียวเจหวนเตียวนั้นจะขอเอาตวั มา ฆา่ เสียให้ได้ แลผู้ถือหนงั สอื จึงเอาเน้ือความไปบอกแก่ ลฉิ ุยกยุ กเี ตียวเจหวนเตยี วตามคาออ้ งอ้นุ วา่ ลิฉยุ กยุ กี เตียวเจหวนเตยี วจึงปรกึ ษากนั วา่ ซึง่ จะเข้าเกลีย้ กลอ่ ม อ้องอุ้นก็มิยอม แลเราท้ังปวงต่างคนต่างเอาตัวรอด เถดิ ฝ่ายกาเซี่ยงท่ีปรึกษาจึงว่า ซึ่งจะคิดหนีน้ันเห็นไม่พ้น ขอให้เกล้ียกล่อมชาวเมืองเซียงไสได้ แลว้ ประจบกับกองทพั เรายกไปทาการตีเอา เมืองเตียงฮนั ถา้ ได้เมืองแล้วจึงจะให้ฆ่าอ้องอุ้นเสีย แลท่านท้ังสี่คนน้ีจึงจะได้ ทาราชการในเมืองหลวงสืบไป แม้ไม่สมคิดจึงพากันหนี ลิฉุย กุยกีเตียวเจหวนเตียวเห็นชอบด้วย จึงแต่งทหารซ่ึงมี สตปิ ญั ญาไปเจรจากับชาวเมอื งเซียงไสวา่ บดั นี้ออ้ งอุ้นได้เปน ใหญ่แล้ว จะยกทหารมาฆ่าชาวเมืองเซียงไสซึ่งหาความผิด มิได้เสียให้ส้ิน แล้วลิฉุยให้ตั้งเกลี้ยกล่อมอยู่นอกเมือง จึงให้ ทหารเท่ียวร้องป่าวชาวเมืองเซียงไสว่า ถ้าผู้ใดรักชีวิตกลัว อ้องอุ้นจะฆา่ เสยี กใ็ หม้ าเข้าดว้ ยเรา จงึ จะรอดจากความตาย กาเซี่ยง (Jia Xu) www.samkok911.com

ตอนท่ี ๘ ๑๖๓ ฝ่ายชาวเมืองเซียงไส คร้ันแจ้งดังน้ันกต็ กใจกลัวความตาย จึงชวนกันมาเข้าเกลย้ี กล่อมด้วย ลฉิ ยุ กยุ กเี ตยี วเจหวนเตียว ประมาณสิบห้าหม่ืน ลิฉุยจึงแบ่งทหารให้กุยกีเตียวเจหวนเตียวยกไปส่ีกอง คร้ันไปถึงกลางทางพบงิวฮูบุตรเขยตั๋งโต๊ะ คุมทหารห้าพันจะไปแก้แค้นอ้องอุ้น นายทัพท้ังสี่กองจึง ใหง้ ิวฮเู ปนทพั หน้า แลว้ ยกไปใกลจ้ ะถงึ เมืองเตยี งฮัน ฝ่ายอ้องอนุ้ คร้ันร้ขู ่าวดังนั้นจงึ ปรึกษากบั ลโิ ป้ กยุ กี (Guo Si) ว่า ซึ่งลิฉุยกุยกียกมาดังนี้เราจะคิดประการใด ลิโป้จึง ตอบว่าลิฉุยกุยกียกมาน้ีท่านอย่าวิตกเลยไว้เปนธุระ ข้าพเจ้า แล้วให้ลิซกคุมทหารออกไปรบ ลิซกน้ันยก ออกมาพบทัพงิวฮูไดร้ บพุ่งกันเปนสามารถ งิวฮูเห็นจะ ต้านทานมิได้ก็พาทหารถอยมา แลลิซกนั้นมีใจกาเริบ จึงให้ทหารต้ังเปนชุมนุมอยู่ มิได้ตรวจตราป้องกันโดย กระบวรทัพ แลงิวฮูเห็นลิซกประมาท คร้ันเวลา กลางคืนประมาณสองยาม งิวฮูก็ยกทหารเข้าโจมตี ปล้นเอาทัพลิซก ฆ่าทหารเสียเปนอันมาก ลิซกน้ันหนี ได้จึงเอาเนื้อความซึ่งได้รบพุ่งน้ันเข้าไปบอกแก่ลิโป้ ๆ รู้ดังน้ันก็มีใจโกรธ จึงให้เอาตัวลซิ กไปตัดสีสะเสีย แล้ว เสยี บไว้ ณ ประตูเมอื ง เอาซกยี (Hu Chier) คร้นั เวลารุ่งเช้าลิโป้จึงยกทหารออกไปตอ่ รบงวิ ฮู ๆ แตก หนีไป แล้วงิวฮูจึงปรึกษากบั เอาซกยีว่า ลิโป้น้ันมีกาลังนักเหน็ เรา จะสู้ลิโป้มิได้ จาจะคิดอ่านหนีไป เอาซกยีเห็นชอบด้วย คร้ันเวลา กลางคืนงิวฮูจึงจัดเอาทรัพย์ส่ิงสินที่ดีของตัว แล้วพาเอาซกยีกับ พรรคพวกซ่ึงสนิธสี่คนห้าคนหนีไปถึงแม่น้าแห่งหนึ่ง แลเอาซกยี คิดเอาใจออกหากฆ่างิวฮูเสีย แล้วเอาทรัพย์สิ่งของๆ งิวฮู พาเอา คนส่ีห้าคนกับสีสะงิวฮูไปให้ลิโป้ ณ เมืองเตียงฮัน ลิโป้ครั้นแจ้ง ดังน้ันคิดสงสัยเอาซกยี จึงลอบถามคนส่ีห้าคนซึ่งมาด้วยว่า เกิดเหตุขัดเคืองกันเปนประการใด เอาซกยีจึงฆ่างิวฮูเสียแล้วตัด เอาสีสะมาให้เรา คนท้งั นั้นจึงบอกความแตห่ ลังใหฟ้ งั สามก๊กวิทยา

๑๖๔ สามก๊กฉบับเจา้ พระยาพระคลัง(หน) ลิโป้ได้ฟังดังน้ันก็โกรธจึงว่า เอาซกยีนั้นเปนคนโลภหาความสตั ย์มไิ ด้ จะเลี้ยงไว้นั้นไม่ควร จึงส่ังให้ทหารเอา เอาซกยีไปฆ่าเสีย แล้วลิโป้จัดแจงทหาร ยกกองทัพไป พบลิฉุยกุยกีเตียวเจ หวนเตียว ก็ขับม้าแลพาทหารเข้าไล่ โจมตี ทหารลิฉุยกุยกีไม่ทันเตรียมตัวก็ แตกพ่ายไปทางประมาณห้าร้อยเส้น ถึง เขาแห่งหนึ่งจงึ ใหต้ ง้ั คา่ ยมัน่ ลงไว้ ลิฉยุ จึง ปรึกษากุยกีเตียวเจหวนเตียวว่า ลิโป้น้ันมีฝีมือรบพุ่งกล้าหาญแต่หาปัญญาความคิดมิได้ เราจะคิด อุบายใหก้ ยุ กีคมุ ทหารไปคอยสกดั ทางซงึ่ จะเขา้ ไปเมอื ง ตวั เราจะคมุ ทหารรบลอ่ ถ้าได้ยนิ เสยี งม้าฬอ่ ก็ ให้ขับทหารเข้ารบ ถ้าได้ยินเสียงกลองก็ให้ทาเปนถอยทหารมา แลเตียวเจหวนเตียวนั้นให้คุมทหาร แยกกนั เข้ารบเมืองเตยี งฮันเปนสองด้าน เห็นลโิ ปจ้ ะรบป้องกนั หนา้ หลงั มทิ ัน จะเสียทแี กเ่ ราเปนมน่ั คง กยุ กีเตียวเจหวนเตียวเหน็ ชอบด้วยก็คุมทหารยกไปทาตามคาลฉิ ยุ วา่ ฝา่ ยลโิ ปก้ ย็ กตามมาถึงทา้ ยเขา พบกองทพั ลิฉยุ ได้รับกนั เปนสามารถ ลิฉยุ จงึ ให้ตีกลอง แล้ว ถอยทหารข้ึนบนเนินเขา ลิโป้ก็ตามรบขนึ้ ไป ครั้นเหน็ ทหารลิฉยุ ยงิ เกาทณั ฑท์ ิง้ กอ้ นศลิ าลงมาดงั ห่าฝน ลิโป้ก็ใหถ้ อยทหารลงมา เตยี วเจ (Zhang Ji) ฝ่ายกุยกีแลเห็นดังนั้นก็ให้ตีม้าฬ่อ ยกทหารเข้าไป ลิโป้ ก็ให้กลับหน้ามารบ ฝ่ายกุยกีก็ให้ตีกลองแล้วถอยทหารมา ลิฉุยก็ ยกทหารลงมาจากเนินเขาเข้ารบด้วยลิโป้แล้วถอยมา กุยกีรบ กระหนาบเข้ามา แต่ลิฉุยกุยกีรบยั่วลิโป้อยู่ถึงสามวันสามคืน แลลิโป้นั้นอยู่ในระหว่างทัพกระหนาบ มิรู้ที่จะป้องกันรบพุ่งข้าง ไหน จะถอยไปก็มิได้ พอม้าใช้เล็ดลอดมาบอกแก่ลิโป้ว่า บัดนี้ กองทัพเตียวเจหวนเตียวยกเข้ารบเมืองเตียงฮันอยู่เปนสามารถ เห็นข้าศึกได้ทจี วนจะได้เมืองอย่แู ลว้ ลิโป้คร้ันแจง้ ดังนั้นคดิ จะเข้า ไปช่วยเมืองเตยี งฮัน จึงคมุ ทหารรบฝ่าหักออกไป แล้วลิฉุยกยุ กีนัน้ ตามรบลิโป้มา ลิโป้มิได้เปนกังวลรบทัพข้างหลัง ต้ังหน้ารีบจะไป www.samkok911.com

ตอนที่ ๘ ๑๖๕ ช่วยเมืองเตียงฮันไว้ให้รอด ลิโป้นั้นเสียทหารเปนอันมาก ครั้นมา ใกล้เมืองเห็นทหารเตียวเจหวนเตียวล้อมเมอื งไว้ แลทหารลิโป้นน้ั กลัวความตาย ก็ไปเข้าด้วยเตียวเจหวนเตียวเปนอันมาก ลิโป้เหน็ ดงั น้ันกเ็ สียใจ จึงพาทหารซ่ึงเหลืออยูน่ ้นั รวนเรไปมาอยถู่ ึงสองวนั สามวัน ฝ่ายลิบ้องอ่องหองสองคนน้ี เปนขุนนางอยู่ในเมือง เตียงฮันเปนพรรคพวกต๋ังโต๊ะ จึงคิดกันเปนไส้ศึกคุมทหารของตวั ลอบเปดิ ประตูทง้ั ส่ดี ้านออกรบั กองทัพ ลิฉุยกยุ กเี ตียวเจหวนเตียว เข้าไปได้ในเมือง แลลิโป้นั้นก็หักเข้าไปในเมืองรบพุ่งฆ่าฟันทหาร หวนเตียว (Fan Chou) ลิฉุยกุยกีเสียเปนอันมาก แลลิโป้น้ันเหลือกาลัง จึงพาทหาร ประมาณรอ้ ยเศษรบหักออกไปจากประตูวงั พอพบอ้องอุ้นเข้าลโิ ป้จึงว่า ศึกคร้ังน้ีใหญห่ ลวงนัก ซึ่งจะ อยู่ตา่ นทานน้ันเหน็ เหลอื กาลัง ขอท่านเร่งขนึ้ มา้ หนเี อาตัวรอดไวก้ อ่ นจึงจะไดค้ ิดการต่อไป อ้องอุ้นจึงตอบว่าเดิมเรากับท่านคิดกัน จะทานุบารุงแผ่นดินให้อยู่เย็นเปนสุขก็สมคิดแล้ว บัดนี้เกิดเหตุขึ้นเพราะพวกตงั๋ โต๊ะ แลเราจะหนีเอาตวั รอดน้ันไมค่ วร ถึงจะตายก็เอาความชอบไวภ้ าย หน้า ท่านจะไปก็ไปเถิด แต่ช่วยเอาเนื้อความทั้งน้ีไปแจ้งแก่หัวเมืองทั้งปวงว่าเราคานับไปด้วย บัดน้ี เกิดเหตุข้ึนในเมืองหลวง ให้หัวเมืองทั้งปวงต้ังใจทานุบารุงแผ่นดินยกกองทัพเข้ามาช่วยกาจัดศัตรู ราช สมบัติเสีย ลิโป้ได้ฟังดังน้ันก็พูดจาชักชวนเปนหลายครั้งอ้องอุ้นก็มิไป พอเห็นแสงเพลิงซึ่งข้าศึก จุดเผาข้ึนนั้นเปนหลายตาบล ลิโป้ก็ท้ิงครอบครัวเสีย ข้ึนม้าพาทหารร้อยเศษหนีออกจากเมือง ไปหา อว้ นสดุ ณ เมอื งลาหยง ออ้ งอนุ้ นัน้ เข้าไปในวัง ฝ่ายลิฉุยกุยกีเตียวเจหวนเตียว ซึ่งหักเข้าไปในเมืองนั้นก็ฆ่าฟันขุนนางแล ทหารเสียเปนอันมาก แล้วยกเข้าถึงใน พระราชวัง ขันทีทั้งปวงเห็นดังน้ันจึงเชิญ เสด็จพระเจ้าเห้ียนเต้กับอ้องอุ้นข้ึนไปบน พระตาหนักหอสูง ลิฉุยกุยกีกับทหารทั้ง ปวงก็ถวายบังคมพระเจ้าเห้ียนเต้ ๆ จึง สามกก๊ วิทยา

๑๖๖ สามกก๊ ฉบับเจ้าพระยาพระคลงั (หน) ตรัสถามลิฉุยกุยกีว่า ซ่ึงตัวบังอาจทาการเข้ามาในพระราชวังจะประสงค์ส่ิงใด ลิฉุยกุยกีจึงทูลว่า ข้าพเจ้าทาการทั้งน้ีจะได้คิดขบถต่อพระองค์หามิได้ เดิมตั๋งโต๊ะเปนมหาอุปราชได้ทานุบารุงแผ่นดิน แลอ้องอุ้นคบคิดกับลิโป้ฆ่ามหาอุปราชเสีย ข้าพเจ้าจึงเข้ามาหวังจะฆ่าอ้องอุ้นเสียให้หายแค้น ถ้าพระองค์ทรงพระเมตตาส่งตัวอ้องอุ้นให้ข้าพเจ้าแล้ว ข้าพเจ้าจึงจะพาทหารออกไป อ้องอุ้นได้ยิน ลิฉุยกุยกีว่าดังนั้นก็ทูลพระเจ้าเห้ียนเต้ว่า ข้าพเจ้ามีสัตย์สุจริตต่อแผ่นดิน จึงฆ่าตั๋งโต๊ะเสีย บัดน้ีลิฉุย กุยกจี ะเอาตัวข้าพเจ้า คร้ันขา้ พเจ้าจะรักชีวิต บิดพลิ้วอยู่ก็จะเกิดอันตรายในพระราชฐาน มากไป ข้าพเจ้าจะขอเอาชีวิตไปให้ลิฉุยกุยกี ฆ่าเสียสนองพระคุณพระองค์ ว่าแล้วอ้องอุ้น ก็โจนลงไปในช่องแกลพระตาหนักร้องว่า ตัวกูอยู่น่ีมึงจะทาประการใดก็มาเถิด ลิฉุย กุ ย กี ไ ด้ ยิ น ดั ง น้ั น จึ ง ถ า ม อ้ อ ง อุ้ น ว่ า มหาอุปราชมีความผิดส่ิงใดตัวจึงคบคิดกับ ลโิ ปฆ้ า่ เสีย ออ้ งอุ้นจงึ ตอบวา่ อา้ ยตง๋ั โต๊ะน้นั เปนศตั รรู าชสมบตั ิ ทาการหยาบชา้ ตอ่ แผน่ ดนิ เปนอนั มาก กูจึงฆ่าเสีย ขุนนางแลราษฎรท้ังปวงก็มีความยินดีด้วย เหตุไฉนตัวมึงจึงมีความเจ็บแค้นดว้ ยอ้ายขบถ ลฉิ ยุ กยุ กีจงึ ตอบวา่ มหาอปุ ราชทาความผิดตัวจงึ ฆ่าเสยี แลเราทัง้ สี่นี้ได้มหี นังสอื มาอ่อนนอ้ มจะขอทา ราชการด้วยตวั มยิ อมวา่ จะฆ่า เสียน้นั เรามีความผิดประการใด ออ้ งอุ้นจึงร้องตวาดแลว้ ตอบว่า ซึง่ กมู ิ เอามึงทั้งสไ่ี ว้ทาราชการด้วยนั้น เพราะมึงเปนพวกขบถกลัวแผ่นดนิ จะเปนอันตราย ซึ่งมึงคิดการท้งั น้ี จะปราถนาสิ่งใดก็เร่งทาเถิดกูมิได้กลัวความตาย ลิฉุยกุยกีได้ยินดังน้ันก็โกรธ จึงเอากระบี่ฟัน อ้องอุน้ ถึงแก่ความตาย แล้วใหท้ หารไปจบั บุตรภรรยาญาติพ่นี อ้ งออ้ งอ้นุ มาฆา่ เสยี สนิ้ แลอาณาประชา ราษฎรในเมืองหลวง ครน้ั ร้วู ่าออ้ งอ้นุ ตายกช็ วนกนั ร้องไห้รัก ลฉิ ยุ กุยกีจึงคิดกนั วา่ เราทาการเข้ามาถงึ เพยี งนี้แล้ว จะละไวน้ ั้นมไิ ด้ จาจะคิดเอาราชสมบัติ ฆา่ พระเจา้ เหีย้ นเต้เสียจึงจะควร เตียวเจหวนเตยี วจงึ หา้ มว่า ซง่ึ จะทาจลาจลถงึ พระเจ้าเห้ยี นเต้น้ันเรา ไม่เห็นด้วย หัวเมืองทั้งปวงแลอาณาประชาราษฎรเห็นจะไม่ยอมด้วยเรา ก็จะยกทหารเข้ามาทาการ รบพุ่งเปนการใหญ่เราจะไดค้ วามขัดสน ขอให้ชวนกันเข้าไปเฝ้าพระเจ้าเหี้ยนเต้ ทูลขอทาราชการใน เมืองหลวง แล้วจึงค่อยคิดอ่านแอบรับส่ังให้หาหัวเมืองเข้ามาจับฆ่าเสียให้ส้ิน ราชสมบัตินั้นจะได้แก่ เราโดยง่าย ลฉิ ยุ กุยกี เหน็ ชอบด้วย จงึ พาเตยี วเจหวนเตียวเข้าไปถวายบงั คม www.samkok911.com

ตอนที่ ๘ ๑๖๗ พระเจ้าเหีย้ นเต้ (Liu Xian) พระเจ้าเหี้ยนเต้จึงตรัสถามลิฉุยกุยกีว่า เดิมตัวบอกว่าจะขอเอาตัวอ้องอุ้นแล้วจะยกทหาร กลับออกไป บดั นีต้ วั ฆา่ อ้องอุ้นเสียแลว้ แลยงั มยิ กกลับไป เองยังอยูจ่ ะประสงคส์ งิ่ ใด ลิฉยุ กยุ กีจงึ ทลู ว่า แต่ก่อนน้ันข้าพเจ้าได้ทาราชการมีความชอบต่อแผ่นดิน มากอยู่ หาผู้ใดพิททูลพระองคม์ ิได้ พระองค์ จึงมิได้ปูนบาเหน็จข้าพเจ้าให้เปนท่ีขุนนาง บดั นี้ขา้ พเจา้ สีค่ นจะขอทาราชการเปนท่ีขนุ นางอยู่ในเมือง หลวง ถา้ พระองคโ์ ปรดใหต้ ามปราถนา ข้าพเจา้ จงึ จะยกทหารออกไปจากพระราชวัง พระเจ้าเห้ียนเต้ จงึ ตรสั ว่า แลตัวทั้งส่จี ะพอใจเปนที่ขุนนางตาแหนง่ ใดก็ให้วา่ มา สามก๊กวิทยา

๑๖๘ สามกก๊ ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง(หน) ลิฉุยกุยกีเตียวเจหวนเตียวปรึกษากัน แล้ว จึงเขียนหนังสือถวายพระเจ้าเหี้ยนเต้ ๆ ทอดพระเนตรเห็นหนังสือนั้นว่า ลิฉุยเปนท่ี กีจงกุ๋น ภาษาไทยว่าเปนนายทหารใหญ่กองใน แล้วเปนผู้สาเร็จราชการด้วย กุยกีน้ันเปนที่ ฮอจงกนุ๋ ภาษาไทยวา่ เปนนายทหารกองหลัง แลว้ ว่าที่จางวางขุนนางท้ังปวงด้วย เตียวเจแลหวน เตียวนน้ั เปนนายทหารซ้ายขวา พระเจา้ เห้ยี นเต้กป็ ระทานให้ แลลิฉุย กยุ กีคร้นั ได้รบั ส่งั แลว้ จงึ ออกมา ตั้งอยู่นอกวัง จึงปรึกษากันว่า เมืองฮองหลงนั้นเปนเมืองหน้าด่านจะไว้ใจแก่ข้าศึกมิได้ จึงให้เตียวเจ หวนเตียวคุมทหารไปรักษาอยู่ แลลิบ้องอ่องหองซึ่งเปิดประตูรับนั้น เล่ือนที่ข้ึนเปนขุนนาง แลทหารซึ่งมีสติปญั ญากต็ ้ังข้ึนเปนขนุ นางด้วย แลว้ ให้ทหารไปสบื เสาะเกบ็ เอากระดกู ต๋งั โตะ๊ มาใหแ้ ต่ง การศพอย่างท่ีมหาอุปราช แล้วให้แห่ออกไปจะฝังศพไว้ตามธรรมเนียม ในขณะทาการเม่ือจะฝังศพ น้ัน พอเกิดลมพายุพัดหนักฝนตกห่าใหญน่ ้าท่วมแผน่ ดินลึกประมาณสองศอก อัสนีผ่าถูกศพ กระดูก น้ันกระจายไป ครั้นฝนสงบลง ลิฉุยจึงให้เก็บเอากระดูกมาผสมกันเข้า แล้วจะให้ฝังเวลากลางคืนนั้น ซ้าเกิดพายุฝนตกฟ้าผ่าถูกกระดูกน้ันกระจายไป ลิฉุยจึงให้เก็บเอากระดูกน้ันมาผสมกันเข้าอีกเปน หลายคร้ัง ฝนก็ตกฟ้าคนองผ่าลงทุกครั้ง จนกระดูกน้ันสาบสูญไปส้ินมิได้ฝัง ซึ่งเกิดเหตุทั้งนี้เพราะ ตง๋ั โตะ๊ ทาการหยาบชา้ ต่อแผ่นดนิ แลลฉิ ุย กุยกี กก็ ลับเข้าไปเมอื งหลวง ทาการกาเรบิ หยาบช้า ต่างๆ อาณาประชาราษฎรได้ความเดือดร้อน แลลิฉุยกุยกีเอาเงินทองไปถึงใจแก่ขันทีซ่ึง รักษาพระเจ้าเหี้ยนเต้แล้วส่ัง ว่า ถ้าได้ยิน พระเจ้าเหี้ยนเต้ตรัสดีแลร้ายประการใด ก็ให้ เอาเน้อื ความมาบอก ขณะน้ันพระเจ้าเห้ียนเตย้ ังทรงพระเยาว์อยู่ จะตรัสตราสินราชการเมืองก็ผันแปรฟ่ันเฟือน ไป ราชการแลขุนนางในเมืองหลวงน้ันก็เปนสิทธ์ิอยู่ในบังคับบัญชาลิฉุยกุยกีสิ้น ลิฉุยกุยกีจึงให้หาจฮู ี ซ่ึงเปนขนุ นางนอกราชการนน้ั มาตัง้ เปนขุนนางผใู้ หญ่ท่ปี รกึ ษาราชการ www.samkok911.com

ตอนท่ี ๘ ๑๖๙ ม้าเท้ง (Ma Teng) ฝ่ายมา้ เท้งเจ้าเมืองเสเหลียง กบั หนั ซุยเจา้ เมืองเป๊งจ๋ิวปรึกษากันว่า บัดน้ีลิฉุยกุยกีได้เปน ขุนนางผู้ใหญ่ ทาการหยาบช้าเหมือนคร้ังตั๋งโต๊ะ จาเราจะคิดอ่านกาจัดเสีย บ้านเมืองท้ังปวงจึงจะ เปนสุข จึงแต่งหนังสือเข้าไปถึงม้าฮูหน่ึง ตงเซียว หนึ่ง เลาเฉียหนึ่ง สามคนน้ีเปนขุนนางข้าหลวงเดิม ของพระเจ้าเหี้ยนเต้ว่า ลิฉุยกุยกีทาการหยาบช้าทุก วนั นี้แผน่ ดนิ ได้ความเดอื นรอ้ นเหมอื นครัง้ ตัง๋ โต๊ะ แล เนื้อความทั้งน้ีจงกราบทูลพระเจ้าเห้ียนเต้ให้ทราบ เราจะยกกองทพั เข้าไปลา้ งลิฉุยกยุ กีเสีย ท่านทง้ั สาม จงคิดกระทาข้างในเมอื ง ม้าฮูตงเซียวเลาเฉีย คร้ันรู้ในหนังสือนั้นแล้ว จึงกราบทูลพระเจา้ เหี้ยนเต้ ๆ ก็มีพระทัยยินดี จงึ ทรงพระอักษรเปนใจความวา่ ซ่ึงม้าเท้งกบั หันซุยคิดท้ังนเี้ ราขอบใจนัก ถา้ สาเร็จราชการแลว้ เราจะ ตง้ั ใหเ้ ปนขนุ นางผู้ใหญ่ แล้วส่งใหท้ หารมา้ เท้งหนั ซุยถือกลบั มา ม้าเท้งหันซุยเห็นลายพระหัตถก์ ็มคี วามยินดีนัก จึงจัดแจงทหารสองหัวเมืองได้ประมาณสิบ เอ็ดสิบสองหม่ืน ยกไปถึงกลางทาง แล้วให้ทหารร้องประกาศแก่ชาวเมืองว่า ซ่ึงยกมาน้ีจะทาการ กาจดั ศตั รูราชสมบตั เิ สีย ฝ่ายม้าใช้แจ้งดังน้ันก็เอาเนื้อความเข้าไปแจ้งแก่ ลิฉุยกุยกี ๆ จึงให้หาเตียวเจหวนเตียวมาปรึกษาว่า ม้าเท้ง หันซุยยกมาน้ีใครยังจะคิดประการใด กาเซี่ยงท่ีปรึกษาจึง ว่า ม้าเท้ง หันซุยยกมานั้นเปนทางไกลกันดาร เราจะรักษา หน้าท่ีไว้ให้ยกเข้าล้อมถึงเชิงกาแพง ถ้าเห็นว่าขาดสเบียง ลงแล้ว จึงให้ยกทหารออกโจมตีก็จะจับม้าเท้งกับหันซุยได้ โดยงา่ ย หนั ซุย (Han Sui) สามกก๊ วิทยา

๑๗๐ สามก๊กฉบบั เจ้าพระยาพระคลัง(หน) ลิบ้องอ่องหองจึงว่า ซ่ึงกาเซี่ยงว่าน้ันข้าพเจ้าไม่ เห็นดว้ ย ข้าพเจ้าจะขอทหารหม่ืนหนึง่ จะยกออกไปตดั เอา สีสะม้าเท้งหันซุยมาให้ท่าน กาเซ่ียงจึงตอบว่า ลิบ้องอ่อง หองจะยกไปนั้นเห็นจะเสียทีเปนม่ันคง ลิบ้องอ่องหองจึง ตอบว่า ถ้าเราสองคนออกไปไม่ได้สีสะม้าเท้งกับหันซุยเข้า มา ท่านจงตัดสีสะเรานี้แทนเถิด ถ้าได้สีสะนายทัพทั้งสอง น้ันเข้ามา ท่านจงตัดสีสะท่านให้แก่เราด้วย กาเซี่ยงจึงว่า แก่ลิฉุยกุยกีว่า ลิบ้องอ่องหองจะอาสาออกไปรบก็ตามเถิด ลิบอ้ ง (Li Meng) แต่เขาเจียวจิดน้ันทางไกลเมืองหลวงประมาณสองพันเส้น อยู่ฝ่ายตวันตกมที างจาเพาะเดิรตามซอกเขา ขอให้เตียวเจหวนเตยี วคุมทหารไปซุ่มอยู่ตาบลนั้นใหจ้ ง มาก ภายหลังถา้ ลบิ อ้ งอ่องหองเสยี ทีมาประการใดกจ็ ะได้ชว่ ย ลิฉุยกุยกีจงึ ตอบว่า ซ่ึงจะให้เตยี วเจหวนเตียวยกออกไปต้งั อยู่ ณ ซอกเขานั้นเราไมเ่ ห็นด้วย แล้วลิฉุยกุยกีจึงเกณฑ์ทหารหมื่นห้าพันให้ลิบ้องอ่องหองยกออกไปทางประมาณสอง พันเส้น พบ กองทพั มา้ เทง้ หนั ซุยก็ตัง้ ประชดิ กนั อยู่ ครั้นเวลารุ่งเชา้ นายทพั ทงั้ สองฝ่ายยกทหารออกตงั้ อยู่นอกค่าย ม้าเทง้ หนั ซุย จึงรอ้ งวา่ อา้ ย ลบิ อ้ ง อ่องหองเปนศตั รรู าชสมบัติผใู้ ดจะอาสาไปจับมาใหเ้ ราได้ ม้าเฉียวผู้บุตรม้าเท้งอายุสิบแปดปี หน้าดังสีหยก กิริยาว่องไวรับอาสา แล้วถือทวนขับม้าฝ่าทหารขึ้นไป อ่องหองเห็นม้าเฉียวยังเด็กอยู่ก็คิดประมาท ขับม้าราง้าว ออกมารบด้วยม้าเฉียวได้ห้าเพลง ม้าเฉียวเอาทวนแทง อ่องหองตกม้าตาย แล้วม้าเฉียวชักม้าจะกลับมา ลิบ้องเห็น ดังน้ันก็โกรธ จึงขับม้าราง้าวไล่ตามม้าเฉียวมาข้างหลัง ม้าเฉียวชาเลืองดูแต่ทาเปนไม่เห็น ม้าเท้งเห็นลิบ้องตามมา จึง ร้องบอกแก่ม้าเฉียวว่า ศัตรูตามมาจะทาร้ายข้างหลัง ให้เร่ง อ่องหอง (Wang Fang) ระวังตัว ลิบ้องเห็นจวนจะทันเข้า จึงเอาง้าวฟันเอา ม้าเฉียว ๆ หลบได้ จึงชักม้ากลับหลังโถมเข้าจับลิบ้องได้ เอามาให้แก่บิดา แลทหารม้าเท้งหันซุยไดท้ ี ดงั น้นั กไ็ ลฆ่ า่ ฟันทหารลบิ อ้ งล้มตายเปนอันมาก มา้ เทง้ กบั หนั ซุยจงึ ยกทหารเข้าไปต้ังค่ายอยู่ใกล้เมือง เตยี งฮัน แล้วใหเ้ อาลิบ้องไปฆ่าเสยี ตัดเอาสสี ะเสยี บไว้หน้าค่าย www.samkok911.com

ตอนท่ี ๘ ๑๗๑ สามก๊กวิทยา

๑๗๒ สามก๊กฉบบั เจา้ พระยาพระคลัง(หน) ฝ่ายม้าใช้จึงเอาเนื้อความมาบอก แก่ลิฉุย กุยกี ๆ คร้ันแจ้งดังนั้นก็คิดว่า กาเซ่ียงว่านั้นชอบ เรามิได้ทาตามคาจึงเสีย ทหารไปท้ังน้ี แต่นั้นมาลิฉุยกุยกีก็นับถือเช่ือ ฟงั กาเซยี่ ง แล้วกใ็ หจ้ ัดแจงค่ายคปู ระตหู อรบ เกณฑ์ทหารข้ึนรักษาหน้าท่ีเชิงเทินพร้อม มนั่ คงทุกด้าน ฝ่ายม้าเท้งกับหันซุยก็ยกทหารถึงเชิงกาแพงเมอื งได้ประมาณสองเดอื น ทหารในกองทัพนั้น ขาดสเบียงอดเข้าปลาอาหารอิดโรย ม้าเท้งหันซุยเห็นทหารขาดสเบียง จึงปรึกษากันจะให้ยกกองทพั ถอยไป ยงั มิตกลงกนั ขณะน้ันคนใช้สนิธของม้าฮู ลอบเอาเน้อื ความไปบอกแก่ลฉิ ุยกุยกวี ่า ม้าฮูนายข้าพเจา้ คบคดิ กับตงเซียวเลาเฉียรับเปนไส้ศึก ม้าเท้งจึงยกมาทาการสงคราม ลิฉุยกุยกีครั้นแจ้งดังนั้นก็โกรธ จึงให้ ทหารไปจับตัว ม้าฮูหนึ่ง ตงเซียวหนึ่ง เลาเฉียหน่ึง กับบุตรภรรยาญาติพ่ีน้องมาฆ่าเสียส้ิน แล้วก็ตัด สสี ะตัวนายท้งั สามคนเสยี บประจานไว้บนหนา้ ท่ีเชิงเทินให้ข้าศกึ เหน็ มา้ เท้งหนั ซุยเห็นดังนัน้ จงึ ปรกึ ษา กนั วา่ ไส้ศึกในเมืองก็เปนเหตุแล้ว ฝา่ ยทหารในกองทพั เราก็ขาดสเบยี งลง ถ้าจะตั้งลอ้ มไวด้ ังน้กี ็จะเสยี ทหารมาก คร้ันปรึกษาเห็นพร้อมกันก็เลิกทัพถอยไป ลิฉุยกุยกีเห็นดังนั้นจึงให้เตียวเจคุมทหารยกไป ตามม้าเท้งกองหน่ึง แล้วให้หวนเตียวยกทหารไปตามหันซุยกองหน่ึง ครั้นมาถึงเขาตันฉอง หันซุย เหลียวมาเห็นหวนเตียว หันซุยจึงร้องว่า ตัวท่านกับเราเปนชาวบ้านเดียวกันมาแต่น้อย เปนไฉนท่าน หามีความเมตตาไม่ จะมาทาอันตรายแก่เรา หวนเตียวจึงตอบว่า ทุกวันนี้ราชการในเมืองหลวงเปน สิทธิ์อยู่กับลิฉุยกุยกี ๆ ให้เรายกออกมาตามท่านทั้งนี้ก็เปนการใหญ่ แลเราจะเห็นแก่หน้าท่านอย่นู น้ั มไิ ด้ หนั ซยุ จงึ ตอบว่า เรายกมาทาการท้งั น้ีก็เพราะ หวังจะทานุบารุงแผ่นดินให้อยู่เย็นเปนสุข ถึงท่าน จ ะ มิ คิ ด ถึ ง เ ร า ก็ จ ง คิ ด ถึ ง พ ร ะ เ จ้ า เ ห้ี ย น เ ต้ ซึ่ ง ครองราชสมบัตินั้นเถิด หวนเตียวได้ยินหันซุยว่า ดังน้ัน เปนข้อกตัญญูต่อแผ่นดินอยู่ หวนเตียวก็ให้ ทหารท้ังปวงหยุดตั้งมั่นอยู่ แลหันซุยนั้นก็เร่งขับ ทหารท้งั ปวงรบี ไปถึงเมอื งเป๊งจิ๋ว www.samkok911.com

ตอนท่ี ๘ ๑๗๓ ฝ่ายเตียวเจซึ่งไปตามม้าเท้งนั้น ครั้นไม่ทันแล้วก็ยกทหารกลับมาต้ังอยู่กับ หวนเตียว แลลิเบียดซ่ึงเปนหลายลิฉุยนั้น มาในกองทัพหวนเตียว ครั้นเห็นหวนเตียว มิได้จับหันซุย ก็เอาเน้ือความทั้งนั้นเข้าไป บอกแก่ลิฉุยผู้เปนอาว์ ลิฉุยได้ยินดังน้ันก็ โกรธ จะให้ทหารออกไปจับตัวหวนเตียวมา กาเซ่ยี งจึงหา้ มวา่ บัดนบ้ี ้านเมอื งยงั มสิ งบ ซ่งึ จะให้ทหารออกไปจับหวนเตียว เห็นว่าหวนเตียวจะไม่ยอมให้จับโดยง่าย ก็จะเกิดรบพุ่งกันข้ึนอีก ขอให้แตง่ คนออกไปบอกแก่เตียวเจหวนเตียวโดยดีวา่ ซึ่งยกไปตามม้าเทง้ หันซยุ ไม่ทนั น้ันกแ็ ล้วไปเถิด บัดนี้เราแต่งโตะ๊ เชิญขุนนางท้ังปวงมาเสพย์สุรา จึงให้เตียวเจ หวนเตียวเข้ามากนิ โต๊ะดว้ ย ถ้าเตียวเจ หวนเตียวเข้ามากินโต๊ะแล้วจึงค่อยจับเอา การจึงจะไม่วุ่นวาย ลิฉุยเห็นชอบด้วย จึงให้คนออกไปหา เตยี วเจหวนเตียวเข้ามากนิ โตะ๊ เตยี วเจหวนเตียวมไิ ด้รเู้ หตุก็ยกทหารกลบั เข้ามาเมืองเตยี งฮัน แลว้ เขา้ ไปกินโตะ๊ ด้วยลฉิ ุยกุยกี เม่ือเสพยส์ ุราอยู่นั้นลฉิ ยุ จึงวา่ แก่หวนเตียวว่า เราให้ยกทหารไปตามจบั หันซยุ แลตวั มไิ ดท้ าตามคาเรา เอาน้าใจไปแผ่เผ่อื กบั หันซุยนน้ั ตัวจะคดิ ร้ายแก่เราหรือ หวนเตยี วไดย้ นิ ดงั นนั้ กต็ กใจยังมทิ นั ตอบประการใด บูซ๋ ูก็ลากเอาตัวหวนเตียวไปฆ่าเสีย แลว้ ตัดเอาสสี ะหวนเตียวมาใหล้ ิฉยุ ดู เตียวเจเหน็ ดังน้นั ยังมไิ ดร้ ูเ้ หตปุ ระการใดกต็ กใจหมอบลงกับริมโต๊ะ ลิฉยุ เข้าประคองเตยี วเจขึ้นแล้ว จึงว่า หวนเตียวน้ันเอาใจออกหากเราคิดกับหันซุยจะทาร้ายเรา ท่านหาความผิดมิได้อย่าตกใจกลัว แล้วยกเอาทหารซ่ึงหวนเตียวคุมนั้นให้แก่เตียวเจ ให้เตียวเจยกออกไปรักษาเมืองฮองหลงอยู่ดังแต่ กอ่ น ขณะน้ันขุนนางทั้งปวงใน เมืองหลวง ก็ยิ่งคิดเกรงกลัวลิฉุย กุยกขี น้ึ เปนอนั มาก แลกาเซีย่ งนั้นว่า กลา่ วใหล้ ิฉุย กุยกี เกลยี้ กลอ่ มเอาใจ ขนุ นางแลราษฎรท้ังปวงให้มนี า้ ใจรกั แลขุนนางท้ังน้ันก็อยู่ในอานาจลิฉุย กยุ กีสิน้ สามก๊กวิทยา

๑๗๔ สามก๊กฉบับเจ้าพระยาพระคลงั (หน) ขณะนั้นมีหนังสือบอกเมืองเซียงจิ๋วมาว่า มีโจรโพก ผ้าเหลืองประมาณสามสิบส่ีสิบหม่ืนเที่ยวทาร้ายอาณา ประชาราษฎร ลิฉุยกุยกีเห็นหนังสือบอกดังน้ัน จึงปรึกษาแห่ ขุนนางทั้งปวงว่า ซึ่งเกิดโจรทาอันตรายหัวเมืองดังน้ี เราจะคิด ประการใดจึงจะบาราบโจรได้ จูฮีจึงว่า ซ่ึงเกิดโจรขึ้น ณ แดน เมืองเซียงจ๋ิวนั้น ข้าพเจ้าเห็นแต่โจโฉผู้เดียว มีฝีมือจะไปปราบ โจรฝ่ายตวันออกได้ ลิฉุยกุยกีจงึ ถามว่า โจโฉนั้นอยู่แหง่ ใด จฮู จี งึ บอกว่า โจโฉนั้นได้มาทาการกับอ้วนเส้ียวเม่ือคร้ังรบต๋ังโต๊ะ บดั น้กี ลบั ไปอยเู่ มอื งตงกนุ๋ มที หารอยู่เปนอันมาก ขอใหม้ หี นงั สือ รับสงั่ พระเจา้ เห้ียนเตอ้ อกไป ให้โจโฉยกออกไปปราบโจรณแดน เมืองเซียงจ๋วิ เหน็ จะได้โดยงา่ ย ลิฉุยกุยกเี ห็นด้วย จึงแตง่ หนังสือ จูฮี(Zhu Jun) รับสง่ั สองฉบับ ๆ หน่ึงใหเ้ ปาสน้ิ เจา้ เมอื งปกั เป๋งยกทหารไปเข้าด้วยโจโฉปราบโจร ฉบบั หนงึ่ ให้โจโฉกับ เปาสน้ิ ยกไปปราบโจรณแดนเมืองเซยี งจว๋ิ ฝ่ายเปาสน้ิ ครน้ั แจ้งในหนังสือรับสงั่ แล้ว ก็จัดแจงยกทหารไปหาโจโฉ แลโจโฉนน้ั ครั้นทราบ ในหนังสือรบั ส่ังกม็ คี วามยินดีจึงจัดแจงทหารเปนอนั มาก แล้วพาเปาสิน้ ยกไปถึงตาบลซวิ สุนแดนเมือง เซียงจว๋ิ พบโจรโพกผ้าเหลืองพวกหน่ึงต้ังอยู่เปนอนั มาก เปาส้ินจึงอาสายกเขา้ โจมตพี วกโจร พวกโจร ตอ่ รบเปนสามารถ แลว้ แตง่ ทหารโจรวกหลังฆา่ เปาสิ้นตายในทีน่ ้ัน ฝ่ายโจโฉเหน็ เปาสิ้นตายกโ็ กรธ จึง ยกทหารเข้ารบฆ่าพวกโจรล้มตายเปนอันมาก แลโจโฉคมุ ทหารไลพ่ วกโจรไปถึงแดนเมืองเจปัก ทหาร ทั้งปวงจับโจรได้บ้าง โจรมาเข้าเกล้ียกล่อมบ้าง ได้คนประมาณส่ีหม่ืนห้าหม่ืน แล้วโจโฉให้พวกโจร ชเลยนั้นเปนกองหน้ายกไปเที่ยวปราบโจรทุกตาบล แต่โจโฉยกทหารเที่ยวปราบโจรน้ันได้ประมาณ สองเดือน โจรทั้งปวงน้ันมาเข้าเกล้ียวกล่อมท้ังเก่าท้ังใหม่ได้ประมาณสามสิบหม่ืน บันดาหญิงชาย ชาวเมอื งซง่ึ โจรจับไวไ้ ดน้ ั้นประมาณร้อยหมื่น โจโฉเลือกจัดเอาทฉี่ กรรจน์ ั้นไวเ้ ปนทหารประมาณยี่สิบ หม่ืนเศษ ชายชรากับหญิงนั้นให้กลับไปทามาหากินอยู่ตามภูมิลาเนา โจโฉจึงบอกหนังสือข้ึนไปให้ กราบทูลพระเจ้าเห้ียนเต้ว่า ข้าพเจ้าปราบโจรสงบแล้ว ลิฉุยกุยกีแจ้งในหนังสือโจโฉดังน้ัน จึงเอาขึ้น กราบทูลพระเจ้าเห้ียนเต้ ๆ ตรัสว่า โจโฉครั้งนี้มีความชอบเปนอันมาก ให้มีหนังสือไปต้ังให้โจโฉเปน ใหญ่กว่าหัวเมืองตวันออกทั้งปวง ลิฉุยกุยกีนั้นหาทันคิดไม่ ก็ให้มีหนังสือตั้งโจโฉตามรับสั่งพระเจ้า เหี้ยนเต้ www.samkok911.com

ตอนท่ี ๘ ๑๗๕ สามก๊กวิทยา

๑๗๖ สามกก๊ ฉบบั เจา้ พระยาพระคลัง(หน) โจโฉคร้ันได้หนังสือรับส่ังก็มีความยินดีนัก จึงยกไปต้ังอยู่ ณ เมืองกุนจ๋ิว แล้วให้ตั้ง เกล้ียกล่อมผู้คน แลจัดหาผู้มีสติปัญญาไว้ จะได้เปนท่ีปรึกษาไปภายหน้า แลผู้คนท้ังปวงมาเข้า เกลย้ี กล่อมด้วยเปนอันมาก คร้ันอยู่มาวันหนึ่ง ซุนฮกผู้เปนอาว์ ซุนสิวผู้หลาน ซึ่งอยู่กับอ้วนเสี้ยวจึงปรึกษากันว่า อ้วนเสี้ยวเปนคนหยาบช้า เห็นเราจะอยู่ด้วยสืบไปนั้นมิได้ บัดนี้หัวเมืองฝ่ายตวันออกน้ันโจโฉได้เปน ใหญ่ มีใจโอบอ้อมอารแี กค่ นทง้ั ปวง เราพากันไปอยู่ด้วยจึงจะควร ซุนสิวผู้หลานเหน็ ดว้ ยจึงพากันหนี อ้วนเส้ยี ว ไปเขา้ เกล้ยี กลอ่ มโจโฉ ณ เมืองกุนจ๋วิ โจโฉเห็นซนุ ฮก ซุนสิวนั้นคมสนั เหน็ จะมีสติปญั ญาจงึ หาเข้ามาพูดจาแล้วตั้งไว้เปนท่ีปรึกษา ซุนฮกจึงว่าแก่โจโฉว่า ข้าพเจ้าได้ยินคนท้ังปวงเล่าลือว่า เทยี หยกชาวเมืองตงกุ๋นน้ันมีสตปิ ญั ญา บัดนีอ้ ยู่ในเมอื งกนุ จวิ๋ เปนไฉนท่านมิเกล้ยี กลอ่ มเอามาไว้ โจโฉ จึงว่าเราได้ยินเขาลืออยู่ช้านานแล้วแต่เรายังมิรู้จักตัว แล้วโจโฉจึงให้คนไปสืบเสาะเกลี้ยกล่อมได้ เทยี หยกมา โจโฉเหน็ ก็มีความยนิ ดี จงึ เอาเทียหยกไว้ทาราชการด้วย ซนุ ฮก (Xun Yu) ซุนสิว ,ซุนฮิว (Xun You) เทียหยก (Cheng Yu) ฝ่ายเทียหยกรู้ว่าซุนฮกเสนอความดีแก่โจโฉทั้งนั้น เทียหยกจึงว่าแก่ซุนฮกว่า ซ่ึงท่าน สรรเสริญข้าพเจ้า ๆ นี้มีสติปัญญาน้อย แลกุยแกชาวเมืองเดียวกันกับท่าน มีสติปัญญาเปนอันมาก เปนไฉนท่านมิว่าให้เอาตัวกุยแกมาไว้ทาราชการด้วย ซุนฮกจงึ ตอบว่าเราลืมไป ต่อท่านมาว่าบัดนี้จงึ ระลกึ ข้ึนได้ ซนุ ฮกจึงเอาเนอ้ื ความไปบอกแก่โจโฉ ๆ ก็ใหไ้ ปเกล้ยี กล่อมเอามาไว้ กุยแกจงึ บอกแก่โจโฉ www.samkok911.com

ตอนท่ี ๘ ๑๗๗ ว่า เล่าหัวเปนเชื้อพระเจ้าฮั่นกองบู๊หน่ึง บวนทง ชาวเมืองซันหยงหน่ึง ลิเกียนชาวเมืองบู๊เสงหน่ึง มอกายชาวเมืองตันลิวหน่ึง ส่ีคนน้ีมีสติปัญญาเปน อันมาก โจโฉจึงให้เกล้ียกล่อมท้ังสี่คนนั้นมาไวเ้ ปน ทป่ี รึกษา ฝ่ายอิก๋ิมชาวเมืองกิเป๋งซ่ึงเปนโจรมี พรรคพวกเปนอันมาก ก็คุมพวกเพื่อนมาเข้า เกล้ียกล่อม ขอเปนทหารอยู่ด้วยโจโฉ ครั้นอยู่มา แฮหัวตุ้นพาเตียนอุยมาหาโจโฉ แล้วบอกว่า เตียนอุยคนนี้เปนชาวเมืองตันลิว แลเตียนอุยนั้นมี กาลงั กลา้ แขง ฆา่ บ่าวเตียวเมาเสียเปนอันมาก แล้ว หนีไปอยู่ป่า พอข้าพเจ้าออกไปเที่ยวเล่นเห็น กยุ แก (Guo Jia) เตียนอุยตีเสือตาย แล้วข้ามแม่น้ามาพบข้าพเจ้า ๆ เห็นสมควรเปนทหาร ข้าพเจ้าจึงเกลี้ยกล่อมมา อยู่เปนทหารท่าน โจโฉได้ยินดงั น้ันกพ็ ิศดูเตยี นอุย เห็นรูปรา่ งนั้นโตใหญเ่ ข้มแข็งสมควรเปนทหาร จึง ถามเตียนอุยว่า ตัวจะเปนทหารนั้นถืออาวุธสิ่งใด เตียนอุย จึงบอกว่า ข้าพเจ้าเคยชานาญถือทวนสองเล่ม หนักเลม่ ละ แปดสบิ ชัง่ จนี มสี าหรบั ตวั ข้าพเจา้ อยูแ่ ล้ว โจโฉไดย้ นิ ดังนั้น จึงให้จัดม้ามีฝีเท้า ให้แก่เตียนอุยขึ้นขี่ม้าราทวนดูโจโฉเห็น เตียวอุยข่ีม้าราทวนนั้นเข้มแข็ง ว่องไว ขณะนั้นโจโฉเห็นธง ใหญ่สาคัญสาหรับทัพซึ่งปักอยู่หน้าเมืองน้ัน ต้องพายุเอน จะล้มลง ทหารประมาณยสี่ บิ หา้ คน เข้าประคองยกขึ้นก็ไม่ ไหว เตียนอุยเห็นดังน้ันจึงโจนลงจากม้าวิ่งไปขับทหารทั้ง ปวงเสีย เตียนอุยจึงเข้ายกธงน้ันตรงขึ้นดังเก่า โจโฉเห็น ดังน้ันจึงสรรเสริญเตียนอุยว่า มีกาลังดุจหน่ึงคนโบราณ แล้วใหจ้ ัดเกราะใหแ้ ก่เตยี นอุย ตัง้ ให้เตยี นอุยเปนนายทหาร สาหรบั รักษาตัวโจโฉ เตียนอยุ (Dian Wei) สามกก๊ วิทยา