สามก๊ก ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง (หน) ตอนที่ ๓๕

ตอนท่ี ๓๕ ๗๒๗ ฝ่ายทหารซ่ึงเล่าปี่ใช้ให้ลอบไปฟังราชการเมืองกังต๋ัง ได้เน้ือความมาบอกเล่าป่ีว่า บัดนี้ ซนุ กวนยกกองทพั ไปตเี มืองกังแฮ ฆ่าหองจอเจา้ เมอื งเสยี แลว้ ยกกลับมาเมืองตระเตรียมทหาร ให้จิวย่ี ยกกองทัพเรือไปตั้งอยู่ปากน้าเองฮอ แลตัวซุนกวนน้ันคุมทหารออกตั้งป้องกันรักษาเมืองอยู่ต้าบล ชีสอง เลา่ ปแี่ จง้ ดงั น้ันจงึ ให้เชญิ ขงเบ้งมา แลว้ บอกเนื้อความทงั้ ปวงใหแ้ จ้งทุกประการ ขงเบง้ ยังไม่ทัน ว่าประการใด พอคนใช้มาบอกเล่าป่ีว่า เล่าเปียวให้เชิญไปเมืองเกงจ๋ิว จะปรึกษาข้อราชการด้วย ขงเบง้ ไดฟ้ ังดังนั้นจงึ ว่าแก่เล่าป่วี า่ ซงึ่ เลา่ เปยี วใหม้ าหาท่านไปปรึกษาราชการ เพราะเหตุว่าซนุ กวนฆ่า หองจอเจ้าเมืองกังแฮเสยี ซึ่งท่านจะไปนั้นข้าพเจ้าจะขอไปดว้ ย จะได้ช่วยคดิ การทั้งปวง เล่าป่ีจงึ ถาม วา่ เมอื่ เราไปถงึ เล่าเปยี วแลว้ ทา่ นจะให้วา่ ประการใด ขงเบ้งจึงตอบว่า เมื่อท่านไปถึงแล้วจงรับสาระภาพโทษแก่เล่าเปียวก่อนว่า ซึ่งมิได้อยู่รับ คา้ นับขุนนางแทนตวั เล่าเปยี วนนั้ ผดิ อยู่แล้ว แม้เล่าเปยี วจะให้ท่านยกกองทพั ไปตีเมืองกังตงั๋ ท่านอย่า เพอ่ รบั ค้า จงว่ากล่าวบิดพลิ้ววา่ จะขอกลับมาจัดแจงการเมืองซนิ เอ๋ียกอ่ น เลา่ ปี่กร็ บั คา้ แลว้ พาขงเบง้ กับเตียวหุยแลทหารประมาณห้าร้อยไปถึงเมืองเกงจิ๋ว จึงให้เตียวหุยคุมทหารอยู่ภายนอกแล้วพา ขงเบง้ เขา้ ไป เลา่ ปีจ่ งึ ค้านับเลา่ เปียวแล้ววา่ ซึ่งขา้ พเจา้ มิไดอ้ ยู่รบั คา้ นับขนุ นางทัง้ ปวงแทนท่านนน้ั โทษ ขา้ พเจ้าผิดอยู่ แล้ว เล่าเปียวได้ฟังดังนั้นจึงว่า ซึ่งเกิดเหตุทั้งปวงนั้นเราไม่ได้คิดอ่านด้วย ครั้นภายหลังเราแจ้ง เน้ือความ เราจะให้ตัดสีสะชัวมอคนผดิ ไปขะมาท่าน แลที่ปรึกษากับทหารทั้งปวงขอไว้ ซึ่งน้องเราได้ ความขัดเคืองทั้งนี้อย่าได้ถือโทษโกรธเราเลย เล่าปี่จึงแกล้งตอบว่า ซ่ึงเกิดเหตุท้ังนี้ใช่ชัวมอจะล่วงท้า การนั้นหามิได้ ด้วยชัวมอเปนผู้ใหญ่ทั้งน้าใจ สัตย์ซื่อ เกลือกจะเปนแต่พรรคพวกบ่าวไพร่ ชัวมอคบคิดกันท้าเอง ข้าพเจ้าก็หาถือโทษไม่ เล่าเปียวจึงว่า บัดนี้ซุนกวนยกกองทัพมาตี เมืองกังแฮฆ่าหองจอเสีย เราจึงเชิญท่านมา ปรึกษาราชการหวังจะให้ยกไปตีเมืองกังต๋ังจะ ได้แก้แคน้ แทนเรา สามก๊กวิทยา

๗๒๘ สามกก๊ ฉบบั เจา้ พระยาพระคลัง(หน) เล่าป่ีแจ้งดังน้ันจึงตอบว่า หองจอเปนคน หยาบช้าหาความคิดมิได้ แล้วก็ไม่รู้จักเลี้ยงคนดี จึงมี ภัยมาถึงตัว ซึ่งท่านจะให้ยกไปตีเมืองกังตั๋ง แม้รู้ข่าว ไปถึงเมืองฮูโต๋ โจโฉก็จะยกกองทัพรีบลงมาตีเมือง เกงจ๋ิว ครั้นจะคุมทหารกลับมาช่วยเมืองเราเล่า ฝ่าย กองทัพซุนกวนก็รบติดพันกันอยู่ เห็นเราจะได้ความ ขัดสน ขอทา่ นด้ารหิ ์ดูจงควรกอ่ น เลา่ เปยี วเหน็ ชอบดว้ ยจงึ วา่ เราทุกวันน้กี แ็ กช่ ราแลว้ ทั้งโรคก็เบยี ดเบยี ฬเนืองๆ เจา้ จงมาอยู่ ช่วยวา่ ราชการเมืองเกงจิว๋ ไปพลาง แมเ้ ราหาบญุ ไม่ ตัวเจ้าจงเปนเจ้าเมืองแทนเราเถิด เลา่ ปจี่ ึงตอบว่า ตัวข้าพเจ้าสติปัญญาแลก้าลังก็น้อย แลได้มาพ่ึงบุญท่านอยู่น้ีคุณหาที่สุดมิได้ ซึ่งจะให้ข้าพเจ้าว่า ราชการแทนท่านนั้นไม่สมควร แต่คุณของท่านมีอยู่แก่ข้าพเจ้า ๆ จะช่วยท้านุบ้ารุงไปตามสตปิ ญั ญา แล้วกพ็ าขงเบ้งลาเล่าเปียวออกมาอย่ทู เี่ คยอาศรัย ขงเบ้งจึงถามเล่าป่วี า่ ซงึ่ เล่าเปยี วว่าทง้ั นหี้ วงั จะยกเมืองเกงจว๋ิ ใหแ้ กท่ า่ น เหตุใดทา่ นจงึ ไม่รบั กลับบิดพล้ิวอยู่ฉนี้ เล่าป่ีจึงตอบว่า เล่าเปียวมีคุณแก่เรา แล้วลูกหลานว่านเครือก็มีอยู่เปนอันมาก ครน้ั เราจะลว่ งเขา้ รับเอา ความคระหานนิ ทาก็จะมแี ก่เราต่างๆ ขงเบ้งจึงว่า ตวั ท่านมีความสตั ย์ซ่ือนัก พอเล่ากี๋บตุ รเลา่ เปยี วเข้ามาเยือน เล่าปจี่ ึงเชญิ ใหน้ งั่ ทส่ี มควร เลา่ กี๋คา้ นบั แล้วรอ้ งไห้ แล้วเลา่ เนือ้ ความ ให้เล่าป่ีฟัง ว่าทุกวันน้ีนางชัวฮหู ยนิ มารดาเลี้ยงขา้ พเจา้ มใี จ เล่าก๋ี (Liu Qi) หึงสา หมายจะท้าร้ายข้าพเจ้าให้ถึงส้ินชีวิต ท่ านจง อนุเคราะหช์ ่วยคดิ อา่ นอยา่ ใหภ้ ัยมาถงึ ตวั ข้าพเจ้าเลย เล่าป่ีเห็นขงเบ้งย้ิมอยู่ดังน้ันจึงว่าแก่ขงเบ้งว่า จงช่วยคดิ อ่านให้เล่าก๋ีด้วย ขงเบ้งจงึ ว่า ซง่ึ จะให้คดิ อา่ นการ ในเรือนด้วยนั้นไม่ได้ เล่าก๋ีก็ลาออกมา เล่าป่ีจึงตามออกมา ส่งแล้วค่อยกระซิบสั่งเล่ากี๋ว่า เวลาพรุ่งนี้เราจะแกล้งให้ ขงเบ้งไปหา เจ้าจงอ้อนวอนไต่ถามให้ขงเบ้งช่วยคิดอ่าน บอกความออกจงได้ เล่ากร๋ี บั ค้าแลว้ ก็ลาไป www.samkok911.com

ตอนที่ ๓๕ ๗๒๙ คร้นั เวลารุ่งเชา้ เลา่ ปีแ่ กล้งท้าปว่ ย แล้วหา ขงเบ้งเข้ามาว่า เวลาวานนี้เล่ากี๋มาค้านับเรา วันน้ี ครั้นเราจะไปตามประเพณบี ้างเราก็ปว่ ยอยู่ ท่านจง ไปแทนตัวเราหน่อยหน่ึงเถิด ขงเบ้งก็รับค้าแล้วลา ไปหาเลา่ กี๋ ค้านับกันตามธรมเนียมแลว้ เล่ากี๋จึงเลา่ เน้ือความให้ขงเบ้งฟังว่า ทุกวันนี้มารดาเล้ียง ข้าพเจ้าคิดจะท้าร้ายข้าพเจ้าอยู่มิได้ขาด ท่านจง เอน็ ดดู ้วยช่วยคดิ อา่ นอย่าให้มภี ัยมาถงึ ขา้ พเจา้ เลย ขงเบง้ จึงตอบวา่ ตัวขา้ พเจา้ เปนแขกมาภายนอก ซ่ึงจะล่วงเขา้ ไปคดิ อ่านการภายในให้ญาติ พน่ี ้องท่านรา้ วฉานกันนน้ั ไม่ควร แมเ้ นอื้ ความร้ถู งึ เลา่ เปียวเราก็จะไม่พ้นความผิด แล้วขงเบ้งลกุ ข้ึนจะ ลาไป เลา่ กจ๋ี งึ แกลง้ ลวงว่า ท่านอยา่ เพ่อไป หนงั สือโบราณของขา้ พเจ้ามีอยู่ฉบบั หน่ึง เชญิ ทา่ นขึ้นไปดู เล่นบนหอก่อน จงึ จูงมือขงเบง้ ข้นึ ไปบนหอสูง แล้วร้องไหอ้ ้อนวอนถามขงเบ้งว่า ชวี ิตขา้ พเจ้าจะถงึ แก่ ความตายเพราะมารดาเลีย้ งอยู่แล้ว เปนไฉนท่านจึงไม่เอ็นดูช่วยคดิ อ่านใหข้ ้าพเจ้ารอดจากความตาย แมท้ ่านไม่โปรดขา้ พเจา้ ก็จะถึงแกค่ วามตายในทนี่ ี้ แล้วเล่ากีก๋ ช็ ักกระบอ่ี อกจะเชือดคอตาย ขงเบ้งเห็นดังน้ันก็ตกใจจึงเข้ายุดกระบี่ไว้แล้วห้ามว่า ท่านอย่าเพ่อท้าอันตรายแก่ชีวิต เสียเลย ขา้ พเจ้าจะชว่ ยคดิ อา่ นแกไ้ ขใหท้ า่ นพน้ ภัยจงได้ แล้ววา่ ตวั ทา่ นกไ็ ด้เรียนหนงั สืออยู่ไมร่ หู้ รือ ใน นิทานคร้ังเจ้าสิบแปดองค์ได้ครองราชสมบัตทิ ้ังสิบแปดหัวเมืองนนั้ ๑ พระเจ้าจ้ินเฮยี นกง๋ ไดค้ รองเมือง จ้ิน พระมเหษีนน้ั มีพระราชบุตรสององค์ ช่ือซินเสงหน่ึง ตงยี่หน่ึง แลนางลกิ เี๋ ปนพระสนมก็มีบุตรสอง องค์ ชื่อฮีเจ้หนึ่ง ต๊กจู๊หน่ึง คร้ันอยู่มาพระมเหษีถึง แก่ความตาย ฝ่ายนางลิกี๋นนั้ มีใจรษิ ยา คิดวา่ นานไป แม้พระเจ้าจ้ินเฮยี นก๋งสวรรคต ราชสมบตั ิก็จะไดแ้ ก่ ซินเสงกับตงย่ี อันลูกเราทั้งสองก็จะอยู่ในเง้ือมมือ เขา จ้าเราจะคิดกลอุบายให้พระเจ้าจ้ินเฮียนก๋งฆ่า ซินเสงกบั ตงยเี่ สยี ราชสมบัตกิ ็จะได้แกล่ ูกเรา ๑ ในเรอื่ งเลียดก๊ก สามกก๊ วิทยา

๗๓๐ สามกก๊ ฉบับเจา้ พระยาพระคลงั (หน) คร้ันอยู่มากลางคืนวันหนึ่ง เวลาประมาณสามยามเศษนั้น นางลิกี๋ต่ืนนอนขึ้นแล้ว แสร้งท้า ร้องไห้รา้่ ไรเปนอนั มาก พระเจา้ จน้ิ เฮยี นก๋งเหน็ ดงั นั้นจึงตรัสถามนางลกิ ๋ี ว่าเหตใุ ดจงึ ร้องไห้ นางลิก๋ีจึง ทูลว่าข้าพเจ้าฝันเห็นว่า พระมเหษีของพระองค์ซึ่งถึงแก่ความตายน้ัน เดิรเข้ามายังท่ีข้างใน แล้ว ร้องไห้ร้่าวา่ อดเขา้ ปลาอาหาร ข้าพเจ้าตื่นข้ึนให้มีความสงสารจงึ รอ้ งไห้รัก พระเจ้าจน้ิ เฮยี นก๋งมไิ ดร้ ใู้ น กลสตรจี ึงตรสั วา่ เจ้าอย่าโศกเสร้าเลย เราจะใหแ้ ตง่ โต๊ะไปเส้น มเหษขี องเรากจ็ ะได้กิน ครัน้ เวลาเช้ารับสั่งใหห้ าซินเสงกับตงย่ีเขา้ มาตรัสบอกเนอ้ื ความทงั้ ปวง ใหฟ้ ัง แลว้ ใหเ้ ร่งแตง่ โต๊ะเสน้ ศพมารดา ซินเสงกบั ตงย่ีก็มคี วามสงสารจึงใหท้ า้ ตามบดิ าสงั่ แลว้ เอาของซงึ่ เซน่ น้นั มาถวายจะ ให้บิดาเสวยตามธรรมเนียม ฝ่ายนางลิกี๋จึงเอายาพิษลอบใสล่ งในของท้ังปวง ครั้นพระเจ้าจ้ินเฮียนก๋ง จะเสวย นางลิกี๋จึงว่าพระองค์อย่าเพ่อเสวยก่อน อันของนี้ท้ามาแต่ภายนอก อย่าไว้ใจเกลือกจะมี อันตราย ขอให้ชนั สตู ร์ดูก่อนจงึ เสวย พระเจา้ จนิ้ เฮียนก๋งเหน็ ชอบด้วย จงึ ใหเ้ อานักโทษถึงตายซ่ึงจ้าไว้ ณ คุกน้ันมากินของชันสูตร์ดู คนโทษนั้นกินเข้าไปก็ถึงแก่ความตาย พระเจ้าจิ้นเฮียนก๋งเห็นดังน้ันก็ ทรงพระโกรธจึงว่า ซินเสงกับตงย่ีใส่ยาพษิ จะแกลง้ ฆ่าเราเสียหวงั จะชิงเอาราชสมบัติ จึงส่ังขุนนางทงั้ ปวงใหเ้ รง่ ไปจับซนิ เสงกบั ตงย่ีฆ่าเสีย ขุนนางทัง้ ปวงก็ออกไป ตงย่ี (Chong Er) ใ น ข ณ ะ น้ั น ค น ส นิ ธ จึ ง รี บ อ อ ก ไ ป บ อ ก เน้ือความแก่ซินเสงตงยี่ตามรับส่ัง แลตงยี่ผู้น้องแจ้ง ดังน้ันจึงปรึกษาแก่ซินเสงผู้พ่ีว่า บัดน้ีภัยมาถึงตัวเข้า แล้ว เราจะหนีเอาตัวรอดก่อน ซินเสงจึงตอบว่า ตัว เราเปนบุตร พระราชบิดาจะใหล้ งโทษถึงตาย คร้ันจะ หนีไปให้พ้นภัยน้ัน ก็เหมือนหน่ึงหากตัญญูต่อบิดา มิได้ ประการหนึ่งเล่า ธรรมดาผู้เปนเสนาบดีซึ่ง เปนข้าราชการน้ัน ท้าความผิดส่ิงหนึ่งส่ิงใดก็ดี แม้ พระมหากษัตริย์จะลงโทษ แลจะหนีซ่ึงราชทัณฑ์นั้น ไม่ควร เหมือนคนมิได้มีสัตย์ซื่อต่อพระมหากษัตริย์ อันตัวพน่ี ีจ้ ะขอเข้าไปรับราชอาญากวา่ จะสิน้ ชีวิต ตงย่ี ได้ฟังซินเสงผู้พี่ว่าดังนั้นก็ว่า ตัวข้าพเจ้าไม่ยอมตาย เลย แล้วก็รีบหนีออกไปจากเมือง ฝ่ายซินเสงก็เข้ามา ครน้ั ขนุ นางพบกจ็ บั เอาตวั ไปฆา่ เสียตามรบั ส่งั www.samkok911.com

ตอนที่ ๓๕ ๗๓๑ ครน้ั อย่มู าพระเจ้าจิ้นเฮยี นก๋งสวรรคต ฮเี จก้ บั ต๊กจไู๊ ดเ้ สวยราชสมบัตอิ ยู่สบิ เกา้ ปี ฝ่ายตงย่ีซง่ึ หนีไปอยู่นอกแดนนน้ั ซ่องสุมทหารไดเ้ ปนอันมาก แล้วยกกองทัพกลับมาตีเอาเมืองจับฮเิ จ้กบั ตก๊ จู๊ฆา่ เสีย ตงย่ีก็ได้เสวยราชสมบัติแทนบิดามา แลนิทานน้ีท่านก็แจ้งอยู่ว่า ซ่ึงจะอยู่ในเมืองนั้นก็ย่อมมี อันตรายฉน้ี ซ่ึงไปอยู่นอกเมืองนั้นก็กลบั ได้ดภี ายหลงั อันเมืองกังแฮน้ันก็ว่างเปล่าอยู่ ท่านจงคิดอ่าน อ้อนวอนเล่าเปียวผู้เปนบิดาขอไปอยู่รักษาเมืองกังแฮดีกว่า แล้วอุตส่าห์กระท้าความเพียรให้เหมือน ตงย่ีนั้น ภายหน้าก็จะมีความสุขสบื ไป เล่ากี๋ได้ฟังดังน้ันก็มีความยินดี จึงคุกเข่าค้านับแล้วว่า ซ่ึงท่าน ชี้แจงให้นี้คุณหาท่ีสุดมิได้ ข้าพเจ้าจะขอคิดอ่านท้าตามค้าท่าน ขงเบ้งก็ลาเล่ากี๋มาหาเล่าปี่ บอก เนื้อความใหฟ้ ังทุกประการ คร้ันเวลารงุ่ เชา้ เลา่ กีจ๋ งึ เข้าไปวา่ แกบ่ ดิ าวา่ บดั น้ีซุนกวนกฆ็ ่าหองจอเสยี แลว้ อันเมืองกงั แฮก็ ว่างเปล่าอยู่ ขา้ พเจ้าจะขอไปรักษาไว้ เลา่ เปยี วยงั มไิ ด้ตอบประการใด จงึ ใหห้ าเลา่ ปี่มาปรกึ ษาตามค้า เล่ากี๋ เล่าปี่จึงว่า อันเมืองกังแฮนั้นก็เปนที่คับขันอยู่ ซึ่งเล่ากี๋จะขอไปรักษาอยู่นั้นก็ควรนัก ด้วย เปนเมืองชายทเล อันซนุ กวนจะยกมาไดง้ ่าย ขอทา่ นกับเล่ากีช๋ ว่ ยกนั รักษาอย่าให้ข้าศึกลว่ งมาได้ ฝา่ ย เหนือข้างทางโจโฉจะยกมานั้นเปนพนักงานข้าพเจ้าจะรบั ปอ้ งกัน แล้วเลา่ ปี่ก็ลาเลา่ เปยี วกลับไปเมอื ง ซินเอ๋ีย ขณะน้ันเลา่ เปยี วจงึ จดั ทหารสามพนั ให้เล่ากีค๋ ุมไปรกั ษาเมอื งกงั แฮ สามกก๊ วิทยา

๗๓๒ สามกก๊ ฉบับเจ้าพระยาพระคลงั (หน) ฝ่ายโจโฉครั้นได้สุมาอี้มาไว้เปนท่ีปรึกษา แล สุมาอ้ีนั้นเปนบุตรสุมาหองเจ้าเมืองโฮโล่ โจโฉน้ันมใี จกา้ เริบ ให้หาขุนนางแลทหารมาปรึกษาว่า จะยกกองทัพไปตีหัว เมืองชายทเลให้อยู่ในเงื้อมมือเราจงสิ้น ท่านทั้งปวงจะเห็น ประการใด แฮหัวตุ้นจึงว่า บัดน้ีข้าพเจ้าได้ยินกิตติศัพท์ว่า เล่าปี่อยู่ ณ เมืองซินเอ๋ีย ซ่องสุมผู้คนแล้วซ้อมหัดทหารให้ ช้านาญไว้เปนอันมาก ถ้าจะละไว้นานไปจะก้าจัดเล่าปี่นั้น สมุ าอ้ี (Sima Yi) ขัดสน ขอให้เร่งแตง่ กองทัพไปตีเมอื งซินเอ๋ียเสียก่อนแล้วจึง คิดการต่อไป โจโฉเห็นชอบด้วย จึงให้แฮหัวตุ้นเปนแม่ทัพ ใหญ่ ให้ลิเตียนอิกิ๋มแฮหัวอันฮนั โฮ นายทหารส่ีคนน้ีเปนปลดั ทัพ คุมทหารสิบหม่ืน จะให้ยกไปตเี มอื ง ซนิ เอย๋ี ชีซจี ึงวา่ แกแ่ ฮหัวตุ้นวา่ ทา่ นจะไปทัพครง้ั นอ้ี ยา่ ประมาทดเู บาแก่เล่าปี่ ดว้ ยเล่าป่ีไดข้ งเบง้ มาไว้ เปนท่ปี รึกษา อปุ มาเหมอื นเสอื อนั คะนองอยใู่ นป่าใหญ่ ท่านเรง่ ระวังตัวจงดี โจโฉได้ฟังดังนั้นก็คิดสงสัยอยู่จึงถามว่า ขงเบ้งนั้นคือผู้ใด ชีซีจึงบอกว่า ขงเบ้งนั้นคือ จูกัดเหลียง แลขงเบ้งคนน้ีมีสตปิ ัญญา การในอากาศแลแผ่นดนิ ก็รู้ดูช้านาญส้ิน เสมอเทวดาเข้าดลใจ โจโฉจึงถามว่า ขงเบ้งมีสติปัญญานั้น จะเปรียบกับตัวท่านใครจะมีภาษีกว่ากัน ชีซีจึงว่า อันความคิด ของขา้ พเจ้านอี้ ุปมาเหมือนหนึ่งหง่ิ ห้อย อนั สตปิ ัญญาขงเบง้ ดังหนึ่งรศั มีพระจนั ทร์ แฮหัวตุ้นไดฟ้ ังดังนั้นก็หัวเราะแล้ววา่ แก่โจโฉว่า ชีซีแกล้งยกย่องขงเบ้งหวังจะให้ท่านคดิ ยอ่ ท้อ อันข้าพเจ้ายกไปคร้ังนี้จะจับ ตัวเล่าปี่ขงเบ้งมาให้จงได้ ถ้ามิได้ สมดังปากว่า ท่านจงตัดสีสะ ข้าพเจ้าแทนเถิด โจโฉจึงว่า ท่าน จะยกไปตีเมืองซินเอี๋ย ถ้าได้ที ประการใดจงบอกข้อราชการมาถึง เราเนอื งๆ แฮหัวตุน้ รบั คา้ โจโฉแล้ว ก็ลาออกมาจัดแจงทหารท้ังปวง ตามกระบวรทัพแล้วก็ยกออกมา จากเมืองฮโู ต๋ www.samkok911.com

ตอนที่ ๓๕ ๗๓๓ ฝ่ายเล่าปี่ต้ังแต่ได้ขงเบ้งมาไว้แล้วก็ปฏิบัติดังอาจารย์ทุกเวลามิได้ ขาด กวนอูเตียวหุยเห็น ดังนั้นก็มีความน้อยใจจึงว่าแก่เล่าปี่ว่า ขงเบ้งน้ันอายุย่ีสิบเจ็ดปีอ่อนกว่าท่านอีก แล้วก็ยังมิได้ปรากฎ ปัญญาแลความคิดก่อน เหตุใดท่านจึงมาค้านับขงเบ้งดังอาจารย์ฉนี้ เล่าป่ีจึงตอบว่า ตัวเราน้ีอุปมา เหมือนปลาเกลือกอยู่บนดอน ซึ่งได้ขงเบ้งมาไว้นี้ เหมือนเราเกลือกลงมาถึงน้าได้ เจ้าท้ังสองไม่รู้ก็ อย่าว่าเลย แม้รู้ถึงขงเบ้งก็จะมีความน้อยใจ พอมี คนเอาขนจามรีมาให้เล่าปี่ถักหมวกเล่น ขงเบ้งเดิร มาเห็นเล่าปี่นั่งถักขนจามรีก็โกรธจึงว่า การซึ่งจะ ป้องกันรักษาตัวเหตุใดจึงไม่คิด ท่านมาน่ังถักขน จามรีเล่นอยูฉ่ นไ้ี มค่ วร เล่าปี่ได้ฟังดังน้ันจึงวางหมวกน้ันเสียค้านับขงเบ้งแล้วว่า เราไม่สบายใจ จึงเอาขนจามรีถัก หมวกเลน่ หวงั จะใหค้ ลายความทุกข์ ขงเบง้ จึงวา่ ทกุ วันนที้ หารเรามปี ระมาณหมื่นเศษ แลท่านนง่ิ เสีย ไมค่ ิดอ่านป้องกนั รกั ษาตัวฉนี้ แมโ้ จโฉยกมาท่านจะคดิ อา่ นประการใด เลา่ ปจ่ี งึ ว่า ทุกวนั นีเ้ ราก็คดิ วติ ก อยู่ ถา้ ทา่ นจะให้คิดอ่านปอ้ งกนั ประการใดกจ็ งช่วยแนะน้าใหเ้ ถดิ ขงเบง้ จึงวา่ บดั น้ีทหารเรากน็ ้อยนกั ให้ท่านเร่งคิดอ่านเกลี้ยกลอ่ มทหารให้มากขึ้นอีก แม้กองทัพโจโฉยกมาข้าพเจ้าจะรบั จดั แจงสู้รบมใิ ห้ เสยี ที สามก๊กวิทยา

๗๓๔ สามก๊กฉบับเจ้าพระยาพระคลงั (หน) เล่าปี่ได้ฟังดังนั้นก็ตั้งเกล้ียกล่อมได้ ทหารสามพัน บัญจบกันกับทหารเก่า แล้วก็สั่งให้ ขงเบ้งฝึกสอนมิได้ขาด ขณะนั้นกิตติศัพท์รู้ว่า แฮหัวตุ้นคุมทหารสิบหม่ืน ยกจากเมืองฮูโต๋จะ มาตีเมืองซินเอี๋ย เตียวหุยจึงว่าแก่กวนอูว่า กองทัพแฮหัวตุ้นยกมาคร้ังน้ีเราท้าเปนน่ิงเสีย ให้ ขงเบ้งคิดอ่านออกสู้รบลองฝีมือความคิดดูสักครั้ง หน่ึง จะได้ประจกั ษ์แก่ตาว่าดีแลช่ัว เล่าป่ีจึงหาขงเบ้งมาปรึกษาว่า บัดน้ีโจโฉให้ยกทัพมา ท่านจะคิด อ่านป้องกันประการใด ขงเบ้งจึงว่า ซ่ึงกองทัพโจโฉยกมาน้ันไม่เปนไรนัก พอจะคิดอ่านแก้ไขเอาชัย ชนะได้ แต่น้องท่านทั้งสองน้ันน้าใจด้ือดึง มิได้นับถืออยู่ในถ้อยค้าข้าพเจ้า แม้ท่านจะให้ข้าพเจ้า จัดแจงสู้กับกองทัพโจโฉครั้งน้ี ข้าพเจ้าจะขอกระบี่กับตราอาญาสิทธ์ิไว้ จะได้บังคับทหารทั้งปวงให้ สิทธ์ิขาด เล่าปี่ได้ฟังดังนั้นก็มอบกระบี่แลตราอาญาสิทธ์ิให้ขงเบ้งแล้วสั่งว่า แต่บันดาทหารผู้ใหญ่ ผู้น้อยท้ังปวง ให้อยู่ในบังคับบัญชาขงเบ้งจงส้ิน แม้ผู้ใดขัดขืนไม่ท้าตามถ้อยค้าขงเบ้งก็จะให้ตัดสีสะ เสีย เตยี วหุยแจง้ ว่าเล่าปสี่ ั่งดังนั้นจึงว่าแกก่ วนอวู ่า บัดนพี้ ่ีเราใหอ้ าญาสิทธิ์แก่ขงเบ้งแลว้ แมข้ งเบง้ จะ บังคับบัญชากิจการกอ็ ย่าเพ่อขดั ขืน จงทา้ ตามลองดสู กั ครง้ั หนึ่งก่อน จะได้เห็นความคิดขงเบ้ง www.samkok911.com

ตอนที่ ๓๕ ๗๓๕ ฝ่ายขงเบ้งจึงว่าแก่ทหารท้ังปวง ว่า ต้าบลทุ่งพกบ๋องนอกเมืองซินเอี๋ยนี้เปน ที่ชอบกล มีเขาอีสันอยู่ข้างขวา ป่าอันหลิม อยู่ข้างซ้าย เห็นเราจะซุ่มทหารไว้ได้ ขงเบ้ง จึงให้มีหนังสือไปหาตัวจู่ล่งมาแต่เมือง ห้วนเสีย แล้วจึงแต่งให้กวนอูเตียวหุยคุม ทหารคนละพัน ให้กวนอูยกไปตั้งซุ่มอยู่ ณ เ ขา อีสั น ให้ เ ตี ย วหุ ย ไป ตั้งซุ่ มอยู่ ณ ป่าอันหลิม จึงส่ังว่า ถ้าเห็นกองทัพแฮหัวตุ้นยกมาแล้ว ท่านจงสงบทหารไว้อย่าเพ่อยกออกตีก่อน ปล่อยให้กองทัพล่วงเข้ามา ถ้าเห็นแสงเพลิงข้างทิศใต้เม่ือใด จึงให้ยกทหารออกตีกระหนาบตัดท้าย เผาสเบียงเสียให้จงได้ แล้จึงแต่งให้กวนเป๋งกับเล่าฮองสองนายคุมทหารห้าร้อย มีคบเพลิงทุกตัวคน ให้ยกไปซุ่มอยู่ ณ ชายทุ่งพกบ๋องแล้วก้าหนดว่า ถ้าเห็นแฮหัวตุ้นยกทหารมาถึงที่นั่นแล้ว เวลายาม หน่ึงให้จุดเพลิงขึ้น จึงแต่งให้จูล่งคุมทหารยกไปเปนกองหน้า แล้วสั่งว่าท่านจะรบกับแฮหัวตุ้นครั้งนี้ อย่าเห็นแก่ชัยชนะเลย จงท้าแพ้ถอยเสียทีให้ไล่เลยเข้ามาเถิด แล้วขงเบ้งจึงก้าชับว่า ซ่ึงค้าเราสั่งไป คร้ังนี้ท่านท้ังปวงอยา่ ได้ละเมิด จงกระท้าตามถ้อยค้าเราทุกประการ แล้วให้เลา่ ป่ีนั้นคุมทหารยกเปน กองหนุนจูลง่ กวนอูจึงว่าแก่ขงเบ้งว่า ท่านจัดแจงเราทั้งปวงให้ยกไปท้าการท้ังนี้ก็เห็นชอบอยู่ แลตัวท่าน นั้นจะท้าเปนประการใดเล่า ขงเบ้งจึงบอกแก่กวนอูว่า ท่านทั้งปวงยกไปแล้วเราก็จะอยู่รักษาเมือง เตียวหุยจึงตบมือหัวเราะแล้วว่า ซึ่งท่านว่ากล่าวท้ังน้ีก็เห็นว่าท่านมีสตปิ ัญญาจริง คิดเอาความสบาย แตต่ ัว อนั เราทั้งปวงนจ้ี ะออกไปสคู้ วามตาย ท่านจะอยรู่ ักษาเมืองจงแตง่ โต๊ะกนิ เล่นให้สบายใจเถิด ขงเบ้งจงึ วา่ บดั น้ีเลา่ ปก่ี ็ให้กระบีอ่ าญา สิทธ์ิอยู่กับมือเรา แลท่านมาบิดพลิ้วขัดขวางอยู่ ฉน้ีเห็นไม่ชอบ แม้เราไม่ท้าตามอาญาสิทธิ์ นาน ไปเบ้ืองหน้าที่ไหนจะบังคับทหารสืบไปได้ ก็จะ เสียการไป สามก๊กวิทยา

๗๓๖ สามกก๊ ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง(หน) www.samkok911.com

ตอนท่ี ๓๕ ๗๓๗ เล่าปี่จึงว่าแก่กวนอูเตียวหุยว่า ท่านท้ังสองไม่รู้หรือว่าท่านผู้มีสติปัญญาน้ัน ถึงมาทว่าจะน่ังนอนหลับตาอยู่ในเรือน มิได้ เห็นกิจการทั้งปวงเลยก็ดี ก็อาจสามารถจะ คดิ เอาชยั ชนะแก่ขา้ ศึกร้อยพันได้ น้องเราท้งั สองอย่าได้ขัดขวางขงเบ้งเลย กวนอูได้ยิน ดังนั้นจึงพูดแก่เตียวหุยว่า แม้เราจะขัดขวาง ไว้ทั้งนก้ี ็จะเคอื งใจพเ่ี รา จ้าจะท้าตามถ้อยค้า ขงเบง้ ก่อน เมอ่ื มสิ มเหมอื นปัญญาแลความคดิ ภายหลังจึงคอ่ ยวา่ กวนอูเตียวหยุ กล็ าออกมายังทอี่ ยู่ ขงเบ้งจึงว่าแก่เล่าปี่ว่า เวลาพรุ่งนี้กองทัพแฮหัวตุ้นจะยกมาถึง ขอท่านยกทหารรีบออกไป ตง้ั อยูเ่ ปนกองหนุนจูลง่ ณเชิงเขาอีสนั เถิด ขา้ พเจ้ากบั บติ ๊กบฮิ องจะคมุ ทหารอยรู่ กั ษาเมือง แลว้ จะแตง่ โต๊ะให้ซุนเขียนกับกันหยงคุมออกไปรับท่านณกลางทาง ให้ทหารกินเล้ียงเล่นให้สบายใจ เล่าปี่ได้ฟัง ขงเบ้งวา่ ดังนน้ั กย็ กกองทัพไป แตว่ ่ายังสงสัยมิได้เชือ่ ลงเปนแท้ ฝ่ายกองทัพแฮหัวตุ้นยกมาใกลจ้ ะถึงทุ่งพกบอ๋ งแลว้ ก็จัดแจงทหารท้ังปวงยกมาเปนล้าลอง ให้พลสเบียงน้ันยกตามมาภายหลัง พอถึงเวลาพลบค่้าก็ถึงต้าบลทุ่งพกบ๋อง แลไปข้างหน้าเห็นผงคลี ฟุ้งตลบเปนควันอยู่ จึงให้หยุดทหารท้ังปวงสงบไว้แล้วให้อิกิ๋มคุมทหารอยู่ แฮหัวตุ้นก็ขับม้ารีบข้ึนไป ข้างหนา้ พอเหน็ กองทพั จูลง่ ยกมากห็ วั เราะ ทหารท้ังปวงจงึ ถามวา่ เหตุใดท่านจงึ หัวเราะ แฮหวั ตุ้นจงึ บอกว่า เราคิดถึงถ้อยค้าชีซีก็กลั้นหัวเราะมิได้ แลชีซีน้ันสรรเสริญสติปัญญาขงเบ้งแก่มหาอุปราชต่อ หน้าเราวันนั้น ดังหน่ึงจะหย่ังรู้ ตลอดไปในแผ่นดินแลอากาศ บัดน้ี เราเห็นขงเบ้งแต่งกองทัพยกมาดัง หนง่ึ ทารกหาปญั ญามไิ ด้ ประดจุ หน่ึง ไล่ฝูงเน้ือเข้ามาสู่ปากเสือ ซ่ึงถ้อยค้า เราว่าไว้แก่มหาอุปราชว่า จะจับตัว ขงเบ้งให้ได้นั้น เห็นจะสมค้าของเรา ในคร้ังนี้เปนมั่นคง แล้วแฮหัวตุ้นก็ คุมทหารรีบยกข้ึนไป สามก๊กวิทยา

๗๓๘ สามก๊กฉบับเจ้าพระยาพระคลัง(หน) ฝ่ายจูล่งเห็นดังน้ันก็ขับม้าข้ึนมาหน้าทหารทั้ง ปวง แฮหัวตุ้นจึงร้องด่าว่ามึงนี้โฉดเขลาหาปัญญามิได้ มาอย่เู ปนทหารเลา่ ป่ีดังหน่งึ ผีท้องเลวเท่ยี วตามกินเคร่ือง เส้นหานิยมมิได้ จูล่งได้ฟังดังน้ันก็โกรธ จึงขับม้าขึ้นไปสู้ กับแฮหัวตุ้นไดป้ ระมาณห้าเพลง แล้วกช็ ักมา้ กลบั หลังพา ทหารทั้งปวงท้าถอยหนีมา แฮหัวตุ้นเห็นได้ทีดังนั้นก็ขับ มา้ แลทหารทัง้ ปวงไล่ติดตามข้ึนไปทางประมาณ ห้าร้อยเส้น ฮนั โฮจึงขับมา้ รีบขนึ้ ไปสกัดหนา้ แฮหัวตนุ้ ไว้แล้วก็ห้ามว่า ขอท่านได้ยับยั้งหยุดอยกู่ ่อน อันจูล่งคนน้ีมีฝมี ือเข้มแขงนัก สู้กับท่านยังไมท่ ันเหนื่อย พัก แลชักม้าถอยไปน้ันเห็นผิดอยู่ เกลือกจะท้ากลอุบายซุ่มทหารไว้คอยรบกระหนาบเอาชัยชนะแก่ ท่าน แฮหัวตุ้นจึงว่า ถึงมาทว่าจูล่งจะท้ากลซุ่มทหารไว้สักสิบต้าบลก็ดี เราก็ไม่ย่อท้อ แล้วแฮหัวตุ้นก็ ขับมา้ พาทหารรบี ตามไปทางประมาณอกี หา้ สิบเสน้ ฝ่ายเล่าป่ีเห็นแฮหัวตุ้นยกทหารติดตามจูล่งมาดังน้ัน จึงให้จุดประทัดสัญญาข้ึน แล้วก็ยก หนุนจูล่งขนึ้ ไป ขณะน้ันแฮหวั ตุ้นเห็นกองทัพเล่าปี่ยกหนุนออกมาดังนนั้ ก็หัวเราะ แล้วก็บอกแก่ฮันโฮ ว่า ขงเบง้ แตง่ กองทพั ซมุ่ ไวฉ้ น้ี ท่านเห็นแลว้ หรือ นา่ กลวั นกั หนา เวลาวนั นเ้ี ราจะรีบยกไปเหยียบเมอื ง ซนิ เอ๋ียเสยี ให้ได้ ถ้ามิไดเ้ ราไมข่ อกลบั ไปใหม้ หาอปุ ราชเห็นหน้าเลย แล้วแฮหัวตุ้นกข็ บั ทหารรีบรุกตาม ขน้ึ ไป เล่าปี่กับจลู ง่ กม็ ไิ ด้ตอ่ สู้ ทา้ ถอยหนมี า พอถึงเวลาประมาณยามเศษเกิดพายมุ ืดฟา้ มัวฝนข้นึ ฝ่ายอิกิ๋ม ลิเตียนคุมสเบียงยกตามแฮหัวตุ้นมาภายหลังน้ัน ลิเตียนจึงปรึกษากันว่า บัดนี้ กองทัพนายเรายกล่วงเขา้ ไปในแดนเมอื งซินเอ๋ียเปนเวลาค้่า หนทางเดิรมิสดวก ต้องบุกป่าฝ่าแขมมา ดงั นี้ ถ้าขา้ ศกึ ลอบมาจุดเพลงิ ข้ึนขา้ งหลงั เราจะมิพากันตายเสียสิ้นหรอื อกิ ิ๋มจงึ ว่าแกล่ ิเตยี นว่า ท่านว่า ท้ังนี้ชอบนัก ถ้าฉนั้นท่านจงคุมลูกหาบหยุดอยู่ท่ีนี่ ตัวเราจะรีบข้ึนไปตามห้ามแฮหัวตุ้นไว้ ลิเตียน เห็นชอบด้วย จึงห้ามทหารลกู หาบท้ังปวงให้หยดุ อยู่ อิก๋ิมก็ขับม้ารีบตามข้ึนไปทันแฮหัวตุ้นเข้าจึง ห้ามว่า ท่านยกพลทหารรีบล่วงเมืองซินเอ๋ียเข้า มานี้เปนเวลากลางคืน หนทางก็เดิรยาก ข้างหน่ึง เปนเขา ข้างหนึ่งเปนป่าแขม แม้ข้าศึกมาซุ่มอยู่ ลอบจุดเพลิงขึ้นก็จะเสียท่วงที ขอท่านหยุด กองทัพไว้ก่อน www.samkok911.com

ตอนท่ี ๓๕ ๗๓๙ แฮหวั ตุ้นได้ฟงั ดงั นนั้ ก็ตกใจ ไดส้ ติเห็นชอบดว้ ย จึงใหห้ ยุดทหารไว้ ขณะนนั้ เล่าฮองกวนเป๋ง ซ่งึ คุมทหารคนละห้ารอ้ ยซุ่มอยสู่ องข้างทางนัน้ กจ็ ุดเพลิงขึ้นพรอ้ มกนั กวนอูซึ่งคุมทหารลงไปโอบหลัง อยู่นั้น แลเห็นแสงเพลิงสว่างข้ึนท้ังสี่ทิศด้วยก้าลังลมพายุดังน้ัน ก็โห่ร้องยกทหารตีรุกเข้ามา ฝ่าย ทหารแฮหัวตุ้นก็ตกใจ ว่ิงแตกตื่นเหยียบกันตายเปนอลหม่าน บ้างหนีไฟมิพ้นก็ตายในเพลิงเปนอัน มาก จูล่งเห็นได้ทีดังน้ันก็ยกทหารกลับเข้าตีกระทบลงมา แฮหัวตุ้นเสียทีรับมิทันก็ขับม้าฝ่าเพลิงหนี ออกไป อิกิ๋มเห็นแฮหัวตุ้นท้ิงทหารเสียดังน้ัน อยู่มิได้ก็ขับม้าตามไป ลิเตียนซ่ึงคุมสเบียงอยู่กองหลัง คร้นั เหน็ กวนอูตีขนาบหลงั เขา้ มา ไดส้ ูร้ บกนั เปนสามารถ เหน็ เหลือก้าลงั กข็ บั มา้ หนี ฝ่ายแฮหัวอันแลฮันโฮซ่ึงอยู่ใน กองหนา้ น้ัน ขับมา้ รบี กลับลงมาหวังจะช่วย ป้องกันรักษาสเบียงให้พ้นจากเพลิง พอพบ เตียวหุยยกออกมาจากป่าอันหลิมกเ็ ขา้ สรู้ บ กัน เตียวหุยเอาทวนแทงแฮหัวอันตกม้า ตาย ฮันโฮเห็นจะต้านทานมิได้ก็ขับม้าหนี แลพลทหารฝ่ายเล่าป่ีก็ไล่ฆ่าฟันทหาร แฮหัวตุ้นในเวลากลางคืนน้ันโลหิตไหลแดง สามกก๊ วิทยา

๗๔๐ สามก๊กฉบบั เจ้าพระยาพระคลงั (หน) ไปทงั้ ปา่ ศพดาษไปดงั ขอนไม้ ครั้นเวลารงุ่ เชา้ แฮหวั ต้นุ ได้ทหารซง่ึ เหลอื ตายแตกมานัน้ ยกกลบั ไปเมอื ง ฮูโต๋ ฝ่ายกวนอูเตยี วหยุ จลู ง่ คร้นั มีชัยชนะแกแ่ ฮหัวตุ้นดังนน้ั ก็ชวนกันสรรเสรญิ ว่า ปญั ญาแลความคิด ขงเบ้งนัน้ เหน็ ปรากฎจรงิ ในครัง้ น้ีแล้ว ฝ่ายขงเบ้งครั้นเวลาเช้าก็ข้ึนเกวียนพาทหารคุมโต๊ะออกมาตามเล่าป่ี คร้ันเล่าป่ีกวนอู เตียวหุยจูล่งยกกลับมาพบขงเบ้งที่กลางทาง ก็มีความยินดีต่างคนก็เข้าไปค้านับขงเบ้ง ๆ จึงให้ทหาร ทง้ั ปวงกนิ โต๊ะ เลย้ี งดูกนั สนุกสบาย แล้วก็ยกกลบั เขา้ มาเมืองซินเอ๋ีย www.samkok911.com