สามก๊ก ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง (หน) ตอนที่ ๔๐

ตอนท่ี ๔๐ ๘๓๑ ฝ่ายโจโฉครั้นแตกมาก็ขึ้นไปค่าย แล้วว่าแก่ชัวมอเตียวอุ๋นว่า ทหารเมืองกังตั๋งน้อยกว่าเรา เหตุใดจึงแตกมา หรือตัวท้ังสองมิไดต้ ้ังใจทาการโดยสุจริตแกล้งให้เสียมาดังน้ี ชัวมอจึงว่า ทหารเมอื ง เกงจิ๋วมไิ ด้ฝึกสอนละไว้นานแลว้ ประการหนง่ึ เลา่ ทหารของทา่ นกล็ ้วนแต่ชาวดอนไมช่ านาญในทัพเรือ จึงเสียทีแก่จิวย่ี เพราะเหตุน้ีขอให้ท่านคิดอ่านเอาเรือทอดตอ่ กันล้อมเปนค่ายไว้กลางน้า จึงให้ทหาร เมืองชีจ๋ิวเมืองเชียงจิ๋วเข้าอยู่ภายใน ให้ทหารเมืองเกงจิ๋วอยู่รอบนอก ฝึกสอนให้เจนในการทัพเรือจง ได้ แล้วจงึ คดิ การทาศึกแก่จิวยี่สบื ไป โจโฉได้ฟังดังน้ันจึงว่า ตัวท่านทั้งสองนี้ก็ชานาญในการสงครามท้ังทัพบกทัพเรือ เราก็ไว้ใจ ตั้งให้เปนแม่ทัพผู้ใหญ่แล้ว แม้ท่านเห็นดีประการใดก็เร่งฝึกสอนเถิด ชัวมอกับเตียวอุ๋นได้ฟังดังน้ันก็ ลาโจโฉออกมา จึงให้เอาเรือใหญ่ไปทอดวงเปนค่ายลงตามชายทเล ไว้ช่องสาหรบจะเข้าออกยี่สิบสี่ ประตู แล้วจัดทหารลงเรือรบแจวหนีแลไล่ฝึกหัดหวังจะให้รวดเร็วชานาญในที่รบ ครั้นเวลากลางคืน ทหารในกองทัพเรือทัพบกโจโฉท้ังปวงก็จุดคบเพลิงสว่างไปดัง กลางวัน แต่ค่ายบกทหารโจโฉตั้งราย กันไปทางไกลประมาณสามพันเส้น สามก๊กวิทยา

๘๓๒ สามกก๊ ฉบับเจา้ พระยาพระคลงั (หน) ฝ่ า ย จิ ว ย่ี ค ร้ั น มี ชั ย ช น ะ กลับมาถึงค่ายก็ปูนบาเหน็จทหาร ใหญ่น้อยท้ังปวง แล้วแต่งหนังสือไป แจ้งข้อราชการแก่ซุนกวนตามซึ่งได้ ร บ พุ่งกันทุกป ร ะ กา ร ในเ วล า กลางคืนวันน้ันจิวย่ีแลเห็นแสงเพลิง ฝ่ายทิศตวันตกเปนอันมาก จึงถาม ทหารทั้งปวงว่านั่นแสงเพลิงอันใด ท ห า ร จึ ง บ อ ก ว่ า แ ส ง เ พ ลิ ง น้ั น คื อ ค่ายโจโฉ จิวยี่ได้ฟังดังนั้นก็ตกใจ คร้ันเวลารุ่งเช้าจิวยี่จัดทหารที่มีฝีมือกับเคร่ืองเล่นกระจับปี่สีซอ ลง เรือลาหน่ึงรีบไปดูใกล้ทัพโจโฉ แล้วก็ให้ทาเพลงมโหรี แจวปลอมเปนเรือลูกค้าท่องเที่ยวไปมา เห็นทหารโจโฉตั้งกระบวรทัพเรือ ชัวมอเปนนายหัดทหารท้ังปวง จิวย่ีเห็นดังนั้นก็ตกใจ จึงถามทหาร ซึ่งมาด้วยน้ันว่า ทหารโจโฉผู้ใดซ่ึงเปนแม่ทัพเรือฝึกสอนทหารท้ังปวงดังน้ี ทหารซึ่งรู้จักนั้นบอกว่า อนั นายทัพเรอื โจโฉนน้ั ชือ่ ชัวมอเตยี วอนุ๋ ได้ฝึกสอนทหารท้งั ปวง จวิ ยี่แจ้งดงั น้ันจงึ คิดวา่ ชัวมอเตียวอ๋นุ น้ีเดิมเปนชาวเมืองกังตั๋ง ชานาญรบทางเรือนัก จาจะคิดกลอุบายกาจัดชัวมอกับเตียวอุ๋นเสียให้ได้ เราจงึ จะได้ทาศกึ แก่โจโฉไปภายหน้าไม่ขดั สน ในขณะนั้นทหารโจโฉเห็นก็เอาเนื้อความไปบอก แก่โจโฉว่า จิวยี่ลอบมาดูทหารเราฝึกสอน โจโฉจึงให้ทหาร เอาเรือรบออกไล่จับ ฝ่ายจิวย่ีเห็นเรือแซงประหลาทออกมา ก็ให้ทหารทั้งปวงรีบแจวหนีกลับไป ณ ค่าย ทหารโจโฉเห็น จิวยี่หนีไปไกลประมาณร้อยเส้น เห็นจะไม่ทันก็กลับมา บอกโจโฉ ๆ จึงปรึกษาทหารทั้งปวงว่า คร้ังก่อนเราก็แตก จิวยม่ี า ครั้นเราให้ฝกึ สอนทหาร จวิ ยี่ยังมนี ้าใจกาเรบิ บังอาจ มาดูทพั เราได้ ครง้ั น้ีเราได้ความอัปยศนัก ท่านทง้ั ปวงจะเห็น ประการใดจึงจะแก้แค้นจวิ ย่ีได้ เตียวอนุ๋ (Zhang Yun) www.samkok911.com

ตอนท่ี ๔๐ ๘๓๓ เจียวกา้ นที่ปรึกษาจงึ ว่า ข้าพเจ้ากับจิวย่ีเมื่อยังน้อยอยนู่ น้ั ไดเ้ รียนหนงั สอื ครูเดยี วกันมา แล้ว ก็มีน้าใจรักใคร่กันเปนอันมาก ข้าพเจ้าจะอาสาไปเกลี้ยกล่อมจิวย่ีให้สมัคมาอยู่ด้วยท่าน โจโฉได้ฟัง ดังน้ันก็มีความยินดีจึงว่า ซึ่งท่านไปนั้นยังจะได้ราชการหรือ เจียวก้านจึงว่าข้าพเจ้าจะอาสาไปเกล้ีย กล่อมว่ากล่าวจิวยี่ให้ได้ โจโฉจึงว่า ซึ่งท่านจะไปน้ัน จะต้องการอะไรไปบ้าง เจียวก้านจึงว่าข้าพเจ้าจะขอ คนสองคนแต่พอแจวเรือกับเด็กตามหลังไปคนหนึ่ง โจโฉก็ให้จัดคนให้ เจียวก้านก็ลาโจโฉไปถึงค่ายจิวยี่ แล้วบอกแก่ทหารว่า เราเปนเพ่ือนรักกับจิวย่ี บัดน้ีมี ใจราลึกถึงจึงมาหา จงเข้าไปบอกจิวย่ีให้แจ้งด้วย ทหารก็เอาเนื้อความเข้าไปบอกจิวย่ีตามคาเจียวก้าน วา่ ทกุ ประการ เจยี วก้าน (Jiang Gan) สามก๊กวิทยา

๘๓๔ สามกก๊ ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง(หน) จิวยี่แจ้งดังนั้นจึงบอกแก่ทหารท้ังปวงว่า ซ่ึงเจียวก้านจะมาหาเรานี้หวังจะเกล้ียกล่อมเรา จิวย่ีจงึ ค่อยกระซิบส่งั ทหารเปนการลับไว้หลายขอ้ แล้วกอ็ อกไปรบั เจยี วก้านเข้ามาในค่าย ต่างคนตา่ ง คานับปราไสกัน จิวยี่ถามเจียวก้านว่า ตัวท่านอยู่กับโจโฉ ซึ่งมาบัดน้ีจะเกลี้ยกล่อมเราหรือ เจียวก้าน ได้ฟังดังนั้นก็สดุ้งใจจึงตอบว่า เราจะมาเกลี้ยกลอ่ มท่านน้นั หามไิ ด้ แต่เราจากกันมานานแล้ว เรามีใจ ราลกึ ถึงทา่ น บัดน้รี ู้วา่ ทา่ นมาอยทู่ ี่นเ่ี ราจึงมาหาหวงั จะถามข่าว แมท้ า่ นสงสัยอยดู่ งั นั้นเรากจ็ ะลาท่าน ไป จิวย่ียุดมือไว้แลว้ ว่า เราคิดว่าท่านอาสาโจโฉมาเกล้ยี กลอ่ มเรา เม่ือท่านมาหาโดยปรกตดิ ีอยู่แล้วก็ จะด่วนไปไหนเล่า จวิ ยที่ ายนิ ดจี งู มอื เจยี วก้านเข้าไปขา้ งในเชญิ ใหก้ นิ โต๊ะ ไทสูจู้ (Taishi Ci) แล้วบอกแก่ทหารทัง้ ปวงวา่ เจยี วกา้ นน้ีเปนเพื่อนรกั สนิธของเรา ได้เรียนหนังสอื ครูเดียวกับเรามาแต่ก่อน อย่าได้สงสัยเจยี วกา้ น สิ่งหน่ึงส่ิงใดเลย ขณะเม่ือเสพย์สุราอยู่นั้นจิวยี่จึงชักกระบ่ีซึ่ง สะพายอยนู่ ัน้ ส่งให้แกไ่ ทสูจูแ้ ล้วส่ังวา่ เจียวก้านเพ่อื นรกั ของเรา มาหา เราจะเสพย์สุราเล่นให้สบายใจ แม้ได้ยินผู้ใดว่ากล่าว เน้ือความถึงโจโฉก็ดีซนุ กวนก็ดีให้เอากระบ่ีน้ตี ัด สีสะเสีย ไทสูจู้ กร็ บั เอากระบน่ี ัน้ ยนื คอยอยู่ www.samkok911.com

ตอนท่ี ๔๐ ๘๓๕ เจียวก้านได้ฟังดังน้ันก็กลัว มิได้ว่า กล่าวบอกเนื้อความประการใด จิวย่ีจึงแกล้ง วา่ แก่เจยี วกา้ นว่า ตวั เราแต่เพียงได้เปนแมท่ พั มาครั้งน้ี สรุ าแตห่ ยดหนง่ึ กม็ ไิ ดห้ ยอดฅอ วันน้ี ท่านผู้เปนเพ่ือนรักมาหาเรา ๆ จงเสพย์สุรา ด้วย แล้วจิวย่ีก็จูงมือเจียวก้านออกไปถึงหน้า ทัพ เห็นทหารท้ังปวงแตง่ ตวั ใสเ่ กราะถืออาวธุ ต่าง ๆ ยืนอยู่เปนขนัดจึงถามเจียวก้านว่า ทหารของเราน้ีท่านเห็นเปนประการใดบ้าง เจียวก้านจึงตอบว่า เราได้ยินกิตติศัพท์เขาเลื่องลืออยู่ว่า ทหารเมืองกังต๋ังน้ีดีเปนอันมาก แล้วประกอบด้วยฝีมือกล้าหาญในการสงคราม เรามาเห็นวันนี้ก็ เข้มขันเหมือนหน่ึงทหารเสือสมกับคาเล่ืองลือ ควรที่จะทาการสงคราม จิวย่ีพาเจียวก้านไปข้างหลัง ค่าย ช้ีให้ดูยุ้งฉางแล้วถามว่า ท่ีไว้สเบยี งอาหารของเรานี้ท่านเห็นประการใด เจียวก้านจึงว่า ที่ท่านไว้ สเบียงอาหารน้ันบริบูรณ์ม่ันคงนัก สมควรเปนแม่ทัพแม่กองอยู่แล้ว จิวยี่จึงแกล้งว่า ตัวเราน้ีแต่ครั้ง เรียนหนังสอื ครเู ดียวอยู่ด้วยกับท่านนน้ั มิได้คิดเลยว่าจะต้ังตวั เปนใหญ่ไดถ้ ึงเพียงนี้ เจียวก้านจึงตอบ วา่ อันสตปิ ัญญาของทา่ นมีมากนกั ซง่ึ ไดเ้ ปนท่ีนายทหารนีก้ ส็ มควรอยแู่ ลว้ จิวยี่ได้ฟังดังนั้นก็จูงมือเจียวก้านเดริ เข้ามาพลางว่าแกเ่ จียวก้านว่า อันคาโบราณกล่าวไวว้ ่า ธรรมดาเกิดมาเปนชาย แม้จะแสวงหาเจ้านายซง่ึ จะเปนท่ีพึ่งน้ัน ก็ให้พิเคราะห์ดูน้าใจเจ้านายซึ่งโอบ อ้อมอารเี ปนสัตย์เปนธรรมจึงให้เขา้ อยู่ด้วย แลว้ ให้ต้งั ใจทาราชการโดยสตั ยซ์ ื่อสุจริต ให้เห็นฝมี อื เปน บาเหน็จไว้จึงจะได้ความสุขสืบไป ประการหนึ่งให้มีใจทาไมตรีแก่ญาติพี่น้องเพ่ือนฝูงเก่าแก่ไว้อยา่ ให้ ขาด แม้มาทว่าจะมีภัยสิ่งใดมาถึงตัวก็จะ พเอญิ ให้มีผู้มาช่วยแก้ไขพน้ จากอนั ตราย ได้ ถ้าจะคิดการสิ่งใดเล่าก็จะสาเร็จ แล้วจิวย่ีก็ หวั เราะ เจยี วกา้ นไดฟ้ ังจิวย่ีว่าป้องกนั ดังนั้น ก็คิดว่า ซ่ึงจะเกล้ียกล่อมจิวยี่นั้นเห็นขัดสน กใ็ หท้ อ้ ใจนัก จวิ ยี่จึงพาเจยี วกา้ นเข้ามาถึงท่ี กินโต๊ะแล้วอวดว่า ที่ปรึกษาแลทหารเมือง กังต๋ังนีม้ คี วามคิดแลมฝี ีมอื เปนอนั มาก สามก๊กวิทยา

๘๓๖ สามกก๊ ฉบบั เจ้าพระยาพระคลัง(หน) คร้ันเวลาพลบค่าจิวย่ีจึงให้จุดเทียน เปนหลายดวง แลว้ แกลง้ ลกุ ข้ึนรากระบี่ทาเพลง ว่า ธรรมดาเกิดมาเปนชายเร่งอุตส่าห์กระทา ความเพียรให้มียศฐาศักดิ์ ถ้าได้สมความ ปราถนาแล้วจึงสาแดงความคิดให้คนท้ังปวง เห็นว่ามีสติปัญญา ตัวเราเมาสุราเจรจาฟ่ัน เฟือนจึงทาเพลงดังน้ี ท่ีปรึกษาแลทหารท้ังปวง เห็นจิวยี่ราเพลงกระบี่ดังน้ันก็ปิดปากหัวเราะ เจยี วกา้ นจึงวา่ ตวั เรากาลง้ นอ้ ยเสพยส์ รุ าอกี ไมไ่ ดแ้ ล้ว ทปี่ รกึ ษาแลทหารท้ังปวงก็ลาออกไปภายนอก ขณะจิวย่ีเมาสุราแต่มีสติอยู่ จึงแกล้งชวนเจียวก้านว่า ท่านกับเราไม่ได้นอนด้วยกันมาช้า นานแลว้ วนั นท้ี ่านจงอยู่นอนดว้ ยเราสักคืนหนึง่ แล้วกจ็ งู มือเจยี วกา้ นเข้าไปนอนเตียงด้วยกัน ในขณะ นน้ั จิวย่ีอาเจยี นออกมาเตม็ ที่นอนแล้วแกล้งทานอนหลับไป เจียวก้านนอนไม่หลับเพราะเปนทุกข์ด้วย รบั คาโจโฉมาวา่ จะเกลี้ยกลอ่ มจิวยี่ก็ ไม่สมความคิด เห็นจวิ ย่นี ั้นนอนกรนอยู่ เจียวก้านคดิ ว่าจิวย่ีนอน หลับจึงลุกไปสูบยาที่ตะเกียง เห็นหนังสือฉบับหน่ึงสักหลังผนึกน้ันบอกเน้ือความว่า ข้าพเจ้าชัวมอ เตียวอุ๋น แล้วกฉ็ ีกออกอา่ นดใู นหนงั สือน้นั เปนใจความว่า ชัวมอเตยี วอุ๋นคานบั มาถึงจวิ ย่ี ซ่งึ ขา้ พเจ้ามา อยู่ด้วยโจโฉนเี้ พราะความจาใจ แต่คิดแค้นอยู่มิวาย ถ้าได้ทีเมอ่ื ใดข้าพเจา้ จะตัดสีสะมาให้ท่าน แม้ยัง มิสมความคิดก่อนข้าพเจ้าจะให้คนลอบไปบอกข่าวท่านเนือง ๆ คร้ันแจ้งในหนังสือน้ันแล้ว ก็รู้ว่า ชัวมอเตียวอุ๋นเอาใจออกหากโจโฉ ก็เอาหนังสือซ่อนไว้ในมือเสื้อ คร้ันเห็นจิวย่ีพลิกตัวเจียวก้านก็ดบั ตะเกียงเสีย แล้วแกล้งเข้าไปนอนทาเปนหลับอยู่ท่ีเตียง ฝ่ายจิวยี่แกล้งทาเปนละเมอว่า ยังอีกสี่วัน ห้าวันเจียวก้านจงดูสีสะโจโฉ ณ ค่ายเราเถิด เจียวก้านถามซักไปหวังจะให้แจ้ง จิวยี่แกล้งทา หลับไป คร้ันเวลาประมาณสองยามเศษทหาร เข้ามาร้องเรียกจิวย่ี ๆ ก็ทาเปนต่ืนขึ้นแล้วแกล้ง ถามว่า ผู้ใดมานอนด้วยเราบนเตยี งนี้ เจียวก้าน ก็ทาเปนหลับน่ิงอยู่ ทหารจึงบอกจิวย่ีว่า เจียวก้านเพ่ือนของท่านนอนอยู่ด้วยท่านลืมไป แลว้ หรอื www.samkok911.com

ตอนท่ี ๔๐ ๘๓๗ เจียวก้าน (Jiang Gan) จิวยก่ี ็ทาเปนได้คิดจงึ วา่ นานแลว้ เรามิได้เสพยส์ รุ า วันนีเ้ รากนิ เหลา้ เขา้ ไปเหลือขนาดเมานัก จะหลงพูดความลบั ส่งิ ใดออกมาบ้างกไ็ ม่รู้เลย ทหารนน้ั จงึ บอกจิวยว่ี า่ บัดนีม้ คี นมาหาท่านแต่ฝ่ายข้าง กองทัพโจโฉ จิวยี่จงึ ทาเปนปลกุ เจียวก้าน ๆ กท็ าเปนไม่รสู้ กึ จวิ ยีก่ ็ออกไปถึงนอกประตูทัพ เจียวก้าน ก็ทาเปนนง่ิ ตรบั ฟงั อยู่ ได้ยินทหารบอกแก่จวิ ยว่ี า่ ชวั มอเตยี วอุ๋นใหค้ นสนิธลอบมาบอกเน้ือความวา่ ซง่ึ จะทาการน้ันยังไม่สมความคิดก่อน จิวย่ีกลับเข้ามาปลุกเจียวก้าน ๆ แกล้งทานอนหลับ จิวย่ีก็แกล้ง นอนหลับหวังจะใหเ้ จยี วก้านหนีไป สามก๊กวิทยา

๘๓๘ สามก๊กฉบบั เจา้ พระยาพระคลงั (หน) เจียวก้านคิดแต่ในใจว่า จิวย่ีนี้มี สติปัญญาลึกซึ้ง ครั้นจะอยู่ถึงรุ่งเช้าขึ้นจิวยี่หา หนังสือไม่พบก็จะทาอันตรายแก่เรา ครั้นเวลา สามยามเศษเจยี วก้านแต่งตัวแลว้ ลอบหนีออกมา จากค่าย ทหารจิวยี่พบเข้าจึงถามเจียวก้านว่า ท่านจะไปไหน เจยี วก้านจึงบอกว่า ครั้นเราจะอยู่ ที่น่ีจิวยี่ก็จะเปนกังวลอยู่ จะไมไ่ ด้คิดการสงคราม เราจะลาไปกอ่ นแลว้ ทหารน้นั ก็มิไดข้ ัดขวางไว้ เจียวก้านก็พาเด็กนั้นลงเรือรีบให้แจวไป ณ ค่ายโจโฉ พอเวลารุ่งเช้า โจโฉเห็นเจียวก้าน กลบั มาจงึ ถามว่า ซง่ึ ทา่ นอาสาไปนน้ั ยงั ไดร้ าชการอยู่หรอื เจียวก้านจงึ บอกวา่ จวิ ยีน่ นั้ มสี ตปิ ญั ญามาก นกั พดู จาเกลี้ยกลอ่ มนั้นไม่สมความคดิ โจโฉไดฟ้ งั ดงั นั้นก็โกรธจงึ ว่า ทา่ นรบั อาสาไปแลว้ ไมไ่ ด้ราชการ จิวย่ีมิหัวเราะเยาะเราเล่นหรือ เจียวก้านจึงว่า ถึงมาทว่าไปเกลี้ยกล่อมจิวยี่ไม่สมความคิด ก็ได้ ความลับมาข้อหนง่ึ เปนการใหญ่ คร้นั จะบอกทา่ นบดั นก้ี ย็ ังไม่ควร www.samkok911.com

ตอนที่ ๔๐ ๘๓๙ โจโฉจึงให้ขับทหารทั้งปวงเสียส้ิน เจียวก้านจึงเอาหนังสือนั้นให้โจโฉ ๆ อ่านดู แจ้งเนื้อความดังน้ันก็โกรธ ว่าชัวมอเตียวอุ๋น คิดร้ายต่อเราถึงเพียงน้ี ก็ให้หาชัวมอเตียวอุ๋น เข้ามาแล้วว่า เราจะให้ตัวท้ังสองนี้ยก กองทัพเรือไปรบจิวยี่ ชัวมอเตียวอุ๋นจึงว่า ทหารท้ังปวงซ่ึงข้าพเจ้าได้ฝึกสอนน้ันยังไม่ สันทัด ของดอยหู่ ดั ใหช้ านาญเรือก่อนจึงจะยก ไปทาการศกึ ได้ โจโฉได้ฟังดังนั้นก็มีความโกรธเปนอันมากแลว้ ว่า ซ่ึงตัวจะใหง้ ดไว้กว่าทหารจะสนั ทดั การเรือน้นั สีสะเราจะมิไปอยู่ในเงอ้ื มมือจิวยห่ี รอื ชวั มอเตียวอุ๋นมไิ ดร้ ู้เนอ้ื ความกน็ งิ่ อยู่ไมต่ อบประการ ใด โจโฉจึงให้ทหารเอาตัวชัวมอเตียวอุ๋นไปฆ่าเสีย ทหารก็คุมเอาตัวชัวมอเตียวอุ๋นไปตัดสีสะเข้ามา ให้โจโฉ ๆ เห็นสีสะนายทหารทั้งสองน้ันก็คิดขึ้นได้ว่า เราเสียกลอุบายจิวย่ีไม่ทันตรึกตรองจึงให้ฆ่า ชวั มอเตยี วอนุ๋ เสีย ครน้ั จะออกปากวา่ คิดผดิ ก็เกรงว่า ภายหน้าไปทหารทั้งปวงจะละเมิดไม่ยาเกรง ที่ปรึกษาแลทหารทงั้ ปวงเห็นโจโฉให้ ฆา่ นายทหารทั้งสองเสยี ก็มีความสงสยั จึงเข้าไป ถามโจโฉว่า ชัวมอเตียวอุน๋ ผิดสิ่งใดทา่ นจึงให้ฆ่า เสีย โจโฉได้ฟังดังนั้นก็แกล้งบอกว่า ชัวมอ เตียวอุ๋นเปนคนเกียจคร้านเอาการไม่ได้จึงให้ฆา่ เสีย ทหารทั้งปวงแจ้งดังน้ันก็ทอดใจใหญ่แล้ว คิดว่า ชัวมอเตียวอุ๋นอุตส่าห์ทาราชการอยู่ เหตุใดจึงว่าเกียจคร้าน ทหารท้ังปวงมิได้ว่า ประการใด โจโฉจงึ ต้ังให้อกิ มิ๋ กบั มอกายเปนนายทหารเรอื ฝกึ สอนทหารเลวสบื ไป ฝ่ายคนสอดแนมคร้ันรู้ข่าวว่าโจโฉฆ่าชัวมอเตียวอุ๋นเสีย ก็เอาเน้ือความมาบอกแก่จิวยี่ ทกุ ประการ จิวยีแ่ จง้ ดงั นัน้ กม็ คี วามยินดสี ิน้ วิตก โลซกจงึ ว่าแก่จิวยว่ี า่ ความคิดท่านทากลอบุ ายได้ดงั น้ี จะกลัวอะไรแก่ฝีมือความคิดโจโฉ จิวยี่จึงว่า ซึ่งเราคิดทาการคร้ังน้ีบันดาทหารของเราหารู้เท่าเราไม่ แม้จะคิดอา่ นการดีข้ึนไปกว่าเรากเ็ ว้นไว้แต่ขงเบ้งผู้เดียว แล้วสั่งโลซกให้ไปพูดจาดทู ีขงเบ้งว่าจะลว่ งรู้ สามก๊กวิทยา

๘๔๐ สามกก๊ ฉบบั เจา้ พระยาพระคลัง(หน) การทั้งน้ีหรือไม่ โลซกรับคาแล้วก็ลาไปหา ขงเบ้ง ณ เรือน้อยแล้วว่า ข้าพเจ้าจะมาเยี่ยม ท่านก็ไมเ่ ปล่าเลย เพราะเหตุวา่ ตอ้ งจา่ ยสเบยี ง อาหารอยู่ ขงเบ้งจึงว่าคร้ังนี้จิวยี่มีความชอบ เราก็พลอยดีใจด้วย แต่ยังไม่ได้ไปคานับจิวย่ี โลซกจึงถามว่า ท่านยินดีว่าจิวยี่มีความชอบ น้นั ด้วยเหตสุ งิ่ ใด ขงเบ้งจึงวา่ จวิ ยี่ให้ท่านมาฟัง ดูว่า ซึ่งคิดทาการนน้ั เราจะรู้หรือไม่ ตัวเราแจง้ แล้วจึงมีความยินดีด้วย โลซกได้ฟังดังนั้นก็ตกใจหน้าซีดแล้วถามว่า เหตุใดท่านจึงแจ้งเน้ือความดังน้ี ขงเบ้งจึงตอบว่า ความคิดจิวยี่นั้นลวงได้แต่เจียวก้าน ๆ ไปบอกโจโฉ ๆ ไม่ทันคิดก็ฆ่าชัวมอเตียวอุ๋น เสีย ครั้นโจโฉได้คดิ ก็มมี านะมไิ ดอ้ อกปากว่าตวั ทาผดิ แลซ่ึงชัวมอเตียวอุ๋นตายเสียแลว้ น้ัน เมืองกังตง๋ั ก็ไม่มีอันตราย เราจึงมีความยินดีด้วยเพราะเหตุฉนี้ บัดนี้โจโฉต้ังให้อิกิ๋มมอกายเปนนายทัพเรือ ให้ฝึกสอนทหารแทนชัวมอเตียวอุ๋น อันอิกิ๋มมอกายน้ันไม่ชานาญเรือ จะพาเอาทหารเลวท้ังปวงมา ตายเสียสน้ิ โลซกได้ฟงั ดังนั้นก็สน่ั สสี ะมิได้วา่ ประการใด ขงเบ้งจึงแกล้งห้ามโลซกว่า ซึ่งเราว่ากล่าวทั้งนี้ท่านอย่าไปบอกจิวยี่เลย เพราะน้าใจจิวย่ี ริษยาคิดจะทาร้ายเราอยู่ โลซกก็รับคาแล้วคานับลาขงเบ้งไป จึงเอาเน้ือความท้ังปวงเล่าให้จิวยี่ฟัง แต่ข้อซ่ึงขงเบ้งว่าน้าใจจิวย่ีริษยาคิดจะทาร้ายขงเบ้งน้ันโลซกมิได้บอก จิวย่ีได้ฟังดังนั้นก็ตกใจจึงว่า อันความคดิ ขงเบง้ นล้ี ึกซ้งึ หลกั แหลมนกั จาจะคิดอ่านฆ่าเสียก่อนเราจงึ จะพน้ ภัย โลซกจงึ ว่า ขงเบง้ หา ความผิดมิได้ท่านจะฆ่าเสียนั้นคน ทั้งปวงก็จะคระหานินทา จิวยี่จึง ว่า ซ่ึงเราจะฆ่าขงเบ้งนั้น จะต้อง คิดอ่านให้ชอบกลมิให้คนทั้งปวง ล่วงนินทาได้ โลซกจงึ ถามว่า ซ่ึงจะ ฆ่ า ข ง เ บ้ ง นั้ น ท่ า นจ ะ คิ ด เ ป น ประการใด จวิ ยีจ่ ึงวา่ ทา่ นอย่าล่วง ถามความคิดเราเลย จงคอยดูต่อ ภายหลังเถดิ www.samkok911.com

ตอนท่ี ๔๐ ๘๔๑ สามก๊กวิทยา

๘๔๒ สามกก๊ ฉบบั เจา้ พระยาพระคลงั (หน) ครั้นเวลารุ่งเช้าจิวยี่จึงให้หา ทหารทง้ั ปวงมาพรอ้ มกันแลว้ จึงให้เชญิ ขงเบ้งมาจะคิดราชการ ขงเบ้งแจ้ง ดังน้ันก็มีความยินดีจึงเข้าไปในค่าย จิวย่ีจึงถามขงเบ้งว่า ซ่ึงเราทาสงคราม ทางเรือด้วยโจโฉบัดน้ี จะเอาอาวุธ ส่ิงใดเปนต้น ขงเบ้งจึงว่า ถ้าจะรบทาง เรือนั้นก็สุดแต่เกาทัณฑ์เปนใหญ่ จิวย่ี จึงทาเปนยินดีแล้วว่า ท่านว่าบัดนี้ ต้องกันกับความคิดเรา อันในกองทัพเรานี้ลูกเกาทัณฑ์ก็น้อย แลการท้ังน้ีเปนของนายเราทั้งสอง ด้วยกัน ท่านจงช่วยเปนนายกองเกณฑ์ใช้ช่างทาลูกเกาทัณฑ์ให้ทันในสิบวันน้ีใหไ้ ด้สิบ หมื่น ขงเบ้งได้ ฟังดังนั้นก็แจ้งในความคดิ จิวย่ี จึงว่าท่านจะเอาลูกเกาทัณฑ์สิบหมนื่ ในสบิ วนั น้ันช้านกั จิวยี่จึงว่า การ ศึกจวนอยู่ท่านอย่าว่าเปนเล่น การของนายเราจะเสียไป ขงเบ้งจึงว่าข้าพเจ้าว่านี้เปนความจริง เพราะว่าสิบวันนั้นช้านัก อันกองทัพโจโฉก็มาตั้งใกล้กันเพียงนี้ เกลือกจะยกมารบพุ่งลูกเกาทัณฑ์ไม่ ทันทจี ะมเิ สียไปหรอื ข้าพเจา้ จะใหไ้ ด้ลูกเกาทัณฑแ์ ต่ในสามวนั ท่านจงใหค้ นไปคอยรบั เอาเถิด จวิ ยีจ่ งึ ว่า ถ้าไม่ได้ในสามวันท่านจะคิดประการใด ขงเบ้งจึงให้ทัณฑ์บนว่า แม้ในสามวันน้ีไม่ได้ลูกเกาทัณฑ์ สิบหมื่นก็ให้ฆ่าข้าพเจ้าเสียเถิด แต่ว่าถ้าข้าพเจ้าขัดสนสิ่งใดจะต้องการมามิพบท่าน ข้าพเจ้าจะบอก แก่โลซกขอท่านให้อนุญาตด้วย จิวย่ีได้ฟังดังนั้นก็รับคา จึงส่ังโลซกแล้วให้กฎหมายถ้อยคาขงเบ้งไว้ เปนสาคญั จวิ ยกี่ ช็ วนขงเบง้ เสพยส์ ุราแล้ววา่ การทั้งน้ถี ้าสาเรจ็ ทา่ นกจ็ ะมคี วามชอบ ขงเบ้งครั้นกินโต๊ะแล้วก็ลาจิวยี่กลับไปเรือ โลซกจึงถามจิวยี่ว่า ซึ่งขงเบ้งรับจะให้ลูก เกาทัณฑ์สิบหมื่นในสามวันนั้น ข้าพเจ้าเห็นว่าจะไม่ทัน จิวยี่จึงว่าขงเบ้งขันอาสาเอง แม้ไม่ได้สม เหมือนปากว่าเราก็จะฆ่าเสีย คนท้ังปวงก็จะไม่นินทา เราได้ ครั้งน้ีเห็นขงเบ้งจะตายเปนมนั่ คง ถึงมาทวา่ จะ มีปีกก็จะไม่พ้นมือเรา แล้วลอบสั่งทหารให้รบี ไปบอก ช่างซ่ึงทาลูกเกาทัณฑ์น้ันให้แกล้งทาหนักหน่วง ไว้ อย่าให้ทันในสามวัน เราจะดูปัญญาขงเบ้ง แล้วจิวย่ี ใหโ้ ลซกไปฟงั ดูความคดิ ขงเบง้ วา่ จะทาประการใด www.samkok911.com

ตอนท่ี ๔๐ ๘๔๓ ฝ่ายโลซกก็ลาไปหาขงเบ้ง ๆ เห็น โลซกมาจึงว่า เราได้ห้ามปรามท่านว่า อย่าให้ เอาเนื้อความซ่ึงพูดกันน้ันไปบอกแก่จิวยี่ท่านก็ ไม่ฟงั บดั น้ีจวิ ยแี่ กลง้ คดิ อา่ นจะฆ่าเราเสีย จงึ ให้ เราเปนนายกองทาลูกเกาทัณฑ์สิบหมื่นให้ทัน ในสามวัน อันการน้เี หน็ จะไม่ทันทีโทษก็จะมีแก่ เรา ท่านจงช่วยคิดอ่านผ่อนผนั อย่าให้มโี ทษแก่ เราได้ โลซกจึงตอบว่า น้าใจข้าพเจ้าเปนคนซอ่ื ได้บอกแก่จิวยี่น้ันผิดอยู่แล้ว แต่ว่าเดิมจิวย่ีจะให้ทาลูกเกาทัณฑ์ในสิบวัน ท่านขันรับแล้วให้ทัณฑ์บน วา่ จะทาใหท้ นั แตใ่ นสามวัน ซง่ึ ทา่ นจะให้เราชว่ ยแกไ้ ขน้ันเห็นจะขดั สน ขงเบ้งจึงวา่ ถ้าทา่ นไม่กรณุ าก็ จนอยู่ แต่จงเอ็นดูขอฟางมาจงมากกับผ้าดาให้หลายพับ แลน้ามันสาหรับจะไดล้ นดัดเช็ดลกู เกาทัณฑ์ กบั เรือยีส่ ิบลา คนลาละสามสิบสีส่ บิ มาบนั ทกุ ลูกเกาทณั ฑ์ไปใหจ้ วิ ย่ีเถิด สามก๊กวิทยา

๘๔๔ สามกก๊ ฉบับเจา้ พระยาพระคลงั (หน) โลซกได้ฟังดังน้ันก็รับคาแต่ยังมี ความสงสัยอยู่ ด้วยมิได้รู้ความคิดขงเบ้งจะ ทาเปนประการใด แล้วกล็ าขงเบง้ กลบั มาบอก เน้ือความแก่จิวยี่ว่า มิได้เห็นขงเบ้งจัดแจงให้ ช่างทาลูกเกาทัณฑ์ แต่ขงเบ้งน้ันขอเรือไป บันทุกลูกเกาทัณฑ์จะมาส่งให้ท่าน จิวย่ีได้ฟัง ดังน้ันก็มีความยินดีจึงว่า ขงเบ้งคร้ังนี้ไม่พ้น ตาย แล้วก็ส่ังโลซกว่าขงเบ้งจะเอาส่ิงใดก็ให้ เอาไปให้เถิด โลซกก็ลาออกมาจัดแจงเรือยี่สิบลากับทหารแลสิ่งของท้ังปวง เตรียมไว้จนถึงสามวันก็ มไิ ดเ้ หน็ ขงเบ้งจะทาเปนประการใด โลซกก็ย่งิ มีความสงสัยเปนอนั มาก คร้นั เวลากลางคืนวันนั้นขงเบ้ง จึงให้ไปเชิญโลซกมาแล้วว่า ลูกเกาทัณฑ์เราได้ครบแล้ว ให้เอาส่ิงของซ่ึงเราสั่งนั้นมาจะได้ทาการ ท้ังเรือแลคนมาบันทุกแลขนเอาลูกเกาทัณฑ์เถิด โลซกจึงว่าท่านอย่าวิตกเลย การท้ังนั้นก็เตรียมไว้ พร้อมอยู่แล้ว โลซกจึงให้ถอยเรือมา ขงเบ้งลงเรือแล้วจึงชวนโลซกว่า ท่านจงไปด้วยกันจะได้รับลูก เกาทัณฑ์ไปให้จิวยี่ โลซกจึงถามว่าท่านจะไปเอาลูกเกาทัณฑ์ที่ไหน ขงเบ้งจึงว่าท่านอย่าถามเราเลย จงไปดว้ ยกนั เถิดจงึ จะรู้ แล้วขงเบ้งก็ถอยเรอื รบนั้นมา จึงใหม้ ดั ฟางแลหญ้าผกู เรียงไวส้ องข้างแคมเรือ รบ แล้วเอาผ้าดานั้นคลุมมัดหญ้าแลฟางท้ังย่ีสิบลา คร้ันจัดแจงสาเร็จแล้วให้เอาพวนใหญ่ผูกโยงเรือ น้นั ทุกลารีบแจวข้ึนไปถึงกอง ทัพโจโฉเวลาประมาณสามยามเศษ ขณะนั้นเปนเดอื นสบิ สองขา้ งแรมหมอกลงหนัก ขงเบง้ จึงใหท้ หารทง้ั ปวงตีฆอ้ งกลองโห่ร้อง ออ้ื องึ ขึน้ โลซกเห็นดังนัน้ ก็ตกใจตัวส่นั ดุจดงั วา่ นง่ั อยู่ในกองเพลิงด้วยมิได้รู้ เหตุผล จึงถาม ขงเบ้งว่า ทหารเรามาน้อยแต่เพียงน้ี แม้โจโฉยก ทัพเรือมารบพุ่งท่านจะคิดอ่านต้านทานประการ ใด ขงเบ้งหัวเราะแล้วบอกเปนนัยว่า หมอกลง หนักอยู่ท่ีไหนโจโฉจะอาจยกทัพเรอื ออกมา ท่าน กับเราต้ังหน้าเสพย์สุราเล่นให้สบายใจกว่าจะ สวา่ งขน้ึ เราจงึ จะถอยเรือล่องกลับลงไป www.samkok911.com

ตอนท่ี ๔๐ ๘๔๕ ขงเบง้ พาโลซก ลงเรอื ฟาง สามกก๊ วิทยา

๘๔๖ สามก๊กฉบับเจา้ พระยาพระคลงั (หน) ฝ่ า ย โ จ โ ฉ ไ ด้ ยิ น เ สี ย ง ฆ้ อ ง กลองอ้ือองึ ดงั นน้ั ก็รูว้ ่าทหารจิวยมี่ าทา การ คร้ันจะใหเ้ รอื รบออกรบพุ่งหมอกก็ ลงหนักไม่เห็นกันถนัด แลเกรงอยู่ว่า จิ ว ยี่ จ ะ ให้ ทห า รมา ซุ่ม ไว้คอยรบ กระหนาบ จึงส่ังอิกิ๋มมอกายให้เอาเรือ รบทอดต้ังม่ันไว้ ให้แต่ทหารทั้งปวง ระดมยิงเกาทัณฑ์ไป แล้วให้เตียวเล้ียว ซิหลงคุมทหารเปนอันมากลงไประดม ยิงทหารจิวยี่ตามริมชายทเล แลนายทหารบกแลเรือท้ังสองกองเห็นแต่เรือเรียงกันตะคุ่มอยู่มิได้เห็น ทหารวา่ มากแลน้อย กใ็ ห้ทหารยงิ เกาทณั ฑ์ระดมไปเอาเรือรบน้นั ดงั ห่าฝน ขงเบ้งใหท้ หารท้งั ปวงแอบ มัดฟางแลหญา้ เปนหุน่ ชขู ึ้นไว้ ครั้นเห็นลูกเกาทัณฑต์ ดิ มดั ฟางแลหญา้ มากแล้วก็ให้หยดุ ฆอ้ งกลองเสีย ให้กลับเรือรบแคมหน่ึงเข้ารับลูกเกาทัณฑ์อีก ให้ตีฆ้องกลองอ้ืออึง เห็นลูกเกาทัณฑ์ติดมากแล้วพอ สว่างข้นึ www.samkok911.com

ตอนท่ี ๔๐ ๘๔๗ ขงเบ้งจึงแกล้งร้องเย้ยว่า ขอบใจมหา อุปราชให้ลูกเกาทัณฑ์แก่เราเปนอันมาก แลลูก เกาทัณฑ์น้ีก็จะกลับมารบสนองคุณท่าน แล้วก็รีบ แจวล่องกลับลงไป ฝ่ายทหารโจโฉเห็นเรือรบทหาร จิวยี่กลับไปดังนั้นก็เอาเน้ือความไปบอกแก่โจโฉ ทุก ประการ โจโฉจึงให้ทหารลงเรือเร็วรีบตามไปทาง ประมาณสองรอ้ ยเส้นก็ไมท่ นั ขณะนน้ั โจโฉคิดน้อยใจวา่ เสยี ความคิดแก่ขา้ ศึก ได้ความอัปยศนัก ฝา่ ยขงเบง้ เมอื่ ล่องมานั้น จงึ ว่าแก่โลซกว่า เราคดิ อ่านการทงั้ นี้มไิ ดเ้ สยี ทหารแตส่ ักคนหนง่ึ แลป่วยการช่างทา อันเรอื ย่ีสบิ ลานีไ้ ด้ ลูกเกาทัณฑ์ลาละหา้ พนั หกพันบ้าง ท้ังย่สี ิบลาคิดเปนลูกเกาทณั ฑก์ วา่ สบิ หม่นื อีก โลซกไดฟ้ ังดงั นั้นจึง ยกมือคานับแล้วสรรเสริญขงเบ้งว่า มีสติปัญญาดังเทพดาเข้าดลใจ ล่วงรู้ว่าวันน้ีหมอกจะลงหนักจึง ไดม้ าทาการทั้งนี้ สามกก๊ วิทยา

๘๔๘ สามก๊กฉบับเจา้ พระยาพระคลงั (หน) ขงเบ้งจึงว่า อันธรรมดาเปนชายชาติ ทหาร ถ้าไม่รู้คเนการฤกษ์บนแลฤกษ์ต่า ก็มิได้ เรียกว่ามีสติปัญญา ซึ่งเราจะมาทาการทั้งน้ี เพราะรู้ว่าวันนี้หมอกจะลงหนัก เราจึงอาจให้ ทัณฑ์บนจิวยี่ไว้ ซ่ึงจิวยี่ให้เราเปนนายกองทา ลูกเกาทัณฑ์ในสิบวันให้แล้วสิบหม่ืนนั้น ถึงมา ทว่าจะให้ช่างทาก็ไม่ทัน เหตุท้ังนี้ก็เพราะจิวย่ี คิดจะฆ่าเราเสีย แต่หากเทพดาช่วยเรา ๆ จึงรู้ ว่าวันนี้หมอกลงหนัก เราจึงอาจรับแต่สามวัน แลบัดนี้บุญเรามากจึงรอด โลซกก็สรรเสริญความคิด ขงเบ้งเปนอันมาก คร้ันเรือกลับมาถึงหน้าค่ายโลซกจึงข้ึนไปบอกจิวย่ีว่า ลูกเกาทัณฑ์น้ันได้ครบแล้ว ให้ทหารลงไปขนเอาเถิด จิวย่ีให้ทหารลงไปขนเอาลูกเกาทัณฑ์ข้ึนมา แล้วให้นับชันสูตรได้มากกว่า สิบหม่นื อกี โลซกจึงบอกเน้ือความซึ่งขงเบ้งคิดกลอุบายให้จิวยีฟ่ ังทุกประการ จิวย่ีแจ้งดังน้ันก็สั่นสีสะ ทอดใจใหญ่แล้ววา่ ขงเบ้งมีความคิดแลสตปิ ัญญาลึกซง้ึ ยงิ่ กว่าเราเปนอันมาก พอเห็นขงเบ้งมาจิวย่จี งึ ลุกออกไปรับเข้ามาให้น่ังที่สมควรแล้วจึงสรรเสรญิ ว่า สติปัญญาท่านไปทาการท้ังน้ีหาผู้ใดเสมอมิได้ ขงเบ้งจึงตอบว่า อันคิดอ่านกลอุบายแต่เพียงน้ีจะนับถือว่าดียังมิได้ก่อน จิวย่ีจึงชวนขงเบ้งเสพย์สุรา แล้วบอกว่า เวลาวานนมี้ ี หนังสือซุนกวนให้มาถึง เราว่า ให้เร่งคิดอ่านเอา ชัยชนะโจโฉให้ได้ ท่าน จงเหน็ แกร่ าชการชว่ ยคิด อ่านรบพุ่งให้ได้ชัยชนะ ขงเบ้งจึงแกล้งตอบว่า อันสติปัญญาข้าพเจ้านี้ นอ้ ย ซ่ึงจะให้คิดอ่านการ สงครามนั้นเกลือกจะไม่ ตลอดการจะเสียไป www.samkok911.com

ตอนที่ ๔๐ ๘๔๙ จิวย่จี งึ ว่า อันกองทพั เรือโจโฉ คร้ังนี้ใหญ่หลวงเข้มขันนัก จะเข้าหัก โ ห ม ร บ พุ่ ง ซ่ึ ง ห น้ า นั้ น เ ห็ น จ ะ ขั ด ส น เราคิดกลอุบายไว้อย่างหน่ึงท่านจะเห็น ด้วยหรือประการใด ขงเบ้งจึงตอบว่า ข้าพเจ้าจะขอคิดลองดู ท่านกับข้าพเจ้า จงเขยี นหนังสอื ซึง่ คิดนน้ั ใส่ฝา่ มือแล้วแบ ออกดูให้พร้อมจะ ต้องกันหรือหาไม่ จิ ว ยี่ เ ห็ น ช อ บ ด้ ว ย ต่ า ง ค น ต่ า ง เ ขี ย น หนังสือลงในฝ่ามือว่าเพลิงแล้วแบออกให้กัน ดูเห็นต้องกัน จิวยี่กับขงเบ้งก็หัวเราะ จิวยี่จึงว่าเราทั้ง สองคิดต้องกัน ท่านอย่าได้แพร่งพรายเน้ือความไปให้เสียการ ขงเบ้งจึงว่าท่านอย่าวิตกเลย ข้าพเจ้า มใิ หเ้ น้อื ความทัง้ นฟ้ี ้งุ ซ่านไป ทา่ นจงเร่งคิดอ่านทาการเถิด แล้วขงเบ้งกล็ ากลับไปเรอื สามก๊กวิทยา