สามก๊ก ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง (หน) ตอนที่ ๕๒

๑๑๓๖ สามก๊กฉบบั เจ้าพระยาพระคลงั (หน) ตอนท่ี ๕๒ ฝ่ายเล่าป่ีจึงเอาหนังสือซ่ึงขงเบ้งให้ กาหนดมานั้น ออกปรึกษาด้วยฮองตงว่า ขงเบ้ง บอกมาว่า จะยกกองทัพมาช่วยเรา แต่ ณ เดือน เก้าแรมห้าค่า บัดน้ีใคร่ครวญดูหนังสือก็ได้หลาย วันจวนกองทัพจะยกมาถึงอยู่แล้ว เรานิ่งอยู่ฉะน้ี มิได้ จาจะคิดอ่านทาการยกไปบัญจบกองทัพ ขงเบ้ง ณ เมืองลกเสีย ฮองตงจึงว่า บัดนี้ทหาร เตียวหยิมเห็นเรามไิ ด้ออกรบพุ่งก็ได้ใจกาเริบนัก เราจึงแต่งทหารออกโจมตปี ล้นค่ายในเวลากลางคนื วันน้ีเถิด เตียวหยิมเห็นว่าเรากลัวแล้วก็จะเลินเล่อใจประมาทอยู่ น่าจะแตกไปเปนมั่นคง แล้วจงยก ทหารไปบัญจบด้วยกองทัพขงเบ้ง เล่าป่ีเห็นชอบด้วยก็ให้ตระเตรียมทหารทั้งปวงพร้อมไว้ คร้ันเวลา ประมาณสองยามเล่าปี่เห็นสงัดได้ทีแล้วก็ยกทหารออกไปโจมตีปล้นค่าย เตียวหยิมเปนสามด้าน ใหท้ หารจุดเพลงิ ข้ึนไป เตียวหยมิ แลทหารทัง้ ปวงไมท่ นั รตู้ ัว กต็ น่ื กันเปนอลหม่านแตกออกจากค่ายใน เวลากลางคืนจะคุมกันเข้ามิได้ ต่างคนตกใจก็พากันหนีไปตามทางเมืองลกเสีย เล่าปี่ก็คุมทหารไล่ ฆ่าฟันติดตามไป ฝ่ายทหารในเมืองลกเสยี รู้ว่าเตียวหยิมแตกมา ก็ยกทหารออกรบพุ่งต้านทานรับเอา เตียวหยิมเข้าไปในเมืองได้ เล่าป่ีจะหักเข้าเอาเมืองมิได้ ก็ให้ทหารถอยมาต้ังค่ายอยู่ทางไกลเมือง ประมาณร้อยเส้น คร้นั อยมู่ าสองวนั เล่าป่ีกย็ กทหารเข้าลอ้ มเมอื งลกเสียไว้เปนสามารถ ฝ่ายเตยี วหยมิ กม็ ไิ ด้ยก ทหารออกรบพุ่งแต่ให้รักษาม่ันไว้ เล่าปี่ก็ยกทหารเข้าหักเอาด้านตวันตก ให้ฮองตงกับอุยเอ๋ียนสอง นายคุมทหารเขา้ ตดี า้ นตวันออก เปิดไว้แต่ด้านเหนือกบั ด้านใต้ หวงั จะให้คนหนอี อก กเ็ รง่ ทหารระดม ตีจะเข้าเมอื งให้ได้ เตียวหยิมข้ึนยืนดูอยู่บนเชิงเทิน แลเห็นเลา่ ป่ีขี่ม้าเท่ียวตรวจตราทหารอยู่ แต่เวลา สามโมงเช้าจนบ่าย แลทหารทั้งปวงน้ันก็อิดโรยลงเปนอันมาก เตียวหยิมเห็นได้ทีจึงให้ทหารลงจาก หนา้ ที่ เกณฑ์ใหช้ าวเมืองขึ้นเชิงเทินรักษาหน้าทีแ่ ทน แลว้ ใหข้ นเอาศิลาขนึ้ ไว้สาหรับจะส้รู บด้วยทหาร เลา่ ปี่ จงึ คุมทหารยกออกทางประตทู ศิ ใต้วกมาตวนั ตกเขา้ ตที ัพเล่าป่ี ใหล้ ุยต๋องกับงอหลันคุมทหารยก ออกทางประตูทศิ เหนอื ออ้ มมารบอุยเอีย๋ นกบั ฮองตง www.samkok911.com

ตอนที่ ๕๒ ๑๑๓๗ ฝ่ายเล่าป่ีให้ทหารหักเข้ามิได้ตวันเย็นลงแล้ว จึงส่ังให้ทหารถอยออกมา พอได้ยินเสียง ประทัดจุดขึ้น เตียวหยิมยกทหารสวนตีออกมา ทหารเล่าป่ีตกใจต่ืนแตกร่นเปนอลหม่าน อุยเอี๋ยน ฮองตงเห็นดงั นั้น ก็ขับทหารจะมาช่วยเล่าปี่ พอลุยต๋องงอหลันคมุ ทหารยกสกัดรบออกมา ก็ติดอยมู่ า มิได้ แลทหารท้ังสองฝ่ายรบพุ่งกันเปนสามารถ เล่าป่ีเห็นทหารลม้ ตายลงมาก เหลือกาลังอยู่เลก็ นอ้ ย เหน็ จะเสียทีสู้มิได้ ก็ขบั ม้าหนเี ตียวหยิมไปทางนอ้ ยตามซอกเขา เตยี วหยิมก็ขบั มา้ ตามกระช้ันไป แลขณะน้ันเตียวหุยยกทหารมาใกล้ถึงเมือง ลกเสียน้ัน เห็นผงคลีฟุ้งตลบอยู่ข้างหน้าทางประมาณ ร้อยเส้น กส็ าคญั วา่ กองทัพเมืองเกงจิ๋วเข้ารบพุ่งกันอยู่ กับเมืองลกเสีย จึงขับทหารรีบมาโดยเร็ว เล่าป่ีได้ยิน เสียงคนอึงคนึงมาข้างหน้าไม่รู้ว่าเตียวหุยยกมา ก็เอา มือตีอกเข้าร้องว่า เทวดามาแกล้งสังหารชีวิตข้าพเจ้า เสียจริงคร้งั น้ีแลว้ พอแลเห็นเตียวหยุ ขับม้าข้ึนมาหนา้ ทหารท้ังปวง ถือทวนง่าอยู่ก็ดีใจ จึงร้องว่า เตียวหุย ช่วยข้าพเจ้าด้วย เตียวหุยเห็นเตยี วหยิมขับม้าไล่เล่าป่ี กระชั้นมา ก็ขับม้าบากถลันข้ึนไปช่วยเล่าปี่ สกัดหน้า เตียวหยิมไว้ แล้วก็เข้าสู้ด้วยเตียวหยิมได้สิบเพลง พ อ เ งี ย ม ห งั น ขั บ ม้ า ห นุ น เ ตี ย ว หุ ย ข้ึ น ม า ทั น เ ข้ า เตียวหยมิ เห็นดังนนั้ ก็ชักมา้ กลับควบหนี เตียวหยุ กข็ บั เตียวหยมิ (Zhang Ren) ม้าไล่ติดตามเข้าไปถึงเชิงกาแพง เตียวหยิมหนีเข้า เมืองได้ก็ให้ปิดประตเู สียให้ทหารเกาทณั ฑ์ยงิ ระดมออกมา เตียวหุยก็ชักม้ากลับหลงั เข้ามาหาเล่าปี่ ๆ มคี วามยินดีก็พาเตียวหยุ มา ณ คา่ ย เตยี วหยุ คานับตามประเพณีแล้วจงึ บอกวา่ บดั น้อี าจารย์ขงเบง้ ยก กองทัพเรอื มาทางแม่นา้ กมิ กัง๋ ยงั มามิถงึ ขา้ พเจ้ามาถึงก่อนก็กลับไดค้ วามชอบอกี เลา่ ปี่จึงถามวา่ ทางนี้ เปนซอกห้วยธารเขาป่าดงพงชัฏ จะมาน้ันยากลาบากนัก ทั้งด่านทางก็หลายชั้นคับขันอยู่ เหตไฉน ท่านมาถึงก่อน เตียวหุยจึงว่า อันทางน้ีมีด่านถึงสี่สบิ ห้าตาบลคับขันก็จริง แต่ว่าท่านผเู้ ฒ่าเงียมหงันนี้ มีความภักดีมาด้วย ช่วยว่ากล่าวขุนนางท้ังปวงให้อ่อนน้อมทุกตาบลมิได้ขัดแขงจึงมาได้โดยสดวก อันความชอบของทา่ นผูเ้ ฒา่ ครงั้ นห้ี าท่สี ุดมิได้ แล้วเตียวหุยก็เลา่ เน้ือความ ซงึ่ ไดร้ บกันกับเงียมหงันให้ เลา่ ปี่ฟงั ทุกประการ สามกก๊ วิทยา

๑๑๓๘ สามก๊กฉบับเจ้าพระยาพระคลัง(หน) เล่าป่ีได้แจง้ มีความยนิ ดี จึงว่าแก่ เงียมหงันว่า ครั้งน้ีหากท่านผู้เฒ่ามีความ เมตตาน้องข้าพเจ้าอุตส่าห์มาด้วยจึงไม่มี อันตราย ถ้าหาไม่ท่ีไหนน้องข้าพเจ้าจะ มาถึงโดยสดวก คุณท่านมีแก่ข้าพเจ้าหา ท่ีสุดมิได้ แล้วก็ถอดเกราะทองออกจากตัว ให้แก่เงียมหงันเปนรางวัลตามความชอบ แล้วจึงถามทหารทั้งปวงว่า ผู้ใดยังแจ้งว่า อุยเอ๋ียนฮองตงสองนายนั้นเปนประการใดบ้าง ทหารทั้งปวงจึงบอกว่า เม่ือท่านเสียทียกออกมาจากที่รบน้ัน ข้าพเจ้าเห็นงออี้เล่ากุ๋ยคุม ทหารยกหนุนออกจากเมืองลกเสียอีก ตีวกหลังอุยเอี๋ยนฮองตงไว้ ได้รบพุ่งกันเปนสามารถ ฮองตง อุยเอ๋ียนเหลือกาลงั ก็พากันหนีไปข้างทิศตวันออก เตียวหุยแจง้ ดังนั้นจึงว่าแก่เลา่ ปี่วา่ จะน่ิงอย่มู ิได้จา จะยกไปช่วย ขอใหท้ า่ นยกไปทางขวาขา้ พเจ้าจะไปทางซา้ ยตีกระทบกนั เลา่ ปีเ่ ห็นชอบด้วยก็ยกทหาร ออกจากค่าย แยกกันไปกับเตียวหุยคนละทาง ฝ่ายงออ้ีเล่ากุ๋ยซึ่งคุมทหารวกหลังฮองตงอุยเอ๋ียนอยู่ นั้น ได้ยินเสียงทหารเล่าป่ีกับเตียวหุยโห่ร้องเอิกเกริกมาก็ตกใจ รู้ว่ากองทัพเล่าป่ียกกระทบมาจะอยู่ มไิ ด้ ก็พาทหารบากทางหนเี ข้าเมือง เลา่ ป่ีกบั เตยี วหุยกร็ บี ขับทหารใหเ้ ดิรตามทางต่อไป ฝ่ายงอหลันลุยต๋องมิทันรู้ว่าเล่าปี่เตียวหุยยก งอหลัน (Wu Lan) มาข้างหลัง ก็เร่งทหารไล่กระชั้นไป จะจับเอาตวั ฮองตง กับอุยเอ๋ียนให้ได้ ฮองตงแลอุยเอ๋ียนเห็นจวนตัวแล้ว ก็ ชักม้ากลับหน้ามาพาทหารเข้ารบพุ่งต้านทานเปน สามารถ พอเล่าปี่กับเตียวหุยยกมาทัน ก็ตีกระหนาบ หลังงอหลันลุยต๋องเข้าไป งอหลันลุยต๋องเข้าอยู่ในหว่า งกองทัพกระหนาบ เห็นเหลือกาลังจะสู้มิได้ก็ลงจากมา้ พาทหารทั้งปวงเข้ามาคานับนบนอบขอเปนข้า อยู่กับ เล่าป่ี ๆ กร็ ับเอาไวท้ าการด้วย จึงให้ทหารทงั้ ปวงตง้ั คา่ ย ประชดิ ลอ้ มเมอื งลกเสียเข้าไวข้ า้ งด้านตวันออก www.samkok911.com

ตอนท่ี ๕๒ ๑๑๓๙ เตียวหยิมรู้ว่างอหลันกับลุยต๋องเข้านบนอบด้วยเล่าปี่แล้วก็เปนทุกข์ใจ จึงปรึกษาด้วยงออี้ เล่ากุ๋ยเล่าชุนว่า บัดน้ีงอหลันกับลุยต๋องก็ไปเข้าเสียกับเลา่ ปี่แล้ว ข้าศึกเข้ามาต้ังประชิดถึงเชิงกาแพง จะน่ิงอยู่ฉนี้มิได้ จาจะให้มีหนังสือไปถึงเล่าเจ้ียงขอกองทัพมาช่วย แล้วเราจะแต่งทหารยกออกไปตี อย่าใหต้ ง้ั ตดิ ได้ งออเ้ี ล่ากยุ๋ เล่าชุนกเ็ หน็ พรอ้ มด้วย เลา่ กุ๋ย (Liu Gui) เตียวหยิมจึงแต่งหนังสือให้คนถือไปถึงเล่าเจ้ียง แล้วจึงว่าแก่เล่าชุนว่า เวลาพรุ่งน้ีเราจะยกทหารออกรบกับ เล่าปี่ แล้วจะทาเสียทีแตกมาข้างเชิงกาแพงด้านเหนือ ให้ งออี้คุมทหารออกไปซุ่มสกัดทางอยู่ ถ้าเห็นทหารเล่าป่ีไล่ ตามมาจงออกสกัดตี ทหารเล่าป่ีมิทันรู้ตัวก็จะแตกไป เห็น จะได้ชัยชนะโดยง่าย แลตัวเล่ากุ๋ยน้ันจงอยู่รักษาเมืองกับ ท่านช่วยกันตรวจตรากาชับทหารอย่าได้ ประมาท คร้ัน จัดแจงเสร็จแล้วเวลารุ่งเช้าเตียวหยิมก็ยกทหารโห่ร้อง ออกมาจากเมอื ง เตียวหุยเห็นเตียวหยิมออกมา ก็ยกทหารออกจากค่ายใหเ้ ข้ารบพุ่งด้วยทหารเตียวหยิมเปน สามารถ เตียวหุยขับม้าเข้าสู้ด้วยเตยี วหยิมไดส้ บิ สองเพลง เตยี วหยมิ ทาเสียทีชกั มา้ หนีออ้ มเชิงกาแพง ไป เตียวหุยก็ขับม้าสอึกกระโจนตามดว้ ยกาลังหนักมา งออี้คุมทหารซุ่มอยูเ่ หน็ เตยี วหุยไลล่ ่วงข้ึนไป ก็ ยกทหารออกมาสกัดหลงั ไว้ เตยี วหยมิ ก็ให้ทหารกลับหนา้ สวนรบลงมาลอ้ มเตยี วหยุ เขา้ ไว้ ยิงเกาทัณฑ์ ระดมท้ังสองข้าง เตียวหุยเข้าอยู่ในหว่างทัพกระหนาบมิรู้ท่ีจะทาประการใด เอาแต่ทวนปัดลูก เกาทัณฑ์ป้องกันตัวอยู่ พอจูล่งยก ทัพเรือมาถึงก็คุมทหารขึน้ จากเรอื ยกมา ช่วยเตียวหุยในทันที ก็เข้าตีงออี้กระทบ หลังเข้าไป ฆ่าฟันทหารล้มตายลงเปน อนั มาก ท่ีเหลือตายนนั้ กแ็ ตกกระจายไป จูล่งก็จับเอางออี้ได้ เตียวหุยได้ทีก็ขับ ท ห า ร เ ข้ า ไ ล่ ต ลุ ม บ อ น ฆ่ า ฟั น ท ห า ร เตียวหยิมแตกหนเี ขา้ เมือง สามก๊กวิทยา

๑๑๔๐ สามก๊กฉบับเจ้าพระยาพระคลัง(หน) เตียวหุยเหน็ จลู ่งจงึ ถามว่า บัดนขี้ งเบ้งอย่ไู หนเลา่ จลู ่งจงึ บอกว่า ขงเบง้ ก็มาถึงกาลังสนทนา อยู่ด้วยเล่าปี่ แต่ตัวข้าพเจ้าน้ียกมาช่วยท่าน เตียวหุยกับจูล่งถ้อยทีมีความยินดีนกั ก็ชวนกันพาเอาตัว งออม้ี าคา่ ย เหน็ ขงเบง้ น่งั สนทนากับเล่าป่ีอยู่ เตยี วหยุ กเ็ ขา้ ไปคานับ ขงเบ้งจึงถามวา่ ท่านทาประการ ใดจึงมาถึงได้ก่อนเรา เตียวหุยก็เลา่ เนื้อความซึง่ ทาการรบพุ่งมาแตห่ ลังให้ฟังทุกประการ ขงเบ้งจึงว่า แก่เล่าปี่ว่า อันเตียวหุยนี้แต่ก่อนมีใจร้ายกาจนัก แลมาดับใจให้เสียพยศอันร้าย สู้เอาราชการเปน ประมาณได้ทัง้ น้ีก็เพราะบญุ ของทา่ น ขณะนั้นจูล่งจึงเอาตัวงออ้ีเข้าไปให้เล่าป่ี ๆ จึงถามว่า ตัวท่านอยู่ในเง้ือมมือเราฉนี้แล้ว จะคานับหรือจะคิดประการใด งออี้จึงว่า ตัวข้าพเจ้าท่านจับได้มาอยู่ในอานาจ ก็จะขอเปนข้าท่าน แล้วคานับตามประเพณี เล่าป่ีได้ฟังดังน้ันก็ลงมาแก้มัดงออี้เสีย ขงเบ้งจึงถามงออ้ีว่าผู้ใดรักษา เมืองลกเสียอยู่ งออ้ีจึงบอกว่าเล่าชุนผู้บุตรเล่าเจ้ียงมาอยู่รักษาเมือง แลทหารนั้นมีแต่เล่ากุ๋ยกับ เตียวหยมิ ๆ เปนทหารเอกในเมอื งเสฉวนมีฝีมือนกั www.samkok911.com

ตอนที่ ๕๒ ๑๑๔๑ ขงเบ้งแจ้งดังนั้นจึงคิดว่า จะทาการเอาตัวเตียวหยิมให้ได้กอ่ น จึงจะเอาเมืองลกเสียได้โดยสดวก ขงเบ้งจึงขึ้นม้าพาทหารไปดูท่ีจะเขา้ ท า ก า ร ค ร้ั น ไ ป ถึ ง ป ร ะ ตู ด้ า น ตวันออก เห็นป่าไม้อ้อแห่งหน่ึงไกล ส ะ พ า น กิ๋ ม งั น เ กี ย ว โ ป๋ ป ร ะ ม า ณ ห ก สิ บ เ ส้ น จึ ง ใ ห้ ฮ อ ง ต ง กั บ อุยเอ๋ียนคุมทหารนายละพันเข้าซุ่ม อยทู่ ัง้ สองข้างทางซา้ ยขวา ในปา่ ไม้ออ้ แลว้ ส่งั ว่าถ้าเตยี วหยิมยกออกมาก็ให้กระหนาบรบ ให้เตียวหุย คมุ ทหารกองหนึ่งไปสกัดอยู่ปลายทาง ใหจ้ ูลง่ คมุ ทหารกองหนึง่ ไปซุ่มอยู่ขา้ งทิศเหนือแลว้ สั่งวา่ แม้เรา ล่อเตียวหยิมให้ยกทหารไล่ล่วงพ้นสะพานออกมา ก็ให้ยกออกสกัดทางไว้รื้อสะพานเสีย อย่าให้ เตียวหยิมถอยกลับเข้าเมืองได้ แล้วให้เล่าปี่กับเงียมหงันคุมทหารแอบอยู่สองฟากทางพ้นต้นสะพาน ออกไปทาง ประมาณย่ีสิบเส้น คร้ันขงเบ้งจัดแจงเสร็จแล้วก็ข้ึนเกวียนน้อยแต่งตัวซอมซ่อ พาทหาร ประมาณสามสิบเข้าไปล่อเตียวหยมิ จะใหอ้ อกมา ฝ่ายเตียวหยิมเห็นขงเบ้งคุมทหารมาเยาะเย้ยก็โกรธ จัดแจงทหารออกไปรบ แลขณะเมื่อ เตียวหยิมบอกหนังสือไปถึงเล่าเจ้ียงขอกองทัพมาช่วยน้ัน เล่าเจ้ียงแต่งให้โตเอ๋งคุมทหารยกมา ณ เมอื งลกเสีย เตยี วหยมิ จึงใหเ้ ตยี วเอ๊กอยู่รกั ษาเมือง ใหโ้ ตเอง๊ คุมทหารเปนกองหลงั ออกมาจากเมือง ครัน้ แลเหน็ ขงเบ้งขเ่ี กวียนน้อย คุมทหารประมาณสามสิบคนเดริ ลอ้ มมา จึงชีบ้ อกทหารว่า ขงเบง้ นีไ้ ด้ ยินเล่าลือว่า มีปัญญาความคิดรู้แต่ง ก ล ศึ ก ล่ อ ล ว ง เ ป น ห ล า ย ป ร ะ ก า ร บัดนี้เราเห็นทาการเข้ามาดังคนหา ปัญญาไม่ ไม่สมกันกับคาเขาลือเลย จะกลัวอะไรกับขงเบ้ง ว่าแล้วจึง เอาคันทวนโบกให้ทหารไล่รุกเขา้ ไปจะ จบั เอาตวั สามกก๊ วิทยา

๑๑๔๒ สามกก๊ ฉบับเจา้ พระยาพระคลงั (หน) ขงเบ้งเห็นเตียวหยิมไล่มาก็ทิ้งเกวียนเสีย ขึ้นม้าทาเปนกลัวพาทหารท้ังปวงรีบหนีข้าม สะพานมา เตียวหยมิ ได้ทีก็ขับทหารรบี ตามไป จูล่งคุมทหารซุ่มอยู่ เห็นเตียวหยิมไลล่ ว่ งพ้นสะพานไป ก็ออกมาร้ือสะพานเสยี ฝา่ ยเลา่ ปี่กบั เงยี มหงันคมุ ทหารแอบอย่เู ห็นได้ทกี ็ยกตีกระหนาบออกมาทง้ั สอง ฟากทาง เตียวหยิมเห็นดังนั้นก็ตกใจ รู้ว่าขงเบ้งแต่งกลลวงก็พาทหารกลับมาจะเข้าเมือง ครั้นถึง สะพานจะข้ามคูไปมิได้ก็คั่งกันอยู่ จูล่งก็ให้ทหารตอี อกมา เตียวหยิมก็แตกคมุ ทหารรน่ ข้ึนไปตามทาง ข้างใต้ ถึงท่ีฮองตงกับอุยเอ๋ียนสกัดอยู่ ก็ยกทหารออกระดมตีท้ังสองฟาก ฆ่าฟันทหารเตียวหยิม ล้มตายเปนอันมาก เตียวหยิมเห็นเหลือกาลังสู้มิได้ ก็พาทหารประมาณสามสิบคนขับม้ารบหนีข้นึ ไป พบเตียวหุยสกัดอยู่ปลายทาง คุมทหารออกมายืนขวางหน้าไว้ร้องตวาดด้วยเสียงอันดัง ทหาร เตียวหยิมตกใจก็แตกกระจายกันไปส้ิน เตียวหุยก็ให้ทหารเข้าล้อมจับเอาตัวเตียวหยิมได้ โตเอ๋งเห็น เตียวหุยจับตัวเตียวหยิมได้แล้ว เห็นจะรบพุ่งสู้ฝีมือทหารเล่าป่ีมิได้ ก็เข้ามาคานับแก่จูล่ง ๆ แล เตียวหุยกับนายทัพนายกองท้ังปวงคร้ันได้ชัยชนะแล้วก็กลับมาค่าย จูล่งจึงเอาตัวโตเอ๋งเข้าไปให้ แก่เล่าปี่ ๆ ก็มิได้เอาโทษโตเอ๋ง กลับปูนบาเหน็จให้อีก ขณะนั้นเตียวหุยจึงพาเอาตวั เตยี วหยิมเข้ามา เล่าป่ีจึงว่าบันดาทหารในเมืองเสฉวนนี้ ก็ยอมกลวั อานาจมาเข้านบนอบคานบั เราสิ้น แต่ท่านผเู้ ดียวน้ี เปนไฉนจงึ มีใจกระด้างขดั แขงนัก มไิ ด้ออ่ นนอ้ มเรานั้นคดิ ประการใด www.samkok911.com

ตอนที่ ๕๒ ๑๑๔๓ เตียวหยิมได้ฟังเล่าปี่ถาม ดังนั้นก็โกรธ มิได้กลัวแก่ความตาย ร้องตวาดว่า ตัวเราเปนชายชาติ ทหาร จะกลัวอันต รายกลับไป นบนอบเข้าด้วยผู้อื่นหวังจะรักษา ชีวิตนั้น ก็มิควรแก่คนท่ีซื่อต่อเจ้า อนั เปนชาติทหารแลจะมีเจ้าเปนสอง น้ันก็มิต้องประเพณี ธรรมดาสตรีท่ีดี มีมารยาทก็มิอาจมีผัวให้เปนสอง แม้ท่านจะขืนให้เรานบนอบนั้นขัดมิได้ก็จะคานับ แต่ว่าเรามิได้ตั้งภักดีต่อท่าน แล้วก็ด่าเล่าปี่เปนข้อ หยาบชา้ ขงเบง้ ไดฟ้ ังดังนน้ั กโ็ กรธ สง่ั ทหารให้เอาตัวเตียวหยิมไปฆ่าเสีย เล่าป่ีเห็นว่าเตียวหยิมเปนคนซ่อื สัตย์สุจรติ ต่อเจ้าก็มใี จเอ็นดู จึงให้เอาศพเตียวหยิมไปฝงั ไว้ ท่ีต้นสะพานกิ๋มงันเกียวโป๋ แล้วให้จารึกอักษรใส่ฉลากไว้ว่าเตียวหยิมเปนคนซ่ือตรง หวังจะให้คนทั้ง ปวงเอาเย่ียงอย่างไปภายหน้า ครั้นเวลาเช้าเล่าปใี่ หเ้ งียมหงนั งออ้ี แลบนั ดาทหารในเมืองเสฉวนซ่งึ เข้า มาอ่อนน้อมนั้น คุมทหารเปนกองหน้ายกเข้าไปเมืองลกเสีย ครั้นทหารทั้งปวงมาใกล้เชิงกาแพง จึงร้องเรียกเล่าชุนเล่ากุ๋ยเข้าไปว่า การจวนตัวถึงเพียงน้ีแล้วอย่าขัดแขงอยู่เลย เร่งเปิดประตูออกมา คานับเล่าป่ีโดยดีเถิด ถึงจะมานะอยู่ก็เห็นจะรักษาเมืองไว้มิได้ อย่าให้ได้ความเดือดร้อนแก่ อาณาประชาราษฎรท้งั ปวงเลย เล่ากุ๋ยยืนอยู่บนกาแพงได้ยินร้องข้ึนมาก็โกรธ ร้องตอบลงมาเปนคาหยาบช้ามิได้อ่อนน้อม เงียมหงัน เ ห็ น เ ล่ า กุ๋ ย มี ใ จ โ อ หั ง ก็ โ ก ร ธ จั บ ท ว น จ ะ พุ่ ง ข้ึ น ไ ป พอเตียวเอ๊กตัดเอาสีสะเล่ากุ๋ยโยนลงมาให้ แล้วก็เปิด ประตูเมืองออกมารับ เงียมหงันก็มีใจยินดี จึงพาทหาร ทง้ั ปวงเขา้ ไปในเมอื ง เตยี วเอ๊ก (Zhang Yi) สามก๊กวิทยา

๑๑๔๔ สามก๊กฉบบั เจา้ พระยาพระคลัง(หน) เล่าชุนเห็นทหารเลา่ ป่ตี รูเข้าได้ ก็ให้เปิดประตูด้านตวัน ออก คุมทหารรีบหนีไปเมืองเสฉวน ครั้นเล่าป่ีเข้าไปในเมืองแล้ว จึงถามว่า ผู้ใดมีความสามิภักดิ์ต่อเราตัดเอาสีสะเล่ากุ๋ยเสีย เงียมหงันจึงบอกว่าเตียวเอ๊กคนนี้ซ่ึงมาคานับท่าน ได้ตัดสีสะ เลา่ ซนุ (Liu Xun) เล่ากุ๋ยโยนลงไปจากเชิงเทิน เล่าปี่ก็ปูนบาเหน็จรางวัลให้แก่ เตียวเอ๊กเปนอันมาก แล้วก็จัดแจงชาวบ้านชาวเมืองให้อยู่เปนสุข มิให้ทหารผ้ใู ดทาอนั ตรายได้ ขงเบ้งจึงว่า บัดน้ีเมืองลกเสียก็ได้แก่เราแล้ว อันเมืองเสฉวนนั้นก็เหมือนอยู่ในกามือ จะยก เข้าไปเม่ือใดก็จะได้ แต่ทว่าหัวเมืองทั้งปวงยังมริ าบคาบ ขอให้เตียวเอ๊กกับงออี้พาจูล่งคุมทหารยกไป เที่ยวปราบหัวเมืองเตงกั๋ง ให้เงียมหงันกับโตเอ๋งพาเตียวหุยคุมทหารไปกาจัดหัวเมืองเต๊กหยง ซึ่งยัง ขัดแขงอยู่นั้นให้ราบคาบเปนปรกติ จัดแจงต้ังแต่งขุนนางไว้อยู่รักษาเมืองตามภูม์ิลาเนาเสร็จแล้ว จึงให้ยกกองทัพมาพร้อมกัน ณ เมืองเสฉวน นายทัพนายกองท้ังปวงรับคาขงเบ้งแล้ว ต่างคนก็คุม ทหารแยกกนั ไป ขงเบ้งจึงถามชาวเมืองเสฉวนว่า เราจะยกเข้าไปเมืองเสฉวนบัดนี้ยังมีด่านทางคับขันอยู่อีก สักกี่ตาบล ชาวเมืองจึงบอกว่ามีด่านกิมก๊กเปนด่านใหญ่อยู่อีกตาบลหนึ่ง แลด่านกิมก๊กนี้ทหาร พรกั พรอ้ มเข้มแขงนกั ถา้ แลไดด้ า่ นนแ้ี ล้วกไ็ มม่ สี ง่ิ ใดจะขดั ขวาง จะยกเข้าไปเอาเมืองเสฉวนได้โดยง่าย ขงเบ้งได้แจง้ ดังนนั้ ก็ให้จัดแจงทหารจะยกไป หวดเจ้งจึงว่า ซึ่งท่านจะยกเข้าไปเมืองเสฉวน นัน้ ขา้ พเจา้ เห็นอาณาประชาราษฎรท้ังปวงจะได้ความเดอื ดร้อนนัก ขอให้งดกองทัพไว้กอ่ น ด้วยเมือง ลกเสียน้ันก็ได้แก่เราแล้ว เมืองเสฉวนเหมือนอยู่ ในกามือ ข้าพเจ้าจะมีหนังสือไปถึงเลา่ เจย้ี งฉบับ หนึ่ง ให้มานอบน้อมตามประเพณี เล่าเจี้ยงรู้ว่า เมืองลกเสียน้ีเสียกับเราแล้วก็จะยอมคานับ แม้ จะขัดแขงอยู่ประการใด เราจึงจะยกทหารไปตี ต่อภายหลัง ขงเบ้งเห็นชอบด้วยจึงให้งดกองทัพ ไว้ แล้วให้หวดเจง้ มหี นังสือเข้าไปแจ้งแก่เลา่ เจยี้ ง www.samkok911.com

ตอนที่ ๕๒ ๑๑๔๕ ฝ่ายเล่าชุนครั้นหนีไปถึงเมืองเสฉวนแล้ว จึงแจ้งความแก่เล่าเจ้ียงผู้บิดาทุกประการ เล่าเจ้ียงจึงให้หาขุนนางเข้ามาปรึกษาว่า บัดน้ีเมืองลกเสยี ก็เสียแล้ว เห็นว่าเลา่ ป่ีจะยกเข้ามาตดิ เมือง เราเปนมน่ั คง จะคดิ ปอ้ งกนั ประการใดดี แต่ต่อที่ปรึกษาจึงว่า เล่าปี่ได้เมืองลกเสียก็จริง แต่ทหาร น้ันเปนคนสาส่อน ด้วยได้ชเลยมามิได้เปนน้าหนึ่งใจเดียว ถึงจะทา การก็มิได้พร้อมเพรียงกัน อน่ึงก็น้อยตัวเห็นพอจะสู้รบได้อยู่ ขอให้ แต่งคนออกไปขับต้อนอาณาประชาราษฎรหัวเมืองปาเสฝ่ายตวันตก ให้ข้ามแม่น้าโป๋ชุยเข้ามาอยู่เสียฟากเมืองเราให้ส้ินเชิง แล้วให้เผา เข้าปลาอาหารซึง่ เอามาไม่ได้ยงั เหลอื อยู่นั้นเสยี ให้ส้ิน แม้เล่าปจ่ี ะยก ทพั มาล้อมเมอื งเรา สเบยี งอาหารในเมืองกม็ ีมากบรบิ รู ณ์อยู่ เพียงแต่ รักษาเมืองมนั่ ไวจ้ ะทาไมไ่ ด้ ฝ่ายเล่าป่ีมาทางไกลสเบยี งอาหารก็น้อย แตต่ อ่ (Zheng Du) แมช้ ้าอย่เู ขา้ เมืองมิได้ก็จะสน้ิ อาหารลง ทหารท้ังปวงก็จะอิดโรยกาลงั ถึงจะทาการก็ไม่เต็มมือ หน้าท่ีจะเลิกทัพกลบั ไปเมือง ทหารเรามีกาลงั พรักพรอ้ มอย่กู ็จะยกโจมตเี อา เม่ือปลายมือ เหน็ จะจับเลา่ ป่ไี ด้โดยง่าย เล่าเจ้ียงจึงว่า ธรรมดาข้าศึกมาทาอันตราย ชอบจะป้องกันรักษาขอบขัณฑเสมาไว้ อย่าให้ อาณาประชาราษฎรได้ความเดือดร้อน นี่ข้าศึกยกมามิทันที่จะได้รบพุ่งต้านทาน กลับจะไปขับต้อน อาณาประชาราษฎรให้พลัดจากถ่ินฐาน ได้ความระหกระเหินฉนี้อีกเล่า เราไม่เห็นด้วย แลเม่ือ เล่าเจ้ียงปรึกษากิจการอยู่นั้น พออุยก๋วนเอาหนังสือซ่ึงหวดเจ้งบอกมาน้ันเข้าไปให้แก่เล่าเจ้ียง ๆ ฉีก ผนึกออกอ่านดูเปนใจความว่า ข้าพเจ้าหวดเจ้งขอคานับมาถึงท่าน ด้วยเดิมท่านมีใจรักใคร่เล่าป่ีโดย สุจริตมิได้คิดรังเกียจสง่ิ ใด จึงใช้ให้ข้าพเจ้าคุมทหารออกไปรับเลา่ ปี่มา ณ เมืองเสฉวน หวังจะให้ช่วย ป้องกันขอบขัณฑเสมาให้เปนสุข แลบัดนี้ท่านมาเชื่อถือถ้อยคาคนยุยงมิได้พิเคราะห์ จึงมีความกิน แหนงสนเท่ห์ในเล่าปี่ กลับเปนข้าศึกแก่กัน ฝ่ายเล่าปี่ก็ได้ทาการใหญ่หลวงมาถึงเพียงนี้ อน่ึงหัวเมือง ทงั้ ปวงก็เข้าอยูใ่ นเลา่ ปีส่ ้ินแลว้ ขอใหท้ ่านคดิ อา่ นผ่อนผันออ่ นน้อมตามประเพณเี ถดิ อันเล่าปน่ี เ้ี ปนคน สัตย์ซ่ือ แล้วก็อารีมิได้พยาบาทแก่ผู้ใด แม้ท่านพิเคราะห์เห็นชอบก็ให้คานับเล่าป่ีเสีย แล้วก็จะมี ความสขุ สืบไป เหน็ เล่าปจ่ี ะไมท่ าอันตรายแกท่ า่ น สามกก๊ วิทยา

๑๑๔๖ สามกก๊ ฉบบั เจ้าพระยาพระคลงั (หน) เลา่ เจยี้ ง (Liu Zhang) เล่าเจี้ยงแจ้งแล้วก็โกรธ จึงฉีกหนังสือท้ิง เสีย ด่าว่าอ้ายขายเจ้า มันกล่าวทั้งนี้ปราถนาจะเอา ประโยชนใส่ตัวเอง เสียแรงเราเล้ียงมาหาความ กตัญญูไม่ แล้วก็ให้ขับคนถือหนังสือเสีย จึงให้ อุยหวนผู้เปนน้องภรรยากับลิเหยียมคุมทหารสาม หมื่นยกไปรักษาด่านเมือง กิ๋มก๊กไว้ ต๋ังโหท่ีปรึกษา จึงเข้ามาว่าแก่เล่าเจ้ียงว่า ขอให้ท่านมีหนังสือไปถึง เตียวฬ่อเจ้าเมืองฮันต๋ง ขอให้กองทัพยกมาช่วยเถิด เห็นจะสู้เล่าปี่ได้ เล่าเจ้ียงจึงว่าซ่ึงท่านจะให้ไปขอ กองทัพเมืองฮันต๋ งม าช่ วย นั้น เตียวฬ่อกับ เราซเิ ปนอรกิ ันอยทู่ ไี่ หนเขาจะมาชว่ ย ต๋ังโหจึงว่า ถึงเตียวฬ่อหมางใจกับเราอยูก่ ็ จริง แต่ว่าบัดน้ีเล่าป่ีทาการใหญ่หลวงกาเริบนัก แม้ได้เมืองเสฉวนแล้วก็จะตีเอาเมืองฮันต๋งด้วยเปน มั่นคง อันเมืองเสฉวนอุปมาเหมือนริมฝีปาก เมืองฮันต๋งดังฟัน ถ้าริมฝีปากแหว่งแล้วก็จะเห็นฟนั ด้วยใกล้กว่าใกล้กันนัก ขอให้ท่านมีหนังสือว่ากล่าว ไปวา่ เลา่ ป่ีคิดใหญ่หลวงกาเรบิ เขม้ ขันอยู่ เตียวฬอ่ ก็ คงคิดกลัวว่าข้าศึกจะไปถึงเมือง ดีร้ายจะยกทหาร มาช่วยท่าน เล่าเจี้ยงเห็นชอบด้วยก็แต่งหนังสือให้ คนถือไปถงึ เตยี วฬอ่ ตั๋งโห (Dong He) www.samkok911.com