สามก๊ก ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง (หน) ตอนที่ ๔๔

ตอนที่ ๔๔ ๙๒๕ ขณะ เมื่อจิวย่ียกกองทัพมาจะตีเอา เมอื งลาก๋นุ นนั้ ฝ่ายเลา่ ปก่ี ับขงเบง้ ก็พาเล่ากี๋กวนอู เตียวหุยจูล่งแลทหารทั้งปวงยกตามกองทัพจิวย่ี มาตั้งซุ่มอยู่กลางทาง ขงเบ้งจึงให้ม้าใช้ลอบไป คอยฟังเหตุการณ์ซึ่งจิวยี่กับโจหยินรบกันน้ัน ฝ่ายม้าใช้กลับมาบอกขงเบ้งว่าบัดน้ีจิวย่ีตายแล้ว ขงเบ้งแจ้งดังน้ันก็รู้ว่าจิวย่ีคิดทากลอุบาย จึงพา เล่าปี่แลทหารท้ังปวงตัดอ้อมทางไปต้ังซุ่มอย่รู ิมเมืองลากุ๋นไม่ให้จิวยี่รู้ ครั้นโจหยินยกออกมาปล้นค่าย จิวยี่ ขงเบ้งจึงให้ทหารร้องเข้าไปบอกแก่ชาวเมืองว่า บัดนี้ทัพโจหยินแตกมาให้เร่งเปิดประตูรับ ตันเกียวคดิ ว่าจริงก็ให้ทหารเปดิ ประตรู บั เล่าปก่ี ับขงเบ้งก็เข้าไป แลว้ ให้จลู ง่ กบั ทหารทั้งปวงข้ึนรักษา หน้าทีเ่ ชิงเทนิ ทั้งปวงไว้ ฝ่ายจูล่งครั้นเห็นจิวยี่คุมทหารเข้ามาถึงเชิงกาแพงเมืองจึงร้องลงไปว่า ข้าพเจ้าขออภัยจวิ ยี่ เถดิ บดั นี้ขงเบ้งให้ข้าพเจ้าคุมทหารมาตีเมืองลากนุ๋ ได้กอ่ นแล้ว จวิ ย่ีได้ฟังดงั นัน้ ก็โกรธ จึงให้ทหารเข้า รบพงุ่ ทาลายประตแู ลกาแพง จูลง่ เหน็ ดงั นั้นกใ็ ห้ทหารทง้ิ กอ้ นศลิ ายิงเกาทัณฑ์ไปเปนอันมาก จิวยี่เหน็ ทหารเข้ารอเชิงกาแพงไม่ได้ก็ถอยทหารกลับมาค่าย แล้วปรึกษาแก่ทหารทั้งปวงว่า บัดน้ีขงเบ้งพา เล่าป่ีมาชิงเอาเมืองลากุ๋นแล้ว อันเมืองเกงจ๋ิวกับเมืองซงหยง นั้น ถ้าละไว้ช้าไม่ไปตีเอาให้ได้ ก่อน ขงเบ้งก็จะแต่งทหารไปชิง เอาอิก ภายหลังเราก็จะได้ความ ขัดสน ท่ีปรึกษาเห็นชอบด้วย จิวยี่จึงให้กาเหลงคุมทหารสาม พันยกไปตีเมอื งเกงจิ๋วให้เล่งทอง คุมทหารสามพันยกไปตีเมือง ซงหยง สามก๊กวิทยา

๙๒๖ สามก๊กฉบบั เจา้ พระยาพระคลัง(หน) ขณะเม่ือจิวยี่ส่ังกาเหลง เล่งทองนัน้ ก็พอม้าใช้มาบอกว่า บัดน้ี ข ง เ บ้ ง ใ ห้ ท ห า ร ป ล อ ม เ ป น ท ห า ร โจหยิน ถือตราแลธงสาหรับเรียก ทหารในเมอื งเกงจว๋ิ ผูร้ ักษาเมอื งมิได้ รูก้ ลอุบายก็จัดทหารให้ แลเตียวหุยก็ ยกทหารเข้าตีเมืองเกงจ๋ิวแล้ว เมือง ซงหยงนั้นขงเบ้งก็ให้ทหารปลอมไป ว่าเหมือนกัน คร้ันแฮหัวต้นุ คุมทหาร ออกมาให้ ฝ่ายกวนอูก็ยกเข้าตีเมืองซงหยง จิวยี่ได้ฟังดังน้ันก็ตกใจ จึงว่าขงเบ้งได้ตราแลธงไหนมา เทียเภาจงึ ว่า เม่อื ขงเบง้ ได้เมอื งลาก๋นุ แลว้ ตนั เกียวกอ็ ยใู่ นเงอื้ มมือเขา ขงเบ้งจงึ เรยี กเอาตราแลธงแต่ง ใหก้ วนอเู ตียวหุยไปทาการทั้งนี้ จวิ ยีไ่ ดฟ้ งั ดงั นน้ั กเ็ สยี ใจยง่ิ มคี วามโกรธข้นึ เปนอนั มาก จึงร้องดว้ ยเสยี ง อันดังว่า ตัวกูเปนชาติทหารทาการมาไดถ้ ึงเพียงน้ี ขงเบ้งมาชิงเอาเมืองไปได้ถึงสามตาบล กูจาจะคิด ฆ่าขงเบ้งเสียให้ได้ แล้วจะชิงเอาเมืองท้ังสามน้ีมาขึ้นแก่เมืองกังตั๋งให้ได้ แลพิษยาน้ันก็กาเริบขึ้นจิวยี่ สลบลง คนท้ังปวงช่วยกันแก้ไขฟื้นข้ึน จิวย่ีจึงให้หาโลซกเข้ามาปรึกษาว่า บัดน้ีขงเบ้งคิดการชิงเอา เมืองได้ถึงสามตาบล จาเราจะยกกองทพั ไปกาจดั เล่าปีข่ งเบ้งเสยี ให้ได้ ท่านจะเห็นประการใด โลซกจึงวา่ ซ่ึงโจโฉแตกไปคร้ังนี้ใช่จะน่ิงเสยี ทีเดียวหามิได้ เห็นจะคิดอ่านแก้แคน้ เปนม่ันคง อันซุนกวนนายเราบัดน้ีก็ยกไปตีเมืองหับป๋าอยู่ เราก็ยังไม่ได้ข่าวประการใดก่อน ฝ่ายเล่าป่ีกับเราก็ เหมือนหนึ่งเปนอันหน่ึงอันเดียวกัน ซ่ึงท่านจะยกกองทัพไปกาจัดเลา่ ปี่ขงเบ้งเสยี นั้น เกลือกโจโฉรไู้ ป จะยกมาตีเอาเมืองกังตั๋ง เราก็ จะเปนสองกังวลอยู่ ประการหนึ่ง เล่าป่ีก็เปนคนรู้จักกันมาแต่ก่อน เกลือกเลา่ ปี่จะเอาเมืองท้ังสามตาบล นี้ไปออกแก่โจโฉ แล้วตัวเล่าป่ีขงเบ้ง นั้นก็จะเข้าร่วมคิดทาการศึกด้วย โจโฉน้ัน เมืองกังต๋ังน้ีก็จะมีอันตราย เปนมั่นคง www.samkok911.com

ตอนท่ี ๔๔ ๙๒๗ จิวยจี่ งึ ตอบวา่ เม่ือทาการศึก กับโจโฉน้ันเราก็ได้เสียสเบียงแลเงิน ทองปนู บาเหนจ็ ทหารเปนอันมาก แลว้ ก็ได้ยกมาทาการรบพุ่งถึงเมืองลากุ๋น อันเล่าป่ีกับขงเบ้งมิได้เสียเงินทองแล สเบียงอาหารเลย มาชุบมือเอาเมือง สามตาบลนี้โดยง่าย เราก็มีความแค้น เ ป น อั น ม า ก โ ล ซ ก จึ ง ว่ า ท่ า น มี ความแค้นนั้นก็ควรอยู่ แต่ของดให้ ขา้ พเจ้าไปว่ากล่าวแกเ่ ลา่ ปีข่ งเบ้งโดยดกี อ่ น แมเ้ ลา่ ปขี่ งเบง้ ขัดขวางประการใด จงึ คอ่ ยคดิ การสบื ต่อไป จิวย่ไี ด้ฟังดงั นั้นจงึ ปรกึ ษาแกท่ หารทั้งปวง ๆ ก็ว่าโลซกคิดนช้ี อบอยู่ จวิ ยีก่ ็ยอมใหโ้ ลซกไป โลซกกล็ าจิวยีแ่ ล้วพาพคั พวกเก้าคนสบิ คนเข้าไป ณ เมอื งลากนุ๋ พอพบจลู ง่ โลซกจงึ ว่า ท่าน จงบอกเลา่ ป่วี า่ เราจะขอเข้าไปหา จลู ่งจึงว่าบดั นี้เลา่ ปกี่ บั ขงเบง้ พากันกลบั ไปอยเู่ มอื งเกงจวิ๋ โลซกแจ้ง ดังน้ันก็พาพัคพวกรีบตามไปถึงเมืองเกงจ๋ิวเห็นธงท่ีปักอยู่บน หน้าท่ีเชิงเทิน โลซกจึงคิดว่า อันสติปัญญาขงเบ้งนั้นลึกซ้ึงนัก ยากที่จะหย่ังได้ แล้วจึงบอกนายประตูว่าเราจะขอเข้าไปหาเล่าป่ี นายประตูก็เอาเนื้อความเข้าไปบอกขงเบ้งว่าโลซกเข้ามาหา ขงเบ้งจึงให้เปิดประตูรับโลซกเข้ามา ขงเบ้งเห็นโลซกเข้ามาก็เชิญให้น่ังท่ีสมควร แต่เล่าปนี่ ้ันขงเบง้ ใหอ้ ยทู่ ี่ข้างใน โลซกคานับขงเบ้งแลว้ วา่ ซง่ึ โจโฉคุมทหารประมาณรอ้ ยหมน่ื ยกกองทพั มาน้ันใชจ่ ะทาอันตรายแกเ่ มอื งกัง ตงั๋ หามิได้ โจโฉคิดจะ จับเอาแต่ตัวเล่าปี่ อันซุนกวนกับจิวย่ีมีใจเอ็นดูเล่าปี่ จึงปรึกษากันให้จิวย่ียกกองทัพออกมาต้านทาน โจโฉ หวังจะช่วยเล่าป่ีให้พ้นความตาย ท้ังจะได้ช่วยป้องกันเมืองกังตั๋งด้วย ซึ่ง ซุนกวนจิวย่ีทาการทั้งปวงน้ีท่านก็แจ้งอยูว่ า่ เสียเงินทองแลสเบียงอาหาร เปนอันมาก คร้ันโจหยินโจหองแตกไป ท่านกับเล่าป่ีคิด อ่านกันชิงเอาเมืองเกงจิ๋ว เมืองซงหยงเมือง ลากุ๋นไว้น้ีไม่สมควร ข้าพเจ้าเห็นผิด ประเพณี จงึ มาวา่ กล่าวหวงั จะเตือนสติทา่ น สามกก๊ วิทยา

๙๒๘ สามกก๊ ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง(หน) www.samkok911.com

ตอนที่ ๔๔ ๙๒๙ ขงเบ้งจึงตอบว่า ตัวท่านเปนคนมี สติปัญญาอยู่ ควรหรือมาว่าดังน้ีเล่า อันเมืองสามตาบลนี้แม้เปนเมืองของโจโฉ เราก็จะยกให้ซุนกวน อันเมืองท้ังสามนี้ เปนเมืองของเล่าเปียว ท่านก็แจ้งอยู่ว่า เล่าเปียวกับเล่าปี่เปนพี่น้องกัน ถึงเล่าเปียว ตายแล้วเล่าก๋ีผู้บุตรก็ยังอยู่ เรากับเล่าปี่จึง ชิงเอาเมืองสามตาบลน้ีไว้หวังจะให้กับเล่าก๋ี ท่านจะวา่ ผิดประเพณดี ว้ ยอนั ใด โลซกจึงวา่ เมอื งทั้งนเ้ี ปนของเล่าเปียวกจ็ ริงอยู่ แต่เล่าก๋ีผู้บตุ รนน้ั กไ็ ป อยู่ ณ เมอื งกงั แฮ จะไดม้ าอย่ทู ่นี ้ดี ้วยหามไิ ด้ เหตใุ ดทา่ นจึงวา่ จะเอาเมืองนี้ไวใ้ หแ้ ก่เล่าก๋ี ขงเบ้งจึงตอบ ว่า ท่านจะใครเ่ หน็ เลา่ ก๋ีหรือ บัดนี้เลา่ ก๋ีป่วยอยู่ แล้วก็สั่งให้คนพยงุ เลา่ กี๋ออกมา เล่ากี๋จึงว่าแกโ่ ลซกวา่ เราขออภยั เถดิ ด้วยเราป่วยอยจู่ ะคานับทา่ นน้ันไม่ได้ แล้วก็ให้พยงุ กลบั เข้าไป โลซกจงึ ว่าแกข่ งเบ้งวา่ ซ่ึงท่านว่ามาแต่หลังน้ันก็ชอบอยู่ แม้เล่ากี๋มชี ีวิตอยู่สบื ไปกจ็ ะได้เมืองทั้งน้ีแทนบิดา ถ้าเล่ากี๋หาชีวิตไม่ ท่านจะว่าประการใดเลา่ ขงเบ้งจึงตอบว่า ถ้าบุญของเล่ากีม๋ ีอยูว่ ันหน่ึงสองวันก็ดีเราก็จะช่วยบารุงไป แมห้ าบุญเลา่ กีไ๋ มแ่ ล้วจงึ ค่อยคดิ อ่านตอ่ ไป โลซกจึงซักถามจะให้แจ้งว่า แม้เล่ากี๋ถึงแก่ความตายแล้วท่านยังจะคืนเมืองสามตาบลน้ีให้ ซุนกวนหรือ ขงเบ้งกร็ บั คาเคลือบว่าชอบแลว้ ๆ กเ็ ชญิ โลซกกนิ โต๊ะเสพย์สุราด้วยกัน โลซกคร้ันกินโต๊ะแล้วก็ลาขงเบ้งกลับไป ถึงค่าย จึงเอาเนื้อความเล่าให้จิวยี่ฟังทุกประการ จิวย่ีแจ้ง ดังนั้นจึงว่า เล่าก๋ีน้ันยังหนุ่มอยู่เมื่อไรจะถึงความตาย เหตุใด ทา่ นจงึ มาสัญญาดงั น้ี โลซกจงึ ตอบว่า อันตัวเลา่ กี๋ก็ปว่ ยหนักอยู่ แล้ว แลเน้ือความทั้งนี้ท่านอย่าวิตกเลย ข้าพเจ้าจะคิดอ่านเอา เมืองสามตาบลน้ีมาขึ้นแก่เมืองกังตั๋งให้จงได้ จิวยี่ถามว่าท่าน คิดเห็นอย่างไรจึงว่าฉน้ี โลซกจึงตอบว่า อันเล่ากี๋นั้นเปนเด็ก หนุ่ม พอใจเสพย์สุรามักรักสตรี ซ่ึงโรคป่วยอยู่น้ันก็เพราะเหตุ สองประการน้ี ข้าพเจ้าเห็นว่าอายุเล่ากี๋จะไม่ยืนไปถึงกึ่งปี แม้ เล่ากี๋ (Liu Qi) ตายลงเมอ่ื ใดข้าพเจา้ จะไปทวงเอาเมอื งสามตาบลน้ันให้ได้ สามก๊กวิทยา

๙๓๐ สามก๊กฉบบั เจา้ พระยาพระคลัง(หน) ขณะนั้นพอม้าใช้ถือหนังสือซุนกวนมาให้จิวยี่เปนใจความว่า ซุนกวนยกไปทาการสงคราม อยู่ ณ เมอื งหบั ป๋า ไดร้ บพงุ่ กับเตยี วเลยี้ วทหารโจโฉยังไม่แพ้ชนะกัน ให้จวิ ยีแ่ บง่ ทหารยกมาช่วยจะได้ ทาการต่อไป คร้ันจิวย่ีแจ้งดังนั้นจึงจัดแจงแบ่งทหารให้เทียเภาคุมไปช่วยซุนกวน อันจิวย่ีนั้นป่วยอยู่ จงึ เลกิ กองทพั กลบั ไปเมืองฉสองกุ๋นปากน้าเมอื งกงั ต๋งั ฝา่ ยเล่าปเ่ี มือ่ ได้เมอื งสามตาบลไว้ กต็ ัง้ ใจ บารุงอาณาประชาราษฎรใหไ้ ด้ความสขุ คร้ันอยูม่ า วันหน่ึงเล่าป่ีจึงปรึกษาขงเบ้งแลทหารทั้งปวงว่า เราจะคิดอ่านทาประการใดจึงจะรักษาเมืองเกงจ๋ิว ไว้ได้ แล้วจะได้คิดการบารุงแผ่นดินสืบไป ขงเบ้ง กับทหารทั้งปวงยังไม่ทันว่าประการใด อิเจี้ยจึงว่า ข้าพเจ้าจะบอกเน้ือความให้ข้อหนึ่ง เล่าป่ีได้ฟัง ดังน้ันก็มีความยินดี แล้วคิดถึงคุณอิเจ้ียซ่ึงได้บอก เหตุ ณ เมืองซงหยง เล่าปี่จุงมืออิเจี้ยขึ้นมานั่งท่ี ข้างบนแล้วถามว่า ท่านจะบอกเนื้อความสิ่งไรเรา อิเจี้ยจึงว่า ข้าพเจ้ารู้ว่าในแดนเมืองเกงจวิ๋ นั้น มีแซ่ มา้ อยหู่ า้ คนเปนพน่ี ้องกนั อันม้าเจ๊กผ้นู อ้ งน้นั มีฝีมือ กล้าแข็ง แต่ม้าเล้ียงผู้พี่นั้นมีสติปัญญาหลักแหลม อิเจีย้ (Yi Ji) แม้ท่านได้มาไว้เปนท่ีปรึกษาก็จะได้ช่วยคิดการ ต่อไป เลา่ ปีไ่ ดฟ้ ังดังน้ันก็มีความยินดี จงึ ให้ทหารไป หาม้าเลี้ยงมาแล้วเชิญให้นง่ั ที่สมควร ถ้อยทีถ้อยคานับกนั เล่าปี่จึงว่า แผ่นดินทุกวันน้ีเปนจลาจลตา่ ง ๆ อยู่ เราคิดจะทานุบารุงให้อยู่เย็นเปนสุข ซ่ึงเราเข้ามาอยู่ในเมืองเกงจ๋ิวน้ีหวังจะได้คิดการต่อไป แต่เราวิตกอยู่ว่า จะป้องกันเมืองเกงจ๋ิวประการใดราษฎรจึงจะไม่ได้ความเดือดร้อน ม้าเล้ียงจึงว่า อันเมืองเกงจ๋ิวนี้เปนหน้าศึกอยู่ทั้งสี่ด้าน ยากท่ีจะป้องกันรักษา ท่านจงต้ังเล่าก๋ีเปนเจ้าเมืองเกงจ๋ิวไว้ เปนเจว็จ แล้วแต่งไปให้เกลี้ยกล่อมคนเก่าของเลา่ เปียวเข้ามาซ่องสุมไว้ให้มาก ราษฎรท้ังปวงกจ็ ะอยู่ ปรกติ เพราะเห็นว่าเลา่ กี๋เปนเจา้ เมืองเกงจิ๋วอยู่ แล้วจงให้แตง่ กองทัพไปตเี อาหัวเมืองฝา่ ยใต้ซ่งึ ขึ้นแก่ เมืองเกงจิ๋วน้ี คือเมืองบุเหลง เมืองเตียงสา เมืองฮุยเอ๋ียง เมืองเลงเหลง ส่ีหัวเมืองน้ีประกอบด้วยเงิน ทองเข้าปลาอาหารก็บรบิ ูรณจ์ ะได้เปนกาลังตอ่ ไป www.samkok911.com

ตอนท่ี ๔๔ ๙๓๑ เล่าปี่จึงถามว่าท่านจะให้เราตีเอาหัว มา้ เลย้ี ง (Ma Liang) เมืองใดก่อน ม้าเลี้ยงจึงบอกว่า ให้แต่งกองทัพ ไปตเี มืองเลงเหลงก่อนด้วยเปนต้นทาง แลว้ จึงตี เอาเมืองบุเหลง อันเมืองเตียงสากับเมือง ฮุยเอ๋ียงนั้นอยู่ฝ่ายตวันตก ให้ยกไปตีต่อ ภายหลัง เล่าป่ีเห็นชอบด้วยจึงต้ังมา้ เลย้ี งไวเ้ ปน ที่ปรึกษา ให้เล่าก๋ีเปนเจ้าเมืองเกงจ๋ิว แต่ให้ไป อยู่เมืองซงหยง จะได้เกลี้ยกล่อมผู้คนของ เล่าเปียวไว้เปนกาลัง แล้วเล่าปี่จึงปรึกษาแก่ ขงเบ้งแลทหารทั้งปวงตามคาม้าเล้ียง ขงเบ้ง เห็นชอบด้วย เล่าปี่จึงให้หากวนอูมาจากเมือง ซงหยงให้อยู่รักษาเมืองเกงจิ๋ว แล้วเล่าป่ีจัดแจง ทหารได้หมื่นห้าพัน ให้เตียวหุยเปนกองหน้า ตัวเล่าปี่กับขงเบ้งเปนกองหลวง จูล่งน้ันเปน กองหลัง แล้วก็ยกไปตง้ั อยใู่ กลเ้ มอื งเลงเหลง ฝ่ายเล่าเตาเจ้าเมืองเลงเหลง ครั้นรู้ว่าเล่าป่ียกกองทัพมา ก็ปรึกษาแก่เล่าเหียนผู้บุตร์ว่า เล่าป่ียกกองทัพมาจะรบเอาเมืองเรา เจ้าจะคิดอ่านประการใด เล่าเหียนจึงว่า เขาลืออยู่ว่าเล่าป่ีมี ทหารเอกชอ่ื เตยี วหยุ จลู ง่ มีฝมี อื กล้าหาญนัก แต่ทหารเลวน้ันน้อย ฝา่ ยเมอื งเราโต๊ะเองกเ็ ปนทหารเอก สู้คนได้ถงึ หม่ืนหน่งึ จะกลวั อะไรแก่เลา่ ปี่ ข้าพเจ้าจะขออาสาออกไปตใี หแ้ ตกไปจงได้ เล่าเตาได้ฟังดังนั้นก็ดีใจ จึงจัดทหารให้หม่ืนหน่ึง เล่าเหียนก็ลาบิดาแล้วข่ีม้าคุมทหาร ออกมาทางประมาณสามร้อยเส้น จึงให้ต้ังค่ายลงท่ีเนินเขาแห่งหนึ่ง ขงเบ้งเห็นกองทัพเมืองเลงเหลง ยกออกมา จึงขึ้นเกวียนถือพัดขนนกมีธงเหลืองปักเกวียนคันหนึ่ง แล้วพาทหารออกไปถึงหน้าค่าย โต๊ะเองเห็นดังน้ันก็ข่ีม้าถือขวานใหญ่คุมทหารออกมาแล้วร้องว่าอ้ายพวกโจร เหตุใดจึงยกล่วงเข้ามา ในแดนเมืองของนายกู มึงไมก่ ลัวความตายหรอื ขงเบ้งได้ฟังดงั นัน้ จงึ ตอบว่า ตัวกชู ่อื ขงเบ้งอยู่ ณ แดน เมอื งลาหยง ครงั้ โจโฉคมุ ทหารรอ้ ยหม่ืนยกกองทพั มาจะตเี อาหวั เมอื งฝา่ ยใต้ กูคิดกลอุบายแต่ข้อเดียว กเ็ ผากองทพั บกทพั เรอื โจโฉเสียได้ ซงึ่ นายกยู กกองทัพมานี้ แม้มงึ อ่อนนอ้ มโดยดีก็จะรอดชวี ิต สามกก๊ วิทยา

๙๓๒ สามก๊กฉบับเจา้ พระยาพระคลัง(หน) โต๊ะเองได้ฟังดังน้ันก็โกรธ จึงว่า กูรู้อยู่มึงอย่าอวดไปเลย เมื่อ โจโฉแตกน้ันเพราะความคิดจวิ ยด่ี อก แ ล้ ว ขั บ ม้ า ไ ล่ เ ข้ า ไ ป จ ะ จั บ เ อ า ตั ว ขงเบ้ง ๆ ก็ให้ขับเกวียนถอยมา โต๊ะเองก็ขับม้าไล่ไปถึงเนินเขา เห็น ธงเหลืองซึ่งปักเกวียนน้ันลับหายเข้า ไปในหุบเขา ฝ่ายเตียวหุยก็ขับม้ารา ทวนออกมา ร้องว่าตัวกูชื่อเตียวหุย มึงจะบงั อาจมารบดว้ ยหรือ โต๊ะเองไดฟ้ งั ดังนัน้ ก็โกรธ จึงขบั ม้าถอื ขวานใหญเ่ ขา้ รบด้วยเตียวหุยได้สิบ เพลง โต๊ะเองทานกาลังเตยี วหยุ ไมไ่ ด้กค็ วบมา้ หนีไป เตยี วหยุ ก็ขับม้าตดิ ตาม โตะ๊ เองรบี ขบั ม้าหนีไปถงึ ปากทาง พอได้ยินเสียงโหร่ ้องอ้อื อึงแลว้ เห็นทหารสองข้างทางออกมาสกดั ไว้ จลู ่งจึงรอ้ งว่าตัวกูชอ่ื จูลง่ มาจะเอาชีวิตมึง แล้วก็ให้ทหารลอ้ มเขา้ ไป โต๊ะเองเหน็ จวนตวั เข้าดงั น้ัน จะหนีออกทางใดก็ไม่ไดจ้ ึงท้ิง ขวานเสียลงจากม้าเข้ามาคานับจูล่ง ๆ จึงให้ทหารมัดโต๊ะเองเข้าแล้วพาเอาตัวมาให้เล่าปี่ ณ ค่าย เล่าปี่จงึ ส่งั ใหเ้ อาตวั โต๊ะเองไปฆ่าเสยี ขงเบ้งจึงหา้ มไวแ้ ลว้ ถามโต๊ะเองว่า ตัวทา่ นถา้ จะยอมอยดู่ ว้ ยนาย เรา ๆ จะปล่อยให้ทา่ นไปเรง่ คิดอา่ นเอาตัวเลา่ เหียนมาให้เราจะได้หรือมิได้ โต๊ะเองกว็ ่าแม้ทา่ นไว้ชีวิต ข้าพเจ้าแลว้ ขา้ พเจ้าจะคิดอา่ นเอาตวั เลา่ เหียนมาใหท้ า่ นจงได้ ถา้ ทา่ นไดต้ ัวเลา่ เหยี นก็จะได้ตวั เลา่ เตา บิดานั้นโดยง่าย ขงเบ้งจึงถามว่า ท่านจะไปทาประการใดจึง โตะ๊ เอง (Xing Daorong) จะได้ตัวเล่าเหียน โต๊ะเองจึงว่า เวลาค่าวันน้ีให้ท่าน แต่งกองทัพไปปล้นค่ายเล่าเหียน ข้าพเจ้าจะเปน ใส้ศึกจับเอาตัวเลา่ เหียนมาให้ท่าน เล่าปี่ได้ฟังดงั นัน้ ก็ ว่า อันโต๊ะเองว่าน้ีเห็นไม่จริง จะแกล้งว่าเอาแต่ชีวิต รอด ขงเบ้งจึงตอบว่า โต๊ะเองน้ีเปนคนมีสัตย์พอจะ เช่ือถือได้อยู่ แล้วก็ให้แก้มัดเสยี ปลอ่ ยไป โต๊ะเองคร้ัน มาถึงค่ายจึงเล่าเน้ือความท้ังปวงให้เล่าเหียนฟังทุก ประการ www.samkok911.com

ตอนที่ ๔๔ ๙๓๓ เล่าเหียนจึงว่า เราจะคิดอ่าน ประการใดดี โต๊ะเองจึงว่าท่านอย่าวิตกเลย ข้าพเจ้าจะคิดแก้ไขให้ได้ ในเวลาวันน้ีทหาร เล่าปี่จะยกมาตามคาขา้ พเจ้าว่า ค่ายนี้เราจะ ท้ิงเสีย จะยกทหารออกซุ่มอยู่นอกค่ายเปน สองกอง แม้เห็นทหารเลา่ ปย่ี กมาเราจงึ จะยก เข้าตีกระหนาบ เล่าเหียนเห็นชอบด้วยก็ให้ ทาตามคาโต๊ะเอง ครั้นเวลาสองยามเศษเห็น ทหารเล่าป่ีกองหน่ึงถือมัดฟางครบมือกันลอบมาจุดเพลิง ณ ค่ายไหม้ขึ้น เล่าเหียนกับโต๊ะเองก็คุม ทหารตกี ระหนาบเขา้ มา เหล่าทหารเลา่ ป่ีก็ลอบหนีไป เลา่ เหยี นกบั โต๊ะเองตามไปไมท่ ันกร็ ้อื กลับมาจะ ใกล้ถึงคา่ ย เพลงิ นน้ั ตดิ สว่างอยู่แลว้ แลไปเหน็ เตยี วหยุ ข่มี ้ายืนกัน้ ทางไว้ เล่าเหียนจึงว่าแก่โต๊ะเองว่า เล่าปี่ยกทหารมาปล้นเผาค่ายเรา ทหารในค่ายเล่าป่ีน้ันก็จะ เบาบาง เราจะคุมทหารไปปล้นเอาก็จะได้โดยง่าย โต๊ะเองเห็นชอบด้วยก็ยกไปปล้นเอาค่ายเล่าปี่ คร้ันมาถึงกลางทางพบจูล่งคุมทหารสกัดอยู่ จูล่งขับม้ารบฝ่าทหารข้าศึกเข้าไปแล้วเอาทวนแทงถูก โต๊ะเองตกม้าตาย เล่าเหียนเหน็ ดังนั้นกต็ กใจควบมา้ หนีไปพบเตียวหุย ๆ เข้ารบพงุ่ แล้วจับเล่าเหยี นได้ มัดเอาตัวมาให้ขงเบง้ ๆ จงึ ถามวา่ เราจบั โต๊ะเองได้ ครัน้ ปล่อยไปก็กลับคดิ การลอ่ ลวง เล่าเหียนจึงว่า ซ่ึงทาการล่อลวงท่านน้ัน เปนความคิดของโต๊ะเอง ขงเบ้งจึงให้แก้มัดออกเสีย เอาเส้ืออย่างดีให้เล่าเหียน เชิญให้กินโต๊ะแล้วว่า เราจะ ปล่อยท่านให้ไปบอกแก่บิดา ท่านออกมานบนอบเราโดย ดี แม้ท่านเข้าไปไม่พาบิดา ออกมา เรารบเข้าไปได้ใน เมือง เราจะใหฟ้ ันครอบครวั แลญาตพิ น่ี อ้ งเสยี ใหส้ นิ้ สามก๊กวิทยา

๙๓๔ สามก๊กฉบบั เจา้ พระยาพระคลงั (หน) เล่าเหียนก็รับคาว่าข้าพเจ้าจะพาบิดามาหาท่าน ขงเบ้งก็ปล่อยเล่าเหียนไป เล่าเหียนเข้า มาถึงเมืองจึงเล่าเนื้อความให้บิดาฟังแล้วว่า อันน้าใจเล่าปี่กับขงเบ้งนั้นโอบอ้อมอารีนัก เล่าเตาไดฟ้ งั ดังนั้นก็เอาธงขาวข้ึนปักบนเชิงเทินให้รู้ว่าเปนเมืองออก เปิดประตูเมืองเสียท้ังสี่ด้าน จัดแจงเงินทอง ส่ิงของตระการกับตราสาหรับที่ แล้วพาเล่าเหียนผู้บุตรกับชาวเมืองทั้งปวงออกไปคานับเลา่ ป่ี ขงเบ้ง จงึ เอาตราสาหรับท่คี นื ให้เล่าเตา แล้ววา่ เราจะใหท้ า่ นเปนเจ้าเมืองอยู่ดงั เก่า แตเ่ ล่าเหยี นผบู้ ตุ รยงั หนมุ่ อยู่เราจะเอาไปเมอื งเกงจ๋ิวด้วย จะได้ช่วยทาการตอ่ ไป แล้วขงเบ้งก็พาเล่าปกี่ ับทหารทั้งปวงเข้าไปใน เมอื งเลงเหลง เล่าป่ีจึงปราบปรามส่ังสอนไพรบ่ ้านพลเมอื งให้อยู่เปนปรกติแลว้ ว่า ซึ่งเรายกมานี้ก็ได้เมือง เลงเหลงแล้ว อันเมอื งฮยุ เอ๋ียงน้ันผู้ใดจะอาสาไปตเี อาได้ จลู ง่ จงึ รับว่าข้าพเจา้ จะอาสาไป เตียวหยุ กว็ ่า อย่าให้จูล่งไปเลย ข้าพเจ้าจะขออาสาไปเอง จูล่งจึงว่าข้าพเจ้าจะเขียนหนังสือให้ทานบนไว้ จะขอ ทหารสามพันยกไปตีเมืองฮุยเอ๋ียง ถ้าไม่ได้ก็ให้ตัดสีสะข้าพเจ้าเสีย แล้วก็เขียนหนังสือทานบนให้ไว้ เปนสาคญั ขงเบง้ รับทานบนไว้แล้วก็จัดทหารให้จลู ง่ สามพัน www.samkok911.com

ตอนท่ี ๔๔ ๙๓๕ เตียวหุยจงึ วา่ อันทานบนน้ันขา้ พเจ้าก็จะทาใหไ้ ว้บ้าง จะขอไปรบเอาเมอื งฮยุ เอ๋ียงถ้าไม่ได้ก็ ฆ่าเสียเถิด เล่าปี่ได้ฟังก็ตวาดเอาเตียวหุยแล้วว่า เมื่อจูล่งเขารับอาสาทั้งให้ทานบนไว้เหตุใดจึงมาชิง เขาดังน้ี เตียวหุยก็มิได้ว่าประการใด จูล่งก็ลาเล่าป่ีขงเบ้งแล้วคุมทหารสามพันยกไปจะรบเอาเมือง ฮุยเอ๋ียง ม้าใช้คร้ันเห็นกองทัพก็เอาเนื้อความรีบไปบอกเตยี วหอมเจ้าเมืองฮยุ เอ๋ียงว่า บัดน้ีจูล่งทหาร เลา่ ปย่ี กกองทพั มาจะรบเอาเมือง เตียวหอมได้ฟังดังน้ันก็ปรึกษาแก่ทหาร ทั้งปวงว่า เราจะคิดประการใด ตันเอ๋งกับเปาหลง นายทหารจงึ วา่ อันเลา่ ป่ใี ห้ยกทพั มาน้ี ข้าพเจ้าจะ ขออาสาคุมทหารออกไปรบพุ่งต้านทานไว้มิให้มี อันตรายถึงเมือง เตียวหอมจึงตอบว่าท่านอย่าดู หมิ่นเล่าป่ี อันเล่าปี่น้ันเปนเชื้อพระวงศ์พระเจ้า เหี้ยนเต้ มีสติปัญญาสัตย์ซ่ือเปนอันมาก ทั้งกวนอู เตียวหุยซึ่งมีฝีมือกล้าแขงเปนทหารเอก บัดนี้ เล่าปี่ให้จูล่งนายทหารยกกองทัพมาจะตีเอาเมือง เรา อันจูล่งนั้นมีกาลังกล้าหาญนัก ครั้งโจโฉคุม ทหารประมาณร้อยหมื่นมาณทุ่งเตียงบันโบ๋ จูล่ง รบพุ่งหักหาญเข้าออกรวดเร็วเหมือนหน่ึงท่ีเปล่า อันหาทหารมิได้ ซ่ึงท่านยังบังอาจจะไปต่อสู้นั้น เตียวหอม (Zhao Fan) ไม่ได้ ทั้งทหารเราก็น้อย เราจะคิดอ่านอ่อนน้อม จึงจะมีความสุขสืบไป ตันเอ๋งจึงว่า ข้าพเจ้าจะขอ ออกไปรบดูสักคร้ังหน่ึงก่อน แม้ต้านทานไม่ได้จึง อ่อนนอ้ มต่อภายหลงั เตียวหอมก็ว่าตามเถดิ ตนั เอ๋งจึงจัดแจงทหารยกออกไปใกล้ค่ายจูล่ง ฝ่ายจูล่งเห็นดังน้ัน ก็ข่ีม้าถือทวนออกมาหน้าทหาร แล้วร้องว่าตัวกูเปนทหารเล่าป่ี ๆ นั้น เปนเชื้อพระวงศ์แล้วก็เปนน้องของเล่าเปียวผู้ตาย บัดน้ีเล่าป่ีทานุบารุงเล่าก๋ีผู้หลานไว้ แล้วให้ กูยกกองทพั มาปราบปรามเมืองฮุยเอย๋ี งซงึ่ ขนึ้ แกเ่ มืองเกงจิว๋ เหตุใดมงึ จงึ อาจคมุ ทหารออกมาต่อสูด้ ้วย กูอันมีฝีมือนี้ มึงไม่กลัวความตายหรือ ตันเอ๋งจึงตอบว่าอันเมืองฮุยเอ๋ียงน้ีข้ึนแก่เมืองเกงจิ๋วก็จริง แต่บัดน้ีเล่าเปียวก็ตายแล้ว เตียวหอมนายกูจึงเอาเมืองไปขึ้นแก่โจโฉ มึงอย่าอวดฝีมือเลย อันกูจะ สามก๊กวิทยา

๙๓๖ สามกก๊ ฉบบั เจา้ พระยาพระคลงั (หน) ตนั เอง๋ (Chen Ying) อ่อนน้อมเล่าป่ีนั้นหาไม่ จูล่งได้ฟังดังนั้นก็โกรธ ขับม้ารา ทวนเข้ารบด้วยตนั เอ๋งได้ห้าเพลง ตันเอ๋งทานกาลงั จูลง่ ไมไ่ ด้ ก็ขับม้าหนี จูล่งขับม้าไล่ตามไปทันจับตันเอ๋งได้ให้ทหารมัด ไว้แลทหารตันเอ๋งนั้นก็แตก หนีไปส้ิน จูล่งให้แก้มัดออกเสยี แล้วว่าแก่ตันเอ๋งว่าเราไม่ฆ่าชีวิตตัวแล้ว เราจะปล่อยให้ตัว เอาเน้ือความเข้าไปบอกเตียวหอมเจ้าเมืองให้เร่งมาอ่อน น้อม ต่อเราโดยดี ถ้าขัดแขงอยู่เรารบเข้าไปในเมืองได้ก็จะ ฆ่าเสียทั้งบุตรภรรยา ตันเอ๋งมีความยินดีรับคาจูล่งแล้วก็ คานับลากลับเข้าไป จึงเอาเน้ือความน้ันเล่าให้เตียวหอมฟัง เตียวหอมจึงว่าเราได้ห้ามแลว้ ท่านก็ไมฟ่ ัง ขืนยกทัพออกไป สู้รบจนได้ความอัปยศ แล้วเตียวหอมจัดแจงสิ่งของกับตรา สาหรับที่พาทหารประมาณสิบสี่สิบห้าคนออกไป คานับ จูล่ง ๆ รบั เอาตรากบั สงิ่ ของไวแ้ ลว้ เชญิ เตยี วหอมกินโต๊ะ ขณะเมื่อเสพย์สุราอยู่นั้นเตียวหอมจึงว่า นางฮวนซี (Lady Fan) ท่านกับข้าพเจ้าเปนแซ่เดียวกัน แล้วก็เปนชาวเมือง จีนเต๋งด้วยกัน ซึ่งข้าพเจ้าได้ผิดพล้ังน้ันอย่าถือโทษ เลย จะขอเปนพี่น้องกันตามแซ่สืบไป จูล่งมีความ ยนิ ดีถอ้ ยทีถ้อยถามปเี ดือนกัน แลอายุจูลง่ นน้ั แก่กว่า เตียวหอมสี่เดือน เตยี วหอมกเ็ รยี กจูลง่ พี่ คร้นั เวลารุ่ง เช้าเตียวหอมจึงพาจูล่งกับทหารจูล่งเก้าคนสิบคน เข้าเมือง จูล่งปราบปรามราษฎรชาวเมืองให้อยู่เย็น เปนสุข เตียวหอมเชิญจูล่งเข้าไปกินโต๊ะถึงข้างใน ขณะเม่ือเสพย์สุราอยู่นั้น เตียวหอมจึงให้หาพ่ีสะใภ้ ออกมาคานับจูล่ง ๆ เห็นหญิงนั้นรูปงาม จึงถามว่า หญิงน้ีชื่อใดเปนอะไรแก่ท่าน เตียวหอมจึงบอกว่า หญิงน้ีชื่อนางฮวนซี เปนภรรยาเตียวหับพี่ข้าพเจ้า บดั นเ้ี ตียวหบั ตายเสียแลว้ จูลง่ จงึ วา่ พ่ีสะใภ้ท่านเปน www.samkok911.com

ตอนท่ี ๔๔ ๙๓๗ จูลง่ (Zhao Yun) ผู้ใหญ่ซ่ึงจะให้มาคานับเราฉน้ีไม่ควร แล้วจูล่งก็บอกให้นางฮวนซีเข้าไปข้างใน นางฮวนซีก็ลาเข้าไป เตียวหอมจึงว่าแก่จูล่งว่า เตียวหับผู้พี่ข้าพเจ้าตายได้สามปีแล้ว ข้าพเจ้าได้ว่ากล่าวให้นางฮวนซีมี ผัวใหม่ นางฮวนซีวา่ ถา้ ผู้ใดรูปงามมสี ตปิ ัญญาประการหน่ึง มีฝมี อื กล้าหาญลอื ชาปรากฎประการหน่ึง เปนแซ่เดียวกีบเตียวหับประการหน่ึง แมไ้ ดพ้ ร้อมทงั้ สามประการดังน้ีนางอวนซีจึงจะเอาเปนผวั บดั นี้ ข้าพเจ้าเห็นท่านพร้อมทั้งสามประการเหมือนนางฮวนซีว่าไว้ แล้วท่านก็หาภรรยาไม่ ข้าพเจ้าจึงให้ ออกมาคานับหวังจะยกให้เปนภรรยาท่าน จูล่งได้ฟังดังนั้นก็โกรธ ลุกขึ้นตวาดเอาแล้วว่า ตัวท่านกับ เราก็นับถือว่าแซ่เดียวกัน แลนางฮวนซเี ปนพีส่ ะใภข้ องทา่ นก็เหมือนพี่สะใภข้ องเรา เหตุใดท่านมาคิด อ่านทาดังนี้จะมิผิดธรรมเนียมไปหรือ เตียวหอมได้ฟังดังนั้นก็มีความละอายใจ จึงพยักให้ทหารซ่ึงรับ ใช้อยู่น้ันจะให้ทาร้ายจูล่ง ๆ เห็นดังน้ันก็โกรธเข้าผลักเอาเตียวหอมล้มลง แล้วจูล่งก็ลงมาขึ้นม้าพา ทหารสิบคนกลบั ออกมา ณ ค่าย เตียวหอมจึงปรกึ ษากับตนั เอ๋งเปาหลงวา่ บัดน้ีจูล่งโกรธเรา คร้ันเรา จะคุมทหารไปทาการรบพุ่ง จูล่งก็มีฝีมืออยู่เห็นจะสู้เขาไม่ได้ ท่านท้ังสองจะเห็นประการใด ตันเอ๋ง เปาหลงจึงว่า ข้าพเจ้าจะคุมทหารห้ารอ้ ยทาเปนเข้าด้วยจลู ่ง ท่านจงยกกองทัพออกไป แม้จูล่งจะยก ออกมารบท่าน ข้าพเจ้าท้ังสองจะจับจูล่งฆ่าเสีย เตียวหอมเห็นชอบด้วย ตันเอ๋งเปาหลงก็คุมทหาร หา้ ร้อยไปถึงคา่ ยแล้วบอกแก่ทหารจูล่งว่า เราท้ังสองจะขอเขา้ ไปคานบั จูลง่ ทหารจงึ บอกเนอ้ื ความแก่ จูล่ง ๆ ได้ฟังดังน้ันก็คิดว่าตันเอ๋งเปาหลงมาน้ีหวังจะล่อลวงเรา จาจะให้รับเข้ามาจึงจะคิดอ่านจับตวั ให้จงได้ แล้วจูล่งก็ให้ทหารออกไปรับตันเอ๋งเปาหลงเข้ามา ตันเอ๋งเปาหลงคร้ันเข้าไปถึงก็คานับจูล่ง สามก๊กวิทยา

๙๓๘ สามก๊กฉบบั เจ้าพระยาพระคลงั (หน) แล้วว่า ข้าพเจ้าท้ังสองเห็นเตียวหอมทาความผิด ครั้นข้าพเจ้าจะนิ่งอยู่ในเมอื งก็จะพลอยกันตายเสีย ด้วย ข้าพเจ้าจึงพากันออกมาคานับท่านหวังจะเปนบ่าวสืบไป จูล่งได้ฟังดังนั้นก็ทาเปนยินดี จึงเอา เส้ือผ้าให้ตันเอ๋งกับเปาหลงเปนบาเหน็จแล้วให้แต่งโต๊ะเชิญตันเอ๋งเปา หลงเสพย์สุรา ขณะน้ันตันเอง๋ เปาหลงเปนคนมีความคิดน้อย เสพยส์ ุราเมาจนเหลือกาลังก็นอนหลับไป จูลง่ จงึ ให้ทหารจับตวั ตันเอ๋ง เปาหลงมัดไว้ แลว้ ให้จับตวั ทหารท้งั ห้าร้อยมัดเข้าแล้วข่ถู ามว่า ซ่งึ ตนั เอ๋งเปาหลงมาน้ีดีแลร้ายประการ ใด ใหเ้ ร่งบอกตามจรงิ ถา้ อาพรางไวก้ จ็ ะฆา่ เสียใหส้ ้ิน ทหารท้งั น้ันกลวั ก็บอกตามทากลอุบายมา เปาหลง (Bao Long) ฝ่ายจูล่งแจ้งดังนั้นก็ให้เอาตัวตันเอ๋ง เปาหลงไปฆ่าเสีย จึงให้แก้มัดทหารท้ังปวงออกให้ เล้ียงดูแล้วจึงว่าแก่ทหารทั้งห้าร้อยว่า อันตัวตันเอ๋ง เปาหลงคิดร้ายต่อเรา ๆ ก็ให้ฆ่าเสียแล้ว แต่ท่านท้ัง ปวงเปนผนู้ อ้ ยขดั มนั มิไดจ้ ึงมาดว้ ย เราก็จะไวช้ วี ติ ให้ อยู่เลี้ยงบุตรภรรยาสืบไป ถ้าไม่เปนใจด้วยเรา ๆ ก็ จะฆ่าเสียให้ส้ินเชิง เวลาค่าวันน้ีเราจะยกทัพไปตี เมืองฮุยเอย๋ี ง ท่านท้ังปวงจงเปนกองหน้าเข้าไปเรียก ให้ชาวเมืองเปิดประตูรับจะได้หรือมิได้ ทหารท้ังนั้น มีความยินดีจึงชวนกันรับว่าจะทาตาม ครั้นเวลา กลางคืน จูล่งจึงคุมทหารเข้าไปใกล้เชิงกาแพงเมือง ฮุยเอี๋ยง แลเหล่าทหารห้าร้อยจึงร้องเข้าไปว่า บัดน้ี ตันเอง๋ กบั เปาหลงออกไปจบั จลู ง่ ฆ่าเสยี ได้แลว้ ให้เร่ง เปดิ ประตรู บั เราจะเข้าไปแจ้งเนื้อความแก่เตยี วหอม ฝ่ายทหารบนเชิงเทินได้ยินดังนั้นก็จุดคบใส่ปลายไม้ส่องลงมาดู เห็นทหารซ่ึงออกไปกับ ตันเอ๋งเปาหลงก็ไม่มีความสงสัย ก็เอาเนื้อความเข้าไปบอกเตียวหอม เตียวหอมได้ฟังดังนั้นก็มีความ ยินดีด้วยไม่รู้เท่าจูล่ง จึงพาทหารเปิดประตูออกไป หวังจะรับตันเอ๋งเปาหลง จูล่งเห็นดังน้ันจึงขับม้า เข้าไปจับเอาตัวเตียวหอมได้ให้ทหารมัดไว้ แล้วยกเข้าเมืองประกาศแก่ราษฎรทั้งปวงอย่าให้ตกใจ เรามไิ ดท้ าส่งิ ใดใหไ้ ด้ความเดอื ดร้อน ครัน้ เวลารุ่งเช้าจูลง่ ใหแ้ ตง่ หนังสือบอกไปถงึ เล่าปข่ี งเบง้ เลา่ ปีก่ บั ขงเบ้งแจ้งในหนังสือก็มีความยินดี จัดแจงทหารแล้วก็ยกไปเมืองฮุยเอี๋ยง จูล่งคร้ันรู้ว่าเล่าปี่ยกมาจึง ออกไปรับเข้ามาในเมือง แล้วเอาตัวเตียวหอมมาใหเ้ ล่าป่ี www.samkok911.com

ตอนท่ี ๔๔ ๙๓๙ ขงเบ้งจงึ ถามว่าเหตใุ ดใหม้ ัดเตยี วหอมไว้ เตียวหอมจึงบอกเน้อื ความให้ขงเบ้งฟังทกุ ประการ ขงเบ้งได้ฟังดังน้ันจึงให้แก้มัดเตียวหอมเสียแล้วว่าแก่จูล่งว่า เตียวหอมนับถือท่าน จะยกพี่สะใภ้ให้ เปนภรรยาท่านนั้นกด็ ีอยู่อกี เหตใุ ดจงึ ขัดแขง็ เล่า จลู ง่ จงึ ว่าเตียวหอมกับข้าพเจ้าได้ชกั เร่อื งชักแถวเปน แซเ่ ดยี วกนั แล้ว เตียวหอมจะยกพ่สี ะใภ้ให้ขา้ พเจ้าน้ันไม่ควร ด้วยหญิงนนั้ เปนหมา้ ยอยู่ จะมาข่มใจให้ มีผัวน้ันผิดไป ประการหน่ึงข้าพเจ้าก็ยังไม่ไว้ใจ ด้วยเตียวหอมนั้นพึ่งรู้จักกัน เกลือกจะทาอุบาย ประการใด การของท่านซึ่งใช้มาก็จะเสียไป ประการหนึ่งเล่าปน่ี ายข้าพเจ้าคิดอ่านทาการท้ังปวงหวัง จะทานุบารุงแผ่นดินก็ ยังไม่สาเร็จก่อน เล่าป่ีน้ันก็ยังนอนตาไม่หลับลงเปนปรกติ ซ่ึงข้าพเจ้าจะมามี ภรรยานัน้ ไมค่ วร เหมอื นหนึง่ ชิงสุกก่อนหา่ ม คนทง้ั ปวงกจ็ ะคระหานนิ ทาได้ เล่าปไี่ ดฟ้ งั ดังนนั้ จึงว่าแก่จลู ่งว่า การในเมอื งฮยุ เอี๋ยงก็สาเร็จแลว้ เราจะยกใหอ้ ย่ดู ้วยกนั ตาม คาเตียวหอม จูล่งจึงตอบว่า ซึ่งท่านจะให้อยู่ด้วยหญิงหม้ายคนน้ีไม่ควร ประการหน่ึงว่าไร้หญิงสาว แล้วหรอื ประการหน่งึ ทา่ นก็ยังต้งั ตวั ไม่ได้ ซ่ึงจะดว่ นใหม้ ภี รรยาน้นั ข้าพเจ้าไม่ยอม เล่าปไ่ี ด้ฟังดังนั้นก็ สรรเสริญจูล่งว่ามีใจสัตย์ซ่ือนัก จึงให้เงินทองเปนบาเหน็จความชอบแก่จูล่งเปนอันมาก แล้วเอาตรา สาหรบั ทน่ี ัน้ คืนให้เตียวหอมเปนเจ้าเมืองฮุยเอี๋ยงอยู่ดังเกา่ เตียวหุยเห็นดังนั้นจึงว่าแก่ขงเบ้งว่า จูล่งได้อาสามีความชอบแล้ว บัดน้ีข้าพเจ้าจะขอทหาร สามพันอาสายกไปตีเมืองบุเหลงจับเอาตวั กิมสวนมาให้ ท่าน จะได้เปนความชอบไว้บ้าง ขงเบ้งจึงว่า แกเ่ ตยี วหยุ วา่ เมอ่ื จลู ง่ อาสานั้นก็เขยี นหนงั สือสัญญาไวแ้ ก่เรา แลทา่ นจะไปตเี มืองบุเหลงบดั น้ี จงเขียน หนังสอื สัญญาใหเ้ ราไว้กอ่ น เตียวหุยจึงเขียนหนังสอื สญั ญาให้ขงเบง้ ว่า ข้าพเจา้ จะขออาสาไปตีเมืองบุ เหลงจับเอาตวั กมิ สวนมาให้ได้ แมไ้ ม่ได้กใ็ หต้ ดั สสี ะเสยี เถดิ แล้วเตยี วหยุ กล็ าขงเบง้ คมุ ทหารสามพนั รบี ยกไปถึงเมอื งบุเหลง กใ็ ห้ต้ังค่ายมัน่ อยู่นอกเมือง ฝ่ายกมิ สวนเจ้าเมืองร้วู า่ เตียวหยุ ยกมา กจ็ ัดแจงตระเตรยี มทหารให้พร้อมจะยกออกรบ ขงจี ท่ีปรึกษาจึงว่าแก่กิมสวนว่า ซ่ึงท่านจะออกรบกับเตียวหุยน้ันไม่ควร ด้วยเล่าปี่เปนเชื้อวงศ์พระเจ้า เหี้ยนเต้ แล้วก็มีสตปิ ัญญาน้าใจโอบอ้อมอารตี ่ออาณาประชาราษฎรท้ังปวง เตียวหุยซ่ึงเปนน้องเลา่ ป่ี ยกมาบัดนี้เล่าก็มีกาลังกล้าหาญนัก เห็นเราจะสู้ไม่ได้ ขอท่านออกไปนบนอบขอออกแก่เตียวหุยเถิด จะได้เปนสขุ สบื ไป สามกก๊ วิทยา

๙๔๐ สามก๊กฉบับเจา้ พระยาพระคลงั (หน) กิมสวนได้ฟังดังน้ันก็โกรธ จึงว่าแก่ขงจีว่า ตัวนี้คิด เปนใส้ศึกเข้าด้วยเตียวหุยจึงเจรจาย่อท้อฉนี้ แล้วก็สั่งทหารให้ เอาตัวขงจีไปฆ่าเสยี ท่ีปรึกษาแลทหารทั้งปวงจึงว่า ท่านจะทา ศึกคร้ังน้ีเปนการใหญ่อยู่ ซึ่งท่านจะฆ่าท่ีปรึกษาเสียนั้นไม่ควร ขอให้ยกโทษไว้ก่อน กิมสวนได้ฟังดังน้ันก็เห็นชอบด้วยจึงยก โทษขงจีไว้ แล้วกิมสวนก็จัดแจงทหารยกออกไปไกลเมืองทาง สองร้อยเส้น พบกองทัพเตียวหุยยกมาก็หยดุ ทหารไว้ เตียวหยุ ขมี่ ้าถอื ทวนออกมายนื อยู่หน้าทหารท้ังปวงแล้วร้องถามว่า ผใู้ ด จะออกมาสู้กับเรา กิมสวนได้ฟังดังน้ันจึงถามทหารทั้งปวงว่า ผู้ใดจะอาสาออกสู้กับเตียวหุยได้บ้าง ทหารทั้งปวงกลัวฝีมือ กิมสวน (Jin Xuan) เตียวหุยก็น่ิงอยู่สิ้น กิมสวนเห็นทหารทั้งปวงนิ่งอยู่ดังนั้นก็ขับ ม้าออกรบกบั เตยี วหยุ ๆ เห็นกมิ สวนควบมา้ ออกมาก็ตวาดด้วยเสียงอนั ดัง กิมสวนตกใจควบมา้ หนีจะ เขา้ เมอื ง เตยี วหุยกย็ กทหารตามไป ขงจแี ลทหารท้งั ปวงซง่ึ อยใู่ นเมอื งน้นั เหน็ กิมสวนแตกหนเี ตยี วหุย มาใกล้ถึงเชิงกาแพง ก็ชวนกันเอาเกาทัณฑ์ยิงระดมต้านทานไว้ กิมสวนตกใจแลขึ้นไปเห็นขงจียืนอยู่ บนเชิงเทิน ขงจีจึงร้องว่าแก่กิมสวนว่า การคร้ังน้ีเราก็ได้ห้ามท่านไว้แต่เดิมทีแล้วไม่ฟังเรา บัดนี้ ชาวเมืองทั้งปวงก็สมัคเปนใจด้วยเลา่ ป่ีสิ้น ขงจีก็เอาเกาทัณฑ์ยิงลงไปถูกท่ีหน้าผากกิมสวนตกจากม้า ทหารท้ังปวงเหน็ ดังนนั้ จะใคร่ได้ความชอบกต็ ดั เอาสสี ะกิมสวนไปให้เตยี วหยุ ฝ่ายขงจีก็เปิดประตูเมืองพาทหารออกมาคานับ เตียวหุย ๆ กม็ ีความยนิ ดพี าเอาตวั ขงจีมาหาเลา่ ปีข่ งเบ้ง ณ เมือง ฮุยเอี๋ยง แล้วเสนอความชอบขงจีเปนอันมาก เล่าปี่ขงเบ้งก็มี ความยินดี พากันยกทหารมา ณ เมืองบุเหลง เล่าป่ีจึงมอบตรา สาหรับท่ีให้ขงจีเปนเจ้าเมือง เล่าปี่ขงเบ้งจึงให้ทหารถือหนังสือ ไปให้กวนอู ณ เมืองเกงจิ๋ว ในหนังสือน้ันเปนใจความว่า เรายก ทัพมาตีได้เมืองเลงเหลงแล้ว จูล่งยกไปตีเมืองฮุยเอี๋ยง เตียวหุย ไปตีเมืองบุเหลงก็ได้สาเร็จแล้ว ตัวเราแลทหารทั้งปวงก็เปนสุข อยู่หาอนั ตรายมิได้ ขงจี (Gong Zhi) www.samkok911.com

ตอนที่ ๔๔ ๙๔๑ กวนอูได้แจ้งดังนั้นจึงตอบหนังสือไปถึงเล่าปี่เปนใจความว่า ข้าพเจ้ากวนอูคานับมาถึงพี่ ดว้ ยขา้ พเจา้ แจ้งวา่ ทา่ นมคี วามสขุ หาอันตรายไม่ก็มีความยนิ ดนี กั แลเมอื งฮุยเอย๋ี งเมืองบเุ หลงน้ัน จลู ง่ กับเตียวหุยก็รบได้แล้ว ยังแต่เมืองเตียงสามิได้อ่อนน้อมต่อท่าน ข้าพเจ้าผู้มีสติปัญญาอันน้อยจะขอ อาสาไปรบเอาให้ได้ ทหารก็ลากวนอูเอาหนังสือน้ันมาให้แก่เล่าป่ี ๆ แจ้งดังนั้นก็มีความยินดี จึงให้ เตียวหยุ ไปอยรู่ ักษาเมอื งเกงจิ๋วใหก้ วนอูมา ณ เมอื งบเุ หลง ฝา่ ยขงเบ้งจงึ แกลง้ วา่ กบั กวนอูวา่ เมอื่ จลู ่งกบั เตียวหยุ ยกไปตีเมืองฮุยเอ๋ียงแลเมืองบเุ หลงได้ น้ัน ก็เอาทหารไปแต่คนละสามพัน แลเมืองเตยี งสาน้ันเดมิ ขึ้นแก่เมืองเกงจิ๋ว เล่าเปียวจึงให้เลา่ ผวนผู้ เปนหลานเปนเจ้าเมือง ครน้ั เล่าเปียวหาบญุ ไม่ เมืองเตียงสาไปขน้ึ แก่เมอื งฮูโต๋ โจโฉตง้ั ใหฮ้ นั เหยี นเปน ผู้ใหญ่อยู่รักษาเมือง ฮันเหียนเปนคนหาสติปัญญาไม่ จะทาการส่ิงใดมิได้พิเคราะห์ แล้วข่มเหงให้ ราษฎรท้ังปวงได้ความเดือดร้อน ราษฎรชวนกันเอาใจออกหากอยู่ส้ิน บัดน้ีเกรงอยู่แต่ทหารเอกคน หนึ่งช่ือฮองตงชาวเมืองลาเอ๋ียง อายุได้หกสิบปีมีกาลังกล้าหาญ เดิมเปนทหารเล่าผวน คร้ันเล่าผวน ออกจากที่เจ้าเมืองแล้ว ฮองตงจึงสมัคเข้าทาการอยู่ด้วยฮันเหียน แลท่านจะยกไปรบเมืองเตียงสา บดั นี้ จาจะเอาทหารไปให้มากจงึ จะได้ เพราะฮองตงมีฝีมอื อยู่ สามก๊กวิทยา

๙๔๒ สามกก๊ ฉบับเจ้าพระยาพระคลงั (หน) กวนอูได้ฟังดงั น้ันก็คดิ มานะจึงวา่ แก่ ขงเบ้งว่า ข้าพเจ้าจะกลัวอันใดกับฮองตงซึ่ง เปนคนแก่ ข้าพเจ้าจะเอาแต่ทหารในสมัค พัคพวกข้าพเจ้าห้าร้อยยกไปตีเมืองเตียงสา ตัดเอาสีสะฮันเหียนฮองตงมาให้ท่านจงได้ เล่าปี่จึงว่าแก่กวนอูว่า น้องเราอย่าเพ่อดูหมิ่น ฮองตงก่อน ถึงแก่ก็จริงแต่มีกาลังกล้าหาญ เขม้ แข็งนัก ซ่ึงเจ้าจะเอาทหารไปแตห่ ้ารอ้ ยนน้ั พย่ี งั ไม่ไว้ใจเกลือกจะเสยี ที กวนอไู ด้ฟังดังนัน้ ครั้นจะเอาทหารไปอีก กผ็ ดิ คาซงึ่ ว่าไวก้ ับขงเบ้ง กวนอกู ล็ าเล่าปีก่ บั ขงเบ้ง พาทหารยกไปเมืองเตียงสา คร้ันกวนอูไปแล้วขงเบ้งจึงว่าแก่เล่าปี่ว่า กวนอูยกไปครั้งน้ีพูดจาดูหมิ่น ฮองตงนักเกลือกจะทาการไม่สาเร็จ จาเราจะยกทหารหนุนไปอีก เล่าป่ีเห็นชอบด้วย ก็จัดแจงทหาร กบั ขงเบ้งยกตามกวนอูไป ฝ่ายฮันเหียนเจ้าเมืองเตียงสา ครั้นรู้ว่ากวนอูยกทัพมาจึงปรึกษากับฮองตงว่า ท่านจะคิด อ่านป้องกันประการใด ฮองตงจึงว่าท่านอย่าวิตกเลย จะกลัวอนั ใดกบั กวนอู ถึงมาทว่าจะยกทหารมา สกั พนั หนึง่ ก็จะตายดว้ ยเกาทณั ฑ์แลง้าวของขา้ พเจา้ เอยี วเหลงนายทหารจงึ ว่าแกฮ่ ันเหียนวา่ ซ่ึงจะไป รบกับกวนอูน้ันอยา่ เพอ่ ให้ร้อนถึงฮองตงก่อนเลย ข้าพเจ้าจะอาสาไปจับกวนอูมาให้ได้ ฮันเหียนได้ฟงั ดังนั้นก็มีความยินดี จึงเกณฑ์ทหารให้พันหน่ึง เอียวเหลงก็ลาฮันเหียนยกทหารออกจากเมืองทาง ห้าร้อยเส้น พอกวนอูยกมาถึงเอียวเหลงก็ขับม้าออกหน้าทหาร กวนอูเห็นดังนั้นก็ควบม้าเข้ารบ กับเอียวเหลงได้สามเพลง กวนอูเอาง้าวฟันถูกเอียวเหลงตกม้าตาย แล้วก็ไล่ฆา่ ฟนั ทหารเอียวเหลงไป จนเชิงกาแพง ฮันเหียนเห็นดงั นั้นก็ตกใจ จึงให้ฮองตงคุมทหารหา้ ร้อย ยกออกไปรบกับกวนอู ๆ เห็น ฮองตงขี่ม้าคุมทหารออกมา จึงร้องถามว่าท่านนี้ช่ือฮองตงแลหรือ ฮองตงจึงตอบว่าท่านรู้จักช่ือเรา แล้วเหตุใดจึงบงั อาจมาสรู้ บกับเรา หากลัวความตายไมห่ รอื กวนอจู ึงตอบว่า เรายกมาประสงค์จะเอา สีสะท่าน ฮองตงได้ฟังดังน้ันก็โกรธ ขับม้าเข้ารบกับกวนอูได้ร้อยเพลงยังไม่แพ้ชนะกัน ฮันเหียนยืนดู บนเชิงเทินเห็นฮองตงรบกับกวนอูนานนัก คิดเกรงอยู่ว่าฮองตงชรากาลังน้อยจะเสียทีแก่กวนอู จึงตี มา้ ฬอ่ เรียกฮองตงใหย้ กทหารกลบั เขา้ เมือง www.samkok911.com

ตอนท่ี ๔๔ ๙๔๓ ฮองตง (Huang Zhong) สามกก๊ วิทยา

๙๔๔ สามกก๊ ฉบบั เจ้าพระยาพระคลงั (หน) ฝ่ายกวนอูกย็ กทหารกลบั เขา้ คา่ ยแล้วคดิ ว่า เวลาวนั นีเ้ รารบกบั ฮองตงถงึ รอ้ ยเพลงก็ยังมิแพ้ ชนะกัน เวลาพรุ่งน้ีเราจะทากลอบุ ายลวงฮองตงเอาชัยชนะให้จงได้ ครัน้ เวลาเชา้ กวนอคู ุมทหารเขา้ ไป ถึงเชิงกาแพงแล้วร้องเรียกฮองตง ฮันเหียนเห็นดังน้ันก็ให้ฮองตงยกทหารออกรบกับกวนอูได้ห้าสิบ เพลง กวนอแู กลง้ ทาเปนแพ้ชักมา้ หนี ฮองตงก็ไล่ตามไป ม้านั้นพลาดฮองตงตกจากม้าล้มลงอาวธุ พลดั จากมือ กวนอูเหลียวมาเงื้อง้าวขึ้นจะฟัน แล้วได้คดิ ว่าเราได้ออกปากไว้ว่า ผู้ใดไม่มีอาวุธอยกู่ ับมอื เรา จะไม่ทาอันตราย บัดนี้ฮองตงล้มลงแล้วอาวุธพลัดมือไป คร้ันเราจะฆ่าเสียก็ไม่ควร กวนอูจึงว่าแก่ ฮองตงวา่ ครั้งนีเ้ ราไว้ชีวติ ทา่ น ๆ จงกลับเขา้ เมอื งเถิด เอามา้ ตัวอนื่ ข่อี อกมาสู้กับเราใหม่ ฮองตงได้ฟังดังน้ันก็ขึ้นม้าพาทหารกลับเข้าเมือง ฮันเหียนจึงถามฮองตงว่าเหตุใดท่านจึง ตกม้า ฮองตงจึงบอกว่า ม้าตัวนี้มิได้ข่ีออกทาศึกนานแล้วจึงพลาดล้มลง ฮันเหียนจึงว่า ท่านก็มีฝีมือ เข้มแขงแม่นเกาทัณฑ์หาผู้เสมอมิได้ เหตุใดท่านจึงไม่เอาเกาทัณฑ์ยิงกวนอู ฮองตงจึงว่า เวลาวันน้ี รบพงุ่ ติดพันกนั อยู่ ครนั้ จะยิงเกาทณั ฑ์ก็ไมท่ ันที เวลาพรุ่งนข้ี า้ พเจ้าจะทาเปนแพ้ลวงกวนอูให้ไล่มาถึง เชิงกาแพงเมือง แล้วจึงจะเอาเกาทณั ฑ์ยิงกวนอใู หไ้ ด้ www.samkok911.com

ตอนท่ี ๔๔ ๙๔๕ สามก๊กวิทยา

๙๔๖ สามกก๊ ฉบบั เจา้ พระยาพระคลงั (หน) ฮนั เหียน (Han Xuan) ฮันเหียนจึงเอาม้าซึ่งขี่นั้นให้ฮองตง ฮองตงก็ลา ฮันเหียนไปท่ีอยู่แล้วจึงคิดว่า เขาลือมาว่ากวนอูมีความสัตย์ก็ พ่ึงเห็นประจกั ษ์ครง้ั นี้ กวนอูไว้ชีวิตเรามีคณุ ต่อเราเปนอนั มาก เวลาพรุ่งนีเ้ ราจะเอาเกาทัณฑย์ ิงกวนอูให้ตายเสียนัน้ หาควรไม่ ครั้นจะไม่ยงิ เลา่ ฮนั เหยี นก็จะลงโทษแก่เรา ฮองตงคิดวิตกดงั นี้ จนเวลารุ่งเช้า ทหารเอาเนื้อความมาบอกว่า กวนอูขึ้นม้ามา ยืนคอยจะรบอยู่ใกล้เชิงกาแพง ฮองตงได้ฟังดังนั้นก็ข้ึนม้า คุมทหารออกจากเมือง ฝ่ายกวนอูคิดประมาทหมายจะเอาชัยชนะให้ได้ คร้ันเห็นฮองตงยกออกมาก็ขับม้าเข้ารบได้ สามสิบเพลง ฮองตงทาเปนแพ้ชักม้าหนี กวนอูควบม้าไล่ตามไป ฮองตงจึงเหลียวหลังมาเอาแต่คัน เกาทัณฑ์น้าวสายมิได้ใส่ลูกยิงกวนอูสองครั้ง กวนอูคอยจะหลบก็ไม่เห็นลูกเกาทัณฑ์ก็มีใจกาเริบ จึงควบม้าไล่ขยกิ เคียงตามไป ฮองตงหนีไปถงึ เชิงกาแพงเห็นกวนอูไล่ใกล้เข้ามา จึงเอาเกาทัณฑ์ใสล่ ูก ยิงไปให้ถูกแต่พู่หมวกกวนอู ๆ ตกใจควบม้ากลับมาค่าย ฮองตงกลับเข้าเมือง กวนอูจึงคิดว่าเขาลือ วา่ ฮองตงแมน่ เกาทณั ฑ์ก็จริงอยู่ เวลาวนั นฮ้ี องตงคดิ ถึงคณุ เราซ่ึงไว้ชวี ิตไมฆ่ ่าเสยี จึงยิงเกาทัณฑ์ให้ถูก แต่พู่หมวกเรา www.samkok911.com

ตอนที่ ๔๔ ๙๔๗ ฝ่ายฮันเหียนเมื่อฮองตงกับกวนอูรบ กันน้ันยืนดูบนเชิงเทิน เห็นฮองตงยิงเกาทัณฑ์ มิได้ใส่ลูกก็โกรธ ครั้นฮองตงกลับเข้ามา ก็สั่ง ทหารให้จับเอาตัวฮองตงไปฆ่าเสีย ฮองตงจึงว่า จะให้ฆ่าข้าพเจา้ เสยี นดี้ ้วยผิดสิง่ ใด ฮันเหียนจึงว่า เมื่อแรกกวนอูยกมาตัวรับอาสาว่าจะเอาชัยชนะ ให้ได้ เราแกล้งดูตัวทาศึกกับกวนอูมาถึงสามวัน แล้วก็หาแพ้ชนะกันไม่ เวลาวานน้ีแกลง้ ทาให้เสยี ทีแก่กวนอูแตกพ่ายมาคร้ังหนึ่งแล้ว เราก็มิได้เอา โทษ มาวันน้ียิงเกาทัณฑ์มิได้ใส่ลูก ครั้นภายหลัง ยิงให้ถูกแต่พู่หมวก ตัวคบคิดกับกวนอูมิได้มีใจ เจ็บร้อนทาการด้วยเรา แม้จะไม่ฆ่าเสียบัดนี้คน ท้ังปวงก็จะดูเย่ียงอย่างกันต่อไป ทหารแลท่ี ป รึ ก ษ า ท้ั ง ป ว ง ก็ คิ ด อ่ า น จ ะ ข อ โ ท ษ ฮ อ ง ต ง ฮองตง (Huang Zhong) ฮั น เ หี ย น จึ ง ว่ า กั น ไ ว้ ห วั ง จ ะ มิ ใ ห้ ผู้ ใ ด ข อ โ ท ษ วา่ ฮองตงกระทาความผิดโทษถึงส้ินชีวิตเราจะฆ่าเสีย ถา้ ผู้ใดขอโทษกจ็ ะเอาโทษผู้นั้นเสมอด้วยฮองตง ว่าแล้วกเ็ ร่งทหารใหเ้ อาตวั ฮองตงไปฆา่ เสยี ทหารก็จับเอาตัวฮองตงไป อุยเอ๋ียน (Wei Yan) ขณะนั้นอุยเอ๋ียนชาวเมืองงีเอี๋ยง เมื่อเล่าปี่ไป รบเมืองซงหยงนั้น อุยเอ๋ียนจะไปอยู่กับเล่าป่ีก็ไม่พบ จึง มาทาการอยดู่ ว้ ยฮันเหียน ๆ หารู้จักคนมีฝมี อื แลหาฝีมือ ไม่ ก็มิได้ชุบเลี้ยงอุยเอ๋ียน แต่ใช้เปนทหารเลวอยู่ ครั้น อยุ เอ๋ียนรู้ว่าฮนั เหยี นใหท้ หารเอาตัวฮองตงนายทหารเอก ไปจะฆ่าเสียดัง นั้น ก็ว่ิงตามไปจับทหารนั้นฆา่ เสยี ชิงเอา ตัวฮองตงมาได้ แล้วร้องประกาศแก่ชาวเมืองท้ังปวงว่า ฮองตงน้ีเปนหลักเมืองเตียงสา ฮันเหียนจะให้ฆ่าฮองตง เสียก็เหมอื นฆา่ ราษฎรทั้งปวงเสยี เราจึงชิงไว้ บัดนี้เราจะ คิดอ่านฆ่าฮันเหยี นเสีย ผู้ใดจะเข้าดว้ ยเราบา้ ง สามก๊กวิทยา

๙๔๘ สามกก๊ ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง(หน) ฝ่ายชาวเมืองท้ังปวงมีใจ เจ็บแค้นชังฮันเหียนอยู่แล้ว ก็สมัค เข้าด้วยอุยเอ๋ียนเปนอันมากจะไปทา อันตรายฮันเหียน ฮองตงจะห้าม ปรามสักเท่าใดอุยเอ๋ียนก็ไม่ฟัง พา เอาชาวเมืองทั้งปวงบุกรุกขึ้นไปบน เชิงเทิน เห็นฮันเหียนนั่งอยู่ อุยเอี๋ยน ก็วิ่งเข้าไปเอาดาบฟันฮันเหียนตัว ขาดเปนสองท่อน แล้วก็ตัดเอาสีสะ ขึ้นม้าพาทหารทัง้ ปวงออกไปหากวนอู ณ คา่ ย กวนอูมีความยินดีจึงยกทหารเขา้ ต้ังอยู่ในเมืองเตียงสา แล้วให้ทหารไปเชิญฮองตง ๆ เห็นว่ากวนอูมิได้นับถือ ให้แต่ทหารไปเชิญตัวดังน้ันก็บอกป่วยเสียมิ ได้มา กวนอจู งึ แตง่ หนงั สอื ตามซึ่งได้ทาการทัง้ ปวง แลได้อุยเอ๋ยี นกับฮองตงน้นั แจง้ ไปยงั เลา่ ปี่ขงเบง้ ฝ่ายเลา่ ปีข่ งเบ้งยกตามกนั มาถึงกลางทาง เหน็ ธงเขยี วสาหรับเรยี กทหารซึ่งแห่หน้าเล่าปี่นั้น กลับม้วนเข้ากับคัน แล้วมีกาตัวหน่ึงบินมาแต่ทิศใต้ร้ องเปนสองเสียงแล้วก็บินไปทิศเหนือ เล่าป่ีเห็นอัศจรรย์ประหลาทจึงถามขงเบ้งว่า ซึ่งบังเกิดดังน้ีกวนอูไปตีเมืองเตียงสาจะได้หรือมิได้ ประการใด ขงเบ้งจับยามดูก็รู้แจ้งจึงบอกว่า บัดนี้กวนอูได้เมืองเตียงสาแล้ว ได้ทหารเอกด้วย เวลาบ่ายวันนจ้ี ะรู้ขา่ ว ครั้นเวลาบ่ายทหารซึ่งกวนอูให้ถือหนังสือไปถึง ก็เข้าไปหาเล่าปี่แจ้งเนื้อความท้ังปวง แล้ว เอาหนังสือน้ันส่งให้เล่าป่ี ๆ แจ้งใน หนังสือก็มีความยินดี พาขงเบ้งรีบ ยกทหารไปถึงเมืองเตียงสา กวนอูก็ ออกมารับแลว้ เชิญเล่าปีข่ งเบง้ เข้าไป ในเมือง จึงเล่าเนื้อความซึ่งได้รบ กบั ฮองตงใหเ้ ล่าป่ีฟงั ทกุ ประการแล้ว บอกว่า บดั นีข้ า้ พเจา้ ใหท้ หารไปเชิญ ตวั ฮองตง ๆ กบ็ อกป่วยเสียมไิ ดม้ า www.samkok911.com

ตอนที่ ๔๔ ๙๔๙ เล่าปี่ได้ฟังดังน้ันก็คิดว่าฮองตงเปนผู้ใหญ่มีทิฏฐิมานะอยู่ กวนอูให้ทหารไปหาตัวจึงมิได้มา จาเราจะไปเองจึงจะควร แล้วเล่าปี่ก็ไปหาฮองตง ณ บ้าน ฮองตงเห็นเล่าป่ีมาก็มีความยินดี ออกมา คานับเล่าป่ีนอกบ้าน เล่าป่ีก็พูดจาเกลี้ยกล่อมฮองตง ๆ ก็สมัคยอมเปนทหารอยู่ด้วย แล้วเล่าป่ีก็พา ฮองตงมาทีอ่ ยู่ ฮองตงอ้อนวอนเล่าป่ีขอเอาศพฮนั เหียนไปฝังไวน้ อกเมืองทศิ ตวันออก เล่าปี่กย็ อมให้ กวนอู จึงพาอุยเอี๋ยนเข้าไปคานับเล่าปี่ขงเบ้งแล้วเล่าความชอบให้ฟัง ขงเบ้งได้ฟังดังน้ันก็สั่งทหารให้เอาตัว อุยเอ๋ียนไปฆ่าเสีย เล่าปี่ตกใจจึงถามว่า อุยเอี๋ยนคิดอ่านฆ่าฮันเหียนเสียก็มีความชอบต่อเราอีก แลท่านจะให้ฆ่าเสียน้ันด้วยความผิดส่ิงใด ขงเบ้งจึงว่า ผู้ใดกินเข้าแดงท่านแลฆ่าท่านผู้มีคุณเสีย ผู้น้ันเปนคนหากตัญญูไม่ ผู้ใดอาศรัยอยู่ในแผ่นดินของท่านแล้วคิดยกเอาแผ่นดินไปให้ผู้อื่นเสีย ผู้นนั้ เปนคนหาความสตั ยไ์ ม่ อยุ เอยี๋ นนม้ี ไิ ด้มคี วามสัตย์แลกตญั ญู ซ่งึ จะเลย้ี งไวน้ ้นั ไม่ควร อนงึ่ ข้าพเจ้า พิเคราะห์ดูในลักษณะอุยเอ๋ียนนั้นเห็นหาตรงต่อผู้มีคุณไม่ ถึงมาทว่าเราจะเลี้ยงไว้นานไปก็จะทรยศ เปนมั่นคง เล่าปี่จึงว่าท่านว่าน้ีก็ชอบอยู่ แต่จะฆ่าอุยเอี๋ยนเสียน้ันเรายังจะทาการศึกสืบไปเม่ือหน้า ผู้ซึ่งจะมาสมัคทาความชอบอยู่ดว้ ยกจ็ ะเสยี ใจ ทา่ นจงงดโทษอยุ เอีย๋ นไวส้ กั ครง้ั หนง่ึ กอ่ น สามกก๊ วิทยา

๙๕๐ สามกก๊ ฉบับเจา้ พระยาพระคลงั (หน) ขงเบง้ ได้ฟังกเ็ หน็ ชอบดว้ ย จงึ ชี้มอื ว่าแก่อุยเอี๋ยนว่า คร้ังน้ีเราจะยกโทษตัวคร้ัง หนึ่ง ตั้งแต่นี้ต่อไปเม่อื หนา้ ตวั อยา่ ได้คดิ อ่าน ทรยศตอ่ ท่านผู้มคี ณุ สบื ไป แมไ้ มฟ่ งั คาเราจะ ตัดสีสะตัวเสีย อุยเอี๋ยนก็รับคาขงเบ้งแล้ว คานับลาไปท่ีอยู่ ฮองตงจงมาหาเล่าปี่แล้ว บอกวา่ บดั นเี้ ล่าผวนหลานเลา่ เปียวยังอยู่ใน เมืองน้ี ขอให้หามาตั้งเปนเจ้าเมืองจึงจะ สมควร ด้วยเล่าผวนเปนเชื้อสายอยู่ในท่าน เล่าปี่ได้ฟังดังนั้นก็มีความยินดี จึงให้ทหารไปเอาตัว เลา่ ผวนมาตงั้ ใหเ้ ปนใหญ่ควบคุมทหารอยรู่ ักษาเมือง ฝ่ายเล่าปี่ปราบปรามหัวเมืองส่ีตาบลสาเร็จแล้ว ได้ทหารแลที่ปรึกษาเปนอันมาก ก็พา ขงเบ้งกวนอูจูล่งยกทหารกลับมาเมืองเกงจิ๋ว จึงเปลี่ยนช่ืออ่าวอิวกังปากน้าเมืองเกงจ๋ิว ชื่อว่าอ่าว กังอั๋น เล่าป่ีซ่องสุมสเบียงอาหารเบี้ยหวัดสาหรับแจกขุนนางแลทหารไว้เปนอันมาก แล้วจัดแจงให้ ทหารทม่ี ีฝมี อื ไปต้งั ตรวจตะเวนรักษาปากนา้ แลด่านทุกตาบล www.samkok911.com