สามก๊ก ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง (หน) ตอนที่ ๓๖

๗๔๒ สามกก๊ ฉบบั เจ้าพระยาพระคลงั (หน) ขงเบ้ง จึงว่าแก่เล่าปี่ว่า ท่านมีชัย แก่แฮหัวตุ้นครั้งน้ี ท่านอย่าเพ่อยินดีก่อน เห็นว่าโจโฉจะยกกองทัพมาตอบแทนแก้ แค้นท่านเปนมัน่ คง เล่าปี่จึงถามว่า ถ้าฉนน้ั ท่านจะคิดประการใดเล่า ขงเบ้งจึงว่า ซ่ึงเข้าพเจ้าจะคิดอ่านต่อส้โู จโฉน้ันพอจะได้ อยู่ แต่มาเห็นว่าเมืองซินเอี๋ยนี้คับแคบนัก จะคิดอ่านผ่อนปรนยาก บัดน้ีเล่าเปียวก็ ป่วยหนักอยู่ แต่ก่อนก็ได้อนุญาตว่าจะให้เมืองเกงจ๋ิวแก่ท่าน ครั้งนี้ก็ได้ท่วงทีอยู่แล้ว แม้ท่านยกไป เมืองเกงจ๋ิว ถึงมาทว่าโจโฉจะยกกองทัพมา ก็จะคิดอ่านผ่อนผันทาการรบพุ่งได้ถนัด เพราะเมือง เกงจ๋ิวกว้างขวางเปนเมืองใหญ่ เลา่ ปี่จึงวา่ ทา่ นว่าดงั นกี้ ็ชอบอยู่ แตท่ วา่ เล่าเปียวมคี ุณแกเ่ รามาแตก่ ่อนเปนอันมาก ครนั้ จะ ยกไปบัดน้ีก็เหมือนไปชิงเมืองท่านอยู่ ขงเบ้งจึงว่า ซ่ึงข้าพเจ้าว่าน้ีใช่จะให้ท่านทาร้ายแก่เลา่ เปียวน้นั หาไม่ อันเมืองเกงจิ๋วนั้นก็จะได้แก่ท่านเปนม่ันคงอยู่ แม้มิยกไปตามคาข้าพเจ้านานไปจะมีอันตราย เม่ือมีเหตุขึ้นแล้วท่านจึงจะรู้จักสานึก เล่าป่ีจึงว่า ถึงมาทว่าจะมีอันตรายประการใดก็ดี ตัวเราก็จะสู้ ตาย ซ่งึ จะทรยศตอ่ ผมู้ ีคุณนนั้ เราทามไิ ด้ ขงเบง้ จงึ ว่า ซ่ึงท่านมเิ ต็มใจท่ีจะทาตามถ้อยคาขา้ พเจ้าก็ตาม อธั ยาศัยเถิด จึงจะคดิ อา่ นผ่อนผนั ต่อไป ฝ่ายแฮหัวตุ้นครนั้ ยกไปถึงเมืองฮูโต๋ ก็มัด ตัวเข้าไปหาโจโฉโดยคานับ ว่าบัดนี้โทษข้าพเจ้าถงึ ส้ินชีวิตแล้ว ด้วยข้าพเจ้ามคี วามประมาทมไิ ดร้ ู้เท่า กลขงเบ้ง จึงเสียทหารล้มตายเปนอันมาก เมื่อ ข้าพเจ้าจะไปนั้นก็ได้สัญญาไว้ว่า ถ้าไม่ได้ตัวเล่าปี่ ขงเบ้งมาก็ให้ตัดสีสะข้าพเจ้าเสีย ซ่ึงโทษข้าพเจ้า ผดิ ตามแตท่ า่ นจะทาโทษ www.samkok911.com

ตอนที่ ๓๖ ๗๔๓ โจโฉเห็นแฮหัวตุ้นทาโทษตัวเข้ามา ดังนั้นก็มีความเอ็นดู จึงให้แก้มัดเสียแล้วว่า ซึ่งท่านไปทาการสงครามให้เสียทีแก่ข้าศึกมา ฉนี้ โทษท่านก็ถึงตาย แต่ทว่าตัวท่านมี ค ว า ม ช อ บ ใ น ก า ร ส ง ค ร า ม ม า แ ต่ ก่ อ น เ ป น อันมาก โทษน้ันเราจะยกไว้คร้ังหน่ึง แล้วว่า ธรรมดาชาติทหารทาการสงครามมาก็มีชนะ แลแพ้ทุกคน แฮหัวตุ้นยินดีคานับแล้วจึงว่า ข้าพเจ้ายกไปคร้ังน้ีอิก๋ิมแลลิเตียนก็ได้ตักเตือนให้สติอยู่ แต่ทว่าข้าพเจ้าทาการล่วงเกินดื้อดึงไป จงึ เสยี ท่วงทีทงั้ นีเ้ พราะประมาท โจโฉได้ฟังดังนั้นก็ปูนบาเหน็จรางวัลแก่ลิเตียนอิกิ๋มโดยความชอบแล้วจึง ว่า ทุกวันนี้เรามี ความวิตกอยแู่ ต่เลา่ ปกี่ ับซุนกวนสองคนนี้ใหญห่ ลวงนัก นอกกว่านนั้ เรามไิ ดป้ รารมเลย แลบัดน้ีการศึก ก็ได้กระทาติดพันกันเข้าแล้ว จะคิดกาจัดเล่าป่ีแลซุนกวนเสียให้จงได้ แผ่นดินจึงจะราบคาบเปนสุข สืบไป โจโฉก็ให้เกณฑ์ทหารห้าสิบหม่ืน ตั้งให้โจหยินโจหองคุมทหารสิบหม่ืนเปนกองหน่ึง ให้เตียวเลี้ยวเตียวคับคุมทหารสิบหมื่นเปนกองสอง ให้แฮหัวตุ้นกับแฮหัวเอี๋ยนคุมทหารสิบหมื่น เปนกองสาม ให้อิกิ๋มกับลิเตียนคุมทหารสิบหมื่นเปนกองสี่ ต้ังให้เคาทูคุมทหารสามพันเปนกองหน้า สาหรับสอดแนม แลโจโฉนั้นคุมทหารหกหมนื่ เปนกองหลวง ขงหยง (Kong Rong) ขณะเม่ือโจโฉเกณฑ์กองทัพจะยกไปคร้ังน้ัน พระเจ้าเห้ียนเต้เสวยราชสมบัติไดส้ ิบสามปีแล้ว ถึงเดือน เก้าข้างขึ้นได้ฤกษ์ดี จะให้ยกกองทัพไป พอขงหยงเข้ามา ว่า ซ่ึงท่านจะยกกองทัพไปกาจัดเล่าป่ีบัดน้ี เล่าปี่ก็เปน เชื้อสายของพระเจ้าเห้ียนเต้อยู่หาควรไม่ ฝ่ายซุนกวนเลา่ ก็ตั้งภูมิฐานลงได้เปนมั่นคง แล้วมีเมืองเอกขึ้นถึงหกหัว เมือง ทหารท้ังปวงก็พรักพร้อม แลทางจะไปน้ันก็กันดาร ซ่ึงมหาอุปราชจะยกไปน้ัน เกลือกมิได้ท่วงทีก็จะเสีย ทหารเปนอันมาก ขอทา่ นจงดาริหด์ จู งควรก่อน สามก๊กวิทยา

๗๔๔ สามกก๊ ฉบบั เจ้าพระยาพระคลัง(หน) โจโฉได้ฟังดังนั้นจึงตอบว่า ซึ่งท่านมาห้ามเรามิให้ยกไปกาจัดเล่าป่ี ซุนกวนน้ันมิชอบ ด้วย คนสองคนน้ีหาความกตัญญูไม่ แล้วก็ขับขงหยงเสีย ว่าท่านอย่าได้มาเจรจาดังนี้สืบไป ถ้ามิฟังเราจะ ตัดสีสะเสีย ขงหยงเห็นโจโฉโกรธขับดังนั้น ลุกออกมาพ้นแล้วจึงทอดใจใหญ่ว่า มหาอุปราชน้ีเปนคน หาตัง้ อย่ใู นสัตยไ์ ม่ แมจ้ ะขนื ยกไปกระทาแก่ผู้มสี ัตยส์ ุจรติ น่าทก่ี ็จะเปนอนั ตรายไปเอง ขณะน้ันคองสีซ่ึงเปนอริกันกับขงหยงได้ยินว่าดังนั้น ก็เอาเนื้อความเข้ามาบอกแก่โจโฉว่า ขงหยงนี้เปนคนมิดี ลอบนินทาท่านภายหลงั แลคร้ังเม่อื ยีเอ๋งหยาบช้าต่อท่านน้ัน ก็เพราะขงหยงยยุ ง ให้ว่ากล่าว โจโฉได้ฟังดังน้ันก็เช่ือ มีความโกรธนัก จึงให้ทหารจับตัวขงหยงไปฆ่าเสยี คนใช้ขงหยงจึง วงิ่ ไปบอกแกบ่ ุตรขงหยงทั้งสองคนวา่ บัดนม้ี หาอุปราชจังเอาบดิ าทา่ นไปฆา่ เสียแลว้ เหตุใดท่านยงั เลน่ หมากรกุ อยู่ หากลวั ตายไมห่ รือจึงไมห่ นเี สีย บุตรขงหยงท้งั สองจึงตอบวา่ ซ่งึ ท่านเอน็ ดูแก่เรานี้คุณหา ที่สุดมิได้ แต่ธรรมดานกทัง้ ปวงซ่ึงตกฟองในรัง แมว้ า่ รงั ทาลายแลว้ ฟองนัน้ ก็ตกแตก มอิ าจสามารถจะ ตั้งอยู่ได้ แลบิดาเราถึงแก่ความตายบัดน้ี ตัวเราผู้เปนบุตรหรือจะหนีพ้น ว่าดังน้ันยังมิทันจะขาดคา พอทหารโจโฉเข้ามาถงึ ก็ลอ้ มเรอื นเข้าไปจับเอาบตุ รภรรยาไป โจโฉจงึ สง่ั ให้ฆ่าเสยี แล้วโจโฉใหเ้ อาศพ ขงหยงไปประจานไว้ท่ีหนทางสามแพร่ง มใิ ห้ผู้ใดเอาเย่ียงอย่างสืบไป ขณะน้ันชีสิบผู้เปนเพื่อนรักกันกับขงหยง รู้ว่ามหาอุปราชเอาศพไปประจานไว้ดังนั้น ก็ไป เยือนศพกอดไว้ร้องไห้รัก แล้วมีคนเอาเนื้อความไปบอกแก่โจโฉ ๆ ก็โกรธ จึงสั่งทหารจะให้จับเอาตัว ชีสิบไปฆ่าเสีย ซุนฮกจึงว่า ซึ่งท่านจะให้เอาตัวชีสบิ ไปฆ่าเสยี น้ันไมค่ วร ด้วยชีสิบคนนี้เปนชอบกันกับ ขงหยงก็จริง แต่ทว่าจะได้รู้เห็นเปนใจด้วยน้ันหามิได้ แต่เดิมก็ได้ว่ากล่าวขงหยงว่า เปนคนหยาบช้า กล้าหาญ หาอธั ยาศัยมิได้ นายไปภยั จะมมี าถึงตัว ชสี บิ ว่าดังน้ันขา้ พเจ้าทราบมาแต่ก่อน ซ่ึงมาร้องไห้ รกั ขงหยงนนั้ ก็เพราะคดิ ว่าได้เปนมติ รกันมา โจโฉไดฟ้ ังดงั น้ันก็หายโกรธจึงใหช้ ีสิบเอาศพ ขงหยงไปฝังเสีย คร้ันโจโฉฆ่าขงหยงเสีย ดังน้ันแล้ว ก็แต่งให้ซุนฮกอยู่รักษาเมืองฮูโต๋ แล้วยกกองทัพห้าสิบหม่ืนจะไปตีเอาเมือง ซินเอี๋ย พอเล่าเปยี วเจา้ เมอื งเกงจิ๋วปว่ ยหนกั ลงอีกครงั้ หนงึ่ จงึ ใหห้ าเล่าป่ีไปหวงั จะสัง่ เสยี ฝากการทั้งปวง เล่าป่ีกวนอูเตียวหุยก็พากัน ไปหาเลา่ เปียว ณ เมืองเกงจิ๋ว www.samkok911.com

ตอนท่ี ๓๖ ๗๔๕ เ ล่ า เ ปี ย ว เ ห็ น เ ล่ า ปี่ ม า ดั ง นั้ น ก็ มี ความยินดี จึงว่าตัวเราทุกวันน้ีเปนไม้ใกล้ฝั่ง นับวันอยู่แต่จะตาย ซึ่งหาท่านมาบัดนี้หวัง จะฝากเมืองเกงจ๋ิวแก่ท่าน ด้วยว่าบุตรเรานี้ สติปัญญาก็อ่อนนัก แม้ว่าหาบุญเราไม่ จะ รักษาบ้านเมืองสืบไปเห็นจะขัดสน ตัวท่าน เปนผูใ้ หญม่ สี ติปัญญา จงช่วยรกั ษาบา้ นเมือง ไว้อย่าให้เปนอันตรายไปแกผ่ อู้ ื่นเลย เล่าปี่ได้ฟังดังนั้นคานับแล้วก็ร้องไห้ จึงว่าตัวข้าพเจ้าทุกวันนี้ มีความสุจริตต่อท่านด้วย กตัญญูมิไดค้ ิดส่งิ ไร ถึงว่าท่านจะหาบุญไมก่ ็ดี ข้าพเจ้าจะช่วยทานุบารุงบตุ รท่านทั้งสองสืบไป แลเม่ือ เล่าเปียวพูดจาสั่งเสียกันกับเล่าปี่มทิ ันจะขาดคา พอม้าใช้เอาเน้ือความมาบอกว่า กองทัพโจโฉยกมา เลา่ ป่กี ็ลาพากวนอูเตียวหุยกลบั มาเมอื งซนิ เอย๋ี ฝา่ ยเล่าเปยี วได้ยินขา่ วศกึ มาดังนนั้ กต็ กใจป่วยหนักลง แลเมื่อเลา่ เปียวเจรจาส่ังเสยี กบั เลา่ ป่ี นัน้ นางชวั ฮูหยนิ ภรรยาเล่าเปียวไดย้ ินดังนั้นก็น้อยใจโกรธ วา่ เล่าเปียวนีร้ กั เล่าป่ีมาก จะยกบ้านเมือง มอบให้ หามีความเอ็นดูแก่บุตรของตัวไม่ จึงให้ชัวมอกับเตียวอุนสองคนผู้เปนท่ีไว้ใจ ให้รักษาประตู กาชับตรวจตรามิใหผ้ ู้ใดแปลกปลอมได้ ชวั มอ (Cai Mao) ฝ่ายเล่าก๋ีผู้บุตรเล่าเปียวซ่ึงไปกินเมืองกังแฮนั้น รู้ ข่าวไปว่าบิดาป่วยหนักก็รีบมาเยือน ครั้นมาถึงประตู ชัวมอเตียวอุ๋นจึงห้ามเล่าก๋ีว่า ตัวท่านนี้บิดาให้ไปอยู่รักษา เมืองกังแฮ มิได้ให้หามา แลท่านท้ิงเมืองเสียฉนี้ แม้ ซุนกวนรู้จะยกกองทัพจู่มาตีเอาเมืองกังแฮนั้นจะมิเสียหรือ อนึ่งบิดาท่านปว่ ยหนกั อยู่ ซึ่งทา่ นจะเข้าไปบัดนี้กเ็ ห็นว่าบิดา ทา่ นจะโกรธว่าทง้ิ เมืองเสยี โรคนั้นกจ็ ะกาเริบขึ้น เหลอื กาลงั ก็จะถึงแก่ความตาย เหมือนท่านเอายาพิษมาเจือเข้าอีก เล่ากี๋ได้ฟังดังน้ันก็ร้องไห้รักอยู่แต่นอกประตู จะเข้าไปเยี่ยม บดิ ามิไดแ้ ลว้ ก็ขึ้นมา้ กลบั ไปเมอื งกงั แฮ สามกก๊ วิทยา

๗๔๖ สามกก๊ ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง(หน) ฝ่ายเล่าเปยี วปว่ ยหนักลง ต้ังใจคอยหาเลา่ ก๋ี ผู้บุตรมิได้เห็นมา คร้ันถึงเดือนสิบข้ึนสามค่า โรคน้ัน กาเริบหนักไป ร้องข้ึนได้คาเดียวก็ถึงแก่ความตาย นางชัวฮูหยินเห็นว่าเล่าเปียวถึงแก่ความตายแล้ว จึงให้หาชัวมอเตียวอุนเข้ามาคิดอ่านกัน เขียนเปน อักษรของเลา่ เปยี วให้ไวฉ้ บับหน่ึงใจความว่า แมเ้ ราหา บุญไม่แล้วก็ให้เล่าจ๋องรักษาแผ่นดินเมืองเกงจิ๋วสืบไป เถิด นางชัวฮูหยินจึงให้หาขุนนางเข้ามาพร้อมกัน แล้วเอาหนังสือซึ่งปลอมเขียนไว้นั้นออกมาให้ ขนุ นางทง้ั ปวงดู จงึ ตั้งเลา่ จอ๋ งขน้ึ เปนเจา้ เมืองแทนบิดา แล้วจดั แจงแต่งการศพเล่าเปียวตามประเพณี ขณะน้ันเล่าจ๋องอายุได้สิบสี่ปี มีสติปัญญาเฉลียวฉลาด เล่าจ๋อง (Liu Zong) จึงว่าแก่ขุนนางท้ังปวงว่า บิดาเราหาบุญไม่แล้ว เล่าป่ีผู้อาว์เราแล เล่าก๋ีผู้พ่ีก็ยังมีชีวิตอยู่ ซ่ึงท่านทั้งปวงจะต้ังเราเปนใหญ่น้ันไม่ควร ถา้ แลเล่าปเ่ี ลา่ กมี๋ คี วามนอ้ ยใจจะยกกองทัพมาทาอันตรายเรา ท่าน ทั้งปวงจะคิดอ่านประการใด ลีกุ๋ยซ่ึงเปนขุนนางฝ่ายพลเรือนจึงวา่ ท่านว่าน้ีชอบนักต้องด้วยประเพณีโบราณสืบมา ขอให้ท่านแต่ง หนังสือไปเชิญเล่ากี๋ผู้พี่มาเปนเจ้าเมืองเกงจิ๋ว แล้วให้เชิญเล่าปี่มา ช่วยคิดอ่านกิจการทง้ั ปวง จะได้ปอ้ งกันซนุ กวนแลโจโฉสบื ไป ชวั มอได้ยินดังนน้ั จึงตวาดลีกุ๋ยว่า เล่าเปยี วจะตายกเ็ ขียนหนังสอื ให้ไว้เปนสาคัญ เราทา่ นทั้ง ปวงกเ็ ปนผู้ใหญ่ชว่ ยกันคดิ อ่านทานุบารุงอยู่ แลซ่งึ จะใหม้ ีหนังสือไปเชิญเล่ากเ๋ี ล่าปม่ี านั้น คนทง้ั สองน้ี จะมีสติปัญญาความคิดมาเปนประการใด ลีกุ๋ยได้ฟังดังน้ันก็ขัดใจ จึงด่าชัวมอว่า มึงเปนคนหา สติปัญญามิได้ ไม่กระทาตามขนบธรรมเนียมแต่ก่อน จัดแจงเอาเองตามอาเภอใจฉน้ี มึงจะทาให้แผ่นดิน เมืองเกงจ๋ิวแลหัวเมืองทั้งเก้าน้ีเปนอันตรายฉิบหาย แลตกอยู่ในเงื้อมือผู้อ่ืนเปนมั่นคง แค้นใจด้วยท่านผู้มี วาสนาซึ่งตายไปน้ัน มิมาหักฅอเอามึงไปเสียเลย ชัวมอได้ฟังดังน้ันก็โกรธ จึงส่ังให้เอาตัวลีกุ๋ยไปฆ่าเสีย ลกี ุ๋ยก็ด่าชัวมอมไิ ด้ขาดคา จนทหารลงดาบขาดใจตาย www.samkok911.com

ตอนที่ ๓๖ ๗๔๗ เม่ือชัวมอตั้งเล่าจ๋องขึ้นเปนใหญ่ แทนเล่าเปียว แล้วจัดแจงสมัคพรรคพวกซึ่ง เปนแซ่เดียวกันนั้น ให้คุมทหารรักษาด่านทาง หัวเมืองเกงจิ๋วทั้งปวง แล้วให้เตียนยีกับ เล่าเสี้ยน ซ่ึงเปนขุนนางผู้ใหญ่อยู่รักษาเมือง เกงจ๋ิว ชัวมอก็พานางชัวฮูหยินกับเล่าจ๋อง แลขุนนางทัง้ ปวงไปตั้งอยู่ ณ เมอื งซงหยง หวัง จะไดต้ ่อส้กู ับเลา่ ปเี่ ลา่ ก๋ี ขณะน้นั ม้าใชเ้ อาเนอื้ ความมาบอกวา่ บัดนโี้ จโฉยกกองทัพหลวงออกจากเมืองฮโู ตจ๋ ะผา่ นมา ทางเมืองน้ี เล่าจ๋องไดฟ้ ังดังนัน้ ก็ตกใจ จึงปรึกษาชัวมอกับเกงอวดแลทีป่ รกึ ษาทั้งปวงว่า บัดน้ีโจโฉยก ทัพมาท่านทั้งปวงจะคิดอ่านป้องกนั ประการใด ฮูสวนจึงว่า นี่หากว่าโจโฉยกทัพมา ท่านจึงรู้จักสานกึ ตัวกลัวอนั ตราย ถงึ มาทว่าโจโฉไม่ยกมา ดีร้ายเลา่ ป่ีกบั เล่ากีก๋ ็จะยกมาเปนม่ันคง เพราะทา่ นทาการเล มิดแต่ตามอาเภอใจ มิได้บอกให้เล่าปี่กับเลา่ กี๋รู้ด้วย แม้เล่าป่ีเล่าก๋ีมคี วามน้อยใจ ก็จะยกกองทัพมาตี กระหนาบเข้า เห็นท่านจะได้ความเดือดร้อน กลอุบายของข้าพเจ้ามีอยู่ประการหนึ่ง แม้ท่านกระทา ตามชาวเมอื งทงั้ ปวงก็จะไม่มีอันตราย ทง้ั ตวั ท่านก็จะได้ครองเมืองเปนสขุ สืบไป เล่าจ๋องจึงถามว่า กลอุบายของท่านจะทาประการใด ฮูสวนจึงว่าขอให้ท่านยกเมืองเกงจ๋ิว กบั ท้งั เก้าหัวเมอื งนี้ให้แก่โจโฉ เห็นโจโฉจะมีความยินดี กจ็ ะชุบเลยี้ งให้ได้ความสขุ เลา่ จ๋องไดฟ้ งั ดงั น้ัน ก็โกรธ จึงตวาดฮูสวนว่า บิดาเราถึงแก่ความตาย บัดน้ีเราได้ครอง เมืองยังมิทันใด แลท่านมาคิดอ่านจะให้เราเอาเมืองไปให้แก่โจโฉ น้ันเพราะเหตุสิ่งใด เกงอวดจึงว่าแก่เล่าจ๋องว่า อันฮูสวนว่านี้ชอบ นัก เพราะเกิดมาเปนคนจาจะรู้จักที่หนักที่เบาจึงควร แลทุกวันน้ี โจโฉได้เปนมหาอุปราชมีน้าใจกาเริบ จะทาการส่ิงใดก็ถือเอารับส่งั พระเจ้าเห้ียนเต้เปนประมาณ เท่ียวปราบปรามได้บ้านเมืองเปน อันมาก บัดน้ีท่านก็พ่ึงตั้งตัวข้ึนเปนใหญ่ แต่การภายในพี่น้องของ ท่านก็ยังไม่ปรกติกัน ซ่ึงจะคิดอ่านทาศึกภายนอกนั้นเห็นไม่ควร เกงอวด (Kuai Yue) แม้โจโฉยกมาถึงแล้ว อาณาประชาราษฎรท้ังปวงก็จะกลัว แลชวน กันหนไี ปเข้าดว้ ยโจโฉสน้ิ เหน็ ทา่ นจะสไู้ มไ่ ด้ สามก๊กวิทยา

๗๔๘ สามกก๊ ฉบับเจ้าพระยาพระคลงั (หน) เล่าจ๋องได้ฟังดังน้ันก็ตอบว่า ซึ่งท่านว่านี้ชอบอยู่แล้ว แต่ว่าบิดาเรามอบเมืองไว้ยังมิทันไร จะยกให้ผู้อ่ืนเสียนั้น ก็เหมือนหนึ่งเรารักษาทรัพย์มรฎกของบิดามิได้ จะมิเปนที่คระหานินทาติเตียน แก่เราหรือ อองซันซึ่งเปนที่ปรึกษาจึงว่าแก่เล่าจ๋องว่า อันฮูสวนกับเกงอวดว่าน้ันชอบนัก เหตุใดท่านจึงไม่ ทาตาม ท่านประมาณใจท่านเห็นจะสู้โจโฉได้อยู่หรือ บัดนี้โจโฉก็มีที่ปรึกษาแลทหารมีฝีมือเปนอันมาก แต่ ลิโป้กับอ้วนเส้ียวอ้วนสุดซ่ึงมีสติปัญญาแลกาลัง โจโฉ ยังรบพุ่งทาอันตรายกาจัดเสียได้ แล้วมีใจกาเริบข้ึน เปนอันมาก บัดน้ีโจโฉยกมากาจัดหัวเมืองฝ่ายใต้ ซ่ึง ท่านจะคิดอ่านสู้รบมิได้อ่อนน้อมต่อโจโฉน้ัน นานไป ท่านจึงจะรู้จักสานึก เพราะท่านมิได้ฟังคาคนทั้งปวง เล่าจ๋องจึงตอบว่า ซึ่งท่านว่ากล่าวเตือนสติน้ีก็ชอบนัก อองซนั (Wang Can) แตเ่ ราจะขอเอาเน้อื ความนไ้ี ปปรกึ ษามารดาเสียก่อน www.samkok911.com

ตอนท่ี ๓๖ ๗๔๙ ขณะนั้นพอนางชัวฮูหยินเดิรออกมา แต่ข้างในได้ยินจึงว่าแก่เล่าจ๋องว่าท่าน ท้ังสาม ปรึกษาเห็นชอบพร้อมกันแล้วจึงว่ากล่าวท้ังน้ี เจ้าจะกลับเอาเนื้อความมาปรึกษาแม่ไยเล่า เจ้าจงประพฤติตามท่ีชอบนั้นเถิด เล่าจ๋องฟัง มารดาว่าดังน้ันก็ยินดี จึงเขียนเปนหนังสือ อ่อนน้อมขอเข้าเกลี้ยกล่อมอยู่ด้วยโจโฉฉบับ หนึ่งเสร็จ แล้ว ก็ใช้ให้ซงต๋งถือไปถึงโจโฉ พอพบโจโฉยกกองทัพมาถึงแดนเมืองอ้วนเสีย ซงต๋งจึงเอาหนังสือน้ันเข้าไปให้โจโฉ ๆ แจ้งดังน้ันก็มี ความยินดี จึงให้บาเหน็จรางวัลแก่ซงต๋งตามสมควรแล้วส่ังว่า ท่านจงกลับไปบอกแก่เล่าจ๋องเถิดว่า ซึ่งมีหนังสือมาทั้งน้ีเราก็ขอบใจอยู่แล้ว แต่ให้เล่าจ๋องออกมาคานับเราตามประเพณี เราจะช่วยทานุ บารุงให้เปนสขุ สืบไป ซงต๋งได้ฟงั ดงั นั้นก็ลาโจโฉมา คร้ันถึงแม่นา้ จะข้ามก็พอพบพวกกวนอเู ขา้ กวนอู กจ็ ับตวั ซงตง๋ ได้จึงถามวา่ ราชการในเมอื งเกงจว๋ิ นั้นเปนประการใดบา้ ง ซงต๋งกอ็ ดิ เอ้อื นอย่มู ิได้บอกโดย จริง ครั้นกวนอูซักไซ้ไต่ถามเห็นว่าจะอาเน้ือความไว้มิได้กบ็ อกโดยจรงิ ว่า บัดน้ีเล่าเปียวก็ถึงแก่ความ ตายแล้ว แลบ้านเมืองทั้งปวงนั้นนางชัวฮูหยินกับชัวมอคิดอ่านกันกบเล่าจ๋องเอาไปยกให้ กับโจโฉสน้ิ กวนอูไดฟ้ งั ดังนนั้ กต็ กใจ จึงพาเอาตวั ซงตง๋ มาเมืองซินเอ๋ีย แล้วแจง้ เน้อื ความแกเ่ ล่าป่ีตาม ถ้อยคาซงต๋งทุกประการ เลา่ ปแี่ จง้ วา่ เลา่ เปียวถึงแกค่ วามตายแล้วดงั นนั้ กร็ อ้ งไห้รักจนสลบไป คร้นั เล่าปีฟ่ ้นื สมประดี ขึ้น เตียวหุยจึงว่าท่านจะมาโทมนัสอยู่ดังนี้หาควรไม่ ขอให้เอาซงต๋งไปตัดสีสะเสียจึงจะชอบ แล้วจึง ยกทหารไปตีเมืองซงหยง ฆ่าเล่าจ๋องแลชัวมอเสียได้แล้วก็จะได้ทาการสงครามไปหน้าเดียว เล่าป่ีจึง ห้ามว่า ตัวท่านเปนเด็กจะรู้ไปกว่าผู้ใหญ่น้ันไม่ชอบ จงสงบปากอยู่ก่อน อันการงานทั้งปวงนั้นเราก็ ตรึกตรองแล้ว เล่าป่ีจึงถามซงต๋งว่า ตัวท่านก็มี สติปัญญาอยู่ เมื่อคนท้ังปวงคิดมิชอบฉน้ี เหตุใดมิเอา เนื้อความมาแจ้งแก่เราให้รู้ คร้ันจะฆ่าท่านเสียบัดนี้ กระบ่ีเราก็จะติดโลหิตเสียเปล่า ท่านจงเร่งกลับไป เมืองซงหยงเถิด แล้วจงบอกว่าเราจับได้ปล่อยเสีย ซงต๋งมีความยินดคี านับเลา่ ปแี่ ล้วก็ลาไป สามก๊กวิทยา

๗๕๐ สามก๊กฉบบั เจ้าพระยาพระคลัง(หน) ขณะนั้นนายประตูจึงเข้ามาบอกแก่เล่าป่ีว่า บัดน้ี เลา่ กี๋ใช้อเี จยี้ มาคานบั ทา่ น เลา่ ป่รี ูด้ ังน้นั ก็มีความยนิ ดี คดิ ถงึ คุณอีเจี้ยซง่ึ ได้บอกเหตุผลแต่ก่อนมานัน้ ก็ออกไปรบั ถึงนอก ประตูแล้วนาเข้ามาข้างใน อีเจ้ียคานับเล่าป่ีแล้วจึงบอกว่า บัดนี้เล่ากี๋ใช้ข้าพเจ้ามาแจ้งเน้ือความแก่ท่าน ด้วยเล่าเปียว บิดานั้นถึงแก่ความตายแล้ว นางชัวฮูหยินกับชัวมอคิดอ่าน กันปิดเน้ือความเสีย มิได้บอกมาถึงท่านแลเล่าก๋ีให้รู้ ยก เล่าจ๋องให้เปนใหญ่ขึ้นแต่อาเภอใจ ทาให้ผดิ ขนบธรรมเนียม แต่ก่อน บัดนี้เล่าจ๋องก็ยกมาอยู่เมืองซงหยงแล้ว ขอให้ท่าน ยกทหารไปบัญจบกันกบั เลา่ ก๋ีตีเอาเมืองเกงจ๋วิ ใหจ้ งได้ เลา่ ป่ี แจ้งดังน้ันจึงว่าแก่อีเจีย้ ว่าเน้ือความทั้งนี้ทา่ นรแู้ ต่ว่าเล่าจอ๋ ง อเี จ้ยี (Yi Ji) องค์อาจตั้งตัวข้ึนเปนใหญ่ ซึ่งชัวมอกับนางชัวฮูหยนิ คิดอ่าน กันยกเอาหัวเมืองทั้งเก้าไปให้แก่โจโฉเสีย น้ันหารู้ไม่ อีเจ้ีย ไดฟ้ งั ดงั นน้ั ก็ตกใจจึงวา่ เน้ือความทั้งน้ีเหตุไฉนท่านจึงรู้ เล่าปจี่ งึ บอกว่า กวนอจู บั ซงต๋งได้เอามาไต่ถาม บอกเน้ือความทั้งนี้ เราจึงรู้อีเจี้ยจึงว่า ถ้าฉน้ันก็เห็นได้ทีชอบกลอยู่แลว้ ขอให้ท่านยกทหารไปบอกวา่ จะมาคานับศพเล่าเปยี วตามประเพณี ลวงใหเ้ ล่าจ๋องออกมารบั จึงจบั ตวั ฆ่าเสยี กจ็ ะไดเ้ มืองโดยง่าย ขงเบ้งจึงว่าแก่เล่าป่ีว่า อันอีเจี้ยว่ากล่าวทั้งนี้ก็เห็นชอบกลอยู่ ขอท่านจงกระทาตามเถิด เล่าปี่ได้ฟังขงเบ้งว่าดังน้ันก็ร้องไห้ จึงว่าเล่าเปียวผู้พี่เราเม่ือป่วยหนักอยู่น้ันก็ได้หาไปว่ากล่าวฝากฝัง ลูก เต้าทัง้ ปวง แลบดั นี้เลา่ เปียวหาบญุ ไม่แล้ว เราจะกลับทารา้ ยแกบ่ ตุ รชิงเอาเมืองนนั้ ดูมิควร แม้ชวี ติ ยังมิตายก็จะดูหน้าคนมิเต็มตา ขงเบ้งจึงวา่ บัดนโี้ จโฉกย็ กกองทพั มาถงึ แดนเมืองอ้วนเสยี แล้ว แลท่าน มาคิดการรรี ออยมู่ ิไปตเี อาเมอื งซงหยงนน้ั ทา่ นจะคดิ อา่ นป้องกนั ประการใดเลา่ เล่าปี่จึงว่า ถา้ เชน่ น้ัน เราก็จะยกหนีไปหลบอยู่เมืองอ้วนเสีย แลเม่ือเล่าป่ี เจรจาอยู่กบั ขงเบง้ นน้ั พอม้าใช้เข้ามาบอกว่า โจโฉยก มาถึงตาบลทุ่งพกบ๋องแล้ว เล่าป่ีแจ้งดังนั้นก็เร่งให้ อีเจ้ียกลบั ไปเมืองกงั แฮ ขงเบ้งนัน้ พอมา้ ใช้เขา้ มาบอก ว่าโจโฉยกมา เล่าป่ีกับขงเบ้งก็จัดแจงตระเตรียม ทหารท้ังปวงซ่งึ จะต่อสูร้ บพุ่งดว้ ยโจโฉ www.samkok911.com

ตอนท่ี ๓๖ ๗๕๑ สามก๊กวิทยา

๗๕๒ สามก๊กฉบับเจ้าพระยาพระคลัง(หน) ขงเบ้งจึงว่าแก่เล่าปี่ว่า อันโจโฉยก กองทัพมาครั้งน้ีเปนธุระข้าพเจ้า ท่านอย่า ปรารมภ์เลย แลครงั้ เมอื่ แฮหวั ตุ้นยกมาน้นั แต่ คบเพลงิ อนั เดยี วเรายังเผาทหารทัง้ ปวงเสียเอา ชัยชนะได้ อันโจโฉมาคร้งั นี้ดีรา้ ยจะต้องเข้าใน กลข้าพเจ้าสักส่ิงหน่ึงเปนม่ันคง แต่ทว่าเราจะ ตั้งอยู่ในเมืองซินเอี๋ยน้ีไม่ได้ ขอท่านให้ไป ประกาศป่าวร้องแก่อาณาประชาราษฎรแล หญิงชายคนเถ้าแก่ทง้ั ปวงว่า บัดนี้กองทัพโจโฉยกมาจะทาอันตราย เราจะอยู่ในที่น้ีมไิ ด้ จะต้องไปอยู่ เมืองอ้วนเสีย ถ้าผู้ใดจะไปด้วยเราก็ให้ตระเตรียมตัวไว้จงพร้อม แม้เรายกไปเมื่อใดก็จะได้ไปด้วยกัน ถา้ ผู้ใดมไิ ปจะอยใู่ นเมอื งซนิ เอ๋ยี น้ี แมเ้ กดิ ภัยอันตรายไปภายหนา้ ก็อยา่ ไดน้ นิ ทาว่าเราทง้ิ เสยี หนเี อาแต่ ตัวรอด เล่าป่ีเห็นชอบดว้ ยจึงใช้ให้คนไปปา่ วรอ้ งแก่อาณาประชาราษฎรชาวเมอื งทั้งปวง แลเกณฑ์ให้ บิตก๊ เปนคนสาหรบั ส่งครอบครัวทหารทง้ั ปวงยกไปเมอื งอว้ นเสยี ขงเบ้งจึงแต่งให้กวนอคู ุมทหารพันหนึ่งยกไปอยตู่ น้ น้าคลองแปะโห ให้เอากระสอบใส่ทราย ลงทอดทานบ ปิดน้าทดไว้ให้ข้างปลายน้าน้ันตื้น แล้วสั่งว่า ถ้าทหารโจโฉแตกมาลงข้ามแม่น้าได้ยิน เสยี งอ้ือองึ แล้ว จงเปดิ ทานบเสียให้น้าบา่ ลงไปทหารก็จะจมน้าตาย จงึ คุมทหารยกตามลาน้าตกี ระทบ ลงมา แล้วให้เตียวหุยคุมทหารพันหนึ่งยกไปซุ่มอยู่ ณ ตาบลพักเหลงข้างใต้น้าแล้วส่ังว่า ถ้าเห็น ทหารโจโฉยกข้ามฟากมาก็ให้ตีกระทบข้ึนไปหากวนอู จึงแต่งให้จูล่งคุมทหารสามพันแยกกันเปน สามกอง สั่งให้เอาดินประสิวสุพรรณถัน สาดขึ้นไว้บนหลังคาเรือนอาณาประชา ราษฎรซ่ึงร้างเสียเปนอันมาก แล้วยก ทหารออกซุ่มอยูน่ อกเมืองข้างทิศเหนอื ทิศ ใต้ทิศตวันตกเปนสามกอง แลลูกเกาทณั ฑ์ น้ันให้ผูกชุดเพลิงทุกดอก ถ้าเห็นทหาร โจโฉเข้าเมืองในเวลากลางคืนพร้อมแล้ว จึงให้ทหารจุดชุดยิงเกาทัณฑ์เข้าไปใน เมืองให้เพลิงติดข้ึน แล้วให้โห่ร้องอยู่แต่ www.samkok911.com

ตอนท่ี ๓๖ ๗๕๓ นอกเมือง ทหารโจโฉก็จะแตกไปข้ามแม่น้าแปะโหสมคเน เรา แล้วท่านจงรีบยกไปบัญจบช่วยเตียวหุย จึงเกณฑ์ให้ บิฮองกับเล่าฮองสองนายคุมทหารคนละพันให้ถือธงแดง กองหน่ึง ถือธงเขียวกองหนึ่งยกไปซุ่มอยู่ตาบลทุ่งฉบวยโผ นอกเมืองซินเอ๋ียทางประมาณสาม ร้อยเส้น สั่งว่าถ้าเห็น ก อ ง ทั พ โ จ โ ฉ ย ก ม า ก็ ใ ห้ ก อ ง ซ้ า ย ย ก ข้ า ม ม า ฝ่ า ย ข ว า ให้กองขวายกข้ามมาข้างซ้าย เปล่ียนกนั ให้สบั สนอยู่ กองทัพโจโฉมิรู้ก็จะสาคญั วา่ คนเรามาก ก็จะรอ อย่มู ิอาจเข้าเมืองแต่เวลายังวัน จะให้ทหารเขา้ เมอื งต่อกลางคนื ถ้าจะมิทาไวฉ้ นี้ทหารโจโฉเขา้ เมอื งได้ แต่กลางวันแล้ว การท่ีเราคิดทาก็จะไม่สาเร็จ ถ้าเวลาค่าท่านจงถอยเสีย ถ้าเห็นเพลิงติดข้ึนในเมือง แลว้ ทา่ นจงช่วยจลู ่งโห่รอ้ งสาทับเข้าไป แม้กองทัพโจโฉแตกไปแล้ว ท่านจงคุมทหารรบี ไปบัญจบด้วย กวนอู ณ แมน่ า้ แปะโห คร้ันขงเบ้งจัดแจงให้ทหารยกไปแล้ว ก็พาเล่าปี่ออกจากเมืองขึ้นยังเนินเขาสูงแห่งหน่ึงคอย ลอบดูทหารท้ังปวง ฝ่ายเคาทูซ่ึงมาในกองทัพโจโฉ คุมทหารสามพันยกมาเปนกองสอดแนมนั้น ครั้น ถึงทงุ่ ฉบวยโผแลเห็นกองทพั บิฮองเล่าฮองต้งั อย่ดู งั นัน้ กข็ ับทหารรกุ ขึ้นไปจะเข้ารบ บิฮองเลา่ ฮองเห็น เคาทูขบั ทหารขนึ้ มา กใ็ หท้ หารเปลยี่ นกองซ้ายเปนขวา ๆ เปนซา้ ยสันสนกันอยู่ เคาทเู ห็นดังนน้ั ก็ห้าม ทหารท้ังปวงไว้ว่าเราจะรีบเข้ารบบัดน้ียังไม่ได้ เกลือกขงเบ้งจะทากลอุบายซุ่มทหารไว้หลายกอง เคาทูก็รีบมาบอกโจหยินโจหอง โจหยินจึงว่า อันขงเบ้งทาทั้งน้ีเปนกลล่อลวงดอก ท่านมิรู้ก็ตกใจ จะกลัวอะไรรบี ขึ้นไปเถิด เราจะยกทหารหนนุ ตามไป สามกก๊ วิทยา

๗๕๔ สามกก๊ ฉบบั เจ้าพระยาพระคลงั (หน) ฝ่ายเคาทูก็รบี ยกทหารขนึ้ มาถงึ ชายท่งุ พอเวลาใกลจ้ ะพลบค่าก็เห็นกองทัพยกหนเี ข้าป่าส้ิน เคาทูจัดแจงทหารจะให้เข้าค้น พอได้ยินเสียงคนอ้ืออึงอยู่บนเขาจึงแหงนข้ึนไปดู เห็นเล่าปี่แลขงเบ้ง ก้ันสัปทนนั่งเสพย์สุราอยู่ด้วยกัน เคาทูก็โกรธขับทหารจะขึ้นไปจับเอาตัวขงเบ้ง ๆ ก็ให้ทหารท้ังปวง กลงิ้ กอ้ นศลิ าลงมา ถกู ทหารเคาทตู ายป่วยเปนอันมาก ขน้ึ ไปมิได้ก็ถอยลงมา แล้วได้ยินเสยี งคนอื้ออึง อยู่ข้างหลังเขา เคาทูจะยกทหารอ้อมไปรบ พอโจหยินยกหนุนมาทันจึงห้ามว่า เวลาวันนี้ค่ามืดแล้ว อย่าเพ่อเข้ารบเลย เราจะยกเขา้ ไปเอาเมืองซนิ เอย๋ี ยบั ยงั้ ทหารสงบไวใ้ หส้ บายก่อน ห้ามดังน้นั แลว้ กพ็ า เคาทยู กรีบเข้าไปถึงเชงิ กาแพงเมืองซนิ เอี๋ย เห็นประตเู ปิดอยู่ทัง้ สด่ี า้ น มิไดเ้ ห็นผคู้ นสกั คนหนงึ่ โจหยนิ มีความยินดีก็ยกเข้าไปในเมือง โจหองจึงว่าแก่โจหยินว่า คร้ังน้ีเห็นว่าขงเบ้งกับเล่าป่ีคับแคบตัวเข้า แล้วจึงท้ิงเมอื งเสีย พาครอบครวั อบยพหนไี ปส้นิ เราจะยับยงั้ ทหารอยใู่ หส้ บายสักคนื หนึ่ง เวลารงุ่ เชา้ จึงจะยกตามไปล้อมจับเอาขงเบ้งเล่าป่ใี ห้ขงได้ โจหยินกับโจหองก็ชวนกนั เข้าอยู่ในตึกเลา่ ปี่ ทหารท้ัง ปวงก็เรี่ยรายกนั เข้าอาศรัยอย่ทู ุกเรอื น ตา่ งคนต่างเหนื่อยมาก็หลับไปส้ิน www.samkok911.com

ตอนท่ี ๓๖ ๗๕๕ ครั้นเวลาประมาณสามยาม เกิดลมพายุใหญ่พัดหนัก จูล่งเห็นได้ทีก็ให้ทหารจุดชุดผูกลูก เกาทัณฑ์ยิงเข้าไปในเมือง คนน่ังยามเห็นแสงเพลิงติดข้ึนก็ว่ิงเข้าไปบอกแก่โจหยินว่า บัดน้ีเกิดเพลิง ขึ้นแห่งหน่ึง โจหยินได้ฟังดังน้ันจึงว่า อันเพลิงเกิดขึ้นท้ังน้ีเพราะทหารทั้งปวงหุงต้มกินประมาทไฟจึง ติดขึ้น ท่านอย่าตกใจวุ่นวายไปเลย จงเร่งไปช่วยกันดับเสียเถิด แลเมื่อโจหยินว่าดังนั้นยังมิทันจะ ขาดคา เพลงิ ก็ติดขึน้ พรอ้ มกันสนิ้ ท้งั สามดา้ น แสงสว่างดงั หนงึ่ กลางวนั สามกก๊ วิทยา

๗๕๖ สามก๊กฉบบั เจ้าพระยาพระคลัง(หน) โจหยินเห็นดังน้ันก็ตกใจ เรียกทหารทั้งปวงมาพร้อมกัน แล้วโจหยินโจหองก็ขึ้นม้ารีบหนี เพลิงออกไปโดยประตูทิศตวันออก แลเม่ือขณะโจหยินหนีเพลิงออกไปนั้น ทหารท้ังปวงยัดเยียด เบียดเสียดรีบจะออกไปตาม เหยียบกันล้มตายแลลาบากเปนอันมาก จูล่งก็ให้ทหารโห่ร้องสาทับ ดังหนึ่งจะไล่ตามฆ่าฟันไป ทหารโจหยินก็ตื่นแตกไปมิได้สงบ บิฮองเล่าฮองซึ่งยกไปซุ่มอยู่เห็นได้ที ดังนั้น ก็ขับทหารฝ่าเข้าสกัดตีฆ่าฟันทหารโจหยินเสียเปนอันมาก ทหารโจหยินก็ซ้าตื่นแตก ระสา่ ระสายไป ครนั้ เวลาประมาณสามยามเศษก็มาถึงแม่น้าแปะโห ทหารท้งั ปวงก็ลงข้ามแม่น้าจะไป ฟากข้างโนน้ เสียงอือ้ องึ เอิกเกริกเปนอลหมา่ น ฝา่ ยกวนอคู มุ ทหารซุ่มอยู่ตน้ น้า ก็ให้ทหารพังทานบเสียให้น้าบ่าหักลงมา ทหารโจหยินจะหนีน้าขึ้นฝ่ังมิทันก็จมน้า ตายเปนอันมาก กวนอูก็คุมทหารไล่โจม ฟันลงมา โจหยินเห็นดังนั้นก็ตกใจ พาทหารซง่ึ ขึ้นจากฝ่ังได้รบี หนไี ปถงึ ตาบล ทุ่งพกบ๋อง เตียวหุยก็ยกทหารออกสกัดตี กระทบข้ึนมาร้องว่า ทีนี้พวกโจรจะตาย สิ้นแล้ว โจหยินโจหองเคาทูเห็นเตียวหุย คมุ ทหารออกมาดงั น้ันกต็ กใจเปนกาลงั มเิ ปนอนั ที่ จะต่อสู้ ก็พาทหารทงั้ ปวงรีบหนี เตียวหยุ กค็ มุ ทหาร ไล่ติดตามไป พบเล่าปี่แลขงเบ้งก็พากันกับมายังแมน่ ้าแปะโห ขงเบ้งก็ให้บิต๊กเร่งข้ามส่งทหารท้ังปวง จากแม่น้าแปะโหรบี ไปเมืองอว้ นเสยี เสรจ็ แลว้ จึงใหเ้ ผาเรอื แพทัง้ นัน้ เสยี ฝ่ายโจหยินรวมทหารซ่ึงแตกตื่นที่ เหลือตายมานั้นได้แล้ว ก็ยกกลับไปต้ังอยู่เมือง ซินเอี๋ย จึงใช้ให้โจหองไปแจ้งแก่โจโฉ ๆ โกรธให้ ยกทหารรบี มา ครนั้ ถงึ เมืองซินเอีย๋ แลว้ ก็ให้ทหาร ขนดินทาทานบถมแม่น้าแปะโหเสีย แล้วก็จัด ทหารเปนแปดกอง จะให้ยกไปตามเล่าปี่ หวงั จะเหยียบเมืองอ้วนเสยี เสียให้ได้ www.samkok911.com

ตอนท่ี ๓๖ ๗๕๗ เ ล่ า หั ว ที่ ป รึ ก ษ า จึ ง ว่ า แก่โจโฉว่า ซ่ึงมหาอุปราชยกมาจะ ปราบปรามหัวเมืองฝ่ายใต้ครั้งน้ี ควรจะผ่อนเอาใจอาณาประชา ราษฎรทั้งปวงให้มีความยินดีเปนที่ รักใคร่ก่อน การที่เล่าปี่ท้ิงเมืองเสีย พาอาณาประชาราษฎรไปอยู่เมือง อ้วนเสียด้วยน้ัน ถ้าท่านจะด่วนยก ไปโดยกาลังโกรธบัดนี้ก็จะได้อยู่ แ ต่ อ า ณ า ป ร ะ ช า ร า ษ ฎ ร ทั้ ง ส อ ง เมืองจะไดค้ วามเดอื ดร้อนฉิบหายลม้ ตายเสียเพราะเลา่ ป่ีเปนอันมาก ขอให้ท่านยับยั้งกองทัพไวก้ ่อน จงใช้ให้คนไปว่ากล่าวเอาเนื้อเอาใจเล่าปี่ให้มาสมัคสมานด้วยจะดีกว่า ถึงมาทว่าเล่าป่ีมิมาก็ดี อาณา ประชาราษฎรทั้งปวงก็จะเลอื่ มใสเห็นว่าท่านมใี จเอ็นดูแกช่ าวเมอื งเปนอนั มาก ถา้ เล่าปม่ี านบนอบแก่ เราแล้ว หัวเมอื งเกงจิว๋ ท้ังนัน้ ก็จะไดโ้ ดยงา่ ย ไม่พักตอ้ งรบพ่งุ ให้ลาบากแก่ทหารทั้งปวง ชีซี (Xu Shu) โจโฉได้ฟังดังนั้นก็เห็นชอบด้วยจึงถาม ว่า ถ้าฉน้ันเราจะใช้ให้ผ้ใู ดไปเจรจาดว้ ยดี เล่าหวั จึงว่า อันจะใชใ้ ห้ผู้อ่นื ไปวา่ กล่าวเกลย้ี กลอ่ มเลา่ ป่ี น้ันเห็นไม่ได้ เห็นแต่ชีซีผู้เดียว แลชีซีนี้แต่ก่อน เปนคนรกั ใครช่ อบอัธยาศัยกบั เลา่ ปี่เปนท่ีไว้ใจกนั ขอท่านใช้ให้ชีซีไปว่ากล่าวทั้งนี้เห็นจะได้การ โจโฉจึงว่าท่านคิดท้ังนี้ชอบอยู่ แต่ว่าชีซีน้ัน เปนคนชอบใจกันกับเล่าป่ี ถ้าใช้ไปแล้วชีซีจะมิ กลับมาหาเรา ๆ ก็จะมิเสียเน้ือความไปหรือ เล่าหัวจึงว่า อันชีซีน้ีเปนคนมคี วามสัตยม์ นั่ คงนกั ซ่ึงท่านใช้ไปแล้วจะมิกลับมาหานั้นก็กลัวคนเขา จะคระหานินทาอยู่ ท่านอย่าสงสัยเลย จงใช้ให้ ชีซีไปเถิด เหน็ จะกลบั มาเปนมัน่ คง สามก๊กวิทยา

๗๕๘ สามกก๊ ฉบับเจ้าพระยาพระคลงั (หน) โจโฉได้ฟังดังนั้นก็ให้หาชีซีเข้ามาแล้วจึงว่า บัดน้ีเรามีความน้อยใจเล่าปี่นัก คิดจะยกทหาร ไปเหยียบเมืองอ้วนเสียเสยี แต่มาคิดเอ็นดูแก่อาณาประชาราษฎรท้ังปวงจะพลอยได้ความเดือดร้อน ล้มตายเสีย ด้วยเปล่า ๆ ทุกวันนี้เราก็รู้ว่าตัวท่านกับเล่าป่ีเปนคนชอบพอกัน จะให้ท่านไปเจรจา ว่ากล่าวเลา่ ปใี่ ห้มาอ่อนน้อมแก่เราโดยดี อย่าให้มีความเดือดร้อนแก่อาณาประชาราษฎรเลย ตัวเราก็ มิเอาโทษแก่เล่าปี่ จะทานุบารุงตั้งแต่งให้ตามความปราถนา คร้ันจะใช้ให้ผู้อ่ืนไปเล่าก็จะเสียการไป เห็นแตท่ า่ นผูเ้ ดยี วเปนคนสตั ยซ์ ื่อนัก จงไปว่ากล่าวแก่เลา่ ปต่ี ามถ้อยคาของเรา ชีซีรบั คาโจโฉแลว้ ก็ลา ไปเมอื งอว้ นเสยี ขณะน้ันเล่าป่ีขงเบ้งรู้ว่าชีซีมาก็มีความยินดี จึงออกมารับเข้าไปแล้วก็พูดจาปราไสไต่ถาม ความทุกข์ยากซึ่งพลัดพรากกันตาม ประเพณี แล้วชีซีจึงบอกว่า ซ่ึงข้าพเจ้ามาบัดนี้ ด้วยโจโฉใช้มา เกล้ียกล่อมเอาเนื้อเอาใจท่านให้ท่านไปอ่อนน้อมต่อ คร้ันข้าพเจ้าจะมิมาเล่าก็มิได้ แต่ที่ความจริง นั้นโจโฉทาทงั้ น้ี ปราถนาจะโอบออ้ มเอาใจอาณาประชาราษฎรท้ังปวงให้รกั ดอก อันจะตรงตอ่ ทา่ นนน้ั หามิได้ บัดน้ีโจโฉคิดการใหญ่หลวงอยู่ เกณฑ์ทหารให้ถมแม่น้าแปะโหเสีย แล้วแต่งทหารยกแยกไว้ เปนแปดกองจะมากาจัดท่านเสียให้ได้ อันเมืองอ้วนเสียน้ีก็เปนเมืองน้อย เห็นจะรับกองทัพโจโฉมิได้ จงคิดอ่านผ่อนผันแก้ไขเถิด เล่าป่ีจึงว่า ซึ่งท่านบอกเล่าต้ืนลึกหนักเบาท้ังน้ีก็ขอบใจนัก ตัวท่านกับ ข้าพเจ้าก็จากกันไปช้านานแล้ว แลท่านกลับมาบัดนี้เปนบุญนักหนา จงอยู่กับข้าพเจ้าเถิดอย่าไปเลย ชีซีจึงว่า ถ้าข้าพเจ้าจะอยู่กับท่านไม่กลับไปหาโจโฉบัดน้ี ก็จะเปนท่ีคระหานินทาแก่คนท้ังปวงว่าหา ความสัตย์มิได้ อนง่ึ ศพมารดาน้ันกต็ กอยู่ ณ เมอื งฮโู ต๋ จาจะตอ้ งกลบั ไป ซึง่ ทา่ นจะกระทาการกบั โจโฉ สืบไปนั้นขงเบ้งก็มาอยู่ดว้ ยแลว้ แลจะปรารมภ์ไปไย การสิ่งใดก็ จะสาเร็จดังความปราถนาสิ้น ชีซีว่าเท่าน้ันก็ลากลับมาบอก แก่โจโฉว่า ข้าพเจ้าไปว่ากล่าว โน้มน้าวเล่าปี่โดยสุภาพแล้ว บัดนี้เล่าปี่มิยอมท่ีจะมาอ่อน น้อมต่อท่าน โจโฉได้ฟังดังน้ันก็ โ ก ร ธ จึ ง ใ ห้ ย ก ก อ ง ทั พ รี บ ไ ป จะเหยยี บเมืองอ้วนเสยี ใหไ้ ด้ www.samkok911.com

ตอนท่ี ๓๖ ๗๕๙ ฝ่ายเล่าป่ีจึงถามขงเบ้งว่า อันโจโฉยกมาครั้งน้ี เราจะคิดกลอุบายแก้ไขประการใด ขงเบ้งจึงว่า อันเรา จะตงั้ รบั กองทพั โจโฉในเมืองอว้ นเสียน้มี ิได้ จาจะทงิ้ เมอื ง อ้วนเสียแล้ว ไปต้ังเอาเมืองซงหยงเปนท่ีมั่นจึงจะได้ เล่าปี่จึงว่า ซึ่งจะท้ิงเมืองอ้วนเสียแล้ว จะไปอยู่เมือง ซงหยงนั้นก็ชอบอยู่ แต่ทว่าเราก็มีความวิตกด้วยอาณา ประชาราษฎรทัง้ ปวง เสียแรงเขาติดตามมาดว้ ยแลจะทง้ิ เขาเสีย หนีไปเอาแต่ตัวรอดนั้นก็เอ็นดูแก่เขานัก ขงเบ้งจึงว่า ถ้าดังนั้นจงให้คนไปประกาศว่า บัดนี้ โจโฉยกมาจะทาอันตรายแก่เรา ๆ เห็นเหลือกาลังนัก จะต้ังรับอยู่ท่ีนี่มิได้ เราจะผ่อนผันไปอยู่เมือง ซงหยง ถ้าผใู้ ดจะไปกบั เรากไ็ ป ถ้าสมัคอยู่มิไปก็ตามอัธยาศยั เถิด เลา่ ป่ีได้ฟังดังนน้ั กใ็ หก้ วนอไู ปจัดแจง เรอื สาหรบั จะข้ามไปเมืองซงหยง แลว้ กใ็ ห้ซนุ เขยี นกบั กันหยงไปประกาศแก่คนท้งั ปวงตามคาขงเบ้ง ขณะน้นั ชาวเมอื งท้ังปวงจึงว่า อันขา้ พเจา้ จะอยใู่ นเมืองอ้วนเสียนน้ั สตู้ ายมิขออยู่ ถ้าเลา่ ปไี่ ป แห่งใดก็จะขอตามไปด้วย ชาวเมืองท้ังปวงต่างคนต่างก็ทิ้งที่อยู่เสีย อพยพกันร้องไห้ตามเล่าป่ีไปส้ิน ครั้นเล่าป่ลี งเรือข้ามไปถงึ กลางน้า แลดูอาณาประชาราษฎรร้องไหอ้ ้ืออึงไปทั้งสองฟากนา้ ก็คดิ สงสาร จึงร้องไห้ แล้วว่าคนท้ังหลายนี้พากันมาได้ความลาบากพลัดพรากที่กินที่อยู่ท้ังนี้ก็ เพราะเราผู้เดียว เราจะอยู่ไปไยให้คนท้ังปวงได้รับความเวทนาด้วย เล่าป่ีว่าเท่านั้นแล้วกล็ กุ ขึ้นจะโจนน้าตาย ทหารท้ัง ปวงเห็นดงั นัน้ ต่างคนต่างวิง่ เข้าหา้ มยดุ ตัวเล่าปไี่ ว้ แลว้ พากนั ร้องไห้รกั เลา่ ปี่สน้ิ ทกุ คน ครั้นเล่าป่ีข้ามไปถึงฝั่งแล้วก็ยังมิไป ยับยั้งหยุดอยู่คอยท่าอาณาประชาราษฎรท้ังปวงให้ พร้อมกัน เร่งให้กวนอูเอาเรือรีบข้ามไปรับมาให้สิ้น คร้ันอาณาประชาราษฎรท้ังปวงพร้อมมูลแล้ว เล่าป่ีก็พาหญิงชายท้ังนั้นยกไปเมืองซงหยงจะเข้าเมืองมิได้ เล่าป่ีจึงขี่ม้าเลียบไปตามเชิงกาแพงเมือง แล้วร้องว่า เล่าจ๋องหลานเราอย่ามีความสงสัยเลย เรายกมาน้ีใช่จะทาร้ายเจ้าน้ันหาไม่ เรามาบัดนี้ด้วย กรณุ าแกอ่ าณาประชาราษฎรทั้งปวงดอก เล่าจอ๋ งจง เร่งเปิดประตูเมืองให้เราเข้าไปเถิด ฝ่ายชัวมอกับ เตียวอุ๋นเห็นเล่าปี่เลียบเข้ามาร้องว่าดังนั้น ก็ขึ้นบน หอรบให้ทหารทั้งปวงเอาเกาทัณฑ์ยิงกระหน่า ออกไป สามก๊กวิทยา

๗๖๐ สามกก๊ ฉบับเจ้าพระยาพระคลงั (หน) อยุ เอยี๋ น (Wei Yan) ขณะนั้นอุยเอ๋ียนเปนชาวเมืองงีหยง สูงหกศอกหน้าแดงดังสีลูกพุดซาสุก อยู่ในเมืองน้ัน เห็นชัวมอแลเตียวอุ๋นทาดังนั้น ก็คุมพวกเพื่อนประมาณร้อยหนึ่งมาท่ีประตูเมือง ร้องด่าชัวมอกับ เตียวอุ๋นว่า มึงน้ีอ้ายศัตรูขายเจา้ มาทาทั้งนี้ควรแลว้ หรือ เล่าปี่น้ีเปนคนโอบออ้ มอารีตอ่ อาณาประชา ราษฎรทั้งปวง มาบัดนี้หวังจะสงเคราะห์แก่คนทั้งหลาย อนึ่งผู้ตายก็ฝากกิจการบ้านเมืองไว้แก่เล่าป่ี เหตุใดจงึ มิใหเ้ ข้ามา ว่าดังนั้นแล้วกเ็ อางา้ วไล่ฟนั ทหารซึง่ อยู่รักษาประตลู ม้ ตายแตกตน่ื ไป จงึ เผยประตู เมืองออกไปรับเล่าป่ี ร้องว่าเชิญท่านพาอาณาประชาราษฎรเข้ามาในเมืองเถิด จงช่วยกาจัดอ้ายศัตรู ขายเจา้ เสยี www.samkok911.com

ตอนท่ี ๓๖ ๗๖๑ เล่าปไ่ี ดย้ ินดงั น้นั กม็ คี วามยินดี จึงพาอาณา ประชาราษฎรแลทหารท้ังปวงเข้าไป พอพบ บุนเพ่งคุมทหารมาเห็นอุยเอ๋ียนเปิดประตูรับเล่าปี่ ดังน้ันก็ด่าว่า มึงนี้เปนแต่ทหารเลว หามีใครนับถือ ช่ือเสียงไม่ เหตุใดจึงบังอาจเปิดประตูรับเล่าปใ่ี ห้เข้า มา มึงจะให้บา้ นเมืองเปนจลาจลหรือ อุยเอี๋ยนไดย้ นิ บุนเพ่งว่าดังน้ันก็โกรธ จึงขับม้าเข้ารบกันเปน สามารถ แลทหารท้ังสองฝา่ ยก็เขา้ ตอ่ สกู้ ันเปนตลุมบอนอุตลดุ ขึ้น เล่าป่ีเห็นดังน้ันจึงว่า เรามาบัดน้ีก็ต้ังใจจะอนุเคราะห์อาณาประชาราษฎรให้มีความสุข พร้อมมลู กัน แตเ่ รายงั มิทันจะเข้าไปถึงในเมืองสมิ าเกดิ รบพุ่งกันขึ้นกลับทาให้อาณาประชา ราษฎรได้ ความเดือดรอ้ นถึงเพียงน้แี ลว้ ถ้าเราเข้าไปในเมืองจะมไิ ด้ความเดอื ดร้อนย่ิงกว่านี้หรอื ซ่ึงเราต้ังใจจะ ให้เปนประโยชน์น้ันก็สูญเสียเปล่า แม้จะเข้าไปบัดน้ีก็เหมือนมาทาให้อาณาประชาราษฎรได้ความ เดือดร้อนอีก เราไม่เข้าไปแล้ว ขงเบ้งจึงว่า ถ้าดังน้ันเมืองกังเหลงก็เปนแว่นแคว้นเมืองเกงจ๋ิว ขอให้ ทา่ นยกไปอยูเ่ ถดิ เห็นพอจะป้องกันรกั ษาตัวได้ เลา่ ปเ่ี ห็นชอบด้วยจึงพาทหารแลอาณาประชาราษฎร ทง้ั ปวงยกไปเมืองกงั เหลง ฝ่ายชาวเมืองซงหยงเห็นเห็นเกิดจลาจลขึ้นดังนั้น ก็พากันอพยพครอบครัวยกไปตามเล่าป่ี เปนอันมาก อยุ เอ๋ียนกบั บนุ เพง่ รบกันตงั้ แตเ่ ชา้ ไปจนเท่ยี ง ทหารทัง้ ปวงล้มตายทงั้ สองฝ่ายเปนอนั มาก อุยเอี๋ยนจะสู้บุนเพ่งมิได้ก็ชักม้าหนีออกมานอกเมืองจะมา หาเล่าป่ีมิไดพ้ บ แล้วหนีไปอยดู่ ว้ ยฮันเหียนเจ้าเมืองเตียงสา ฝา่ ยเลา่ ปีย่ กครอบครัวอพยพไปครงั้ นั้นคนประมาณห้าหม่ืน คร้นั มาถึงหน้ากฏุ ศ์ิ พเลา่ เปียว จงึ ให้พกั ผูค้ นท้ังปวงไว้ เลา่ ปี่ ก็ลงจากม้าเข้าไปคานับศพเล่าเปียว แล้วร้องไห้ว่าท่านผู้ เปนพ่ีได้สั่งเสียแก่ข้าพเจ้าไว้แต่ก่อน ให้ข้าพเจ้าทานุบารุง เล่าจ๋องผ้บู ุตรนั้นข้าพเจ้าได้รับคาท่าน แลบัดนี้ข้าพเจา้ กท็ า มิตลอด โทษมีแก่ข้าพเจ้าเปนอันมาก ขอท่านจงอดโทษ บนุ เพง่ (Wen Ping) ข้าพเจ้าเหมือนท่านได้กรณุ าแก่อาณาประชาราษฎรท้งั ปวง ช่วยคมุ้ เกรงรกั ษาให้มคี วามสขุ สืบไปเถดิ สามกก๊ วิทยา

๗๖๒ สามกก๊ ฉบบั เจ้าพระยาพระคลงั (หน) แลเม่ือเล่าป่ีเข้าไปคานับร้องไห้รัก เล่าเปียวอยู่น้ัน พอม้าใช้มาบอกว่า บัดน้ีโจโฉ ยกกองทัพล่วงมาถึงเมืองอ้วนเสีย จัดแจงเรือ จะข้ามทหารตามมาอยู่แล้ว ทหารทั้งปวงได้ ยินม้าใช้มาบอกดังน้ันก็ว่าแก่เล่าปี่ว่า ท่านมา มัวเปนห่วงอยู่ด้วยครอบครัวทั้งปวงมิใคร่จะ รีบไป เดิรทางแต่วันละน้อยคอยท่าอาณา ประชาราษฎรอยู่ฉน้ีเห็นจะหนีมิพ้น ถ้าโจโฉ ตามทันจะมิเสียท่วงทีหรือ ขอท่านท้ิงครอบครัวท้ังปวงเสีย รีบหนีข้ึนไปข้างหน้าให้ถึงเมืองกังเหลง ก่อน ด้วยเองกังเหลงเปนท่ีสาคัญจะป้องกันอันตรายต่อสู้โจโฉได้ เล่าปี่ร้องไห้พลางจึงต อบว่า ประเพณีผู้มีปัญญาปราถนาจะคิดทาการใหญ่หลวงนั้น ก็ย่อมจะปกป้องอาณาประชาราษฎรทั้งปวง เปนเค้ามูลจึงจะสาเร็จประโยชน์ แลบัดน้ีอาณาประชาราษฎรท้ังปวงมีความเอ็นดูเรา สู้ติดตามมาได้ ลาบาก อนั จะทง้ิ เสียนนั้ เราทงิ้ ไม่ได้ อาณาประชาราษฎรทง้ั ปวงได้ยินเลา่ ป่ีว่าดังน้ันก็ร้องไห้ ย่ิงมีความ รักเปนอนั มาก ขงเบ้งจึงว่าแก่เล่าปี่ว่า บัดนี้โจโฉก็ยกติดตามมาใกล้จะทันอยู่แล้ว ขอท่านให้กวนอูรีบไป บอกแก่เล่ากี๋ ณ เมืองกังแฮ ให้ยกทัพเรือมาบัญจบ ณ เมืองกังเหลงจะได้ช่วยกัน เล่าป่ีก็เห็นด้วย จึง ให้กวนอูกับซุนเขียนถือหนังสอื ไป ณ เมืองกังแฮให้ยกทัพเรอื มาช่วย แล้วให้จูล่งคุมครอบครัวท้ังปวง แลเตียวหุยน้ันคุมทหารลงไปเปนกองหลังสาหรับปอ้ งกัน เล่าป่ีก็เดิรเคร่าครอบครัวมา เดิรทางแตว่ นั ละร้อยเสน้ จงึ แต่งหนงั สือตามเหตุผลท้งั ปวงให้คนถือไปแจ้งแก่ซนุ กวน www.samkok911.com