Есөн эрдэнийн орон Өргөн талын элгэнд чандманиланхан буусан Миний эх орон оюу эрдэнийн билээ Ивээлт нарны нь цацрал алтан эрдэнэ Өргөө гэрүүд минь танан өнгөөр цавцайна Элгэн уулсын нь оргил мөнгөн эрдэнэ Өчнөөн үеийг элээсэн хангайн буурал уулсын Хүү миний заяанд эхийн сүү шиг ариухан Илчийн улаан гал нь шүрэн эрдэнэ Өвгөн цаст оргил танан өнгөөр цагаарна Хүслийн сайхан тэнгэр номин цэнхэр юм Ээжийн цагаан сүү нь сувд эрдэнэ Өлзийт ерөөл бэлгэдэж, өнөр буурал эхийн Хүлэг морин гүйх хаврын налгар өдөр Энгүй өргөн тал нь оюу эрдэнэ Өргөсөн сүүний дусал танан өнгөөр цацарна Хүрээлсэн талын зэрэглээ номин цэнхэр юм Эрхэс наадах тэнгэр нь номин эрдэнэ Өнөөдрийн сайхан үеийн бат цагаан харшууд Хүйтэн өвлийг халсан дулаан цагийн бэлгэдэл Элбэрлийн цагаан гэр нь тана эрдэнэ Өвлөж хойчдоо үлдээх тана эрдэнэ байна Хүүшид ургасан яргуй номин цэнхэр юм Энх үүрийн туяа нь зэс эрдэнэ Хайрын цагаан сүү нь танан Хүний дээд аавдаа, шинийн нэгэнд золгохдоо Эрхт ардын нь эв ган эрдэнэ Ханат цагаан гэр нь танан Хүндлэн барьсан баранзад номин цэнхэр юм Эх орон минь есөн эрдэнэ Хангайн цагаан оргил нь танан Эрхсийн цэнхэр тэнгэр нь номин Хашийн цагаан орд нь танан Илбийн цэнхэр зэрэглээ нь номин Эргэх их дэлхийн уул усанд тэгшхэн Миний эх орон танан эрдэнийн билээ Эхний цэнхэр цэцэг нь номин Илч гэрлийн гайхамшиг мандсан нар алтан билээ Энхийн цэнхэр хадаг нь номин Энгүй өргөн талын шимт хөрсөнд төлжиж Yүлгүй шөнийн тэнгэрт сүүн заадас татуулж Миний эх орон номин эрдэнийн билээ Эрдэнийн түрүү сугсруулсан амуу тариа алтан билээ Өвч түгсэн одод сувд адил гялалзана Энэ сайхан монголын удам залгасан бүл Yелээ татсан талын энгээр тархан бэлчсэн Эрмэг хүлэг морь минь хазаар даран хатирахад Энхрий хос амрагийн дурсгалын бөгж нь алтан билээ Yржилт хонин сүрэг минь сувдранхан налайна Эгшиг татах амгай зуузай нь ган билээ Энэрэлт төрийн далбаанд эгнэгт өнгөлөг гялалзсан Yнэрт тансаг өвсний ширхэг тоолон буусан Илч гэрэл өртөөлсөн аварга их алхаа Эрдэнийн соёмбо үсэг Yүрийн ариун шүүдэр сувдан далай байна Эрчмийн баганад бэхэлсэн зузаан утас ган билээ Элэгдэшгүй алтан билээ Yр буяны “тэнгэр” саальчин монгол хүүхний Эх сайхан орныхоо дархан хилийн харуул Авралын гэгээн нар нь алтан Yсний гоёхон даруулга сувдан хээтэй байна Эр цэргийн зэвсэг эмтэршгүй илд нь ган билээ Ачит төрийн сүлд нь алтан Хөх тэнгэрийн нь одод сувдан Эрхэм алдраа бадруулсан өнөр өөдрөг түмэн Арвайн түмэн түрүү нь алтан Хөдөө талын нь сүрэг сувдан Эрэлхэг монгол ардын эв нь ган билээ Амраг хосын дурсгал нь алтан Энх үрийн нь шүүдэр сувдан Уран хазаарын амгай нь ган Миний эх орон алтан эрдэнийн билээ Эгэл саальчны гоёл нь сувдан Урсгалт гэрлийн утас нь ган Миний эх орон сувд эрдэнийн билээ Эр цэргийн зэвсэг нь ган Саваа дүүрэн мэлтэлзэх Онон, Хэрлэний урсгал Эрхэт ардын эв нь ган Сартай шөнөөр ажихад мөнгөн хээтэй байв Эр биеийн хийморь Миний эх орон ган эрдэнийн билээ Саалийнхаа дээжийг өргөж, аянд хүүгээ үдсэн сэргэж үүрийн талд давхивал Санаа нь сүү эхийн, цацлын халбага мөнгөн байв Энгүй тэнгэр зүүнээсээ зэсийн өнгөөр хаяарлаа Мэргэд цэцэлсэн далай хөлгөн их судрыг Саатаж алсад суугаад аавдаа очиж золговол Ээлт сүргээ хурааж үдшийн хотонд ирвэл Миний ард түмэн есөн эрдэнээр бичдэг билээ Санасан эцгийн зэхсэн эмээл мөнгөн байв Энэтээх үүлсийн хормой зэс эмжээр татлаа Мөнх бусыг дагасан ачит буурлаа хүндэлж Эцгийн зэхсэн эмээл нь мөнгөн Эгшигт дуугаа аялж айргаа аягалан суувал Миний ард түмэн есөн эрдэнэ дэвсдэг билээ Ээжийн цацлын халбага нь мөнгөн Идээ сөгнөсөн хувин зэс бүстэй байлаа Мөхөлгүй эрдэнийн дээж есөн эрдэм төгс Сар наадсан ус нь мөнгөн Энхийн их ордны ган нуруу холбож Миний ард түмэн улсаа бадруулж яваа билээ Сархад мэлтэлзсэн хундага нь мөнгөн Эвийн гагнуур тавибал зэсийн өнгөөр цацарлаа Мөрөөдөл хүслийн дээд эв хамтад хүрч Миний эх орон мөнгөн эрдэнийн билээ Саалийн хувингийн бүс нь зэс Миний ард түмний есөн хүсэл бүрдэх билээ. Сайн гагнуурын оч нь зэс (П. Бадарч. “Есөн эрдэнийн орон” Улсынхаа заяаг түшиж хувьсгалч ах нарын Онгон үүрийн туяа нь зэс Уухайлан мандуулсан туг шүр адил улаан билээ Оройн үүлсийн хаяа нь зэс Уламж эртнээс дээдэлсэн монгол хүний голомт Миний эх орон зэс эрдэнийн билээ Угалз дөлт гал минь шүр адил улаан билээ Удмаас буян төгс өргөө цагаан гэрийн минь Ухаан санаа цэлмэх уулсынхаа хярд гарвал Унь тооно бүхлээрээ шүр адил туяаран билээ Ургаа сум шиг гацуур оюу ногоон байв Уул усны савд уран бие найгуулсан Уудам талдаа ирээд дөрөө мултлан буувал Удвал цэцгийн дэлбээ шүр адил дөлтөн билээ Урьхан намрын ганга нь оюу ногоон байв Хурын улаан цэцэг нь шүрэн Уран бидэр татах нуураа хөвөөлөн алхвал Хувьсгалын улаан туг нь шүрэн Усны цээлд замаг нь оюу ногоон байв Хурц улаан гал нь шүрэн Унаган хүлгээ хантайрч эмээлийн дөрөө авбал Хорол улаан тооно нь шүрэн Угалз ширээлсэн гөлөм нь оюу ногоон байв Миний эх орон шүр эрдэнийн билээ Усны зөөлөн замаг нь оюу Угалз ширээлсэн гөлөм нь оюу Урьхан намрын ганга нь оюу Уулсын сайхан гацуур нь оюу
Search
Read the Text Version
- 1 - 1
Pages: