สังคมศึกษา นายกฤต ต้นแพง ม.4.2 เลขที่4

จดั ทาโดย นาย กฤต ต้นแพง ม.4/2 เลขท่4ี

พระพุทธเจ้าทรงมีพระนามเดิมวา่ \"สทิ ธตั ถะ\" หมายถงึ ผู้ทสี่ าเร็จความมงุ่ หมายแล้ว หรอื ผูป้ รารถนา ส่ิงใด ย่อมได้ส่ิงนั้น ทรงเป็นพระราชโอรสของพระเจ้าสทุ โธทนะ กษัตริย์ผู้ครองกรุงกบลิ พัสดุ์ แคว้น สกั กะ และ \"พระนางสิริมหามายา\" พระราชธิดาของกษตั รยิ ร์ าชสกลุ โกลยิ วงศ์แหง่ กรงุ เทวทหะ แควน้ โกลิยะ ในคนื ที่พระพทุ ธเจา้ เสด็จปฏสิ นธใิ นครรภ์พระนางสิริมหามายา พระนางทรงพระสบุ ินนิมิตว่า มีช้างเผือกมีงาสามคไู่ ดเ้ ขา้ มาสูพ่ ระครรภ์ ณ ทีบ่ รรทม กอ่ นทพี่ ระนางจะมีพระประสูตกิ าล ที่ใตต้ ้น สาละ ณ สวนลุมพนิ ีวัน เมื่อวันศกุ ร์ ขึน้ 15 ค่า เดือนวสิ าขะ ปจี อ 80 ปกี ่อนพทุ ธศักราช (ปจั จบุ ันสวนลมุ พนิ วี นั อยู่ในประเทศเนปาล) ทนั ทีที่ประสูติ เจา้ ชายสิทธัตถะทรงดาเนินดว้ ยพระบาท 7 กา้ ว และมดี อกบวั ผดุ ขึ้นมารองรบั พระบาท พร้อมเปลง่ พระวาจาว่า \"เราเป็นเลิศทสี่ ุดในโลก ประเสรฐิ ทีส่ ดุ ในโลก การเกิดครง้ั นเ้ี ป็น ครง้ั สดุ ท้ายของเรา\" แต่หลงั จากเจ้าชายสิทธัตถะประสตู ิกาลไดแ้ ล้ว 7 วัน พระนางสิรมิ หามายาก็ เสด็จส่สู วรรคาลยั เจ้าชายสทิ ธัตถะจึงอยูใ่ นความดูแลของพระนางประชาบดีโคตมี ซ่งึ เป็นพระกนิษฐา ของพระนางสริ มิ หามายา

วันหนึ่งเจา้ ชายสิทธัตถะทรงเบื่อความจาเจในปราสาท 3 ฤดู จึงชวนสารถที รงรถมา้ ประพาสอทุ ยาน ครง้ั นน้ั ไดท้ อดพระเนตรเหน็ คนแก่ คนเจ็บ คนตาย และนกั บวช โดยเทวทตู (ทตู สวรรค)์ ท่ีแปลงกายมา พระองคจ์ ึงทรงคิดได้วา่ นเ่ี ปน็ ธรรมดาของโลก ชีวิตของทกุ คนต้อง ตกอยใู่ นสภาพเชน่ น้ัน ไม่มใี ครสามารถหลกี เลี่ยงเกิด แก่ เจ็บ ตายได้ จงึ ทรงเหน็ ว่าความสขุ ทางโลกเป็นเพยี งภาพมายาเท่านัน้ และวิถีทางท่ีจะพ้นจากความทกุ ข์ คือตอ้ งครองเรือนเป็น สมณะ ดังนั้น พระองค์จึงใคร่จะเสด็จออกบรรพชา ในขณะทมี่ ีพระชนมายุ 29 พรรษา หลังจากทรงผนวชแล้ว พระองค์มงุ่ ไปทแ่ี มน่ า้ คยา แคว้นมคธ ไดพ้ ยายามเสาะแสวงทางพ้น ทุกข์ ดว้ ยการศึกษาค้นคว้าทดลองในสานักอาฬารดาบส กาลามโคตร และอุทกดาบส ราม บตุ ร แตเ่ ม่อื เรียนจบทัง้ 2 สานักแล้ว ทรงเห็นว่าน่ยี งั ไมใ่ ชท่ างพน้ ทุกข์จากนั้นพระองค์ได้เสด็จ ไปทแ่ี มน่ ้าเนรัญชรา ในตาบลอรุ เุ วลาเสนานคิ ม และทรงบาเพญ็ ทกุ รกริ ิยา ดว้ ยการขบฟัน กลัน้ หายใจและอดอาหาร จนร่างกายซูบผอม แตห่ ลังจากทดลองได้ 6 ปี ทรงเหน็ วา่ นี่ยงั ไม่ใช่ ทางพน้ ทุกข์ จึงทรงเลกิ บาเพญ็ ทุกรกริ ิยา และหันมาฉันอาหารตามเดมิ ด้วยพระราชดารติ ามที่ ท้าวสักกเทวราชได้เสดจ็ ลงมาดีดพณิ ถวาย 3 วาระ คอื ดดี พณิ สายที่ 1 ขงึ ไว้ตงึ เกนิ ไป เมื่อดีด ก็จะขาด ดดี พิณวาระท่ี 2 ซึง่ ขงึ ไว้หยอ่ น เสียงจะยืดยาดขาดความไพเราะ และวาระที่ 3 ดดี พิณสายสดุ ทา้ ยที่ขึงไวพ้ อดี จงึ มีเสียงกังวานไพเราะ ดงั นัน้ จึงทรงพิจารณาเหน็ วา่ ทางสาย กลางคือไม่ตึงเกนิ ไป และไมห่ ย่อนเกินไป น่ันคือทางทีจ่ ะนาสกู่ ารพ้นทุกข์

ครานน้ั พระองค์ทรงประทับนัง่ ขดั สมาธิใตต้ น้ พระศรีมหาโพธิ์ ณ อรุ เุ วลาเสนานิคม เมือง พาราณสี หันพระพักตร์ไปทางทิศตะวนั ออก และต้ังจติ อธษิ ฐานด้วยความแน่วแน่วา่ ตราบใดท่ี ยังไมบ่ รรลุสมั มาสัมโพธิญาณ กจ็ ะไม่ลกุ ข้ึนจากสมาธบิ ัลลังก์ แมจ้ ะมีหม่มู ารเข้ามาขัดขวาง แต่ กพ็ า่ ยแพ้พระบารมขี องพระองค์กลบั ไป จนเวลาผ่านไปในที่สุดพระองค์ทรงบรรลุรูปฌาน คอื ยามตน้ หรือปฐมยาม ทรงบรรลปุ ุพเพนวิ าสานสุ สติญาณ คอื สามารถระลึกชาติได้ ยามสอง ทางบรรลจุ ุตูปปาตญาณ (ทิพยจกั ษญุ าณ) คอื รเู้ รือ่ งการเกิดการตายของสตั ว์ ท้ังหลายวา่ เปน็ ไปตามกรรมทก่ี าหนดไว้ ยามสาม ทรงบรรลุอาสวกั ขยญาณ คือ ความรทู้ ่ีทาใหส้ น้ิ อาสวะ หรือกเิ ลส ด้วย อรยิ สัจ 4 ได้แก่ ทกุ ข์ สมทุ ยั นโิ รธ และมรรค และไดต้ รัสรดู้ ว้ ยพระองค์เองเป็นพระสัมมาสัม พทุ ธเจ้า และเป็นศาสดาเอกของโลก ซึ่งวันทีพ่ ระสมั มาสัมพทุ ธเจา้ ตรัสรู้ ตรงกับวันเพ็ญ เดอื น 6 ขณะท่ีมพี ระชนมายุ 35 พรรษา

พระพุทธเจ้าไดเ้ สดจ็ ดบั ขนั ธป์ รินพิ พาน ใต้ต้นสาละ ณ สาลวโนทยาน ของเหล่ามัลลกษัตรยิ ์ เมอื งกุ สนิ ารา แควน้ มัลละ ในวนั ขึน้ 15 ค่า เดือน 6 รวมพระชนมายุ 80 พรรษา และวนั นถ้ี อื เป็นการ เรม่ิ ตน้ ของพทุ ธศกั ราช