นาฏศิลป์พื้นบ้าน

นาฏศลิ ปพ์ นื้ บ้าน เป็นการแสดงที่มีเอกลกั ษณ์เฉพาะตัว ทง้ั เนอ้ื รอ้ ง ทานองเพลง การแต่งกายและลีลาร่ายรา เพ่อื สอื่ ความหมายด้านประวตั ศิ าสตร์ คา่ นิยม ศาสนา ประเพณี พิธกี รรม วิถชี ีวิต การประกอบอาชพี ของชาวบ้าน จนเป็นทยี่ อมรบั และยกย่องใหเ้ ป็นนาฏศิลปใ์ นทอ้ งถ่นิ น้นั ๆ

ภาคเหนอื ภาคอสี าน ภาคกลาง ภาคใต้

การแสดงพื้นบา้ นภาคเหนอื จากสภาพภูมิประเทศทอี่ ุดมไปด้วยป่า มที รพั ยากรมากมาย มีอากาศหนาวเยน็ ประชากรมีอุปนสิ ัยเยอื กเยน็ นุ่มนวล งดงาม รวมท้งั กิรยิ า การพดู จา มสี าเนยี งน่าฟงั จึงมีอิทธพิ ลทาให้ เพลงดนตรีและการแสดงมที ่วงทานองช้า เนิบนาบ น่มุ นวล ตามไปดว้ ย



















การแสดงพ้นื บา้ นภาคอสี าน ลักษณะพ้นื ท่ีโดยท่วั ไปเปน็ ท่ีราบสงู มีแหล่งนา้ จากแมน่ ้าโขง ของสภาพ ความเป็นอยู่ ภาษาและขนบธรรมเนียม ประเพณีที่แตกตา่ งกนั ประชาชนมี ความเชือ่ ในทางไสยศาสตร์ มีพธิ กี รรมบชู าภูตผิ ีและสงิ่ ศกั ดสิ์ ทิ ธิ์ การแสดงจงึ เกย่ี วขอ้ งกบั ชวี ติ ประจาวัน และสะทอ้ นใหเ้ หน็ ถึงการประกอบอาชพี และความเปน็ อยู่ได้เป็นอยา่ งดี การแสดงของภาคอีสานส่วนใหญ่ เรยี กว่า เซ้ิง เป็นการแสดงที่ค่อนข้างเร็ว กระฉบั กระเฉง สนกุ สนาน















การแสดงพ้นื บา้ นภาคกลาง เป็ นศิลปะการราและการละเล่นของ ชาวพ้ืนบา้ นภาคกลาง ซ่ึงส่วนใหญ่ มีอาชีพเกษตรกรรม ศิลปะการแสดง จึงมีความสอดคลอ้ งกบั วถิ ีชีวติ และเพอื่ ความบนั เทิงสนุกสนาน เป็ นการพกั ผอ่ นหยอ่ นใจจากการทางาน หรือเม่ือเสร็จจากฤดูเก็บเก่ียว ส่วนมาก เป็ นการละเล่นประเภทการร้องโตต้ อบ กนั ระหวา่ ง ฝ่ ายชายและฝ่ ายหญิง โดยใชป้ ฏิภาณไหวพริบในการร้องดน้ กลอนสด









การแสดงพน้ื บ้าน อาจแบ่งตามกลุม่ วัฒนธรรม ภาคใต้ ได้ ๒ กลุ่ม คือ วฒั นธรรมไทยพุทธ ได้แก่ การแสดงโนรา หนังตะลุง วฒั นธรรมไทยมุสลิม ลักษณะการ แสดงสว่ นใหญ่ไดร้ บั อทิ ธพิ ลจาก ศิลปะของมาเลเซยี เชน่ รองเง็ง ซาเป็ง มะโยง่ (การแสดงละคร) ลเิ กฮูลู นอกจากนย้ี ังมีระบาที่ ปรบั ปรงุ มาจากกิจกรรมในวถิ ีชวี ติ ศลิ ปาชีพตา่ ง ๆ เชน่ ระบาร่อนแร่ ระบาตารกี ปี ัส