ทุเรยี นเศรษฐีนทิ าน เรอ่ื ง... กบั ผูส ำนกึ ผดิ จัดทำโดย สาขาวิชาเศรฐศาสตรก ารเงนิ และการธนาคาร รว มกบั สาขาวชิ าเทคโนโลยีสารสนเทศ มหาวิทยาลยั ฟาฏอนี
ทุเรียน เศรษฐีกบั ผูส ำนกึ ผิด ชือ่ เรือ่ ง : ทเุ รียนกับเศรษฐีผูสำนกึ ผดิ เร่อื งและภาพ : อาเมราห สะแม และ นรู ุลญันนะฮ มะลีลาเตะ นักศกึ ษาสาขาวชิ าเศรษฐศาสตรการเงินและการธนาคาร มหาวิทยาลัยฟาฏอนี อาจารยท ป่ี รึกษา : ผศ.นนิ าดียะ ห อาแย และ อาจารยฮนั นาน กาหลง สาขาวชิ าเศรษฐศาสตรก ารเงนิ และการธนาคาร มหาวิทยาลัยฟาฏอนี ผูท รงคุณวุฒิประเมนิ คณุ ภาพ : ผศ.โสรตั น อบั ดลุ สตา ผศ.ดร.อบิ รอเฮม สือแม อาจารยร อซีดัต สาแม และ อาจารยธ รี วรรณ เล็บกะเต็บ พสิ จู นอกั ษร : อาจารยฮนั นาน กาหลง และ ผศ.นินาดียะ ห อาแย คอมพวิ เตอรกราฟฟก : MISS SAMAY PHAB และ นางสาวรยั ยาน จะปะกียา นกั ศึกษาสาขาวชิ าเทคโนโลยสี ารสนเทศ มหาวิทยาลยั ฟาฏอนี อาจารยท ่ีปรกึ ษา : อาจารยนูรุลฮสุ นา อับดลุ ลาฏฟี สาขาวิชาเทคโนโลยีสารสนเทศ มหาวิทยาลัยฟาฏอนี จดั ทำโดย สาขาวชิ าเศรษฐศาสตรก ารเงินและการธนาคาร รว มกบั สาขาวิชาเทคโนโลยีสารสนเทศ มหาวทิ ยาลัยฟาฏอนี ปพมิ พ : 2563 ISBN (E-book) : xxx-xxx-xxx-x
ณ เมอื งแหงหน่ึงมเี ศรษฐีคนหนึ่งช่ือ ชารฟี เขาร่ำรวย เน่อื งจากเขาชอบเดินทาง และทำการคา ตางเมืองอยูเ สมอ พรอมกับผูตดิ ตามของเขา ท่ชี อื่ อามีน อามนี เปนคนซ่อื ตรง และซื่อสตั ย จึงไดรบั ความไวว างใจจากเศรษฐี และอามนี จะคอยดูแล และจดั การทกุ อยาง 1 ตามท่เี ศรษฐชี ารฟี ตองการ
วันหนึ่งเศรษฐชี ารีฟตอ งการพักผอนดว ยการไปเทีย่ วชมวิว ชานเมือง แตเ ขายงั ไมร วู าจะไปทไ่ี หนจงึ ถามอามีน “น่ี อามนี สดุ สปั ดาหนข้ี าอยากไปเทีย่ วนอกเมืองซะหนอ ย เจามสี ถานท่ี ทไ่ี หนแนะนำขาบาง?” อามีนคิดสกั ครู จงึ ถามเศรษฐกี ลับ “สถานที่ทีน่ ายอยากไปเปนทแ่ี บบไหนครับ ภเู ขา ทะเล หรอื น้ำตก ครบั ” ?? “ถา ไดไ ปครบแบบนัน้ กว็ เิ ศษเลยสิ ขาอยากสัมผสั อากาศ เยน็ ๆ ซะหนอย” เศรษฐตี อบอยา งยม้ิ แยม อามีนไดฟ งดังน้ัน จงึ เสนอท่ีท่ีหนึง่ ทนั ที “ถาอยา งน้นั กท็ เี่ ขาสรวงสวรรคเ ลยครับ มที ้ังภูเขาและ นำ้ ตก อากาศก็เย็น สวยงามดวยสมดง่ั ชอื่ เลยครบั ” “อมื ..ดี ๆ พรงุ น้เี จา ก็เตรียมเสบียงและสัมภาระใหพรอ ม วนั มะรืนเราจะไดอ อกเดินทางตงั้ แตเชามดื ” เศรษฐีชารีฟกลา ว 2
เชา วนั รงุ ข้นึ เขาทั้งสองออกเดนิ ทางกันตั้งแตเชามืด ใชเวลาไมก ี่ชว่ั โมงกถ็ งึ ทีห่ มาย เศรษฐลี งจากรถแลวกต็ อ งตกตะลึงกบั ความสวยงามของ ธรรมชาติ วิวภเู ขาหลายลกู และน้ำตกตรงหนา “มาชาอัลลอฮ ! สวยจงั อากาศดมี าก ๆ เลย” เศรษฐกี ลา วดว ยความชน่ื ชม พรอ มกับสดู อากาศอยางชนื่ อกช่ืนใจ “ดูส!ิ ตรงน้นั มนี กเงือกดว ย” เศรษฐีช้ีใหอ ามนี ดู “ จรงิ ดวยครบั อัลฮัมดุลลิ ลาฮ ” 3 ทั้งสองต่นื ตาต่ืนใจกับความอดุ มสมบรู ณของธรรมชาตทิ นี่ ี่
เม่อื ถงึ เวลาเท่ยี ง อามนี พาเศรษฐไี ปรับประทานอาหาร ท่ีตลาดในหมบู า น เมอ่ื รับประทานอาหารเสรจ็ เขาก็เริ่มเดนิ ชิมทเุ รียนจากรา นแรกจน ขณะทรี่ บั ประทานอาหารอยูน้นั เศรษฐกี ็สงั เกตการคาขายในตลาดไป เกอื บถึงรานสดุ ทา ย ดว ย เขาเห็น รานขายทเุ รียนหลายรา น “อันน้ีหวาน กลมกลอ ม รสชาติดีมาก” เศรษฐีพูด “ท่ีนมี่ อี ะไรท่นี าสนใจหรือขึ้นชอื่ บา ง?” เศรษฐถี ามเจาของรา นอาหาร “จรงิ ดว ยครับนาย” อามนี รีบเสริม “ทุเรียนครบั ใครมาท่ีน่ีไมไ ดกินทุเรียน ถือวายงั มาไมถ ึงนะครบั นายทาน” เจา ของรานตอบเศรษฐี 4
“ทุเรียนพวกน้ีเจาเอามาจากไหนหรอื ?” สวนทเุ รียนอยหู ลังภูเขาซ่งึ หา งจากหมูบา นทเี่ ขาท้งั สองพักอยูไมไ กลมาก เศรษฐีถามเจาของรา นผลไม เชาวนั รงุ ขนึ้ ทง้ั สองจึงออกเดนิ ทางทนั ที “เออ .. คอื ..” เจา ของรา นอึกอักไมอยากตอบ 5 “ถาเจา บอกขา ขา จะใหร างวลั ” เจา ของรานเห็นแกรางวลั จึงบอกเศรษฐดี ว ยความรวดเร็ว เมื่อรู ที่อยขู องสวนทุเรียนแลว เศรษฐจี งึ เดนิ จากรา นขายผลไม พรอ ม กับบอกอามีนวา “เจาไปหาทพ่ี ักนะ คืนน้เี ราจะคา งคนื ท่นี ี่ พรุงน้ีขาจะไปเยยี่ มชม สวนทเุ รียน” “จะไปทำไมครบั ?” อามนี ถาม เศรษฐกี ต็ อบวา “เจา คอยดกู ็แลว กัน” อามนี จึงไปทำตามคำส่ังดวยความสงสัยวา เศรษฐีชารฟี เจา นาย ของเขากำลังคิดจะทำอะไรกนั แน
เมือ่ เขา ไปในหมูบาน เขากเ็ หน็ สวนทเุ รียนสวนแรก แลว เขาไป 6 ถามหาเจาของสวน คนงานบอกวา “เจาของอยูทายสวน” “เราจะขอเขา พบเจา ของสวนไดม ั้ย?” อามีนถามอยา งรูงาน คนงานกต็ อบวา “ไดครับ เดยี๋ วผมนำทางไปครับ” ท้งั สองเดินตามคนงานไปหาฮาซนั เจา ของสวน พรอมเดนิ ชม สวนไปดวย ขณะเดนิ ไปทา ยสวน เศรษฐีชารีฟคำนวณจำนวน ตน ทเุ รียนตามประสานักธุรกิจ พรอมกันนั้นเขาสงั เกตวา การจัดการสวนเปน ไปอยา งมรี ะเบยี บเรยี บรอ ย และสวนอยู ใกลแหลง นำ้ เศรษฐคี ดิ ในใจวา นคี่ งเปน เหตผุ ลที่ทำใหผล ทเุ รยี นจากสวนมีรสชาติกลมกลอมสินะ
และแลวเขาท้งั สองไดม าเจอฮาซันเจา ของสวน คนงานจึงเขา ไปรายงาน 7 ใหฮาซันทราบ ฮาซันกบั เศรษฐีจึงพูดคยุ กนั “ขา ไดเดินดสู วนของเจา แลว สวนของเจา รม รน่ื อุดมสมบรู ณมากๆ เลย มาชาอัลลอฮ” เศรษฐกี ลา ว “อลั ฮมั ดุลิลลาฮ ขอบคณุ สำหรบั คำชมครบั ” ฮาซันตอบอยา งภมู ใิ จ เศรษฐกี ็บอกความตอ งการ “ขามาทน่ี ี่อยากจะซื้อทเุ รียนจากสวนของเจาจงึ เดนิ ทางมาดดู ว ยตนเอง” ฮาซนั ตอบกลบั วา “เสยี ใจดว ยครับทาน เราเกบ็ เก่ยี วคร้งั สดุ ทา ยเมอ่ื วานซืนนเี้ องครบั ” “ฮาฮาฮา เจา อยา เพ่ิงกังวลไป ขารูแลว แลวขา กค็ ำนวณสำหรบั ฤดกู าล หนาแลวดวย ถา เจา ตกลงขายใหขา ขา จายใหสองเทาเลย” เศรษฐพี ดู โนม นา วฮาซนั “แตเ ราไมม ีผลทุเรยี นใหต อนนีน้ ะครบั ” ฮาซันปฏเิ สธ “นน่ั ไมใชป ญหา จะทำการใหญจ ติ ใจตอ งกลา ” เศรษฐีพดู ใหคดิ ฮาซนั จงึ ตอบวา “ขา ขอเวลาคิดสกั คร”ู
ฮาซนั กำลังครุนคดิ ใจหนึ่งเขากน็ ึกถงึ ผลกำไรท่ีเพม่ิ ขึ้นสอง 8 เทา ถาไดเ งินตอนนเี้ ขาสามารถซอ้ื ทุกอยา งทเี่ ขาตอ งการ แตอีกใจหน่ึงกค็ า นวา เขาจะขายทเุ รยี น ทยี่ งั ไมรวู า จะออกมา กผี่ ลไดอยา งไร เพราะอสิ ลามไดหา มการขายสนิ คา ที่ยงั ไมไ ด ครอบครองและไมชัดเจนไว ในท่สี ดุ เขาก็ตดั สินใจอยา งเด็ดขาด วา จะไมขาย ทเุ รยี นใหกับเศรษฐี “ขาตอ งขอโทษดวยครับทา น ขา ขายของที่ยงั ไมมีใหท า นไมไ ด จรงิ ๆ” ฮาซันกลา ว “นี่เจา จะเลน ตัวเพือ่ โกง ราคาใชมย้ั ?” เศรษฐพี ูดดว ยความโมโห “เปลา นะครบั ” ฮาซนั รีบตอบ “แลว เจา คิดวา ขาพดู เลนหรอื อยางไร กำไรเยอะขนาดนี้ ทำไมไมเ อา เจาโงห รอื ?” เศรษฐตี ะโกนดวยความโกรธ “ขา ทำไมไดจ ริง ๆ เพราะอิสลามหามไว” ฮาซนั ยงั ยืนยันคำตอบเดมิ และพยายามจะอธบิ าย แตแลว เศรษฐีก็พูดขดั ข้นึ ดวยอารมณโกรธแคน “เจานโี่ งจ ริง ๆ”
อกี สวนหน่งึ ท่ีอยูติดกบั สวนของฮาซนั มเี จา ของชือ่ วา ฟารคุ ซง่ึ แอบฟงเศรษฐกี บั ฮาซันพดู คุยกันตั้งแตต น จึงเขาไปชว ยระงับความ โกรธของเศรษฐี “เออ... นายทา นครับใจเยน็ ๆครบั นายทานมปี ญ หา อะไรกค็ อยๆ พดู กนั นะครับ” “ไมใ ชธุระของเจา” เศรษฐกี ลา ว “อาจเปน ธุระของขากับทานก็ได” ฟารุคพูดอยางมเี ลศนัย “เจาวาไงนะ ” เศรษฐีตอบดว ยความสงสัย “ขา ถึงบอกทานใหใจเย็นๆไงครบั ถา ทานอยากรกู ต็ ามขามา” ฟารคุ พาเศรษฐชี ารีฟไปท่สี วนของเขา “ขา ไดย ินวาทานอยากซ้อื ทุเรยี น แตเ ขาไมขาย ทำไมทานถงึ ไมไปหาคนอนื่ ที่อยากขายละ ครบั ” “เจา หมายถึง...เจา จะขายง้นั หรือ ?” “ใชแลว ทา นฉลาดมาก” ฟารุคพูดประจบทันที เศรษฐีคิดสักครู จงึ ขอสำรวจดูสวนกอน เห็นการจัดการสวนเปน ระเบียบแตไ มเ ทา กบั สวนของฮาซัน แตท่ดี ินกอ็ ดุ มสมบูรณเ หมือน กนั เศรษฐจี ึงตัดสนิ ใจตกลงที่จะซื้อทเุ รียนจากสวนของฟารุค 9
หลงั จากทีท่ ำสญั ญาซ้อื ขายและจายเงินเรียบรอย ฟารุคตกลงทจ่ี ะสงทเุ รยี น ทนั ทหี ลงั จากเก็บผลผลติ เศรษฐีชารีฟเดินทางออกจากหมบู า นดวยความพอใจ เปน ทสี่ ดุ พรอมกับฝน หวานถงึ ผลกำไรกองโตทเ่ี ขาจะไดในไมชา เมือ่ ถึงเมอื ง เศรษฐีชารฟี ติดตอรานผลไมร ายใหญใ นเมอื งทันทีเพ่ือเจรจาธุรกิจ 10
วนั แลววันเลา ฟารุคเฝารดนำ้ พรวนดิน ใสป ุย ดแู ลสวนทุเรียนเปน อยา งดี เขาขยนั ทำงานเพ่ือใหผ ลผลิตออกมาดี เศรษฐจี ะไดพอใจ และ ทำการคา กบั เขาอยางตอเนื่อง เม่อื ใกลถ งึ ฤดูเก็บเกี่ยว เขาเพิง่ สังเกต เหน็ วา ตนทเุ รยี นออกผลดกกวาปท ่ผี านมา ซ่งึ มากกวา ท่ีเศรษฐีและเขา ไดค ำนวณไว เขาดใี จมาก จึงสงขา วใหเศรษฐีไดร บั ทราบ พรอ มนัดวันสง ทุเรยี นใหกับเศรษฐชี ารีฟ 11
เศรษฐีชารฟี ไดร บั ขาววาตน ทเุ รียนออกผลดก เขาดใี จมาก จงึ อยากไปดสู วนดว ยตนเอง เมอื่ ถงึ วันนดั สง ทเุ รียน เขาตน่ื แตเ ชา รีบอาบน้ำแตงตัวออกมารออามนี เม่อื อามนี มาถงึ ก็ เหน็ เศรษฐีใสเ สอื้ เอยี งกห็ วั เราะกากออกมา เศรษฐียิม้ ดว ย ความสงสยั “อามีน เจาขำอะไร เสื้อขา สวยใชม ้ยั ?” พรอ มกบั ทำทา ทางอวดเส้อื ใหอามนี ดู เมอ่ื เศรษฐีถาม ดังน้นั อามีนจึงพยายามกล้ันขำไว พรอมตอบวา “ครับ สวยมากครบั แตท า นตดิ กระดุม ผิดหรอื เปลา ครบั ?” แลว เขากอ็ ดขำไมไ ดจ งึ หวั เราะออกมา “ฮาฮาฮา ” เศรษฐีจงึ กม ดเู สอ้ื ที่เขาใส “ใชจริงๆดวย” เศรษฐเี กาหวั ดว ยความเขนิ อายทมี่ ัวแตดีใจท่ีจะไดไปดูสวน และรบี แตงตวั จนติดกระดุมผิด เศรษฐจี งึ รบี ติดกระดุมใหม ใหถ ูกทันที พรอมเรง อามนี ใหร ีบออกเดนิ ทางไปทสี่ วนฟารุค โดยพลนั 12
ฟารคุ นบั วนั ทจี่ ะเก็บผลทุเรียน และแลว กถ็ งึ คนื กอ นวันนัดกับ เศรษฐี เขาเขา นอนเรว็ เพือ่ ท่จี ะตน่ื มาเก็บทุเรียนในตอนเชา ตรู คืนน้ันฟารคุ นอนหลับสนิท โดยไมรวู าฝนตกหนัก พรอมกบั มี พายพุ ัดอยา งรุนแรง จนตนทุเรยี นในสวนเขาลมระเนระนาด สวนของเขาราบเปนหนา กลอง เสมือนไมเคยมีตน ไมขนึ้ อยู บรเิ วณนน้ั วันรงุ ขน้ึ ฟารคุ ตื่นแตเชาอยางอารมณด ี เพราะจะไดเ ก็บผล ทเุ รียนทีเ่ ขาเฝาดแู ลเปน เวลาหลายเดอื น เขากำลังกาวขาออก จากบา น กพ็ บวา พืน้ ดนิ เปยกชมุ เขาคิดในใจวา เมือ่ คืนฝนตก อยางนนั้ หรอื ? เขาจึงรีบไปทส่ี วนของเขาทนั ที สงิ่ ทฟ่ี ารคุ เจอ คอื ความเสียหายทเ่ี กดิ ข้นึ ตรงหนา 13
เม่ือเศรษฐแี ละอามีนถงึ ท่ีสวนของฟารคุ เศรษฐีหนั มาถามอามนี “อามีน นี่เรามาผิดสวนรเึ ปลา ?” เพราะดานหนาเขา เปนสวนท่มี ี ตนทุเรยี นลม ระเนระนาด “ไมผดิ หรอกครับทา น น่สี วนของผมจรงิ ๆครับ” ฟารคุ เดินออกมาจากอีกดา นของสวนดวยสหี นา เศราและผดิ หวัง เศรษฐีไดแตย ืนองึ้ แลวอุปทานเสยี งดงั วา “ซบุ ฮานัลลอฮ ! นม่ี ันอะไรกนั แลว ผลทุเรยี นของขาละ ?” “เสียหายเกือบท้ังหมดเลยครบั ทา น มสี วนนอยเทา น้นั ที่สามารถขายได” อามีนตอบดวยความเศรา เศรษฐีน่ิงไปหนา ซีด เดนิ อยางคนไมม เี ร่ียวแรง เขาจงึ กลบั เมอื ง ดว ยความผิดหวงั 14
หลังจากน้ันเศรษฐกี ลับไปทบทวนจนเขา ใจสงิ่ ทฮี่ าซันพูดกบั เขา เขา จึงรีบไปหาฮาซนั เพอ่ื ขอโทษ ฮาซันเหน็ เศรษฐมี าหาจงึ ออกมา ตอ นรบั “ทานมาที่น.่ี .มธี รุ ะอะไรรเึ ปลา ครับ ?” “ขามาขอโทษเจา ขา ขอโทษทีพ่ ูดไมด ีใสเ จา ขา ไดบ ทเรยี นแลว ขาดือ้ ดึงท่จี ะซ้ือผลไมท ย่ี ังไมผลดิ อกออกผล แลวขา กไ็ ดจา ยเงินใหฟ ารุค แลว แตม าถึงวันน้ีเมื่อขาจะไปรับทุเรียน ขา ไดท ุเรยี นเพยี งนอยนดิ เพราะท่ีเหลอื ถูกพายพุ ัดกระหนำ่ จนไมเหลือชิน้ ดเี ลย ขา ขาดทนุ มหาศาล สว นฟารุคกโ็ ชคดีมากทไ่ี ดเ งนิ จากขา ไปแลว ถาวันนนั้ ขาเช่อื เจาวาขายผลไมท ยี่ ังไมม ีท่ตี น ไมได ขาคงไมตอ งเจอเหตุการณแ บบน้ี อัสตัฆฟรลุ ลอฮ” เศรษฐีพดู ดวยความสำนกึ ผดิ ฮาซนั รับฟง อยา งเขาใจและเห็นใจแลวรบี บอกวา “ขาใหอภัยทานแลว” เศรษฐีรบี ตอบกลบั วา “ขา ขอบคณุ ในความหวังดีของเจา ดวยนะ ญาซากุมลุ ลอฮม าก ๆ” 15
สวนของฮาซันมภี เู ขาเปนกำบังจึงรอดจากพายใุ นคนื น้นั ทำใหทุเรียน ของเขาไมไ ดรบั ผลกระทบ เศรษฐีเห็นทเุ รยี นจากสวนฮาซนั ออกผล สวยงามจึงทำการคากับฮาซนั เมอ่ื เศรษฐีชารฟี นำผลทเุ รยี นไปขายใน เมอื ง ทกุ คนท่ีซอ้ื ตางชมวาอรอ ย ทำใหข ายดีจนไดก ำไรมหาศาลพรอม ไดร ับบทเรยี นอนั ล้ำคา 16
ฮาซันไดอธบิ ายแกเศรษฐชี ารฟี เมื่อเขามาตดิ ตอซอ้ื ทเุ รียนอกี ครั้ง \"ข\"าขยายลลวว งงหหนนา า วา กอกนอนคคลลอดด กอ กนอ อนอออกกผผลล....จจา า \"\" “อิสลามอนุญาตใหทำการคา ขายโดยมีเง่อื นไขวา สินคา ตอ งเปนสง่ิ ฮาลาล และตองมอี ยูแ ลว ในขณะทำขอตกลงซ้ือขาย อิสลามไม 17 อนญุ าตใหขายสินคา ทีย่ ังไมมี เชน ขายผลไมท ย่ี ังไมม ที ตี่ น หรือขาย ลูกสัตวทยี่ งั อยใู นทอ งแม หรอื ขายนำ้ นมทีม่ ีอยูในเตา นม เปน ตน เนื่องจากมหี ลกั ฐานจากอลั หะดีษระบวุ า “ทานอยาขายส่ิงทไ่ี มม ี ณ ทีท่ า น” (รายงานโดย อบูดาวดู -3503-) ขา หวงั วา ทา นจะไมทำการซ้อื ขายสนิ คา ทย่ี ังไมมี หรือไมไดอ ยใู นการ ครอบครองของผูขายอีกนะครับ” เศรษฐีชารฟี รบั ปากพรอมกับยิม้ ใหกับฮาซันดวยความเขา ใจ
Search
Read the Text Version
- 1 - 20
Pages: