กักบระต่ายป่า ผู้แต่ง : อีสป ภาพประกอบ : ศศิธร ลีตานา
เย็นวันหนึ่ง มีสิงโตตัวหนึ่งตื่นจากการหลับใหล ด้วยความหิวโหยมันเดินเข้าไปในป่าเพื่อหาอาหาร และเพราะมันหิวมากมันจึงพร้อมที่จะจับทุกอย่างกินเป็นอาหาร
ทันใดนั้น สิงโตตัวนั้นก็เห็นกระต่ายป่าตัวหนึ่งกำลังวิ่งอยู่บริเวณนั้น สิงโตวิ่งไปด้านหลังกระต่ายป่าและมันก็จับกระต่ายน้อยตัวนั้นได้ ในเวลาต่อมา
ในขณะที่มันกำลังจะกินกระต่ายป่า มันก็เหลือบไปเห็นกวางตัวหนึ่ง และเพราะความตะกละของมัน สิงโตจึงคิดว่า… มันควรกินกวางตัวใหญ่มากกว่าที่จะกินกระต่ายป่าตัวนี้
เมื่อคิดเช่นนั้น เจ้าสิงโตจึงทิ้งกระต่ายป่าที่จับได้…แล้วหันกลับไปจับกวาง แต่กวางวิ่งหนีสุดชีวิตเท่าที่มันจะวิ่งได้และสิงโตก็ไม่สามารถวิ่งไล่จับมันทัน
ในที่สุด สิงโตก็ต้องหยุดวิ่ง เพราะความเหนื่อยอ่อน มันพูดกับตัวเองว่า “ข้ากลับไปกินกระต่ายป่าดีกว่า” มันรีบกลับไปยังกระต่ายป่า…
แต่เมื่อไปถึง…กระต่ายป่าตัวนั้นก็…ได้หายไปแล้ว สิงโตรู้สึกเสียใจมาก เพราะความตะกละของตัวมันเองแท้ ๆ ถึงตอนนี้มันไม่เหลืออะไรให้กินเป็นอาหารอีก… แม้กระทั่งกระต่ายป่าตัวน้อยก็ตาม!
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า “จงพอใจ…ในสิ่งที่ตนเองมีอยู่”
Search
Read the Text Version
- 1 - 8
Pages: