หนังสือนิทาน อีสป

น ก เ ค้ า แ ม ว กั บ ตั ก แ ต น

นกเค้ าแมวมักจะนอน หลั บในตอนกลางวันเสมอ และหลั งจากตะวันตกดิน เมือแสงสีชมพู จางหายไป จ า ก ข อ บ ฟ า แ ล ะ เ ง า มื ด บ่อยๆ คื บคลานไปตาม ลําเนาปา มันก็ จะกระพือปก พึ บ พั บ อ อ ก ม า จ า ก โ พ ร ง ต้ นไม้เก่ า ส่งเสียงร้อง \"ฮู ก ฮู ก ฮู ก\"

สะท้ อนก้ องปาอั นเงี ยบงั น จากนันมันก็ เริมล่ าแมลง ปกแข็ง เต่ าทอง กบ และ หนูที มันโปรดปรานเปน อาหาร

ยังมีแม่นกเค้ าแมวเฒ่า ตั วหนึงซึงเมือแก่ ตั วลงก็ กลายเปนพวกขวางโลก และเอาใจยาก โดยเฉพาะ อ ย่ า ง ยิ ง เ มื อ มี สิ ง ใ ด ม า ร บ ก วนการงี บหลั บในตอนกลาง วันของมัน ยามบ่ายฤดู ร้อนอั นแสนอบอุ่ นวันหนึง ขณะที มันหลั บอยู่ในโพรง ต้ นโอ๊ ก

ก็ มีตั กแตนตั วหนึงซึงอยู่ แ ถ ว นั น ร้ อ ง เ พ ล ง อ อ ก ม า อย่างรืนเริง ทว่าเสียงของ มั น แ ห บ ห้ า ว ยิ ง นั ก นกเค้ าแมวโผล่ หัวออกมา จากโพรงไม้ซึงเปนทั ง ประตูและหน้าต่ างของมัน ในทั นที

\" ไ ด้ โ ป ร ด อ อ ก ไ ป จ า ก ต ร ง นี ที เถอะท่ าน\" มันกล่ างกั บ เจ้าตั กแตน \"ท่ านไม่มี ม า ร ย า ท เ ล ย ห รือ อ ย่ า ง ไ ร อย่างน้อยท่ านก็ น่าจะ เคารพอาวุ โสของข้า และ ปล่ อยให้ข้านอนหลั บอย่าง เงี ยบสงบ\"

แต่ เจ้าตั กแตนตอบเสียง แ ข็ ง ว่ า มั น มี สิ ท ธิ อ ยู่ ใ น ที ของมันภายใต้ แสงอาทิ ตย์ พอๆ กั บที นกเค้ าแมวมี สิทธิในที ทางของตั วเองคื อ โพรงไม้โอ๊ กเก่ าแก่ จากนัน เจ้าตั กแตนก็ เร่งเสียงร้อง เพลงดังขึน แถมแหบห้าว ห นั ก ก ว่ า เ ดิ ม

นกเค้ าแมวชราผู้ชาญฉลาด รู้ดีว่าหากจะเถี ยงกั บเจ้า ตั กแตนต่ อไปก็ คงไม่เกิ ด ประโยชน์อะไรขึนมา เถี ยง เรืองทํานองนีกั บใครๆ ก็ คงเหมือนๆ กั นนันแหละ อี กทั งดวงตายามกลางวัน ข อ ง มั น ยั ง พ ร่า มั ว จ น ไ ม่ อ า จ ลงโทษเจ้าตั กแตนได้อย่าง สาสม มันจึงอดทนต่ อคํา พู ดหยาบคายเหล่ านัน แล้ ว เอ่ ยกั บตั กแตนด้วยนาํ เสียง สุ ภ า พ

\"ถ้ าอย่างนัน หากข้าต้ อง ตื นเสียแล้ ว ข้าคงต้ องทําใจ ให้รืนรมย์กั บเสียงเพลง ของท่ าน ขอข้าคิ ดหน่อยนะ ข้ามีสุดยอดเหล่ าองุ่ นอยู่ ส่งตรงมาจากเทื อกเขาโอ ลิ มปส ซึงข้าได้ยินคําบอก เล่ ามาว่าเทพอพอลโลเสวย สิงเหล่ านีก่ อนที พระองค์ จะ ขับขานเพลงให้เหล่ าทวย เทพฟง ได้โปรดเข้ามาลิ ม ลองเครืองดืมเลิ ศรสนี พร้อมกั บข้าเถิ ด ข้ารู้ดีว่า มันจะทําให้ท่ านร้องเพลงได้ ไ พ เ ร า ะ ดั ง เ ท พ อ พ อ ล โ ล เ ล ย ที เดียว\" นกเค้ าแมวกล่ าว

ตั กแตนผู้โง่ เขลาหลง เ ชื อ คํา เ ยิ น ย อ ข อ ง นกเค้ าแมว มันจึงกระโดด เ ข้ า ไ ป ใ น โ พ ร ง ข อ ง นกเค้ าแมว ทว่าทั นที ที มัน เข้าใกล้ มากพอที นกเค้ าแมวจะมองเห็นมัน ถนัดชัดเจนมันก็ ถูก นกเค้ าแมวจิกเข้าปากใน ทั นที

: นิทานเรืองนีสอนให้รู้ว่า :: คําเยินยอไม่อาจพิสูจน์ถึ ง ความชืนชมที แท้ จริง อย่า ปล่ อยให้คําสรรเสริญ เ ยิ น ย อ ทํา ใ ห้ ค ล า ย ค ว า ม ระมัดระวังต่ อศั ตรู :: พุ ทธภาษิ ต :: วิสฺสาสา ภยมนฺเวติ . เพราะความไว้ใจ ภั ยจึงตาม มา. ขุ . ชา. เอก. ๒๗/ ๓๐.