คนแจวเรือจ้างกับนักศึกษา

นิทานพ้ืนบา น นางสาวกนกวรรณ ยอดหอม เลขท่ี 1

เร่อื งคนแจวเรือจางกับนักศกึ ษา มีนักศกึ ษาผูคงแกเ รยี นคนหน่งึ ไดท าํ การวาจา งเรือแจวใหพาขามฟาก ในขณะทที่ องฟา เต็มไปดวยเมฆดมู ดื ครึ้ม และลมเริ่มพดั จนน้าํ เกิดเปนระลอกคลน่ื เล็กๆ เรอื แจวไดแลน ไปอยา ง ชา ๆ จนเม่ือเรอื ไดเ ขา สูก ระแสนํ้าอันเชี่ยวกราด คนแจวเรอื จึงตอ งใชความระมดั ระวงั เปนอยาง มาก สวนฝา ยนกั ศึกษานน้ั กาํ ลงั น่ังกม หนา หนงั สือเลมใหญอ ยู จนในทีส่ ุดนกั ศกึ ษากไ็ ดเ งย หนาข้ึนมาจากตําราแลวมองไปยงั คนแจวเรอื และพูดคุย “ลุงๆ เคยอา นหนังสือประวตั ิศาสตรบ า งไหม?” นกั ศกึ ษาเอยถามขน้ึ

“ไมเ คยเลยครับ” คนแจวเรือจา งตอบดว ยน้ําเสียงทแี่ ผวเบา นกั ศึกษาจึงพดู ข้นึ วา “ถา ง้ันลงุ ก็พลาดโอกาสเสยี แลว หละ ในหนงั สือประวตั ิศาสตรน ะลงุ เตม็ ไปดวย เรือ่ งราวทนี่ าอาน มเี ร่อื งของกษัตริยและพระราชินใี นสมยั อดตี รวมถงึ เรื่องของสงคราม การตอสู ทาํ ใหเ รา สามารถรวู า คนในสมยั โบราณ ใชชีวติ กนั แบบไหน แตงกายกันอยา งไร ประวตั ศิ าสตรจะบอกใหไ ดรถู ึง ความเจรญิ และความเส่อื มลงของชนชาติตางๆ ทาํ ไมลงุ ไมอ านประวัติศาสตรบางเลา ?” “ผมไมเ คยเรยี นหนังสือครบั ” คนแจวเรือตอบ

ในเวลาน้นั คนแจวเรอื ก็ยังคงแจวเรอื ตอไป สว นนกั ศกึ ษาก็กม หนา อานตาํ ราตอ ไป คงมแี ตเ สยี งใบแจว กระทบพืน้ นา้ํ เทาน้นั เมือ่ ผา นไปสกั ครหู นง่ึ นักศกึ ษาก็เอยถามคนแจวเรือขน้ึ อกี ”ภูมิศาสตรเลา ลุง เคยอา นบางไหม?” นักศึกษาเอย ถาม “ไมเคยเลยครับ” คนแจวเรือตอบ นักศึกษาจงึ กลาววา “ภมู ิศาสตร เปนวชิ าท่สี อนใหเราไดร ูจกั กบั โลกและประเทศตางๆ และยังรวมถึงกระทง่ั ภูเขา แมนา้ํ ลม พายุ ฝน นะลุง วชิ าภมู ิศาสตรเ ปนวิชาทน่ี า สนใจมาก ลุงไมร ูจกั วิชาน้ีเลยรึ?” “ไมเ คยเลยครบั ” คนแจวเรอื ตอบ นกั ศึกษาสา ยหนา “ถาไมร จู กั วชิ านี้ ชีวติ ลุงก็เหมอื นไมมีคา อะไรเลย” “วิทยาศาสตรล ะลุง เคยอา นบางรึเปลา” “ไมเ คยอกี แหละคุณ” คนแจวเรอื ตอบ

“ลงุ เน่ยี นะเปน คนยังไงกนั แน? วทิ ยาศาสตรที่ชว ยอธิบายถึงเหตุและผลตา งๆ ลงุ รูม ย้ั ความกาวหนาของคน เราในทกุ วันนข้ี ึน้ อยูกับวิทยาศาสตรโ ดยตรงเลยนะ นกั วทิ ยาศาสตรเ ปนคนทีส่ าํ คัญอยา งมากในโลกนีเ้ ลยก็ วา ได แตน ่ีอะไรลงุ กลบั ไมรเู ร่ืองพวกนเี้ อาเสียเลย ชวี ิตของลงุ ชางมีคานอ ยเสยี เหลอื เกนิ ” นกั ศึกษาปด ตาํ ราของเขาและนัง่ เงยี บไมพ ดู อะไรข้ึนอีก ในชว งเวลาน้นั กอ นเมฆสีดาํ ไดแ ผข ยายและปกคลมุ เต็มไปทว่ั ท้งั ทองฟา ลมเริ่มพดั แรงข้ึน มีฟา แลบแปลบ ปลาบ เปน เหตุบอกวาพายกุ ําลังจะมา และเรือกย็ งั เหลอื ระยะทางอกี กวา ครึง่ ซงึ่ ไกลมากกวาจะถงึ ฝง คนแจวเรอื แหงนข้นึ มองทอ งฟาดว ยสีหนาท่ีหวาดหว่นั ”ดูเมฆน่ันซคิ ุณ พายคุ งจะมาถงึ เราในไมช า คุณวา ย น้าํ เปนไหมครบั ?”

นักศึกษาพดู ข้ึนอยางตน่ื ตกใจกลัว “วา ยนํา้ ผมวายไมเ ปนหรอกลุง” บัดนค้ี นแจวเรือเปนฝา ยเลิกคว้ิ มองนักศกึ ษาอยา งประหลาดใจบางแลว และพูดวา “อะไรกนั นค่ี ุณวา ยนาํ้ ไม เปนหรอกรึ คุณมีความรอบรูมากมายออกขนาดนี้ ประวัติศาสตรเอย ภูมิศาสตรเ อย และวชิ าวทิ ยาศาสตรเอย คณุ ก็รู แตท ําไมคุณถึงไมไปเรยี นการวา ยน้ําดว ยเลา อีกสักประเดีย๋ วเถอะ คุณก็จะไดร วู า ชวี ิตของคณุ ไมม ีคา เลย” ลมพายพุ ดั แรงขึน้ เรอ่ื ยๆ เรอื แจวลาํ นอ ยถูกคล่นื และลมโหมซัดพดั กระหนา่ํ ใสเ ขามา ในไมชาไมน านเรอื แจว ก็ถกู คลืน่ และพายซุ ัดจนเรือพลิกควา่ํ คนแจวเรือจางสามารถวายนา้ํ ขึ้นฝงมาไดอยางปลอดภัย แตทวา นกั ศึกษาผนู าสงสารไดจ มหายไปในกระแสน้ําอันเชีย่ วกราดน้นั แลว

แงค ดิ ดีๆจากนิทานเรื่องน้ี: อยา ไดเทย่ี วไปมองคนอ่ืนวาเปนอยา งนัน้ อยางนแี้ ละคิดดูถูกดูแคลนวาเขาตาํ่ ตอ ย กวา เรา…แตเ ราควรหนั มามองตัวเองวาจิตใจเรานั้นตํ่าตอ ยกวา คนอ่นื บา งหรือเปลา และพัฒนาฝก จติ ใจเรา ใหดยี ิ่งๆข้ึนไป ความรูท ว มหัว…แตเ อาตวั ไมรอด ชยั ชนะใดๆ ในโลกนี้ ไมย ง่ิ ใหญเ ทา…ชนะใจตนเอง

อา งองิ https://nitanstory.com/konjawrue-with-student/

ขอจบการนําเสนอ ขอบคณุ คะ