ความแตกต่างระหว่างภาษา

๓หนว่ ยการเรยี นรู้ที่ ความแตกต่างของภาษา จุดประสงค์การเรยี นรู้ • สามารถวเิ คราะหค์ วามแตกตา่ งของภาษาพูดและภาษาเขยี นตามความสนใจ

ภาษาพดู การพดู เป็นการสอ่ื สารโดยใชถ้ ้อยค้า นา้ เสียง รวมทังกริ ยิ าอาการ ถ่ายทอดความรู้ ความคิดความร้สู ึก จนิ ตนาการ และความตอ้ งการของผูพ้ ดู ให้ผฟู้ ังรับรแู้ ละตอบสนอง ลกั ษณะของภาษาพูด ภาษาพดู หมายถึง ภาษาท่ีใชพ้ ูดในชีวิตประจา้ วนั ผพู้ ดู ไมเ่ คร่งครดั ในระเบยี บของภาษา มุ่งเนน้ ใหส้ ามารถส่อื สารเข้าใจได้ตรงกนั และบรรลุผลตามทีต่ อ้ งการเทา่ นนั ระดบั ภาษาท่ีใช้ส่วนมาก ประโยคทใ่ี ช้สว่ นมากเป็นประโยค มักมกี ารตดั คา้ เปน็ ภาษาระดับกนั เอง ระดับสนทนา ระดบั กึ่ง ความเดียวและประโยคความรวม ย่อคา้ ส่วนประโยคความซอ้ นมีไมม่ ากนกั รวบค้า ทางการ มักใช้ภาษาระดับกนั เอง ส้าหรับคนสนิท คุน้ เคย เพือ่ ความรวดเรว็ มคี า้ ลงทา้ ยเรยี กขานหรือ มกี ารใช้ภาษา มกี ารพดู โดยใช้ถอ้ ยค้า สา้ นวนโวหาร สุภาษติ มกี ารใช้ประโยค ค้าขานรบั เพอ่ื แสดงความ ทอ้ งถนิ่ ปะปน ค้าพังเพย ค้าซา้ คา้ ซ้อน ค้าคล้องจอง ที่ไมส่ มบรู ณ์ สภุ าพหรือยกย่อง ประกอบการพูด หรือใช้ค้าพดู ที่มีความหมาย โดยนยั ตอ้ งตีความ

ภาษาเขียน ภาษาเขยี น หมายถงึ การถ่ายทอดความรู้ ความรสู้ ึกนึกคิด ความคดิ ความเข้าใจของมนษุ ย์ โดยใช้อกั ษรหรือใช้สญั ลักษณ์ อื่นๆ แทนคา้ พูด เช่น แผนภาพ แผนภมู ิ แผนท่ี เพ่อื ให้ผอู้ ื่นได้รับร้เู ข้าใจ และตอบสนองตามทผ่ี ู้เขยี นต้องการ ความสาคัญของภาษาเขยี น การเขียนมีความส้าคัญในฐานะท่ีเป็นหลักฐานในการบันทึกความรู้ ความคิด ความเช่ือ สภาพสังคมในสมัยนันถ่ายทอดให้คนรุ่นหลังได้ เรียนรู้และเข้าใจวิถีชีวิตของบรรพชนเป็นการเขียน เพ่ือระบาย อารมณ์ ความรูส้ ึก หรือเพ่ือแสดงภมู ิปญั ญาของผเู้ ขียน ลกั ษณะของภาษาเขียน เขียนตามภาษาพดู ทพ่ี ูดในชวี ติ ประจาวนั เขียนโดยใช้ภาษาที่กลัน่ กรองถ้อยคาอย่างละเมยี ดละไม การใชภ้ าษาเขยี น การเขยี นอยา่ งไม่เป็นทางการ การเขยี นอย่างเปน็ ทางการ

เปรยี บเทยี บภาษาพดู และภาษาเขยี น ภาษาพดู ภาษาเขียน มงุ่ สอ่ื สารอยา่ งรวดเรว็ ท้าใหใ้ ชค้ า้ ในประโยค ม่งุ ส่อื สารให้เข้าใจ รู้จกั คิดและตีความ ผเู้ ขียน ไม่สมบรู ณ์ ก้ากวม อาจทา้ ให้ผูร้ ับสารเขา้ ใจผดิ มเี วลาในการกลนั่ กรองถอ้ ยคา้ และผ้อู า่ นมีเวลา ในการพิจารณาสาร ใชภ้ าษาไม่ประณีต มักใช้ภาษาระดบั กันเอง และภาษาสนทนาหรอื ก่งึ ทางการ มกี ารใชภ้ าษาประณีตกวา่ ภาษาพูดเพราะผเู้ ขียน มีเวลาในการขัดเกลาภาษาให้สละสลวยตรงกับ มักพูดคา้ ไทยปนกบั ภาษาตา่ งประเทศและ ระดับภาษา เลยี นเสยี งภาษาต่างประเทศ ท้าใหเ้ สียงใน ภาษาเปลย่ี นไป มีการใช้ภาษาต่างประเทศในงานเขียนที่เปน็ วชิ าการ หากเขียนเล่าเรอื่ งจะอธิบายความหมาย ของค้าภาษาต่างประเทศด้วย