ชาวนากับงูเห่า

z

z ก า ล ค ร ้ัง ห นึ่ ง น า น ม า แ ล้วใ น ฤ ดู ห น า ว ณ กระท่อมเล็กกลางป่ ากวา้ ง ช า ว น า วัย ช ร า ค น ห นึ่ ง กาลงั จะเข้าเมืองเพื่อซือ้ เ ส บี ย ง อ า ห า ร แ ต่ ก่ อ น เดินทางเขากลบั เจองู เห่า ตวั หนึ่งนอนแน่ นิ่งอยู่หน้า บา้ นเสยี กอ่ น

z \"นี่คอื งู เห่าทมี่ พี ษิ รา้ ยแรงน่ ะรึ ? ทาไมถงึ นอนไม่ขยบั อย่างนี้ ล่ ะ \" ช า ว น า พู ด พึ ม พ า กับ ตวั เอง ก่อนสงั เกตเห็นว่า ตาม ตัว ข อ ง เ จ้า งู เ ห่ า น้ั น มี ห ย ด น้าแขง็ เล็ก ๆ เกาะไปทว่ั

z \" อ๋ อ . . ป ก ติ งูไ ม่ ถู ก กับ อากาศหนาว ๆ สินะ ช่างน่ า ส ง ส า ร เ สีย จ ริง \" แ ต่ ถึง แ ม้ ชาวนาเฒ่าจะรูส้ กึ เวทนาแค่ ไหน ก็ยงั ลงั เลว่าจะช่วยงู เห่า ตวั นี้ไวด้ หี รอื ไม่ เพราะกลวั จะ เป็ นอนั ตรายตอ่ ตวั เอง

z \"แต่ฉันคงปล่อยใหเ้ จา้ งู ตวั นี้ ต า ยไ ป ต่ อ ห น้ า ต่ อ ต า ไ ม่ ไ ด ้. . \" เมื่อคิดไดด้ งั นั้นชาวนาเฒ่าจึง ถอดเสอื้ คลุมของตวั เอง เอาไป ห่อตวั ของงู เห่าอย่างแน่ นหนา แลว้ อุม้ ขึน้ มาไวแ้ นบอกหวงั ให้ เจา้ งูรูส้ กึ อบอนุ่ มากขนึ้

เมือ่ งู เห่ารูส้ ึกดขี นึ้ จากความ อ บ อุ่ น ที่ ไ zด้ ร ับ พ ล ะ ก า ลัง ก็ กลับคืนมาในที่สุด แต่ทันทีที่ เห็นชาวนามนั ก็เกดิ อาการตกใจ แ ล้ว ฉ กไ ป ยัง แ ข น ทัน ที ต า ม สญั ชาตญาณก่อนเลือ้ ยหนีเขา้ ป่ าไป ชาวน า เฒ่า พ ยาย าม ห้า ม เลือดตวั เองใหห้ ยุดไหล ทว่าพิษ ร้า ย แ ร ง ก ลับ ซึม เ ข้า ไ ป ใ น รา่ งกายเสยี แลว้ หลงั จากนั้นไม่นาน ชาวนา เฒ่ากส็ นิ้ ใจลงอย่างน่าเวทนา..

นิทานเรอื่ งนีส้ อนใหร้ ูว้ ่า : z การรู จ้ กั สงสารและมีจิตใจเมตตาต่อคนอนื่ นั้นเป็ น เรอื่ งทีด่ ี แต่เด็ก ๆ ควรสงั เกตก่อนว่าคนคนน้ันมีนิสยั เป็ น อย่างไร ถา้ เป็ นคนพาล คนเลว นิสยั ไม่ดี ตอ้ งจาไวเ้ ลยนะคะ ว่าเราไม่ควรขอ้ งเกยี่ วดว้ ยจะดที สี่ ุด เพราะเราไม่สามารถรู ้ เลยว่าสุดทา้ ยแลว้ คนเหล่าน้ันจะหนั กลบั มาทารา้ ยเรา เหมือ น ที่เ จ้า งู เห่า ท า กับ ช า ว น า เ ฒ่ า ใ น นิ ท า น ห รือไ ม่ เพราะฉะนั้นเด็ก ๆ ตอ้ งเลือกคบหาแต่เพื่อน ๆ ที่มีนิสยั ดี น่ารกั รูจ้ กั ชว่ ยเหลอื ซงึ่ กนั และกนั แบบไม่หวงั ผลตอบแทน ที่ สาคญั ตอ้ งรูจ้ กั หลกี เลยี่ งสงั คมทมี่ แี ต่คนทชี่ กั ชวนใหเ้ ราทา อะไรไม่ดดี ว้ ยนะคะ เพยี งเท่านีช้ วี ติ ของเรากป็ ลอดภยั ไม่ทา ใหค้ ณุ พ่อคณุ แม่เป็ นหว่ งแลว้ ล่ะคะ่ ^^