หนูน้อยหมวกแดง

กาลคร้ังหน่ึง มีเด็กหญิงตัวน้อยหน้าตาหน้าเอ็นดู เวลาเธอ ออกจากบา้ น เธอมักจะสวมหมวกสีแดงเสมอ ทุกคนจึงเรียกเธอ ว่า “หนูน้อยหมวกแดง” วันน้ีคุณแม่ของหนูน้อยเตรียมอาหาร ขนมและผลไม้ ต้ังใจว่าจะพาหนูน้อยหมวกแดงไปเยี่ยมคุณยาย แต่คณุ แม่ร้สู ึกไม่ค่อยสบาย จึงใหห้ นนู ้อยหมวกแดงไปตามลาพัง

\"เอาตะกร้านี้ไปส่งให้ถึงมือคุณยายนะจ๊ะ แล้วก็รีบไปรีบ กลับ อย่าไปเที่ยวเล่น เถลไถลที่ไหนไกล อย่าพูดคุยกับคน แปลกหน้าด้วยล่ะ เข้าใจไหม ?\" คุณแม่คนสวยกาชับด้วย ความเป็นห่วง ลูกสาวตัวน้อยก็ตอบรับและสัญญา แล้ว ออกจากบา้ นไปอยา่ งรา่ เริง

ระหว่างทางไปบ้านคุณยาย บังเอิญมีหมาป่าเจ้าเล่ห์เดินมาพบกับหนูน้อยหมวก แดง จึงเข้าไปทักทายหวังจับเด็กหญิงทาเป็นอาหารมื้อเย็น \"สวัสดีจ้ะสาวน้อย มาทาอะไรในปา่ ตรงน้คี นเดียวเหรอจ๊ะ ?\" \"หนูกาลังไปเยี่ยมคุณยายที่หมู่บ้านใกล้ ๆ นี้เองค่ะ\" หนู น้อยหมวกแดงตอบอย่างเป็นมิตร แต่กลับทาให้เจ้าหมา ปา่ คิดอบุ ายหลอกลอ่ หวงั จบั คุณยายของเธอมาเป็นเหยือ่ ด้วยอีกคน

\"แต่ว่าสาวน้อย.. เอาตะกร้าเล็ก ๆ ไปแค่นี้ คุณยายเสียใจแย่เลย ฉันว่าเราไป เก็บดอกไม้สวย ๆ มาเป็นของขวัญเพิ่มกันเถอะ\" หมาป่าชักชวนให้หนูน้อยหมวก แดงออกนอกเส้นทาง มันจะได้รีบตรงไปจับคุณยายกินก่อน แล้วดักรอหนูน้อย หมวกแดงทีบ่ ้านน้ันเลย

โชคไม่ดีที่หนูน้อยหมวกแดงหลงเชื่อคาชวน แล้วหันไปเก็บดอกไม้ และเดินเล่น อย่างเพลิดเพลินจนลืมทั้งเวลา ทั้งคาตักเตือนของคุณแม่ไปหมดสิ้น กระทั่งเจ้า หมาป่าเดินทางไปถึงหมู่บ้านข้าง ๆ แล้วจับตัวคุณยายซ่อนเอาไว้ในตู้ ก่อนนา เสื้อผ้ามาใส่ เพื่อปลอมตัวเป็นคุณยายนอนป่วยอยู่บนเตียง รอให้หนูน้อยหมวก แดงมาถงึ แลว้ จับกินท้ังยายทงั้ หลานพร้อมกันทีเดียว

เมื่อหนูน้อยหมวกแดงรู้ตัวว่าทาผิดคาส่ังคุณแม่ ก็รีบวิ่งไปหาคุณยาย ที่บ้านทันที แต่กลับพบว่าคุณยายของเธอน้ันมีท่าทางและหน้าตา แปลกประหลาดไปจากเดิม

\"คุณยายคะ ทาไมคุณยายต้องนอนคลุมโปงด้วยล่ะคะ ?\" หนูน้อยถามด้วยความ สงสัย \"ยายเปน็ ไข้ไมส่ บาย ยายเลยหนาวจ้ะหลาน\" หมาป่าดัดเสียงตอบ \"คณุ ยายคะ ทาไมเสียงของคณุ ยายแปลกจังเลยคะ ?\" หนูน้อยถามอีกครัง้ \"ยายเจ็บคอ ไอหนกั มาก เสียงเลยเพี้ยนไปหน่อยจะ้ หลาน\" หมาป่าตอบพร้อม แกล้งทาเปน็ ไอคอ่ กแคก่ ทาใหห้ นนู อ้ ยหมวกแดงสงั เกตเห็นเขีย้ วแหลมในปาก

\"คุณยายคะ ทาไมคุณยายถึงมีเขี้ยวยาวขนาดนั้นล่ะคะ ?\" หนูน้อย หมวกแดงถาม แล้วค่อย ๆ เดินถอยออกมา เพราะเริม่ รูส้ ึกไม่ปลอดภยั \"ก็เพราะยายมีเขี้ยวไว้จับหลานกินไงล่ะ เจ้าหนูน้อย !!\" คราวนี้หมาป่าไม่ แสร้งทาตัวใจดีอีกต่อไป พร้อมกระโจนมาตะครุบตัวหนูน้อยหมวกแดงอย่าง เกรี้ยวกราด แต่โชคดีที่เสียงกรี๊ดของหนูน้อยดังไปถึงนายพรานหนุ่มสองคนที่ ผ่านมาพอดี

ปัง ปัง ปัง !!! เสียงปืนดังข้ึนสามนดั พร้อมกับรา่ งของหมาป่าดิ้นรนอย่างเจ็บปวด นายพราน หนุ่มบุกเข้ามาช่วยชีวิตหนูน้อยหมวกแดง และพาคุณยายออกจากตู้เสื้อผ้าได้อย่างปลอดภัย หนู นอ้ ยหมวกแดงสารภาพความผิด และขอโทษคุณยายที่ตัวเองเถลไถลจนได้รับอันตรายกนั ท้งั คู่

\"ยายไม่โกรธอะไรหรอกจ้ะ แค่หนูไม่เป็นอะไรก็พอแล้ว แต่ต้องสัญญากับยายก่อนนะว่าจะไม่ เช่ือฟังคนแปลกหน้า ไม่เล่นซนจนลืมเวลาแบบคราวน้ีอีก\" หนูน้อยหมวกแดงพยักหน้ารับคา พอคุณยายเห็นดังนั้นก็ยิ้มรับ แล้วเลี้ยงอาหารม้ืออร่อยให้นายพรานแทนคาขอบคุณ ก่อนทั้ง สองจะพาหนนู ้อยหมวกแดงกลบั สู่ออ้ มกอดของคณุ แมท่ ีบ่ า้ นโดยสวสั ดิภาพ..

นิทานเรือ่ งนีส้ อนใหร้ ูว้ ่า : เด็ก ๆ ควรมีวินัยในตนเอง และเชื่อฟังคาส่ังสอน รวมถึงคาแนะนา ของคุณพ่อคุณแม่ ถ้าได้รับอนุญาตให้ออกไปข้างนอกแล้ว ก็ไม่ควรเถล ไถลไปไหนไกลจนมืดค่า และควรกลับบ้านให้ตรงเวลาที่กาหนด ที่สาคัญ ต้องพยายามหลีกเลี่ยง ไม่พูดคุย หรือรับของจากคนแปลกหน้าโดย เด็ดขาด เพราะพวกเขาอาจเป็นคนไม่ดีที่หวังขโมยทรัพย์สินเงินทอง หรือ ทาร้ายร่างกายแล้วเป็นอันตรายต่อชีวิต เหมือนกับหมาป่าจอมเจ้าเล่ห์ ที่ คดิ วางแผนกินหนูนอ้ ยหมวกแดงเปน็ อาหาร แต่ถา้ เผลอทาตัวผิดไป ก็ต้อง รู้จักขอโทษขอโพย เอาความผิดพลาดมาเป็นบทเรียน แล้วอย่ากลับไปทา ผิดซ้าสองอกี นะคะ