งานนำเสนอ1

หน่วยท่ี 1 วชิ าภาษาไทยเพอ่ื สอ่ื สารในงานอาชีพ รหสั วชิ า 3000-1101

ความสาคญั ของภาษาเพอ่ื สอ่ื สาร นอกจากคนไทยจะใชภ้ าษาเป็นเคร่อื งมอื สอ่ื ความรู้ และ ความรูส้ กึ นึกคดิ แลว้ ภาษายงั แสดงวฒั นธรรม เป็นเอกลกั ษณ์ ประจาชาติ เป็นเครอ่ื งหมายแสดงความเป็นชาติ เราโชคดที ่มี ภี าษา ของเราเอง มตี วั หนงั สอื ไทยเป็นตวั หนงั สอื ประจาชาติ เป็นสอ่ื แสดงว่าชาตไิ ทยมวี ฒั นธรรมสูงส่งมาแต่โบราณกาลเรามที ง้ั ภาษา พูดและภาษาเขยี น ภาษาไทยจงึ มคี วามสาคญั พอสรุปไดด้ งั น้ี ๑.ภาษาเป็นเคร่อื งมอื ในการถ่ายทอดวฒั นธรรมและปลูกฝงั คณุ ธรรม คอื วรรณคดไี ทยสะทอ้ นใหเ้หน็ ลกั ษณะสงั คม ประเพณี ความเช่อื ทศั นคติ ค่านิยม การประกอบพธิ กี รรม การละเลน่ ๒.ภาษาเป็นเคร่อื งมอื ในการสอ่ื สารใหค้ นในสงั คมเดยี วกนั เขา้ ใจกนั คอื จดุ มงุ่ หมายทส่ี าคญั ทส่ี ุดของภาษากค็ อื ใชใ้ นการตดิ ต่อส่อื สารสงั คมยางมขี นาด ใหญ่มากข้นึ เพยี งใด ภาษากย็ งั จาเป็นสาหรบั การสอ่ื สารมากข้นึ เพยี งนน้ั วทิ ยุ โทรทศั น์ และหนงั สอื พมิ พน์ บั เป็นเคร่อื งมอื ในการสอ่ื สารทม่ี อี ทิ ธพิ ลต่อ สงั คมไทยในปจั จบุ นั ๓.ภาษาเป็นเคร่อื งมอื ในการประกอบอาชพี คอื ไมว่ ่าจะประกอบอาชพี ใดทต่ี อ้ ง มกี ารตดิ ต่อกบั ผูอ้ น่ื ลว้ นแต่ตอ้ งใชภ้ าษาในการสอ่ื ความหมายตลอดเวลา เช่น ครูตอ้ งใชใ้ นการสอนหนงั สอื นกั ธุรกจิ พอ่ คา้ แมค่ า้ ตอ้ งใชภ้ าษาในการซ้อื ขาย ต่อรองกนั ๔.ภาษาเป็นเคร่อื งมอื ในการปกครอง คอื ภาษาไทยเป็นสอ่ื สาคญั ในการ ปกครองและบรหิ ารราชการ ไมว่ า่ จะแถลงนโยบาย การประชมุ สภา การออก กฎหมาย ๕.ภาษาเป็นเคร่อื งมอื ในการศึกษาเลา่ เรยี น คอื ความสามารถในการใชท้ กั ษะ การฟงั การพดู การอ่านและการเขยี นจะช่วยใหร้ ูว้ ชิ าการต่างๆ ไดด้ ยี ง่ิ ข้นึ

ประเภทของภาษาเพอ่ื สอ่ื สาร ๑.วจั นภาษา หมายถงึ ภาษาทใ่ี ชต้ วั อกั ษรสญั ลกั ษณ์ หรอื ภาษาพดู ทอ่ี อกเสยี งเป็นถอ้ ยคาหรอื ประโยคทม่ี คี วามสามารถเขา้ ใจได้ เช่น คาพดู คาสนทนาทเ่ี ราใชท้ วั่ ไป ๒.อวจั นภาษา หมายถงึ ภาษาทใ่ี ชท้ า่ ทาง หรอื ภาษาทไ่ี มอ่ อกเสยี งเป็นถอ้ ยคา แต่มลี กั ษณะ ในภาษาทแ่ี ฝงอยู่ในถอ้ ยคานนั้ เช่น นา้ เสยี ง การเนน้ เสยี ง จงั หวะของการพูดและการหยุดพดู และกริ ยิ าท่าทาง การเคลอ่ื นไหว การใชส้ หี นา้ หรอื สายตา และยงั รวมไปถงึ สอ่ื อ่นื ๆสรุปรวมถงึ ความหมายของภาษาต่างๆดงั น้ี ๒.๑ ภาษาสญั ลกั ษณห์ รอื ภาษาสญั ญาณ ( ๒.๒ ภาษาการกระทา ( ๒.๓ ภาษาวตั ถุ ( ๒.๔ ภาษากลาเทศะ ( ๒.๕ ภาษานา้ เสยี ง ( ๒.๖ ภาษาสมั ผสั (ระดบั ของภาษา แบ่งได้ ๓ ระดบั ดงั น้ี ๑.ภาษาระดบั ทางการ เป็นภาษาทม่ี ลี กั ษณะเป็นแบบแผนและมมี าตรฐานในการใช้ ดงั น้ี - คาทใ่ี ชใ้ นวงราชการ เช่น เน่ืองดว้ ย เน่ืองจาก ตามท่ี เสนอ พจิ ารณา อนุมตั ิ - คาทใ่ี ชใ้ นวงการศึกษา เช่น แนวคิด นิเทศ ความคดิ รวบยอด มโนทศั น์สงั กปั - คาราชาศพั ท์ เช่น เสวย บรรทม ประสูติ ประชวร หมายกาหนดการพระราชทาน - คาสุภาพ เช่น รบั ประทาน ทราบ ศีรษะ ขา้ พเจา้ บดิ า มารดา

๒.ภาษาระดบั ก่งึ ทางการ เป็นภาษาทใ่ี ชอ้ ย่างไมเ่ ป็นแบบแผนหรอื ไม่เป็นพธิ รี ตี อง ดงั น้ี - คาทใ่ี ชใ้ นโฆษณา เช่น ชวี ติ ดไี ซนไ์ ด้ อาณาจกั รใหญ่ใจกลางเมอื ง - คาทใ่ี ชใ้ นภาษาสอ่ื มวลชน เช่น นกั หวดลูกขนไก่ เทกระจาด ไขกอ๊ ก - คาเฉพาพกลมุ่ เช่น วงการกฬี า กลมุ่ วยั ร่นุ ทหาร แพทย์ ช่าง ๓.ภาษาระดบั ไม่เป็ นทางการ เป็ นภาษาท่ไี ม่ไดม้ าตรฐาน ไมค่ านึงถงึ ความถกู ตอ้ งเหมาะสม - คาตลาดหรอื ภาษาปาก เช่น ผวั เมยี รถมอไซค์ กนิ ขา้ ว ในหลวง - คาภาษาถน่ิ เช่น มว่ นซน่ื แซบอหี ลี หนั (หมนุ ) กระแป๋ง - คาสแลงหรอื คาคะนอง เช่น เร่ดิ กกิ๊ ฟิน ลล้ั ลา วดื มโน เงบิ มวา๊ ก - คาหยาบหรอื คาตา่ ไดแ้ ก่ คาด่า คาสบถ คาหยาบคาย - คาโบราณทป่ี จั จบุ นั เลกิ ใชแ้ ลว้ เช่น เผอื เขอื ศีรษะแหวนขอ้ ควรระวงั ในการใชภ้ าษาเพอ่ื การสอ่ื สาร ๑.ใชค้ าใหถ้ กู ตอ้ งตามความหมาย ๒.การใชศ้ พั ทส์ านวนใหเ้หมาะสมกบั กาลเทศะหรอื โอกาส ๓.การใชศ้ พั ทส์ านวนใหเ้หมาะสมกบั ระดบั ฐานะบคุ คล ๔.การใชส้ านวนภาษาต่างประเทศโดยไมจ่ าเป็น ๕.การใชค้ าศพั ทส์ แลง ๖.การใชค้ าต่างระดบั ๗.การใชค้ าฟ่มุ เฟือยหรอื ซา้ ซาก ๘.การเวน้ วรรคตอนทถ่ี กู ตอ้ ง ๙.การวางคาขยายใหถ้ กู ท่ี ๑๐.การใชป้ ระโยคทก่ี ะทดั รดั ชดั เจน ๑๑.การใชป้ ระโยคทส่ี ละสลวย ๑๒.การใชค้ ากากวม

สรปุ สาระสาคญั การใชภ้ าษาไทยเพอ่ื สอ่ื สารในงานอาชพี อย่างมปี ระสทิ ธภิ าพ ผูใ้ ชภ้ าษาจาเป็นตอ้ งเลอื กใชป้ ระเภทของภาษา ระดบั ภาษา การใชค้ าและสานวนภาษาให้ถกู ตอ้ ง/เหมาะสมกบั สถานการณแ์ ละโอกาสทใ่ี ช้