71306-Article Text-167841-1-10-20161117

ปีที่ 30 ฉบับที่ 2 พ.ค. - ส.ค. 2552 ช่อื บา้ นนามเมอื งภาคใต้ (7) พังงา รองศาสตราจารยป์ ระพนธ์ เรอื งณรงค์ 1 จังหวัดพังงามีเขตการปกครอง 8 อำเภอ เรืองฤทธิ์ประสิทธ์ิสงคราม (เจิม) ซ่ึงเคยเป็นยก คือ อำเภอเมอื งพงั งา ตะก่วั ปา่ ตะก่วั ท่งุ คุระบุร ี กระบตั รเมืองตะกัว่ ทุง่ ท้ายเหมอื ง กะปง ทบั ปดุ และเกาะยาว พังงา ภมู ินามจากนทิ านพนื้ บา้ น นทิ านพนื้ บา้ นของชาวพงั งาคอื เรอื่ งตายมดงึ “พังงา” มาจากคำมลายูว่า “กัวลาภูงา” ตามช้าง ตายมดึงผู้น้ีบ้างก็ว่าเป็นพี่ชายของนางยมหรอื “กราภงู า” (Kuala Punggah) คำวา่ “กัวลา” โดยลูกชายตาม่องล่ายและยายรำพึง ซึ่งเป็น หรือ “กรา” แปลว่าปากน้ำ ส่วน “ภูงา” แปลว่า ตำนานของหาดทรายและเกาะต่างๆ แถบจังหวัดท่ีขนถา่ ยสินคา้ ขนึ้ จากเรือ (จาก Kamus Bahasa ประจวบคีรีขันธ ์ และมเี รอ่ื งเลา่ ว่า...Melayu – Bahasa Thai) รวมความแล้วพังงา ตายมดึงลากหอก อาวุธคู่มือไปทางเขาสก หมายถงึ ปากนำ้ เปน็ ทเ่ี ทยี บเรอื ขนถ่ายสนิ คา้ ซึ่งปัจจุบันเขาสกอยู่ในเขตอำเภอพนม จังหวัด พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. สุราษฎร์ธานี ผลจากการลากหอกทำให้แผ่นดิน 2542 อธิบายคำว่า พังงาไว้ 2 อย่างคือ หมายถึง แยกเป็นทางน้ำ หมู่บ้านน้ันจึงเรียกว่า “บางลากนางงาม และหมายถึง เครื่องบังคับหางเสือเรือ คือ หอก” (คำวา่ “บาง” หมายถงึ ทางนำ้ เล็กๆ ที่แยกไม้ตดิ หางเสือสำหรบั มอื จับ จากลำคลอง) ในที่สุดตายมดึงก็ใช้หอกแทงตรง สมยั รัชกาลที่ 2 แหง่ กรงุ รัตนโกสินทร์ เมื่อ พุงช้างแล้วเอาตับไตไส้พุงใส่หม้อแกงเพื่อต้มกินเมืองถลางถูกพม่ายึดและเผาเมือง ผู้คนต่างอพยพ หมู่บ้านจึงชื่อว่า “วังหม้อแกง” (“วัง” ในที่น้ีหนีภัยมาต้ังชุมชน อยู่ท่ีตำบลกราภูงาอยู่บริเวณตรง หมายถึง แอง่ นำ้ ลกึ )ปากน้ำแม่น้ำพังงา แขวงเมืองตะกั่วทุ่ง ผู้อพยพนั้น จากนั้นตายมดึงนำงาช้างไปพิงไว้ที่ริมภูเขาสว่ นใหญน่ อกจากจะมาจากเมอื งถลางแลว้ ยงั อพยพ จึงเรียกภูเขาน้ันว่า “เขาพิงงา” คำว่า “พิงงา” คือมาจากเมืองตะก่ัวป่าก็มี เม่ือรวมกับชาวพนื้ เมอื งซง่ึ ช่อื ภูเขานตี้ ่อมากลายเสียงเป็นพงั งา และเปน็ ชอ่ื บา้ นส่วนมากเป็นชาวมลายู ซึ่งต้ังบ้านเรือนอยู่ริมทะเล นามเมอื งมาจนทุกวนั นี้ทำใหบ้ ริเวณนั้นกลายเปน็ ชุมชนใหญ่ และกลายเปน็เมืองพังงา มีเจ้าเมืองปกครองดังเช่น พระยาณรงค์1 อดีตบรรณาธิการวารสารรสู มิแล ปจั จุบันเปน็ กรรมการจัดทำพจนานกุ รมศพั ทว์ รรณกรรมท้องถิ่นภาคใต้ ราชบัณฑิตยสถาน

ปที ่ี 30 ฉบบั ที่ 2 พ.ค. - ส.ค. 2552 รวมความแล้วคำว่า “พังงา” มาจาก “ตะกว่ั ปา่ ” เปน็ คำไทย อาจหมายถงึ ตะกว่ักวั ลาภงู า – กราภงู า และเขาพิงงา ดงั รายละเอยี ดท่ี ท่ีขุดได้จากดินซึ่งเคยเป็นบริเวณป่าดง แต่เม่ือกลา่ วมาขา้ งต้น พจิ ารณาจากคำมลายู ตะกั่วป่านา่ จะมาจาก “กวั ลา สมัยพระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว ปาเซร์” (Kuala Pasir) (กัวลา หรือกรา =ทรงโปรดเกลา้ ฯ ใหพ้ ระยาบรริ กั ษภ์ ธู ร (แสง ณ นคร) ปากนำ้ , ปาเซร์ = ดินทราย) หมายถงึ ปากน้ำทีม่ ีเป็นเจ้าเมืองพังงา ต่อมายุบเมืองตะก่ัวทุ่งให้ขึ้นกับ ดนิ ทรายคือ “ปาเซร์” ภายหลงั รวบเสยี งเป็น “ปา”เมืองพังงา ครั้นสมัยพระบาทสมเด็จพระจุลจอม และ “ปา่ ” ตามลำดบั เกล้าเจ้าอยู่หัว ทรงจัดการปกครองแบบมณฑล คำว่า “ปา” หรือ “ป่า” จากคำตะก่ัวป่า เทศาภิบาล ปรากฏวา่ เมอื งพังงา เมืองตะก่วั ปา่ ขน้ึ ในพจนานุกรมภาษามลายู – ภาษาไทย ยังมีคำว่า กับมณฑลภูเก็ต และย้ายศาลากลางจังหวัดพังงา “ปามะห”์ (Pamah) หมายถงึ ท่ีราบลุม่ หรอื ทงุ่ หญา้ซ่ึงเดิมตั้งอยู่ท่ีบ้านชายค่าย ไปตั้งใหม่ที่บ้านท้ายช้าง รวมทง้ั คำวา่ “ปาดงั ” (Padang) หมายถงึ ทงุ่ หญา้ ,พรอ้ มกบั เปลย่ี นชื่ออำเภอเมืองพังงาใหม่เปน็ อำเภอ ทีร่ าบ ดังนั้นคำว่า “ปามะห”์ กด็ ี หรือ “ปาดงั ก็ดี” ท้ายช้าง และต่อมาได้เปลี่ยนชื่อกลับมาเป็นอำเภอ เมื่อรวบเสียงแล้วกลายเป็น “ปา” หรือ“ป่า” เมืองพงั งาตามเดิม ได้เช่นกัน ตะกว่ั ปา่ เมืองตะกั่วป่าเคยขึ้นกับเมืองถลางต่อมาขึ้น กับเมอื งพงั งา ตอ่ มาสมัยรชั กาลที่ 5 มกี ารปกครอง มีการสันนิษฐานกันว่าชื่อเมืองน้ีเป็นชื่อ แบบมณฑลเทศาภิบาล ซึ่งจากเดิมเมืองตะก่ัวป่าเดียวกับเมืองตะโกลาหรือตักโกลา ซึ่งปรากฏใน เป็นหนึ่งในหัวเมืองของมณฑลภูเก็ต ครั้นมีการคัมภีร์มหานิทเทส และมิลินทปัญหาราว พ.ศ.500 ปกครองหัวเมืองจึงเปลี่ยนเป็นจังหวัด ปรากฏว่าใน“ตักโกลา” แปลว่าต้นกระวาน เป็นพันธุ์ไม้จำพวก สมัยรัชกาลท่ี 7 มีปัญหาเศรษฐกิจเป็นอย่างมากเคร่ืองเทศ ชอบข้ึนในป่าดิบช้ืน ผลมีกลิ่นหอมฉุน ทางการจึงจำเปน็ ต้องยุบจังหวดั เปน็ อำเภอ จงั หวดัใช้ปรุงอาหารและทำยา ตักโกลาต้ังอยู่ตรงบริเวณ ฝั่งทะเลตะวันตกที่เข้าเกณฑ์จึงถูกยุบเป็นอำเภอม ี ปากน้ำ หรือตรงบริเวณเกาะคอเขา ซ่ึงเป็นท่าเรือ 2 จังหวัด คือ พังงาและตะกั่วป่า ปรากฏว่าเม่ือ สำคัญ ต่อมาตักโกลาถูกพวกโจฬะอินเดียใต้โจมตี ถึงเวลาประชุมผู้ว่าราชการจังหวัด พระยาศรีสกลและเผาเมือง จนกลายเป็นเมืองร้าง และทำให้ชื่อ ไกรนุชิต ผู้ว่าราชการจังหวัดตะก่ัวป่าเข้าประชุมบ้านนามเมืองนเ้ี ลือนหายไป ล่าช้าไม่ทันกำหนดเวลา เน่ืองจากการคมนาคมช่วง ต่อมาปรากฏช่ือเมือง “ตะกั่วถลาง” จาก นั้นไม่สะดวกถนนอยู่ในระหว่างการก่อสร้าง เมื่อเอกสารตำนานเมืองนครศรีธรรมราช ซ่ึงเป็นชุมชน พระยาศรีสกลไกรนุชิตไปถึงทปี่ ระชุม คณะกรรมการพัฒนาขึ้นจากทรัพยากรสำคัญคือแร่ดีบุก ในยุคนั้น ลงมตใิ ห้ยบุ จังหวัดตะกัว่ ป่าเปน็ อำเภอเสยี แลว้ โดยเรียกว่า “ตะก่ัวดำ” ฉะน้ันชื่อเมืองตะกั่วถลาง ปราศจากเสียงคัดค้านแต่อย่างใด ในที่สุดอำเภออาจหมายถึง เมืองตะก่ัวป่า เมืองตะก่ัวทุ่ง และ ตะกวั่ ปา่ จึงขึน้ กบั จังหวดั พงั งามาจนทกุ วนั น้ีเมืองถลาง ซ่ึงต่างเป็นเมืองสำคัญริมฝ่ังทะเลอนั ดามนั

ปที ี่ 30 ฉบบั ที่ 2 พ.ค. - ส.ค. 2552 ตะกวั่ ท่งุ ครุ ะบุรี “ตะก่ัวทุง่ ” ชอ่ื น้ถี า้ เปน็ คำมลายอู นิ โดนเี ซีย “คุระ” มาจากคำมลายูว่า “กัวลา” หรือน่าจะมาจากคำว่า “กัวลาตุงกงั ” หรือ “กราตงุ กัง” “กระ” (Kuala) หมายถึงปากน้ำ อำเภอคุระบุรีจึงคำว่า “กัวลา” หรือ “กรา” (Kuala) แปลว่า หมายถึง เมืองที่ต้ังอยู่ตรงปากน้ำ ทำนองเดียวกับปากนำ้ สว่ นคำวา่ “ตงุ กงั ” (Tunggang) แปลวา่ ทม่ี าและความหมายชอื่ อำเภอกระบรุ ี จงั หวดั ระนอง ทางลาดชัน (จาก An Indonesian – English เดิมคุระบุรชี ่อื กง่ิ อำเภอคอเขา ตอ่ มาย้ายตวัDictionary) เม่ือรวมความแล้วหมายถึงปากน้ำท่ีมี อำเภอมาต้ังท่ีตำบลคุระ จึงเปลี่ยนช่ือเป็นก่ิงอำเภอ ทางเดินลาดชัน คำว่า ตุงกัง เมื่อออกเสียงสั้นๆ คุระ เม่ือยกฐานะเป็นอำเภอ จึงเติมคำว่า “บุรี”และรวดเร็วจะเหลือแต่คำหน้าคือ “ตุง” และต่อมา เข้าไปเป็นคำมลายรู วมกับคำไทยปรบั เสยี งอย่างคำไทยกลายเป็น “ทงุ่ ” ชอ่ งทางเดนิ เรอื เขา้ ปากแมน่ ำ้ ตะกวั่ ปา่ เรยี กวา่ แต่เมื่อพิจารณาตะก่ัวทุ่งอย่างคำไทยโดยตรง “ปากกุรา” คอื ระหวา่ งหมู่เกาะระ เกาะพระทอง กบัน่าจะหมายถึงแร่ตะกั่วทีอ่ ยใู่ นดินหนิ ในทอ้ งทุ่ง ซงึ่ ฝ่ังอำเภอคุระบุรี โดยเฉพาะช่ือปากกุราหมายถึง คู่กบั ตะก่วั ปา่ หมายถึง แรต่ ะกว่ั ทอี่ ยูใ่ นดินหนิ ทีเ่ ป็น ปากแม่น้ำ เพราะกุรามาจากคำมลายูว่า “Kuala”บริเวณปา่ ดง แปลวา่ ปากแมน่ ำ้ สว่ นคำวา่ “เกาะรา” หรอื “เกาะระ” เมืองตะกั่วทุ่งเดิมอยู่ท่ีเขตตำบลนาเตย ในเอกสารโบราณเขียนเป็น “ก็ระ” หรือ “ก็รา”อำเภอท้ายเหมืองปัจจุบัน ภายหลังแยกออกมาตั้ง ล้วนมาจาก “กุระ” หรือ “กุรา” ซ่ึงในคำมลายูมีเป็นเมืองบางคลี เม่ือเกิดสงครามพม่าตีเมืองถลาง ความหมายดังกล่าวข้างต้น ปรากฏว่าผู้คนอพยพมาอยู่ริมทะเลด้านใน คือบ้าน ช่ือหัวเมืองฝ่ังอันดามัน ในสมัยรัชกาลท่ี 1กะโสมและบ้านบางคลี ต่อมาเม่ือสงครามสงบ แหง่ กรุงรตั นโกสนิ ทร์ เชน่ ถลางบางคล ี ตะกว่ั ปา่ ทางการจึงต้ังเมืองตะกั่วทุ่งที่บ้านกะโสมและบางคลี ตะกว่ั ท่งุ เกาะรา คูระ ครู อด พงั งา ส่วนใหญ่ เปน็ เมืองข้นึ ของเมืองตะกว่ั ทุง่ อกี ด้วย มาจากคำมลายู คือคำว่า “กัวลา” หรือ “กรา” สมัยรัชกาลท่ี 5 แห่งกรุงรัตนโกสินทร ์ (Kuala) ที่มีความหมายวา่ ปากนำ้ ซ่ึงเป็นคำบอกทางการลดฐานะเมืองตะกั่วทุ่งให้ไปข้ึนกับเมือง ลกั ษณะทำเลทต่ี ง้ั เชิงภมู ิศาสตร์ ยกเวน้ แต่ “ครู อด”ตะกั่วป่า ต่อมาภายหลังเมืองตะกั่วทุ่งถูกยุบรวม น่าจะมาจากคำว่า “กูรรัต” (Kurrat) ที่แปลว่า กบั เมอื งพังงา และมฐี านะเปน็ อำเภอตะกั่วท่งุ มาจน แสงสวา่ งทุกวนั น้ี

ปีท่ี 30 ฉบบั ที่ 2 พ.ค. - ส.ค. 2552 ทา้ ยเหมอื ง เกาะยาว อำเภอทา้ ยเหมอื งเดมิ ชอ่ื วา่ อำเภอทงุ่ มะพรา้ ว ชือ่ เกาะยาว น้เี รียกตามลกั ษณะตัวเกาะแต่เพราะต้ังตัวเมืองอยู่ท่ีตำบลทุ่งมะพร้าว ยุคน้ัน กอ่ นหนา้ นน้ั ชาวมลายคู งเรยี กชอ่ื นวี้ า่ “ปเู ลาปนั ยงั ” ชาวบ้านมักไปร่อนแร่หรือหาแร่ดีบุกบริเวณท้าย แปลว่า เกาะยาวเช่นกัน เกาะยาวมี 2 เกาะคือรางเหมือง ต่อมานานๆ เข้าก็เกิดชุมชนตรงนั้นว่า เกาะยาวใหญ่และเกาะยาวน้อย มีที่ว่าการอำเภอ “ท้ายเหมือง” ทางการจัดต้ังเป็นหมู่บ้าน ตำบล ตง้ั อยบู่ นเกาะยาวนอ้ ย ซง่ึ ในอดตี เกาะยาวเปน็ สถานท่ีและอำเภอทา้ ยเหมือง มาตามลำดบั ท่ีชาวบ้านฝ่ังทะเลอันดามันต่างอพยพหลบภัยศึก พมา่ จากนนั้ จงึ จดั ตง้ั เปน็ ชมุ ชนขนึ้ มาและเปน็ ชมุ ชน ตั้งแตน่ ้นั มาจนถึงทุกวันน้ี กะปง ช่ืออำเภอน้ีมาจากคำมลายูว่า “กำปง” ขอปิดท้ายด้วยชื่อบ้านนามเมืองของจังหวัด(Kampung) แปลวา่ หมู่บ้าน “กำปง” ภาษาเขมร พังงา ซ่ึงเป็นสถานที่ท่องเท่ียวและเป็นชื่อสถานที่ แปลว่าท่าน้ำ “กำปง” คำมลายูอีกคำหนึ่งมาจาก ที่ควรทราบถงึ ทมี่ าและความหมายดังต่อไปน้ี“กัวลาปุงฆะห์” หรือ “กราปุงฆะห์” (Kuala เกาะปันหยี (Panji) ชื่อนี้เป็นคำมลายู Punggah) คำว่า “กัวลา” หรือ “กรา” ปากน้ำ แปลว่าธงรูปสามเหลี่ยม แต่ปันหยีในวรรณคดีบท“ปุงฆะห์” แปลว่าขนสินค้าขึ้นจากเรือ ซ่ึงคำๆ นี้ ละครเร่ืองอิเหนากลับหมายถึงโจร คือเจ้าชายหรือเมื่อออกเสียงอย่างรวดเร็ว คำท้ายก็จะหายไปกลาย ขุนนางปลอมตนเป็นโจรเข้าปล้นเมืองต่างๆ เพ่ือเสยี งเปน็ “ปง” ดงั นน้ั กวั ลาปงหรอื กระปง จงึ หมายถงึ กอบกเู้ อกราช ในยคุ ทช่ี าวชวาตกอยใู่ ตอ้ ำนาจศรวี ชิ ยั ปากนำ้ เปน็ ทข่ี นสนิ ค้าขน้ึ จากเรอื อิเหนาจึงได้นามว่า ระเด่นปันหยี (เจ้าชายปลอม ในอำเภอกะปงมีเขาพระนารายณ์ ตั้งอยู่ที่ เป็นโจร)ตำบลเหล ซง่ึ เคยเปน็ ทพ่ี บเทวรปู เชน่ พระนารายณ์ เกาะสิมิลัน (Sembilan) เป็นคำมลายู พระศิวะ พระอุมา ซ่ึงแสดงถึงร่องรอยอารยธรรม แปลว่าจำนวนเกา้ หมายถึง หมู่เกาะสมิ ลิ นั ประกอบอินเดยี เขา้ มาสู่ภาคใตย้ คุ น้ัน ด้วยเกาะจำนวน 9 เกาะ นอกจากน้ีสมิ ิลนั ยังเป็นชื่อ ท ับปดุ เกาะท่ี 9 ในจำนวน 9 เกาะนด้ี ว้ ย ดังนี้ ชื่ออำเภอนี้เม่ือแยกคำออกมาจะได้หมายถึง“ทบั ” หมายถงึ กระท่อม ส่วน “ปุด” หมายถึง พชืจำพวกต้นข่า แต่โตกว่ามีหลายชนิด เช่น ปุดนา ปดุ ชา้ ง เมอ่ื รวมความแลว้ ทบั ปดุ จงึ หมายถงึ บรเิ วณกระท่อมที่พักในช่วงแรกที่ต้ังชุมชนใหม่ๆ มีต้นปุดข้ึนเป็นจำนวนมาก ภายหลังจึงเรียกว่าบ้านทับปุดต่อมายกฐานะเป็นอำเภอทับปดุ

ปที ่ี 30 ฉบบั ท่ี 2 พ.ค. - ส.ค. 2552 1. เกาะบางู (Bahu) หมายถึง ทางทล่ี าด สุดท้ายก่อนจบชื่อบ้านนามเมืองพังงา ลงมา “บาง”ู เปน็ คำชวาโบราณหมายถงึ ผู้เขียนขอแถมท้ายด้วยนิทานตำนานเขานางหงส์ หมู่บา้ นเล็กๆ หรอื ภูเขานางหงส์ ซึ่งอยใู่ นเขตอำเภอทบั ปดุ คำว่า 2. เกาะบายู (Bayu) หมายถงึ ลมพดั ผา่ น “นางหงส์” หมายถึงสาวสวย สอดคล้องกับคำว่า หรือมาจากลมพายุ และเป็นคำมลายูยืม “พงั งา” แปลวา่ สาวสวยเชน่ กนั ดงั ตำนานเล่าวา่ ... คำสนั สกฤต ชายสองคนต่างเป็นสหายสนิทกัน คนหน่ึง 3. – 4. เกาะเมี่ยง เป็นเกาะสองเกาะ ชื่อนายเต่าบ้านอยู่พังงา อีกคนหน่ึงชื่อนายเฒ่า ตดิ ตอ่ กนั อาจมาจากคำมลายวู า่ “มดี นั ” บ้านอยู่ทับปุด นายเต่ามีลูกสาวช่ือนางหงส์ ซ่ึง (Medan) เมื่อออกเสียงเน้นคำหน้าจึง เป็นท่ีหมายปองของบรรดาหนุ่มๆ แต่นางไม่ยอม กลายเสียงเป็น “เมี่ยง” แปลว่าท้องทุ่ง รับรักชายใด วนั หนง่ึ นายเฒ่าออกปากสู่ขอนางหงส์ หรอื ที่ท่ีมตี น้ ไม้ใหญ่ จากสหาย นายเต่าตกลงเพราะต่างรใู้ จกนั เมื่อขบวน 5. เกาะปายงั (Payang) เปน็ คำชวาโบราณ ขันหมากเจ้าบ่าวมาถึงบ้านเจ้าสาวท่ีพังงา นางหงส์ หมายถงึ เรือหาปลาหรอื แหขนาดใหญ่ ไม่เคยเห็นหน้าตาเจ้าบ่าว เข้าใจว่านายเฒ่าคงแก่ 6. เกาะปาหยนั อาจมาจากคำว่า “ปายาร”์ เฒ่าตามช่ือเรียก นางจึงโกรธเข้าห้องปิดประตูพร้อม (Payar) แปลว่าท่ีมีเรือลาดตระเวน กบั ตะโกนดา่ นายเฒ่าอยา่ งไม่เกรงใจ หรอื “ปายน” (Payan) แปลว่าสถานท่ี ฝ่ายเจ้าบ่าวรู้สึกอับอายและเสียใจ เลยขวา้ ง รม่ ร่นื ขันหมากท้ิง บริเวณตรงน้ันจึงกลายเป็น “เขาขัน 7. เกาะหยู ง มาจากคำวา่ “อยุ ง” (Uyong) หมาก” สว่ นกระทะท่ีถกู เจ้าบา่ วเตะจนกระทะปลวิ แปลวา่ ปลายแหลม ว่อนภายหลังกลายเป็น “เขากระทะ” 8. เกาะห้า อาจมาจากคำมลายวู ่า “ฮาลา” ภายหลังนางหงส์พบนายเฒ่า นางตกตะลึง (Hala) แปลว่าทิศทางหรือฮาลามัน และเสียใจเพราะคาดการณ์ผิด แท้จรงิ แล้วนายเฒา่ ยัง (Halaman) แปลว่าหมู่บา้ น หนุ่มแน่นและหล่อเหลา นางหงส์จึงนำดอกไม้ไป 9. เกาะสิมิลนั ภาษาถิ่นมลายูวา่ “สะมแิ ล” ขอขมา แต่นายเฒ่ายังโกรธอยู่เลยขว้างดอกไม้ท้ิง แปลว่าเก้า คือเป็นเกาะที่เก้า ซึ่งเป็น ทำให้นางหงส์เสียใจจึงกลั้นใจตาย ต่อมาร่างของนาง เกาะใหญ่ทสี่ ุดในหมเู่ กาะสิมิลนั จึงกลายเป็น “ภูเขานางหงส์” มาจนทุกวันน ี้ ฝ่ายนายเฒ่ารู้สึกเศร้าโศกเสียใจจึงไปนั่งปลงชีวิตอยู่ ริมฝ่งั ทะเล เมือ่ ตายแล้วก็กลายเปน็ “เขาเฒา่ ” อยู่ ใกลท้ ะเลบรเิ วณหน้าอำเภอทับปดุ มาจนถงึ ทุกวันน้ี

ปีที่ 30 ฉบบั ที่ 2 พ.ค. - ส.ค. 2552 คำขวัญจังหวัดพังงา – “แร่หมื่นล้าน ตราประจำจังหวัดพังงา – ภาพเรือขุดแร ่ บา้ นกลางน้ำ ถำ้ งามตา ภผู าแปลก แมกไมจ้ ำปนู มภี เู ขาเปน็ ฉากหลงั (หมายถึง ภูเขาช้าง) และมรี ปูบรบิ รู ณ์ดว้ ยทรพั ยากร” เกาะตะปูอยู่กลางทะเล