บนั ทึกความทรงจ�ำ คำ�พ่อและแม่ จ ด จ า ร ไ ว้ ใ น ค ว า ม ท ร ง จํ า มอบแด่ ...............................................................................
“จากใจพอ่ และแม่” ลูกรกั ...ของพ่อและแม่ ชวี ิตของมนุษยท์ ุกคนทเี่ กดิ มาในโลก และมชี ีวติ อย่อู ย่างปกติสขุ ได้ ก็เพราะมนษุ ยร์ จู้ กั “หนา้ ท่ี” ของตนเอง มนุษย์รจู้ กั “สิทธิ” ของตนเอง และไมล่ ่วงเกินสทิ ธิของผอู้ ่นื การที่ลูกของพอ่ จะรู้จักหน้าที่ รู้จกั สิทธิ ของตนเองและผู้อนื่ รวมทัง้ รจู้ ัก “การวางตวั ” ในการคบหาสมาคม การร่วมงานในกิจกรรมต่างๆ การติดต่อสัมพนั ธก์ บั ผ้อู ื่น ลูกต้อง “เรยี นรู”้ สงิ่ ตา่ งๆ มากมาย ลูกตอ้ งเรยี นรู้พฤติกรรมและอปุ นิสัยของบคุ คล
ลูกตอ้ งเรียนรู้ข้อบงั คบั และระเบยี บปฏบิ ัติ ลูกตอ้ งเรียนรปู้ ระเพณี และวัฒนธรรม ของแตล่ ะชุมชน ลูกต้องเรียนรูว้ ิธีการ หลักการ เปา้ หมายและอุดมการณต์ ่างๆ เพ่ือน�ำ ความรู้น้ันมาใชใ้ นชวี ิตประจำ�วัน เพื่อให้ได้มาซ่งึ ปัจจยั ในการดำ�เนินชวี ิต อ ย่ า ง ป ก ติ สุ ข..... “อาหาร” เปน็ ปัจจัยอยา่ งหน่ึงในการด�ำ เนินชีวิต ประกอบด้วย “อาหารกาย” และ “อาหารใจ” “อาหารกาย” ลูกตอ้ งการเพ่ือ.... ให้ร่างกายสามารถด�ำ รงชวี ติ อยู่ได้ ไม่เกิดโรคภยั ไขเ้ จบ็ มอี ายุยนื นานตามสมควร อาหารกาย... ต้องการวนั ละ ๓ มื้อ เปน็ การเพียงพอ
อาหารใจ...ต้องการทุกเวลา ถ้าขาดอาหารใจเวลาใด กจ็ กั เกิดความทกุ ข์ เกดิ ความเศร้าหมอง ว้าเหว่ เหม่อลอย ตน่ื ตระหนก กระหืดกระหอบ โกรธหนัก มรี ักรุนแรง โลภมาก อยากไดเ้ กนิ ไป ไรค้ วามปรานี ไม่มเี มตตา ลูกกจ็ กั ได้พบแต่พวกแมลงวนั นคี้ ืออาการของคนท่ขี าดอาหารใจ “ธรรมะ” คอื อาหารใจ ท่ลี กู ควรเติมใหแ้ ก่จติ ใจของลกู และของทุกคนตลอดเวลา เพราะ...ธรรมะจักทำ�ให้เรามคี วามสุข สดชื่น สดใส และแจม่ แจ้ง ท�ำ ให้ลูกมีความสุข พ้นจากทุกขท์ งั้ ปวง พ่อและแม่ขออวยพรใหล้ ูก มีความสุขทุกคนื วนั จ า ก...“พ่อและแม”่
ด้วยความรัก บนั ทึกไวจ้ ากใจพอ่ และแม่
ลกู จงจ�ำ ไว้ว่า การไม่ตอ่ ส้ใู นบางกรณี . . . ก ลั บ เ ป็ น . . . “วรี กรรมทย่ี ิ่งใหญ่” กวา่ การตอ่ สู้อยา่ งเอาเป็นเอาตาย
............................................................................................................................ คบคนพาล พาลพา ไปหาผดิ คบบัณฑิต บณั ฑิตพา ไปหาผล คบคนชว่ั จะพาตวั ให้อับจน จะคบคน ควรเลอื กไว้ ให้ดีดี
ลูกจงอย่าเลือกของที่ชอบ ด้วยความอยากของลกู แต่จง “เลอื กดว้ ยสตปิ ัญญา” ...แ ล ะ... พจิ ารณาถึงประโยชน์ และโทษของมันเสยี ก่อน
............................................................................................................................ การชนะที่ยงิ่ ใหญ่ท่สี ดุ คือ...การชนะใจตนเอง
ลูกจะตำ�หนติ เิ ตียนใคร กจ็ ง “ดูตนเอง” เสียกอ่ น อย่าใหเ้ ขายอ้ นว่าเราได้ ...ลู ก จ ะ เ ห็ น ว่ า... ผู้มสี ัมมาคารวะ จะพบแตค่ วามเจรญิ การอ่อนนอ้ ม เป็นคณุ สมบตั ิของสภุ าพบุรุษ การยกมอื ไหว้ผอู้ นื่ ได้ คือการท�ำ ลาย ตวั กู - ของกู
............................................................................................................................ ลูกอยา่ อวดเบ่งบารมกี บั ใคร เพราะไม่เปน็ ผลดีตอ่ การดำ�เนินชวี ติ ของลูกเลย
“ลูกพ่อ” ต้องเปน็ คนแขง็ แรง ไม่แขง็ กระดา้ ง “ลูกพ่อ” ตอ้ งเป็นคนเรียบง่าย ไม่มกั ง่าย “ลูกพอ่ ” ตอ้ งเปน็ คนออ่ นโยน ไมอ่ ่อนแอ
............................................................................................................................ ถา้ ลูกอยากใหผ้ ู้อน่ื รัก ท�ำ อย่างเดียวก็พอ คอื “ทำ�ตวั ให้นา่ รัก”
. . . ลู ก ข อ ง พ่ อ . . . คลอ่ งแคล่ว ว่องไว เปน็ ปัจจยั แห่งความก้าวหน้าของครอบครวั เงินทองที่ลกู มี ยง่ิ ใช.้ ..ย่งิ หมดไป ปญั ญาทลี่ กู หาได้ ย่งิ ใช้...ยง่ิ เพม่ิ พนู
............................................................................................................................ ลูกจงแสดงความชืน่ ชมแกผ่ ้ชู นะเรา ทกุ กรณี เพ่อื วา่ ครงั้ ต่อไปเมือ่ เราชนะ เขาจกั ได้แสดงความยนิ ดีกบั เรา
. . . ถ้ า ลู ก ทํ า เ ด่ น . . . จะถกู คนเขาเขม่นและสมน้าํ หนา้ ลูกจะพลาดท่าลงมา เพราะ “ความอยากเดน่ อยากดงั ” . . . ลู ก จ ง จํ า ไ ว้ ว่ า . . . เงนิ ทองเป็นของนอกกาย พ่อแมอ่ นุ่ ใจเม่อื พ่นี ้องรักกัน
............................................................................................................................ อยูค่ นเดียว ใหร้ ะวัง ความคิด อยูก่ ับญาตมิ ติ ร ให้ระวงั ค�ำ พดู
ลกู จง “โอน อ่อน ผอ่ น ตาม” อยา่ งฉลาดและสุขมุ การพ่ายแพด้ ว้ ยศิลปะ . . . ดี ก ว่ า . . . ชนะดว้ ยอารมณ์ ความกลา้ หาญ ต้องประกอบดว้ ยสตปิ ัญญา ถ้าลูกกล้าโดยไม่มีสตปิ ญั ญา . . .เ ข า เ รี ย ก ว่ า . . . “คนบ้าบิ่น”
............................................................................................................................ ลูกพงึ นึกอยูเ่ สมอว่า การเรียนรู้ เปน็ ประตูส่คู วามสำ�เร็จ การเรียนรู้ เปน็ ประตูสคู่ วามสุข การเรยี นรู้ เปน็ ประตสู ูช่ ยั ชนะ
ลกู ต้องทำ�ทกุ อยา่ งดว้ ย “ความสุจริต” เมอ่ื สจุ ริต จิตผ่องใส เมอื่ ทุจรติ จิตหมองไหม้ ทรัพยส์ มบตั ิ ไม่ใช่สิ่งจ�ำ เปน็ ท่ีพอ่ แม่จะให้แกล่ ูก “ความร”ู้ และ “ความประพฤตดิ ี” . . . เ ท่ า น้ั น . . . ทพ่ี อ่ แมค่ วรมอบให้แก่ลกู อนั เป็นที่รัก
............................................................................................................................ ลูกจงจำ�ไว้ว่า ทรพั ยส์ ินเงนิ ทองของเรา อาจถกู ขโมยลกั เอาไปได้ แตว่ ิชาความรู้ การศกึ ษา ติดอยู่กบั ตัว ใครก็ขโมยไม่ได้.....
ลูกหลีกทางใหเ้ ขา กค็ ือ การหลีกทางให้เราพน้ จากอนั ตราย . . .ใ น ที่ สุ ด . . . ก็จะได้รับผลดีดว้ ยกนั . . . ท้ั ง เ ข า แ ล ะ เ ร า . . .
............................................................................................................................ ลกู ของพ่อต้องมสี ัมมา คารวะ สมั มา คือ ถกู ต้อง คารวะ คือแสดงความเคารพ ลกู ต้องแสดงความเคารพอย่างถูกต้องแก่บุคคล สถานท่ี ตามสมควรแก่วยั และฐานะของลกู
. . .ลู ก รั ก . . . ปลายทางสุดท้ายของความไมพ่ อ คอื ความทกุ ข์ . . . ลู ก จ ง จํ า ไ ว้ ว่ า . . . ผไู้ ม่เคย “ให้อภยั ” ผอู้ ่นื คือผูอ้ อ่ นแอทางจติ ใจ การใหอ้ ภัยศตั รู คือ การ “สร้างมิตร”
............................................................................................................................ ความเกรงใจ เป็นสมบัตขิ องคนดี เวลาลกู จะไปไหน มาไหน อยา่ ใหใ้ ครรอ
ถ้าผอู้ ่ืนหลอกเรา เรารงู้ า่ ย แ ล ะ. . . แก้ไขได้ง่าย แต่ถา้ ลูก “ห ล อ ก ตั ว ลู ก เ อ ง” ร้ยู าก...แกไ้ ขยาก
............................................................................................................................ ลกู จงระลึกอยเู่ สมอวา่ บนพื้นปฐพนี ้ี มีศตั รเู พียงคนเดยี ว ...ก็มากเกินไปแล้ว
ลกู ควร “จำ�” สงิ่ ที่ควรจ�ำ “ลมื ” ส่งิ ทคี่ วรลมื . . . แ ล ะ ต้ อ ง รู้ ว่ า . . . สิง่ ใดควรท�ำ ก่อน หรอื ว่า...สง่ิ ใดควรทำ�ทีหลัง เมือ่ ลูกสงั เกตดู . . . จ ะ พ บ ว่ า . . . ภายหลงั เสยี งหัวเราะจะมนี ้ําตา ภายหลงั ทเ่ี สียนํา้ ตา จกั เห็นแสงธรรม คือ . . . ค ว า ม จ ริ ง ข อ ง ชี วิ ต . . .
............................................................................................................................ ถ้าลกู ไมพ่ อใจเพ่อื น กอ็ ยา่ แสดงอาการบอกให้ใครรู้ ...เกบ็ ไวใ้ นใจ แลว้ มาหาขอ้ บกพร่อง พรอ้ มใหอ้ ภยั
“โชค” เข้าข้างผ้มู คี วามออ่ นน้อมเสมอ ถา้ ลูกเป็นผู้น้อยที่นอบน้อมผู้ใหญ่ ใครๆ ก็รกั ถ้าลกู เปน็ ผใู้ หญท่ เ่ี ข้าใจผู้น้อย . . .ผู้ น้ อ ย ก็ มี ค ว า ม ภั ก ดี . . .
............................................................................................................................ ลกู อย่าโกรธคนอน่ื งา่ ยๆ ถา้ ลกู โกรธมาก ...ก็ไปเดินเล่น หรือไปอาบนํ้า เมอื่ เดนิ เลน่ หรอื อาบนํา้ ใหท้ อ่ งค�ำ ว่า... “ใหอ้ ภัย”
“ชีวติ ” คือ การต่อสู้ “ศตั ร”ู คือ ยาก�ำ ลงั ขอให้ลกู คิดอยู่เสมอวา่ ถา้ มีส่งิ ใดในโลกทผี่ ูอ้ ่นื ทำ�ได้ ไมม่ ีเหตผุ ลอะไร . . . ท่ี เ ร า จ ะ ทํ า ไ ม่ ไ ด้ . . .
............................................................................................................................ ลูกจงท�ำ จิตใจให้ยอมรบั สภาพตามความเป็นจรงิ ว่า... “อยทู่ ไ่ี หนก็ไดอ้ ยา่ งไม่มีทกุ ข์” เราจะไม่เปน็ หมาข้ีเร้ือน เพราะหมาข้ีเร้อื นจกั ย้ายทบ่ี ่อย
ความโศกเศรา้ เสยี ใจ มไิ ดท้ �ำ ใหใ้ ครได้รบั ประโยชน์อะไร นอกจากท�ำ ให้ศตั รขู องเราดใี จ และสมนํ้าหน้าเรา เมือ่ พบภยั ทอ่ี ย่ขู า้ งหนา้ “จงหนเี ข้าหาพระ จกั ดกี วา่ หนไี ปหาโจร” ซง่ึ โจรจกั ฉวยโอกาสเอาจากเราเสมอ . . . อ ย่ า ง ค า ด ไ ม่ ถึ ง . . .
............................................................................................................................ ถา้ ลูกอยากเปน็ คนมคี วามสุข ลกู ต้องมองสว่ นดีของคนอน่ื มองส่วนเสียของเรา ...แล้วปรบั ปรงุ ให้ดขี ึ้น
คนเรามี “ความโลภ” ทุกคน ถา้ “โลภมาก” . . . ก็ จั ก ทุ ก ข์ ม า ก . . . ถา้ “โลภน้อย” . . . ก็ จั ก ทุ ก ข์ น้ อ ย . . . ถ้า “ไมโ่ ลภ” . . .ก็ จั ก ไ ม่ ทุ ก ข์ . . .
............................................................................................................................ เงนิ ทองท่ีพ่อแม่หามาใหล้ ูกได้ใช้เรียน ขอใหใ้ ช้จ่ายอยา่ งประหยดั อย่าเป็นคนสรุ ุ่ยสุรา่ ย รู้จักกิน รู้จักใช้ รู้จกั เกบ็ ...ลูกก็จกั ไม่ล�ำ บาก
ถ้าลูกประพฤตดิ ี ลูกก็จะพบกับคนประพฤตดิ ี ถา้ ลูกประพฤติช่ัว ลกู กจ็ ะพบกบั คนประพฤติช่ัว ขอให้ลกู “เลือกคบ” ให้ถูกต้องเถิด ลูกจกั เปน็ ผโู้ ชคดี บาปและบุญทั้งปวงทล่ี กู ท�ำ อยู่ในขณะนี้ . . . สั ก วั น ห นึ่ ง . . . จกั รวมตัวกันมาสนองแก่ลูก สิ่งที่ลกู ไดร้ บั อยู่ทกุ วันน้ี เป็นผลจากการกระท�ำ ของลกู ทั้งสนิ้
............................................................................................................................ ความทกุ ข์มนั จักมาพบเราโดยไม่รู้ตัว เพราะฉะนัน้ ...เราตอ้ งเตรยี มพร้อมเผชญิ หน้ากบั มนั ด้วยการรูเ้ ทา่ ทัน และต่อสู้กบั มันอยา่ งถูกวธิ ี
ลกู จงจ�ำ ไวว้ า่ ... ธรรมชาติไม่เคยใหอ้ ภยั ใคร ใครทำ�อยา่ งใด ต้องไดร้ บั อย่างน้ัน แมก้ ระนนั้ ธรรมชาติก็ใหโ้ อกาสทกุ คนเสมอ . . . แ ต่ ค น เ ร า โ ด ย ส่ ว น ม า ก . . . ไม่คอ่ ยยอมรับโอกาสน้นั ผูก้ ลา้ หาญ คือผ้ทู ี่สามารถบังคับตัวเองได้ ถ้าลูกจกั ปลูกตน้ ไม้ ลูกต้องบำ�รงุ ราก แตถ่ ้าลูกจักปลกู จติ ใจ ต้องบ�ำ รุงดว้ ยศลี ...ด้วยธรรม
............................................................................................................................ ลูกจงจำ�ไว้ว่า... การใหท้ ่ยี ่ิงใหญท่ ส่ี ุด คอื การให้อภัย การรับท่ีสมควรอยา่ งยิ่ง ...คอื การรบั ธรรมะแล้วน�ำ มาปฏบิ ัติ
. . . ลู ก รั ก ข อ ง พ่ อ . . . ในสมัยน้ี ใครๆ ก็ชอบแต่ “ของดีๆ” แตไ่ มร่ วู้ า่ อยา่ งไรจงึ จะดี พ่อจึงขอเตือนว่า ลกู ของพ่อ อย่าดีแต่จะคิด ลูกต้อง “คิดแต่ดดี ี” ลูกของพอ่ อยา่ ดแี ต่พูด ลกู ต้อง “พูดแต่ดดี ”ี ลูกของพอ่ อย่าดแี ต่ท�ำ ลกู ตอ้ ง “ท�ำ แต่ดดี ี” ลูกของพอ่ อย่าดีแต่จะคบคน ลูกต้อง “คบคนท่ดี ดี ี” ลูกของพ่อ อย่าดีแต่จะไป ลูกต้อง “ไปแตท่ ดี่ ีดี” . . . ลู ก จ ง . . . “คดิ ดี พดู ดี ท�ำ ดี คบคนดี ไปสู่สถานท่ดี ”ี
............................................................................................................................ พอ่ กับแม่ มแี ต่ จะแกเ่ ฒ่า จะเลี้ยงเจ้า เรอ่ื ยไป นนั้ อยา่ หมาย ใชว้ ิชา ช่วยตน ไปจนตาย ลกู สบาย แมก่ บั พ่อ กช็ ื่นใจ
. . . ลู ก รั ก ข อ ง พ่ อ แ ล ะ แ ม่ . . . หนา้ ทที่ ี่ลกู ควรปฏบิ ตั ติ ่อผ้อู ืน่ คอื “การมอบนํา้ ใจใหแ้ ก่กันและกนั ” ดงั ต่อไปนี้ ๑. ลกู ควรมองทุกคนทีพ่ บกนั ดว้ ยสายตาทเี่ ปน็ “มิตร” ๒. ลกู ควรย้มิ ใหท้ ุกคนท่พี บกนั เริ่มแรกยิ้มดว้ ยสายตา ยมิ้ ดว้ ยใบหนา้ และริมฝปี าก และด้วยจิตใจทเ่ี ป็นกันเอง ๓. ลูกควรท�ำ ความรจู้ ักกับผูอ้ ืน่ โดยการยิ้มและทกั ทาย ๔. ลูกควรโบกมอื สง่ ย้ิมใหเ้ ดก็ ๆ ท่ลี ูกพบในทที่ ่วั ไป ๕. ลกู ควรมองคนในแงด่ ี ให้มองวา่ ... ไมม่ ีใครจะเลวทั้งหมด
๖. ลูกควรมองวา่ คนเราเป็นมติ รกนั ได้ แมว้ ่าจะมคี วามคดิ ตา่ งกนั ๗. ลูกควรกลา่ วค�ำ สวัสดี ยกมอื ไหว้ ย้ิม หรอื ก้มหัว ตามความเหมาะสมตามฐานะของตน แลว้ แต่กรณี ๘. ลูกควรพยายามเรียกช่อื ผู้ทเ่ี ราสนทนาด้วย ระวงั ! อยา่ เรียกชื่อผิดคน ๙. ลูกควรตัง้ ใจรบั ฟังคนอ่ืนพดู อย่าขัดคอเขา ตอ้ งรู้จกั สงั เกตใหด้ ี ๑๐. ลูกควรใช้คำ�พูดให้ติดปาก คอื ค�ำ วา่ “ขอบคุณ” “ขอโทษ” ๑๑. ลูกควรพูดด้วยคำ�สภุ าพ ไพเราะ ออ่ นหวาน ไมค่ วรพดู หยาบคาย ๑๒. ลูกควรพูดชมเชยผอู้ ื่นเป็นประจ�ำ เพือ่ สรา้ งก�ำ ลงั ใจใหเ้ ขา
๑๓. ลูกควรพดู ถึงคนอื่น และผู้บงั คบั บญั ชาในดา้ นดี กับคนทเ่ี ขารจู้ กั ๑๔. ลูกควรรจู้ ักขัดแย้งโดยไมใ่ ห้เขาเสยี นาํ้ ใจ ๑๕. ลกู ควรพูดคยุ ในสิ่งทผ่ี ู้คยุ ใหค้ วามสนใจ ๑๖. ลกู ควรหาเรอ่ื งดๆี หรือเรื่องคนทำ�ดี มาคยุ กนั บา้ ง ๑๗. ลูกไม่ควรหาเร่ืองจับผิดคนอ่ืน โดยไมใ่ ช้ปญั ญาพจิ ารณา ๑๘. ลูกควรหาเวลางดเวน้ การพดู ไม่ดี หรอื งดเวน้ การโกรธอยา่ งนอ้ ย ๑ วัน ต่อสปั ดาห์ ๑๙. ลกู ควรให้ความเห็นใจ ปลอบใจ คนที่ก�ำ ลงั มคี วามทกุ ข์ ด้วยรกั ...จากพ่อและแม่
บันทึก.......................................................................................................... ......................................................................................................... ......................................................................................................... ......................................................................................................... ......................................................................................................... ......................................................................................................... ......................................................................................................... ......................................................................................................... ......................................................................................................... ......................................................................................................... ......................................................................................................... ......................................................................................................... ......................................................................................................... ......................................................................................................... ......................................................................................................... .........................................................................................................
Search
