21597

ช่วยบางวดั แจกซองผา้ ปา่ ซองกฐนิ ทาํ ไมเ้ สยี บธนบตั ร เตรยี ม กระป๋ องตน้ บุญผา้ ปา่ และกฐนิ ไปตงั้ ตามสถานทช่ี มุ ชนเท่านนั้ เรม่ิ ตงั้ แต่พมิ พร์ ายช่อื เกอื บ 1,000 รายช่อื ส่วนใหญ่ เขยี นลายมอื อ่านไมอ่ อก สะกดไมถ่ ูกต้อง คาดการณ์ไดว้ ่า ถา้ พมิ พช์ ่อื นามสกุลไม่ถูกต้อง ตกหล่น ตอ้ งโดนชาวบา้ น ตําหนิ ซง่ึ เป็นเร่อื งธรรมดาจะทาํ อะไรใหถ้ ูกใจใครพรอ้ มกนั คงเป็นไปไดย้ าก ไดข้ อ้ คดิ คอื ‘หากจะทาบุญสรา้ งกุศลชื่อเสียงเรียง นามไม่มผี ล ต้งั จิตใหน้ งิ่ ขณะทาบุญ ความอิม่ ใจเกิดข้ ึนเอง’ มอื ใหม่อย่างผู้เขยี นเตรยี มการเกอื บ 6 เดอื น การ ประสานงานกบั คนไมใ่ ช่เร่อื งง่าย ตอ้ งใชจ้ ติ วทิ ยาในการจงู ใจ เคยเรยี นจติ วทิ ยาสําหรบั ครไู ดใ้ ชจ้ รงิ จงั กค็ ราวน้ีเอง รวบรวม รายช่อื พมิ พ์ ตรวจแก้ไข จดั รปู แบบก่อนส่งโรงพมิ พ์ จดั สายผา้ ป่า ป้ายประชาสมั พนั ธ์ นับเป็นบททดสอบความอดทน ไดเ้ ป็นอยา่ งดี 51

นงั่ มอเตอรไ์ ซคร์ บั จ้างนารายชื่อไปใหเ้ จ้าอาวาส ตรวจก่อนส่งโรงพิมพ์ ผ่านทาง 3 แพร่ง ซึ่งเกิดอุบตั ิเหตุ บ่อยมาก รถยนตเ์ ล้ ียวตดั หนา้ กะทนั หนั คนขบั มอเตอรไ์ ซค์ ตกใจแต่มีสติประคองรถใหท้ รงตวั ผูเ้ ขียนต้งั สติไม่กระโดด ลงเพราะหวั อาจฟาดพ้ ืนหรือร่างกายส่วนอื่นๆ อาจไดร้ บั อนั ตราย คิดว่าหากเกิดเหตุไม่คาดฝันตอ้ งยอมรบั สภาพ โชคดรี อดจากอุบตั ิเหตุอีกจนได้ ผูเ้ ขยี นช่วยเงนิ พมิ พฎ์ กี าผา้ ป่าทงั้ หมด เงนิ จาํ นวน น้ีสรา้ งบุญเพ่อื ประโยชน์ต่อส่วนรวม ซง่ึ มคี ุณค่ามากกว่าเงนิ ของผเู้ ขยี นบางส่วนทเ่ี คยคดิ ผดิ พลาดนําไปใชจ้ ่ายในบางเร่อื ง ทไ่ี มเ่ กดิ ประโยชน์เลย มสี ่วนรว่ มกบั คณะกรรมการวดั รวบรวมเงนิ แต่ละงาน เพอ่ื รายงานเจา้ อาวาส ผเู้ ขยี นมหี น้าทเ่ี ท่านนั้ ท่านใหค้ ่าตอบแทน การเดนิ ทางตามทแ่ี จง้ ในเร่อื งการบรหิ ารเงนิ เพ่อื บรู ณะวดั เป็นหน้าทข่ี องเจา้ อาวาสและคณะกรรมการวดั เจา้ ภาพงานกฐนิ งานผา้ ปา่ มกั ใหค้ ่าตอบแทนทช่ี ่วยงาน ของเขาสําเรจ็ ลุล่วงได้ด้วยดี ผูเ้ ขยี นปฏเิ สธด้วยมติ รภาพ บอกเหตุผลว่า “มาช่วยงานไม่มุ่งหวังค่าตอบแทน เพราะ วัดเป็ นสมบัติของส่วนรวม ควรร่วมแรงร่วมใจกันบรู ณะ” 52

ผู้เขยี นเคยมสี ่วนร่วมบรหิ ารเงนิ ของสภานิสติ และ องคก์ ารนสิ ติ ไดเ้ รยี นรถู้ งึ ความเสยี สละเพ่อื ส่วนรวม สงิ่ สําคญั คอื ฝึกความซ่อื สตั ย์สุจรติ ได้เป็นอย่างดี แมเ้ พ่อื นบางคน ส่อแววทุจรติ คนอ่นื ๆ ตอ้ งไม่รว่ มมอื ดว้ ย นายกองคก์ ารไม่ละเลย เรยี กประชุมชแ้ี จงให้ชดั เจน หากผู้บรหิ ารในมหาวทิ ยาลยั ตรวจสอบพบทจุ รติ อาจโดนไลอ่ อกทงั้ ทมี ‘ทุจริตในทรพั ยข์ องแผ่นดิน’ กรรมหนกั ทส่ี ดุ ดงั พทุ ธสุภาษติ ของพระสมั มาสมั พุทธเจา้ ทว่ี า่ ปจฉฺ า ตปฺปติ ทุกกฺ ฏ. ความชวั่ ย่อมเผาผลาญในภายหลงั (ส.ํ ส. 15/68. ข.ุ ธ. 25/56) 53

บุญกฐินบูรณะวดั ผูเ้ ขยี นมปี ระสบการณ์จดั องคผ์ า้ ปา่ มาแลว้ งานต่อไป ตอ้ งเตรยี มประสานงานกบั เจา้ ภาพรบั ถวายผา้ กฐนิ การทอดผา้ ป่าเป็นการทําบุญอกี อย่างหน่ึงของพุทธ- ศาสนิกชนคลา้ ยกบั การทอดกฐนิ แต่การทอดผา้ ปา่ ไมม่ กี ําหนด ระยะเวลาจาํ กดั จะทอดเม่อื ไรกไ็ ด้ และวดั หน่ึงๆ ในแต่ละปี จะจดั ใหม้ กี ารทอดผา้ ปา่ กค่ี รงั้ กไ็ ด้ อกี ทงั้ ยงั ไมเ่ จาะจงพระภกิ ษุ ทจ่ี ะรบั ผา้ ปา่ แต่อยา่ งใด ส่วนการทอดกฐนิ ในแต่ละปีกําหนดภายใน 1 เดอื น หลงั ออกพรรษา โดยวดั ทส่ี ามารถรบั กฐนิ ไดต้ ้องมพี ระภกิ ษุ จาํ พรรษาโดยไมข่ าดพรรษาเลย ไมต่ ่ํากว่า 5 รปู และแต่ละ วดั สามารถรบั กฐนิ ไดป้ ีละ 1 ครงั้ การทอดกฐนิ เป็นกาลทาน ตามพระวนิ ยั กําหนดกาลไวค้ อื ตงั้ แต่แรม 1 ค่าํ เดอื น 11 ถงึ วนั ขน้ึ 15 ค่าํ เดอื น 12 54

กฐนิ สามคั คี วดั สหราษฎรบ์ าํ รงุ ปี 2558 ผมู้ จี ติ ศรทั ธา ร่วมทําบุญกับเจ้าภาพรบั ถวายผ้ากฐิน จํานวนเงินเกิน 1,600,000 บาท นับเป็นประวตั ศิ าสตรข์ องการจดั องคก์ ฐนิ ของวดั เพราะในอดตี เงนิ สูงสุดประมาณ 500,000 บาทเท่านัน้ ผู้เขยี นมโี อกาสช่วยวดั วางแผนทําฎกี างานกฐนิ ผ้าป่าอีก หลายงาน เป็นความเช่อื เฉพาะบุคคลสําหรบั คนมเี ชอ้ื สายจนี ‘หากใครปี ชง (ปะทะ) หา้ มเป็ นเจา้ ภาพงานศพและหลีก เลยี่ งไปงานศพเด็ดขาด หากไม่สามารถหลีกเลีย่ งไดก้ ็ขอ ใหล้ ะเวน้ ไปดูศพเวลาฝัง หรือส่งศพ ใครฝ่ าฝื นจะประสบ เคราะหภ์ ยั ต่างๆ ได’้ ผเู้ ขยี นมกั ใชห้ น้ากากปิดจมกู ขณะเดนิ ทางไปโรงพยาบาล และสถานทช่ี ุมชนเพอ่ื ป้องกนั โรคตดิ ต่อและสงิ่ ทแ่ี พ้ เพอ่ื นบา้ นคนหน่งึ สนิทกนั มานานเกอื บ 9 ปี ประสบ อุบตั เิ หตุรถชนยากทจ่ี ะเหน่ียวรงั้ ชวี ติ เอาไวไ้ ด้ ศพนําออก มาจากห้องดบั จติ ในวนั รุ่งขน้ึ รอนํากลบั ไปประชุมเพลงิ ท่ี วดั ต่างจงั หวดั เพ่อื นๆ มารอส่งเป็นครงั้ สุดทา้ ย ผเู้ ขยี นเกรงใจ หากจะใชห้ น้ากากปิดจมกู ญาตๆิ ของเขาอาจคดิ ว่ารงั เกยี จ 55

ศพ ยนื อยกู่ บั ศพนานกว่า 1 ชวั่ โมง จบั ตามแขนและรา่ งกาย ของเขาอยา่ งอาลยั อาวรณ์ ลมื ตวั ในเรอ่ื งปีชง กลวั ผที ส่ี ุดรอลนุ้ ใหผ้ า่ นพน้ 7 วนั ไปเสยี ที นอนไม่ หลบั พกั ผ่อนไมเ่ พยี งพอ เป็นไขต้ ่าํ ๆ กนิ ยาลดไขบ้ รรเทา หลายวนั …หรือว่าอาถรรพณป์ ี ชง แต่ไม่ค่อยเชื่อมากนกั … นึกห่วงทาํ ซองกฐนิ เหน็ รายช่อื แลว้ ทอ้ แท้ ถ้าจา้ ง โรงพมิ พ์พมิ พ์ก็ไม่มนั่ ใจ เพราะจ้างทําหลายงานผดิ พลาด ตลอด พมิ พไ์ ปตามตน้ ฉบบั ผดิ บา้ งถกู บา้ ง ผเู้ ขยี นคดิ ว่า ‘ทาดีไม่มีเด๋ียว วนั พรุ่งน้ ีอาจไม่มีลม หายใจใหต้ ่อบุญ’ อาการทรุดหนักลงเร่อื ยๆ เวลา 03.30 น. ตดั สนิ ใจ โทร.ไปหาญาตใิ หม้ ารบั ไปส่งโรงพยาบาลแผนกฉุกเฉิน ตรวจ เลอื ดและเอกซเรยป์ อด รอผลเกอื บชวั่ โมง ปรากฏว่าตดิ เชอ้ื ยงั ไมแ่ น่วา่ เชอ้ื ไวรสั หรอื แบคทเี รยี หลอดลมอกั เสบ ไซนสั อกั เสบ กรดไหลยอ้ น แถมเป็นไขท้ บั ระดูซอ้ นเขา้ ไปอกี หมอ สงั่ ยาและบอกว่าถ้าอาการไม่ดขี น้ึ ใหก้ ลบั มาตรวจเวลาปกติ หมดกาํ ลงั ใจเม่อื รวู้ ่าตดิ เชอ้ื ในกระแสเลอื ด เพราะคนตายมา นกั ต่อนกั แลว้ ภาวนาขอใหร้ อดชวี ติ ยงั มหี น้าทอ่ี กี หลายอยา่ ง รออยู่ ญาตพิ ากลบั บา้ นอาการไม่ดขี น้ึ ตอนค่าํ พาไปแผนก 56

ฉุกเฉินอกี โรงพยาบาลเพ่อื ตรวจให้แน่ใจ ผลเลอื ดออกมา ชดั เจน ตดิ เช้อื แบคทเี รยี หมอให้กลบั ไปใช้สทิ ธทิ ์ ่เี ดมิ จะ ประหยดั กวา่ กนิ ยาฆ่าเชอ้ื หลายขนาน รวมทงั้ ใหย้ าทางเส้นเลอื ด อีกหลายวนั ไข้ข้นึ ทุกวนั เขา้ -ออกโรงพยาบาลบ่อยมาก แถมทอ้ งเสยี อกี 7 วนั กนิ อาหารไมไ่ ด้พยายามฝืนกนิ เขา้ ไป น้ําหนกั ลดลงมาก ผู้เขยี นฝืนร่างกายพิมพ์รายช่อื ไปเร่อื ยๆ ใช้เวลา เกอื บ 3 อาทติ ย์ ทําซองกฐนิ สําเรจ็ นําไปใหเ้ จา้ ภาพแจกผู้ รว่ มบุญแต่ละสาย ป้ายกฐนิ ทน่ี ําไปตดิ สถานทช่ี ุมชนเจอมอื ดขี โมยไปจนได้ อาจเป็นเพราะเขาอ่านหนงั สอื ไมอ่ อก เหตุที่ทาใหผ้ ูเ้ ขียนติดเช้ ือโรคไดง้ ่าย และใชเ้ วลา รกั ษายาวนานกว่าคนอื่น เนือ่ งจากเป็ นภูมิแพม้ านาน รกั ษา หลายโรงพยาบาล หมอแนะนาใหอ้ อกกาลงั กายอย่างสมา่ เสมอจะทาใหม้ ีภูมิตา้ นทาน และผ่อนคลายความเครียด ไดด้ ี ผลกรรมจากความข้ ีเกียจ และไม่สนใจออกกาลงั กาย เกือบตายก่อนวยั อนั สมควร 57

เวลาผา่ นไปเดอื นกวา่ โชคดเี ชอ้ื โรคไมม่ แี ลว้ แต่อาการ ไขเ้ ป็นๆ หายๆ ยงั คงอย่แู ถมกลบั มาเป็นไขท้ บั ระดอู กี รอบ รอ้ นในรา่ งกายเหมอื นธาตุไฟจะแตกทรมานทส่ี ุด ผเู้ ขยี นใช้ ยาแผนปจั จุบนั รกั ษารวมทงั้ ธรรมโอสถควบคู่กนั (การทา สมาธิสามารถบาบัดโรคที่เกิดจากความเครียด ความกังวล ไม่ใช่โรคทีเ่ กิดจากเช้ ือโรคโดยตรง แต่สามารถรักษาสภาพ จิตทเี่ ป็ นทุกข์อันเกิดจากโรคได)้ โดยวธิ วี ปิ สั สนา กรรมฐาน เปล่ยี นจากเดนิ จงกรม และนัง่ สมาธมิ าเป็นนอนหงายวางแขน ไวข้ า้ งลาํ ตวั เพราะเดนิ และนงั่ เวยี นหวั จะอาเจยี น เรมิ่ หลบั ตา กําหนดลมหายใจโดยสูดหายใจเขา้ ชา้ ๆ ให้ ทอ้ งพอง (พองหนอ) หายใจออกชา้ ๆ ใหท้ อ้ งแฟบ (ยุบหนอ) เม่อื มสี งิ่ ต่างๆ มา กระทบใหก้ ําหนด เช่น รอ้ นหนอๆๆ เสยี งดงั หนอๆๆ งว่ ง หนอๆๆ ฟุ้งซ่านหนอๆๆ กําหนดไปเรอ่ื ยๆ จนกว่าเวทนา จะหายไป จากนนั้ กก็ ําหนดลมหายใจยบุ หนอ พองหนอต่อไป กาํ หนดช่วงละ 30 นาที ตอ้ งฝึกบ่อยๆ วธิ นี ้ีช่วยบรรเทาความ รอ้ นในรา่ งกายลงไปได้ ช่วยผ่อนคลายความทุกขจ์ ากโรคท่ี เป็นอยู่ และผอ่ นคลายความเครยี ดไดด้ ี 58

กลบั ไปโรงพยาบาลอกี ครงั้ คราวน้ีหมอสงสยั ว่าทําไม ไขไ้ มห่ าย ตรวจเลอื ดและเอกซเรยป์ อดเป็นครงั้ ท่ี 4 ผลออก มากป็ กติ นดั ตรวจเสมหะอกี 3 วนั ส่งไปตรวจหาเชอ้ื HIV และวณั โรค ผู้เขยี นทุกขใ์ จเน่ืองจากเคยไปถอนฟนั และขดู หนิ ปนู เลอื ดไหลกลบปาก หรอื หากเป็นเอดสจ์ รงิ จะตดิ เชอ้ื มาจากไหน นึกสาเหตุไม่ออก ทนทุกขร์ อผลเกอื บอาทติ ย์ ผลปรากฏว่า ไมเ่ ป็นวณั โรคและโรคเอดส์ โลง่ ใจทส่ี ดุ ถวายสงั ฆทานหลายคร้งั กรวดน้ําอุทศิ ใหเ้ จา้ กรรม นายเวรทก่ี ําลงั ตาม ทาํ บุญแลว้ มกี ําลงั ใจต่อสกู้ บั โรคภยั หลวงปู่ ทผ่ี เู้ ขยี นเคารพ แนะนําใหไ้ ปซอ้ื ยาหมอ้ บํารุงเลอื ดมากนิ จะ ดขี ้นึ ตดั สินใจไปรา้ นขายยาแผนโบราณและยาสมุนไพร รา้ นน้ีมชี ่อื เสยี งมานานกว่า 40 ปี อย่รู มิ แม่น้ําเจา้ พระยา อําเภอเมอื งปทุมธานี ต้องรบี ไปซอ้ื เพราะน้ําท่วมเขา้ มาใน ตลาดเกอื บถงึ รา้ นยา เจา้ หน้าทเ่ี ทศบาลเรง่ สบู ออกตลอดทัง้ วนั มองไปในแม่น้ํารสู้ กึ ทุกขใ์ จ ปรมิ าณน้ําสูงมากแต่ยงั น้อย กว่า ปี 2554 คาดว่าปีน้บี า้ นน่าจะรอด 59

การดูแลสุขภาพตนเองไม่ใหเ้ จ็บป่ วยเป็ นเรือ่ งสาคญั ไม่ตอ้ งรอเวลาใหป้ ่ วยแลว้ โยนภาระไปใหห้ มออย่างเดียว ☺ ควรออกกาลงั กายใหเ้ หมาะสมกบั วยั อย่าง นอ้ ยสปั ดาหล์ ะ 3 วนั ๆ ละ 30 นาที ☺ บริโภคอาหารไม่ปนเป้ ื อนสารพษิ ใหค้ รบ 5 หมู่ ☺ สวดมนตโ์ ดยเขา้ ใจความหมาย ☺ ฝึ กสมาธิตามวิธีปฏิบตั ิของพระสมั มาสมั พุทธเจา้ อย่างนอ้ ยก่อนนอนทุกวนั ☺ พกั ผอ่ นนอนหลบั ใหเ้ พียงพอ ☺ ลด ละ เลกิ สิง่ ทีบ่ นั่ ทอนสุขภาพโดยเดด็ ขาด เมอ่ื คนหรอื สตั วต์ ายลงเชอ้ื โรคต่างๆ ย่อมเขา้ มาเกาะ กนิ ซากศพใหย้ อ่ ยสลาย ซง่ึ เป็นวฏั จกั รตามธรรมชาติ ปี ชง อาจส่งผลกระทบต่อบุคคล คนเขียนตารามเี หตุผลใหห้ ลีก เลยี่ งเขา้ ใกลศ้ พ เนอื่ งจากอาจมีเช้ ือโรครา้ ยแรงติดต่อมา สู่คนได้ 60

ผเู้ ขยี นผดิ พลาดเองเพราะความเกรงใจและไมร่ ะมดั ระวงั ตวั ทงั้ น้ีไมว่ ่าคนปีชง หรอื ไมช่ งกไ็ ม่ควรประมาททงั้ นนั้ ดงั พุทธสุภาษติ ของพระสมั มา สมั พทุ ธเจา้ ทว่ี า่ ปมาโท มจฺจุโน ปท. ความประมาท เป็ นทางแห่งความตาย (ข.ุ ธ. 25/18. ข.ุ ชา. ตสึ . 27/524) บุญกฐนิ ครงั้ น้ีอุปสรรคมากมายเหลอื เกิน แต่รู้สกึ สขุ ใจทย่ี งั มลี มหายใจเพ่อื สรา้ งความดตี ่อไป 61

สานกึ เมือ่ (เกือบ)สาย พ่อ แม่พาผู้เขยี นเขา้ วดั ตงั้ แต่เดก็ วดั อยู่ไกลจาก บา้ นมาก ทุกวนั พระต้องต่นื ตงั้ แต่ 05.00 น. ไปถงึ วดั กต็ อ้ ง อดทนรอจนเสรจ็ พธิ ถี งึ จะไดก้ ลบั บา้ น เป็นความเบ่อื หน่าย ทเ่ี กดิ ขน้ึ ในใจเรอ่ื ยมา จากนนั้ กไ็ ม่สนใจไปวดั ทําบุญกว่า 10 ปี กลบั เขา้ วดั ใกล้บ้านอกี ครงั้ เพราะแม่ขอรอ้ งให้ไปทําบุญ อุทศิ สว่ นกุศลใหพ้ ่อและญาตทิ ล่ี ่วงลบั ไปแลว้ ทาํ บุญในช่วง เวลาทพ่ี ่อตายเท่านัน้ แลว้ กห็ ่างวดั อกี สานึกเมือ่ เกือบสาย พอมาเจอมรสุมชีวิตอย่างหนกั ตอ้ งซมซานไปพึ่งใบบุญ พระพุทธศาสนาอีกจนได้ 62

ขณะทเ่ี รยี นมธั ยมศกึ ษาและปรญิ ญาตรไี มค่ ่อยสนใจ เรยี นรธู้ รรมะอย่างจรงิ จงั ท่องเตรยี มสอบวชิ าพระพุทธศาสนา ให้ได้เกรดดกี พ็ อใจแลว้ แต่หลกั ธรรมไม่สนใจ กระทงั่ มา เรยี นปรญิ ญาโทอาจารยแ์ นะนําใหอ้ ่านหนังสอื ค่มู อื มนุษยข์ อง ทา่ นพทุ ธทาสภกิ ขุ อ่านตามทอ่ี าจารยแ์ นะนําแต่ไม่สนใจอกี เช่นเคย ไม่ค่อยเช่อื เร่อื งดวงตกสกั เท่าไหร่ แต่เม่อื ประสบ ดว้ ยตนเองถงึ ไดป้ ระจกั ชดั เหตุมาจาก บุพกรรม (กรรมที่ ทาไวป้ างก่อน) และกรรมปจั จบุ นั ชาตสิ ่งผลกระทบ ปญั หา หลายเร่อื งประเดประดงั เขา้ มาอย่างหนัก รสู้ กึ ทอ้ แท้ เคย คดิ ฆ่าตัวตายเพ่ือหนีปญั หาอยากกินยาแก้ภูมแิ พ้จํานวน มากเพ่อื ใหห้ ลบั ไปเลย ไม่ต้องต่นื มารบั รอู้ ะไรอกี แต่เม่อื คดิ ทบทวนใหม้ สี ตยิ งั้ คดิ ‘เคยรอดตายมาก็หลายคร้งั หลายคราว แลว้ แม่ล่ะ ตอ้ งเสียใจทีส่ ุด ท่านยอมเหน็ดเหนอื่ ยเพอื่ ลูกๆ มาท้งั ชีวิต แต่ผเู้ ขียนกลบั คิดโง่ๆ ท่านไม่เคยทอดท้ ิงเลยไม่ว่าเวลาใด ก็ตาม’ และความทรงจาํ บางอยา่ งกเ็ กดิ ขน้ึ …ชีวิตของผูเ้ ขียนกว่าจะไดเ้ กิดมาช่างยากเย็นนกั จะไปทารา้ ยตวั เองทาไม… 63

สมยั ก่อนการเดนิ ทางค่อนข้างลําบาก แม่เรม่ิ เจบ็ ทอ้ งเตอื นตงั้ แต่เวลาพลบค่าํ จะจา้ งรถสกั คนั กห็ าลาํ บากเพราะ เพ่อื นบ้านน้อยคนนักทจ่ี ะมรี ถไว้ใชส้ ่วนตวั พ่อตดั สนิ ใจให้ หมอตําแยทาํ คลอด พยายามทําคลอดสุดความสามารถ แม่ มอี าการน่าเป็นห่วงอ่อนแรงอยา่ งเหน็ ไดช้ ดั ทุกคนตกอยใู่ น สถานการณ์เครง่ เครยี ด เวลาผ่านไปหลายชวั่ โมง หมอตําแย ถอนหายใจอย่างโล่งอกทส่ี ามารถทําคลอดพส่ี าวคนท่ี 7 ได้ สาํ เรจ็ แต่แมต่ กเลอื ดแน่น่ิงไปแลว้ พอ่ พ่ี และญาตๆิ รบี นํา สง่ โรงพยาบาลซง่ึ อยหู่ ่างไกลจากบา้ นเกอื บ 20 กโิ ลเมตร ทุกคน ทาํ ใจกบั อาการของแม่ทท่ี รุดลงเร่อื ยๆ แต่ยงั โชคดที ห่ี มอสามารถ ช่วยชวี ติ เอาไวไ้ ดท้ นั แมต่ งั้ ใจจะมลี กู สาวคนน้ีเป็นคนสุดทอ้ งเพราะสุขภาพ ไมแ่ ขง็ แรง จนกระทงั่ ต่อมาอกี 3 ปี แม่ตงั้ ทอ้ งอกี ครงั้ ถงึ แมว้ ่า อายแุ ละรา่ งกายไม่เออ้ื อํานวยทจ่ี ะมลี ูกอกี แลว้ แต่แม่ไมเ่ คย คดิ ทําลายผู้เขยี นด้วยการทําแท้ง ในสมยั นัน้ อาหารบํารุง ร่างกายไม่ครบถ้วนเหมอื นปจั จุบนั ไข่เป็นอาหารดที ่สี ุดท่ี แมห่ าไดง้ า่ ยเพอ่ื บาํ รงุ แมร่ สู้ กึ กงั วลกลวั ตกเลอื ดเหมอื นคลอด ครงั้ ทแ่ี ลว้ และอายุกม็ ากเกอื บ 40 ปี พ่อคอยใหก้ ําลงั ใจอยู่ ตลอดเพราะความห่วงใย 64

แม่เล่าใหฟ้ งั ถงึ เหตุการณ์ทน่ี ่าต่นื เตน้ ในตอนเชา้ วนั นนั้ ผเู้ ขยี นเป็นลกู สาวคนเดยี วของครอบครวั ทไ่ี ดม้ าคลอด โรงพยาบาล แมเ่ จบ็ ทอ้ งเตอื นตงั้ แต่ก่อนเดนิ ทางมาจากบา้ นแลว้ แม่ต่นื เต้นอย่างมากเพราะลูกๆ จะคลอดกบั หมอตําแยมา ทงั้ นนั้ เป็นครงั้ แรกทท่ี าํ คลอดดว้ ยเคร่อื งมอื ทท่ี นั สมยั หญงิ วยั กลางคนทพ่ี ยาบาลเรยี กว่า ‘หมอใหญ่’ ตอ้ งดูแลหอ้ งคลอด หลายหอ้ งจงึ ใหท้ มี พยาบาลทาํ คลอดแทน พยาบาลพยุงแม่ ขน้ึ บนเตียง อุปกรณ์ทําคลอดถูกจดั เตรยี มไวพ้ รอ้ มสรรพ พยาบาลบอกใหแ้ มอ่ อกแรงเบ่ง เวลาผ่านไปไม่นานกค็ ลอด สาํ เรจ็ แม่อ่อนเพลยี จากการเบ่ง แต่อดแปลกใจไมไ่ ด้ ‘ทาไม ไม่มเี สียงเด็กรอ้ ง’ พยาบาลเดนิ เขา้ มาใกลๆ้ บอกว่า “ไม่มตี ัวเด็กนะมี แต่กอ้ นเน้ อื ออกมา” จากนนั้ แมไ่ ดย้ นิ เสยี งแว่วๆ ของพยาบาลหลายประโยค แต่จบั ใจความไมช่ ดั แมส่ งสยั อยา่ งยง่ิ ทอ่ี ุม้ ทอ้ ง 9 เดอื น ลูกกด็ น้ิ แมเ่ รมิ่ สบั สน เวลาผา่ นไปเกอื บชวั่ โมงหมอใหญ่เดนิ มาตรวจจงึ ถาม ถงึ การทาํ คลอดว่า “ปลอดภยั ดไี หม” พยาบาลบอกหมอใหญ่เชน่ เดยี วกบั ทบ่ี อกแม่ไปแลว้ หมอใหญ่ให้นําก้อนเน้ือมาดู ซ่งึ ถูกนําใส่ถุงดํารวมกบั เศษ ขยะหลงั ทําคลอดมดั ปากถุงเรยี บรอ้ ย ขนาดของก้อนเน้ือ ใหญ่กว่าปลอ้ งของไมไ้ ผ่เลก็ น้อย หมอใหญ่ตดั สินใจใชม้ ีด 65

ทาคลอดกรีดอย่างระมดั ระวงั เลือดไหลซึมตามรอยมีด มีทารกลาตวั เล็กๆ นอนขดอยู่ในน้นั เสยี งรอ้ งดงั ไปทวั่ หอ้ ง พยาบาลมอง หน้ากนั อย่างฉงน หมอใหญ่บอกให้นําไป ทําความสะอาดร่างกาย เธอตําหนิทมี พยาบาลท่ขี าดความ รอบคอบ แต่ไม่เคยพบเหตุการณ์เช่นน้ีมาก่อน ผู้เขยี นตวั เลก็ มาก น้ําหนกั ประมาณ 1,500 กรมั ขณะนนั้ สุขภาพของ แมไ่ มแ่ ขง็ แรงทาํ ใหไ้ มม่ นี ้ํานม ผเู้ ขยี นกนิ นมผงและนมกระป๋ อง ทดแทนมาตลอด แม่บอกว่าเลย้ี งยาก งอแงและสุขภาพไม่ แขง็ แรง ทา่ นไมม่ นั่ ใจว่าผเู้ ขยี นจะรอดชวี ติ แมบ่ อกชอ่ื ของหมอใหญ่คนนนั้ ใหจ้ ดจาํ บุญคุณทช่ี ่วย ใหม้ ชี วี ติ ใหม่ และเป็นผชู้ ช้ี ะตาชวี ติ ของผเู้ ขยี น แต่จวบจน ปจั จบุ นั กย็ งั ไมเ่ คยไดเ้ จอหมอใหญ่คนนนั้ เลย ผเู้ ขยี นใหก้ าํ ลงั ใจตวั เองเวลาประสบปญั หาต่างๆ เสมอว่า ‘กว่าจะไดเ้ กิดมาช่างแสนยากเย็นยิง่ นกั เมือ่ โชคชะตา ใหโ้ อกาสเราแลว้ ตอ้ งสูแ้ ละอดทน พยายามฝ่ าฟันอุปสรรค ไปใหไ้ ด้ ปัญหาทุกปัญหามีทางแกไ้ ขไดเ้ พียงแต่ตอ้ งใช้ เวลา’ 66

หลวงปบู่ อกใหต้ ดั ใจจากผชู้ ายคนนนั้ ผเู้ ขยี นฉลาด น้อยดนั ทุรงั ไมล่ ดละ ใครว่าพระวดั ไหนดงั กเ็ ดนิ ทางไปถาม ใหก้ ระจา่ งชดั นบั รวม 10 วดั พระทุกวดั ตอบตรงกนั แนะนํา ให้ปฏบิ ตั ธิ รรมอย่างจรงิ จงั เพราะช่วยให้สภาพจติ สงบไม่ ฟุ้งซา่ น ความเครยี ดหลายเร่อื งท่สี ะสมมานานกว่า 20 ปี ส่งผล กระทบทาํ ใหส้ ภาพจติ ฟุ้งซ่าน บางครงั้ ควบคุมสตติ วั เองไม่ ค่อยได้ สมองอ่อนลา้ นกึ บางเรอ่ื งไมค่ ่อยออก หลวงปแู่ นะนํา ใหก้ ลบั ไปเรยี นธรรมะกบั ผชู้ ่วยเจา้ อาวาส วดั สหราษฎรบ์ ํารุง ซง่ึ ผเู้ ขยี นรจู้ กั มานาน ท่านใหเ้ รยี นธรรมะทบทวนอกี ครงั้ จะ ทําใหใ้ จจดจ่ออยกู่ บั ตํารา หมนั่ สวดมนต์โดยเขา้ ใจความหมาย ฝึกสมาธแิ บบง่ายๆ เพ่อื ลดความฟุ้งซ่านและผ่อนคลายความ เครยี ด ผู้เขยี นบ่ายเบ่ยี งอย่เู ป็นปีกว่าจะเรมิ่ เรยี น ซ่งึ เป็น กุศโลบายอยา่ งหน่งึ ทาํ ใหม้ สี ตแิ ละฝึกความอดทน บางเวลารสู้ กึ เบ่อื หน่ายขน้ึ มาและถามตวั เองวา่ ‘ทาไมตอ้ งมาเสียเวลาเรียน ตอ้ งรบั ใชพ้ ระอีกเอา เวลาไปทาประโยชนอ์ ย่างอื่นยงั จะไดเ้ รือ่ งกว่าน้ ี’ 67

ผเู้ ขยี นปวารณารบั ใช้ท่านเพ่อื ตอบแทนพระคุณทช่ี ้ี ทางสวา่ ง ทา่ นใหอ้ ่านหนงั สอื นวโกวาทสาํ หรบั พระบวชใหม่ ผู้เขยี นท่องหลายรอบ เพราะผู้หญิงเป็นโยมอุปฏั ฐากต้อง ปฏบิ ตั ติ นใหถ้ กู ตอ้ ง ท่านแนะนําใหเ้ ขา้ ฝึกปฏบิ ตั วิ ปิ สั สนากรรมฐานพรอ้ ม กบั พระ เณรบวชใหม่ และคณะสงฆใ์ นอําเภอสามโคก (การ ฝึ กอบรมปัญญาใหเ้ กิดความเห็นแจง้ ในสังขารทัง้ หลายว่า เป็ นของไม่เทยี่ ง เป็ นทุกข์ ไม่ใช่ตวั ตน) ทา่ นรวู้ ่าผเู้ ขยี นฝึกปฏบิ ตั เิ องไมไ่ ดเ้ น่อื งจากสภาพจติ ใจ อ่อนลา้ มานาน หากเกดิ ภาวะตกใจในขณะปฏบิ ตั ธิ รรมอาจ ควบคุมสตติ วั เองไม่ได้ ดงั นัน้ จงึ ตอ้ งฝึกปฏบิ ตั โิ ดยมพี ระ วปิ สั สนาจารยเ์ ป็นผสู้ อน ผเู้ ขยี นบ่ายเบย่ี งอา้ งถงึ งานทต่ี ้อง ทําแต่จรงิ ๆ แล้วเป็นห่วงญาตแิ ละเพ่อื นๆ ทป่ี ระสบปญั หา ชวี ติ จนหาทางออกไมไ่ ด้ ยอมเสยี สละเวลาพาพวกเขาไปหลาย สถานทเ่ี พอ่ื ผอ่ นคลายทกุ ข์ แต่ลมื ไปว่าตวั เองต้องบาํ บดั สภาพจติ อกี นานกว่าจะดขี น้ึ ผเู้ ขยี นทง้ิ โอกาสทด่ี ไี ปอกี 2 ปี กว่าจะเขา้ ปฏบิ ตั ธิ รรม 68

พระเทพรัตนสธุ ี เจ้าคณะจังหวัดปทุมธานี ให้โอวาทคณะสงฆ์ อาเภอสามโคก อบรมวิปัสสนากรรมฐานถวายเป็นพระราชกุศล แด่พระบาทสมเดจ็ พระเจ้าอยู่หัว 69

เจา้ อาวาสวดั สหราษฎรบ์ ารุง มอบประกาศนยี บตั ร ธรรมศึกษาช้นั เอก ใชเ้ วลาเรยี นธรรมศกึ ษา 3 ปี จนจบหลกั สตู ร ท่านรู้ ว่าเบอ่ื และทอ้ แทก้ บั อุปสรรค ท่านสอนหลายเรอ่ื งพูดย้าํ บ่อยๆ จนเรม่ิ ตาสว่าง และขจดั ความโง่เขลาทก่ี ําลงั เกาะกนิ ในสนั ดาน ลงไปไดเ้ ยอะ การลา้ งหอ้ งน้าวดั เป็ นกิจกรรมที่ฝึ กใหล้ ดทิฐิ และ คลายความยึดมนั่ ในตวั เอง ผเู้ ขยี นกไ็ ม่แตกต่างจากเดก็ ชนั้ ประถมศกึ ษาทเ่ี รม่ิ เรยี นรคู้ ุณค่าของพระพุทธศาสนา ยงั อกี ยาวไกลทต่ี อ้ งกา้ วเดนิ ไปสคู่ วามพน้ ทกุ ข์ 70

ไดอ้ ่านหนงั สอื ของ หลวงพอ่ จรญั ฐิตธมฺโม ท่านแนะนํา วธิ ี ใชห้ น้กี รรมกบั พอ่ แม่ เพราะผเู้ ขยี นรอู้ ยแู่ ก่ใจตวั เองว่าทํา อะไรกบั แมไ่ วบ้ า้ ง ทาํ ตามวธิ ขี องหลวงพ่อคอื เตรยี มซอ้ื เสอ้ื ผา้ 1 ชดุ อาหารทแ่ี มช่ อบกนิ ผา้ ขนหนูขนาดเลก็ สบู่ และแป้ง พอถงึ วนั เกดิ ของตวั เอง ในตอนเชา้ นําน้ําใส่กะละมงั ฟอก สบ่ทู เ่ี ทา้ ของแมท่ งั้ 2 ขา้ ง ลา้ งน้ําใหส้ ะอาด เอาผา้ ขนหนูเชด็ ใหแ้ หง้ โรยดว้ ยแป้ง จากนนั้ มอบเสอ้ื ผา้ และอาหารใหแ้ ม่ กม้ ลงกราบ ให้แม่วางเทา้ ทงั้ 2 ขา้ ง บนศรี ษะของผู้เขยี นแล้วพูด ว่า “กรรมใดที่ลูกไดล้ ่วงเกินดว้ ยกาย วาจา ใจ ขอใหอ้ โหสิกรรม แก่ลูกดว้ ย” พอแมพ่ ูดว่าอโหสกิ รรมและใหพ้ รกเ็ สรจ็ ขนั้ ตอน ผเู้ ขยี นรสู้ กึ มคี วามสุขมาก บอกพๆ่ี ให้ทําตามไม่มใี ครกล้า ทาํ เพราะไมแ่ น่ใจว่าแมจ่ ะอยอู่ กี นานแคไ่ หน เมอ่ื พ่อ แมย่ งั มชี วี ติ อยทู่ า่ นบอกเสมอวา่ ‘ควรคิดก่อน กระทาในทุกเรือ่ ง พนี่ อ้ งตอ้ งรกั และสามคั คีกนั คนใดผิด พลาดอย่าซ้ าเติม ควรช่วยเหลือเก้ ือกูลกนั หากพนี่ อ้ งและ เครือญาติไม่รกั ไม่สามคั คีกนั ก็อย่าหวงั ว่าคนอื่นจะไวว้ างใจ’ 71

นอกจากน้ีท่านยงั บอกเรอ่ื ง การเคารพและควรตอบ แทนบุญคุณครู อาจารยเ์ มือ่ มีโอกาส เพราะมบี ุญคุณมาก ทําหน้าท่อี บรมสงั่ สอนบุตรหลานของผูค้ นมากมาย เป็นเวลา หลายสบิ ปีกว่าจะเกษียณอายุ ดูแลบุตรหลานแทนพ่อแม่ สอนใหม้ คี วามรคู้ วามสามารถ มศี ลี ธรรมในการดําเนินชวี ติ ทาํ หน้าทด่ี ว้ ยใจมงุ่ หวงั ใหศ้ ษิ ยเ์ ป็นคนดี ประกอบอาชพี สุจรติ สามารถเลย้ี งตวั เองและครอบครวั ได้ อกี ทงั้ เป็นพลเมอื งดขี อง ชาตใิ นอนาคต ครูใหญ่ (ผอู้ ํานวยการ) สมยั ผเู้ ขยี นเรยี นชนั้ ประถมศกึ ษา ท่านปลูกฝงั ในเร่อื งการเป็นผู้นํา ไม่ว่าจะเป็นนํารอ้ งเพลง ชาติ เชญิ ธงชาติ และนําสวดมนต์ ขณะนัน้ รสู้ กึ เบ่อื หน่าย ตามอารมณ์ของเดก็ นอกจากน้ีครอู กี ท่านมอบหมายหน้าท่ี ใหผ้ เู้ ขยี นกบั เพอ่ื นคนหน่งึ ดแู ลเพ่อื นๆ ในหอ้ งใหม้ าท่องคําศพั ท์ ภาษาองั กฤษทุกวนั ช่วงพกั กลางวนั ตอ้ งรบี กนิ อาหารเพราะ มหี น้าทต่ี ามครูมอบหมาย อยากไปวงิ่ เล่นกบั เพ่อื นกไ็ ม่ได้ นกึ เบอ่ื แต่ตอ้ งอดทน เมอ่ื นึกยอ้ นกลบั ไปขอบคณุ ครทู ฝ่ี ึกให้ มคี วามรบั ผดิ ชอบ และเป็นผนู้ ําทเ่ี สยี สละเพ่อื ส่วนรวม 72

คนเราทุกคนเกดิ มาล้วนแลว้ แต่มกี รรมตดิ ตวั มาใน อดตี ชาติ รวมถึงกรรมท่ที ําในปจั จุบนั ชาติ ผู้เขยี นเรยี นรู้ เร่อื ง วิบากกรรม (ผลของกรรม) จากการกระทาํ ของตนเอง และการกระทาํ ของคนรจู้ กั หลายคนว่าส่งผลจรงิ ดงั พุทธสุภาษติ ของพระสมั มาสมั พุทธเจา้ ทว่ี า่ ยาทสิ วปเต พีช ตาทสิ ลภเต ผล กลยฺ าณการี กลยฺ าณ ปาปการี จ ปาปก. บุคคลหว่านพชื เช่นใด ย่อมไดผ้ ลเช่นน้นั ผทู้ ากรรมดยี ่อมไดผ้ ลดี ผูท้ ากรรมชวั่ ย่อมไดผ้ ลชวั่ (พุทฺธ) (ส.ํ ส. 15/333) จวบจนปจั จุบนั ยงั ข้องใจกับความรู้สกึ บางอย่างท่ี เกดิ ขน้ึ มา สามารถส่อื สารกบั คนท่ฝี นั ถงึ ได้ คาดการณ์ได้ ว่ากําลงั จะมเี หตุการณ์บางอย่างเกดิ ขน้ึ และบ่อยครงั้ ท่มี อง เห็นตวั เลข (รางวลั ) จากสง่ิ ศกั ดสิ ์ ทิ ธิ ์ คดิ ว่าอาจเป็นเหตุ บงั เอญิ แค่เกดิ วบู ไปวบู มาเท่านนั้ และไมค่ าดหวงั ว่าจะตอ้ ง รไู้ ปมากกวา่ น้ี 73

ผูเ้ ขยี นไม่รูว้ ่าทํากรรมอะไรไว้ก่ภี พก่ชี าติ และไม่มี ความจาํ เป็นต้องรกู้ รรมในอดตี เพราะสง่ิ ท่แี น่นอนทส่ี ุดคอื ปัจจุบนั ตวั เราเองเป็ นผูก้ าหนดกรรม ทาดี ทาชวั่ ข้ ึนอยู่ กบั ตวั เองท้งั ส้ ิน วิบากกรรม หลายเร่อื งท่ผี ่านเขา้ มาในชวี ติ ผู้เขยี น ตอ้ งยอมรบั หลกี เลย่ี งไม่ได้ ความสุขกบั ความทุกขว์ นเวยี น อย่ใู กลๆ้ ตวั ผ่านมาผ่านไปวนเวยี นเป็นวฏั จกั ร เป็นเร่อื ง ธรรมดา เขา้ ใจแล้วว่า ไม่มีใครหนีกรรมได้ กรรมที่ทา ดว้ ยเจตนาตอ้ งยอ้ นกลบั มาใหช้ ดใชว้ นั ใดวนั หนงึ่ แน่นอน แมเ้ วลาน้ีผูเ้ ขยี นรสู้ กึ โดดเดย่ี ว อ้างวา้ ง ไรท้ ่พี ง่ึ แต่ ธรรมะเป็ นยาขนานเอก ทาํ ใหม้ กี ําลงั ใจสเู้ พ่อื กา้ วเดนิ ต่อไป อยา่ งมสี ติ ...ไม่ว่าคนมงั่ มี หรือคนยากจนเพียงใด ไม่มีใคร อยู่เหนอื กฎแห่งกรรม... 74

พระครูธีรานุวตั ร (หลวงพ่อหอม รามธมฺโม) บททดสอบ ผเู้ ขยี นหนีเจา้ กรรมนายเวรทว่ี ดั สหราษฎรบ์ าํ รุง มา พง่ึ บารมวี ดั บางเตยกลาง สละเวลาประมาณ 1 ชวั่ โมง แวะ เวยี นมาทําบุญเกอื บทุกวนั พระ รสู้ กึ สุขใจลมื เร่อื งงานและ ความทุกขไ์ ดข้ ณะหน่ึง ไมร่ จู้ กั คนทน่ี ่ีมาก่อนแต่คุยกนั เขา้ ใจ ไดร้ บั มติ รภาพทด่ี หี ลายอยา่ ง 75

วดั บางเตยกลาง ตงั้ อยใู่ จกลางอําเภอสามโคก วดั กบั ทท่ี าํ การอาํ เภอสามโคกห่างกนั ประมาณ 200 เมตร ถนนเดยี วกนั คอื ปทุม-สามโคก-เสนาอยุธยา วดั อย่ตู ดิ ถนน เดมิ ช่อื ว่า ‘วดั แค’ สรา้ งเม่อื ปี พ.ศ. 2330 ในสมยั รชั กาลท่ี 1 ต่อมา ชาวมอญอพยพหนสี งครามมาพง่ึ โพธสิ มภารอย่กู บั คนไทยท่ี เมอื งสามโคก วดั น้จี งึ มสี ภาพเป็นวดั มอญแปลง และชาวบา้ น คนไทยเชอ้ื สายมอญชอบเรยี กว่า ‘วดั เป้ ิ ง’ ต่อมาพระยา อําภยั มหยั สวรรคก์ ลบั จากรบกบั เงย้ี วไดบ้ ูรณปฏสิ งั ขรณ์วดั น้ีใหด้ ขี น้ึ กว่าเดมิ จงึ ไดเ้ ปลย่ี นช่อื เป็น ‘วดั ล้ ิมกลีบ อาภยั มหยั สวรรค’์ (ลม้ิ กลบี เป็นภรรยาพระยาอําภยั มหยั สวรรค์) ต่อมามกี ารเปลย่ี นช่อื อกี เป็น ‘วดั บางเตยกลาง’ จนถงึ ปจั จุบนั แต่ชาวบา้ นยงั เรยี กตดิ ปากว่า ‘วดั เป้ ิ ง’ อยบู่ า้ ง พระครูธีรานุวตั ร หรือหลวงพ่อหอม รามธมฺโม เจา้ อาวาส พระเกจอิ าจารยช์ ่อื ดงั ท่านได้เรม่ิ บูรณปฏสิ งั ขรณ์ เสนาสนะท่ชี ํารุดทรุดโทรมมากในขณะนัน้ โดยสร้างกุฏิ ศาลาการเปรยี ญ หอสวดมนต์ หอระฆงั และสรา้ งอุโบสถ หลงั ใหม่หมด หลวงพ่อหอมเป็นพระทป่ี ฏบิ ตั ดิ ปี ฏบิ ตั ชิ อบ มากองคห์ น่งึ ท่านนิยมสรา้ งพระเครอ่ื งมากมที งั้ พระสมเดจ็ พระอม ตะกรดุ เหรยี ญ และพระพมิ พต์ ่างๆ มากมาย ปจั จุบนั วตั ถุมงคลของหลวงพ่อหอมไดร้ บั ความนิยมอย่างมาก โดย ท่านปฏิบัติอยู่ในศีลเคร่งครดั มากจนชาวบ้านนับถือมาก 76

ท่านดูแลวดั วาอาราม สงั่ สอนลูกศษิ ยแ์ ละญาตโิ ยมให้เป็น คนดมี าตลอดไม่เคยขาดตกบกพรอ่ ง ท่านจะสอนทงั้ พระ เณร ลูกศิษย์ ญาติโยมทุกคนเสมอภาคกันหมด แต่ ชาวบา้ นกลวั ท่านมาก เพราะท่านจะดุสอนใหเ้ ป็นคนดที ําสง่ิ ทถ่ี ูกตอ้ งโดยไมเ่ คยกลวั ใครวา่ ทา่ นเลย ทา่ นเคยพดู ว่า “ทาใหเ้ ขาไปสวรรค์” สอนสงิ่ ท่ถี ูกต้องจนชาวบ้านนับถือท่านมากเพราะ ท่านมเี มตตากบั ทุกคน จงึ สอนใหล้ ูกศษิ ยญ์ าตโิ ยมเป็นคนดี โดยไมน่ ง่ิ เฉย ชาวบา้ นนิยมนําพระเคร่อื งและวตั ถุมงคลทุก อยา่ งของหลวงพอ่ หอมตดิ ตวั ตลอดเวลา ท่านไดท้ ําพระเครอ่ื ง วตั ถุมงคลมพี ุทธคุณสงู มาก ท่านจะลงคาถาท่ที ่านไดเ้ รยี น จากอาจารยม์ าโดยใชพ้ ทุ ธคุณ ธรรมคุณ สงั ฆคุณ ส่วนมาก แล้วกํากบั ดว้ ยคาถาอกั ขระขอมว่า ‘กมั กะ ระ นงั ’ ทุกอย่าง ‘กมั กะ ระ นงั ’ น้ีคอื การกระทําของตวั เราเองทําอย่างไร ไดอ้ ยา่ งนนั้ เคยมคี นถามหลวงพอ่ หอมว่า “วัตถุมงคลของหลวงพ่อ ใชใ้ นดา้ นไหน เมตตาหรือคงกระพนั ” หลวงพ่อหอมบอกว่า “อธิษฐานเอาเองใชไ้ ดท้ ุก อย่าง แต่ถา้ เราขาดการนึกถึงคุณบิดา คุณมารดา พระ พทุ ธ พระธรรม พระสงฆ์ ก็เหมอื นเราแขวนดิน” 77

เพราะฉะน้นั หลวงพ่อหอมจะบอกใหน้ ึกถงึ และปฏิบตั ิ ต่อบิดา มารดา เคารพพระพุทธ พระธรรม พระสงฆใ์ ห้ ดีชีวิตกด็ ีข้ ึนเจริญข้ ึน (ทม่ี า : www.Web-Pra.com, อา้ งถงึ ใน อนุชา ทรงศริ .ิ คอลมั น์ ‘อรยิ ะโลกท่ี 6’. หนังสือพิมพข์ ่าวสด. 15 เมษายน 2549 ปีท่ี 16 ฉบบั ท่ี 5616. หน้า 31) หลวงพ่อหอมได้มรณภาพลงอย่างสงบดว้ ยโรคชรา สริ อิ ายรุ วม 91 พรรษา 70 ทโ่ี รงพยาบาลนนทเวช เมอ่ื วนั ท่ี 14 กรกฎาคม 2550 เจา้ อาวาสองคป์ จั จุบนั คอื พระครวู สิ ุทธธิ รี าจาร พระ อุปชั ฌาย์ เจา้ คณะตําบลกระแชง ท่านสานต่องานบรู ณะวดั อย่างต่อเน่ือง ผูค้ นทส่ี ญั จรไป-มามกั จะมาขอพกั พงิ ทว่ี ดั น้ี ในยามค่ําคนื ก่อนเดนิ ทางต่อไป เจ้าอาวาสมเี มตตาดว้ ยดี เสมอมา รบั ภาระค่าน้ําค่าไฟสงู มาก 78

เจา้ อาวาสวดั บางเตยกลาง ทาพธิ ีบวชชีพราหมณ์ (12 ธนั วาคม 2556-20 มกราคม 2557) สานกั แม่ชี หอ้ งทผ่ี เู้ ขยี นพกั มคี นตายในหอ้ งมาก่อน ผหู้ ญงิ พกิ ารมาขอพกั พงิ ทน่ี ่ีเป็นลมหวั จมลงไปในอ่างใส่น้ํา ตายเมอ่ื หลายปีก่อน ผเู้ ขยี นรสู้ กึ กลวั มากแต่ถ้าผดั วนั ประกนั พรุ่ง ไม่ยอมบวชชพี ราหมณ์แก้บนอาจหมายถงึ ชวี ติ ของตนเอง เพราะเจา้ ทเ่ี จา้ ทางรอบุญทต่ี ดิ คา้ งเอาไว้ พ่อกบั พช่ี ายไมไ่ ด้ บนเพยี งบอกว่า ‘ถา้ หายป่ วยจะบวช’ แต่ไมม่ โี อกาสบวชเพราะ ตายก่อน 79

ขณะนัน้ ไม่รู้จะหาทางออกกับปญั หาชีวิตอย่างไร จงึ เลอื กวธิ บี นสง่ิ ศกั ดสิ ์ ทิ ธใิ ์ หช้ ว่ ยเหลอื เดนิ ทางไปบนหลาย สถานท่ี เมอื่ เรียนรูพ้ ระพุทธศาสนาอีกคร้งั หมนั่ ทาบุญตกั บาตร รกั ษาศีล 5 (รวมถึงรักษาศีล 8 เม่ือมีโอกาส) สวด มนตโ์ ดยเขา้ ใจความหมาย ฝึ กสมาธิ อธิษฐานอโหสิกรรม แผเ่ มตตาใหต้ วั เอง แผ่เมตตาใหส้ รรพสตั ว์ แผ่ส่วนกุศล กรวดน้าอุทิศส่วนบุญ ซึ่งทาความดีไม่มุ่งหวงั สิง่ ตอบแทน ผลบุญจะยอ้ นกลบั มาเองโดยอตั โนมตั ิ (ทาความดีมหี ลาย อยา่ งไม่ใช่แค่เพยี งทาบุญตกั บาตรเท่านัน้ ) ผเู้ ขยี นตาสว่าง เพราะโงน่ านตดิ หน้สี นิ บนหลายสถานท่ี 80

“ลูกเอ๋ย ก่อนจะเทีย่ วไปขอบารมีหลวงพ่อองค์ใด เจา้ จะตอ้ งมีทุนของตัวเองคือ บารมีของตนลงทุนไปก่อน เมือ่ บารมีของเจา้ ไม่พอจงึ ค่อยขอยืมบารมีคนอื่นมาช่วย มิฉะนนั้ เจา้ จะเอาตัวไม่รอดเพราะหน้ีสินในบุญบารมีทีเ่ ทีย่ วไปขอยืม มาจนลน้ ตัว...เมือ่ ทาบุญกุศลไดบ้ ารมีมาก็ตอ้ งเอาไปผ่อนใช้ หน้ีเขาจนหมด ไม่มีอะไรเหลือติดตัว...แลว้ เจา้ จะมีอะไรไว้ ในภพหนา้ หมน่ั สรา้ งบารมีไว.้ ..แลว้ ฟ้ าดินจะช่วยเอง...จงจา ไวน้ ะ...เมือ่ ยงั ไม่ถึงเวลาเทพเจา้ องค์ใดจะคิดช่วยเจา้ ไม่ได้... ครนั้ ถึงเวลา...ทว่ั ฟ้ าจบดินก็ตา้ นเจา้ ไม่อยู่...จงอย่าไปเร่งเทวดา ฟ้ าดิน เมอ่ื บุญเราไม่เคยสรา้ งไวเ้ ลยจะมใี ครที่ไหนมาช่วย เจา้ ...” 81

39 วนั เรยี นรเู้ พ่อื ทดสอบจติ ใจ ฝึกฝนตนเองหลาย เร่อื ง จดั ระเบยี บในการดําเนินชวี ติ ใหม่ สํานกั แม่ชอี ยใู่ กล้ ศาลาสวดศพมาก มคี นตายอาทติ ยล์ ะศพ รวม 5 ศพ เรม่ิ เขา้ ใจความจรงิ ของชวี ติ เกดิ แก่ เจบ็ ตาย เป็นเรอ่ื งธรรมดา ไมม่ ใี ครหนีพน้ เลกิ กลวั ผเี พราะสภาพจติ ปรงุ แต่งใหห้ ลอน และคดิ ฟุ้งไปเองตามจนิ ตนาการ พระมเี มตตาแบ่งปนั อาหารมาให้สํานักแม่ชีทุกวนั ผเู้ ขยี นนําอาหารบางสว่ นบรจิ าคโยมวดั ต่อไป บวชชีพราหมณค์ ร้งั น้ ไี ดข้ อ้ คิดทีม่ ปี ระโยชนห์ ลายเรือ่ ง 1. การเขา้ วดั ทกุ วดั ควรระมดั ระวงั กาย วาจา แต่งกาย ให้สุภาพ เพ่อื เป็นการเคารพสถานท่ี โดยเฉพาะอย่างยงิ่ ผหู้ ญงิ ควรสวมใส่เสอ้ื ผา้ ปิดคอ ปิดไหล่ ปิดสะดอื และปิดเขา่ 2. ผลดขี องการแต่งกายสุภาพในทุกสถานทค่ี อื ไม่ เป็นเป้าหมายของผรู้ า้ ยโรคจติ 3. ไม่ควรนําเร่อื งไม่ดเี ขา้ มาพูดคุย หรอื กระทําสง่ิ ไมด่ ี เพราะมเี ทวดาและสงิ่ ศกั ดสิ ์ ทิ ธปิ ์ กปกั รกั ษาอยู่ อาจเกดิ โทษกบั ผกู้ ระทาํ ไมด่ ไี ด้ ‘สิง่ ทีม่ องไม่เห็นไม่ควรลบหลู่’ 4. หากนึกถงึ ความตายทุกลมหายใจเขา้ ออก (การ เจรญิ มรณานุสสต)ิ ความโลภ ความโกรธ ความหลงจะไม่ เกดิ ขน้ึ ในจติ ใจ ‘โกรธเกลียดกนั ไปทาไม ตายจากกนั วนั ไหน กไ็ ม่รู’้ 82

5. การเลอื กสถานทป่ี ฏบิ ตั ธิ รรมแห่งใดไมส่ าํ คญั เท่ากบั หลงั จากไปฝึกปฏบิ ตั กิ ลบั มาแลว้ ปฏบิ ตั ติ ่อหรอื ไมส่ าํ คญั กว่า บางคนมกั คุยว่าเดนิ ทางไปปฏบิ ตั ธิ รรมทน่ี ัน่ ทน่ี ่ีมาดี ถ้าไม่ ฝึกปฏบิ ตั ิต่อด้วยตนเองอย่างสม่ําเสมอก็ไม่เกิดประโยชน์ อะไรเลย 83

บทส่งทา้ ย ผเู้ ขยี นเป็นเพยี งคนธรรมดาบ่าไมม่ ขี ีด แต่มโี อกาส ช่วยเหลอื คนอกี หลายชวี ติ ซ่งึ เป็นแค่เสย้ี วหน่ึงของหน้าท่ี ผอู้ ่นื ทม่ี ศี กั ยภาพมากกวา่ คดิ ว่าการทําความดไี มต่ อ้ งรอคาํ ว่าหน้าทท่ี ไ่ี ดร้ บั มอบหมายความสํานึกเกดิ ขน้ึ ไดท้ ุกขณะจติ ทค่ี ดิ ทาํ ดี คนเขา้ วดั ทําบุญตกั บาตร ใกลช้ ดิ พระพุทธศาสนา ใช่ว่าจะนําหลกั คําสอนของพระสมั มาสมั พุทธเจ้ามาปฏบิ ตั ิ อาจหลงลมื อะไรบางอยา่ ง ทงั้ น้ีคนทม่ี โี อกาสดไี ดเ้ รยี นรธู้ รรมะ จากวดั น่าจะไดเ้ ปรยี บในเร่อื งการสรา้ งคุณงามความดมี ากกว่า คนไมม่ เี วลาเขา้ วดั ทาํ บุญ แต่ไมส่ ามารถสรุปไดว้ ่าคนเขา้ วดั บ่อยจะเป็นคนดที ุกคน ส่วนคนไมม่ เี วลาเขา้ วดั หลายคนทเ่ี ป็น คนดแี ละสามารถปฏบิ ตั เิ ป็นแบบอยา่ งทด่ี กี ม็ ใี หเ้ หน็ ตลอด เพราะ พวกเขานําหลกั คาํ สอนของพระสมั มาสมั พุทธเจา้ มาปฏบิ ตั ิอยา่ ง จรงิ จงั นนั่ เอง ทาดไี ม่มเี ด๋ยี ว วนั พรุ่งน้ อี าจไม่มีลมหายใจใหต้ ่อบุญ 84

บทสวดมนต์ บทบูชาพระรตั นตรยั อภปิ ชู ยามิ อภปิ ชู ยามิ อมิ นิ า สกั กาเรนะ พุทธงั อภปิ ชู ยามิ อมิ นิ า สกั กาเรนะ ธมั มงั อมิ นิ า สกั กาเรนะ สงั ฆงั บทกราบพระรตั นตรยั อะระหงั สมั มา สมั พทุ โธ ภะคะวา พทุ ธงั ภะคะวนั ตงั อะภวิ าเทมิ (กราบ) สะวากขาโต ภะคะวะตา ธมั โม ธมั มงั นะมสั สามิ (กราบ) สปุ ะฏปิ นั โน ภะคะวะโต สาวะกะสงั โฆ สงั ฆงั นะมามิ (กราบ) บทขอขมาพระรตั นตรยั วนั ทามิ พทุ ธงั สพั พงั เม โทสงั ขะมะถะ เม ภนั เต วนั ทามิ ธมั มงั สพั พงั เม โทสงั ขะมะถะ เม ภนั เต วนั ทามิ สงั ฆงั สพั พงั เม โทสงั ขะมะถะ เม ภนั เต บทนมสั การพระพุทธเจา้ นะโม ตสั สะ ภะคะวะโต อะระหะโต สมั มา สมั พุทธสั สะ (สวด 3 จบ) 85

บทไตรสรณคมน์ สะระณงั คจั ฉามิ สะระณงั คจั ฉามิ พทุ ธงั สะระณงั คจั ฉาม ธมั มงั สะระณงั คจั ฉามิ สงั ฆงั สะระณงั คจั ฉามิ ทุตยิ มั ปิ พทุ ธงั สะระณงั คจั ฉามิ ทุตยิ มั ปิ ธมั มงั สะระณงั คจั ฉามิ ทตุ ยิ มั ปิ สงั ฆงั สะระณงั คจั ฉามิ ตะตยิ มั ปิ พุทธงั สะระณงั คจั ฉามิ ตะตยิ มั ปิ ธมั มงั ตะตยิ มั ปิ สงั ฆงั คาสมาทานศลี 5 ปาณาตปิ าตา เวระมะณี สกิ ขาปะทงั สะมาทยิ ามิ อะทนิ นาทานา เวระมะณี สกิ ขาปะทงั สะมาทยิ ามิ กาเมสุมจิ ฉาจารา เวระมะณี สกิ ขาปะทงั สะมาทยิ ามิ มสุ าวาทา เวระมะณี สกิ ขาปะทงั สะมาทยิ ามิ สุราเมระยะมชั ชะปะมาทฎั ฐานา เวระมะณี สกิ ขาปะทงั สะมาทยิ ามิ 86

ถวายพรพระ (อติ ปิ ิ โสฯ) อติ ปิ ิ โส ภะคะวา อะระหงั สมั มาสมั พุทโธ วชิ ชาจะระณะสมั ปนั โน สคุ ะโต โลกะวทิ ู อะนุตตะโร ปรุ สิ ะทมั มะสาระถิ สตั ถา เทวะมะนุสสานงั พุทโธ ภะคะวาติ (พุทธคุณ) สะวากขาโต ภะคะวะตา ธมั โม สนั ทฏิ ฐโิ ก อะกาลโิ ก เอหปิ สั สโิ ก โอปะนะยโิ ก ปจั จตั ตงั เวทติ พั โพ วญิ ญหู ตี *ิ (* อ่านว่า วญิ ญฮู ตี )ิ (ธรรมคุณ) สุปะฏปิ นั โน ภะคะวะโต สาวะกะสงั โฆ อุชุปะฏปิ นั โน ภะคะวะโต สาวะกะสงั โฆ ญายะปะฏปิ นั โน ภะคะวะโต สาวะกะสงั โฆ สามจี ปิ ะฏปิ นั โน ภะคะวะโต สาวะกะสงั โฆ ยะททิ งั จตั ตาริ ปุรสิ ะยคุ านิ อฏั ฐะ ปรุ สิ ะปคุ คะลา เอสะ ภะคะวะโต สาวะกะสงั โฆ อาหุเนยโย* ปาหุเนยโย* ทกั ขเิ ณยโย* อญั ชะลี กะระณีโย อะนุตตะรงั ปญุ ญกั เขตตงั โลกสั สาติ (สงั ฆคุณ) (* อ่านออกเสยี ง อาหไุ นยโย ปาหไุ นยโย ทกั ขไิ ณยโย โดยสระเอกง่ึ สระไอ) 87

พุทธชยั มงคลคาถา (พาหุงฯ) พาหงุ สะหสั สะมะภนิ ิมมติ ะสาวธุ นั ตงั ครเี มขะลงั อุทติ ะโฆระสะเสนะมารงั ทานาทธิ มั มะวธิ นิ า ชติ ะวา มนุ ินโท ตนั เตชะสา ภะวะตุ เต* ชะยะมงั คะลานิ มาราตเิ รกะมะภยิ ชุ ฌติ ะสพั พะรตั ตงิ โฆรมั ปะนาฬะวะกะมกั ขะมะถทั ธะยกั ขงั ขนั ตสี ุทนั ตะวธิ นิ า ชติ ะวา มนุ ินโท ตนั เตชะสา ภะวะตุ เต* ชะยะมงั คะลานิ นาฬาคริ งิ คะชะวะรงั อะตมิ ตั ตะภตู งั ทาวคั คจิ กั กะมะสะนวี ะ สทุ ารณุ นั ตงั เมตตมั พุเสกะวธิ นิ า ชติ ะวา มนุ ินโท ตนั เตชะสา ภะวะตุ เต* ชะยะมงั คะลานิ อุกขติ ตะขคั คะมะตหิ ตั ถะสทุ ารณุ นั ตงั ธาวนั ตโิ ยชะนะปะถงั คลุ มิ าละวนั ตงั อทิ ธภี สิ งั ขะตะมะโน ชติ ะวา มนุ ินโท ตนั เตชะสา ภะวะตุ เต* ชะยะมงั คะลานิ 88

กตั ตะวานะ กฏั ฐะมทุ ะรงั อวิ ะ คพั ภนิ ียา จญิ จายะ ทุฏฐะวะจะนงั ชะนะกายะมชั เฌ สนั เตนะ โสมะวธิ นิ า ชติ ะวา มนุ ินโท ตนั เตชะสา ภะวะตุ เต* ชะยะมงั คะลานิ สจั จงั วหิ ายะ มะตสิ จั จะกะวาทะเกตุง วาทาภโิ รปิตะมะนงั อะตอิ นั ธะภตู งั ปญั ญาปะทปี ะชะลโิ ต ชติ ะวา มนุ ินโท ตนั เตชะสา ภะวะตุ เต* ชะยะมงั คะลานิ นนั โทปะนนั ทะภชุ ะคงั วพิ ุธงั มะหทิ ธงิ ปตุ เตนะ เถระภุชะเคนะ ทะมาปะยนั โต อทิ ธปู ะเทสะวธิ นิ า ชติ ะวา มนุ นิ โท ตนั เตชะสา ภะวะตุ เต* ชะยะมงั คะลานิ ทคุ คาหะทฏิ ฐภิ ชุ ะเคนะ สทุ ฏั ฐะหตั ถงั พรหั มงั วสิ ุทธชิ ตุ มิ ทิ ธพิ ะกาภธิ านงั ญาณาคะเทนะ วธิ นิ า ชติ ะวา มนุ ินโท ตนั เตชะสา ภะวะตุ เต* ชะยะมงั คะลานิ เอตาปิ พทุ ธะชะยะมงั คะละอฏั ฐะคาถา โย วาจะโน ทนิ ะทเิ น สะระเต มะตนั ที หติ วานะเนกะววิ ธิ านิ จปุ ทั ทะวานิ โมกขงั สุขงั อะธคิ ะเมยยะ นะโร สะปญั โญ (* ทข่ี ดี เสน้ ใต้ ถา้ สวดใหแ้ ก่ตนเองเปลย่ี น เต เป็น เม) 89

บทชยั ปรติ ร (มหากาฯ) มะหาการณุ โิ ก นาโถ หติ ายะ สพั พะปาณินงั ปตั โต สมั โพธมิ ตุ ตะมงั ปเู รตวา ปาระมี สพั พา เอเตนะ สจั จะวชั เชนะ โหตุ เต* ชะยะมงั คะลงั ชะยนั โต โพธยิ า มเู ล สกั ยานงั นนั ทวิ ฑั ฒะโน เอวงั ตะวงั วชิ ะโย โหหิ ชะยสั สุ** ชะยะมงั คะเล อะปะราชติ ะปลั ลงั เก อะภเิ สเก สพั พะพุทธานงั สเี ส ปะฐะวโิ ปกขะเร อคั คปั ปตั โต ปะโมทะติ สุนกั ขตั ตงั สุมงั คะลงั สุปะภาตงั สุหุฏฐติ งั สขุ ะโณ สมุ หุ ุตโต จะ สุยฏิ ฐงั พรหั มะ จารสิ ุ ปะทกั ขณิ งั กายะกมั มงั วาจากมั มงั ปะทกั ขณิ งั ปะทกั ขณิ งั มะโนกมั มงั ปะณธิ ี เต* ปะทกั ขณิ า ปะทกั ขณิ านิ กตั ตะวานะ ละภนั ตตั เถ ปะทกั ขเิ ณ ภะวะตุ สพั พะมงั คะลงั รกั ขนั ตุ สพั พะเทวะตา สพั พะพุทธานุภาเวนะ สะทา โสตถี ภะวนั ตุ เต* ภะวะตุ สพั พะมงั คะลงั รกั ขนั ตุ สพั พะเทวะตา สพั พะธมั มานุภาเวนะ สะทา โสตถี ภะวนั ตุ เต* ภะวะตุ สพั พะมงั คะลงั รกั ขนั ตุ สพั พะเทวะตา สพั พะสงั ฆานุภาเวนะ สะทา โสตถี ภะวนั ตุ เต* (** ทข่ี ดี เสน้ ใต้ ถา้ สวดใหแ้ กต่ นเองเปลย่ี นเป็น เอวงั อะหงั วชิ ะโย โหมิ ชะยาม)ิ 90

บทแผเ่ มตตาแก่ตนเอง อะหงั สุขโิต โหมิ ขอใหข้ า้ พเจา้ มคี วามสขุ นทิ ทุกโข โหมิ ปราศจากความทุกข์ อะเวโรโหมิ ปราศจากเวร อพั ยาปชั โฌ โหมิ ปราศจากอุปสรรคอนั ตรายทงั้ ปวง อะนโีฆ โหมิ ปราศจากความทุกขก์ ายทุกขใ์ จ สุขี อตั ตานงั ปะรหิ ะรามิ มคี วามสุขกายสขุ ใจ รกั ษาตนใหพ้ น้ จากทุกขภ์ ยั ทงั้ สน้ิ เถดิ บทแผเ่ มตตาใหส้ รรพสตั ว์ สพั เพ สตั ตา สตั วท์ งั้ หลายทเ่ี ป็นเพอ่ื นทกุ ข์ เกดิ แก่ เจบ็ ตาย ดว้ ยกนั ทงั้ หมดทงั้ สน้ิ อะเวรา โหนตุ จงเป็นสุขเป็นสุขเถดิ อยา่ ไดม้ เี วรแก่กนั และกนั เลย อพั ยาปชั ฌา โหนตุ จงเป็นสุขเป็นสุขเถดิ อยา่ ไดพ้ ยาบาท เบยี ดเบยี นซง่ึ กนั และกนั เลย อะนฆี า โหนตุ จงเป็นสุขเป็นสุขเถดิ อย่าไดม้ คี วามทกุ ขก์ ายทุกข์ ใจเลย สุขี อตั ตานงั ปะรหิ ะรนั ตุ จงมคี วามสุขกายสุขใจ รกั ษาตนใหพ้ น้ จากทุกขภ์ ยั ทงั้ สน้ิ เทอญ 91

บทแผส่ ่วนกุศล อทิ งั เม มาตาปิตูนงั โหตุ สุขติ า โหนตุ มาตาปิตะโร ขอส่วนบุญน้จี งสาํ เรจ็ แก่มารดาบดิ าของขา้ พเจา้ ขอให้ มารดาบดิ าของขา้ พเจา้ มคี วามสุข อทิ งั เม ญาตนี งั โหตุ สุขติ า โหนตุ ญาตะโย ขอสว่ นบุญน้จี งสาํ เรจ็ แก่ญาตทิ งั้ หลายของขา้ พเจา้ ขอให้ ญาตทิ งั้ หลายของขา้ พเจา้ มคี วามสขุ อทิ งั เม คุรูปชั ฌายาจะรยิ านงั โหตุ สุขติ า โหนตุ คุรูปชั ฌายาจะรยิ า ขอสว่ นบุญน้จี งสาํ เรจ็ แก่ครอู ุปชั ฌายอ์ าจารยข์ องขา้ พเจา้ ขอใหค้ รอู ุปชั ฌาย์ อาจารยข์ องขา้ พเจา้ มคี วามสขุ อทิ งั สพั พะเทวะตานงั โหตุ สุขติ า โหนตุ สพั เพ เทวา ขอสว่ นบุญน้จี งสาํ เรจ็ แก่เทวดาทงั้ หลาย ขอใหเ้ ทวดา ทงั้ หลายมคี วามสุข อทิ งั สพั พะเปตานงั โหตุ สุขติ า โหนตุ สพั เพ เปตา ขอส่วนบญุ น้จี งสาํ เรจ็ แก่เปรตทงั้ หลาย ขอใหเ้ ปรตทงั้ หลาย มคี วามสุข อทิ งั สพั พะเวรนี งั โหตุ สุขติ า โหนตุ สพั เพ เวรี ขอส่วนบญุ น้จี งสาํ เรจ็ แก่เจา้ กรรมนายเวรทงั้ หลาย ขอให้ เจา้ กรรมนายเวรทงั้ หลายมคี วามสขุ อทิ งั สพั พะสตั ตานงั โหตุ สุขติ า โหนตุ สพั เพ สตั ตา ขอสว่ นบุญน้ี จงสาํ เรจ็ แก่สตั วท์ งั้ หลาย ขอใหส้ ตั วท์ งั้ หลายมคี วามสขุ 92

บทอธษิ ฐานอโหสกิ รรม ขา้ พเจา้ ขออโหสกิ รรมแก่บรรพบุรุษ บดิ า มารดา ครู อาจารย์ เทพยดา ผมู้ พี ระคุณ ญาติ มติ ร เจา้ กรรมนายเวร และสรรพสตั ว์ทงั้ หลาย ซ่งึ ข้าพเจา้ เคยล่วงเกินมาแต่ชาติ ปางไหน เคยสรา้ งเวรสรา้ งกรรมกบั ท่านมาดว้ ยกาย วาจา ใจ ตงั้ ใจกด็ ไี ม่ตงั้ ใจกด็ ี ในชาตนิ ้ีขออโหสกิ รรมซง่ึ กนั และกนั เถดิ กรวดน้าใหเ้ จา้ กรรมนายเวร ขา้ พเจา้ ขออุทศิ บุญกุศลจากการเจรญิ ภาวนาน้ีให้แก่ เจา้ กรรมนายเวรทงั้ หลายของขา้ พเจา้ ทข่ี า้ พเจา้ ไดเ้ คยล่วงเกนิ ท่านไว้ ตงั้ แต่อดตี ชาตจิ นถงึ ปจั จุบนั ชาติ ท่านจะอย่ภู พใด หรอื ภูมใิ ดกต็ ามขอใหท้ ่านได้รบั ผลบุญน้ีแลว้ โปรดอโหสกิ รรม และอนุโมทนาบุญแก่ขา้ พเจา้ ดว้ ยอํานาจบญุ น้ีดว้ ยเทอญ วธิ ไี หว้ 5 ครงั้ คนเราทุกคนในวนั หน่ึงๆ จะตอ้ งไหวใ้ หไ้ ด้ 5 ครงั้ เป็น อยา่ งน้อยคอื ในเวลาค่าํ ใกลจ้ ะนอนตงั้ ใจระลกึ ถงึ พระรตั นตรยั อนั เป็นสรณะอนั สงู สุด และท่านผมู้ พี ระคุณแก่ตนคอื มารดา บดิ า และครอู าจารยโ์ ดยประนมมอื 1) นมสั การพระอรหนั ตสมั มาสมั พทุ ธเจา้ ว่า อะระหงั สมั มา สมั พุทโธ ภะคะวา พุทธงั ภะคะวนั ตงั อะภวิ าเทมิ กราบลงหนหน่งึ 93

2) ไหวพ้ ระธรรมคาํ สอนของพระพุทธเจา้ วา่ สะวากขาโต ภะคะวะตา ธมั โม ธมั มงั นะมสั สามิ กราบลงหนหน่งึ 3) ไหวพ้ ระสงฆส์ าวกของพระพุทธเจา้ วา่ สุปะฏปิ นั โน ภะคะวะโต สาวะกะสงั โฆ สงั ฆงั นะมามิ กราบลงหนหน่ึง 4) ไหวค้ ุณมารดาบดิ า วา่ มยั หงั มาตาปิตูนงั วะปาเท วนั ทามิ สาทะรงั กราบลงหนหน่งึ 5) ไหวค้ รอู าจารย์ วา่ ปญั ญาวุฑฒกิ ะเร เต เต ทนิ โน วาเท นะมามหิ งั กราบลงหนหน่งึ (ทม่ี า : พระครอู รุณธรรมรงั ษี (เอย่ี ม สริ วิ ณฺโณ). (2553). มนตพ์ ธิ .ี หน้า 266) 94

พุทธศาสนสุภาษิต ททโต ปุญฺญํ ปวฑฺฒต.ิ เมอ่ื ให้ บญุ กเ็ พมิ่ ขน้ึ (ท.ี มหา. 10/159) (ขุ. อุ. 25/215) นตฺถิ โลเก อนินฺทโิ ต. คนไมถ่ ูกนนิ ทา ไมม่ ใี นโลก (ข.ุ ธ. 25/45) อกตํ ทกุ ฺกฏํ เสยฺโย. ความชวั่ ไมท่ าํ เสยี เลยดกี ว่า (ส.ํ ส. 15/68) (ข.ุ ธ. 25/56) โอวเทยฺยานุสาเสยฺย อสพฺภา จ นวิ ารเย สตํ หิ โส ปิโย โหติ อสตํ โหติ อปปฺ ิโย. บุคคลควรเตอื นกนั ควรสอนกนั และป้องกนั จากคนไม่ดี เพราะเขายอ่ มเป็นทร่ี กั ของคนดี แต่ไมเ่ ป็นทร่ี กั ของคนไมด่ ี (พุทฺธ) (ข.ุ ธ. 25/25) 95

ประวตั ผิ เู้ ขยี น ลิขิตากลุ กล้าแขง็ เป็นชาวอาํ เภอสามโคก จงั หวดั ปทมุ ธานี 2533 มธั ยมศกึ ษาตอนปลาย โรงเรยี นคณะราษฎรบ์ าํ รงุ ปทมุ ธานี 2535 ผชู้ ว่ ยตรวจสอบการเงนิ สภานสิ ติ มหาวทิ ยาลยั ศรนี ครนิ ทรวโิ รฒ 2536 นกั กฬี าหมากฮอสมอื 1 มหาวทิ ยาลยั ศรนี ครนิ ทรวโิ รฒ 2537 ปรญิ ญาตรี (เกยี รตนิ ยิ มอนั ดบั 2) มหาวทิ ยาลยั ศรนี ครนิ ทรวโิ รฒ 2543 ประธานฝา่ ยประชาสมั พนั ธอ์ งคก์ ารนสิ ติ บณั ฑติ วทิ ยาลยั มหาวทิ ยาลยั เกษตรศาสตร์ 2544 ปรญิ ญาโท มหาวทิ ยาลยั เกษตรศาสตร์ 2553 ธรรมศกึ ษาชนั้ เอก สงั กดั วดั สหราษฎรบ์ าํ รุง จงั หวดั ปทุมธานี ☺เคยเขยี นบทสารคดโี ทรทศั น์รายการพทิ กั ษ์สงิ่ แวดลอ้ ม, รกั ษ์สงิ่ แวดลอ้ ม, เพอ่ื นคคู่ ดิ , ขา่ วสงั คมธรุ กจิ ทาง ททบ. 5 ฯลฯ ☺ผลงานรวมเลม่ เธอผเู้ สยี สละ, กรรมไม่มจี รงิ , ทาดไี ม่มเี ดย๋ี ว 1, ทาดไี มม่ เี ดย๋ี ว 2, รวย ดว้ ยธปู 3 ดอก, ทางสายใหม่ ☺เคยทาํ กจิ การเลก็ ๆ จดั พมิ พห์ นงั สอื (พสิ จู น์อกั ษร จดั รปู เลม่ แปลเอกสาร) บรกิ ารใหค้ าํ ปรกึ ษาวจิ ยั และวจิ ยั ภาคสนาม ☺ปจั จุบนั บรกิ ารใหค้ าํ ปรกึ ษาเกย่ี วกบั งานเขยี นหลากหลาย 96

☺ หม่นั ทาบุญตกั บาตร ☺ รักษาศีล 5 (รวมถึงรักษาศีล 8 เม่อื มีโอกาส) ☺ สวดมนต์โดยเข้าใจความหมาย ☺ ฝึกสมาธติ ามวิธปี ฏบิ ัตขิ องพระสมั มาสมั พุทธเจ้า ☺ อธษิ ฐานอโหสกิ รรม ☺ แผ่เมตตาให้ตัวเอง ☺ แผ่เมตตาให้สรรพสตั ว์ ☺ แผ่ส่วนกุศล ☺ กรวดนา้ อุทศิ ส่วนบุญ ทาดไี ม่มุ่งหวังส่งิ ตอบแทน ผลบุญย้อนกลับมาเองโดยอตั โนมตั ิ 97