นิทานเรื่องเทพารักษ์กับคนตัดไม้

เร่อื งเทพารกั ษก์ บั คนตดั ไม้

ชายตดั ฟืนคนหน่งึ ...เขา้ ไปตดั ฟืนในป่าเผอิญเขาทาขวานพลดั ตกลงไปในสระนา้ \"โธ่...โธ่... โธ่...ฉนั จะทาอยา่ งไรดี วา่ ยนา้ ก็ไมเ่ ป็น\"ชายตดั ฟืนครา่ ครวญอยรู่ มิ สระ เพราะเขาไมม่ ี เครอ่ื งมอื ทามาหากินอีก

เทพารกั ษ์ ท่ีอย่ใู กล้ ๆ นนั้ อดสงสารไมไ่ ด้ จงึ ปรากฏกายใหเ้ ห็น แลว้ เอือ้ มมือลงไปในสระนา้ ควา้ ขวานเลม่ หน่งึ สง่ ใหค้ นตดั ฟืน\"โอ...ทา่ น...น่ีมนั ขวานทอง ไม่ใชข่ วานของขา้ หรอก\"ชาย ตดั ฟืนไมย่ อมรบั เทพารกั ษจ์ งึ งมขวานขนึ้ มาใหอ้ ีกเลม่ หน่งึ \"น่ีก็ไม่ใช่ขวานของขา้ ...ของขา้ ขวานเหลก็ ธรรมดาทา่ น ไมใ่ ช่ขวานเงนิ \" \"เจา้ เป็นคนซ่อื สตั ย\"์ เทพารกั ษ์พดู \"คนอยา่ งเจา้ หา ยาก เอา้ ขา้ ใหข้ วานทองกบั ขวานเงินเจา้ เป็นรางวลั กแ็ ลว้ กนั \" กลา่ วเสรจ็ แลว้ เทพารกั ษก์ ็ หายตวั ไป

คนตดั ฟืน นาขวานทองและขวานเงนิ เดินกลบั บา้ น พบใครก็อวดใหช้ มและเลา่ วา่ ไดม้ า อย่างไร \"เทวดาทา่ นดใี จมากเลย ขา้ น่งั รอ้ งไหอ้ ยรู่ มิ สระเด๋ยี วเดยี วเทา่ นนั้ ท่านกม็ างม ขวานให้ แลว้ กใ็ หข้ วานทองขวานเงินแก่ขา้ อกี ดว้ ย\"

เพ่อื นบา้ นคนหนง่ึ อยากไดบ้ า้ ง จงึ เขา้ ไปในป่า ทาทีหาฟืน แลว้ ก็โยนขวานของตนทงิ้ ลงใน นา้ \"ฮือ...ฮือ...ฮอื ... คราวนีข้ า้ หมดทางหากินแน่ ๆ \" เทพารกั ษม์ างมขวานใหเ้ ชน่ เคย \"เอา้ ขวานทองเลม่ นีข้ องเจา้ ใช่ไหม ? \" \"ใช่ ใชแ่ ลว้ ทา่ น ของขา้ เอง\" ชายโลภมากพดู อยา่ ง ยินดี \"เจา้ คนโกงไมน่ า่ คบ \" พดู แลว้ เทพารกั ษก์ ็หายวบั ไปกบั ทอง

คตสิ อนใจ เรื่อง เทพารักษก์ บั คนตดั ไม้ พระเจา้ จะดตี อ่ คณุ ถา้ คณุ เป็นคนซ่ือสตั ย์ แตพ่ ระองคจ์ ะลงโทษคณุ ถา้ คณุ เป็นคนโกหก หากคณุ เป็นคนโลภและโกหก คณุ จะสญู เสยี สงิ่ ท่ีคณุ มไี ป