นิทานเรื่อง ฝน(ไม่)เทลงมา 1

“นกั สืบท้งั หลายลองสงั เกตธรรมชาติรอบตวั สิ ใบไม้เรมิ่ เปล่ยี นสี เหลา่ สตั วเ์ รมิ่ ห่อเหย่ี ว รวมท้งั ตัวนักสบื เองกร็ สู้ ึกเหมอื นกันใช่ไหม” “นกั สืบท้ังหลายเตรียมแวน่ ขยายใหพ้ ร้อมแลว้ ก้าวเทา้ ออกไปคน้ หาสาเหตทุ ีท่ าใหเ้ ป็นเชน่ น้ี หากท่านรสู้ กึ ท้อใหจ้ บิ น้าแล้วลุยกันเลย” Let’s go !



บนโลกกวา้ งทุกชีวิตดารงอยู่ พชื พันธ์ชุ กู ่ิงกา้ นแตกสาขา ฤดูกาลหมุนเปลยี่ นวนเวยี นมา ช่นื อรุ ามวลมนษุ ยส์ ขุ สมใจ

เหล่าสัตว์เลก็ สัตวใ์ หญ่ต่างเริงรา่ ท้องนภาสวา่ งกระจ่างใส มลี มโชยโบกพลิ้ว ปลิวแกวง่ ไกว พชื พันธ์ุไมเ้ ขยี วขจมี ชี วี า

ในการหนึ่งอาเพสเกดิ เหตขุ ัด มนษุ ย์สตั ว์วิง่ วนุ่ พลนั เตม็ ป่า ความแหง้ แลง้ อัตคัดธารธารา โกลาหลนัน้ พากันวนุ่ วาย

เจ้าอินทรีปกี ใหญ่ขออาสา จกั นาพาสายฝนคนื สหาย เราจกั หาตน้ เหตคุ วามวุ่นวาย จะทาลายทกุ ข์ร้อนท่เี ป็นมา

หมู่นกน้อยจะขอรว่ มช่วยดว้ ย จะอานวย เสน้ ทางการสบื หา เหล่าเป็ดนก ก้งุ หอย เต่าปูปลา จะแหวกวา่ ยธาราหาจนเจอ

อินทรใี หญบ่ ินวนบนเวหา ติดตามมาเจอคนต่างปราศรยั ดวงอาทติ ย์ดับหนีชีพจกั วาย แสงลบั หายขอบฟ้าช่างมืดมน

เหลา่ เปด็ น้ากงุ้ หอยและปลาปู ในคลองคูเหิดแห้งทุกแห่งหน ตา่ งรอ้ นใจเช่นน้ชี พี ไม่ทน สัตว์และคนเดือดรอ้ นกนั ถว้ นหนา้

สตั ว์ท้ังหลายกลับมารว่ มปรึกษา ปลากล่าววา่ นา้ แห้งเกินเยียวยา อินทรีว่าดวงอาทติ ยก์ ็ลบั ลา เช่นน้ีหนาฝนฟ้าไม่เปน็ ใจ

เจ้าอินทรบี นิ ทะยานพงุ่ ขน้ึ ฟ้า มุง่ ตรงหาสุริยาอันแสนไกล เม่อื เจอท่านก็ชแ้ี จงแถลงไข นา้ เหิดหายไม่ระเหยไมค่ วบแนน่

อนั เนือ่ งจากท่านนนั้ ไมส่ อ่ งแสง หรอื หมดแรงทาหน้าทกี่ ันแล้วหนา ถงึ หนหี ายนอนแชน่ า้ สขุ อรุ า เหลา่ บรรดาสตั ว์โลกตา่ งรอคอย

สรุ ิยาดวงใหญ่กลา่ วขอโทษ จงอย่าโกรธถือโทษให้เศร้าสร้อย นบั จากนสี้ ัญญาจักไมป่ ล่อย ให้น้าแห้งลดนอ้ ยเชน่ เป็นมา

จากวันนนั้ มาจนถึงวันน้ี นา้ ท่มี กี ็ระเหยเมฆควบแน่น ดวงอาทติ ย์กลับสู่ทกุ แว่นแคว้น ทุกดนิ แดนผาสุกรว่ มเปรมปรดี ์ิ

เมื่อฝนมาบรรดาสตั วท์ ้ังหลาย พืชใบไม้ก็กลายกลบั คนื สี โบกพล้วิ ไหวดงั เช่นเสยี งดนตรี ทกุ ชวี มี สี ขุ นิจนิรนั ดร์





ผูจ้ ดั ทำ กุลสนิ ี แกว้ วิงวอน 591121801 จารุวรรณ ถาวร 591121819