Parts of Speech

Parts of Speech ประเภทของคำในประโยคภำษำองั กฤษ Verb กริ ยิ ำ คำทแี่ สดงกำรกระทำ เช่น (to) be, have, do, like, work, sing, can, must Noun คำนำม คือคำท่ีแทนส่ิงต่ำงๆ เช่น คน สัตว์ สิ่งของ สถำนท่ี เชน่ pen, dog, work, music, town, London, teacher, John Adjective คำขยำย(บรรยำย)คำนำม เชน่ a/an, the, some, good, big, red, well, interesting (มักอย่หู น้ำคำนำม) Adverb คำขยำย Verb, Adjective หรือขยำย Adverb เอง มกั ลงทำ้ ยดว้ ย -ly เช่น quickly, silently, well, badly, very, really (มกั อยหู่ นำ้ verb หรืออยทู่ ้ำยประโยค) Pronoun คำสรรพนำม เอำไว้พดู แทนคำนำมท่พี ูดไปแลว้ เช่น I, you, he, she, some Preposition คำบุพบท ใช้เชื่อมคำนำมกบั คำนำมอ่ืน เช่น in, on, at, to, after, under, over, from (มกั อยูห่ ลงั คำนำมท่ีมนั ไปขยำย) in ใช้กบั บอกตำแหน่งแบบกวำ้ งๆ ไม่เจำะจง เช่น in May(เดอื น), in 2010(ปี), in Bangkok( จังหวดั ), in Thailand (ประเทศ) on ใชก้ บั กำรบอกตำแหนง่ แบบเจำะจงยิง่ ขึ้น เช่น on Tuesday (วัน), on Sukhumvit Road (ถนน) at ใช้กบั กำรบอกตำแหนง่ แบบเจำะจงทีส่ ุด เชน่ at 11:00(เวลำ), at Central World (สถำนท่ี เจำะจง) Conjunction คำสันธำน เอำไว้เชอ่ื มประโยค หรือเช่อื มคำ เช่น and, but, or, nor, for, yet, so, although, because, since, unless ประโยคในภำษำอกั ฤษ กำรท่จี ะสร้ำงประโยคได้ จะตอ้ งประกอบไปด้วย 2 ส่วนหลักๆ คอื Subject (ประธำน) + Verb (กริ ิยำ) และถำ้ กริ ิยำนัน้ ตอ้ งกำรกรรมด้วย ก็ตอ้ งมี Object (กรรม) ดว้ ย

สิง่ ที่จะเป็นประธำนของประโยคไดน้ นั้ กค็ อื คำทท่ี ำหน้ำทเ่ี ป็นคำนำม เช่น Noun เอง หรือจะเป็น Pronoun กไ็ ด้ แต่กอ็ ำจมีตวั มำขยำยคำนำมซงึ่ ก็คอื Adjective หรอื อำจมตี ัวท่ีจะมำเชอ่ื ม คำนำมดว้ ย ซึ่งก็คือ Preposition สว่ นกริ ิยำนนั้ จะตอ้ งเปน็ Verb ซึ่งกอ็ ำจมีตัวมำขยำยซึ่งก็คอื Adverb และสว่ นท่เี ป็น Object ก็จะเปน็ คำท่ีทำหนำ้ ท่เี ปน็ คำนำม เช่นเดียวกับประธำนของประโยค และเมื่อเรำตอ้ งกำรเช่อื มประโยคหลำยๆ อนั เข้ำดว้ ยกัน ก็จะต้องใช้ Conjunction ในกำรเช่ือม น่นั เอง คำนำม เอกพจน์ พหพู จน์ กำรนบั คำนำม คำนำมเอกพจน์ จะตำมดว้ ย is/am/has/does/Vเติม s,es เมือ่ ใช้ Present Simple คำนำมพหูพจน์ จะตำมดว้ ย are/have/do/V ไม่เตมิ s,es เมื่อใช้ Present Simple เวลำใช้นำมขยำยนำม นำมตวั หนำ้ จะห้ำมเตมิ s เด็ดขำด เช่น Vegetable soup ถ้ำใชน้ ำมขยำยนำม แลว้ นำมตัวขยำยมีกำรใช้รว่ มกับตวั เลข จะใช้คำนำมเอกพจน์ เชือ่ มดว้ ย – เช่น five-year-old son นำมนบั ได้เอกพจน์ ถ้ำไม่เจำะจงจะนำหนำ้ ดว้ ย a, an (กรณีทคี่ ำตำมหลงั ออกเสียง ออ-) หรอื ใช้ the ในกรณที ่ีเจำะจง หรือผฟู้ ังรอู้ ยูแ่ ล้วว่ำพูดถึงอะไรอยู่ นำมนับไม่ได้ จะถอื ว่ำเป็นเอกพจน์เสมอ และจะไมม่ กี ำรใช้ a/an นำหน้ำด้วย นำมนบั ได้เอกพจน์ สำมำรถนำหนำ้ ดว้ ย one, each, every นำมนบั ได้พหูพจน์ สำมำรถนำหน้ำดว้ ย two, both, a couple of, a few, several, many, a number of นำมนับไมไ่ ด้ สำมำรถนำหนำ้ ด้วย a little, much, a great deal of ส่วนตัวท่นี ำหน้ำได้ทง้ั นำมนับได้และนบั ไมไ่ ด้ คือ not any/no, some, a lot of, lots of, plenty of, most, all a few / a little เปน็ คำในแง่ดี คือ พอมอี ยู่ few / little เป็นคำในแง่ลบ คือมนี ้อยมำก other = อนั อน่ื / another อกี อันหน่งึ จำกส่ิงทีพ่ ดู ถงึ / the other(s) อันท่เี หลือจำกส่งทีพ่ ดู ถงึ

Tense ภำษำองั กฤษนั้นมีรูปแบบประโยคทเ่ี รียกว่ำ Tense เอำไวแ้ สดงเวลำในกรณตี ่ำงๆ กนั โดยจะทำ ใหส้ ่วนของ Verb นัน้ เปลี่ยนรูปแบบไป (ซึง่ verb ท่ีเปลยี่ นไปตำม Tense คอื Verb แทข้ อง ประโยค) แบ่งเป็น 3 ประเภทเวลำใหญๆ่ คอื ปัจจุบนั Present = V1, อดตี Past = V2, อนำคต Future = Will + V แต่ละเวลำจะแบ่งออกเปน็ 3 รูปแบบยอ่ ย คือ Simple = V (รปู แบบอย่ำงงำ่ ย), Continuous = be + Ving (กำลงั ทำ) , Perfect = Have + V3 (เกดิ ก่อนอกี อนั เวลำไม่สำคัญ) Present Tenseใช้สำหรับบอกเหตกุ ำรณ์ในปัจจุบนั Present Simple = ใชบ้ อกเหตกุ ำรณ์ที่เกิดขน้ึ เปน็ ประจำ เป็นจรงิ เสมอ = รปู แบบ คือ S + V1 (ผนั ตำมประธำน) เชน่ He watches TV everyday. Present Continuous = ใชบ้ อกเหตกำรณท์ ่กี ำลังเกิดขึ้นในปจั จุบนั = S + is/am/are + Ving [be ผสมกบั V1 ได้ is/am/are] เชน่ I am doing my homework. Present Perfect = ใชบ้ อกว่ำไดท้ ำเหตุกำรณ์ไปแลว้ กอ่ นหน้ำน้ี โดยไมต่ อ้ งระบเวลำทแี่ น่นอน(รู้ แค่ทำไปแลว้ เวลำไมส่ ำคัญ) = S + has/have +V3 [เนอ่ื งจำก V1 ผสม have ได้ has/have ] เชน่ I have already seen that movie. Past Tenseใชส้ ำหรับบอกเหตกุ ำรณ์ในอดตี Past Simple = ใช้บอกเหตกุ ำรณในอดีต ที่เกดิ แล้วจบในอดตี มกั ระบเุ วลำที่เจำะจงในอดตี = รูปแบบ คือ S + V2 เช่น I walked to school yesterday. Past Continuous = ใช้บอกเหตกำรณ์ทก่ี ำลงั เกดิ ขนึ้ ในอดีต (มกั ใช้คกู่ ับ Past Simple) = S +was/were + Ving [be ผสม V2 ได้ was/were] เช่น He was sleeping when I arrived. Past Perfect = ไดท้ ำเหตุกำรณ์ไปแล้วก่อนหน้ำจะเกิดเหตกุ ำรณใ์ นอดตี อกี อนั หนง่ึ (จงึ มกั ใชค้ ่กู ับ Past Simple Tense) = S + had +V3 [เน่อื งจำก V2 ผสม Have ได้ Had ] เช่น I had already eaten when they arrived. Future Tenseใช้สำหรบั บอกเหตุกำรณ์ในอนำคต

Future Simple = ใชบ้ อกเหตุกำรณ์ในอนำคต = รูปแบบ คอื S + will + V1 เช่น It will snow tomorrow. Future Continuous = ใช้บอกเหตกำรณ์ท่กี ำลงั เกิดข้ึนในอนำคต = S +will + be + Ving เชน่ He will be sleeping when we arrive. Future Perfect = ได้ทำเหตกุ ำรณ์ไปแลว้ ก่อนหนำ้ จะเกดิ เหตุกำรณใ์ นอนำคต = S + will + have +V3 เชน่ I will have already eaten when you arrive. * S = Subject ประธำน หรอื ผกู้ ระทำ, V =Verb คือ กิรยิ ำ หรือคำแสดงกำรกระทำต่ำงๆ **จริงๆ มีรูป Perfect Continuous ด้วย แตค่ ดิ ว่ำไม่จำเปน็ ตอ้ งใชก้ ไ็ ด้ Auxiliary Verbs กิริยำช่วย คอื Verb ทใี่ ช้ร่วมกับ Verb หลักในกำรสรำ้ งประโยค แบง่ เป็น 2 พวก คอื Primary auxiliaries เชน่ Be, Have,Do พวกน้ยี งั สำมำรถทำตัวเป็น Verb แท้ไดด้ ว้ ย รวมถึงเป็น ตวั ทปี่ ระกอบอยูใ่ น Tense ตำ่ งๆ ทีจ่ ะกล่ำวถดั ไป Be : V1= is/am/are , V2 = was/were, V3=been Have : V1 = has/have, V2 = had, V3= had Do : V1 = does/do, V2= did, V3 = done Modal auxiliaries เช่น can, could, may, might, must, ought, should, will, would พวก น้ีใชใ้ นกำรขอร้อง บอกควำมจำเป็น หรือควำมเป็นไปได้ กริ ิยำชว่ ยพวกน้ีจะเป็นตัวช่วยในกำรสร้ำงประโยคคำถำม และประโยคปฏิเสธดว้ ย ซง่ึ จะกล่ำวถงึ ต่อไป กำรสรำ้ งประโยคคำถำม ใหน้ ำเอำ Verb ชว่ ยที่มใี นประโยคบอกเล่ำมำสลบั ไว้หนำ้ ประโยค ถำ้ ในประโยคบอกเล่ำไมม่ ี Verb ชว่ ย ใหเ้ อำ Vพวก Do มำใช้เป็น Verb ช่วย และหลงั จำกใช้ Verb ช่วยแลว้ Verb จะต้อง ไม่ผันตำมประธำน เช่น

He watches TV everyday. => Does he watch TV everyday? He is doing his homework. => Is he doing his homework? She can speak Thai. => Can she speak Thai? กำรสรำ้ งประโยคปฎเิ สธ ใหเ้ ติม Not หลัง Verb ช่วย ถำ้ ไม่มี Verb ช่วยให้ใช้ Vพวก Do มำช่วย เช่น He watches TV everyday. => He does not watches TV everyday. He is doing his homework. => He is not doing his homework. She can speak Thai. => She can not speak Thai Tense ทอี่ ำจสับสนกนั Past Simple VS Present Perfect Past Simple จะใช้กบั ส่ิงท่ีเกดิ ขึ้นในอดตี ท่ีต้องกำรระบุวำ่ เกิดขน้ึ เม่อื ไหร่? (เวลำเปน็ เร่ืองสำคญั ) มกั ใช้กับเวลำที่เจำะจงในอดีต เช่น last year, yesterday Present Perfect แค่บอกใหร้ ูว้ ำ่ เกดิ ข้นึ มำแลว้ นำนแคไ่ หน หรือเกดิ ขึน้ มำแล้ว (ก่ีคร้ัง)มกั ใช้กับ Since (ตั้งแต่ … ) หรือ For (เป็นเวลำ … ) Future Tense ใช้ Will หรอื Be going to เวลำที่เรำพดู ถึงอนำคต เรำสำมำรถพูดได้ 2 แบบ คือ ใช่ Will ไมก่ ใ็ ช้ Be + going to + V1 ถำ้ ใช้สำหรับกำรคำดเดำ ใชไ้ ดท้ ั้ง 2 แบบ ควำมหมำยเหมือนกัน ถ้ำใชก้ บั กำรวำงแผนล่วงหน้ำ ใช้ be going to จะเหมำะกว่ำ เชน่ I’m going to paint my bedroom tomorrow ถ้ำใช้กบั ควำมตั้งใจ (สมัครใจ) ใช้ will เช่น Don’t worry. I will help you about this problem. กำรพูดถึงเหตุกำรณอ์ นำคตดว้ ย Time Clause

Time Clause คอื วลี (ไม่ใชป่ ระโยค) ทบ่ี ง่ บอกเวลำ มักมคี ำว่ำ Before, After, When, As soon as, Until แต่ทวำ่ Time Clause จะไมใ่ ชร้ ูป Future Tense แม้วำ่ เวลำนน้ั จะเกดิ ในอนำคตก็ตำม โดยจะใช้ รปู Present Simple แทน เชน่ After I get home, I will eat dinner. หรอื When Bob comes, we will see him. ประโยค Passive Voice ประโยคในภำษำองั กฤษ สำมำรถเขยี นได้ 2 รูปแบบ คอื แบบ Active (เนน้ ทีผ่ ู้กระทำ) และแบบ Passive (เนน้ ที่สง่ิ ทถ่ี ูกกระทำ) โดยจะใช้รปู be + V3 มำผสมกับ Tense เดิม เพรำะบำงทีเรำไม่ ตอ้ งกำรจะพูดวำ่ ใครเปน็ คนทำ หรอื ไม่ทรำบวำ่ ใครเป็นคนทำ เรำกใ็ ช้ Passive Voice ได้ เชน่ Active : Mary helped the boy (S + V2 + O) Passive : The boy was helped by Mary (S + was/were + V3 + O) [เนอ่ื งจำก V2 ผสม กบั Be จะได้ Was/Were] Verb กลมุ่ ทำให้…รู้สึก…น่ำ… ชือ่ อำจจะดูแปลกๆ แตใ่ นภำษำอังกฤษจะมี Verb กลุ่มหน่งึ ที่มวี ิธกี ำรแปลแปลกออกไป เช่น excite, interest, amaze, bore, amuse, annoy, amaze Interest = ทำให้สนใจ (รูปปกต)ิ / be interested in = ร้สู กึ สนใจ (รูปแบบpassive) / Interesting = น่ำสนใจ (รูป Adjective) เชน่ This book interests me (หนงั สือน้ีทำให้ฉนั สนใจ) I am interested in this book (ฉนั รู้สกึ สนใจในหนังสือเล่มนี้) This book is interesting (หนังสือนนี้ ำ่ สนใจ) Gerund และ Infinitive Gerund คือรปู ของ Ving ที่ทำหน้ำที่เป็นคำนำม จะเปน็ ประธำนหรือเป็นกรรมของประโยคก็ได้ เช่น Walking is good exercise (Walking = กำรเดนิ เป็นคำนำม) Infinitive = To + V1 ไม่ผันตำมประธำน เปน็ กำรบอกวำ่ เพอ่ื ท่ีจะทำอะไร เช่น The police ordered the driver to stop

คำกริ ิยำบำงคำ ตำมด้วย Gerund หรือ Infinitive ควำมหมำยก็เหมอื นกัน เช่น It began to rain / It began raining คำกริ ิยำบำงคำ ตำมดว้ ย Gerund มคี วำมหมำยแบบนึง แต่ตำมด้วย Infinitive จะมีควำมหมำย อีกอยำ่ งหนึ่ง เชน่ Remember, Regret, Forget, Try, Stop เชน่ Forget + to +v1 จะแปลวำ่ ลืมทจ่ี ะทำอะไร แต่ทว่ำ Forget + Ving จะแปลวำ่ ลืมกำรกระทำในอดีตไปแลว้ กำรใช้รปู กิรยิ ำหลัง Verb บำงตวั Let และ Help จะตำมดว้ ย V1 ไม่ผนั เช่น Let me drive your car. (Let เป็น Verb แท้) อย่ำงไรกต็ ำม Help สำมำรถตำมด้วย To+V1 ไดด้ ว้ ย ใช้ใหค้ นอนื่ ทำงำน บังคับใหท้ ำ : X makes Y do something (ไม่มี to) เชน่ She made her son clean his room ขอให้ทำ : X has Y do something (ไม่มี to) ชวนให้ทำ : X gets Y to do something (มี to) เช่น Jack got his friends to play soccer with him after school ประธำนให้คนอ่ืนทำอะไรกบั บำงอย่ำง (ประธำนไมไ่ ดท้ ำเอง) : X get,have something done (by Y) (V3) เช่น I had my watch repaired (by someone)

1. ถำมนำขนึ้ ตน้ ด้วย Verb to be ถ้ำประโยคนนั้ มี Verb to be ให้นำมำวำงข้ำงหนำ้ ไดเ้ ลย ดังเชน่ รูปประโยคต่อไปน้ี ประโยคบอกเล่ำ ประโยคคำถำม กำรตอบ He is a teacher. (เขำคอื คุณครู) Is he a teacher? (เขำคือคุณครใู ชไ่ หม?) Yes, he is. (ใช่ เขำเปน็ ) No, he isn’t. (ไม่ เขำไมไ่ ดเ้ ป็น) You are Japanese. (คณุ เป็นคนญ่ีปุ่น) Are you Japanese? (คุณเป็นคนญีป่ ุน่ ใชไ่ หม?) Yes. I’m. (ใช่ ฉันเปน็ ) No, I’m not. (ไม่ ฉันไม่ไดเ้ ปน็ ) He was a doctor. (เขำเคยเปน็ หมอ) Was he a doctor? (เขำเคยเป็นหมอหรอื ?) Yes, he was. (ใช่ เขำเปน็ ) No, he wasn’t. (ไม่ เขำไม่ได้เป็น)

They were at school yesterday. (เมอ่ื วำน พวกเขำอยู่ที่โรงเรียน) Were they at school yesterday? (เมื่อวำน พวกเขำอยู่ท่ีโรงเรียนหรือเปล่ำ?) Yes, they were. (ใช่ พวกเขำอยู่) No, they weren’t. (ไม่ เขำไมไ่ ด้อยู)่ 2. ถำมขน้ึ ตน้ ดว้ ย Verb to do ถำ้ ประโยคที่เรำจะถำมไมม่ ี Verb to be ใหน้ ำ Verb to do มำใชน้ ำหนำ้ ประโยค โดยใช้รปู เอกพจนห์ รือพหพู จน์ตำมประธำน ดังเช่นรปู ประโยคตอ่ ไปนี้ ประโยคบอกเล่ำ ประโยคคำถำม กำรตอบ You know her name. (คุณรูจ้ กั ช่อื ของเธอ) Do you know her name? (คุณรจู้ ักชื่อของเธอไหม?) Yes, I do. (คะ่ ฉนั รจู้ ัก) No, I don’t. (ไม่ ฉันไม่รูจ้ ัก) She plays the piano. (เธอเล่นเปียโน) Does she play the piano? (เธอเลน่ เปียโนไหม?) Yes, she does. (คะ่ เธอเลน่ เปียโน) No, she doesn’t.

(ไม่ค่ะ เธอไม่ได้เลน่ เปยี โน) You walked to school yesterday. (คุณเดนิ ไปโรงเรียนเม่ือวำน?) Did you walk to school yesterday? (เมอื่ วำนน้ีคณุ เดนิ ไปโรงเรียนหรอื เปล่ำ?) Yes, I did. (คะ่ ฉันเดินไปโรงเรยี น) No, I didn’t. (ไม่ ฉันไม่ได้เดนิ ไปโรงเรียน) **ข้อสงั เกต เมอื่ เรำใช้ Do, Does หรอื Did อย่ำลืมเปลี่ยนรปู กำลและพหูพจน/์ เอกพจน์ตำม ประธำนด้วยค่ะ 3. ถำมข้ึนตน้ ด้วยกริยำช่วย หำกประโยคน้ันมีกรยิ ำชว่ ยตวั อื่น ๆ เช่น Can, Could, Will, Would, Shall, Should ให้เอำ คำกรยิ ำเหลำ่ นี้ขน้ึ ตน้ แลว้ ตำมดว้ ยประโยคคำถำม เชน่ ประโยคบอกเล่ำ ประโยคคำถำม กำรตอบ You can speak Chinese. (คุณพดู ภำษำจีนได)้ Can you speak Chinese? (คณุ พดู ภำษำจนี ไดไ้ หม?) Yes, I can. (คะ่ ฉนั พดู ได)้ No, I can’t. (ไมค่ ่ะ ฉันพดู ไมไ่ ด)้ You will go with us. (คุณก็จะไปกบั พวกเรำดว้ ย) Will you go with us? (คณุ จะไปกับพวกเรำดว้ ยไหม?) Yes, I will.

(คะ่ ฉนั จะไปดว้ ย) No, I won’t. (ไม่คะ่ ฉนั ไมไ่ ด้ไปด้วย) You could tell me your name. (คุณจะบอกชอ่ื ของคณุ ให้ฉนั ทรำบ) Could you tell me your name? (คุณจะบอกชื่อของคุณให้ฉนั ทรำบไดไ้ หม?) Yes, I could. (ค่ะ ฉนั บอกได้) No, I couldn’t. (ไมค่ ะ่ ฉันบอกไม่ได)้

https://www.youtube.com/results?search_query=part+of+speech