นิทาน

ณ ปา่ แหง่ หนึง่ ในฤดูร้อนท่ีมอี ากาศรอ้ นอบอ้าว ทา้ ใหแ้ มน่ า้ ลา้ ธารแหง้ ขอด ไมม่ นี ้า แมแ้ ต่หยดเดยี ว ในขณะเดียวกนั ก็มีกาตัวหนงึ่ บินหานา้ ด่มื ด้วยความหวิ กระหาย แตห่ า เท่าไรก็หาไม่เจอ จนมนั เรมิ่ เหนอ่ื ยและหมดแรงลงเรือ่ ย ๆ \"นา้ หายไปไหนหมด ข้ากระหายนา้ เหลอื เกิน แฮ่ก แฮ่ก\" เจา้ กากลา่ วด้วยนา้ เสยี งทเ่ี หน่ือยหอบ ทนั ใดนันเองสายตาของเจ้ากากเ็ หลือบไปเห็นเหยือกน้าขนาดใหญ่ใบหนงึ่ ตงั อยู่ ทหี่ น้าบ้านของชาวนา มันจงึ รีบบนิ ไปดดู ว้ ยความดีใจ แล้วคอ่ ย ๆ ใช้ตาข้างหนึง่ สอ่ งลง ไปดูผา่ นปากเหยอื ก แตท่ วา่ มนี า้ เหลือเพยี งกน้ เหยือกเท่านัน ทา้ ใหเ้ จา้ กาไมส่ ามารถเอา จะงอยปากของมนั ลงไปกินนา้ ได้

\"เฮอ้ ... มนี า้ เหลอื เพยี งก้นเหยือกแบบนี แลว้ ขา้ จะกินอยา่ งไรละเนย่ี \" เจา้ กาถอนหายใจ พรอ้ มบน่ พึมพมั กับตวั เองเบา ในระหว่างท่เี จา้ กากา้ ลงั คดิ หาวธิ ที จี่ ะกินนา้ ในเหยอื กอยนู่ นั สายตาของมันก็หนั ไปเหน็ ก้อนหินเลก็ ๆ ทอ่ี ยู่ตามพืน จงึ ทา้ ให้เจา้ กาคิดแผนการดี ๆ ขึนมาได้

\"ข้าคิดออกแล้ว ลองคาบกอ้ นหนิ เลก็ ๆ พวกน้ใี ส่ลงในเหยือกดกี วา่ เผ่อื ระดบั นา้ จะ สงู ขน้ึ มาจนขา้ สามารถกินน้าที่อยกู่ น้ เหยือกได้\" เจ้ากาคิดแผนการในใจ

จากนันมนั จงึ เรมิ่ ใช้ปากคาบก้อนหนิ เล็ก ๆ มาใสล่ งไปในเหยอื กนา้ อย่างใจเยน็ ย่งิ เจา้ กา ใส่หนิ มากเท่าไรนา้ ในเหยอื กกค็ อ่ ย ๆ สงู ขึนเรอ่ื ย ๆ จนในทส่ี ุดระดับน้าก็สูงขึนมาถึงปาก เหยอื ก ทา้ ให้เจ้ากาสามารถใช้จะงอยปากดืม่ น้าได้อยา่ งงา่ ยดาย

นิทานเร่อื งนี้สอนใหร้ วู้ า่ : จงแกไ้ ขปัญหาดว้ ยความพยายามและ ปัญญาอนั ชาญฉลาด แลว้ จะคน้ พบหนทางแหง่ ความส้าเร็จ ดัง สุภาษติ ไทยทีว่ า่ \"ความพยายามอยูท่ ีไ่ หน ความสา้ เรจ็ อยู่ท่นี น่ั \"