ไหมรักสยบแค้น

รินณณ์ าเดลล่ี บทท่ี 3 ก้าวเท้าเข้าหอคอย หอคอยเทยี บนภา พนื้ ทต่ี ้องห้ามเดด็ ขาดในปราสาทหยาดพริ ุณ ช้นั บนสุดของหอคอยสูงจดั เป็นหอ้ งหนงั สือและสถานที่หลบพกั รักษาตวั ยามพษิ หนอนไหมดาวตกในกายจางอ้ีเซียวกำ� เริบทรมาน หมอท่ีรักษา บอกว่าหนอนพิษชนิดน้ีตอ้ งใช้เลือดเล้ียงบำ� รุงเพ่ือป้ องกนั พวกมนั สูบ โลหิตในตวั ผถู้ กู พษิ สิบหา้ ปี ท่ีมีพษิ น้ีไหลอยภู่ ายในร่าง ประมุขป้ อมพิรุณตอ้ งใชช้ ีวติ ดุจอสูรกระหายเลือด ทุกสิบหา้ วนั พษิ กำ� เริบหน่ึงคร้ัง ลุงตง่ั จะนำ� เลือด ไก่ป่ ามาใหด้ ื่ม แมช้ ่วยบรรเทาอาการไดเ้ พียงเลก็ นอ้ ยแต่ดีกวา่ ใหเ้ ขาลงมือ เข่นฆ่าดื่มเลือดมนุษย์ ตลอดคืนท่ีจางอ้ีเซียวโดนพวกมนั ตื่นข้ึนมาชอนไชกดั แทะ ตอ้ ง เปล่งเสียงร้องโหยหวนเจบ็ ปวดสุดแสนมิอาจระงบั ทำ� ใหผ้ อู้ ื่นคิดวา่ นาย ใหญ่ป้ อมพริ ุณกำ� ลงั เชือดคอทรมานคน คืนน้ีครบกำ� หนดสิบหา้ วนั อีกหน จางอ้ีเซียวกำ� ลงั เขา้ สมาธิรอลุง ตงั่ นำ� เลือดไก่ป่ ามาใหด้ ่ืมอยา่ งกระสบั กระส่าย น่าแปลกที่วนั น้ีลุงตงั่ มา 51

ไหมรัก สยบแคน้ ล่าชา้ จนร่างกายส่งสัญญาณบางอยา่ งเตือนว่าตวั หนอนในร่างเร่ิมขยบั ต่ืน แลว้ “ขะ...ขา้ มาส่งอาหาร” เสียงติดขดั หอบเหนื่อยของสตรีดงั กอ้ งในความเงียบสงดั จางอ้ี เซียวลืมตามองถามเสียงเขม้ “ทำ� ไมเป็นเจา้ ” “ท่านลุงตง่ั ใหข้ า้ เป็นผนู้ ำ� มา” เหยาม่ีอิงลูบหน้าอกพลางตอบกลบั ด้วยเสียงขาดๆหายปะปน เสียงหอบหายใจ กวา่ นางจะกา้ วเทา้ พาร่างตนข้ึนมาบนน้ีไดเ้ กือบร่วงลง ไปต้งั หลายหน บนั ไดทางเดินข้ึนมาท้งั แคบท้งั ชนั คบไฟตามผนงั กส็ าด แสงสวา่ งเพียงริบหร่ีสลวั นางตอ้ งประคองท้งั ถาดอาหารและร่างบอบบาง ของตนใหเ้ หยยี บหินบนั ไดแต่ละข้นั ชา้ ๆจึงสามารถผา่ นมาถึงยอดหอคอย ไม่ใหก้ ลิ้งถอยกลบั ไปที่บนั ไดข้นั แรก แต่การข้ึนมาอย่างยากลำ� บากของเหยาม่ีอิงกลบั ทำ� ให้บุรุษบน หอคอยเกิดโทสะ “บา้ ที่สุด ลุงตง่ั คิดจะทำ� อะไร” ประมุขป้ อมพริ ุณปล่อยถอ้ ยคำ� สบถหยาบหลายคำ� ‘ลงุ ตั่งคิดให้ตนด่ืมเลือดสตรีผ้นู ีแ้ ทนไก่ป่ าหรือไงจึงส่งนางมา’ จางอ้ีเซียวกำ� หมดั เกร็งร่างสะกดกล้นั ความเจบ็ ปวดท่ีเริ่มลามไหล พวกมนั ตื่นแลว้ หนอนพิษที่ฝังอยใู่ นร่างขยบั เคล่ือนแลว้ หากยงั มิไดด้ ่ืม เลือดไก่ป่ าคงมิอาจต่อตา้ นพวกมนั ไดอ้ ีก ...หรือวนั น้ีตอ้ งดื่มเลือดนางจริงๆ... ประมุขป้ อมพิรุณกดเปลือกตาปิ ดแน่นพยายามกล้ำ� กลืนฝืนทนต่อ ความเจบ็ ปวดท่ีกรีดลึกราวมีดคมกริบเฉือนฟันอยใู่ นร่าง ‘ไม่ได้เดด็ ขาด หากฆ่านางตอนนีจ้ ะไร้เหย่ือล่อว่านซั่วมาติดกับ 52

รินณณ์ าเดลลี่ ดกั คนที่ข้าต้องการจัดการคือบิดาช่ัวของนางต่างหากเล่า’ แต่ยามน้ีร่างกายทรมานจนทนไม่ไหวแลว้ เลือด...ร่างกายตอ้ งการ เลือด จะทำ� เช่นไร “ท่านเป็ นอะไร” เหยามี่อิงเห็นอีกฝ่ ายหลบั ตากำ� มือเกร็งตวั คล้ายกำ� ลงั ต่อสู้กับ ความเจบ็ ปวด นางจึงวางถาดอาหารแลว้ ทำ� ใจกลา้ ขยบั เทา้ เขา้ ไปใกลเ้ พอ่ื ดู อาการ พลนั จางอ้ีเซียวเปิ ดเปลือกตาเห็นดวงตาแดงก่ำ� น่ากลวั มองมา นาง ตกใจผงะจะกา้ วถอยหนี แต่ถกู ควา้ คอกระชากเขา้ หาเสียก่อน เหยามี่อิง หวาดกลวั จนลิ้นแขง็ ส่งเสียงร้องไม่ออกแมแ้ ต่คำ� เดียว ประมุขป้ อมพิรุณคิดด่ืมโลหิตนางเพียงเล็กน้อยพอให้ร่างกาย ต่อสูห้ นอนพิษ แต่ทวา่ ทนั ทีที่สมั ผสั นางสูดกล่ินกายหอมกรุ่นสดช่ืนคลา้ ย ผลสม้ ร่างกายที่กำ� ลงั เจบ็ ปวดกลบั เบาสบายดุจถูกห่อหุม้ ดว้ ยปุยเมฆ ‘น่ าแปลกท่ี กลิ่นกายของนางช่ วยบรรเทาความทรมานได้ อย่ าง ชะงัดโดยมิต้องใช้เลือด’ ยงิ่ สงสยั ประมุขป้ อมพิรุณยง่ิ รุกเร้าสำ� รวจ ไม่น่าเชื่อวา่ ยง่ิ คลุก เคลา้ เฟ้ นฟอนสตรีผนู้ ้ีความเจบ็ ร้าวบาดลึกยงิ่ จางหาย พวกมนั หยดุ ชอน ไชกดั กินเลือดเน้ือแต่แปลงร่างเป็ นลูกไฟร้อนผา่ วแผก่ ระจายครอบครอง ควบคุมทว่ั ร่าง ยงิ่ สตรีในออ้ มแขนหายรัวหอบถี่พวกมนั ยง่ิ แผดเผาเร่าร้อน จนประมุขใหญ่ทนไม่ไหว จางอ้ีเซียวบดขย้จี ุมพติ ดุดนั และรุนแรงลงบนริมฝีปากนาง ปิ ด เสียงร้องประทว้ งไม่ใหห้ ลุดเลด็ ลอดออกมากวนอารมณ์ เวลาน้ีร่างกาย ของเขาต้องการความอ่อนนุ่มนิ่มหอมหวานของนางมาเติมเต็มความ เร่าร้อนท่ียงั สุมคง่ั อยใู่ นร่าง ไม่รู้ทำ� ไมยง่ิ สมั ผสั กย็ งิ่ รู้สึกฮึกเหิม อยากสอดแทรกตวั ตนเขา้ เป็น 53

ไหมรกั สยบแคน้ หน่ึงเน้ือเดียวกบั ร่างของนาง เพียงแค่กล่ินหอมที่โชยจากกายนวลลออก็สามารถปลุกเร้าทุก อณูของบุรุษเช่นเขาใหต้ ่ืนเพริดจนสุดยบั ย้งั จิตสำ� นึกส่วนชวั่ ร้ายกระซิบ ว่ามีแต่กลืนกินนางจนไดย้ นิ เสียงกรีดร้องครวญครางหวานแวว่ เท่าน้นั จึง สามารถบรรเทาอาการปวดร้าวน้ีจนหมดจดได้ ประมุขป้ อมพิรุณกดร่างฮูหยนิ ของตนจมหายกบั เตียงนุ่มท่ีจดั วาง ไวส้ ำ� หรับพกั ผอ่ นยามพำ� นกั ที่นี่   มือหน่ึงกระชากฉีกอาภรณ์บนร่างนวลขวา้ งลงบนพ้ืน    กำ� รวบ ขอ้ มือขาวนวลสองขา้ งพาดเหนือศีรษะไวใ้ นฝ่ ามือเดียว  ใบหนา้ ดุดนั แดง ก่ำ� ดว้ ยอารมณ์พลุ่งพล่าน  ฝ่ ามือหยาบหนากอบกมุ กอ้ นเน้ือนวลผา่ นเอ๊ียม ตวั บาง บีบเคน้ ปลุกป้ันราวกบั เป็นเตา้ หูน้ ่ิม หูแวว่ เสียงร้องครางหวานพร่า แต่ก่อนท่ีสติสมั ปชญั ญะจะถกู คล่ืนพศิ วาสกลืนกินจมหาย หว้ ง ความคิดผดุ ภาพบิดามารดาและคนในตระกลู หวงไหลเขา้ มาปะทะอารมณ์ รัญจวนร้อนเสียก่อน สองอารมณ์คนละข้วั ปะทะต่อยตีกนั จนปราณธาตุ ภายในกายประมุขป้ อมพริ ุณแทบระเบิดแตก จางอ้ีเซียวรู้สึกอวยั วะบ่งบอกตวั ตนตรงเบ้ืองล่างแขง็ ขึงจนปวด เจบ็ ร่างกายเรียกร้องสมั พนั ธ์เพศรสหอมหวานอยา่ งที่ไม่เคยเรียกร้อง หาสตรีใดมาก่อน ความจริงไม่ผดิ หากตนจะล่วงล้ำ� เพราะสตรีผนู้ ้ีเขา้ พิธีกราบไหว้ เป็นภรรยาถกู ตอ้ งตามธรรมเนียม แต่ทวา่ ภาพบิดามารดาถกู ดาบฟันจน ตายอนาถกลบั ยอ้ นปรากฏหลอกหลอนเม่ือคิดลงมือแตะตอ้ งนาง “ออกไป ออกไปใหพ้ น้ หนา้ ขา้ ” จางอ้ีเซียวผละลุกจากร่างขาวนวลส่งเสียงตวาดไล่ ดวงตาสอง ขา้ งแดงก่ำ� ปูดโปน เสน้ โลหิตขา้ งขมบั ดนั ตวั ปูดโปนจนแทบฉีกทะลุ ไอ แคน้ กดลึกพงุ่ ทะลุจากร่างกำ� ยำ� จนเกิดพลงั กดดนั ทว่ั หอ้ ง 54

รนิ ณณ์ าเดลลี่ เหยาม่ีอิงในสภาพหนา้ ซีดตกใจรีบผดุ ลุกยนื ตวั สน่ั เทา ตอนน้ีสติ นางแตกกระจดั กระจายจนหมดแลว้ “ขา้ บอกใหอ้ อกไป” ประมุขป้ อมพิรุณกดั ฟันเสียงดงั กรอดพยายามกดข่มอารมณ์ทุก ดา้ นท่ีโจมตีเขา้ มาพร้อมกนั คร้ันเห็นนางยงั ร้ังเทา้ อยกู่ บั ที่ราวกบั ท้งั ร่าง ถกู สาปใหแ้ ขง็ เป็นหิน จางอ้ีเซียวจึงฝืนตนควา้ เส้ือคลุมโยนใส่หนา้ นาง “ออกไปซะก่อนท่ีขา้ จะย้งั มนั ไวไ้ ม่อย”ู่ เสียงข่แู หบต่ำ� พร้อมกบั แรงปะทะเส้ือคลุมท่ีถูกปาใส่ทำ� ให้เหยา มี่อิงไดส้ ติ นางขยบั เส้ือคลุมห่มร่างปกปิ ดอาภรณ์ขาดรุ่งร่ิงแลว้ ลนลาน กา้ วขาสน่ั เทาวง่ิ ลงจากหอคอยโดยไม่เหลียวมองกลบั หลงั ระหวา่ งวง่ิ ลงบนั ไดกส็ ะดุดขาตวั เองจนเกือบกลิ้งคะมำ� ลงมาหลายหน ถึงบนั ไดข้นั สุดทา้ ยนางรีบเคาะประตูไมส้ ่งสญั ญาณใหบ้ ่าวเฝ้ าประตูช่วยเปิ ด ...พอเห็นประตเู ปิ ดอา้ นางถลาออกไปอยา่ งไม่คิดชีวติ ... เคราะห์ดีท่ีเป็นยามดึกสงดั บ่าวไพร่คนงานลว้ นเขา้ เฝ้ าเทพนิทรา กนั หมดเหลือเพยี งบ่าวเขา้ เวร อีกท้งั ทอ้ งฟ้ าเป็นคืนเดือนดบั นางจึงอาศยั เงามืดตามสุมทุมพมุ่ ไมจ้ ึงเป็นตวั ช่วยบดบงั เร้นกายกลบั เรือน โดยไม่ทนั สงั เกตวา่ มุมมืดหน่ึงมีบุรุษสองวยั ยนื จอ้ งมองตามไปจนสุดสายตา “ลุงตง่ั ทำ� เช่นน้ีเส่ียงเกินไป หากพใ่ี หญ่ควบคุมตวั เองไม่ไดล้ งมือ ฆ่านาง ผลเลวร้ายที่ตามมาเราจะรับไม่ไหว” “ลุงเพียงแค่ตอ้ งการทดสอบบางสิ่ง เพอ่ื ใหม้ น่ั ใจวา่ ฮูหยนิ จะช่วย ถอนพิษในกายท่านประมุขได”้ “ถอนพษิ ได้ ลุงตงั่ หมายความวา่ อยา่ งไร รีบบอกขา้ ” “ท่านหมอจา้ วบอกว่าพิษไหมดาวตกเกิดจากพลงั หยางของบุรุษ ตอ้ งใชพ้ ลงั หยนิ ของสตรีที่มีสายเลือดเจา้ ของพิษช่วยสลาย สิบหา้ ปี มา น้ีตอ้ งปล่อยใหป้ ระมุขใหญ่ทนทรมานเพราะเราไม่รู้ตวั เจา้ ของพิษ จน 55

ไหมรกั สยบแค้น กระทง่ั สามเดือนก่อน เจา้ ของหอกระจายข่าวแจง้ วา่ พบตวั เจา้ ของพิษที่ ทำ� ร้ายท่านประมุขแลว้ ลุงจึงตดั สินใจเร่ิมแผนน้ี” “หมายความวา่ เจา้ ของพิษคือวา่ นซวั่ ??? มนั ท้งั ฆ่าลา้ งตระกลู หวง และวางยาพษิ พ่ีใหญ่หรือ” จางอ้ีหยวนเคน้ เสียงแหบพร่าย้ำ� คำ� ถามชา้ ๆ ลุงตง่ั ส่ายหนา้ ถอน หายใจ “วา่ นซว่ั เป็นเจา้ ของพษิ หนอนไหมดาวตกกจ็ ริง แต่ผวู้ างพิษน้ีแก่ ท่านประมุขกลบั เป็นฝีมือท่านหญิงไป๋ หลนั ” คำ� เฉลยของลุงตงั่ ยิ่งทำ� เอาประมุขรองป้ อมพิรุณตาเหลือกโพลง รู้สึกมึนงงคลา้ ยศีรษะถกู คอ้ นเหลก็ ฟาดใส่เตม็ แรง “ทำ� ไมเป็นท่านหญิงไป๋ นางรักพี่ใหญ่มิใช่หรือ” “ต้งั แต่เกิดเรื่องเม่ือสิบหา้ ปี ก่อนจนถึงวนั น้ียงั ไม่มีผใู้ ดรู้เจตนาว่า เหตุใดดรุณีนอ้ ยอายเุ พยี งแปดปี ตอนน้นั จึงลงมือโหดเห้ียมยงิ่ นกั ” “พใ่ี หญ่รู้หรือไม่วา่ เป็นฝีมือท่านหญิงไป๋ ” “เขาอาจระแคะระคายบา้ ง ไม่เช่นน้นั คงไม่หมางเมินถึงข้นั ออกปากบอกปัดการแต่งงานกบั ท่านหญิง ท้งั ท่ีโอกาสน้นั จะช่วยใหเ้ รา สืบหาฆาตกรบงการเบ้ืองหลงั ไดเ้ ร็วข้ึน” “ไม่น่าเชื่อวา่ ท่านหญิงผนู้ ้นั จะปักใจต่อพี่ใหญ่จริงๆ ท้งั ที่นางไม่รู้ วา่ ประมุขป้ อมพิรุณคนน้ีเป็นคนเดียวกบั คุณชายใหญ่สกลุ หวงท่ีถูกฆ่าลา้ ง หมดตระกลู ” “แต่รักของนางน่ากลวั เกินไป ถึงข้นั วางยาพิษบุรุษท่ีพงึ ใจได้ มิ ควรเลือกมายนื เคียงขา้ ง” “จริงสิ ในเมื่อเจอวธิ ีถอนพิษแลว้ เราตอ้ งรีบเชิญท่านหมอจา้ วมา” ลุงตงั่ ยกมือไขวห้ ลงั เผยอยมิ้ ส่ายหนา้ “ท่านหมอจา้ วไดข้ ่าวคราวภรรยาที่หายสาบสูญจึงออกเดินทางไป 56

รนิ ณณ์ าเดลล่ี หุบเขาจนั ทราจรัสแลว้ คาดวา่ ช่วงระยะน้ีคงมิอาจตามตวั เจอ พวกเราคง ตอ้ งจดั การกนั เอง” “จดั การอยา่ งไร ท่านหมอจา้ วแจง้ วา่ วธิ ีถอนพิษคือใชเ้ ลือดบุตร สาววา่ นซว่ั เท่ากบั ตอ้ งสงั เวยชีวติ นางหรือ” วบู หน่ึงจางอ้ีหยวนเกิดอารมณ์ยำ่� แยข่ ดั แยง้ การช่วยชีวติ คนผู้ หน่ึงมิควรตอ้ งแลกดว้ ยชีวติ ของคนผอู้ ื่น “มิใช่สงั เวยชีวติ หากสงั เวยกายร่วมสมั พนั ธ์” ลุงตงั่ กล่าวย้ำ� ชา้ ๆชดั ถอ้ ยชดั คำ� ถึงตรงน้ีจางอ้ีหยวนถึงไดเ้ ขา้ ใจ แผนการกระจ่างแจง้ ทะลุปรุโปร่ง ที่แทล้ ุงตง่ั วางแผนซอ้ นแผนเพอื่ ส่ิงน้ี “ร่วมสมั พนั ธ์ อา...เพราะเหตุผลน้ี ท่านจึงเกล้ียกล่อมพี่ใหญ่ให้ สู่ขอบุตรสาววา่ นซวั่ เบ้ืองหนา้ บอกวา่ เป็นแผนแกแ้ คน้ สืบหาคนบงการ แต่ความจริงเบ้ืองหลงั คือตอ้ งการใชน้ างมาช่วยถอนพษิ ” ลุงตงั่ พยกั หนา้ ยอมรับอยา่ งหนา้ ชื่น “พษิ ร้ายในกายพ่ีชายของเจา้ กำ� เริบมาจนสุดทางแลว้ หากยงั ไม่ อาจถอนพิษ ท่านประมุขตอ้ งตายภายในหกเดือน เขาสูอ้ ดทนทรมานมา สิบหา้ ปี จะใหย้ อมแพต้ อนน้ีไดอ้ ยา่ งไร” ความทุ่มเทสุดชีวติ ของลุงตง่ั เพ่อื พวกเขาพ่นี อ้ ง จางอ้ีหยวนเกิด อารมณ์ซาบซ้ึงจนปวดกระบอกตา “แต่พี่ใหญ่ไม่ยอมแตะตอ้ งนาง เราจะทำ� อยา่ งไร” “ท่านหมอจา้ วบอกว่าหากสตรีผูน้ ้ันเป็ นสายโลหิตของเจา้ ของ พิษจริง หนอนพษิ จะกระตุน้ ร่างกายผถู้ กู พิษใหเ้ กิดกำ� หนดั เอง เมื่อครู่ ท่านประมุขระงบั ยบั ย้งั ไม่ล่วงเกินนาง คร้ังต่อไปเราตอ้ งช่วยกนั ใหส้ ำ� เร็จ เพียงแต่หว้ งระยะท่ีรอตอ้ งระวงั มิใหท้ ่านประมุขล่วงเกินฮูหยนิ ก่อนถึงวนั พษิ กำ� เริบอีกคร้ัง” “ทำ� ไมล่ะท่านลุง ยง่ิ เราเร่งใหส้ องคนน้ีร่วมสมั พนั ธ์ หนอนพษิ ก็ 57

ไหมรกั สยบแค้น จะถกู กำ� จดั เร็วข้ึนมิใช่หรือ” “เพราะเลือดพรหมจรรยข์ องนางจะช่วยลา้ งพิษหนอนให้อ่อน แรง การถอนพิษคร้ังแรกจึงตอ้ งกระทำ� ณ วนั ที่หนอนพิษตื่นกำ� เริบ จาก น้นั ทุกเจด็ วนั ร่วมสมั พนั ธ์หน่ึงคร้ังจนกวา่ จะครบหกเดือน หา้ มลงมือก่อน หรือหลงั เจด็ วนั เป็นอนั ขาด” “แลว้ ถา้ ระหวา่ งน้นั หากพใ่ี หญ่เกิดติดใจนาง บุรุษเช่นพวกเรา ยอ่ มรู้วา่ เมื่อใดท่ีไดล้ ิ้มรสสตรี มกั จะ...เอ่อ...” จางอ้ีหยวนเอ่ยถามดว้ ยความกระอกั กระอ่วนท้งั สีหน้าและน้ำ� เสียง “เราคงตอ้ งช่วยกนั ขดั ขวาง ” “เร่ืองแบบน้ียนื่ มือสอดเทา้ เขา้ ไปขวางจะดีหรือท่านลุง มิสูพ้ วก เราบอกพีใ่ หญ่ใหก้ ระจ่างไปเลย จะไดจ้ ดั การตวั เองไม่ตอ้ งยงุ่ ยากผอู้ ่ืน” “ดว้ ยนิสยั ท่านประมุข หากรู้วา่ พิษในร่างตอ้ งอาศยั บุตรสาวศตั รู ช่วยถอนยอ่ มต่อตา้ นสุดกำ� ลงั พวกเราลงมือกนั เองเงียบๆดีกวา่ อยา่ กงั วล เลย ขา้ ไปดูท่านประมุขก่อน” ลุงตงั่ ตบบ่าอีกฝ่ ายก่อนผละเดินออกจากมุมมืดตรงไปยงั หอคอย ทนั ทีท่ีกล่าวจบ ส่วนจางอ้ีหยวนยนื นิ่งมองตามหลงั ลุงตง่ั สลบั กบั เบน สายตาไปยงั ทิศเรือนพำ� นกั ของพ่ีสะใภแ้ ลว้ ถอนหายใจยาวระบายความ กงั วล เช้ารุ่งขนึ้ ก่อนพระอาทติ ย์ขยบั เคลอื่ นส่องแสงสาดทาบแผ่นฟ้ า ฮูหยนิ ป้ อมพิรุณปรากฏตวั เดินขยบั ซา้ ยขวาหยบิ เน้ือหนั่ ผกั เตรียม ปรุงอาหารอยใู่ นโรงครัวแลว้ แมด้ วงตาดำ� คล้ำ� สีหนา้ ส่อแววอิดโรยคลา้ ย คนมิไดพ้ กั ผอ่ นแต่ท่าทางเคลื่อนไหวยงั กระฉบั กระเฉงแคล่วคล่อง 58