ความสัมพันธ์ระหว่างวรรณคดีกับดนตรีและเพลงไทย

ความสัมพันธ์ระหว่าง วรรณคดีกับดนตรีและ เพลงไทย ความหมายคือ ดนตรี คือ เสียงและโครงสร้างที่จัดเรียงอย่างเป็นระเบียบแบบแผน ซึ่งมนุษย์ใช้ ประกอบกิจกรรมศิลปะที่เกี่ยวข้องกับเสียง โดยดนตรีนั้นแสดงออกมาในด้านระ ไดัดบ้แเกส่ียคงว(าซึม่งตร่อวเมนืถ่อึงงทข่วองงทเสำียนงองเนแื้อละเสเีสยียงงค ปวราะมสดาันงค)่จอังยหแวละะแพลระรคุณณลภักาษพณเ์สีขยองง เสียง ดนตรีในความหมายอย่างกว้าง หมายถึง กิจกรรมการแสดงออกทาง วัฒนธรรม ของมนุษย์ที่เกี่ยวกับการขับร้อง รวมถึงการสร้างจังหวะและทำนอง ดนตรีจึงมีความสำคัญ ไม่เพียงแค่ในเชิงการสื่อสาร หรือการใช้เพื่อความ บันเทิงและในพิธีกรรม แต่ยังรวมถึงความสำคัญในด้านศิลปะ และด้าน สุนทรียศาสตร์ อีกด้วย

เพลงไทย หมายถึง เพลงที่มีทำนองเป็นเอกลักษณ์แบบไทย การบรรเลง การขับร้องที่ เป็นแบบไทย และแต่งตามหลักของดนตรีไทย เพลงไทยที่ได้ยินกันอยู่มีทั้ง เพลงร้อง เพลงบรรเลง เป็นเพลงสั้นบ้าง ยาวบ้าง เป็นชุดบ้าง ช้าบ้าง เร็วบ้าง สำเนียงแปลก ๆ บ้าง ชื่อแปลก ๆ บ้าง เพลงไทยต่าง ๆ ที่บรรเลงกัน แบ่งออก ได้เป็น 2 ประเภท คือ 1.เพลงบรรเลง คือ เพลงที่ใช้ดนตรีบรรเลงล้วน ๆ จะเป็นวงดนตรีชนิดใดก็ตาม เพลงประเภท นี้ ได้แก่ เพลงโหมโรง เพลงหน้าพาทย์ เพลงเรื่อง เพลงหางเครื่อง (ท้ายเครื่อง) เพลงลูกบท และเพลงภาษา 2.เพลงขับร้อง คือ เพลงที่มีการขับร้องและมีดนตรีบรรเลงประกอบไปด้วย ในภาษานักดนตรี เรียกเพลงขับร้องว่า \"เพลงรับร้อง\" เพราะใช้ดนตรีรับการขับร้อง หรือ \"การ ร้องส่ง\" ก็เรียกกัน เพราะร้องแล้วส่งให้ดนตรีรับ เพลงประเภทนี้ ได้แก่ เพลง เถา เพลงดับ เพลงเกล็ด และเพลงเบ็ดเตล็ด

ความสัมพันธ์ระหว่างวรรณคดีกับดนตรีและบทเพลง เพลงไทยสากลได้รับอิทธิพลจากวรรณคดีไทยทั้งด้านเนื้อหาและความคิด บางประการใน ๔ ลักษณะด้วยกัน คือ ๑. คัดเนื้อหามาจากวรรณคดีไทยโดยตรง ปหรนึ่ะงเมภาทในสี่้ผทู้ำแนต่องจงเะพคัลดงลเอข้กาไเนปื้อโหดายตไมอ่มนีกใดา ตรเอปนลีห่ยนนึ่งแจปาลกงวใรห้รคณำใคดดๆีเหรื่อรืองใแดก้เไรืข่อเงพียง เล็กน้อยตัวอย่างเช่น เพลง\"ฟังดนตรีเถิดชื่นใจ\" คัดเนื้อหามาจากบทพระราช นิพนธ์ในรัชกาลที่ 6 เรื่อง \"เวนิสวาณิช\" ตอน \"ลอเรนโซ บรรยายให้ เช็สซิกา ฟังเกี่ยวกับเรื่องคนไม่มีดนตรีในหัวใจ\" ๒. คัดเนื้อหามาจากวรรณคดีไทยแล้วแต่งขยายพิ่มเติม เพลงประเภทนี้ผู้แต่งเพลงจะคัดเนื้อหาจากวรรณคดีมาเกริ่นในตอนต้นของ เพลง หรือตอนท้ายเพลง และแต่งขยายเพิ่มเติมเช่น เพลง\"ยอดพธูเมือง\"แปร คัดเนื้อหามาจากโครงบทหนึ่งใน\"นิราศนรินทร์\"มาไว้ตอนต้นเพลง ๓. ดัดแปลงเนื้อหาบางตอนในวรรณคดีไทย เพลงประเภทนี้ ผู้ประพันธ์จะนำเนื้อหาบางส่วนจากวรรณคดีมาตัดตอนหรือ เปลี่ยนแปลงเนื้อหาเสียใหม่ ๔. แต่งเนื้อหาขึ้นใหม่โดยอาศัยเค้าโครงจากวรรณคดีไทย เพลงประเภทนี้ ผู้แต่งเพลงจะแต่งโดยจินตนาการจากเนื้อเรื่องและตัวละครใน วรรณคดีไทย เช่นเพลง อิเหนารำพัน(ชรินทร์) กากีเหมือนดอกไม้ (ชรินทร์)

วิเคราะห์ความสัมพันธ์ระหว่างวรรณคดีกับดนตรี และเพลงไทยที่ได้รับ สิ่งที่ได้รับ คือ สิ่งที่ได้รับมาส่วนใหญ่คิดว่าจะเป็นความบรรเทิงค่ะ เพราะเป็นสิ่งที่ เข้าถึงได้บ่อยที่สุด ทั้งการฟังเพลง การร้องเพลงที่มีเนื้อหาเกี่ยวกับ วรรณคดี ในปัจจุบันก็มีหลายๆคนที่นำดนตรีมาประยุกต์เพื่อให้เข้ากับยุค สมัยมากขึ้นทำให้ฟังง่ายขึ้น แต่เนื้อหายังสนุกและดีเหมือนเดิมค่ะ ><

วิธีการอนุรักษ์ สืบสาน และเผยแพร่ วิธีการอนุรักษ์ สืบสาน และเผยแพร่ ในปัจจุบันถึงจะมีชุมชนและกลุ่มอนุรักษ์เพลงและดนตรีไทยอยู่แล้ว แต่ ประชากรก็จะลดลงไปตามยุคสมัย เราควรมีการเข้าถึงที่ทุกคนทำได้และ ง่ายต่อการเข้าร่วมมากขึ้น เช่น ทางอินเตอร์เน็ต การประยุกต์ให้เข้ากับ คนและสังคมในปัจจุบัน การสร้างกลุ่มในช่องทางโซเชียลมีเดียหรือทาง ต่างๆให้คนที่สนใจและรักในวรรณคดีไทย ดนตรีไทย และเพลงไทยเข้า ร่วมได้ง่ายๆ ก็เป็นอีกวิธีหนึ่งที่ดีมากๆเลยทีเดียว

จัดทำโดย นางสาว ศิริกาญจน์ ครุฑวิสัย ม.๔/๕ เลขที่ ๒๖