game or me

Game or Me ?

*นิยายเรอื่ งนี้มคี าํ หยาบขออภยั ด้วยนะคะ *นิยายเรอ่ื งน้ีไมไ่ ด้มเี จตนาทาํ ให้ศิลปินหรอื บคุ คลเส่ือมเสียแต่ อยา่ งใดเพยี งแตง่ ขน้ึ เพอื่ ความบนั เทงิ เทา่ น้นั *นิยายเรอื่ งนี้เป็ น ช+ช นะคะ *นิยายเรอ่ื งน้ีเหมาะกบั เด็กอายุ 15 ปี ขน้ึ ไป *ขออนุญาตเจ้าของภาพด้วยนะคะ

ตวั ละคร ภมี เด็กปีหนึ่ง เป็ นเด็กตดิ เกมหนกั มาก กอ ไก่ ล้านตวั ฟาน รุน่ พปี่ ี 3 เป็ นคนเขา้ มาเต๊าะภมี

ใครๆก็บอกวา่ ฟานน่ารกั ใครๆก็บอกวา่ ฟานเหมอื นนางฟ้ า ใครไดเ้ ป็ นแฟนโชคดไี มน่ ้อย แตท่ าํ ไมแฟนของฟานเป็ นแบบนี้!!!

„„ภมี ! หยุดทาํ เสียงดงั เดยี๋ วนี้!” ฟานไดโ้ วยวายเมอื่ ภมี แฟนเด็กสดุ หลอ่ ของเค้ากาํ ลงั เลน่ เกมและเปิดเสียงดงั รบกวนเขาทก่ี าํ ลงั น่งั ดูหนงั อยู่ „„โอ๊ยภมี !” แตไ่ อแ้ ฟนของฟานก็ไมไ่ ด้สนใจดว้ ยซาํ้ ภมี ก็ยงั คงเลน่ เกม ตอ่ ไปโดยแทบไมไ่ ดย้ นิ เสียงของฟานเพราะเสียงเกมดงั เกนิ ไป „„ฮึ่ม”ฟานอยากจะเดนิ กระทบื เท้าดว้ ยความโมโหสักรอ้ ยที แตก่ ลวั จะ ได้รบั สายตาดุๆของภมี แฟนเด็กของเค้ามาแทน ฟานได้แตด่ า่ และ สาปแช่งให้ไฟดบั ให้จอคอมดบั เพราะตอนน้ีฟานหวั เสียไมน่ ้อย „„หรอื กจู ะตดั WiFi แมง่ เลยวะ”

เราสองคนเป็ นแฟนกนั เกอื บ 5 เดอื น ซงึ่ ไมร่ ูว้ า่ ฟานคบกบั คนเฉ่ิมๆ แบบภมี ได้ยงั ไง เอาตรงๆมย้ั ทม่ี าคบเพราะหน้าตาแมง่ ลว้ นๆ ฟานเป็ นรนุ่ พปี่ ีสามทคี่ ดิ วา่ ภมี คงจะเป็ นของแรรเ์ ฟรชชป่ี ีนี้เลย เดนิ มาเต๊าะภมี จนสุดทา้ ยได้เป็ นแฟนกนั แบบงงๆ จนวนั นี้ก็ยงั งงอยูว่ า่ ใครขอใครเป็ นแฟน ช่างเถอะ น้นั ไมใ่ ช่ประเด็น

ประเด็นคอื ไอ้แฟนเด็กของฟานน้นั ตง้ั แตเ่ ป็ นแฟน ภมี ไมเ่ คยบอก รกั หรอื ทาํ อะไรหวานๆกบั ฟานเลยสักครง้ั ไอ้แฟนเด็กทยี่ งั คงตดิ เกม เหมอื นกอ่ นทจี่ ะเป็ นแฟนกบั ฟานและแถมยงั ทาํ เสียงดงั น่าราํ คาญ ฟานยงั คงไถทวติ เตอรแ์ ก้ความหงุดหงดิ ของเค้า พยายามไมส่ นใจ เสียงเกมอนั น่าราํ คาญของแฟนเด็กทดี่ งั เข้ามาในประสาทตลอดเวลา กอ่ นทจี่ ะสะดุดกบั ทวติ ทวติ หน่ึงทฟี่ านเอาไปเลน่ มุขกบั ภมี แฟนเด็ก เอาละ่ มนั จะสนใจกไู หม „„ภมี ”

„„…” „„ภมี !!! ” „„…” ภมี หนั มามองฟานแลว้ พรอ้ มเลกิ คว้ิ อยา่ งสงสัยวา่ มอี ะไร „„ไงเกมเมอร”์ „„ออื ” ออื พอ่ งมงึ

มวี ธิ ไี หนบ้างคะ่ ทท่ี าํ ให้แฟนเลกิ สนใจเกมแลว้ มสี นใจเราแทน หวั ข้อของกระทูบ้ อกวา่ แฟนผมตดิ เกมมากๆเลยครบั เลน่ ทง้ั วนั ไม่ เคยหา่ ง เวลาผมเรยี กก็ไมค่ อ่ ยสนใจ ตง้ั แตเ่ ป็ นแฟนกนั ผมไมเ่ คย สกนิ ชพิ หรอื มเี ซ็กกนั เลยครบั ให้มนั มองหน้าผมให้ไดห้ ้านาทกี อ่ น ยงั ไงก็ มาแชรป์ ระสบการณก์ นั ด้วยนะครบั Reply 1 แฟนเค้าก็ตดิ เกมคะ่ ตดิ แบบไมส่ นใจเราเลย เดย๋ี วเรา แนะนําจขกทตอ้ งทาํ ตวั ให้หน้าสนใจคะ่ ทาํ ยงั ไงวะ่ Reply 2 ตอ้ งถามกอ่ นวา่ แฟนจขกท เลน่ เกมในไหนแตถ่ ้าเลน่ ในมอื ถอื ดงึ ออกมาไดเ้ ลยคะ่ แล้วเราสกนิ ชพิ เองเลยคะ่ แตถ่ ้าเลน่ ในคอมเราไปน่งั ตกั แลว้ กอดออ้ นเลยคะ่ แตต่ ้องรอให้เกมจบแลว้ นะคะไมง่ น้ั หวั รอ้ นตาย แน่เลยคะ่ แตย่ งั ไงก็ส้ ูๆนะคะ

วธิ นี ้ีแมง่ น่าสน แตฟ่ านไมก่ ลา้ ไปกวนภมี ตอนเลน่ เกมเลย นอกจากเรยี กเสียงดงั เพราะฟานเคยภมี หงุดหงดิ จนแทบทาํ คอมพวิ เตอรเ์ กอื บพงั ฟานไดแ้ ตน่ ่งั ทนฟังแฟนเด็กของเค้าเลน่ ตอ่ ไป . . เสียงถอนหายใจของภมี ดงั ขน้ึ เป็ นเหมอื นสัญญาณบอกวา่ จบเกมตานี้แล้ว ฟานหนั ไปมองแล้วเดนิ ไปหาภมี ภมี ก็ลกุ ออกจากเก้าอพ้ี อดสี องคนมองตากนั นิ่ง กอ่ นภมี จะถามขน้ึ มา „„มอี ะไรป่าวฟาน? ”

„„นิ! บอกให้เรยี กพ”่ี „„ก็ไมอ่ ยากเรยี กนิ มาก็ดแี ลว้ หยบิ นํ้าให้หน่อยดิ คอแห้ง” ภมี วา่ แล้วก็น่งั ลงหนั ไปสนใจเกมบนจอคอมตอ่ จนฟานกลวั วา่ สายตาของภมี จะล้าเพราะจ้องจอคอมนานๆ คอมงึ จะแห้งมงึ ไมไ่ ดพ้ ูดคะ่ อดี อก น่งั เงยี บตลอดเวลาคอแห้งก็เป็ นหรอมงึ ไมส่ นใจกแู ลว้ ยงั มาให้กูเอานํ้าให้อกี เดย๋ี วมงึ เจอกูคะ่ „„ฟ-ฟาน” ภมี ตกใจไมน่ ้อยเมอ่ื ฟานได้มาน่งั ตกั ของตนแถมยงั หนั หน้ามาซะดว้ ย ภมี ไดพ้ ดู ขนึ้ มาวา่ „„ไมไ่ ด้ไปเอาน้ําหรอ”

„„หนักมย้ั ” ฟานไมต่ อบแถมยงั ถามขน้ึ มาอกี ฟานร้สู ึกเขนิ ๆ กลบั การกระทาํ ของตวั เองในตอนน้ี „„ไม่ กนิ ข้าวเทา่ แมวดมเอาอะไรมาหนกั ” ส้ินสดุ ประโยค ฟานก็ซุกใบหน้าลงทไ่ี หลข่ องภมี พรอ้ มแอบสดู ดมกลนิ่ กาย ของภมี แบบเงยี บๆ ฟานชอบกลนิ่ ของภมี เพราะกลน่ิ นํ้าหอมแถมอยบู่ นตวั ภมี ดว้ ย เวลาอยูใ่ กล้มกั จะเคลม้ิ เกอื บจะหลบั เสมอ „„ฟาน” „„…”

„„เธอครบั ” „„ออื ” „„จะหลบั หรอ” „„ออื ” „„อยา่ ดน้ิ ” ภมี ดเุ บาๆ พร้อมปลายจมกู กดลงบนซอกคอของฟาน „„ภมี อ- ” ฟานแอบตกใจนดิ หน่อยทภ่ี มี ยงั ซุกไซร้อยา่ ง ตอ่ เนื่องและดเู หมอื นตอนนี้ภมี ไมไ่ ด้สนใจจอคอมน้นั ซะแลว้

เพราะทผี่ า่ นมามากสดุ ก็แคจ่ บั มอื มนั จงึ ทาํ ให้ฟานรู้สึกตน่ื เตน้ และใจส่ันมากเหมอื นอยา่ งตอนน้ี „„ออ้ื หนวดมนั ทม่ิ ” „„อยูน่ ิ่งๆ” ภมี รวบรดั เอวบางไว้แน่นกอ่ นจะเมม้ และสดู ดมซอกคอ ของฟาน „„ทาํ ไมวนั นี้มาแปลก” ฟานดนั อกภมี ออก เพราะแทบทนและ สัมผสั ของภมี ไมไ่ หว

„„ก็ยว่ั กอ่ น” น่งั ตกั = ยว่ั นยิ ามไหนของมนั „„ก็อยากให้สนใจ” ฟานเบะเบาๆอยา่ งเรยี กความสนใจจากภมี „„ไว้เลน่ เกมเสร็จคอ่ ยมากวนได้ไหม” ฟานนิง่ ไปเมอ่ื ไดย้ นิ ประโยคออกมาจากปากของภมี „„ภมี มนั จะมากเกนิ ไปแลว้ นะ เธอก็เลน่ มนั ทง้ั วนั ทง้ั แลว้ ” ฟาน พดู ขนึ้ อยา่ งหวั เสีย

„„ฟาน เธอเป็ นอะไร” ภมี ถามขนึ้ อยา่ งสงสัย „„ก็เธอเลน่ แตเ่ กม ไมส่ นใจเราเลย ตง้ั แตท่ เี่ ราคบกนั มาเธอไมเ่ คยทาํ แบบคนรกั เค้าทาํ กนั เลย” ฟานพดู ขน้ึ มาอยา่ งหวั เสีย „„แบบไหน” „„ก็แบบ-” น้ําเสียงคอ่ ยๆหายไปเพราะไมก่ ล้าทจี่ ะพูดออกมา เพราะภมี ไม่ เหมอื นทาํ สกนิ ชพิ เลยสักครง้ั เมอื่ สักครเู่ ป็ นครง้ั แรกทภี่ มี ทาํ

„„แบบไหนละ่ ” „„…” „„ถ้าเธอไมพ่ ูดเราก็ไมร่ ูน้ ะ” ภมี พดู ขนึ้ „„ต้องให้พูดทุกอยา่ งเลยมย้ั ถงึ จะร”ู้ ฟานตอบกลบั อยา่ งหงุดหงดิ „„อ้าว ถ้าไมพ่ ูดภมี จะรไู หม” ภมี ตอบกลบั อยา่ งใจเย็น สิ้นประโยค ฟานลกุ ขนึ้ กอ่ นจะพูดออกมาเสียงดงั

„„ไมร่ กู้ ็ไมต่ ้องร้มู นั หรอก!!! ” „„ฟาน เป็ นอะไร” พดู จบฟานก็เดนิ เขา้ ห้องแล้วล็อคประตเู รยี บร้อย ภมี ถอย หายใจกอ่ นจะลกุ ขน้ึ แตภ่ มี ไมก่ ล้าเรยี กฟานเพราะตอนน้ีฟาน กาํ ลงั หวั เสียอยู่ . ฟานเอาแตซ่ บหน้าลงหมอนรอ้ งไห้อยา่ งเงยี บๆ อยใู่ นห้อง คนเดยี ว ภมี ไมม่ ถี ้าทเี คาะหรอื หยบิ กญุ แจสํารองมาเปิดหรอื ง้อฟานด้วยซา้ํ ลว่ งเวลาผา่ นไปสามถงึ ชว่ั โมง เป็ นเวลา สองทุม่ และใช่ฟานกาํ ลงั หวิ ข้าว

ป่ านนี้กนิ ข้าวยงั นะ แทนทจี่ ะห่วงตวั เองแตฟ่ านกลบั ห่วงอกี คนแทน ฟานลุกขน้ึ น่งั คดิ อะไรเพลนิ ๆกอ่ นจะลกุ ไปเปิดต้เู ส้ือผา้ กอ่ นจะคดิ อะไรๆสนุกทาํ ฟานหยบิ เสื้อผ้ากอ่ นจะไปน้ําทนั ที

อกี แลว้ ฟานลงสตอรแ่ี บบนี้น่ีไมใ่ ช่ครง้ั แรกแตม่ นั หลายครง้ั แลว้ จะเป็ นทกุ ครง้ั เลยเวลาทฟี่ านน้อยใจเขา ภมี กดปิดมอื ถอื แลว้ พรอ้ มวางไวท้ เี่ ดมิ ภมี ถอนหายใจกอ่ นจะ ลุกไปเคาะประตเู บาๆ „„เธอไปกนิ ข้าว” ผดิ คาด ผดิ ฉิบหาย ฟานคดิ วา่ ภมี จะหึงเลยมาเคาะประตู ทไี่ หนได้ชวนไปกนิ ขา้ วข้าว „„ไมไ่ ป ไมห่ วิ ” „„ไมห่ วิ ก็ตอ้ งไปเดยี๋ วปวดท้อง”

„„ไม!่ !! ” „„อยา่ ดอื้ ไดม้ ย้ั ฟาน” „„ไมต่ ้องมายงุ่ ” ฟานตะโกนออกไปกอ่ นทจ่ี ะมุดลงไปใตผ้ า้ หม่ พรอ้ ม มอื ถอื ฟานกดไปทจ่ี าํ นวนคนดจู ะตอ่ สตอรลี่ า่ สดุ ของเค้า „„มงึ แซ่บอกี แล้ว” „„แฟนไมว่ า่ หรอ” „„ฮ็อตกวา่ แดดประเทศไทย”

เสียงท้องฟานดงั ขน้ึ เพราะฟานไมไ่ ดก้ นิ ขา้ วตง้ั แตบ่ า่ ย เสียงเปิดประตูถูกเปิดออกภมี เดนิ เข้ามาแลว้ ปิดประตเู บาๆ กอ่ นจะเดนิ เข้า มามาหาฟานทหี่ ดตวั อยูใ่ ตผ้ า้ ห่ม ฟานหลบั ไปยงั ก็ไมร่ ู้ เมอื่ สักครูภ่ มี เดนิ ไป เอากญุ แจสํารองเพราะดูเหมอื นฟานจะไมเ่ ปิดประตูให้เขางา่ ยๆ „„เธอ เธอครบั ” ภมี เขยา่ ฟานเบาๆ ฟานลมื ตาขน้ึ มาเห็นวา่ ใครปลกุ ก็พลกิ ตวั หนีไปอกี ทาง „„เธอ ไปกนิ ข้าวเร็ว” „„ก็บอกวา่ ไมห่ วิ ไง”

„„โกรธอะไร” „„ไมไ่ ดโ้ กรธ! ” „„เธอ เป็ นอะไรมาคุยกนั หน่อยเร็ว” ภมี พลกิ ตวั ฟานให้หนั มาภมี เห็นตา แดงๆของฟาน เขาเดาวา่ ฟานคงรอ้ งไห้เพราะน้อยใจเขาตง้ั แต่ ทะเลาะกนั ตอนเย็น “ ร้องไห้ทาํ ไม” „„ปลอ่ ยนะ” ฟานพยายามแกะมอื ภมี ออกแตเ่ หมอื นวา่ ภมี จะไมย่ อมปลอ่ ย ภมี จบั ฟานลกุ ขนึ้ น่งั กอ่ นจะเกลยี่ คราบน้ําตาของฟานเบาๆ „„ขอโทษครบั ”

„„…” „„ผดิ ทไ่ี มส่ นใจเธอ” „„…” „„ก็เห็นวา่ คุยกบั เพอื่ นเลน่ ทวติ เลยไมอ่ ยากกวน” เหตผุ ลส้ันๆ หลดุ ออกจากปากภมี เขาคอยมองฟานแฟนอยูบ่ อ่ ยๆและเห็น ฟานทาํ หน้าจรงิ จงั เวลาจบั มอื ถอื เลยไมอ่ ยากกวน บางครง้ั ฟานยงั พดู อะไร ออกมาไมด่ สี ักเทา่ ไหร่ „„แตฟ่ านอยากให้ภมี สนใจฟานน่ี” น้ําเสียงตดั พ้อทเ่ี อย่ ออกมา ภมี คว้าฟานมาซบทอี่ กทาํ ให้ฟานร้องไห้อกี ครง้ั

„„ขอโทษครบั ตอ่ ไปภมี จะไมท่ าํ อกี แลว้ ” „„สัญญา” „„สัญญาครบั ” „„เธอ บอกได้ไหมวา่ ทาํ ไมถงึ ลงรปู น้นั ” „„ก็อยากให้เธอหงึ แตเ่ ธอไมห่ ึง” „„หึงทาํ ไม รา่ งกายเธอมนั ก็สิทธขิ องเธอ” แสนดที หี่ นึ่งก็แฟนของฟานเน่ียแหละ ภมี พูดกอ่ นจะก้มลงไปจุ๊บฟาน ฟานเงยหน้ากอ่ นจะกอดแขนภมี แล้วยนื่ หน้า เข้าไปใกล้ „„เธอ”

„„ครบั ” „„จุ๊บอกี ” „„เธอก็จุ๊บเองด”ิ ภมี หลอกลอ่ ให้ฟานขยบั หน้าขน้ึ เอารมิ ฝี ปากแตะกนั เบาๆ พอ ฟานจะเอาออกภมี กลบั รง้ั ศรษี ะฟานเอาไว้กอ่ นจะกดจบู ฟานแบบไมท่ นั ตง้ั ตวั ภมี จบู โลมจนฟานตวั ส่ัน จนภมี ตอ้ งผละจบู ออกมา ฟานหอบใจพร้อมใจเตน้ และหน้าขนึ้ สี อเิ หย้ี แฟนกจู บู เกง่ มาก „„เธอ ชอบมย้ั ” พดู กอ่ นจะลงมอื ลงมารวบเอวบางไว้กอ่ นจะกระซบิ ถามแนบ ใบหูเบาจนฟานหน้าขน้ึ สีอกี รอบ

„„ชอบมย้ั คะ” „„ชอบ” „„อ๊ะ เธอ เดยี๋ วๆ” ฟานเอย่ ห้ามเมอื่ ภมี ขบเม้มทซ่ี อกคอของฟานและจูบ ไหนจะมอื ทเ่ี ข้ามาในกางเกงของฟานอกี ดว้ ย „„ภมี ขอนะ” „„…” ฟานไมพ่ ูดอะไรภมี จะพลกิ ฟานให้หนั หลงั และยกสะโพกขนึ้ พอภมี จะ ใส่แกน่ กายของเขาเข้าไป

„„ภมี จะใส่มนั แล้วนะ” „„ออื้ อยา่ แรงนะ” ภมี ไมสนใจทรี่ า่ งบางพูดกอ่ นจะใส่แกน่ จนมดิ „„เจ็บ ภ-ี ภมี เจ็บ” „„มนั เจ็บแปบเดยี๋ วเดยี๋ วก็ไมเ่ จ็บแล้ว” „„ออื้ ”

„„อา่ อะอะอะ” „„ภมี บอกแลว้ วา่ มนั ไมเ่ จ็บ” ภมี กระซบิ ขา้ งหูฟานเบาๆ ภมี พลกิ ฟานให้นอนสบายๆกอ่ นจะขยบั สะโพกให้แรงขน้ึ 1ชว่ั โมงผา่ นไปเพลงรกั ได้ดาํ เนนิ ถงึ บทสดุ ทา้ ยภมี ได้ จบู ฟานปิดท้ายทรี่ ฝิ ี ปากของฟานแลว้ จงึ ปลอ่ ยนํ้ารกั เข้าไปในตวั ฟาน „„เจ็บหรอื ป่ าว” „„ไมค่ อ่ ย” „„ถ้าเจ็บภมี ขอโทษนะทร่ี ุนแรง” „„ไมเ่ ป็ นไร”

ฟานยมิ้ ให้กอ่ นจะโดนภมี อ้มุ พาไปห้องนํ้า „„ถ้าเหน่ือยก็อยนู่ ิ่งๆเดย๋ี วทาํ ความสาดให้เอง” ส้ินประโยคภมี ไดช้ าํ ระรา่ งกายให้ฟานและตวั เองจนเสร็จกอ่ นจะอ้มุ ฟานทห่ี ลบั ไปแล้วไปทเี่ ตยี ง „„ฝันดนี ะทรี่ กั ของผม” ภมี จ๊บุ ฟานเบาๆกอ่ นจะลงไปนอนข้างๆฟาน *จบแลว้ *