นิทานกระต่ายกับเต่า

ณ ป่ าใหญ่แห่งหน่ึง มกี ระต่ายตวั หนึ่งมน่ั ใจในความเร็วของ ฝี เท้าตวั เองมาก และมกั พดู โม้โอ้อวดว่าไม่มใี ครเทยี บเทียมได้ \"

จนวันหน่ึง เจ้ากระต่ายได้พบกับเต่าท่ีกําลังเดินต้วมเตีย้ มผ่าน มา เม่ือเห็นดังน้ัน เจ้ากระต่ายก็หัวเราะเยาะและพูดล้อเลยี นว่า \"น่ีเจ้าเต่า มัวแต่เดินอืดอาดอย่างนี้ แล้วเม่ือไรจะถึงบ้านกันล่ะ เน่ีย ต่อให้เจ้าเดนิ นําหน้าไปก่อนคร่ึงวนั ข้ายงั ตามเจ้าทนั เลย

เจ้าเต่าได้ยินดังน้ัน ก็เกิดอาการไม่พอใจ เลยพูดตอบกลับไปว่า \"ถึงข้าจะเดินช้า แต่ข้าก็กลับถึงบ้านทุกวัน ถ้าอย่างง้ันเรามา ลองวง่ิ แข่งกนั ม้ยั ล่ะ แล้วข้าจะเอาชนะเจ้าให้ดู\"

เมื่อถึงวันแข่งขัน เจ้ากระต่ายได้วิ่งออกจากจุดเริ่มต้นไป ด้วยความเร็วเต็มฝี เท้า แซงหน้าเจ้าเต่าไปไกล และเม่ือ หั น ห ลั ง ก ลั บ ไ ป ดู ก็ไ ม่ เ ห็น แ ม้ แ ต่ เ ง า ข อ ง เ จ้ า เ ต่ า เลยคดิ ว่าคงอกี นานกว่าเจ้าเตา่ จะเดนิ มาถงึ

จงึ นึกในใจว่า \"งั้นข้าของีบเอาแรงสักหน่อยดกี ว่า ยังไงก็ ชนะอยูแ่ ล้ว\" แล้วไม่นานเจ้ากระตา่ ยกเ็ ผลอหลับไป

ส่วนเจ้าเต่า กย็ งั คงเดนิ ต้วมเตยี้ ม ๆ อย่างไม่เหน็ดเหนื่อยย่อท้อ เดินมาเรื่อย ๆ จนเกือบจะถึงเส้นชัย ทางด้านกระต่ายที่นอนอยู่ แถวน้ันกส็ ะดุ้งต่ืนขึน้ เห็นรอยเท้าเต่าที่พื้นก็รีบว่ิงตามไป แต่ก็ ไม่ทนั เสียแล้ว เพราะเม่ือเจ้ากระต่ายวงิ่ มาถึงเส้นชัย

เหตุการณ์นี้ทําให้เจ้ากระต่ายรู้สึกเสียใจมากท่ีต้องมาพ่ายแพ้ ให้กบั เจ้าเต่า เพยี งเพราะความประมาทของตวั เองนั่นเอง...

นิทานเร่ืองนีส้ อนใหร้ ู้ว่า : หากเราใชช้ ีวิตอย่างประมาท ก็อาจเป็นหนทางท่ีนาํ มาส่คู วามพ่ายแพไ้ ด้ ดงั เช่นเจา้ กระต่ายตวั นีท้ ่ี ประมาทเลินเลอ่ คิดว่าตวั เองว่ิงไดเ้ รว็ กวา่ จึงชะลา่ ใจ ไมค่ ิดท่ีจะพยายามหรือว่ิงแข่งใหส้ าํ เรจ็ จนสดุ ทา้ ยก็ โดนเจา้ เต่าว่ิงแซงเขา้ เสน้ ชยั ไปในท่ีสดุ เช่นเดียวกนั กบั การเรยี น หากเดก็ ๆ หลงคิดว่าตวั เองเก่งแลว้ จึงไม่ ขยนั ตงั้ ใจอา่ นหนงั สือ เพ่ือนท่ีเขามีความขยนั และมีความพยายามมากกวา่ ก็อาจมีผลการเรียนท่ีดีกว่าเรา ได้