nitan

นทิ านอีสป เร่อื งสงิ โตกับหมปู า

อากาศทีร่ อ นจัดของวันหนึ่งในฤดูรอนทําใหสตั วท้ังหลายรูสกึ กระหายน้าํ ไป ตามๆกนัสงิ โตตวั นกี้ เ็ ชนกนั มนั กาํ ลังเดินออก ไปหานํ้าดม่ืสงิ โตเดนิ ตรงไปยังบอ น้ําเล็กๆ แหง หนึ่งที่อยูไมไ กลนัก

เวลานัน้ มหี มปู าทีก่ ําลงั หิวน้ําตวั หนงึ่ เดนิ ตรงมาทบี่ อ น้าํ แหงน้ําดว ยเชนกนั สิงโต และหมปู าจงึ ประจนั หนา กันทีข่ างบอนํา้ นนั้ ทั้งคูตางตองการท่ีจะเปน ผูทไี่ ดด ม่ื นา้ํ กอน จงึ เกดิ การตอ สกู นั ข้นึ สตั วตัวอื่นๆ ท่ีอยูใกลๆ ตางพากนั ว่ิงหนอี ยา ง อลหมา น

สงิ โตและหมูปา ตางก็ตอสกู ันอยา งไม ลดละจนหมดเรี่ยวแรงดวยกนั ทั้งคู

กอนทีพ่ วกมันจะลงมอื ตอสูก นั อกี ครงั้ …ทง้ั สองกเ็ หลือบไปเหน็ นกแรงกลุมหน่งึ กําลงั เกาะอยบู นกิง่ ไมและพากันจอ งมองมายงั พวกมันอยู

สงิ โตจึงหันมาพูดกับหมูปาวา “ขา วาเราเลิกตอ สูกันเถอะ”“เพราะไมเ ชน น้นั เราทัง้ สองอาจกลายเปน อาหารของเจา แรง พวกนนั้ ได”หมูปา เห็นดว ยจงึ ตอบตกลงในทันทีจากน้นั สงิ โตก็บอกใหหมูปาดื่มนํา้ กอนและเม่อื ทง้ั คดู ื่มน้ําจนพอใจแลว จงึ เดินแยกจากกันไปดว ยดี

นิทานเรือ่ งน้สี อนใหร ูวา“การประนปี ระนอม…ชว ยใหป ลอดภยั จากอันตราย