นิทาน ราชสีกับหนู

นิทานอีสป เรอ่ื ง ราชสีห์กบั หนู

กาลครงั้ หน่ึง ณ ผนื ป่าอนั กวา้ งใหญ่ ขณะ ราชสีห์ผเู้ ป็นราชาแห่งสัตวท์ งั้ หลายกําลังนอน หลบั อย่างเป็นสขุ จู่ ๆ กม็ หี นตู ัวน้อยไตข่ ้นึ มา ปีนป่ายบนหลังจนราชสีห์รูส้ ึกตัวตืน่ กอ่ นใช้ อุง้ เทา้ ใหญต่ ะครุบหนนู ้อยตวั นั้น หวังจะขยา กนิ ดว้ ยความโมโหเพราะถกู ขดั จงั หวะการ พักผอ่ น

แต่ยงั ไมท่ นั จะอา้ ปากกว้างดีกม็ เี สียง ออ้ นวอนเลก็ ๆ จากเจ้าหนดู งั ข้นึ มาว่า \"ได้ โปรดให้อภัยขา้ สักครงั้ เถดิ ทา่ นเจ้าป่า ขา้ ขอ สาบานวา่ ขา้ ไมไ่ ด้ตงั้ ใจลว่ งเกนิ ทา่ นเลย แมแ้ ตน่ ้อย หากคราวน้ีทา่ นมเี มตตา ปล่อยตัวขา้ ไป ขา้ จะไมล่ ืมบญุ คณุ ของทา่ น ขา้ จะตอบแทนทา่ นอยา่ งแน่นอน ขา้ สัญญา\"

ทนั ทที ไี่ ด้ยินราชสีห์เจา้ ป่ากห็ ัวเราะ ลนั่ แล้วตอบกลับไปว่า \"เจ้าเป็นเพียงหนู ตัวเลก็ แคน่ ้ี จะมปี ัญญาทําอะไรตอบแทน ขา้ ทเี่ ป็นถงึ ราชาผยู้ ่งิ ใหญไ่ ด้ แต่เอาเถอะ เห็นแกม่ กุ ตลกของเจา้ ทท่ี ําให้ขา้ หัวเราะ ได้ ครงั้ น้ีขา้ จะปล่อยเจ้าไปกแ็ ล้วกนั

\" แมจ้ ะเตม็ ไปด้วยคาํ ดถู กู แตเ่ จ้าหนนู ้อยก็ ตอบรบั อย่างนอบน้อมและจรงิ ใจ \"ขอบคณุ ทา่ นเจ้าป่าผเู้ มตตา ขา้ จะไมล่ มื บญุ คณุ ครงั้ นี้ เลย\"

หลายวันผา่ นไป ขณะราชสีห์กาํ ลงั ออกล่าหาอาหารกด็ ันพลาดทา่ ไป ติดกบั ดักนายพรานเขา้ ตอ่ ให้ด้นิ แรงแคไ่ หนกด็ ้นิ ไมห่ ลดุ ทําได้แต่ ส่งเสียงรอ้ งออกมาอยา่ งส้ินหวัง โชคทดี่ เี จา้ หนไู ด้ยินเขา้ จงึ รบี ว่ิง ตามเสียงนั้นไปแลว้ รบี ลงมอื ชว่ ยเหลอื ราชสีห์ทนั ที

เจ้าหนใู ชฟ้ ันเลก็ ๆ ของมนั กดั บว่ งกบั ดักที ละเส้นอยา่ งตงั้ ใจจนราชสีห์รูส้ ึกผดิ ทเี่ คย พูดดูถกู อกี ฝา่ ยไวส้ ารพัด

เมอ่ื บว่ งเส้นสดุ ทา้ ยขาดและราชสีห์รอดเป็น อสิ ระอกี ครงั้ จงึ พูดกบั เจ้าหนวู า่ \"ขอบคณุ เจ้า มากทชี่ ว่ ยขา้ เอาไว้ และขา้ ขอโทษด้วยทเี่ คย พูดไมด่ ีกบั เจา้ ในวนั นั้น\" เจ้าหนยู ้มิ รบั คาํ ขอบคณุ นั้นอยา่ งยนิ ดแี ล้วตอบกลบั ไปวา่ \"ขา้ ไมเ่ คยถอื โทษโกรธเลยทา่ นเจ้าป่า และขา้ ดีใจย่งิ กวา่ ทไี่ ดต้ อบแทนทา่ นอย่างทสี่ ัญญา ไว\"้

เมอื่ ตา่ งคนต่างเขา้ ใจ ไมถ่ อื โทษโกรธกนั หลังจากนั้น ราชสีห์กบั เจา้ หนกู ก็ ลายเป็นเพื่อนทด่ี ีต่อกนั ไมเ่ คยดูถกู ว่า รา้ ยกนั คอยชว่ ยเหลือซง่ึ กนั และกนั และใชช้ วี ิตด้วยกนั ใน ป่ากวา้ งรว่ มกบั สัตวอ์ น่ื ๆ อย่างมคี วามสขุ เรอ่ื ยไป...

นิทานเรอ่ื งน้ีสอนให้รู้วา่ : อยา่ ตดั สินคนอน่ื จากรูปลกั ษณ์ภายนอก อย่าคิดว่าคนท่มี ี ฐานะดอ้ ยกว่าจะไม่สามารถทําอะไรท่ีย่งิ ใหญ่ได้ เพราะคนท่มี ีรูปรา่ ง เล็กก็ไม่ไดห้ มายความว่าจะตอ้ งตาตอ้ ยหรอื ออ่ นแอ ในขณะเดียวกนั คนท่มี ีรูปรา่ งใหญ่โตก็ไม่ไดห้ มายความวา่ จะเกง่ กาจหรอื แข็งแกรง่ มากกวา่ คนอ่ืน เหมือนกบั ราชสีห์ในนิทานท่มี ีอํานาจและทรงพลัง เป็นถึงราชาผู้คุ้มครองสัตวป์ ่าแตก่ ส็ ามารถผิดพลาดจนตอ้ งให้หนู ตวั เลก็ ๆ มาช่วย ดงั นั้นเราจึงควรปฏบิ ตั ติ วั ดกี ับคนอนื่ กตญั ญูตอ่ ผ้มู ี พระคุณ ช่วยเหลือเก้อื กลู กนั หากมีปัญหากค็ วรทําความเข้าใจ รูจ้ ัก ขอโทษให้อภยั ตอ่ กนั แล้ววันหน่ึงเราจะได้รบั แตส่ ่ิงดี ๆ ทงั้ ความ รู้สึกดี ๆ และมติ รภาพดี ๆ ตอบแทนกลบั มาอยา่ งแน่นอนค่ะ