นิทาน เเฮนเซลกับกรีนเซล

กาลครงั้ หนึ่งนานมาแล้ว มีพน่ี ้อง ค่หู น่ึงชือ่ วา่ แฮนเซลและเกรเธล พวกเค้าอาศัยอยู่ในบ้านหลังเล็กๆ ในป่ากับพ่อและแม่เลี้ยง ครอบครวั น้ียากจนมาก

คืนหนึ่งแฮนเซลหิวจนนอนไม่หลับแอบได้ยนิ เสยี งพ่อและ แม่เล้ียงคยุ กัน

ทร่ี กั คะ ถ้าเรายังอยูก่ ันแบบน้ีต่อไป ต้องอดตายแน่ๆ เธอ พูดถกู แต่ช้นั ก็ไมร่ ูจ้ ะทํายงั ไง พ่อของแฮนเซลและเกร เธลได้แต่ถอนใจ ด้วยไม่รูจ้ ะทํายงั ไง ให้เล้ียงทกุ คนใน ครอบครวั ได้ โดยไม่ต้องอดอยากเช่นน้ี แล้วแม่เลี้ยงก็เล่า แผนการของเธอให้ฟงั

ชนั้ มแี ผน เราต้องเอาเด็กๆ ไปท้งิ ในป่า “โอ้ว ไม่นะ ไม่ นะ พวกเค้าเป็นลกู ของช้นั เธอพดู แบบน้ันได้ยังไง” “ช้นั ไมอ่ ยากทําแบบน้ีหรอกนะ แต่ถ้าเราอยู่ด้วยกัน ทั้งหมดแบบนี้ ไม่นานต้องพากันอดตายแน่ทําแบบนี้ อย่างน้อยเราก็ยงั เอาชวี ติ รอดได้นะ”

ในทส่ี ดุ พอ่ ของแฮนเซลและเกรเธลก็เห็นด้วยกับแมเ่ ล้ียง แฮน เซลหิวมากซะจนนอนไม่หลับ เธอจึงได้ยนิ ทุกส่งิ ทกุ อยา่ งท่ี พวกเค้าพดู กัน

เชา้ วันต่อมาพอ่ และแมเ่ ลี้ยงก็พาแฮนเซลกับ เกรเธลเขา้ ไปเทย่ี วในปา่ แฮนเซลท่ีรูแ้ ผนการทุก อย่างหมดแล้ว จึงได้เตรยี มก้อนหินมาด้วยเค้าโรยก้อนหินไว้ ตามทาง เพอื่ ให้จําทางกลับบา้ นได้ เมื่อมาถึงใจกลางป่าแล้วแม่เลี้ยงและพอ่ ก็ท้งิ พวกเค้าไวล้ ําพงั โดยหลอกว่า

เด็กๆ รออยูท่ ่นี ี่ก่อนนะจ๊ะ พ่อของพวกเธอกับ ชัน้ จะไปหาฟนื ก่อน แล้วพวกเค้าก็ไมก่ ลับมาอีกเลย Hansel and Gretel รอแล้วรอเล่าพ่อและแมเ่ ลี้ยงก็ไม่กลับ มา ปา่ ก็มืดลงเรอื่ ยๆ จนกระท่ังพระอาทิตยล์ ับฟา้ ในท่สี ุด ทั้งมดื และน่ากลัวจนเกรเธลเรม่ิ รอ้ งไห้

Hansel พ่อแมท่ ้งิ เราแบบน้ี เราจะหาทางกลับบ้านได้ยงั ไง ฮือๆๆ อยา่ รอ้ งไปเลยเกรเธล ดูนั่นสิ พระจันทรก์ ําลังขึ้น อีกไม่ นานพวกเราต้องหาทางกลับบ้านได้แน่ ทันทที ี่พรจั ันทรส์ อ่ งสว่าง สองพน่ี ้องก็เรม่ิ มองเห็นก้อนหิน ท่แี ฮนเซลโรยไว้ตามทาง พวกเค้าเดินตามก้อนหินจนถึง บ้านในทส่ี ุด

เมอ่ื มาถึงบ้านพ่อและแมเ่ ลี้ยงต่างพากันตะลึง ท่ี เห็นทัง้ ค่กู ลับมาได้ เจ้าเด็กพวกนี้หาทางกลับมาได้ยังไงกันนะ พรุง่ น้ีช้ันจะพาไปให้ลึกสุดๆ เลย จะได้ไมต่ ้องหา ทางออกมาได้อีก

วนั รุง่ ขนึ้ แฮนเซลและเกรเธลก็ถกู พาเข้าไปในป่า อีกครง้ั แต่วันน้ีแฮนเซลไม่มเี วลาไปหาก้อนหินเค้า จึงใช้เศษขนมปังแทน พวกเค้าถกู ทง้ิ อีกครง้ั เม่ือปาเรม่ิ มดื เกรเธลก็เรมิ่ กลัว แฮนเซลครง้ั น้ีพวกเราจะกลับบ้านยงั ไงหล่ะ ฮือๆๆ

พวกเค้าเรมิ่ ออกเดินทางเหมอื นเชน่ เคย แต่ครงั้ น้ี กลับไม่พบเศษขนมปังทโี่ รยไวเ้ ลย เพราะเจ้านกจิก กินหมดเสยี แล้ว Hansel and Gretel ถูกทงิ้ ให้หิวโหยและหวาดกลัว ลําพงั ในป่ามดื มิด โดยไมร่ ูเ้ ลยว่าจะออกไปได้ยงั ไง พวกเค้าเดินเขา้ ไปในปา่ ลึกขึน้ เรอื่ ยๆ เรอื่ ยๆ จนยิ่ง ไกลทางกลับบา้ นไปทกุ ที ทันใดนั้นพวกเค้าก็พบกับบา้ นเล็กๆ แสนน่ารกั หลัง หน่ึงเม่อื พวกเค้าเข้าไปดใู กล้ๆ ก็ยง่ิ ประหลาดใจที่ พบวา่ บา้ นทงั้ หลังถกู ทาํ ขึ้นจากขนมน่าอรอ่ ยทัง้ น้ัน

“ดสู ิ หน้าต่างทําจากคุกก้ี สว่ นประตกู ็ทาํ จากช้อกโกแลต อิอิ ว้าว แล้วก็ใช้ลกู กวาดทาํ ผนังแทนที่จะเปน็ อิฐ โอ้ว” ทงั้ สองกําลังหิวจัด พวกเค้าจึงพากันหยิบขนมและ คุกกี้ท่ใี ช้ทําบ้านมากิน ทนั ใดน้ันประตกู ็เปดิ ออก แล้วหญงิ ชราหน้าตาน่ากลัว ก็ปรากฏตัว “ใครกันนะมากินบ้านของช้ัน” “ขอโทษนะครบั แต่พวกเราหิวเหลือเกิน” “โอ้ว เจ้าเด็กน่าสงสาร คงจะหลงปา่ สินะ” หญิงชรามองดทู ัง้ สองอย่างมีแผน ก่อนจะก็เช้อื เชิญ ให้กินขนมตามสบาย แล้วจึงชวนให้เข้าไปนอนพักใน บ้านอย่างใจดี

ตามสบายเลยนะจ๊ะ กินได้ทุกอยา่ งท่เี ธอชอบ แล้วก็ เขา้ มางีบขา้ งในสบายๆ ก่อนนะเด็กๆ Hansel and Gretel กินขนมจนอ่ิมแปล้ แล้วก็เข้าไป ข้างในบา้ น หญงิ ชราใจดีเหลือเกิน นางยังชวนกินขนมอรอ่ ยๆ อีก เยอะแยะ จนแฮนเซลกับเกรเธล อิ่มมากและนอนหลับ ไป

แทจ้ รงิ แล้วหญงิ ชราเปน็ แมม่ ดใจรา้ ย นางจับแฮนเซลขังไว้ในกรง แล้วบงั คับให้เกร เธลทาํ งานบ้านทุกอย่าง ทุกๆ วนั แมม่ ดจะให้แฮนเซลกินอาหารอรอ่ ยๆ มากมาย นางต้องการจะขนุ แฮน เซลให้อ้วนพี เพราะนางมแี ผนจะกินแฮนเซลนั่นเอง ทกุ ๆ เช้านางจะมาดวู า่ เค้าอ้วนพอทจี่ ะกินหรอื ยัง

” ทาํ ไมเจ้าถึงได้ผอมมีแต่กระดกู ..อย่างน้ีเล่า?? เรว็ ！..เอาอาหารมาให้พี่ ของแกกินเขา้ ไปอีก เยอะๆ ” ฮันเซลจําต้องกินอาหารมากข้นึ ไปมากกว่าเก่าหลายเท่า เลยทเี ดียว และในทุก ๆ วัน ก็จะเปน็ อย่างนี้เรอ่ื ยมา.. และไม่ว่านางจะมาตรวจสอบก่ีครง้ั ๆ ฮันเซลก็ยังจะยื่นกระดูกให้ นางจับอยู่อยา่ งเดิม ” ทําไมแกถึงไมย่ อมอ้วนล่ะ?”

” ข้าหิวจนไมส่ ามารถทีจ่ ะทนได้อีกต่อไป..” ในทส่ี ุด นางก็หมดความอดทน ” ฉันจะไม่รอนาน กว่าน้ีอีกแล้ว เกรเทลแกไปจัดการเตรยี มกระทะแล้วต้มนาให้เดือด” เกรเทลต้ังกระทะใบใหญ่ และเรมิ่ ต้มนาตามคําสง่ั ของนาง แต่ด้วยนางแม่มด น้ันเกิดความหิวกระหายจนทนไม่ไหวเสีย แล้ว นางจึงเปล่ียนความคิดวา่ จะกินเกรเทลเสยี ก่อนแก้หิว ” เกรเทลแกไปเปิดฝาเตาอบให้ข้าที สิ คิดวา่ เวลานี้มันคงจะรอ้ นพอแล้ว”นางแมม่ ดส่งั

” ย่ืนศรษี ะของเจ้าเขา้ ไปดู แล้วบอกข้าหน่อย ” เกรเทลจึง ยนื่ ศรษี ะเข้าไป และแม้วา่ มนั จะเรมิ่ รอ้ นขนึ้ มามากแล้ว ” มนั ยังไมร่ อ้ นเลย ” เธอ บอกโกหก ” เจ้ากําลังเล่นตลกกับข้าน่ะสิ ” นางแม่มดว่า ” ไมเ่ ช่ือ ท่านก็ดูเองสิ ” เกรเทลเถียง เมือ่ นางแมม่ ดเปิดฝาเตาอบเกรเทลก็รบี ผลักนางโดยแรง หญิงชราจึงคะมําหัว ทม่ิ เข้าไปในเตาอบ เกรเทลรบี ปิดฝาเตาอบ และใส่กลอนทนั ที

จากน้ันเกรเทลก็ว่ิงไปท่กี รงขัง และปล่อยฮันเซลออกมา สองพ่นี ้องกอดกันแน่น แล้วทง้ั สองก็ สาํ รวจไปทัว่ บา้ น และพบวา่ ตามลิ้นชกั เต็มไปด้วยเหรยี ญทองคํา สองพีน่ ้อง จึงช่วยกันโกยใส่ กระเป๋าจนเต็ม แล้วตัดสนิ ใจวา่ จะค้นหาทางกลับบา้ น ฮันเซลกับ เกรเทลเดินฝา่ ไปในปา่ ตลอดทงั้ วัน กระทั่งเมอ่ื ตะวันลับฟา้ ทง้ั สองก็มองเห็นกระท่อมของ ตน สองพ่ีน้องก็ออกวิ่งตรงไปยงั บ้านน้อย หลังนั้น พอ่ ได้บอกวา่ แมเ่ ล้ียงใจรา้ ยเสยี ชีวิตไปแล้ว ทั้งสามคนพอ่ ลกู ต่าง ก็มคี วามสขุ มากที่ได้พบหน้ากันอีกครงั้ จากนั้น พวกเขาก็คิดทจี่ ะไปเก็บ เหรยี ญทองคํา ซ่งึ มีจํานวนมากเกินพอท่ีจะทาํ ให้พวกเขามีชวี ิตอยู่อย่าง สะดวกสขุ สบายไป ตลอดชีวติ