กากับเหยือกน้ำ

ณ ป่ าแห่งหน่ึง ในฤดูร้อนที่มีอากาศร้อนอบอา้ ว ทาใหแ้ ม่น้า ลาธารแหง้ ขอด ไม่มีน้าแมแ้ ต่หยดเดียว ในขณะเดียวกนั ก็มีกาตวั หน่ึงบินหาน้าดื่มดว้ ยความหิวกระหาย แตห่ าเทา่ ไรก็หาไม่เจอ จนมนั เริ่มเหน่ือยและหมดแรงลงเร่ือย ๆ

\"น้าหายไปไหนหมด ข้ากระหายนา้ เหลือเกนิ แฮ่ก แฮ่ก” เจา้ กากล่าวดว้ ยเสียงเหนื่อยหอบ ทนั ใดน้นั เองสายตาของเจา้ กาก็เหลือบไปเห็นเหยอื กน้าขนาดใหญใ่ บหน่ึงต้งั อยทู่ ่ีหนา้ บา้ นของชาวนา มนั จึงรีบบินไปดูดว้ ยความดีใจ แลว้ คอ่ ย ๆ ใชต้ าขา้ งหน่ึงส่องลงไปดผู า่ นปากเหยอื ก แตท่ วา่ มีน้าเหลือเพยี งกน้ เหยอื กเท่าน้นั ทาใหเ้ จา้ กาไม่สามารถเอาจะงอยปากของมนั ลงไปกินน้าได้

\"เฮ้อ... มีน้าเหลือเพยี งก้นเหยือกแบบนี้ แล้วข้าจะกนิ อย่างไรละเนยี่ \" เจา้ กาถอนหายใจพร้อมบน่ พมึ พา กบั ตวั เองเบา ๆ

ในระหวา่ งท่ีเจา้ กากาลงั คิดหาวิธีที่จะกินน้าในเหยอื กอยนู่ ้นั สายตาของมนั กห็ นั ไปเห็นกอ้ นหินเลก็ ๆ ที่อยตู่ ามพ้นื จึงทาใหเ้ จา้ กาคิดแผนการดี ๆ ข้ึนมาได้

\"ข้าคดิ ออกแล้ว ลองคาบก้อนหนิ เลก็ ๆ พวกนใี้ ส่ลงในเหยือกดกี ว่า เผื่อระดบั น้าจะสูงขึน้ มาจนข้าสามารถกนิ นา้ ที่อย่กู ้นเหยือกได้\" เจา้ กาคิดแผนการในใจ

จากน้นั มนั จึงเริ่มใชป้ ากคาบกอ้ นหินเลก็ ๆ มาใส่ลงไปในเหยอื กน้าอยา่ งใจเยน็ ยง่ิ เจา้ กาใส่หินมากเทา่ ไรน้าในเหยอื กก็คอ่ ย ๆ สูงข้ึนเรื่อย ๆ จนในที่สุดระดบั น้าก็สูงข้ึนมาถึง ปากเหยอื ก ทาใหเ้ จา้ กาสามารถใชจ้ ะงอยปากด่ืมน้าไดอ้ ยา่ งง่ายดาย

นทิ านเร่ืองนีส้ อนให้รู้ว่า : จงแกไ้ ขปัญหาดว้ ยความพยายามและปัญญาอนั ชาญฉลาด แลว้ จะคน้ พบหนทางแห่งความสาเร็จ ดงั สุภาษิตไทยที่วา่ \"ความพยายามอยู่ทไ่ี หน ความสาเร็จอยู่ท่นี ่นั \"