259F23FF-0251-4C37-A83B-FA84FC896AD9

เรื่องปลาบู่ทองเริ่มขึ้นโดยเศรษฐีทารก (อ่านว่า ทา-ระ-กะ) ผู้มี อาชีพจับปลามีภรรยา 2 คน คนแรกชื่อขนิษฐา มีลูกสาวชื่อ เอื้อย ส่วนคนที่สองชื่อ ขนิษฐี มีลูกสาวชื่อ อ้าย และ อี่ วันหนึ่งเศรษฐีทารกพาขนิษฐาไปจับปลาในคลอง ไม่ว่าจะเหวี่ยง แหไปกี่ครั้งก็ได้มาเพียงปลาบู่ทองที่ตั้งท้องตัวเดียวเท่านั้น จนกระทั่งพลบค่ำเศรษฐีก็ตัดสินใจที่จะเอาปลาบู่ทองที่จับได้เพียง ตัวเดียวกลับบ้าน ทว่าขนิษฐาผู้เป็นภรรยาเกิดความสงสารปลาบู่ ขอให้เศรษฐีปล่อยปลาไป เศรษฐีทารกเกิดบันดาลโทสะจึงฟาด นางขนิษฐาจนตายและทิ้งศพลงคลอง เมื่อกลับถึงบ้านเอื้อยก็ถามหาแม่ เศรษฐีจึงตอบไปว่าแม่ของเอื้อย ได้หนีตามผู้ชายไป และจะไม่กลับมาบ้านอีกแล้ว นับตั้งแต่วันนั้น ขนิษฐีผู้เป็นแม่เลี้ยงของเอื้อย และอี่กับอ้ายน้องสาวทั้งสองก็กลั่น แกล้งใช้งานเอื้อยเป็นประจำโดยที่เศรษฐีทารกไม่รับรู้และไม่ สนใจ ขนิษฐา เอื้อย เศรษฐีทารก ขนิษฐี อ้าย อี่

เอื้อยคิดถึงแม่มากจึงมักไปนั่งร้องไห้อยู่ริมท่าน้ำ และ ได้พบกับปลาบู่ทองซึ่งเป็นนางขนิษฐากลับชาติมาเกิด เมื่อเอื้อยรู้ว่าปลาบู่ทองเป็นแม่ก็ได้นำข้าวสวยมาโปรย ให้ปลาบู่ทองกิน และมาปรับทุกข์ให้ปลาบู่ทองฟังทุกวัน นางขนิษฐีและลูกสาวเห็นเอื้อยมีความสุขขึ้น เมื่อถูก กลั่นแกล้งก็อดทนไม่ปริปากบ่นจึงสืบจนพบว่านาง ขนิษฐาได้มาเกิดเป็นปลาบู่ทอง และได้พบกับเอื้อยทุก วัน ดังนั้นเมื่อเอื้อยกำลังทำงานนางขนิษฐีก็จับปลาบู่ ทองมาทำอาหารและขอดเกล็ดทิ้งไว้ในครัว เอื้อยได้พบเกล็ดปลาบู่ทองก็เศร้าใจเป็นอย่างมาก นำ เกล็ดไปฝังดินและอธิษฐานขอให้แม่มาเกิดเป็นต้น มะเขือ เอื้อยมารดน้ำให้ต้นมะเขือทุกวันจนงอกงาม เมื่อ ขนิษฐีทราบเรื่องเข้าก็โค่นต้นมะเขือ และนำลูกมะเขือ ไปจิ้มน้ำพริกกิน เอื้อยเก็บเมล็ดมะเขือที่เหลือไปฝังดินและอธิษฐานให้ แม่ไปเกิดเป็นต้นโพธิ์เงินโพธิ์ทองในป่า และไม่ให้ผู้ใด สามารถโค่น ทำลาย หรือเคลื่อนย้ายต้นโพธิ์เงิน โพธิ์ทอง

วันหนึ่งพระเจ้าพรหมทัตเสด็จประพาสป่าได้พบกับ ต้นโพธิ์เงินโพธิ์ทอง โปรดให้นำเข้าไปปลูกในวัง แต่ ไม่มีผู้ใดสามารถเคลื่อนย้ายต้นโพธิ์เงินโพธิ์ทองได้ พระเจ้าพรหมทัตจึงประกาศว่าผู้ใดที่เคลื่อนย้ายต้น โพธิ์เงินโพธิ์ทองได้จะให้รางวัลอย่างงาม ขนิษฐีและอ้ายกับอี่เข้าร่วมลองถอนต้นโพธิ์เงิน โพธิ์ทองด้วยแต่ไม่สำเร็จ เอื้อยขอลองบ้างและ อธิษฐานจิตบอกแม่ว่าขอย้ายแม่เข้าไปปลูกในวัง เอื้อยจึงถอนต้นโพธิ์เงินโพธิ์ทองได้สำเร็จ พระเจ้าพรหมทัตถูกชะตาเอื้อยจึงชวนเข้าไปอยู่ใน วังและแต่งตั้งให้เอื้อยเป็นพระมเหสี ฝ่ายขนิษฐีและ ลูกสาวอิจฉาเอื้อยจึงส่งจดหมายไปบอกเอื้อยว่า เศรษฐีทารกป่วยหนักขอให้เอื้อยกลับมาเยี่ยมที่บ้าน เมื่อเอื้อยกลับมาบ้าน นางขนิษฐีก็ได้แกล้งนำกระทะ น้ำเดือดไปวางไว้ใต้ไม้กระดานเรือน และทำกระดาน กลไว้ เมื่อเอื้อยเหยียบกระดานกลก็ตกลงในหม้าน้ำ เดือดจนถึงแก่ความตาย ขนิษฐีให้อ้ายปลอมตัวเป็น เอื้อยและเดินทางกลับไปยังวังของพระเจ้าพรหมทัต

เอื้อยได้ไปเกิดใหม่เป็นนกแขกเต้า เมื่อเกิดใหม่แล้วก็ บินกลับเข้าไปในพระราชวัง พระเจ้าพรหมทัตเห็นนก แขกเต้าแสนรู้ ไม่รู้ว่าเป็นเอื้อยกลับชาติมาเกิดก็เลี้ยง ไว้ใกล้ตัว อ้ายเห็นดังนั้นก็ไม่พอใจ สั่งคนครัวให้นำนก แขกเต้าไปถอนขนและต้มกิน แม่ครัวถอนขนนกแขกเต้าและวางทิ้งไว้บนโต๊ะ นกแขก เต้าจึงกระเสือกกระสนหลบหนีเข้าไปอยู่ในรูหนู มีหนู ช่วยดูและจนขนขึ้นเป็นปกติ แล้วเอื้อยก็บินเข้าป่าไปจน เจอกับพระฤๅษี พระฤๅษีตรวจดูด้วยญานพบว่านกแขกเต้าคือเอื้อย กลับชาติมาเกิดจึงเสกให้เป็นคนตามเดิม และวาดรูป เด็กเสกให้มีชีวิตเพื่อให้เป็นลูกของเอื้อย เมื่อเด็กนั้นโต ขึ้นก็ขอเอื้อยเดินทางไปหาบิดา เอื้อยจึงเล่าเรื่อง ทั้งหมดให้บุตรชายฟังร้อยพวงมาลัยเพื่อให้บุตรชายนำ ไปให้พระเจ้าพรหมทัต เมื่อพระเจ้าพรหมทัตได้พบกับบุตรชายของเอื้อยและ พวงมาลัย ก็ขอให้เด็กชายเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟังว่าได้ มาลัยมาอย่างไร เด็กชายก็เล่าตามที่เอื้อยเล่าให้ฟัง เมื่อทราบเรื่องทั้งหมดแล้วพระเจ้าพรหมทัตก็สั่ง ประหารชีวิตอ้าย อี่ และขนิษฐี และไปรับเอื้อยเพื่อให้ กลับมาครองบัลลังก์ร่วมกันอีกครั้ง

ข้อคิดที่ได้จากเรื่อง ปลาบู่ทอง ๑.คิดดี ทำดี ต้องได้ดี ๒.การให้อภัยซึ่งกันและกันทำให้ จิตใจเราเป็นสุข ๓.ควรพอใจในสิ่งที่ตนเองมีอยู่ ๔.มีความกตัญญู ๕.แม้เราจะถูกกลั่นแกล้งอย่างไร ก็ควรจะอดทนไม่ตอบโต้เขาไป ปลาบู่ทอง เป็นนิทานพื้นบ้านทางภาค กลางของไทย ที่เล่าโดยผ่านวิธีมุขปาฐะ, ร้อยแก้ว, ร้อยกรอง มีเนื้อหาเกี่ยวกับเด็ก สาวชาวบ้านผู้มีใจเมตตาได้แต่งงานกับ กษัตริย์

จัดทำโดย นางสาว กัญณัฏฐ์ ศรีเมธาธิวรกุล ม๔/๖ เลขที่๖