ลูกหมู

ลูกหมู 3 ตวั

บทนำ ถึงเวลำท่ลี กู หมสู ำมพี่นอ้ งต้องสร้ำงบำ้ นเปน็ ของตัวเองแลว้ บำ้ นของลูกหมแู ตล่ ะตวั สรำ้ งจำกควำมคิดของตวั เอง เม่อื หมำปำ่ เกเรฝูงหนึง่ หวังจะพังบ้ำนเพอื่ กนิ ลูกหมู ลกู หมทู งั้ สำมจะพน้ อนั ตรำยจำกหมำปำ่ ไดห้ รือไมน่ ะ

\"ถึงเวลำที่เจ้ำต้องสรำ้ งบ้ำนของตัวเองแลว้ นะ\" แม่หมูบอกลูกหมูน้อยทง้ั สำมตัว \"ลกู พร้อมทีจ่ ะดแู ลตัวเองแล้ว\" หมูน้อยทั้งสำมกอดแม่หมู และออกจำกบ้ำนไปเผชิญโลกกวำ้ ง



หมนู อ้ ยตวั แรก สรำ้ งบำ้ นจำกฟำง



หมนู อ้ ยตวั ทส่ี อง สรำ้ งบ้ำนจำกไม้



หมนู อ้ ยตวั ท่สี ำม สรำ้ งบ้ำนจำกอฐิ



หมนู อ้ ยทงั้ สำมตัวใชช้ วี ิตอย่ำงมีควำมสขุ จนกระท่งั วันหน่งึ มีฝูงหมำป่ำหิวโซ ผ่ำนเข้ำมำในเมอื งท่ลี ูกหมูอำศยั อยู่



ฝงู หมำปำ่ ไปทีบ่ ้ำนของหมนู ้อยตัวแรก และพดู ว่ำ \"หมูน้อยเอ๋ย เปิดประตูใหพ้ วกข้ำเขำ้ ไปเดีย๋ วน้ีนะ!\" แตห่ มูน้อยบอกพวกหมำป่ำวำ่ \"โอ้ ไม่ไดห้ รอก คุณหมำปำ่ ! ผมใหค้ ณุ เข้ำมำไม่ได้หรอก นะ!\" หมำปำ่ พูดว่ำ \"ถ้ำงน้ั พวกขำ้ จะเป่ำ และเปำ่ แล้วก็เป่ำจนบำ้ นแกพงั !\" หมำปำ่ สดู ลมเขำ้ เตม็ ปอดแลว้ ก็เป่ำสดุ แรง จนบ้ำนฟำงของหมตู วั แรกพงั ลงมำ แตห่ มูนอ้ ยว่ิงหนีไปที่บ้ำนของพ่ชี ำยและก็ปลอดภัยจำกฝูงหมำป่ำ



ฝงู หมำปำ่ ไปท่ีบ้ำนของหมูน้อยตวั ที่สอง และพดู ว่ำ \"หมนู อ้ ยเอย๋ เปิดประตใู ห้ข้ำ เข้ำไปเด๋ียวน้ีนะ!\" แตห่ มูนอ้ ยบอกหมำปำ่ วำ่ \"โอ้ ไมไ่ ด้หรอก คณุ หมำปำ่ ! เรำให้คุณเขำ้ มำไมไ่ ด้ หรอกนะ!\" หมำปำ่ พดู วำ่ \"ถำ้ ง้นั ข้ำจะเปำ่ และเป่ำ แล้วกเ็ ป่ำจนบำ้ นเธอพัง!\" เจ้ำหมำปำ่ สูด ลมเข้ำเต็มปอดแลว้ กเ็ ป่ำสดุ แรง จนบ้ำนไมข้ องหมตู ัวทสี่ องพงั ลงมำ แตห่ มูตัวแรก และตวั ที่สองได้วิง่ หนีไปทบี่ ำ้ นของพชี่ ำยและกป็ ลอดภัยจำกเจำ้ หมำปำ่



ฝงู หมำป่ำไปทบี่ ำ้ นของหมตู วั ทสี่ ำม และพูดว่ำ \"หมนู อ้ ยเอย๋ เปิดประตใู ห้ข้ำ เข้ำไปเดยี๋ วนี้นะ!\" แต่หมนู ้อยบอกหมำป่ำวำ่ \"โอ้ ไมไ่ ด้หรอก คณุ หมำปำ่ ! เรำใหค้ ุณเขำ้ มำ ไมไ่ ด้หรอกนะ\" หมำป่ำพูดวำ่ \"ถ้ำง้ัน ขำ้ จะเปำ่ และเป่ำ แล้วก็เปำ่ จนบ้ำนเธอพัง!\" เจ้ำหมำสดู ลมเขำ้ เต็มปอดแลว้ ก็เปำ่ สดุ แรง



แต่บ้ำนอิฐกย็ ังยืนหยัดมน่ั คง เจำ้ หมำป่ำลองเปำ่ อกี และลองอีก คร้งั แล้วครั้งเลำ่ แต่กไ็ มส่ ำมำรถ เป่ำให้บำ้ นอิฐพงั ลงได้ เจำ้ หมำป่ำแอบไปเดนิ รอบๆบ้ำน เพ่อื มองหำทำงเขำ้ ไปในบำ้ นของหมนู ้อย มันมองเหน็ ปล่องไฟ และปีนข้นึ ไปบนหลังคำ



หมสู ำมตัวอยใู่ นบ้ำน และไดย้ ินเสยี งหมำป่ำอยู่บนหลงั คำ พวกเขำไดน้ ำ้ หม้อใส่นำ้ ไปตัง้ ไฟ และรอเจำ้ หมำปำ่



เจำ้ หมำปำ่ กระโดดลงมำทำงปล่องไฟ และตกลงไป บนหมอ้ นำ้ เดือด \"โอ๊ย!\" เจ้ำหมำป่ำร้อง และกระโดดออกจำกหมอ้ อย่ำงรวดเรว็ และปนี กลบั ขึน้ ไปทำงปล่องไฟ



หมนู อ้ ยท้งั สำมท้ำให้เจ้ำหมำปำ่ ตกใจกลวั จนมันไม่อยำกกลบั ไปที่ เมืองนนั้ อกี เลย



หมนู อ้ ยทง้ั สำมตวั กอ็ ยดู่ ว้ ยกนั อยำ่ งมคี วำมสขุ

จัดทำโดย ด.ญ. กิตติมำ จันทพิ ยว์ งษ์ ม.3/1 เลขท่ี 3 ด.ญ. ฐิตภิ ัทร ดุษฎีวิมล ม.3/1 เลขที่ 9 ด.ญ. วรพร อัครเอกฒำลิน ม.3/1 เลขท่ี 23