นิทานอีสป เรื่อง สุนัขกับแม่ไก่และหอยนางรม

กาลครั้งหน่งึ นานมาแล้วมสี ุนัขจอมตะกละอยู่ตัวหนึ่งสุนัขตวั นี้มนั ชอบกนิ ไข่เปน็ อย่าง มากมนั ได้แวะเวียนไปที่เล้าไก่หลายครงั้ เวลาทีม่ นั หวิ เพือ่ ท่ีจะไดข้ โมยไข่ของแมไ่ กม่ ากิน ดว้ ย เหตนุ ้ที าใหแ้ มไ่ กใ้ นเล้าไม่พอใจเปน็ อย่างมากเวลาทเ่ี จา้ สนุ ัขจอมตะกละเขา้ ใกลเ้ ลา้ ไกแ่ ละไข่ ของมันและวนั นี้กเ็ ปน็ อีกวันทีเ่ จา้ สุนัขนั้นได้ไปทเี่ ลา้ ไกเ่ พอื่ หาไข่กนิ อกี ตามเคยเจา้ มาทน่ี ่ที าไม เจ้าสุนัขจอมตะกละเจ้าอยา่ ไดเ้ ขา้ ใกลไ้ ขข่ องข้านะไม่เชน่ น้ันข้าจะไลจ่ กิ เจา้ แน่

แม่ไก่พูดด้วยนา้ เสียงทีไ่ ม่พอใจและโมโหเปน็ อยา่ งมากเพราะมันรดู้ ีว่าเจา้ สุนัขตวั นม้ี าทเ่ี ลา้ ไก่ เพราะเหตุใด เจ้าวางใจเถอะขา้ แค่จะมาแคข่ อชมิ ซักฟองสองฟองเพ่อื จะบรรเทาความหิวกเ็ ทา่ นั้นเองเจ้าเอง ก็มไี ข่ตั้งเยอะแบ่งใหข้ ้าซักฟองสองฟองไมไ่ ด้เชยี วรึ เจ้าสนุ ขั ไดต้ อบกลบั แม่ไก่ไปพร้อมกบั กนิ ไข่ของแมไ่ กไ่ ปด้วยแต่ด้วยความตะกละของมันทาให้ มนั กนิ ไขไ่ ปจนหมดซ่ึงทาให้แมไ่ ก่โมโหเป็นอย่างมากและได้ไลเ่ จ้าสุนขั ตัวนน้ั ออกมาจากเล้า ของมันขา้ ขอสาปแช่งเจา้ ขอให้เจา้ ตายเพราะความตระกละกนิ ของเจา้ เจ้าสนุ ขั จิ้งจอก เจา้ สนุ ขั ทอี่ มิ่ ทอ้ งแล้วกไ็ ด้ยอมออกมาจากเล้าไก่โดยทนั ที

วนั หนง่ึ เจ้าสุนัขก็ออกมาเดนิ ลดั เลาะทร่ี ิมชายหาดแหง่ หน่ึง มันจงึ ได้พบเข้ากับหอยนางรมที่ ริมชายหอดเข้าและเพียงช่วั พริบตาเจา้ สนุ ัขจอมตะกละก็ได้กลนื หอยนางรมลงไปในท้องทั้ง เปลือกเสยี แล้วเพราะดว้ ยลกั ษณะของหอยทก่ี ลมสีขาวเหมือนไขม่ ันจึงไดเ้ ข้าใจวา่ สิง่ ทม่ี ันได้ พบนน้ั คือไข่แสนอร่อยทม่ี ันเคยไดก้ นิ ทันใดนนั้ มันก็ได้เริ่มปวดท้องเปน็ อย่างมากและเริม่ พูด ดว้ ยเสยี งครวญครางด้วยความเจบ็ ปวดกบั ตวั เองออกมาว่า “ขา้ ช่างโงเ่ ขลาเหลือเกนิ ท่ีคดิ ไปเองว่าสิง่ ท่ีมีลกั ษณะกลมๆนน้ั ไมใ่ ชไ่ ข่ไปซะหมดเช่นหอย นางรมที่ข้าไดก้ ลนื ลงไปเมอ่ื ก้ี”

เรื่องนส้ี อนให้รู้วา่ “คนท่ที าอะไรโดยที่ไมค่ ดิ ให้รอบคอบนนั้ มกั จะตกอยใู่ นอนั ตรายและมกั มีปญั หา ตามมาเสมอเช่นเดยี วกบั เจา้ หมาจอมตะกละตวั นี้