นิทาน

นานมาแล้ว มีชายชราผู้หนึ่งเป็นช่างไม้ ชื่อว่า เจพเพทโต เขาอยตู่ วั คนเดียวในบา้ นไม้หลงั เก่า โดยไม่มีทั้ง ภรรยาและลูก อย่มู าวนั หนึง่ เจพเพทโตร้สู ึกเหงา และน่ังคิดเลน่ ๆ วา่ ถ้ามีลกู ชายสกั คนกค็ งจะดีไมน่ ้อย ด้วย เหตนุ ้ีเขาจงึ สรา้ งหุ่นกระบอกเดก็ ผู้ชายท่ที าจากไม้ขึ้นมาหนง่ึ ตวั “เจา้ ชา่ งหนา้ ตานา่ รักจริง ๆ ฉันขอตง้ั ชอื่ เธอวา่ พนิ อคคโิ อ ก็แล้วกัน” เจพเพทโตพูดข้นึ มาดว้ ย ความชื่นชม หลงั จากน่งั ทาหนุ่ ไมท้ ัง้ วนั จนเสรจ็ ชายชราก็เขา้ นอนด้วยความอ่อนเพลีย ทนั ใดนัน้ เอง มีแสงจากฟา้ ลอยเขา้ มาในหอ้ งทางานของเขา และไมน่ านกม็ ีหญิงรปู งามที่มาในชุดสนี า้ เงนิ สวยสงา่ ปรากฏตัวข้นึ กลางห้อง เธอคือนางฟ้าสนี ้าเงนิ ผใู้ จดนี ่ันเอง

“เจพเพทโต ดว้ ยความดีของเจา้ ขา้ จะขอมอบของขวญั ท่ดี ที ่สี ดุ เพอ่ื เปน็ ส่ิงตอบแทน” นางฟ้าสนี ้าเงิน กล่าว เมอ่ื พดู จบ นางฟ้าสนี ้าเงินกเ็ ริ่มร่ายเวทมนตรแ์ ลว้ เสกไปทีห่ ุน่ ไมพ้ ินอคคโิ อ จากนนั้ ห่นุ ไม้ก็ค่อย ๆ ลืมตาขนึ้ มา พรอ้ มขยับตวั เพ่อื บดิ ข้เี กยี จ “ข้ามอบชีวติ ใหมใ่ หก้ ับเจา้ แลว้ นะพนิ อคคโิ อ ตอ่ ไปน้เี จา้ จะตอ้ งเปน็ เด็กดี หากวนั หน่งึ เจ้ากล้าหาญ และทาความดี เจา้ จะได้เปน็ เด็กผู้ชายเต็มตัว” นางฟา้ สีน้าเงนิ กลา่ ว พร้อมหายวับไปกับแสงสฟี ้า

เช้าตรวู่ ันต่อมา เจพเพทโตเดนิ เขา้ มาในห้องทางานเหมอื นทุกวนั แต่กลบั ตอ้ งตะลึง เพราะเหน็ ห่นุ ไมพ้ ิ นอคคโิ อของเขามีชีวิต เขาอุ้มพินอคคโิ อกระโดดโลดเต้นไปรอบ ๆ หอ้ งดว้ ยความดีใจ “ตอ่ ไปนเ้ี ธอคอื ลูกชายของฉันนะพินอคคโิ อ เธอต้องเปน็ เดก็ และไปโรงเรียนด้วยนะ สญั ญากับฉนั ได้ไหม” เจพเพทโตกลา่ ว พรอ้ มยม้ิ ด้วยความดใี จ “ครบั ผมสญั ญาวา่ จะเปน็ เด็กดี และจะไปโรงเรียนทุกวัน” พนิ อคคโิ อตอบรับ



วันรุ่งขึ้น ในขณะที่พนิ อคคิโอกาลังเดนิ ไปโรงเรยี น เขาก็ได้พบกบั หมาป่าเจา้ เลห่ ต์ ัวหนึ่งท่กี าลังเชญิ ชวนให้ทุก คนไปดูการแสดงหุ่นกระบอก “เร่เขา้ มา ! เร่เข้ามา ! การแสดงหนุ่ กระบอกที่สดุ อลงั การมาเปดิ แสดงที่น่แี ล้ว ช้าอด ตั๋วหมดไม่ร้ดู ้วย นะ” หมาปา่ ตะโกน พรอ้ มชูตวั๋ ท่อี ยใู่ นมือ พนิ อคคโิ อเกิดความสนใจ จึงเดินเข้าไปขอซ้อื ตัว๋ หน่งึ ใบเพื่อชมการแสดง แต่ทวา่ เขาไม่มเี งินเลยแมแ้ ต่ บาทเดียว จึงต้องเดนิ คอตกออกมา หมาป่าเจา้ เล่หค์ ดิ แผนรา้ ยจะลักพาตวั พินอคคิโอกลบั ไปให้เจา้ นาย จึงรีบ เดนิ ตรงเข้ามาหาพนิ อคคิโอ “เจ้าหนนู อ้ ยหุ่นกระบอก ถ้าอยากดกู ารแสดงก็เอาหนังสือเรียนของเจา้ มาแลกกับต๋วั ของขา้ สจิ ๊ะ” หมาปา่ เจ้าเล่ห์กลา่ ว พรอ้ มยิ้มมมุ ปาก พินอคคโิ อรีบหยิบหนงั สอื สง่ ใหห้ มาป่าเจ้าเลห่ ท์ ันที โดยลืมคาสญั ญาทใี่ หไ้ ว้กบั พ่อไปเลย เม่อื ชมการ แสดงเสรจ็ หมาป่าเจ้าเล่ห์จงึ พาพนิ อคคิโอไปทาความรู้จกั กับเจ้าของคณะหุน่ กระบอก แต่ยงั ไมท่ นั ได้เอย่ คา ทักทาย ชายรปู รา่ งสงู ใหญ่กจ็ ับพินอคคโิ อขงั ไว้ในกรง เด็กชายหุ่นกระบอกตะโกนรอ้ งขอความช่วยเหลือแต่กไ็ ม่ มใี ครสนใจ “ปล่อยผมออกไปนะ ผมอยากกลบั ไปหาพ่อ ฮือ ฮือ” พนิ อคคิโอตะโกนและรอ้ งไหด้ ว้ ยความ หวาดกลัว

จากนั้นเขาก็เผลอหลับไปด้วยความออ่ นเพลยี ทนั ใดน้นั นางฟา้ สีนา้ เงินกป็ รากฏตวั ข้นึ ทาใหพ้ นิ อคคโิ อสะด้งุ

ตื่นจากความฝัน “พินอคคโิ อ ทาไมเจา้ ถึงมาอยู่ทีน่ ”่ี นางฟ้าสีน้าเงินถาม “ผมถกู หมาป่าจบั ตวั มาฮะ” พินอคคิโอกลา่ ว เมือ่ พดู จบ จมูกของพินอคคิโอกง็ อกยาวข้นึ จนทะลกุ รงออกไปขา้ งนอก พรอ้ มหางทงี่ อกคล้ายกบั ลา ทาให้เขาตกใจมาก “รู้ไหมทีจ่ มูกของเธอยาวขน้ึ และมหี างงอกออกมาแบบน้ี เป็นเพราะเธอกาลังพดู โกหกอยนู่ ะจะ๊ ” นางฟา้ สีนา้ เงนิ กล่าว

นางฟา้ สีนา้ เงนิ หายวับไปตอ่ หน้าต่อตาพินอคคโิ อ พร้อมประตูของกรงทถี่ กู เปดิ ออก เขารบี ปนี ออก จากกรงและวงิ่ กลับบ้าน แตเ่ ม่อื เปดิ ประตเู ข้าไปกลบั พบเพยี งความว่างเปลา่ ในขณะเดียวกนั ก็มีนกพิราบตัว หนงึ่ บนิ มาบอกวา่ พอ่ ออกเดินทางตามหาเขาจนถูกวาฬยักษก์ ลืนลงท้อง เมอ่ื ไดย้ ินแบบนัน้ พินอคคโิ อจึงรบี ออก เดนิ ทางไปช่วยพ่อทันที สดุ ท้ายเขาก็เข้าไปช่วยพอ่ ออกมาจากทอ้ งวาฬยกั ษไ์ ดส้ าเร็จ ด้วยความดแี ละความกล้า หาญของพนิ อคคิโอ นางฟ้าสีน้าเงินจงึ เสกให้เขากลายเปน็ คนจรงิ ๆ และทัง้ สองคนกอ็ ยู่ด้วยกันอยา่ งมีความสขุ ตลอดมา