ข อ ง ข วั ญ แ ห่ ง ชี วิ ต 50 สุขภาพกายเขาจะดีขึ้นแล้ว สุขภาพใจเขาก็ดีขึ้นด้วย เพราะ พอได้พบปะผู้คน ได้ผูกสัมพันธ์กับผู้อ่ืน จิตใจก็แช่มชื่น เบกิ บาน เขาพดู เหมอื นกบั ท ี่ สตฟี จอบส ์ พดู เลยวา่ การทเ่ี ขาเปน็ โรคหัวใจเป็นส่ิงดีที่สุดอย่างหนึ่งที่เกิดข้ึนกับเขา เพราะว่า มันท�ำให้ชีวิตเขาเปล่ียนแปลงไปในทางที่ดีขึ้น เห็นไหมว่า ความทุกขส์ ามารถเปลยี่ นแปลงชวี ติ คนเราไปในทางทด่ี ีได้ อีกคนหน่ึงเป็นชายหนุ่มที่มาจากครอบครัวร่�ำรวยม ี ชื่อเสียง จึงมีนิสัยค่อนข้างหยิ่งถือเนื้อถอื ตัว เพือ่ นๆ ไมค่ ่อย อยากคบเพราะเขาเอาแต่ใจตัว แล้ววันหน่ึงเขาเป็นเส้นเลือด ในสมองตบี ร่างกายเปน็ อัมพฤกษ ์ เคลอ่ื นไหวไดแ้ ค่ครง่ึ เดียว เขาเป็นทุกข์มาก เพราะรู้สึกว่าตายไปคร่ึงตัวแล้ว พยายาม รักษาเท่าไหร่ๆ ก็ไม่หาย ทีแรกก็ใจหาย แต่ในที่สุดก็ปลงว่า ชีวิตก็เป็นอย่างนี้เองไม่นานก็ต้องตาย ถึงจะไม่อยากตาย กห็ นไี ม่พ้นเพราะบงั คบั ไมไ่ ด้ แล้วกเ็ ห็นต่อไปว่า เมื่อตายแล้ว ท่ีดินหลายร้อยไร่ บ้านใหญ่โต เงินทองในธนาคาร ก็ไม่มี ความหมายเลย เพราะมนั จะไมเ่ ปน็ ของเราอกี ตอ่ ไป ยง่ิ เสยี ดาย
พระไพศาล วิ ส า โ ล 51 ย่ิงยึดถือไว้ก็ยิ่งเป็นทุกข์ ในท�ำนองเดียวกันร่างกายน้ีจะหาย หรือไม่หาย เราก็บังคับไม่ได้ ย่ิงพยายามบังคับให้เป็นไป ตามใจอยากกย็ ง่ิ เป็นทุกข์ เวลาเราเจอความทุกข์ มนั ก�ำลงั บอกใหเ้ ราเปลย่ี นแปลงตัวเรา เปลย่ี นแปลงวถิ ชี วี ิต เปลีย่ นแปลงนิสยั ใจคอ รวมทงั้ สอนให้เรารจู้ กั ปลอ่ ยวาง เขาคิดเช่นนี้อยู่หลายปี จนในที่สุดก็ได้คิดว่า ในเม่ือ ร่างกายไมม่ ีหวงั วา่ จะหาย กค็ วรทำ� ใจให้เป็นสขุ ดกี ว่า ถามวา่ ใจจะเปน็ สขุ ไดอ้ ยา่ งไร กไ็ ดค้ ำ� ตอบวา่ ตอ้ งปลอ่ ยวาง เวลาหมอ สง่ั ใหเ้ ขาทำ� อะไร เขากท็ ำ� ตามหมอทกุ อยา่ ง โดยไมเ่ ถยี งไมบ่ น่ และไม่คิดมาก ไม่คาดหวังด้วยซ�้ำว่าจะหายหรือไม่ ปล่อย ทกุ อยา่ ง ปรากฏวา่ อาการเขาดขี นึ้ เรอ่ื ยๆ จนกระทง่ั ปาฏหิ ารยิ ์ ก็เกิดขึ้น ร่างกายกลับมาเป็นปกติ ใช้ชีวิตได้เหมือนเดิม
ข อ ง ข วั ญ แ ห่ ง ชี วิ ต 52 ที่ส�ำคัญก็คือนิสัยเขาก็เปลี่ยนไปด้วย กลายเป็นคนท่ีไม่เอาแต่ ใจตวั ไมอ่ วดเบง่ กลายเปน็ คนงา่ ยๆ ปลอ่ ยวางไดท้ กุ เรอื่ งราว จนเพือ่ นๆ แปลกใจ ตัวอย่างเหล่านี้แสดงให้เห็นว่าความทุกข์น้ันสามารถ เปลย่ี นคนเราใหก้ ลายเปน็ คนใหมท่ มี่ คี วามสขุ กวา่ เดมิ จงึ ไมผ่ ดิ ถ้าจะพูดว่า ความทุกข์น้ันเป็นโชคอ�ำพราง หรือเป็นของขวัญ แห่งชีวิตอย่างหน่ึง ดังน้ันเวลาเราเจอความทุกข์ แทนที่เราจะต่ืนตกใจหรือ ก่นด่าชะตากรรม ลองต้ังสติและพยายามมองว่า ความทุกข ์ ทเี่ กดิ ขน้ึ อาจเปน็ สงิ่ ดๆี อยา่ งหนงึ่ ทกี่ ำ� ลงั เกดิ ขน้ึ กบั ชวี ติ ของเรา ก็ได้ มันก�ำลังบอกให้เราเปลี่ยนแปลงตัวเรา เปล่ียนแปลงวิถ ี ชวี ติ เปลย่ี นแปลงนสิ ยั ใจคอ รวมทง้ั สอนใหเ้ รารจู้ กั ปลอ่ ยวาง
พระไพศาล วิ ส า โ ล 53 ทุ ก ข์ ส อ น ธ ร ร ม ทุ กข์สามารถสอนธรรมให้แก่เราได้มากมายทีเดียว นาง ปฏาจารากด็ ี นางกสี าโคตมกี ด็ ี บรรลธุ รรมเปน็ พระโสดา- บันหลังจากสูญเสียคนรัก นางกีสาโคตมีเสียลูก นาง ปฏาจาราเสียท้ังลูก เสียทั้งสามี เสียท้ังพ่อและแม่ เป็นความ ทุกขท์ ใ่ี หญห่ ลวงมาก แต่ความทุกข์เหลา่ นน้ั เองท่ที ำ� ให้ทง้ั สอง ทา่ นเกดิ ดวงตาเหน็ ธรรม เพราะประจกั ษแ์ กใ่ จวา่ สงั ขารไมเ่ ทย่ี ง
ข อ ง ข วั ญ แ ห่ ง ชี วิ ต 54 เตม็ ไปดว้ ยทกุ ข ์ อยา่ งนางกสี าโคตม ี ทแี รกยอมรบั ไมไ่ ดว้ า่ ลกู ตาย ใครพดู อยา่ งไรๆ กไ็ มเ่ ชอื่ ยงั คดิ วา่ ลกู ของตนจะฟน้ื ขน้ึ มา ได ้ จงึ มาหาพระพทุ ธเจา้ เพอ่ื ขอใหช้ ว่ ย พระองคต์ อบวา่ พระองค ์ สามารถชว่ ยนางไดห้ ากนางหาเมด็ ผกั กาดจากบา้ นทไี่ มม่ คี นตาย มาให้พระองค์ นางไดย้ นิ เชน่ นน้ั กด็ ใี จ อมุ้ ศพลกู เขา้ ไปในหมบู่ า้ น ทกุ บา้ น ล้วนมีเม็ดผักกาด แต่พอเธอถามว่าบ้านนี้เคยมีคนตายไหม ทกุ บา้ นกต็ อบวา่ มคี นตายทง้ั นนั้ บางบา้ นเสยี ลกู บางบา้ นเสยี พ่อแม่ บางบ้านเสียสามี ทีละน้อย ทีละน้อย เธอก็ยอมรับ ไดว้ า่ ความตายนน้ั เกดิ ขน้ึ กบั ทกุ ครอบครวั ความสญู เสยี เกดิ ขนึ้ กับทุกคนไม่มียกเว้น ในท่ีสุดนางก็ยอมรับได้ว่าลูกของนาง ตายแลว้ จงึ เอาลกู ไปเผา เสรจ็ แลว้ กม็ าเฝา้ พระพทุ ธเจา้ พระองค์ แสดงธรรมแคไ่ มก่ ป่ี ระโยคนางกบ็ รรลธุ รรมเลย คอื แสดงธรรม วา่ “มฤตยยู อ่ มพาชวี ติ ของผทู้ ย่ี ดึ ตดิ มวั เมาในบตุ รและทรพั ยส์ นิ ไป เช่นเดียวกับกระแสน้�ำหลากที่พัดพาเอาชีวิตของผู้ท่ีนอน หลับใหลไป” นางได้ยินเช่นน้ันก็บรรลุธรรมเป็นพระโสดาบัน ทันที ท้ังๆ ท่ีเมื่อช่ัวโมงหรือสองชั่วโมงท่ีแล้ว นางยังเหมือน กับคนทขี่ าดสตอิ ยู่เลย
พระไพศาล วิ ส า โ ล 55 ความทุกข์สามารถสอนธรรมให้แก่เราได้มากมาย โดย เฉพาะเรอื่ งไตรลกั ษณ ์ อยา่ งทอ่ี าตมาไดพ้ ดู ถงึ พระทถี่ กู เสอื กดั หรือพระติสสะที่ป่วยด้วยโรคร้าย ท่านเหล่านั้นเห็นไตรลักษณ ์ อยา่ งแจม่ แจง้ จากความทกุ ขท์ เี่ กดิ กบั ทา่ นเฉพาะหนา้ จงึ บรรลุ ธรรมเป็นพระอรหันต์ เพราะฉะนั้นเมื่อเราเจอความทุกข์ เรา ไม่ควรปฏิเสธความทุกข์ ไม่ควรต่อต้านผลักไสความทุกข์ แต ่ ควรใชค้ วามทกุ ขท์ มี่ อี ยใู่ หเ้ ปน็ ประโยชนใ์ นการสอนธรรมแกเ่ รา ความทกุ ขท์ ง้ั หลายสามารถสอนธรรมใหแ้ กเ่ ราไดต้ ลอด เวลา เวลาเงนิ หาย รถหาย ถกู โกง เหตกุ ารณเ์ หลา่ นส้ี ามารถ สอนธรรมให้แก่เราว่า ไม่มีอะไรท่ีเป็นของเราอย่างแท้จริงเลย มีผู้หญิงคนหน่ึงบ้านอยู่นครสวรรค์ ถูกน�้ำท่วมหนักเมื่อ ๒ ป ี ก่อน ทรัพย์สินเสียหายไปมากมาย เหตุการณ์คร้ังน้ันท�ำให ้ หลายคนเสยี ใจจนคมุ้ คลง่ั บางคนถงึ กบั ฆา่ ตวั ตาย แตส่ �ำหรบั เธอคนนกี้ ลบั ไดก้ �ำไร เพราะเธอไดเ้ รยี นรจู้ ากเหตกุ ารณค์ รงั้ นนั้ วา่ ไมม่ อี ะไรทเี่ ปน็ ของเราเลย มนั อยกู่ บั เราเพยี งชว่ั คราวเทา่ นน้ั ไม่นานก็ต้องแยกจากกัน อย่างน้ีเรียกว่าเสียทรัพย์แต่ได้ธรรม เมอื่ ชงั่ นำ�้ หนกั ดแู ลว้ ตอ้ งเรยี กวา่ กำ� ไร เพราะทรพั ยน์ น้ั หาใหมไ่ ด้ สว่ นธรรมนนั้ มเี งนิ เทา่ ไหรก่ ซ็ อ้ื ไมไ่ ด ้ อยา่ งนเี้ รยี กวา่ ทกุ ข ์ สอน
ข อ ง ข วั ญ แ ห่ ง ชี วิ ต 56 ธรรมให้แก่เธอ และยังสามารถสอนธรรมให้กับเราทุกคนได้ เพราะฉะนนั้ เราจงึ ควรมองทกุ ขใ์ นมุมใหม่ ความทุกข์สามารถช่วยให้เราพ้นทุกข์ได้ จะเรียกว่า ความทุกข์เป็นประตูสู่ธรรมก็ได้ ด้วยเหตุน้ีพระพุทธเจ้าจึงเอา เร่ืองทุกข์มาเป็นข้อแรกในอริยสัจส่ี เพราะถ้าหากว่าเราผ่าน ตรงนไ้ี มไ่ ด ้ กไ็ มอ่ าจเขา้ ใจอรยิ สจั สามขอ้ ทเ่ี หลอื ได ้ การละสมทุ ยั ท�ำมรรคให้เจริญ จนเข้าถึงนิโรธ ย่อมเป็นไปไม่ได้ ดังน้ันจึง ตอ้ งเขา้ ใจทกุ ขก์ อ่ นเปน็ ประการแรก พระองคจ์ งึ ตรสั วา่ “ทกุ ข์ เป็นสิ่งท่ีต้องรู้” คือต้องเข้าใจทุกข์อย่างแจ่มแจ้ง บางแห่งก็ แปลวา่ “กำ� หนดร”ู้ แตก่ ำ� หนดรทู้ วี่ า่ นคี้ วามหมายอาจจะไมต่ รง กับที่หลายคนเข้าใจกัน ก�ำหนดรู้ในที่น้ีหมายถึง รู้อย่างทั่วถึง ภาษาบาลที า่ นใช้คำ� ว่า “ปรญิ ญา” ทกุ ขไ์ มใ่ ชเ่ ปน็ สงิ่ ทต่ี อ้ งหน ี ไมใ่ ชส่ งิ่ ทตี่ อ้ งหลบเลย่ี ง แต ่ เป็นสิ่งท่ีต้องท�ำความเข้าใจ เมื่อรู้ทุกข์จึงจะเข้าถึงหรือเข้าใจ อริยสัจอีก ๓ ประการที่เหลือได้ ดังน้ันใครท่ีหนีทุกข์ก็จะไม่ม ี ทางพบธรรมได้เลย ส่ิงส�ำคัญก็คือ เม่ือเจอทุกข์แล้วเราอย่า เป็นทุกข์ แต่ควรเห็นทุกข์หรือรู้ทุกข์ อย่าลืมว่า ทุกข์เป็นสิ่ง
พระไพศาล วิ ส า โ ล 57 ที่ต้องรูห้ รือเหน็ ไม่ใชส่ งิ่ ทีต่ อ้ งเปน็ ท่ีเรามีปญั หากบั ความทกุ ข์ เพราะเราเป็นทุกข์ แทนท่ีจะรู้ทุกข์หรือเห็นทุกข์ เม่ือเจอทุกข์ แล้วต้องระวังอย่าเป็นทุกข์ แต่ให้เปล่ียนมาเป็นรู้ทุกข์หรือเห็น ทกุ ขแ์ ทน ถา้ ทำ� เชน่ นน้ั ได ้ ทกุ ขจ์ ะกลายเปน็ สงิ่ มปี ระโยชน ์ แต ่ ถ้าเป็นทุกข์เม่ือไหร่ ทุกข์จะบ่ันทอนจิตใจ จนอาจโงหัวไม่ขึ้น เลย เว้นแต่ว่ามีกัลยาณมิตรมาช้ีแนะ อย่างท่ีพระพุทธเจ้าได้ ทรงชี้แนะแก่นางกีสาโคตมีหรือนางปฏาจารา หรือดังท่ีครูบา อาจารยห์ ลายทา่ นไดช้ แ้ี นะคนทอี่ กหกั หรอื พลดั พรากจากคนรกั ของรกั จนเขา้ ใจธรรมะและปลอ่ ยวางได้ ถา้ เปน็ ทกุ ขแ์ ลว้ ทกุ ขจ์ ะไมม่ ปี ระโยชนเ์ ลยจนกวา่ เราจะ มีสติ ถึงตอนน้ันทุกข์จึงจะมีประโยชน์ ท�ำให้เราเห็นธรรม ข้ึนมา เพราะฉะนั้นเราควรมีท่าทีที่ถูกต้องต่อทุกข์ จะมองว่า ทกุ ขเ์ ปน็ ของขวญั แหง่ ชวี ติ อยา่ งหนงึ่ ดว้ ยกไ็ ด ้ เพราะมนั สามารถ เปดิ ใจเราให้เหน็ ธรรมจนพ้นทกุ ข์ได้
ข อ ง ข วั ญ ค ื อ อริยโลกตุ ตรธรรม ท้ั งหมดน้ีเกิดขึ้นได้เพราะว่ามนุษย์เรามีความสามารถ ในการพน้ ทกุ ข ์ ความสามารถดงั กลา่ วคอื ของขวญั ลำ้� คา่ อนั ประเสรฐิ สดุ ทเี่ รามกี นั ทกุ คน พระพทุ ธเจา้ ตรสั วา่ “อรยิ โลกตุ ตร- ธรรมเป็นทรัพย์ประจ�ำตัวของทุกคน” อริยโลกุตตรธรรม คือ สภาวะท่ีหลุดพ้นจากความทุกข์ เพราะเห็นแจ้งในไตรลักษณ ์ จนกระทงั่ รวู้ า่ ไมม่ อี ะไรทจ่ี ะยดึ ถอื ได ้ และไมม่ อี ะไรนา่ ยดึ ถอื ดว้ ย ความสามารถในการพ้นทุกข์เป็นสิ่งท่ีมีอยู่กับเราทุกคน แม้ว่า
ข อ ง ข วั ญ แ ห่ ง ชี วิ ต 60 เราทกุ คนตอ้ งแก ่ ตอ้ งเจบ็ ตอ้ งพลดั พรากสญู เสยี และตอ้ งตาย แตก่ ไ็ มไ่ ดห้ มายความวา่ เมอื่ มนั เกดิ ขนึ้ แลว้ ใจเราจะตอ้ งเปน็ ทกุ ข ์ เสมอไป เราทกุ คนมคี วามสามารถทจ่ี ะยกจติ ใหเ้ หนอื ความแก่ ความเจบ็ ความตาย และความพลดั พรากสญู เสยี คอื แมต้ อ้ ง แก่ เจ็บ ตาย หรอื พลัดพรากสูญเสยี แตใ่ จไม่เป็นทุกข์ น้ีคือเหตุผลส�ำคัญท่ีท�ำให้ความเป็นมนุษย์เป็นสุคติของ เทวดา เพราะการที่มนุษย์เราต้องเจอทุกข์น้ันเป็นส่ิงดี ท�ำให ้ เราเห็นธรรมได้ ถ้าเป็นเทวดาอยู่ในสวรรค์ก็เจอแต่สุข ย่ิงอยู ่ ในชั้นพรหมแล้วแทบจะไม่เจอทุกข์เลย จึงไม่มีสิ่งจุดประกาย แหง่ ปัญญาใหด้ วงตาเหน็ ธรรมได้
พระไพศาล วิ ส า โ ล 61 มนษุ ยเ์ ราทกุ คนจำ� เปน็ ตอ้ งเจอความทกุ ขเ์ พอ่ื ปลกู ปญั ญา ให้เกิดข้ึน แต่ในขณะที่เรายังไม่มีความทุกข์มารบกวนจิตใจ หรือร่างกายมากมายนัก เราควรเตรียมจิตเตรียมใจอยู่เสมอ เพื่อพร้อมรับมือกับความทุกข์ เช่น ท�ำความดี หมั่นให้ทาน รักษาศีล และเจริญภาวนาเป็นนิจ การสร้างความรู้สึกตัวให้ เกิดข้ึนเป็นส่ิงส�ำคัญมาก จะว่าไปแล้วถ้าไม่มีความรู้สึกตัว ไม่มีสติ ไม่มีปัญญา การเห็นธรรมและการพ้นทุกข์ก็เป็นไป ไมไ่ ดเ้ ลย แตเ่ ปน็ เพราะเรามสี ต ิ มปี ญั ญา มคี วามรสู้ กึ ตวั เรา จึงสามารถรู้ธรรม สามารถเห็นทุกข์หรือรู้ทุกข์ได้โดยไม่เป็น ผทู้ กุ ข ์ ทำ� ใหเ้ ราสามารถพน้ ทกุ ขไ์ ด ้ นแ้ี หละคอื สงิ่ ทเ่ี ราควรจะ หนั กลบั มาเหน็ คณุ คา่ โดยถอื วา่ เปน็ ของขวญั ลำ�้ คา่ ทสี่ ำ� คญั ทสี่ ดุ อย่างหน่งึ ทมี่ อี ยูก่ ับตวั เราแลว้ ทุกคน
ป ร ะ วั ต ิ พระไพศาล วิสาโล พระไพศาล วสิ าโล นามเดมิ ไพศาล วงศ์วรวสิ ิทธ ิ์ เปน็ ชาว กรุงเทพฯ เกิดเมื่อพุทธศักราช ๒๕๐๐ ส�ำเร็จการศึกษาช้ันมัธยม ศึกษาปีที่ ๕ จากโรงเรียนอัสสัมชัญ และส�ำเร็จการศึกษาช้ันอุดม ศึกษา จากคณะศลิ ปศาสตร ์ มหาวทิ ยาลยั ธรรมศาสตร์ สมัยเป็นนักเรียน เร่ิมสนใจปัญหาสังคม จึงเข้าร่วมกิจกรรม คา่ ยอาสาพฒั นาชนบทและกจิ กรรมอาสาสมคั รตา่ งๆ เมอื่ อาย ุ ๑๕ ป ี ท่านได้อ่านงานเขียนของท่านอาจารย์พุทธทาสภิกขุ จึงได้ปลูกฝัง ความเป็นพุทธแต่นั้นมา ท้ังยังสนใจงานหนังสือ โดยเร่ิมจากการ เขียนบทความตั้งแต่สมัยเรียนช้ันมัธยม ท้ังในระหว่างที่ศึกษาอยู่ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ เคยเป็นสาราณียกรวารสารปาจารยสาร อย่ถู ึง ๑ ปเี ตม็ มีความสนใจด้านการเมือง ได้เข้าร่วมประท้วงในเหตุการณ ์ ๑๔ ตลุ าฯ ๒๕๑๖ ตอ่ มาชว่ ง ๖ ตลุ าฯ ๒๕๑๙ เคยไปรว่ มอดอาหาร ประท้วงในแนวทางอหิงสา จนกระทั่งถูกล้อมปราบภายในมหา- วทิ ยาลยั ธรรมศาสตร ์ และถกู คมุ ขงั เปน็ เวลา ๓ วนั เมอื่ ออกจากคกุ แล้วได้มาท�ำงานเป็นเจ้าหน้าท่ีกลุ่มประสานงานศาสนาเพื่อสังคม
พระไพศาล วิ ส า โ ล 63 ตั้งแต่ปีพุทธศักราช ๒๕๑๙ ถึงพุทธศักราช ๒๕๒๖ เน้นงานด้าน สิทธิมนุษยชน ช่วยเหลือผู้ถูกคุมขังด้วยสาเหตุทางการเมือง ซึ่ง สามารถดำ� เนนิ การประสบผลสำ� เรจ็ เมอ่ื รฐั บาลออกกฎหมายนริ โทษ กรรมผตู้ อ้ งหา กรณ ี ๖ ตลุ าคม ๒๕๑๙ ประมาณ ๓,๐๐๐ กวา่ คน พระไพศาล วิสาโล อุปสมบทเมื่อพุทธศักราช ๒๕๒๖ ณ วัดทองนพคุณ กรุงเทพมหานคร เรียนกรรมฐานจากหลวงพ่อเทียน จติ ตสฺ โุ ภ วดั สนามใน กอ่ นไปจำ� พรรษาแรก ณ วดั ปา่ สคุ ะโต อำ� เภอ แกง้ ครอ้ จงั หวดั ชยั ภมู ิ โดยศกึ ษาธรรมกบั หลวงพอ่ คำ� เขยี น สวุ ณโฺ ณ แตแ่ รกทา่ นตง้ั ใจจะบวชเพยี ง ๓ เดอื น แตเ่ มอื่ การปฏบิ ตั ธิ รรมเกดิ ความกา้ วหนา้ จงึ บวชตอ่ เรอ่ื ยมา จนครบรอบ ๓๑ พรรษาในตน้ ปี พุทธศักราช ๒๕๕๗ น้ี ปัจจุบันท่านเป็นเจ้าอาวาสวัดป่าสุคะโต แต่ส่วนใหญ่จะจ�ำ พรรษาอยทู่ ว่ี ดั ปา่ มหาวนั (ภหู ลง) เพอื่ รกั ษาธรรมชาตแิ ละอนรุ กั ษป์ า่ นอกจากการจดั อบรมปฏบิ ตั ธิ รรม พฒั นาจรยิ ธรรมและอบรมโครงการ เผชญิ ความตายอยา่ งสงบตอ่ เนอื่ งตลอดมาแลว้ ทา่ นยงั เปน็ ประธาน เครือข่ายพุทธิกา กรรมการมูลนิธิโกมลคีมทอง กรรมการสถาบัน สันติศึกษา กรรมการมูลนิธิสันติวิถี และกรรมการสภาสถาบัน อาศรมศลิ ป ์ เปน็ กำ� ลงั สำ� คญั ในเครอื ขา่ ยสนั ตวิ ธิ ี ลา่ สดุ ยงั เปน็ หนงึ่ ใน คณะกรรมการปฏิรูป พระไพศาล วสิ าโล ได้ช่อื วา่ เป็นพระสงฆน์ ักกิจกรรม นกั คิด นกั เขยี น และนกั รณรงคห์ วั กา้ วหนา้ ทนี่ ำ� ธรรมะมาสรา้ งสนั ต ิ เชอื่ มโยง
ข อ ง ข วั ญ แ ห่ ง ชี วิ ต 64 ความร้ทู างดา้ นพุทธธรรมมาอธิบายปรากฏการณข์ องชวี ติ และสงั คม ในบริบทของสังคมสมัยใหม่อย่างเข้าใจง่าย ชัดเจนเป็นรูปธรรม มี ทักษะในการอธิบายหลักธรรมท่ียากและลึกซ้ึงให้เห็นเป็นเร่ืองง่าย นอกจากเผยแผธ่ รรมผา่ นการเทศนาแลว้ ทา่ นยงั มงี านเขยี นตอ่ เนอ่ื ง สมำ�่ เสมอ ทงั้ หนงั สอื งานแปลและบทความ ปจั จบุ นั มผี ลงานหนงั สอื ของท่านมากกว่าร้อยเล่ม นอกจากน้ียังเป็นบรรณาธิการหนังสือ หลายฉบับ ปีพุทธศักราช ๒๕๔๘ ท่านได้รับรางวัลชูเกียรติ อุทกะพันธ ์ ในสาขาศาสนาและปรัชญา จากผลงานหนังสือ พุทธศาสนาไทย ในอนาคต : แนวโนม้ และทางออกจากวกิ ฤต อกี เกยี รตปิ ระวตั สิ �ำคญั คอื ทา่ นเปน็ พระสงฆอ์ งคแ์ รกทไ่ี ดร้ บั รางวลั ศรบี รู พา ประจำ� ปพี ทุ ธ- ศักราช ๒๕๕๓ โดยมติเอกฉันท์ และล่าสุดในเดือนกุมภาพันธ์ ๒๕๕๔ ท่านได้รับรางวัลนักเขียนอมตะประจ�ำปี ๒๕๕๓ โดยมต ิ เอกฉันท์จากมูลนิธิอมตะ ซ่ึงท่านได้มอบเงินรางวัลทั้งหมดจ�ำนวน ๑ ลา้ นบาท ให้แก่มลู นิธโิ กมลคีมทอง แม้จะมีผลงานช่วยเหลือสังคม อนุรักษ์ธรรมชาติสิ่งแวดล้อม และสง่ เสรมิ การปฏบิ ตั ภิ าวนาหลากหลายรปู แบบจนแทบไมม่ เี วลาพกั แตท่ ง้ั หมดทงั้ ปวงทก่ี ลา่ วมาแลว้ พระไพศาล วสิ าโล ยงั คงยนื ยนั วา่ “ชวี ติ อาตมา เปน็ แคพ่ ระอยา่ งเดยี ว กเ็ ปน็ เกยี รต ิ และประเสรฐิ สดุ ในชีวติ แลว้ ไมม่ อี ะไรสงู สดุ กวา่ การเปน็ พระ ทเ่ี หลอื เป็นสว่ นเกิน”
Search
