seensmatipanya

ปสญั ศมีลญาธาิ ทกุ ขอ์ ยา่ งคน  จะเอาอย่างไหน  มีความสุขเกินๆ  แล้วก็นอนกล้ิง ไปกล้ิงมา  ในที่สุดก็ถูกเชือด  เพราะมีความสุขอย่างหมู  กับมี ความทุกข์อย่างคน  จะเอาอยา่ งไหน ถ้าเป็นคนอย่างเราๆ  ก็บอกว่าสุขอย่างหมูไม่เอา  เอา ความทุกข์อย่างคนดีกว่า  ทุกข์บ้าง  แต่ก็ยังมีอะไรที่ดีกว่าหมู ต้ังหลายอย่าง  แม้เราจะต้องท�ำมาหากิน  แม้เราจะต้องด้ินรน บ้าง  ผจญปัญหาต่างๆ  บ้างก็ไม่เป็นไร  ปัญหาอุปสรรคทำ� ให้เรา ฉลาดขนึ้   ทำ� ใหค้ นมปี ญั ญาขน้ึ   อปุ สรรคตา่ งๆ  ทำ� ใหค้ นฉลาดขน้ึ ความทุกข์ท�ำให้คนคิด  ความคิดท�ำให้คนฉลาด  ความฉลาด  ทำ� ให้คนทำ� ถูก  การกระท�ำถกู ท�ำใหค้ นมคี วามสุข 150 พอมาถงึ ความสขุ ทต่ี อ้ งระวงั   ถา้ มคี วามสขุ แลว้   ใชค้ วามสขุ น้ันเป็นฐานให้ท�ำความดีต่อไป  จะท�ำให้มีปัญญาต่อไป  ท�ำให้ มคี วามสุขต่อไป  ทำ� ให้ได้สิง่ ท่ดี ีๆ  ตอ่ ไป  แต่ถ้าพอไดร้ ับความสุข แลว้ ประมาท  เพราะคนสว่ นมาก  พอไดร้ บั ความสขุ แลว้ ประมาท พอประมาทแล้วก็เวียนไปหาความทุกข์อีก  ความประมาททำ� ให้ คนท�ำความผิด  การท�ำความผิดท�ำให้มีทุกข์  ความทุกข์ท�ำให้ คนคิดต่อไปจะเวียนใหม่อีก  คือความคิดท�ำให้คนฉลาด  ความ ฉลาดทำ� ใหค้ นท�ำถูก  ทำ� ถูกท�ำใหค้ นมีความสขุ   พอถึงตรง  ความสุข  ต้องระวัง  ได้ความสุขแล้ว  ไม่เมา ในความสขุ   ตามวสิ ยั ของคนมปี ญั ญา  เวลาประสบทกุ ขก์ อ็ ยอู่ ยา่ ง สงบได้  เอาความทุกข์มาเรียนเป็นบทเรียนเสีย  เวลามีความสุข ก็เอาความสุขนั้น  เป็นฐานรองรับที่จะบ�ำเพ็ญคุณงามความดี ต่อไป  อย่างนีเ้ รยี กวา่   เปน็ วิสยั ของคนมปี ญั ญา

อ. วศิน อินทสระ เร่ืองของปัญญาเป็นสิ่งที่มีความส�ำคัญอย่างยิ่งในชีวิตของ 151 คนและในระบบคุณธรรม  เพราะพระพุทธเจ้าตรัสว่า  ปัญญา เป็นคุณธรรมที่สูงสุด  ถ้าปราศจากปัญญาหรือความรู้หรือวิชชา เสียแล้ว  คนท้ังหลายก็จะเที่ยวไปเหมือนควายตาบอดที่เท่ียวไป ในป่า  จะถูกเรียวหนามเกี่ยวเอา  ขูดเอา  ตกหล่ม  ตกเหวไม่รู้ แต่ถ้ามีปัญญาก็จะเหมือนคนตาดี  ถ้าเปรียบเหมือนควายตาดี เพราะตะก้ีเปรียบเหมือนควายตาบอด  ถ้าเป็นควายตาดี  ก็พอ รู้ว่าอะไรเป็นเรียวหนาม  อะไรเป็นหล่มเป็นบ่อ  พอหลีกเล่ียง อะไรได้บา้ ง เพราะฉะนนั้   ถา้ ไมม่ ปี ญั ญาเปน็ เครอื่ งรกั ษาตน  ไมม่ ปี ญั ญา แทงทะลุเบ้ืองหลังของปรากฏการณ์แบบนิพเพธิกปัญญาแล้ว เราก็จะอยู่ในโลกด้วยความโง่งม  ด้วยโมหะ  ท�ำให้ท�ำความผิด มากข้ึน  ทำ� ให้ท�ำความช่วั มากขึ้น ผมขอจบปญั ญากถาในคืนน้ี  ด้วยขอ้ ความทวี่ ่า กมฺม ํ วชิ ชฺ า  จ  ธมฺโม  จ  สีล ํ ชวี ิตมุตฺตมํ เอเตน  มจจฺ า  สชุ ฺฌนฺต ิ น  โคตเฺ ตน  ธเนน  วา ชีวิตท่ีดีท่ีสุดของบุคคลน้ัน  จะต้องประกอบด้วยการงาน ความร ู้ หรอื   ปญั ญา  ศลี ธรรม  สง่ิ นแ้ี หละทำ� ใหเ้ ปน็ ชวี ติ ทด่ี ที สี่ ดุ หรอื ชวี ติ เปน็ สงิ่ สงู สดุ   สตั วท์ ง้ั หลาย  (บคุ คลทง้ั หลาย)  จะบรสิ ทุ ธ์ิ ไดก้ ด็ ว้ ยธรรมเหลา่ น ้ี ไมใ่ ชด่ ว้ ยโคตร  หรอื ดว้ ยทรพั ย ์ เพราะฉะนน้ั ขอให้พุทธศาสนิกชน  หรือผู้ที่ต้องการบริสุทธ์ิอยู่ในโลก เป็นผู้ประกอบไปด้วยการงาน  วิชชาความรู้  หรือปัญญา  และ ศีลธรรม  ก็จะได้ประสบชีวิตท่ีสูงสุดตามต้องการ  ไม่ใช่เพราะ ทรพั ยห์ รอื เพราะโคตร

เมตตากรุณา  แม้ตัวเดียวน้ี  มีเมตตาต่อผู้อื่น  มีเมตตา  ตอ่ ตวั เอง กลวั ความทกุ ขแ์ กผ่ อู้ น่ื  ไมต่ อ้ งการใหค้ วามทกุ ข์  เกิดแก่ผู้อ่ืน  อย่างนี้  ศีลก่ีข้อก็รักษาได้  นอกจากนี้  ก็มีสติ สมั ปชญั ญะ สจั จะ ความอดทนตอ่ อารมณท์ มี่ ายวั่ ยวนตา่ งๆ อนั นกี้ เ็ ป็นธรรมท้ังนนั้

มนุษย์เราต้องการพ้นทุกข์กันทุกคน  แต่เมื่อไม่รู้ทาง  เขาจะ พ้นทุกข์ไปได้อย่างไร  เมื่อทางอันถูกต้อง  และด�ำเนินตามทางน้ัน ทุกข์จึงจะลดลง  ทุกข์ลดลงมากเท่าใด  สุขก็เพ่ิมมากข้ึนตาม สัดส่วน  โดยนัยน้ี  เราไม่ต้องแสวงหาสุขก็ได้  เพียงแต่ท�ำอย่างไร ให้ทุกข์ลดลงก็พอแล้ว  ชีวิตจะด�ำเนินสู่ความสะอาด  สงบ  และ สว่าง  ได้เห็นความงามแห่งชีวิตซึ่งมีศีล  สมาธิ  และปัญญา เป็นเครื่องประดับอันล้�ำเลิศ  เราจะรู้สึกว่า  ชีวิตมีค่าขึ้น  เม่ือมี ธรรมเพ่ิมขึ้น  คุณค่าทางวัตถุ  เป็นสิ่งที่เจือด้วยอันตราย  แต่คุณค่า ทางธรรมเปน็ คณุ ค่าท่ีบริสุทธแ์ิ ละปลอดภยั Fwawcewb.okaonkla: ykaannalatayamn.actoamm