พระอภัยมณี

หนังสอื อิเลก็ ทรอนิกส์ เรื่อง พระอภยั มณี ตอน พระอภยั มณีหนีนางผเี สื้อ

เร่ืองยอ่ พระอภัยมณีตอนพระอภัยมณหี นีนางผเี สอ้ื สมทุ ร กล่าวถึงพระอภัยมณีอยู่กับนางผีเส้ือจนมีบุตรชาย หน้าตา เหมือนพระบิดาแต่ดวงตาดังสุรีย์ฉาย มีกาลังดังพระยาคชาพลาย มเี ข้ียวคล้ายชนนีมศี กั ดา พระบดิ ามีความรกั ใคร่เล้ียงดมู าจนอายุได้ แปดปี จึงให้ชื่อว่าสินสมุทร สอนวิชาเป่าปี่และเพลงอาวุธให้จน ชานาญ วนั หน่งึ นางผเี ส้ือน้าออกจากถ้าไปหาภักษาหาร ฝ่ายสินสมุทร ซ่ึงรกั พ่อมากกว่าแม่เห็นพระอภัยหลับสนิทก็หนีไปว่ิงเล่นในคหู าเห็น แผ่นผาพิงผนิดปิดหนทางจึงเข้าลองผลักด้วยกาลังก็พังออกเห็น หาดทรายงามทะเลกว้างและป่าทไ่ี ม่เคยเหน็ มาก่อน กอ็ อกวิ่งเล่นและ ว่ายน้าด้วยความสนุกสนานไปพบเงอื กเข้าก็แปลกใจ เห็นเป็นครึ่งคน คร่ึงปลา จับไปให้พระบิดาดูพระอภัยทราบว่าสินสมุทรออกไปนอก ถ้า ก็ตกใจบอกว่าถ้าแม่ของสินสมุทรก็จะโกรธดว้ ยเกรงว่าจะพาพระ บดิ าหนี จะพากนั ตายหมด สินสมทุ รไดฟ้ ังจงึ ถามความหลังจากพระบิดา พระอภัยก็เล่าให้ ฟังจนหมดส้ินสินสมุทรรู้เร่อื งแล้วก็เสยี ใจท่มี แี มเ่ ปน็ ยักษ์รา้ ย

ฝา่ ยเงือกนา้ ฟังภาษามนุษยร์ ู้เร่อื งกข็ ออาสาพระอภัยที่ ได้ช่วยชีวิตไวว้ ่าจะใช้ตนทาอะไรกจ็ ะรับใช้ทกุ อยา่ ง พระอภัยเห็น ว่าเงือกพูดได้และไดฟ้ ังเร่ืองแล้วก็เกิดความสงสาร แล้วบอกว่า ตนต้องการหนีนางผีเสื้อแต่ไม่รู้ว่าจะไปแห่งหนใดขอให้เงือกผู้ เจนทางกลางทะเลช่วยแนะนาดว้ ย เงอื กน้าจึงบอกว่า ด้วยกาลังของตนจะพาหนีก็ต้องใช้เวลาถึงเจ็ดราตรี แต่นาง ผีเส้อื น้ามกี าลังถ้าติดตามไปเพียงสามวันก็จะตามทันถ้าจะแก้ไข ให้นางผเี ส้อื น้าไปอยูป่ า่ ลว่ งหนา้ ก็จะคอ่ ยยังช่ัวบ้าง พระอภัยได้ฟังความแล้วก็ค่อยคลายทุกข์แล้วให้เงือก กบั สนิ สมุทรชว่ ยกันไปปิดปากถ้าไวอ้ ย่างเดิมอยา่ ใหเ้ ปน็ ที่สงสัย ของนางผีเส้ือน้าได้ เมื่อนางผีเสื้อกลับมายังถ้าก็แปลงตนเป็นมนุษย์เอา ผลไม้มาให้พระอภัยเมื่อค่าลงก็พากันหลับไป ฝ่ายนางผีเสื้อ เมื่อจะพรากจากลูกผัว ได้นิมิตฝันว่าเทวดาท่ีอยู่เกาะนั้นมา ทาลายถ้า แล้วเอาพะเนินทุบตนจนแทบถึงชีวิตจากน้ันได้ควัก เอาดวงตาไปด้วย เมื่อนางตื่นข้ึนจึงเล่าความฝันให้ พระอภัย ฟังแลว้ ขอใหท้ านายฝันใหด้ ว้ ย

พระอภัยได้ฟังแล้วก็เห็นว่าตนจะหนีนางผีเสื้อไปได้ แต่ นางผีเส้ือจะเป็นอันตราย จึงแกล้งทานายฝันว่าเป็นฝันร้ายนัก ต้องตาราว่าเทวดานั้นคือ มัจจุราชหมายเอาชีวิตแล้วแกล้งทา โศกเศร้าแนะนาให้นางผีเส้ือสะเดาะเคราะห์นางผีเส้ือก็ขอคาแนะนา ว่าจะให้นางสะเดาะเคราะห์ด้วยวิธีการอย่างใดพระอภัยจึงบอกให้ นางไปอยู่ผู้เดียวท่ีตีนเขาแล้วอดข้าวอดปลาให้ครบสามวันนาง ผีเส้ือก็เชื่อแล้วออกไปอยู่ท่ีเขาใหญ่ สินสมุทรสงสารแม่พระบิดา จงึ ห้ามไม่ให้สินสมทุ รตามแม่ไป เมื่อนางผีเส้ือไปแล้วพระอภัยก็ให้สินสมุทรผลักแผ่นศิลา ปิดปากถ้าออกไปแล้วพากันไปที่หาดทรายฝ่ายเงือกน้าก็พาลูกเมีย ไปรอแล้วก็พาพระอภัยขึ้นบ่าพาไป ส่วนสินสมุทรก็ข่ีเมียเงือก บรรดาสัตว์น้าท้ังหลายไม่กล้ากล้ากรายด้วยกล่ินอายของสิน สมุทรคล้ายผีเสอ้ื ผูเ้ ป็นมารดาสว่ นลูกสาวเงอื กก็ว่ายน้าตามไปโดย ไมย่ อมหยุดพักดว้ ยเกรงนางผีเส้อื จะตามมา

ฝ่ายนางผีเส้ือสมุทรอดปลาอดนอนได้สามวันก็อ่อน กาลังจวนเจียนถึงชีวิตเมื่อครบกาหนดแล้วก็หาผลไม้มากินแล้ว กลับมายังถ้า เห็นประตูคูหาเปิดอยู่ เข้าไปดูในถ้าไม่พบใครก็ ตกใจแลดูป่ีท่ีเป่าก็หายไปด้วยก็รู้ว่าพากันหนีนางไปแล้วมีความ เสยี ใจทที่ ้งั ลูกและผวั หนจี ากไป แลว้ กเ็ กดิ ความโกรธออกติดตาม ดูร่องรอยในมหาสมุทรก็ไม่พบ จึงเรียกโยธาหาญของตนที่เป็น ปีศาจราชทูตภูติพรายมาซักถามพวกผีท่ีอยู่ทิศทักษิณแจ้งว่า เห็นเงือกพามนุษย์ไปทางทิศใต้เมื่อคืนวันก่อนตนจะตามไปก็ เกรงขามเด็กตัวเล็กแตไ่ มก่ ลวั ผี นางผีเสื้อรู้ความแล้วก็รีบติดตามไปอย่างรีบร้อนและ เหลือโกรธทาลายสงิ่ ทีก่ ีดขวางทางไปตลอดทาง ฝ่ายพระอภัยมณีหนียักษ์มาได้ห้าคืน เห็นทะมื่นมาขา้ ง หลังดังสะเทือน จึงถามเงือกฝ่ายเงือกรู้ว่าสิ่งนั้นคือ ฤทธิ์ของ ยักษ์จึงตอบพระอภัยไปว่า นางยักษ์กาลังตามมาคงจะทันกันใน วันน้ี หนีไม่พ้น เห็นสุดจนจะม้วยลงด้วยกันสินสมุทรตอบว่าจะ ไม่ท้ิงพระบิดา ถ้าแม้ตามมาจะห้ามไว้ แล้วให้พระบิดารีบหนีไป กอ่ น

ฝ่ายนางผีเสื้อสมุทรตามมาได้สามวันก็ตามทันผัวกับลูก น้อย ฝ่ายเงือกน้าสิ้นกาลังท่ีจะพาพระอภัยหนีต่อไปจึงเรียกลูก สาวให้ชว่ ยพาพระอภยั หนีต่อไป สนิ สมุทรเห็นมารดาในร่างเดิมไม่ใช่ร่างนิมิตท่ีตนเคยเห็น ก็ สงสัยออกขวางกลางน้าแล้วร้องถามว่าเป็นสัตว์บกหรือสัตว์น้า ท่ี ตามมานั้นต้องประสงค์อะไรนางผีเส้ือน้าได้ยินคาพูดของลูกก็ให้นึก อดสู จึงตอบไปว่าตนไม่ใช่ชาติยักษ์เมื่ออยู่ในถ้าไม่ได้จาแลง แต่ออก เดินทางอย่างนี้ต้องนิมิตรูปจึงผิดไปกว่าเก่าจนเป็นท่ีสงสัยแล้วถาม พ่อไปอยู่ท่ีไหนสินสมุทรได้ฟังสาเนียงก็รู้ว่าเป็นแม่ แต่ดูรูปร่างแล้ว น่าสมเพชดว้ ยเหตุนี้พระบดิ าจงึ หนี จงึ แกลง้ บอกว่าตนไม่เชื่อ ถ้าหาก เป็นแม่จริงก็อย่าตามมาด้วยแม่เป็นผีเสื้อ แต่พระบิดาเป็นมนุษย์จึง ขอใหป้ ล่อยพระบิดาไปสว่ นตนน้นั จะขอลาไปเทยี่ วสักหน่ึงปี ถ้าได้พบ อา ยา่ ปอู่ ยเู่ ปน็ สุขแล้วกจ็ ะชวนพระบิดามาหามารดาตอ่ ไป

นางผีเสื้อรู้ทันสินสมุทรเม่ือเจรจาหว่านล้อมไม่เป็น ผลแล้วนางจึงเข้าโจนจับสินสมุทร แต่สินสมุทรก็หลบหลีก ไปได้ แล้วหนีล่อให้มารดาตามตนไปต้นทางหมายให้ห่างพระ บิดา ได้หนีไปเสียให้ไกล นางผีเสื้อหาลูกและผัวไม่พบจึง อ่านพระเวทมองหาพระอภัย เมื่อเห็นแล้วก็ติดตามไปพบเงือก ยายตาที่อ่อนกาลังว่ายน้าอยู่จึงเข้าไปจับแล้วซักถาม สองเงือก ก็หลอกนางผีเสื้อว่าพระอภัยอยู่บนเขาขวางริมทางที่ผ่านมา ตนจะพาไปจบั ตัว ถ้าไมเ่ หมอื นคาท่ีสัญญาก็ขอให้ฆ่าตนท้ังสอง เสียนางผีเสื้อก็เชื่อเงือกพานางผีเส้ือมาได้คร่ึงวันแล้วก็พูดล่อ ให้ต่อไปแต่นางผีเสื้อรู้ทันจึงว่าสองเงือกตอแหล จึงหักขาฉีก สองแขนแล้วเคี้ยวกินเงือกทั้งสองนั้นเสีย จากนั้นก็ออกติดตาม พระอภยั ต่อไป

นางเงือกพาพระอภัยมาถึงเกาะแก้วพิสดารพร้อมกับสินสมุทร พระอภัยหนีผีเสื้อสมุทรมาถึงฝ่ังผีเสื้อตามมาทันแต่พระโยคีช่วยไว้ได้ นางผีเส้ือพยายามอ้อนวอนให้พระอภัยและสินสมุทรไปหาบอกว่าจะให้ มนต์เวทวิเศษสินสมุทรสงสารแม่แล้วบอกว่าฝ่ายพระโยคีก็พูดจา ปลอบโยนและให้โอวาทนางผีเส้ือ แต่นางผีเสื้อไม่ฟัง และโกรธต่อว่า พระโยคีด้วยประการต่าง ๆจนพระโยคีโกรธเสกทรายขว้างไป นางผีเสื้อ กลัวจึงหลบออกไป