กลอนของอ.อ้วน

การอ่านและการเขียนรอ้ ยกรองเชิงสรา้ งสรรค์ นายอามีซมั อาแว สาขา ภาษาไทย คณะศึกษาศาสตรแ์ ละศิลปะศาตสร์ มหาวิทยาลยั หาดใหญ่

ก คานา หนงั สอื อิเล็กทรอนกิ ส์ เร่ือง สรา้ งสรรคผ์ ่านบทกวีเป็ นส่วนหนึ่งของรายวิชา การ อ่านและการเขยี นรอ้ ยกรองเชงิ สรา้ งสรรค์ 604-205 ของนกั ศึกษาคณะศึกษาศาตรแ์ ละ ศิลปศาตร์ มหาวิทยาลยั หาดใหญ่ จดั ทาขนึ้ เพ่ือเรียบเรียงบทประพันธป์ ระเภทโคลง ฉันท์ กาพย์ กลอน และร่าย ซึ่งผปู้ ระพันธไ์ ดร้ วบรวมบทประพันธไ์ วท้ ง้ั หมด จานวน 10 เรื่อง โดยมีการประพันธท์ ้ังงานเด่ียวและงานกล่มุ ซ่ึงงานที่ประพันธ์ร่วมกนั นน้ั ผปู้ ระพันธ์ได้ ระบชุ อื่ ผแู้ ตง่ ไวด้ า้ นลา่ งของบทประพนั ธ์ ผปู้ ระพันธห์ วังเป็ นอย่างยิ่งว่าหนงั สืออิเล็กทรอนิกสเ์ รื่อง สรา้ งสรรคผ์ ่านบทกวี จะเป็ นประโยชนแ์ ก่ผอู้ ่านอย่างยิ่งหากมีขอ้ แนะนาหรือขอ้ เสนอแนะประการใดผเู้ ขียนขอ นอ้ มรบั คาตชิ มอย่างเต็มใจเป็ นอย่างยิ่ง ผจู้ ดั ทา อามซี มั อาแว

สารบญั ข เรอื่ ง หนา้ กลอนเปลา่ เรอ่ื ง ธรรมชาติ 1 กลอนดอกสรอ้ ย เรอื่ ง โควิด 2 สาลฉิ นั ท์ ๑๑ เรอื่ ง ตวั ฉนั เอง 3 โคลงสองสภุ าพ เรอื่ ง จดุ ม่งุ หมายของฉนั 4 โคลงสี่สภุ าพ เรอื่ ง พระราชาผทู้ รงธรรม 5 กาพยย์ านี 11 เรอ่ื ง ดอกไมท้ ่ีฉนั หลงรกั 6 รา่ ย เรอื่ ง ชาวนากบั งเู ห่า 7 กาพยย์ านี 11 เรอื่ ง ฉนั ชอบฉนั รกั 8 กาพยฉ์ บงั 16 เรอ่ื ง ฉนั เกลียดฉนั กลวั 9 กาพยส์ รุ าคนางค์ 28 เรอื่ ง วนั น้ีวนั หนา้ 10

1 กลอนเปลา่ เรอ่ื ง ธรรมชาติ ธรรมชาติสรรสรา้ งตระการตา เกดิ ข้นึ มาตง้ั อยแู่ ลว้ กด็ บั ไป สรรพส่งิ ปรงุ แต่งตามกลไก เขียนเอาไวแ้ ลว้ บนั และจดจา นายอามีซมั อาแว

2 กลอนดอกสรอ้ ย เรอ่ื ง โควิด กกั เอย๋ กกั ตวั ใช่ว่ากลวั โควิดมาติดต่อ โดนบงั คบั กดไวไ้ ดแ้ ต่รอ เมื่อไรหนอจะพน้ วิกฤตน้ี เช้ือโรคแพรข่ ยายตวั ทวั่ ทอ้ งที่ คงอดตายเสียกอ่ นกว่าจะแก้ อยากจะหนีไปต่างดาวแลว้ เราเอย กาลงั ใจคนไทยนน้ั ไม่มี นายอามีซมั อาแว

3 สาลิฉนั ท์ ๑๑ เรอื่ ง ตวั ฉนั เอง มีซมั ชื่อดีซ้ึง เพราะหมายถึงพระอาทิตย์ ทกุ คนยอมเป็ นมิตร ในตวั ฉนั มีความหวาน ตวั เองมกั เท่ดียงิ่ ทกุ คนตามหลงรกั พระอาทิตยค์ ือช่ือฉนั ช่ือช่างไพเราะจรงิ นายอามีซมั อาแว

4 โคลงสองสภุ าพ เรอื่ ง จดุ มงุ่ หมายของฉนั รวมจิตใจรว่ มรู้ ฟังเพ่ือจะไดส้ ู้ คา่ นน้ั จดุ หมาย เขยี นสงิ่ หวงั ไดส้ รา้ ง หลายคาสอนส่อื อา้ ง (งานเอย) อ่อนนอ้ มเพียงผล นายอามีซมั อาแว

5 โคลงส่ีสภุ าพ เรอ่ื ง พระราชาผทู้ รงธรรม สองพระเนตรท่ีเฝ้ า มองมา แสนห่วงชาวประชา พ่อน้ี ทรงงานอยา่ งหนกั หนา ทกุ ที่ เป็ นเครอ่ื งบชู าช้ี เทิดไทพ้ อ่ หลวง นายอามีซมั อาแว

6 กาพยย์ านี 11 เรอื่ ง ดอกไมท้ ี่ฉนั หลงรกั โอด้ อกโป๊ ยเซียนแดง เจา้ จะแดงไปถึงไหน โป๊ ยเซียนนน้ั ของใคร มาปลกู ไวห้ นา้ บา้ นฉนั โป๊ ยเซียนเเดงดอกนนั้ ทาใหฉ้ นั หลงนิรนั ดร์ ทกุ วนั ของฉนั นน้ั เอาเเต่เพอ้ ถึงโป๊ ยเซียน นายอามีซมั อาแว

7 รา่ ย เรอ่ื ง ชาวนากบั งเู หา่ เน้ือเรื่อง วนั หน่ึงในฤดหู นาวอนั เย็นยะเยือก ชาวนาคนหนึ่งเดินมาพบงนู อนขด ตวั แข็งทื่อใกลต้ าย เพราะทนความหนาวเหน็บชาวนารสู้ ึกส่งสารจึงอมุ้ งไู วแ้ นบ อกแลว้ นากลบั ไปบา้ นดว้ ย เมื่อมาถึงบา้ น ชาวนาไดก้ อ่ กองไฟใหค้ วามอบอ่นุ แกง่ ู แต่ทนั ทีที่งฟู ้ื นคืนสติกเ็ ล้ีอยปราดเขา้ ฉกชาวนาจนถึงแกค่ วามตาย นิทานเร่ืองน้ี สอนใหร้ วู้ ่า : คนพาลยอ่ มไม่รจู้ กั บญุ คณุ ผอู้ ื่น รา่ ยโบราณ : อากาศท่ีเหน็บหนาว ชาวนาเดินเจองู มองดเู ห็นใกลต้ าย ชาวนาชายผนู้ ้ี มี ความสงสารงู จึงอมุ้ งขู ้ึนมา พามาถึงที่บา้ น ไดส้ านไมก้ ่อไฟ ใหค้ วามอบอ่นุ งู ทนั ทีรสู้ กึ ฟ้ื น งคู ืนสติดี มีแรงอนั แกรง่ กลา้ จึงพ่งุ มาฉกได้ กอ่ ใหช้ าวนา ตายแล ผแู้ ต่ง นายอามีซมั อาแว นายอาดีล จงศิริ

8 กาพยย์ านี 11 เรอ่ื ง ฉนั ชอบฉนั รกั 1.ฝึ กแต่งกาพยย์ านี 11 ฉนั ไม่คา้ นเรอ่ื งการเรยี น ฉนั ชอบทาการบา้ น ฉนั พากเพียรเรยี นหนงั สอื ฉนั ไม่เปลีย่ นจบั มือถือ ฉนั ชอบนง่ั อา่ นเขียน ทกุ อยา่ งคือชีวิตฉนั ฉนั รกั ในการเรยี น ฉนั รกั อา่ นหนงั สือ บทกวีแต่งรว่ ม TH 2/62

9 กาพยฉ์ บงั 16 เรอื่ ง ฉนั เกลียดฉนั กลวั 2.ฝึ กแต่งกาพยฉ์ บงั 16 ยนื ทาท่าทาง ฉนั เกลียดพวกทากรา่ ง อาจโดนมนั ดกั ช่างน่ารงั เกยี จยงิ่ นกั ฉนั กลวั ว่าคนท่ีรกั ยง่ิ ไกลตวั ยงิ่ ดีเลย บทกวีแต่งรว่ ม TH 2/62

10 กาพยส์ รุ าคนางค์ 28 เรอื่ ง วนั น้ีวนั หนา้ 3.ฝึ กแต่งกาพยส์ รุ าคนางค์ 28 วนั น้ีฉนั เรยี น คณุ ครนู นั่ สอน วิชาอา่ นเขียน ครใู หเ้ ขียนกลอน นกั เรยี นมากมาย จากหนงั สือ เกย่ี วกบั คาสอน วนั หนา้ บทเรยี น ท่ีฉนั พากเพียร แต่ละวิชา ท่ีฉนั นนั่ เรยี น ทกุ วนั นนั่ หนา ท่ีครนู นั่ มา ใหค้ วามรฉู้ นั บทกวีแต่งรว่ ม TH 2/62

11 ส สวสั ดีครบั