หัวใจชายหนุ่ม

ชน้ั มธั ยมศึกษาปี ท่ี 4 บทที่ ๕ หวั ใจชายหนม่ ุ นายอามีซมั อาแว คณะศึกษาศาสตรแ์ ละศิลปะศาสตร์ มหาวิทยาลยั หาดใหญ่

ผแู้ ต่ง : พระบาทสมเด็จพระมงกฎุ เกลา้ เจา้ อยหู่ วั ราชการท่ี๖

จดุ ประสงคข์ องผแู้ ต่ง หวั ใจชายหน่มุ เป็ นพระราชนิพนธ์ในพระบาทสมเด็จพระมงกฎุ เกลา้ เจา้ อยหู่ วั (รชั การที่ ๖) เพ่ือพระราชทานตีพิมพใ์ นหนงั สือพิมพด์ สุ ติ สมิต ในเรอื่ ง น้ีพระองคใ์ ชพ้ ระนามแฝงว่า “รามจิตติ” หวั ใจชายหน่มุ เป็ นนวนิยายรอ้ ยแกว้ ใน รปู แบบจดหมายจานวน ๑๘ ฉบบั พระองคไ์ ดส้ รา้ งตวั ละครเอกข้ึนมา โดยสมมิ ใหม้ ีตวั ตนจริงและใชส้ ถานท่ีท่ีมีอยจู่ ริงในการดาเนินเรื่อง เน้ือเรื่องของหวั ใจ ชายหน่มุ สะทอ้ นใหเ้ ห็นแนวพระราชดาริในการปรบั รบั เอาอาริยธรรมตะวนั ตก เขา้ มาผสมผสานกลมกลืนกบั วฒั นธรรมไทย ในยคุ สมยั ของพระองคด์ ว้ ย

เรอ่ื งยอ่ นายประพนั ธเ์ ขียนจดหมายเลา่ ถึงชีวิตของตน ใหก้ บั นายประเสริฐท่ีเป็ นเพื่อนรกั ของตนฟังว่าตนชอบ พอและไดแ้ ต่งงานกบั ผหู้ ญิงที่ทนั สมยั แต่ขาดคณุ สมบตั ิ ที่ดี ทาใหช้ ีวิตของตนเจอแต่ปัญหา จดหมายฉบบั ที่ ๑ นายประพนั ธเ์ ลา่ ว่าคิดถึงสงั คมอนั ศิวิไลซ์ ที่องั กฤษแต่ตอ้ งกลบั มา อยปู่ ระเทศไทยอนั ครึ

จดหมายฉบบั ที่ ๔ จดหมายฉบบั ท่ี ๕ นายประพันธ์เล่าว่าพอ น า ย ป ร ะ พัน ธ์ เ ล่ า ว่ า ถึงบา้ นแลว้ พ่อคล่มุ ถงุ ชนใหค้ บ ไดร้ บั ราชการแลว้ และไดพ้ บกบั กับแม่กิมเน้ยแต่ตนชอบพอกับ แม่กิมเนย้ แลว้ แต่ไม่ชอบพอแต่ หญิงอีกคนนึงและยงั ไม่ไดง้ าน ก ลับ ไ ป ช อ บ แ ม่ อ ไุ ร ห ญิ ง ที่ ทา เพราะพ่ออยากใหร้ บั ราชการ ทนั สมยั แต่ยงั ไมม่ ีตาแหนง่ ว่าง

จดหมายฉบบั ที่ ๖ จดหมายฉบบั ที่ ๖ นายประพันธ์เล่าว่าได้ นายประพันธ์เล่าว่าได้ เที่ยวกบั แม่อไุ รพากนั เท่ียวทกุ แต่งงานกบั แม่อไุ รทกุ วันแต่พ่อ คืน ต่างฝ่ ายต่างชอบกันและ ไม่ชอบแม่อไุ ร แต่ไม่แต่งไม่ได้ ไมไ่ ดค้ ยุ กบั แม่กิมเนย้ อีกเลย เพราะว่าแมอ่ ไุ รตง้ั ทอ้ ง

จดหมายฉบบั ที่ ๑๑ จดหมายฉบบั ที่ ๑๒ น า ย ป ร ะ พัน ธ์ เ ล่ า ว่ า นายประพันธ์เล่าว่าแม่ ทะเลาะกบั แม่อไุ รทกุ วนั ความคิด อไุ รแท้งลกู แลว้ ก็ออกเที่ยวเตร่ ที่ไมต่ รงกนั ชีวิตไมม่ ีความสขุ จนเป็ นหน้ีเป็ นสินและไปคบกับ ผ้ชู ายใหม่ชื่อ พระยาตระเวน นคร

จดหมายฉบบั ที่ ๑๓ จดหมายฉบบั ที่ ๑๕ นายประพันธ์เล่าว่าได้ นายประพนั ธเ์ ลา่ ว่าพระ หยา่ ขาดกบั แม่อไุ ร แม่อไุ รชีวิตก็ ยาตระเวนนครคบกบั หญิงอื่นท่ี ไมม่ ีความสขุ เลย เพราะแฟนใหม่ ชื่อสร้อย แต่แม่อไุ รยังไม่ได้ เจา้ ชู้ แม่อไุ รไดบ้ า้ นใหม่ และเล่า เดือดรอ้ นเพราะยงั มีบา้ นอยแู่ ละ อีกว่า ไดร้ บั ราชการใหมต่ าแหน่ง ก็ยงั ไดร้ บั เงินเดือนจากพระยา ดี ประจาการในกรมมา้ เล่ือนยศ ตระเวนนครอยู่ เป็ นนายหมเู่ อก

จดหมายฉบบั ที่ ๑๗ จดหมายฉบบั ที่ ๑๘ นายประพันธ์เล่าว่าได้ นายประพันธ์เล่าว่าแม่ เลื่อนยศตาแหน่งเร็วมากแม่อไุ ร อไุ รแต่งานใหม่แลว้ ทาให้นาย กลับมาขอคืนดีเพราะถกู ทวง ประพนั ธต์ ง้ั ใจจะหาค่ใู หม่และได้ บา้ นและไม่สง่ ค่าเล้ียงดใู ดๆ แต่ ชอบพอกนั กบั นางสาวศรีสมาน นายประพันธ์ไม่คืนดีด้วย จึง และไดบ้ อกว่า ให้นายประเสริฐ กลบั ไปอยกู่ บั พอ่ เตรยี มตวั มาเป็ นเพื่อนเจา้ บ่าวได้ เลย

ลกั ษณะอปุ นิสยั ของตวั ละครสาคญั นายประพนั ธ์ เป็ นผนู้ ิยมวฒั นธรรมตะวนั ตกอยา่ งผิดๆ ซ่ึงบางสิ่งไม่ ถกู ตอ้ งตามธรรมเนียมของไทย อนั เปรียบเหมือนการดถู กู บา้ นเกิดเมืองนอน เช่น คากล่าวที่ว่า “ อีกอย่างหน่ึงในเมืองไทยยงั มีคนครึอยมู่ าก ท่ีชอบเก็บลกู สาวไมใ่ หเ้ ห็นผชู้ าย ” ซึ่งที่จรงิ แลว้ เป็ นธรรมเนียมท่ีดีของไทย ท่ีกลุ สตรที ี่ดีงาม มกั จะเก็บตัวอย่แู ต่ในบ้าน เพื่อฝึ กการบ้านการเรือน อีกประการก็มีจิตใจท่ี อ่อนไหวครง้ั เม่ือเห็นจดหมายท่ีส่งใหแ้ ก่แม่อไุ รนน้ั ถกู ฉีกเป็ นเศษเล็กเศษนอ้ ย รว่ งออกมา “ ฉนั เทออกแลว้ จึงจาไดว้ ่าเป็ นจดหมายท่ีฉนั มีไปถึงแม่อไุ รนนั่ เอง ขอใหน้ ึกเถิดว่าฉนั สะดงุ้ ปานใด” ตง้ั แต่ครง้ั นน้ั เองทาใหป้ ระพนั ธเ์ ปล่ียนทศั นคติ ใหม่ๆท่ีมีต่อสตรีไทย ทง้ั ยงั เป็ นห่วงเป็ นใยเสียดว้ ยซ้า ซ่ึงถือว่าเป็ นส่ิงที่ดี ดงั ที่ กลา่ วว่า “ ถา้ เม่ือไรผหู้ ญิงไทยท่ีดีๆ พรอ้ มใจกนั ตง้ั กติกาไม่ยอมเป็ นเมียคนที่ เล้ียงผหู้ ญิงไว้อย่างเล้ียงไก่เป็ นฝูงๆ เท่านั้นแหละ ผชู้ ายที่มกั มากจักต้อง เปล่ียนความคิด และความประพฤติ”

คณุ ค่าของเรอื่ ง หวั ใจชายหน่มุ อย่าเข้าใจผิดว่าฉันไม่รักกรงุ สยามหรือชาติไทย ชาติ บา้ นเมืองของฉนั ทาไมฉนั จะไม่รจู้ กั แต่เป็ นคนธรรมดาคนเราตอ้ งมี ความรกั หลายอยา่ ง เช่นรกั พ่อแม่หรือญาติพ่ีนอ้ งก็ผิดกบั การรกั ลกู เมียจริงไหม ? การรกั เมืองไทยเปรียบเหมือนรกั พ่อแม่ แต่การรกั เมืององั กฤษเปรียบเหมือนรกั เมีย แลว้ ก็เมือตอ้ งจากเมืององั กฤษมา อยปู่ ระเทศไทยจะไมใ่ หฉ้ นั อาลยั ไดห้ รอื

คณุ ค่าของเรอ่ื ง หวั ใจชายหน่มุ (ต่อ) คนเราท่ีไมเ่ คยพน้ จากอกพ่อแมก่ ็รสู้ กึ พอใจอยแู่ ลว้ ในการ ที่อยบู่ า้ นพ่อบา้ นแม่แต่พอไดเ้ คยออกไปเห็นส่ิงงามๆ และพบคน อื่นๆ นอกบา้ นแลว้ คงตอ้ งรสู้ ึกว่าบา้ นพ่อแม่เป็ นท่ีคบั แคบอึดอดั อยบู่ า้ ง ทงั้ การคยุ กบั คนแกครึอยา่ งพ่อแม่ก็คงไม่ออกรสเท่าคยุ กบั หน่มุ ๆ สาวๆ จรงิ ไหม?

ขอ้ คิด ๑. พฤติกรรมของนายประพนั ธเ์ ป็ นพฤติกรรมที่เลียนแบบ พฤติกรรมของปุถชุ นที่มีท้ังขอ้ ดีและขอ้ เสีย ท้ังความถกู ตอ้ งและ ผิดพลาด เปรียบเสมือนกบั มนษุ ยท์ ่ีสามารถผิดพลาดไดต้ ลอดเวลา แต่อย่าลืมนาความผิดพลาดนนั้ มาใชใ้ นการแกไ้ ขตนเอง และปรบั ทศั นคติที่ผิดอยใู่ หด้ ีข้ึน จนสามารถอยรู่ ว่ มกบั ผอู้ ื่นในสงั คมไดอ้ ยา่ ง มีความสขุ ต่อไป

ขอ้ คิด(ต่อ) ๒. อยา่ หลงวฒั นธรรมตะวนั ตกจนลืมจิตสานึกแห่งความเป็ น ไทย ควรเก็บส่ิงท่ีดีมาปฏิบัติ แล้วเก็บสิ่งที่ไม่ดีไว้เป็ นอทุ าหรณ์ ขณะเดียวกนั ก็อย่าดถู กู บา้ นเกิดเมืองนอนว่าหวั โบราณ เก่าคร่าครึ เพราะวฒั นธรรมท่ีดีงามของไทยน้ีแลจึงสามารถจรรโลงประเทศให้ อยไู่ ดม้ าสืบทกุ วนั น้ี

ขอ้ คิด(ต่อ) ๓. การแต่งงานของหน่มุ สาวท่ีมาจากการชอบพอกนั แค่ เพียงเปลือกนอก ขาดการรจู้ กั และเขา้ ใจกนั อย่างแทจ้ ริงย่อมไม่ ยงั่ ยืนและอบั ปางลงอย่างง่ายดาย เช่นกรณีของประพนั ธ์ และแม่ อไุ รที่รกั เรว็ ใจเรว็ ทาใหค้ วามรกั นน้ั จบลงในเวลาอนั สน้ั

สวสั ดีครบั