การละเล่นพื้นบ้านไทย

การละเล่นพื้นบ้านไทย

ม้าก้านกล้วย

ม้าก้านกล้วย การละเล่นที่แสดงถึงความมีภูมิปัญญาของคนไทยทีเดียว เพราะในสมัยก่อนแทบทุกบ้านจะ ปลูกต้นกล้วยไว้ทั้งนั้ น ดังนั้ น ต้นกล้วยจึงนำมาประยุกต์เป็นของเล่นให้เด็ก ๆ ได้อย่างดีทีเดียว โดยเฉพาะ ม้าก้านกล้วย ดูเหมือนจะถูกอกถูกใจเด็กชายวัยซนมากที่สุด เพราะเด็ก ๆ จะนำก้าน กล้วยมาขี่เป็นม้าเพื่อแข่งขันกัน หรือทำเป็นดาบรบกันก็ได้ วิธีทำม้าก้านกล้วยก็ไม่ยาก เลือกตัดใบกล้วยออกมาแล้วเอามีดเลาะใบกล้วยออก แต่เหลือไว้ที่ ปลายเล็กน้ อยให้เป็นหางม้า เอามีดฝานแฉลบด้านข้างก้านกล้วยตรงโคนบาง ๆ เพื่อทำเป็นหู ม้า แล้วหักก้านกล้วยตรงโคนหูม้าออก จากนั้ นก็นำแขนงไม้ไผ่มาเสี้ยมปลายให้แหลม ความ ยาวประมาณคืบกว่า ๆ เสียบหัวม้าที่พับเอาไว้จนทะลุไปถึงก้าน เพื่อให้เป็นสายบังเหียนผูกปาก กับคอม้านั่ นเอง เสร็จแล้วก็นำเชือกกล้วยมาผูกด้านหัวม้าและหางม้า ทำเป็นสายสะพายบ่า แค่ นี้ ก็ได้ม้าก้านกล้วยไปสนุกกับเพื่อน ๆ แล้ว

ปิดตาตีหม้อ

ปิดตาตีหม้อ การปิดตาตีหม้อนิ ยมเล่นกันมานานแล้วโดยเฉพาะในเทศกาลวันสงกรานต์ เพราะเป็นการละเล่นที่ชวนให้สนุกทั้งคนเล่นและคนดูฝึกความจำการสั งเกต ทิศทางและการกะระยะทางให้ไปถึงหม้อที่จะตี นิ ยมเล่นกันในลานวัดหรือลานบ้านโดยหาหม้อดินหรือไหก็ได้มาตั้งไว้เท่าจำนวน คนที่จะตี วางให้ระยะห่างกันระหว่าง 8-10 ก้าว ตามแต่จะตกลงกัน คนตีอาจเดิน จากจุดเริ่มต้นไปถึงหม้อที่อยู่ข้างหน้ าเป็นการกะระยะของการก้าวเท้าหรือกะด้วย สายตาก็ได้ เมื่อเริ่มเล่นจะมีผู้เอาผ้ามาคาดตาและลองให้นับนิ้วของผู้ที่อยู่ข้างหน้า เพื่อทดลองว่าปิดตา ได้มิดจริง ๆ จากนั้นจึงให้ถือไม้ไว้ แล้วหมุนตัวผู้ตี 2-3 รอบ ก่อนจับให้หันไปตรงกับภาชนะ ที่จะตี

กาฟักไข่

กาฟักไข่ เป็นการละเล่นเด็กไทย ที่ใช้ผู้เล่นประมาณ 5-6 คนขึ้นไป ควรเล่นบริเวณ ลานกว้างหรือพื้นที่โล่ง โดยมีอุปกรณ์คืออะไรก็ได้มีลักษณะกลม มาใช้แทนไข่ ของกา เท่ากับจำนวนผู้เล่น ยกเว้นผู้ที่เป็นกา 1 คน มาสมมติว่าเป็น \"ไข่\" แล้ว เขียนวงกลมลงบนพื้น 2 วง วงแรกเส้นผ่าศูนย์กลางประมาณ 4 ฟุต และอีกวง หนึ่ งอยู่ข้างในวงแรก ขนาดเส้นผ่าศูนย์กลาง 1 ฟุต วาง \"ไข่\" ทั้งหมดไว้ในวงกลม เล็ก ให้คนใดคนหนึ่ งเป็นกา ยืนในวงกลมวงใหญ่ หรือนั่ งคร่อมวงกลมเล็ก นอก นั้ นทุกคนยืนรอบนอกวงกลมวงใหญ่ คอยแย่งไข่ คนเป็นกามีหน้ าที่ป้องกันไข่ ไม่ ให้ถูกแย่งไป

โป้งแปะ

โป้งแปะ เป็นหนึ่ งในการละเล่นพื้นบ้านที่มีมาช้านาน และยังได้รับความนิ ยมอยู่ทุกยุคทุกสมัย เพราะ กติกาง่าย แถมสนุก และต้องมีการกำหนดอาณาเขต เพื่อไม่ให้กว้างจนเกินไป กติกา 1. ผู้ที่เป็นคนหาสามารถ โป้ง คนที่ตนเห็นในระยะไกลได้ 2. ผู้ที่ถูกพบคนแรกต้องเป็นผู้หาแทน 3. ผู้หาจะต้องหาผู้ซ่อนให้ได้ครบทุกคน 4. หากผู้ซ่อนคนใดที่ผู้หายังหาไม่พบ เข้ามาแตะตัวผู้หาพร้อมกับร้องว่า แปะ ผู้หาต้องเป็นต่อ อีกรอบหนึ่ ง 5. ต้องกำหนดเขตการซ่อนเพื่อจะหาได้ง่าย ประโยชน์ จากการเล่นซ่อนหา ก็คือ ฝึกให้เป็นคนช่างสังเกต สามารถจับทิศทางของเสียงได้ รวมทั้งรู้จักประเมินสถานที่ซ่อนตัว จึงฝึกความรอบคอบได้อีกทาง นอกจากนี้ ยังทำให้ผู้เล่น สนุกสนาน อารมณ์แจ่มใจเบิกบานไปด้วย

ผู้จัดทำ นาย พีระพงษ์ บุญสมาน นาย ชนสรณ์ ศรีสุนทร 116110206024-9 116110206024-9 สาขาวิชา เทคโนโลยีสารสนเทศการศึ กษา คณะครุ ศาสตร์อุตสาหกรรม มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี