นิทานอีสป

นทิ านอสี ป

นิทานอสี ป เรือ่ ง หญงิ สาวและถังนม หญิงสาว กเ็ ร่ิมฝนั กลางวนั พร้อมกบั ราพึงราพนั กับตัวเองวา่ \"ถ้าเราขายนมถังนี้ไปเงินที่ได้เราจะเอาไปซ้ือไข่ไก่มาฟักเป็นตัว ซ้ือสัก 300 ฟอง เผ่ือไว้ว่าอาจเสียหรือ ถกู สตั วอ์ ื่นกิน กค็ งจะเหลือสกั 250 ตวั เป็นอยา่ งนอ้ ย\" หญิงสาวชาวชนบทยงั คงฝันต่อไปวา่ \"พอมันฟักเป็นตวั แล้วมันกจ็ ะโตเตม็ ทีใ่ นช่วงปีใหมพ่ อดี และในชว่ งปีใหม่เราก็จะมีเงนิ ซ้ือเสอื้ ผา้ สวยๆ ใส่ ไปงานรื่นเริงในหมู่บ้าน บรรดาชายหนุ่มท้ังหลายก็คงตกใจในความงามของเราเป็นแน่ และเข้ามาหวังจะ เอาชนะใจเพราะอยากจะไดเ้ ราเปน็ คู่ครอง เอ เราจะพยกั หน้าหรือจะสัน่ ศีรษะดี ไม่ได้ เราจะตอ้ งสัน่ ศีรษะและ ปฏิเสธชายหน่มุ ทกุ คน\" หญงิ สาวพูดพลางย้มิ อย่ผู ู้เดียว ในขณะทีห่ ญิงสาวชาวชนบทกาลงั จินตนาการฝนั หวานอยู่่นน้ั ถังนา้ นม ใบท่ีหล่อนเทินบนศรี ษะน้ันกเ็ อียงเอน และหล่นลงมาจากศรี ษะ น้านมไหลนองเต็มพื้น ความฝนั ของหญิงสาว จงั มลายหายไปในเวลาเพียงช่วั วนิ าทเี ดียว :: นิทานเร่ืองนสี้ อนใหร้ ้วู า่ :: คนเราอยา่ มวั แต่เพอ้ ฝนั ควรทาตามความฝันน้นั ดว้ ยจงึ จะเกิดผล

นทิ านอสี ป เรอื่ ง หม้อดินกบั กระทะเหล็ก ณ ห้องครัวของบ้านหลังหน่ึง มีหม้อดิน 1 ใบและกระทะเหล็กอีก 1 ใบ ท้ังสองมักจะทะเลาะกันเป็นประจา วันหนึ่งหม้อดินเกิดโมโหกระทะเหล็กอย่างมากจึงพูดว่า \"เจ้าอยากจะเตะข้าง้ันหรอ เชิญเลย แต่ข้าว่าเจ้า อย่าเสี่ยงเลยจะดีกว่า เพราะถ้าเจ้าเตะข้าเจ้าจะต้องแตกเป็นเส่ียง ๆ แน่นอน ส่วนข้าก็คงจะไม่เป็นอะไร เลย\" หม้อดินได้ยินเช่นนั้นก็เงียบ หลังจากนั้นเป็นต้นมาเวลาที่หม้อดินโกรธหรือจะพูดอะไรก็มักจะระมัดระวัง อยู่เสมอ :: นทิ านเรื่องนี้สอนใหร้ ู้วา่ :: กอ่ นจะพดู หรือทาอะไรควรคิดถึงผลที่จะตามมาเสยี ก่อน

นิทานอสี ป เรอื่ ง เด็กชายผโู้ ออ้ วด เดก็ ชายคนหนงึ่ ชอบคยุ โอ้อวดกับใครตอ่ ใครว่าเขาสามารถกนิ นา้ ใหห้ มดทะเลไดเ้ ขาเทยี วคยุ โออ้ วดกับชาวบา้ น ไปทวั่ แต่มีชายคนหนงึ่ ไมเ่ ช่อื ในสิ่งทเี่ ขาพูด เด็กชายจงึ พูดว่า \"งัน้ เรามาพนนั กันไหม ถา้ ขา้ ทาไดจ้ รงิ ทา่ นต้อง จ่ายเงินใหข้ า้ \" ชายคนนนั้ จงึ บอกว่า \"ถ้าเช่นน้นั เจ้าจงไปดมื่ น้าทะเลให้หมดก่อนเถอะ\" เด็กชายจงึ ตอบ ว่า \"ไดอ้ ย่แู ล้ว แตว่ า่ พวกทา่ นต้องไปกน้ั ไมใ่ ห้แมน่ ้าไหลลงสทู่ ะเลกอ่ น แลว้ ข้าจะด่ืมน้าทะเลให้หมดตามที่ พนนั กันไว\"้ :: นิทานเรื่องนี้สอนใหร้ ู้ว่า :: การคยุ โวโอ้อวดนั้น ไม่กอ่ ใหเ้ กดิ ผลสาเร็จทด่ี ีแตอ่ ยา่ งใด

นิทานอสี ป เรอ่ื ง ไส้เดือนกบั หิ่งห้อย ไส้เดือนตวั หนึ่งมดุ ดนิ ข้ึนมาโผล่ในกะลา มนั นอนหลบั ในนั้นอยา่ งสบายใจ สกั พักกม็ หี งิ่ หอ้ ยตวั หน่งึ บินเขา้ มาใน กะลาทม่ี ันอยู่ จากนน้ั ในกะลาก็มีแต่แสงสวา่ งของมนั มนั จึงพูดว่า \"ดูสิ โลกน้ีเปน็ ของขา้ แล้ว มีแตแ่ สงสวา่ ง ของข้าเตม็ ไปหมด\" ไสเ้ ดือนก็ตนื่ ข้ึน พูดดว้ ยความราคาญว่า \"ดนู ซี่ ะกอ่ น\" จากนน้ั เจ้าไสเ้ ดือนกย็ ืดตวั ให้เตม็ กะลาและอวดว่า \"ขา้ ต่างหากทเ่ี ปน็ เจา้ โลก\" ในขณะที่ทง้ั สองกาลังถกเถียงกนั อยูน่ ัน้ ก็มไี ก่ตวั หน่งึ เดินผา่ นมา ไดย้ ินเสียงเข้า เจ้าไก่จงึ ใช้เทา้ เขย่ี กะลาออก พร้อมกับพดู วา่ \"ข้าตา่ งหากล่ะท่ีเป็นเจา้ โลก\" จากนน้ั เจ้าไกก่ ็จิก มนั ท้ังคู่กนิ เป็นอาหารทนั ที :: นทิ านเรือ่ งนีส้ อนใหร้ ูว้ ่า :: การแย่งชิงความเป็นใหญม่ ักนามาซง่ึ ความหายนะ

นิทานอสี ป เรอ่ื ง นกนางแอน่ กบั กา วันหนง่ึ ในฤดรู อ้ น นกนางแอน่ ตวั หน่ึงยืนอวดโฉมอยบู่ นกิง่ ไม้ ขณะทม่ี ันกาลงั หลงใหลในความสวยงามของขน มนั อย่นู ั้น ก็มีกาตัวหนงึ่ บินลงมาเกาะที่กง่ิ ไม้ มันจงึ ดูถูกกาว่า \"กาขนดาอย่างเจา้ อยา่ คิดมาเทียบความงาม กับขา้ เลย\" เจา้ กาจึงตอบกลบั ไปวา่ \"ขนของเจ้าอาจจะดดู ใี นฤดูรอ้ น แต่ขนท่ีดาหนาของขา้ จะใหค้ วาม อบอุน่ แกข่ า้ ไดต้ ลอดทง้ั ฤดหู นาวเลยทีเดยี ว\" :: นิทานเรอ่ื งน้สี อนใหร้ ู้ว่า :: งามไปกไ็ รค้ า่ ถา้ ไม่มีประโยชน์

นิทานอสี ป เรอ่ื ง มดกับนกเขา มดตัวหน่ึงเดินไปหาน้ากินที่หนองน้า มันรีบกินน้าอย่างกระหายจนไม่ทันระมัดระวงั ตวั พลาดตกลงไปในน้าจน ใกล้จะจม บังเอิญนกเขาท่ีเกาะอยู่บนกิ่งไม้เหนือหนองน้าเห็นเข้าพอดี มันจึงรีบจิกขั้วใบไม้ให้ร่วงลงไปในน้า ใกล้ ๆ กับตวั มด เจ้ามดเหน็ เชน่ นนั้ ก็รีบไตข่ น้ึ ไปบนใบไม้ และลอยมาถงึ ฝั่งไดอ้ ย่างปลอดภัย ขณะทม่ี ดกาลังจะ กล่าวขอบคุณนกเขา มันก็เหลือบไปเห็นนายพรานกาลังเลงธนูไปท่ีนกเขา มันรีบเดินเข้าไปกัดเท้าของ นายพรานอยา่ งแรง นายพรานรอ้ งด้วยความเจ็บปวด นกเขาจงึ รู้ตวั และบนิ หนีไปไดท้ ัน :: นิทานเรอ่ื งนส้ี อนใหร้ วู้ ่า :: คนดีต้องรู้จักตอบแทนบญุ คณุ

นิทานอีสป เรอื่ ง ไก่กับดวงอาทิตย์ ณ หมู่บ้านแห่งหน่ึง มีไก่ตัวหนึ่งขันเก่งมาก ทุกเช้าตรู่มันจะต่ืนข้ึนมาขันเสียงดังกังวานและมันก็คิดว่าท่ีดวง อาทติ ย์ลอยขึน้ มาจากขอบฟา้ ไดน้ น้ั เปน็ เพราะไดย้ ินเสียงของมนั นน่ั เอง คืนหนง่ึ เจา้ ไกร่ ู้สึกเจบ็ คอ มันจึงบ่นกบั ดวงดาวว่า \"หากเรายังเจ็บคออยู่เช่นน้ี แล้วพรุ่งนี้เช้า ใครจะขันเรียกดวงอาทิตย์ให้ข้ึนมาจากขอบฟ้า ล่ะ\" ดวงดาวจึงตอบไปวา่ \"เจา้ ไกเ่ อ๋ย ไม่ตอ้ งกงั วลไปหรอก เพราะตัง้ แตส่ มัยบรรพบรุ ษุ เจา้ พวกไก่อย่างเจา้ ก็ถูกมนุษย์ฆ่าตายไปเป็นจานวนมากเพ่ือนาไปทาอาหาร แต่ข้าก็ยังเห็นว่าดวงอาทิตย์ขึ้นมาส่องแสงใน ตอนเชา้ ไดเ้ องจนถงึ ทกุ วนั น้ี\" :: นทิ านเรือ่ งนส้ี อนให้รวู้ ่า :: อย่าสาคญั ตนผดิ ในเรื่องทไ่ี ม่ใช่ธรุ ะของตน

นิทานอสี ป เรอื่ ง หอยทากกับกระจก หอยทากตัวหน่งึ คลานไปพบกับกระจกบานเลก็ ๆ เขา้ เมอ่ื มนั เหน็ แสงแวววาวของกระจกมันก็รสู้ กึ หลงใหล จงึ ข้ึนไปเดนิ บนกระจกทันที มันพยายามคลานไปรอบ ๆ เพ่ือเรียกร้องความสนใจ แต่กระจกก็ไม่ตอบโต้ใด ๆ ใน ทส่ี ดุ มันจงึ คลานจากไป ท้ิงเพียงร่องรอยเลอะเทอะไว้เตม็ กระจก วนั ต่อมาลงิ ตัวหน่ึงเดินผา่ นมาพบกระจกบาน เดยี วกนั ลงิ หยบิ ข้ึนมาสอ่ งดู พร้อมพูดวา่ \"ทาไมเจา้ ถึงปลอ่ ยใหค้ นอนื มาทาให้ตวั เจ้าสกปรกเช่นนี้ไดน้ ะ ชา่ ง นา่ รงั เกียจเสยี จริง\" :: นทิ านเรื่องนส้ี อนให้รูว้ า่ :: เราควรรจู้ ักรักและดูแลตวั เอง อย่าใหค้ นอน่ื มาทาใหต้ ัวเรามวั หมอง

นิทานอสี ป เรอ่ื ง มดกบั ลิง ลิงตัวหน่ึงปีนข้ึนไปน่ังกินผลไม้บนต้นไม้ ขณะท่ีมันกาลังกินอยู่อย่างเอร็ดอร่อยนั้นก็มีมดตัวหน่ึงมากัดที่ฝ่าเท้า มัน \"โอ๊ย! เจ้ามากัดข้าทาไม ข้าไปทาอะไรให้\" ลิงถาม \"ก็น่ีมันท่ีของข้า ใครเข้ามาข้าก็กัดหมดน่ัน แหละ\" มดตอบ \"ทั้ง ๆ ทข่ี า้ ไมเ่ คยคิดจะทาอะไรเจา้ เลยเน่ยี นะ\" ลิงถามด้วยความโมโห \"ก็ใช่นะส\"ิ มดยนื ยัน เสียงแข็ง \"ในเมื่อเจ้ามากัดข้าก่อน ข้าก็ชักอยากจะกินมดขึ้นมาเสียแล้วล่ะ\" พูดจบเจ้าลิงก็จับมดเข้าปาก เคยี้ วทันที :: นิทานเรือ่ งน้ีสอนให้รู้ว่า :: การข้องเกี่ยวกับคนพาลมกั จะเดอื ดร้อนในสิ่งทต่ี นเองกระทา