รวมกลอนทั้งหมด

คำนำ หลงั สืออิเลก็ ทรอนกิ ส์ เรอ่ื ง เร่อื งรำวผ่ำนบทกวี เป็น ส่วนหนง่ึ ของรำยวชิ ำ กำรอ่ำนและกำรเขียนรอ้ ยกรองเชงิ สร้ำงสรรค์ 604-205 ของนกั ศึกษำคณะศกึ ษำศำสตร์และ ศลิ ปศำสตร์ มหำวิทยำลัยหำดใหญ่ จดั ทำขึ้นเพ่อื เรยี บเรียง บทประพนั ธ์ประเภทโคลง ฉันท์ กำพย์ กลอน และร่ำย ซึง่ ผปู้ ระพันธ์ไดร้ วบรวมบทประพันธไ์ ว้ท้ังหมด จำนวน 12 เรอ่ื ง โดยมกี ำรประพนั ธ์ท้งั งำนเดย่ี วและงำนกลุ่มซึง่ งำนที่ ประพนั ธ์ร่วมกนั น้นั ผ้ปู ระพนั ธไ์ ด้ระบชุ ่อื ผ้แู ต่งไวด้ ำ้ นล่ำง ของบทประพนั ธ์ ผู้ประพันธ์หวังเปน็ อย่ำงยง่ิ วำ่ หนงั สอื อิเลก็ ทรอนกิ ส์ เร่อื ง เร่อื งรำวผำ่ นบทกวี จะเปน็ ประโยชนแ์ กผ่ อู้ ่ำนอย่ำงยิ่ง หำกมขี อ้ แนะนำหรือขอ้ เสนอแนะประกำรใดผเู้ ขยี นขอน้อม รับคำติชมอย่ำงเต็มใจเป็นอยำ่ งยิ่ง นัสรนิ มำมะ ผูจ้ ัดทำ

สารบญั หนา้ เรื่อง 1 2 ในวันที่ฟำ้ สดใส (กำพยย์ ำนี11) 3 ฉนั ชอบฉนั รกั (กำพยย์ ำนี11) 4 ฉันเกลียดฉันกลวั (กำพยฉ์ บัง16) 5 กำรงำน (กำพยส์ รุ ำงคนำงค์ 28) 6 อำหำรไทยบำ้ นฉนั (กลอนคละ) 7 เรยี นออนไลน์ (กลอนสกั วำ) 8-10 พอ่ ของคนไทย (โคลงสี่สุภำพ) 11 กระต่ำยกบั เตำ่ (รำ่ ยยำว) 12 ใฝร่ ้ใู ฝ่เรียน (โคลงสำมสภุ ำพ) 13 เรอ่ื งของหญิงเอง (สำลินีฉันท์11) 14 ควำมรัก (กลอนเปลำ่ ) โรงเรยี นทีฉ่ ันรกั (วรรณรปู )

ในวนั ท่ีฟา้ สดใส (กาพยย์ าน1ี 1) ธรรมชาติมคี วามสมั พันธ์กบั ชิตความเป็นอยู่ของเรา เนือ่ งจากเรา ใช้ธรรมชาติเป็นอาหารทางใจ เพื่อเปน็ ที่พกั ผอ่ นหย่อนใจ ให้ความสงบรม่ เยน็ ความงดงาม และ ความรืน่ รมย์ เพื่อผ่อนคลายความเคร่งเครียดในชีวติ ประจาวนั พระอำทิตย์ยิ้มแฉ่ง ดอกไม้แดงบำนสดใส ตน้ ไมก้ ็เตบิ ใหญ่ ชวนชืน่ ใจในทกุ วนั ดอกไม้มีหลำกสีสนั บำนชื่นงำมหลำกสี ด่ังสวรรคป์ ั้นแตง่ เอย ฉนั ชอบควำมงำมมัน ผู้ประพันธ์ นัสริน มามะ

ฉันชอบฉันรกั (กาพยย์ าน1ี 1) ฉนั ชอบเทีย่ วทะเล ฉนั ชอบเปยใ์ หก้ ับเขำ ฉนั ชอบกินปลำเกำ๋ ฉันชอบเผำปลำให้ลงุ ฉันชอบกินปลำดิบ ฉันชอบหยิบกัง้ ใส่ถุง ฉนั ชอบแกงสม้ ก้งุ ฉนั ชอบปรงุ อำหำรไทย ผปู้ ระพนั ธ์ นสั ริน มามะ สรุ ัยญา เยง็

ฉันเกลียดฉันกลัว (กาพย์ฉบัง16) ฉนั เกลียดคนขีอ้ ิจฉำ ชอบคุยนินทำ และชอบทำเปน็ แสนรู้ เสมือนพิษงู ฉันกลัวผู้ชำยเจ้ำชู้ ชำ่ งนำ่ ตมี ำกเหลือเกิน ผ้ปู ระพนั ธ์ นสั ริน มามะ สรุ ัยญา เยง็

การงาน (กาพยส์ ุรางคนางค์ 28) ดแู ลใหม้ ี วันนี้ตอ้ งดี ม่ันคงเสมอ กำรเงนิ ที่มนั ทำงำนทกุ วัน เรำตอ้ งชว่ ยกนั ใหม้ ีสตำงค์ เพือ่ จะแขง็ แรง วันหนำ้ ต้องแกร่ง จะตอ้ งต่อสู้ ในระหวำ่ งทำง เพื่อต้องสะสำง ภำระตำ่ งตำ่ ง ให้ผ่ำนด้วยดี ผปู้ ระพันธ์ นสั ริน มามะ สรุ ัยญา เย็ง

อาหารไทยบ้านฉัน (กลอนคละ) อาหารบ้านฉัน มีกันหลากหลาย ปลาหมกึ ปลากราย มากมายจริงจริง ต้มยากุ้งเด้งรสเดด็ ใส่พรกิ เพ่มิ เห็ดข่าขิง อยา่ ลืมใสเ่ หด็ หูลงิ อรอ่ ยเสยี จริงชวนลอง สม้ ตาปลาร้าเพิ่มความเผ็ด รสเดด็ กินแล้วทาอม่ิ ท้อง ข้าวผัดรวมมิตรยิง่ น่าลอง อาหารเดด็ ต้องผดั พริกแกง แกงคว่ั ไก่ต้องใสใ่ บยีห่ ร่า เพิม่ หัวข่านิดหน่อยกับมะแว้ง ขนมจีนต้องกนิ คู่กับแตง และมแี กงไตปลาอาหารใต้ ก๋วยเตยี๋ วไกต่ ้องตุ๋นจึงจะอร่อย เพิม่ พริกหน่อยปรงุ พอดีเอาผักใส่ เยน็ ตาโฟมหี มกึ กงุ้ ต้องหม้อไฟ รสชาติจึงจะถึงใจอาหารเอย ผปู้ ระพันธ์ นสั ริน มามะ

เรียนออนไลน์ (กลอนสกั วา) สักวำวำ่ กลำ่ วเรียนออนไลน์ ใจสลำยเมื่อพูดถึงเน็ตบำ้ น เรียนไปสักพกั ครูเริ่มสั่งงำน ดองไวน้ ำนจนดนิ พอกหำงหมู ถึงเวลำเรียนเนต็ ขัดและหลดุ บ่อย บอกครคู อ่ ยสอนเขียนกลอนชว่ งเชำ้ ตรู่ เรียนออนไลน์ปวดหัวจนตอ้ งลำ ที่กลำ่ วมำนีเ้ ป็นภยั ออนไลนเ์ อย ผ้ปู ระพนั ธ์ นัสริน มามะ

พอ่ ของคนไทย (โคลงสี่สภุ าพ) พ่อไดเ้ สด็จพระราชดาเนินเยือนจังหวัดน้ัน ๆ และทรงนาความ ปรารถนาดีของประชาชนชาวไทยไปยงั จงั หวัดท่ปี ระสบปัญหาต่างๆตามจังหวดั นั้นด้วย ในการเสด็จพระราชดาเนินของพอ่ ใน แต่ละคร้ังทไ่ี ปทรงเยี่ยมราษฎร ตามท้องทต่ี ่างๆ ทกุ ครั้ง จะทรงโปรดเกล้าฯ ให้มคี ณะแพทย์ ผู้เชี่ยวชาญในแต่ละ สาขาจากโรงพยาบาลต่างๆ และล้วนเป็นอาสาสมคั รท้ังส้นิ และ พร้อมดว้ ย เวชภณั ฑแ์ ละเครือ่ งมือแพทย์ครบครัน เพื่อพร้อมทีจ่ ะให้การรกั ษาพยาบาลลูก ๆ ผู้ป่วยไข้ไดท้ นั ที เรือ่ งจรงิ ของพ่อขำ้ ไปไกล แสนใสใ่ จทกุ วยั ท่ัวหล้ำ ทรงทรำบ เรำรักพอ่ แค่ไหน ทั่วฟำ้ ดินเอย เพรำะพอ่ เป็นคนกล้ำ ผู้ประพนั ธ์ นสั ริน มามะ

กระตา่ ยกบั เต่า (ร่ายยาว) เรื่องสนั้ นิทานอีสป เรือ่ ง กระตา่ ยกับเตา่ กระต่ายตวั หนึ่งม่นั ใจในความเรว็ ของตัวมนั มนั ท้าทาย สตั วท์ กุ ตัวใหแ้ ข่งกบั มัน ไมม่ ีสตั ว์ตวั ใดรบั คาท้า เต่าตวั หนึ่งนึกสนกุ จึงรบั คาท้าเจ้ากระต่าย เมือ่ การแข่งเรม่ิ ต้น กระต่ายน้อยวิง่ นาเต่าไปสุดลูกหลู กู ตา มันไม่เหน็ เจ้าเต่าจึงงีบหลบั ลง เต่าน้อยคลานมาถงึ กระต่าย กระต่ายกไ็ มร่ ู้ตัว เมื่อกระต่ายตืน่ ขึ้นมา เจ้าเต่าก็เข้าเส้นชัยเสยี แลว้ เรื่องนี้สอนใหร้ วู้ า่ หากเราใชช้ วี ิตอย่างประมาทกอ็ าจเปน็ หนทางที่นามาสคู่ วาม พ่ายแพ้ได้

กำลครง้ั หนึง่ โน้นนำนมำ มสี ตั ว์ปำ่ กลำงไพรในหบุ เขำ ทัง้ เจ้ำปำ่ สัตว์น้อยใหญ่มำกล้น เป็นชมุ ชนที่มีควำมสงบเสมอมำ แตใ่ นป่ำมกี ระตำ่ ยจอมโอ้อวด ที่ชอบสวดอวยตวั วำ่ วิ่งเร็วกใ็ คร เที่ยวทำ้ ทำยไปท่ัวทงุ่ แต่หยดุ ยุ่งอยกู่ ับเจำ้ เต่ำ เหยียดหยำมเขำวำ่ ต้วมเต้ยี ม เจำ้ จงเหนียมหวั หดอำยในกระดอง ถึงผยองจะสกู้ ็มีแตแ่ พ้ เตำ่ ไม่แคร์คำดูถูกเหยียดหยำม จงึ ตอบขำ้ มควำมกลวั เกรง ถ้ำเจำ้ เกง่ มำส้กู บั ข้ำ ไดเ้ วลำก็เร่มิ แข่งขัน ต่ำงประชันฝีเทำ้ กำ้ ว กระตำ่ ยขำวไมเ่ ห็นหลัง แตเ่ ตำ่ ยงั คลำนต้วมเตีย้ ม ช่ำงไมเ่ จียมหนอเจ้ำเต่ำเอย๋ กระต่ำยเลยหัวเรำะเยำะ มองวิเครำะหค์ งอกี นำน กวำ่ จะคลำนมำถึงเรำ พรงุ่ นีเ้ ชำ้ อำจเรว็ ไป ทำไงไดเ้ รำมนั เทพแหง่ นกั วิง่ เดย๋ี วจะชิงรำงวัล กอ่ นอืน่ นนั้ ขอนอนรอ ใต้ตน้ ต่อพมุ่ ไม้ใหญ่ ลมปรีใ่ ส่กน็ อนหลับ

สะดุ้งปับ๊ เผลอหลับยำว กระตำ่ ยขำวเลีย้ วหนำ้ หลงั สิ่งทห่ี วงั พงั ทลำย นี่เรำสำยไปเสยี แลว้ เต่ำมันแจวถึงเส้นชยั ทำไมเปน็ อย่ำงนีห้ นอ ไม่รรี อวิง่ ด่วนจี๋ แตช่ ำ้ ทีเตำ่ ชนะถึงเส้นชัยไปก่อน นิทำนสอนใหร้ จู้ กั ควำมผ่อนหนกั ผอ่ นเบำ ไมเ่ อำแต่ใจตัว อย่ำหลงมวั ควำมประมำท เด๋ยี วจะพลำดสวนทำงแหง่ ควำมพำ่ ยแพ้ แล้วจะแยต่ ลอดชวี ิต จงคดิ อยำ่ เผลอประมำท (นนั่ แล) ผปู้ ระพันธ์ นสั ริน มามะ ดยิ านา มาแต

ใฝร่ ้ใู ฝ่เรยี น (โคลงสามสภุ าพ) ครูสอนภำษำไทย จงตง้ั ใจอยำ่ อู้ หนูช่วยอดทนสู้ เพื่อผปู้ กครอง นกั เรียนเปน็ เด็กดี ครูจงึ ตไี มไ่ ด้ ครูวำ่ งออกหำไม้ อยำ่ ดือ้ นะหนู ผู้ประพนั ธ์ นสั ริน มามะ

เรอ่ื งของหญิงเอง (สาลินีฉันท1์ 1) หนูขอเลำ่ เรื่องรำว ประวตั ิสำวดิฉนั เอง รำ่ เริงเป็นคนเก่ง และรกั เดก็ ลุใจจริง ชอบแบ่งปนั แจงจดั ธ ชอ่ื นัสรินหญงิ อำรมณด์ ไี มห่ ยิง่ จะช่วยเหลือ ณ ทกุ คน เขำ้ กับใครได้ง่ำย สนกุ กำยก็กนิ ชน ยิม้ แย้มแบง่ เหตผุ ล และรกั เด็ก ริ เอ็นดู ผู้ประพนั ธ์ นัสริน มามะ

ความรกั (กลอนเปล่า) ทะเลทำใหเ้ รำเพลิดเพลินสบำยใจ หำดทรำยน่มุ ๆทำใหเ้ รำผอ่ นคลำย เหมือนกับควำมรกั ที่อบอุ่น ดูละมนุ ทกุ ครั้งที่เข้ำใกล้ แต่หลำยครง้ั ควำมรกั กท็ ำลำยเรำได้ หำกเดินแบบไม่ระวงั ทำ่ มกลำงลมที่กำลังพัดแรง ทรำยกอ็ ำจจะปลิวเขำ้ ตำ ย้อนมำทำร้ำยเรำได้แบบเจบ็ แสบ ผปู้ ระพันธ์ นสั ริน มามะ

โรงเรียนทีฉ่ นั รัก (วรรณรปู ) เมือ่ เราพดู ถงึ โรงเรียนนักเรยี นจะคิดได้อบั ดับแรกว่าเปน็ สถานที่สถานที่หนึ่งที่ใหค้ วามรู้ใหเ้ พื่อนและใหส้ งั คมใหมๆ่ มีครู อาจารย์คอยให้คาปรึกษาแนะแนวทางในการแก้ปญั หาและค่อยสง่ั สอนใหค้ นเป็นคนดเี ปรียบเหมือนว่าเป็นพ่อแมอ่ กี คนหนึง่ โรงเรียนก็ เสมือนกับบ้านหลังที่สองของเรา ผปู้ ระพันธ์ นัสริน มามะ

การอา่ นและการเขียนรอ้ ยกรองเชงิ สรา้ งสรรค์ อาจารยผ์ ้สู อน ผศ.พิชญา สวุ รรณโน ประวตั ิผู้แต่ง ชื่อ นางสาวนัสรนิ มามะ รหสั นักศึกษา 6206510018 สาขา ภาษาไทย คณะศกึ ษาศาตตร์ มหาวิทยาลัยหาดใหญ่