คู่มือเรียงความสิ่งดีๆ To Be Number One

เรียงความ “15 ปี TO BE NUMBER ONE” ในวาระครบรอบ 15 ปี TO BE NUMBER ONE ประเภทอาชีวและอดุ มศกึ ษา



รางวัลชนะเลศิ ประเภทอาชวี ศึกษาและอดุ มศึกษา “15 ปี TO BE NUMBER ONE” สบิ หา้ ปที บู ีนมั เบอรว์ ัน เพียรม่งุ มั่นธ�ำ รงไทยใหก้ ้าวหนา้ เยาวชนไทยห่างไกลยาเสพตดิ เอย เปน็ “หนง่ึ ” ดว้ ยวถิ ที พ่ี ฒั นา “...โครงการทบู นี มั เบอรว์ นั มคี วามกา้ วหนา้ มาก สงิ่ ทท่ี �ำนนั้ พระบาท สมเดจ็ พระเจา้ อยหู่ วั ทรงปลม้ื มาก ทรงมรี บั สงั่ เมอื่ ปลายปี เมอ่ื ครงั้ เขา้ เฝา้ ฯ วา่ ทรง ปลมื้ มาก เพราะมหี ลายฝา่ ยหลายคนจากหลายวงการเขา้ มาชว่ ยกนั เพราะเหน็ เปน็ สงิ่ ทด่ี ี สงิ่ ทพี่ ระบาทสมเดจ็ พระเจา้ อยหู่ วั รบั สงั่ จะตงั้ ใจท�ำโครงการทบู นี มั เบอรว์ นั ไปเรือ่ ยๆ และจะพยายามท�ำใหด้ ที ส่ี ุด พยายามใหม้ สี มาชกิ เพม่ิ ขนึ้ ” ความตอนหนง่ึ จากพระดำ� รสั ของทลู กระหมอ่ มหญงิ อบุ ลรตั นราชกญั ญา สริ วิ ฒั นาพรรรณวดี ในโอกาสเปดิ ตวั นติ ยสาร TO BE NUMBER ONE เมอ่ื วนั ท ี่ 25 มกราคม 2549 สะท้อนถึงพระปณิธานอันมุ่งม่ันแท้จริงท่ีทรงผลักดันและ ขบั เคลอ่ื นโครงการ TO BE NUMBER ONE ใหเ้ ปน็ เสาหลกั คำ้� ชแู ละผดงุ สงั คมไทย ให้แข็งแกร่งย่ังยืนยงยาวนานถึง 15 ปี โดยมีพันธกิจส�ำคัญ คือ มุ่งบริบาล “ต้นกล้าแห่งแผ่นดิน” ให้เจริญงอกงาม อุดมด้วยพลังแห่งปัญญาเพ่ืออภิวัฒน์ บา้ นเมอื งใหเ้ รืองร่งุ โรจน์ โครงการ TO BE NUMBER ONE จงึ เปน็ เสมือนแสงทอง ผอ่ งอ�ำไพชท้ี างสว่างไสวสูม่ รรคาแห่งการสร้างทรพั ยากรบคุ คลทรงคณุ ค่า เพื่อเป็น กำ� ลงั สำ� คญั ในการพัฒนาชาติใหก้ า้ วไกลและสบื เกยี รติภูมแิ หง่ ความเป็น “ไทย” ให้ เกรกิ ไกรแผไ่ พศาลสสู่ งั คมโลกอยา่ งสมศกั ด์ศิ รี Toเbรยีeงnคuวาmมbสeิ่งดr ีๆone 91

TO BE NUMBER ONE ของขวญั ลำ�้ คา่ จากทลู กระหมอ่ มฯ ผเู้ ปน็ “ปราชญ์” แห่งการพัฒนาเยาวชนไทย ทูลกระหม่อมหญิงอุบลรัตนราชกัญญา สิริวัฒนาพรรณวดี ทรงมีพระวิสัยทัศน์เฉียบคมและกว้างไกล ทรงตระหนักถึง ความสำ� คญั ของ “เดก็ และเยาวชนไทย” ผเู้ ปน็ กำ� ลงั สำ� คญั ในการพฒั นาประเทศชาติ ใหเ้ จรญิ กา้ วหนา้ ในอนาคตทก่ี ำ� ลงั เตบิ โตทา่ มกลางสภาพสงั คมขมขนื่ เพราะพษิ ภยั จาก ปญั หายาเสพตดิ ทค่ี กุ คามประเทศชาตอิ ยา่ งหนกั และทวคี วามรา้ ยแรงมากขน้ึ ทกุ ขณะเยาวชน จึงมีความเส่ียงสงู ตอ่ การตกเป็น “เหยอื่ ” เพราะขาดวฒุ ิภาวะ ดว้ ยพระเมตตาที่ ทรงหว่ งใยพสกนกิ ร พระองคจ์ งึ ทรงรบั เปน็ องคป์ ระธานโครงการ TO BE NUMBER ONE และ ทรงมพี ระปณธิ านมงุ่ มน่ั ในการวางรากฐานและดำ� เนนิ งานรณรงคป์ อ้ งกนั และแกไ้ ขปญั หา ยาเสพตดิ อยา่ งตอ่ เนอ่ื งมปี ระสทิ ธภิ าพและเกดิ ประสทิ ธผิ ลสงู สดุ คอื “กำ� จดั ยาเสพตดิ ให้หมด สนิ้ จากสงั คมไทย” ดงั พระดำ� รสั ในวโรกาสแถลงขา่ วเปดิ โครงการ “TO BE NUMBER ONE” เม่ือวันที่ 15 กรกฎาคม 2545 ณ ห้องประชุมกระทรวงสาธารณสุข ความตอนหนงึ่ วา่ “กจิ กรรมในโครงการ TO BE NUMBER ONE จะเบนความสนใจ จากการหาความสขุ ชว่ั ครงั้ ชวั่ คราวจากยาเสพตดิ ...” พระองคท์ รงมพี ระประสงคใ์ ห้ โครงการ TO BE NUMBER ONE ชว่ ยเหลอื เดก็ และเยาวชนให้พน้ จากภัยของ ยาเสพตดิ อยา่ งแทจ้ รงิ จงึ ทรงทมุ่ เทกำ� ลงั พระวรกายและกำ� ลงั พระสตปิ ญั ญาทเ่ี ปย่ี ม ดว้ ยพระวิรยิ ะม่งุ ม่ันขยายผลโครงการ TO BE NUMBER ONE อยา่ งจริงจงั เป็นรูปธรรม โดยเสด็จไปประทานค�ำแนะน�ำเพื่อก่อตั้งและด�ำเนินโครงการทุก ภมู ิภาคท่วั ประเทศไทย ทรงสนพระทยั สง่ เสริมกจิ กรรมการพฒั นาศักยภาพของเด็ก และเยาวชนเสมอมา ดงั ภาพชนิ ตาตรงึ ใจพสกนกิ รไทยทง้ั แผน่ ดนิ ทป่ี ระจกั ษถ์ งึ ความ สำ� เรจ็ ของโครงการ TO BE NUMBER ONE มาตลอด 15 ปี คอื เครือข่าย การด�ำเนินงานที่เติบโตอย่างแข็งแกร่งและแพร่หลายอย่างกว้างขวาง สามารถช้ีน�ำ ทางให้เยาวชนไทยตระหนักรู้ถึงพิษภัยยาเสพติด พร้อมกับสร้างค่านิยมที่ถูกต้องดี งาม ดำ� เนนิ รอยตามองค์ประธานโครงการฯด้วย “การเป็นหนงึ่ โดยไม่พ่ึงยาเสพติด” อันเป็นแนวทางในการด�ำเนินชีวิตให้สงบสุขและสามารถสร้างภูมิคุ้มกันทางจิตใจ เพื่อเป็นเกราะก�ำลังภัยร้ายอย่างมีประสิทธิภาพ โครงการ TO BE NUMBER ONE จงึ เปน็ ของขวญั พระราชทานอนั ล้�ำค่าจากพระเมตตาของ 92 Toเbรยีeงnคuวาmมbสeงิ่ ดr ๆีone

ทูลกระหม่อมหญิงอุบลรัตนราชกัญญา สิริวัฒนาพรรณวดี ผู้เป็นปราชญ์ท่ีทรงมี คุณูปการมากล้นพ้นคณนาต่อการสร้างวิถีแห่งการพัฒนาเยาวชนไทย เจียระไนให้ เปน็ เพชรแหง่ ปญั ญาชนทเี่ ปย่ี มล้นด้วยศักยภาพรอบด้านเพื่อเป็นฟันเฟืองส�ำคัญใน การขับเคล่ือนประเทศชาติให้เจริญก้าวหน้าอย่างมนั่ คงและยั่งยนื TO BE NUMBER ONE พลงั แหง่ ความมุง่ ม่ัน สรา้ งสรรค์ส่งิ ดีงาม สสู่ ังคมไทย โครงการ TO BE NUMBER ONE ก่อตง้ั เม่ือวันที่ 15 กรกฎาคม 2545 โดยได้รับพระมหากรุณาธิคุณจากทูลกระหม่อมหญิงอุบลรัตนราชกัญญา สิรวิ ฒั นาพรรณวด ี ทรงรบั เปน็ องค์ประธานโครงการฯ มีกรมสขุ ภาพจติ กระทรวง สาธารณสุขรับมอบหมายท�ำหน้าท่ีเลขานุการโครงการฯ เพื่อเป็นแกนกลางในการ ประสานความร่วมมอื ระหว่างหน่วยงานทเี่ กยี่ วขอ้ งทง้ั ภาครัฐและเอกชน ตลอดจน มีหน่วยงานหลักครอบคลุมท้ังกระทรวงมหาดไทย กระทรวงแรงงาน กระทรวง ศกึ ษาธกิ าร กระทรวงยตุ ธิ รรม กระทรวงการพฒั นาสงั คมและความมนั่ คงของมนษุ ย์ ส�ำนักงานคณะกรรมการป้องกันและปราบปรามยาเสพติดและกรุงเทพมหานคร ที่หลอมรวมความรว่ มมอื เปน็ พลงั ขบั เคล่อื นการด�ำเนนิ งานรณรงคป์ ้องกนั และแก้ไข ปัญหายาเสพติดอยา่ งมปี ระสิทธภิ าพภายใตค้ �ำขวญั “เป็นหนง่ึ โดยไมพ่ ง่ึ ยาเสพติด” คือ ทกุ คนสามารถพฒั นาศกั ยภาพตามความถนัดและความพอใจของตนใหเ้ ปน็ เลศิ เพียบพรอ้ มทั้งคุณสมบตั ิและคณุ ธรรม โครงการ TO BE NUMBER ONE มี วัตถุประสงค์หลักเพ่ือสร้างกระแสค่านิยมและเสริมสร้างภูมิคุ้มกันทางจิตใจในกลุ่ม เยาวชนไมใ่ หย้ งุ่ เกยี่ วกบั ยาเสพตดิ มงุ่ พฒั นาศกั ยภาพและคณุ ภาพเยาวชนใหเ้ ปน็ คน รุ่นใหมท่ เ่ี ชือ่ ม่นั และภาคภูมใิ จในตนเอง สนับสนนุ เยาวชนและชุมชนใหจ้ ัดกิจกรรม สร้างสรรค์โดยการสนับสนุนของสังคม ตลอดจนสร้างความเข้าใจและยอมรับผู้มี ปัญหายาเสพติดโดยให้มีโอกาสกลับมาเป็นคนดีของสังคม รวมท้ังเผยแพร่ความรู้ เก่ียวกับการป้องกันและแก้ไขปัญหายาเสพติดในกลุ่มประชาชนและเยาวชนทั่วไป เป้าหมายหลักของโครงการ คือ เยาวชนอายุระหว่าง 6 - 24 ปี และเปา้ หมายรอง คอื ประชาชนทว่ั ไป โดยมหี ลกั การดำ� เนนิ งานสำ� คญั คอื มงุ่ พฒั นาโดย “ยดึ วยั รนุ่ และเยาวชนเป็นศูนยก์ ลาง” บนพน้ื ฐานความเขา้ ใจธรรมชาต ิ พฒั นาการ ความ Toเbรยีeงnคuวาmมbสeง่ิ ดr ีๆone 93

ตอ้ งการ ความสนใจและพฤตกิ รรมเฉพาะของวยั รนุ่ อนั เปน็ รากฐานของการดำ� เนนิ งาน ตามหลกั ยุทธศาสตร์ส�ำคญั 3 ประการ คือ การรณรงค์ปลกุ จติ สำ� นึกและสร้าง กระแสนยิ มทเี่ อือ้ ตอ่ การป้องกันและแกไ้ ขปัญหายาเสพติด การเสรมิ สร้างภมู คิ ้มุ กนั ทางจติ ใจใหแ้ กเ่ ยาวชน พรอ้ มทง้ั สรา้ งและพฒั นาเครอื ขา่ ยเพอื่ การปอ้ งกนั และแกไ้ ข ปญั หายาเสพติด กรอบยุทธศาสตร์ข้างต้น เป็นเสมือนเข็มทิศในการด�ำเนินภารกิจ โครงการ TO BE NUMBER ONE ตลอดระยะเวลา 15 ป ี ทด่ี ำ� เนนิ งานโดยยดึ หลกั “บรู ณาการ” ผสมผสานความรว่ มมอื กบั องคก์ รตา่ งๆ ในสงั คมทงั้ ระดบั ประเทศและ ระดับพน้ื ท ี่ มีการด�ำเนนิ งานตามยุทธศาสตร์อยา่ งเป็นรปู ธรรมประจกั ษช์ ดั ดงั นี้ ประการแรก “การรณรงคป์ ลกุ จติ สำ� นกึ และสรา้ งกระแสนยิ มทเ่ี ออ้ื ตอ่ การปอ้ งกันและแก้ไขปญั หายาเสพตดิ ” สะท้อนผ่านการรณรงคแ์ ละประชาสมั พันธ์ ผา่ นสอื่ และกจิ กรรมนานปั การ ทง้ั การผลติ และเผยแพรร่ ายการ TO BE NUMBER ONE VARIETY การจดั นทิ รรศการ และการสรา้ งสญั ลกั ษณข์ องโครงการ อาท ิ เขม็ เพลง สายรัดขอ้ มือ และนติ ยสาร TO BE NUMBER ONE ฯลฯ การเสด็จเยีย่ ม ตดิ ตามผลการดำ� เนนิ งาน เสดจ็ เปดิ ชมรมและศนู ยเ์ พอ่ื นใจ TO BE NUMBER ONE ท้ังในเขตกรงุ เทพมหานครและเขตภมู ิภาค ตลอดจนจดั ต้งั ชมรม TO BE NUMBER ONE ในสถานศกึ ษาและชมุ ชนทว่ั ประเทศไทย การจดั ประกวดผลงานโครงการ TO BE NUMBER ONE ระดับจงั หวดั ระดบั ภูมภิ าคและระดับประเทศ การประกวด TO BE NUMBER ONE TEEN DANCERCISE การประกวดกิจกรรมสร้างสรรค์ และพัฒนา EQ ส�ำหรับกลุ่มวัยรุ่นและเยาวชน รวมถึงการประกวดเยาวชน ต้นแบบเก่งและดี TO BE NUMBER ONE IDOL อันเป็นจรรยาปฏิบตั ทิ ่ดี งี าม ของตน้ แบบทรงคณุ คา่ แกเ่ ยาวชนไทยทสี่ ามารถพฒั นาตนเองให้ “เปน็ หนงึ่ โดยไมพ่ งึ่ ยาเสพตดิ ” ได้อย่างยอดเย่ยี ม ประการท่ีสอง “การเสริมสร้างภูมิคุ้มกันทางจิตใจให้แก่เยาวชน” โดยมุ่งผลิต สนับสนุนและพัฒนาสื่อเทคโนโลยีการเสริมสร้างภูมิคุ้มกันทางจิตใจ 94 Toเbรียeงnคuวาmมbสe่ิงดr ีๆone

ใหแ้ กเ่ ยาวชน การจดั คา่ ยพฒั นาแกนนำ� อาสาสมคั ร TO BE NUMBER ONE การ จัดคา่ ยพฒั นาสมาชกิ TO BE NUMBER ONE สคู่ วามเป็นหนึง่ โดยองคป์ ระธาน เสด็จทรงปิดค่ายและพระราชทานเกียรติบัตรเพ่ือเป็นขวัญก�ำลังใจและเป็นหลัก ชัยอันประเสริฐในการปฏิบัติหน้าที่แก่สมาชิกผู้ด�ำเนินโครงการ ตลอดจนจัดตั้ง ศนู ยเ์ พอ่ื นใจ TO BE NUMBER ONE ครอบคลมุ ทงั้ ในสถานศกึ ษา สถานประกอบ การ สถานพินิจและทัณฑสถานในสงั กัดกรมราชทัณฑ์ ด�ำเนินงานโดยเนน้ การชว่ ย เหลือดูแลและพัฒนาสมาชกิ ภายใต้แนวคดิ “ปรับทุกข ์ สรา้ งสุข แกป้ ัญหา พัฒนา EQ” ให้ “เพอ่ื นช่วยเพือ่ น” เพ่ือให้สมาชกิ มีความสขุ และมสี ขุ ภาพจติ ทด่ี ี มจี ิตใจ เขม้ แข็ง อนั เปน็ เกราะแกว้ ป้องกนั ภัยร้ายจากปัญหายาเสพตดิ อยา่ งมปี ระสิทธภิ าพ นอกจากนย้ี งั บำ� บดั รกั ษาและฟน้ื ฟจู ติ ใจเยาวชนสมาชกิ ในโครงการ “ใครตดิ ยายกมอื ขนึ้ ” เพอ่ื มอบโอกาสใหผ้ เู้ สพยาเสพตดิ บำ� บดั รกั ษาฟน้ื ฟสู มรรถภาพ พฒั นาวชิ าการ วิชาชีพและวชิ าชีวิตให้สามารถกลบั มาดำ� เนินชีวติ ได้ตามปกต ิ โดยมีพระมหาวฒุ ิชยั วชิรเมธแี ห่งศูนย์วิปสั สนาสากลไรเ่ ชญิ ตะวนั จังหวดั เชยี งรายและมลู นิธวิ มิ ตุ ตยาลยั เปน็ ผดู้ แู ลและให้คำ� ปรกึ ษาในการเปล่ยี น “ภาระ” ให้เป็น “พลงั ” ช่วยสรา้ งคุณ ประโยชน์ให้แก่ประเทศชาติ โอกาสจากโครงการนี้จึงเป็นแสงสวา่ งสดใสน�ำทางใหผ้ ู้ เสพยาเสพตดิ “มองเห็นคณุ ค่าของตนเอง” ม ี “แรงบนั ดาลใจ” ในการด�ำรงชวี ติ สามารถ “ยนื หยัด” อยู่ในสงั คมทม่ี บี รรยากาศแหง่ “ประชาธปิ ไตย” ด้วย “ความ เสมอภาค” ม ี “ประสทิ ธภิ าพ” และ “ศักด์ศิ ร”ี แหง่ ความเป็นมนุษย์อย่างสงา่ งาม ประการที่สาม “การสร้างและพฒั นาเครอื ข่ายเพอื่ การป้องกันและ แกไ้ ขปัญหายาเสพติด” มุ่งพฒั นาองคค์ วามรู้และศกั ยภาพของสมาชิก ผปู้ ฏบิ ตั งิ าน และผู้เก่ียวข้องให้สามารถด�ำเนินงานป้องกันและแก้ไขปัญหายาเสพติดได้อย่างเข้ม แขง็ และมปี ระสทิ ธภิ าพผา่ นคมู่ อื การดำ� เนนิ งาน คมู่ อื การประกวดกจิ กรรม คมู่ อื การ จัดต้ังและดำ� เนินงานศนู ย์เพ่ือนใจในโครงการ TO BE NUMBER ONE รวมทง้ั ส่งเสรมิ และสนบั สนุนการขยายเครือขา่ ยชมรม TO BE NUMBER ONE และ ศูนยเ์ พ่ือนใจ TO BE NUMBER ONE ให้ครอบคลุมทกุ ภูมิภาคทัว่ ประเทศไทย ตลอดจนจดั งานมหกรรมรวมพล TO BE NUMBER ONE เพื่อแลกเปลีย่ นมวล Toเbรียeงnคuวาmมbสe่งิ ดr ๆีone 95

ประสบการณ์ในการด�ำเนนิ งานอนั เป็นวิถแี หง่ การสรา้ งสัมพนั ธไมตรที เ่ี หนยี วแน่น เกดิ เปน็ เครือขา่ ยท่ีเข้มแข็งสามารถป้องกันและแก้ไขปญั หายาเสพตดิ ให ้ “หมดสน้ิ ” จากสงั คมไทย พลานภุ าพแหง่ ความมงุ่ มนั่ ทจี่ ะสรา้ งสรรคส์ ง่ิ ดงี ามสสู่ งั คมไทย ทวผี ล วบิ ลู ยใ์ ห้โครงการ TO BE NUMBER ONE เปน็ แบบอยา่ งท่ดี ีของการรวมกลมุ่ เพอ่ื สรา้ งคณุ ประโยชนส์ สู่ งั คมดว้ ยการดแู ลรกั ษาตน้ กลา้ แหง่ แผน่ ดนิ ใหเ้ จรญิ งอกงาม เติบโตอยา่ งมคี ุณคา่ บนวิถีแหง่ ความถกู ต้องดงี ามอย่างต่อเน่อื งเสมอมา TO BE NUMBER ONE ผลักดันความเปน็ “หนงึ่ ” ใหก้ า้ วไกล สูส่ ากล ตลอดระยะเวลา 15 ป ี ทมี่ หาชนประจักษ์ถงึ คณุ ประโยชน์อันเปน็ ผลผลิต จากโครงการ TO BE NUMBER ONE ที่มุง่ ปกป้อง ดแู ลและพัฒนาเยาวชนไทย ใหห้ ่างไกลยาเสพตดิ อย่างยงั่ ยนื มุ่งสรา้ งพลงั แห่งความเปน็ “หนง่ึ ” จากศกั ยภาพ ของตนมาโดยตลอด ณ วนั นโ้ี ครงการ TO BE NUMBER ONE กา้ วสกู่ ารดำ� เนนิ งาน ในทศวรรษท่ี 2 ระหว่างปี 2556 - 2565 มีเป้าหมายพัฒนาคุณภาพสมาชิก ใหเ้ ปน็ คนเกง่ และดี เพอ่ื ปอ้ งกนั และแกไ้ ขปญั หาของเยาวชนในทกุ มติ ริ อบดา้ น ดำ� เนนิ งานโดยเน้นการสร้างและพัฒนาเครือข่าย สร้างสรรค์นวัตกรรมและองค์ความรู้ เพอื่ ปรบั เปลย่ี นพฤตกิ รรมทไี่ มพ่ งึ ประสงค ์ พรอ้ มทง้ั สง่ เสรมิ เยาวชนตน้ แบบเกง่ และดี ให้เป็นคนรุ่นใหมใ่ นสงั คมกา้ วใหม่ในอนาคตของโครงการ TO BE NUMBER ONE มเี ปา้ หมายมงุ่ ให้สมาชกิ ทุกคนมคี วามสขุ และมีคณุ ภาพชีวติ ทด่ี ี ดำ� เนินงานโดยเนน้ การส่งเสริมให้สมาชิกได้รับบริการและเข้าร่วมกิจกรรมตามแนวทางของโครงการ TO BE NUMBER ONE อยา่ งทวั่ ถงึ โดยจดั กจิ กรรมทนี่ า่ สนใจ ทนั สมยั สรา้ งสรรค์ และเสริมสร้างความสามัคคีเพื่อเป็นแบบอย่างที่ดีแก่เยาวชน พรอ้ มทงั้ เสรมิ สรา้ ง ทกั ษะชวี ติ เพอ่ื เตรยี มพรอ้ มสกู่ ารเปน็ พลเมอื งอาเซยี นและเปน็ พลเมอื งโลก สรา้ งอตั ลกั ษณ์ ของคนรนุ่ ใหมท่ ดี่ ำ� เนนิ ชวี ติ หา่ งไกลยาเสพตดิ ตลอดจนสรา้ งสงั คม TO BE NUMBER ONE ในชุมชนท่ัวประเทศไทย อันจะยังผลให้มีสมาชิกที่ดีสามารถสืบทอดและสานต่อ พระปณิธานในการด�ำเนินงานรณรงค์ป้องกันและ แก้ไขปัญหายาเสพติดจากรุ่นสู่รุน่ อยา่ งตอ่ เนอื่ งไมม่ วี นั สิ โครงการTOBENUMBER ONEพฒั นาและขยายเครอื ขา่ ยอยา่ งกวา้ งขวางกา้ วไกลสสู่ ากล 96 Toเbรยีeงnคuวาmมbสe่งิ ดr ๆีone

ผสมผสานความร่วมมือกับอารยประเทศในการสร้างกลยุทธ์การด�ำเนินงานที่เป็น รปู ธรรมเพอื่ สร้างสันตสิ ขุ สู่สงั คมโลก โดยท�ำหนา้ ท่ีเป็นแกนน�ำในการรณรงคป์ ้องกัน และแก้ไขปัญหายาเสพติดท่ีแพร่ระบาดในพ้ืนที่ต่างๆ ทั่วโลกอย่างมีประสิทธิภาพ อนั จะเปน็ การสรา้ งยุทโธปกรณ์ทรงพลานุภาพ สามารถขจัดยาเสพติดให้หมดส้ินจาก แผ่นดินไทย และสูญหายไปจากสังคมโลกอยา่ งแท้จรงิ ตลอดระยะเวลา 15 ปี ทโี่ ครงการ TO BE NUMBER ONE มงุ่ รณรงคป์ อ้ งกนั และแกไ้ ขปญั หายาเสพตดิ จนเปน็ ทปี่ ระจกั ษแ์ ละประทบั เปน็ “หนง่ึ ” ในใจมหาชนชาวสยามด้วยการสร้างสรรค์คุณานุประโยชน์นานัปการท้ังการมี องคป์ ระธานทเี่ ปย่ี มดว้ ยพระอจั ฉรยิ ภาพและพระวริ ยิ ะในการทรงงาน ตลอดจนทรง โอบอมุ้ และโอบเออ้ื พสกนกิ รดว้ ยพระเมตตาประทานแนวทางการดำ� เนนิ งานเพอื่ ปอ้ งกนั และแก้ไขปญั หายาเสพติดอยา่ งยงั่ ยนื เพื่อพัฒนาใหเ้ ยาวชนของชาติ “เปน็ หนึ่งโดย ไม่พึ่งยาเสพติด” ท�ำให้สามารถด�ำเนินงานตามยุทธศาสตร์ท่ีชัดเจน บังเกิดผลที่ เปน็ รปู ธรรมสะทอ้ นผา่ นความสำ� เรจ็ ในการรณรงคป์ อ้ งกนั และแกไ้ ขปญั หายาเสพตดิ ใหแ้ ก่เยาวชนไทยที่เออื้ ประโยชนท์ ้ังในระดบั “บุคคล องคก์ ร สงั คมและประเทศ ชาติ” ทุกคนจึงควรร่วมมือรวมพลังขับเคล่ือน ส่งเสริมและพัฒนาเครือข่ายให้ เขม้ แขง็ ครอบคลมุ ทกุ พนื้ ทท่ี ว่ั ประเทศไทย รวมถงึ ประสานความรว่ มมอื กบั อารยประเทศ เพอ่ื กำ� จดั ปญั หายาเสพตดิ ใหห้ มดสน้ิ ไปอยา่ งแทจ้ รงิ โครงการ TO BE NUMBER ONE ของขวัญพระราชทานจากทูลกระหม่อมหญิงอุบลรัตนราชกัญญา สิริวัฒนาพรรณ วดี ผู้ทรงมพี ระมหากรุณาธิคณุ มากลน้ พ้นคณนาประดุจฉัตรแก้วกางก้นั ใหพ้ สกนกิ ร รม่ เย็นเป็นสุขศานต ์ น�้ำพระทัยอนั บริสุทธิห์ ล่งั ไหลไปชโลมใจทวยราษฎร์ให้ชุ่มเยน็ และหลอ่ เลีย้ ง ใหต้ น้ กลา้ แหง่ แผน่ ดินเติบโตอยา่ งสง่างามตามมรรคาแหง่ การพฒั นา “คน” ใหม้ จี ติ ใจทแี่ ขง็ แกรง่ แผก่ งิ่ กา้ นสาขาขยายเครอื ขา่ ยแหง่ ความดอี ยา่ งกวา้ งขวาง มน่ั คงและยงั่ ยนื เพอ่ื เปน็ เสาหลกั คำ้� ชแู ละพฒั นาสงั คมไทยใหเ้ รอื งรงุ่ โรจนส์ บื ไปนริ นั ดร์ นายสมชาย ทุนมาก มหาวิทยาลยั นเรศวร จงั หวดั พิษณุโลก Toเbรียeงnคuวาmมbสe่ิงดr ๆีone 97



รางวลั รองชนะเลศิ ประเภทอาชวี ศึกษาและอดุ มศกึ ษา “15 ปี TO BE NUMBER ONE” 15 ปี TO BE NUMBER ONE โครงการฝนั ผลกั ดนั และสรรคส์ รา้ ง คอยชว่ ยเสรมิ เตมิ ทางฝนั ในทกุ ทาง เป็นแบบอยา่ งที่ดีแก่เยาวชน ชว่ ยเยาวชน ใหห้ า่ งไกล ยาเสพตดิ มีชวี ติ ทดี่ ี ทุกแห่งหน ใหโ้ อกาส เดก็ ไทย ทุกทุกคน เจา้ หญงิ ของ ปวงชน คน TO BE ถ้ามีคนถามผมว่าโครงการอะไรมีประโยชน์และมีคุณค่าต่อเยาวชน มากที่สดุ ก็คงหนีไมพ่ ้นโครงการ TO BE NUMBER ONE ในทูลกระหมอ่ มหญิง อบุ ลรตั นราชกญั ญา สริ วิ ฒั นาพรรณวด ี โครงการทช่ี ว่ ยเหลอื เยาวชนไทยใหห้ า่ งไกล ยาเสพติด โครงการ TO BE NUMBER ONE ไม่เคยหยุดทีจ่ ะช่วยเหลอื เยาวชน ทุกคน ไม่เคยเหนือ่ ย ไม่เคยยอ่ ท้อ จนมาถึงวันน้ ี ครบรอบ 15 ปี โครงการ TO BE NUMBER ONE และสงิ่ หนงึ่ ทโี่ ครงการ TO BE NUMBER ONE ได้ท�ำ คอื ชว่ ยปทู างฝนั ใหก้ บั เยาวชนไทยหลายๆ คน รวมถงึ ตวั ผมเอง ผมเป็นเด็กต่างจังหวัดคนหนึ่งครับที่รักและช่ืนชอบในการร้องเพลง ชอบการประกวดร้องเพลงตามเวทีต่างๆ แต่น้อยครั้งที่จะได้รับชัยชนะ ตัวผมเอง ไม่เคยท้อ ผมประกวดมาเร่ือยๆ จนได้รู้จักกับเวทีการประกวดรายการหนึ่งนั่นคือ การประกวดเยาวชนตน้ แบบเกง่ และด ี TO BE NUMBER ONE ผมอยากประกวดมากๆ เพราะมันเป็นสิ่งท่ีผมรักและอยากที่จะท�ำ การประกวดน้ีเป็นการประกวดท่ียิ่งใหญ่ และทา้ ทายสำ� หรบั ตวั ผมมากๆ ซง่ึ มนั ตรงกบั จงั หวะทม่ี พี ค่ี นหนง่ึ ทมี่ าจากสาธารณสขุ Toเbรียeงnคuวาmมbสe่ิงดr ๆีone 99

อำ� เภอเขา้ มาตดิ ตอ่ ทโี่ รงเรยี นของผมวา่ อยากไดเ้ ดก็ นกั เรยี นทมี่ คี วามสามารถ มเี กรด เฉลย่ี ทด่ี ไี ปประกวดเยาวชนตน้ แบบเกง่ และด ี TO BE NUMBER ONE รนุ่ ท ่ี 2 ผมรีบ เขา้ ไปสมคั รทันที เหตกุ ารณน์ จ้ี ึงเปน็ จุดเรม่ิ ตน้ ความฝนั ของผม ผมสมัครและผมได้ เป็นตัวแทนของโรงเรียนไปประกวดในระดับจังหวัดและเป็นตัวแทนของจงั หวดั ไป ประกวดในระดบั ภาคกลางและตะวนั ออกทพ่ี ทั ยา จงั หวดั ชลบรุ ี ครง้ั นน้ั ผมไปประกวด แต่ไม่ประสบความส�ำเร็จ ผมจึงเข้าประกวดในรอบกรุงเทพมหานครอีกแต่ก็พลาด หวังกลับมา ครั้งนั้นผมก็รู้สึกแย่ๆ อยู่เหมือนกัน เพราะเราท�ำเต็มที่ แต่ถือว่าเป็นครั้งแรกของเราก็เลยอยากท่ีจะสู้ต่อ ผมเลยสมัครประกวดเยาวชน ตน้ แบบเกง่ และดี TO BE NUMBER ONE รนุ่ ท ่ี 3 ในปถี ัดไป แตใ่ นคร้งั นนั้ ผมกไ็ มป่ ระสบความสำ� เรจ็ เหมอื นเดมิ ทงั้ ในระดบั ภาคกลางและตะวนั ออกและระดบั กรุงเทพมหานคร ผมรู้สกึ เสยี ใจมากกว่าเดมิ เท่าตัว เพราะคิดว่าท�ำไมเราถึงท�ำไมไ่ ด้ สกั ที หรอื อาจจะเปน็ เพราะเราทำ� ได้ไมด่ ีพอ ค�ำถามนม้ี นั คอยฉดุ ตัวเองข้นึ มาจาก ความย่อท้อให้เราสู้ต่อกับความฝัน ถึงแม้วันน้ีจะท�ำความฝันไม่ส�ำเร็จแต่ผมก็ยังไม่ หมดหวงั ผมจึงสมคั รประกวดเยาวชนตน้ แบบเกง่ และดี TO BE NUMBER ONE รนุ่ ท ี่ 4 อกี คร้งั ในปีต่อมา การประกวดในครัง้ นผี้ มหวังมาก อยากจะทำ� ใหไ้ ด้ เหน็ พอ่ กบั แมเ่ หนอ่ื ยพาเรามาประกวดกอ็ ยากทำ� ใหท้ า่ นภมู ใิ จในตวั เรา วา่ เรากท็ ำ� ได ้ การ ประกวดในครงั้ นผ้ี า่ นไปไดด้ ว้ ยดใี นรอบจงั หวดั พอจะเดนิ ทางไปแขง่ ในรอบภาค ผม กน็ ง่ั คดิ มาตลอดทางอยเู่ หมอื นกนั วา่ ถา้ เราไมผ่ า่ นเขา้ รอบ ทกุ คนจะเสยี ใจไหม แลว้ เราจะมีแรงสู้ต่อไปหรือเปล่า พอมาถึงการประกวดผ่านไปด้วยด ี เราท�ำได้เต็มที่ เมื่อถึงเวลาของการประกวดผู้ท่ีจะเข้ารอบระดับประเทศ ผมรูส้ กึ ตน่ื เต้นมากและล้นุ มากเชน่ เดียวกัน พอพธิ กี รประกาศผล สิ่งที่ได้ยิน คือ มันไม่มีช่ือเรา ใจของผมแทบตกลงไปอยู่ท่ีตาตุ่ม ขาก้าวลงจากเวท ีพรอ้ มกบั นำ�้ ตา ทไ่ี หลออกมาไมร่ ตู้ ัว ผมวิง่ เข้าไปกอดพอ่ กับแม ่ พร้อมบอกว่า “ขอโทษนะครับที่ท�ำ ไม่ได้” พอ่ และแมก่ ต็ อบผมมาวา่ “ไม่เปน็ ไรลกู ลูกเก่งท่สี ุดแล้วสำ� หรบั พ่อกบั แม่ สู้ต่อไปนะลูก” ค�ำพูดของพ่อและแม่มีพลังมากท่ีจะท�ำให้ผมสู้ต่อ ท�ำให้ผมต้องรีบ ปาดนำ้� ตาแลว้ เดนิ ทางกลบั บา้ น พรอ้ มกบั ความฝนั ทย่ี งั ไมส่ ำ� เรจ็ เหมอื น 2 ปที ผี่ า่ นมา นบั มาถึงวันนี ้ ก ็ 3 ป ี 3 คร้งั แล้ว ที่กลับมาอย่ใู นอารมณ์ ความร้สู กึ ทเ่ี หมือนเดมิ 100 Toเbรยีeงnคuวาmมbสeิ่งดr ๆีone

ณ ตอนนัน้ ผมยอมรบั วา่ ทอ้ มากๆ ไมอ่ ยากประกวด อยากหยดุ อยากพอแค่น ้ี พอ ผมกลับมาถึงบ้านกต็ ้งั ใจเรียนหนังสอื ตามปกต ิ ต้งั ใจทำ� หน้าทใี่ นการเรยี นของเราให้ เตม็ ที ่ หาเวทีประกวดรอ้ งเพลงบา้ ง ซ้อมเพลงบ้าง จนวนั นัน้ กม็ าถงึ อกี คร้งั วัน ทที่ างจงั หวดั ประกาศรบั สมคั รโครงการเยาวชนตน้ แบบเกง่ และด ี TO BE NUMBER ONE รุน่ ท ่ี 5 ผมไดข้ ่าวครง้ั แรก คดิ ว่าเราควรพอแคน่ ี้ คดิ ว่าพ่อกับแม่คงไมพ่ าเรา ไปประกวดแล้ว กเ็ ลยไมไ่ ด้สนใจอะไร แต่พอกลบั มาถงึ บา้ น คำ� แรกท่ีแมพ่ ดู กบั เรา คอื “ลองอกี ทีไหมลูก” ค�ำพูดของแม่ท�ำใหผ้ มนำ้� ตาไหลแบบไมร่ ตู้ วั สิ้นค�ำพดู ของ แม ่ ทำ� ใหผ้ มเปลยี่ นความคดิ ของตวั เองอยา่ งสน้ิ เชงิ ผมกลบั มกี ำ� ลงั ใจในการประกวด อีกครั้ง มันเหมือนมีแรงหรือพลังบางอย่างที่ดีมากๆ ผมรีบตอบกลับแม่ไปว่า “ผมจะทำ� ใหไ้ ด้นะครับ ขอบคุณแม่ท่ีอย่เู คยี งข้างผมมาตลอดนะครับ” หลังจากน้นั มาผมก็รีบฝกึ ซอ้ มตลอดกับการประกวดคร้ังสุดทา้ ยท่จี ะเกิดขน้ึ ใกลๆ้ น ี้ ผมฝกึ รอ้ ง ฝกึ เตน้ ปรับบุคลกิ ภาพของตวั เองใหด้ แี ละให้พร้อมทสี่ ดุ จนเวลาท่รี อคอยกม็ าถึง สถานที่เดิม ความรสู้ กึ เดมิ ก็กลบั มา ในใจผมตอนนนั้ คดิ วา่ เราไม่มอี ะไรทีจ่ ะตอ้ ง กังวล แตเ่ ราท�ำใหส้ ่งิ ท่เี รารักทเี่ รยี กวา่ “ความฝนั ” ใหด้ ที ส่ี ุดกพ็ อ ผมทำ� ไดเ้ ต็มทคี่ รบั ในครงั้ น้นั แตไ่ มร่ ู้ว่าจะเกดิ อะไรขน้ึ บ้างตอ่ จากนใี้ นใจกไ็ ด้แตภ่ าวนาให้ประสบความ สำ� เรจ็ ใหก้ รรมการเหน็ ในความสามารถของเรา ทีเ่ ราตง้ั ใจท�ำ ต้งั ใจเดนิ ทางตาม หาความฝนั มาตลอด 4 ป ี แต่อกี ใจหนง่ึ ก็คิดว่าถ้าไม่ประสบความส�ำเร็จเหมือน ครั้งก่อนก็ไม่เป็นไร เพราะเราได้ท�ำเต็มท่ี สุดความสามารถของเราแลว้ ระยะเวลา ตอนนั้น มันช่างบีบหัวใจของผมเหลือเกิน จนได้ยินเสียงเรียกจากพิธีกรให้ผู้เข้า ประกวดทุกท่านน่ังประจ�ำท่ีของตนเองให้เรียบร้อย เพราะถึงเวลาการประกาศผล ผูเ้ ขา้ รอบแลว้ พอไดย้ นิ เสียงประกาศผมก็รบี มาน่ังทนั ที ยังไมท่ ันไร พิธีกรก็เริม่ ประกาศจากฝ่ายหญิงก่อน พอประกาศเสร็จก็มาถึงเวลาที่ผมรอคอย ประกาศ ผู้เขา้ รอบคนท่ี 1 ไมใ่ ชช่ ือ่ ผม คนท ี่ 2 กไ็ ม่ใช่ พอมาถงึ คนท่ี 3 ได้แก่ TI 095 นายนัฐวทิ ย ์ สายนั ต ์ ตอนน้นั ผมเหมือนหดู ับไปช่วั ขณะ เหมือนเวลาหยดุ พดู ไม่ ออก จนเพื่อนข้างๆ สะกิดวา่ เป็นเรา ขาผมส่นั แทบจะกา้ วไมอ่ อก รสู้ ึกดีใจมากท่ี เราทำ� ได ้ ทำ� ความฝนั สำ� เรจ็ ไปอกี ขนั้ หนง่ึ แลว้ ผมกา้ วออกมาดา้ นหนา้ เพอ่ื มารบั แผน่ ป้ายทแ่ี สดงการเข้ารอบระดับประเทศ ท่ผี มอยากรับมาตลอด 4 ป ี ผมหันไปมอง Toเbรียeงnคuวาmมbสe่งิ ดr ีๆone 101

พ่อกบั แม่ ท่านทั้งสองร้องไห ้ สิ่งทผี่ มเหน็ มันทำ� ใหผ้ มยง่ิ ภูมิใจในตวั เองที่ผมทำ� ตาม สญั ญาทีบ่ อกกบั แมไ่ วไ้ ดแ้ ลว้ ผมทำ� ส�ำเร็จแลว้ บรรยากาศในตอนนั้นแตกต่างกับ 3 ปี ทผ่ี า่ นมาอยา่ งสน้ิ เชงิ ผมเดนิ ทางกลบั บา้ นพรอ้ มกบั รอยยมิ้ ความรสู้ กึ ดใี จ ภมู ใิ จ อยา่ งบอกไมถ่ ูก พอกลับถงึ บ้าน แมก่ บ็ อกกับผมวา่ “เหน็ ไหม ไม่มอี ะไรทไี่ กลเกนิ ฝันหรอก ถ้าเราต้งั ใจ...” การที่เราประกวดตลอด 4 ปี ท่ีผ่านมา มันมีคุณค่ากับ เราเหลือเกิน ผมต้องเข้าไปอยใู่ นบ้าน TO BE NUMBER ONE IDOL กับเพอ่ื นๆ ท้ัง 39 คน ตลอดระยะเวลา 1 เดือน ตอนนนั้ ผมรู้สึกดใี จมากๆ เลยครบั แตก่ ็ รู้สึกตื่นเต้นมากอยู่เหมือนกัน ท่ีเราจะได้ไปอยู่คนเดียว โดยท่ีไม่มีพ่อแม่ พี่น้อง เราจะอยูไ่ ดไ้ หม จะมเี พือ่ นหรือเปลา่ แต่ส่งิ เหล่านีท้ ำ� ใหผ้ มตื่นเต้นมากกวา่ ที่จะกลัว สิ่งที่จะเกิดขึน้ ซะอีก จนมาถงึ วนั ทผ่ี มตอ้ งเข้าไปอยใู่ นบา้ น ผมรูส้ กึ ตื่นเตน้ มาก แม่ กค็ อยแตบ่ อกว่า “สู้ๆ ทำ� ใหเ้ ตม็ ท่ีนะ เรามาถึงขนาดนีแ้ ล้ว พยายามเขา้ ไวน้ ะลูก” ผมได้เข้าไปอยู่ในบ้าน บ้านหลังน้ีให้อะไรกับผมมากมายเหลือเกิน ทั้งความรู้ทาง ด้านการรอ้ งเพลง การเตน้ การพฒั นาบุคลกิ ภาพ จากทีผ่ มเป็นคนท่เี ต้นไมเ่ ป็น เตน้ ไมไ่ ดเ้ ลย พอไดฝ้ กึ ภายในบา้ นหลงั น ้ี ผมกเ็ รม่ิ ทจ่ี ะมพี นื้ ฐานทางดา้ นการเตน้ มาก ขึ้น โครงการ TO BE NUMBER ONE IDOL ใหอ้ ะไรกับผมหลายๆ อยา่ ง ทั้ง การปรบั ตวั เข้าหากัน การมีนำ�้ ใจเอ้ือเฟอ้ื แบง่ ปันซึง่ กันและกัน รวมท้งั มติ รภาพจาก คร ู เพ่ือนๆ ทม่ี อบให้กันและกันตลอดเวลา ทำ� ใหเ้ รามคี วามสุขมากๆ ในบา้ นหลงั น ้ี การที่เราได้ร้องเพลง ได้ท�ำตามความฝันมันช่างมีความสุขเหลือเกิน ตลอดแต่ละ สัปดาห์กม็ ีโจทยเ์ พลงให้เราได้ฝกึ ซอ้ มเพื่อเตรียมขน้ึ คอนเสิรต์ ทุกสัปดาหผ์ มได้ทำ� ใน สิง่ ทผี่ มรักอยา่ งเต็มท ี่ ไมว่ า่ จะเปน็ สัปดาหเ์ พลงฮติ เพลงลูกท่งุ เพลงแดนซ ์ จนมา ถึงสัปดาห์ที่ 4 เป็นสปั ดาหเ์ พลงสากลซึ่งเปน็ สปั ดาหท์ ส่ี �ำคัญ เพราะเป็นสัปดาห์ท่ี จะคดั เข้ารอบ 16 คนสุดทา้ ย ใจจริงผมกแ็ อบหวงั อยู่เหมอื นกนั ถา้ ไม่ไดเ้ ข้ารอบก็ ไมเ่ ปน็ ไรครับ เพราะว่าเรามาถงึ จดุ นไี้ ด ้ ผมคดิ ว่าผมมาไกลเหลือเกนิ อยากท่จี ะ ท�ำให้เตม็ ที่ใหด้ ที ีส่ ุดกพ็ อ แตพ่ อมาถึงเวลาทปี่ ระกาศผลเข้ารอบ 16 คนสุดท้าย ความต่ืนเต้นจากรอบระดับภาคก็เพิ่มขึ้นทวีคูณ ป้าหม่อมครูใหญ่ภายในบ้านได้ ประกาศผลผูเ้ ขา้ รอบ และสงิ่ ทไ่ี ด้ยนิ เต็ม 2 หอู ีกครัง้ คอื นายนัฐวทิ ย ์ สายัณต์ ผมไดเ้ ขา้ รอบ 16 คนสดุ ทา้ ย!! ผมดีใจมากจนท�ำอะไรไมถ่ ูก ผมเหน็ หน้าพอ่ แม่ 102 Toเbรียeงnคuวาmมbสe่ิงดr ีๆone

กองเชยี รข์ องผมท่ีอยดู่ า้ นล่าง ดีใจไม่แพ้ผมเชน่ กนั ผมไม่คดิ ว่าผมจะทำ� ไดถ้ งึ ขนาด นี้ จนไดเ้ ขา้ รอบ 16 คน ผมภมู ใิ จในตัวเองมากๆ และสงิ่ ท่ีภมู ใิ จอีกสิ่งหนึ่งทีจ่ ะ จดจ�ำตลอดไปคือ การได้ร้องเพลงต่อหน้าพระพักตร์ทูลกระหม่อมหญิงอุบลรัตน ราชกัญญา สริ วิ ฒั นาพรรณวดี ซึ่งต่นื เตน้ ที่สุดในชีวิตของผมแล้ว และสิ่งท่ีเป็น บุญต่อผมและครอบครัวอย่างหาที่สุดไม่ได้ก็คือ การได้ตามเสด็จทูลกระหม่อม หญิงอบุ ลรัตนราชกญั ญา สริ ิวฒั นาพรรณวด ี ไปตามจงั หวดั ตา่ งๆ ทัว่ ประเทศซึ่งมนั เป็นสิ่งท่ีมหัศจรรย์และไม่คิดไม่ฝันว่าจะเกิดขึ้นกับชีวิตของเด็กคนหน่ึง ได้ไปภาค เหนอื ภาคใต ้ ได้ขึ้นเคร่อื งบนิ ซึง่ เป็นคร้ังแรกในชวี ิต ไดร้ ้องเพลง ท�ำในสิง่ ทเ่ี รา รกั และสง่ิ ทส่ี ำ� คญั คอื ไดเ้ ปน็ ตวั อยา่ งทด่ี ี เปน็ เยาวชนตน้ แบบเกง่ และดใี หก้ บั นอ้ งๆ ทวั่ ประเทศและจงั หวดั สดุ ทา้ ยทผ่ี มไดต้ ามรับเสด็จคือจังหวัดพระนครศรีอยุธยา คือ บ้านเกิดของผมเอง ในตอนน้ันแม่และพอ่ ญาตพิ นี่ อ้ งของผมไดม้ าดผู มเลน่ คอนเสริ ต์ ไดม้ าดผู มขน้ึ คอนเสริ ต์ รว่ มกบั ทลู กระหม่อมหญิงอุบลรัตนราชกัญญา สิริวัฒนา พรรณวดี ซึ่งเป็นประสบการณ์ที่ผมประทบั ใจเปน็ อยา่ งมาก และอกี เหตกุ ารณ์ หนึง่ ทีผ่ มไม่สามารถลมื ไดต้ ลอดทัง้ ชีวิตคือ เมอ่ื คอนเสริ ์ตครั้งสดุ ทา้ ยได้จบลง ทลู กระหมอ่ มหญงิ อบุ ลรตั นราชกญั ญา สริ วิ ฒั นาพรรณวดเี สดจ็ กลบั TO BE NUMBER ONE IDOL รนุ่ ที่ 5 ท้งั 16 คน จะตอ้ งกราบลา ในขณะทผ่ี มก้มลงกราบทา่ น ผมเงยหน้าขึ้นมาพร้อมกับน�้ำตาท่ีไหลออกมาโดยไม่รู้ตัวต่อหน้าทูลกระหม่อมฯ ทรงหยุดท่ีตรงหน้าของผม และท่านทรงรบั ส่งั กบั ผมวา่ “ไมต่ อ้ งร้องไหน้ ะ เด๋ียวเรา กไ็ ดเ้ จอกนั อกี ” คำ� พดู นมี้ นั ยงิ่ ทำ� ใหผ้ มรอ้ งไหห้ นกั เขา้ ไปใหญ ่ ในใจตอนนนั้ รสู้ กึ ภมู ใิ จ และประทบั ใจเปน็ อยา่ งมากทที่ า่ นทรงไมถ่ อื ตวั เลยสกั นดิ ท่ีจะมาพูดคุยกับเด็กบ้าน นอกๆ คนหนึ่ง ท่านทรงเป็นกันเองอย่างมาก ส่ิงนี้เป็นส่ิงท่ีผมประทบั ใจ และเปน็ เหตกุ ารณท์ ผ่ี มจะไมม่ วี ันลืม จากจุดเร่ิมต้นของเด็กบ้านนอกคนหน่ึงท่ีได้รู้จัก กับโครงการ TO BE NUMBER ONE และไดก้ า้ วเขา้ มากบั การประกวดเยาวชน ตน้ แบบเกง่ และดี TO BE NUMBER ONE และผมได้มีความพยายามท�ำสิ่ง เหล่านี้ท่ีเรียกว่า “ความฝนั ” ใหก้ ลายเปน็ “ความจรงิ ” และเปน็ ความจรงิ ทยี่ งิ่ ใหญ่ และมีคุณคา่ ต่อชีวติ ของผมเหลือเกิน Toเbรยีeงnคuวาmมbสeิง่ ดr ๆีone 103

ผมตอ้ งขอบคณุ โครงการ TO BE NUMBER ONE ในทลู กระหมอ่ ม หญงิ อุบลรัตนราชกัญญา สิริวัฒนาพรรณวดี ท่ีเปิดโอกาสให้กับเด็กคนหนึ่ง ได้ รจู้ กั กับครอบครวั ใหญ่ ครอบครวั TO BE NUMBER ONE ทแี่ สนอบอ่นุ ได้ ท�ำให้ผมได้มนี ามสกุล “TO BE NUMBER ONE IDOL” ต่อท้าย และสง่ิ ส�ำคญั คือ ครอบครัว พ่อแม่ที่คอยสนับสนุนและให้ก�ำลังใจผมเสมอมา จนท�ำให้ผม ไดม้ วี นั นแ้ี ละสง่ิ สดุ ทา้ ยคอื ขอบคณุ ตวั เราเองทพี่ ยายามทำ� ในสง่ิ ทเ่ี รารกั โดยไมย่ อ่ ทอ้ ถา้ ไม่มีทงั้ 3 ส่ิงนี้ ผมกไ็ มส่ ามารถทีจ่ ะมวี นั นไี้ ด ้ ต้องขอขอบคณุ มากๆ จากใจจริง ครับ ผมขอสัญญาว่าจะขอจดจ�ำเหตุการณ์เหล่าน้ีท่ีเกิดขึ้น และจะเป็นตัวอย่าง ท่ีดีให้แกเ่ ยาวชนไทยตลอดไป ผมขอสัญญา.... นายนัฐวทิ ย ์ สายัณต์ TO BE NUMBER ONE IDOL ระดับประเทศ รนุ่ ที่ 5 มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนครศรีอยุธยา จังหวัดพระนครศรีอยุธยา 104 Toเbรยีeงnคuวาmมbสeงิ่ ดr ีๆone

รางวลั ชมเชย ประเภทอาชวี ศกึ ษาและอดุ มศึกษา “15 ปี TO BE NUMBER ONE” ทูบนี อ้ ยคนนขี้ อต้ังใจ มุง่ ต้านภัยยาเสพติดพษิ มหันต์ จะเกง่ ดตี าม TO BE NUMBER ONE จะสรา้ งสรรค์สงั คมใหมไ่ ร้อบาย นอ้ มส�ำนกึ พระกรุณาธิคุณ ความการุญสูผ่ องชนคนทงั้ หลาย สบื ตอ่ ปณิธานจนจิตมลาย เปน็ หนงึ่ ตามองคฟ์ า้ หญงิ มงิ่ ขวญั ไทย เม่ือครั้งข้าพเจ้าเรียนอยู่ชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น ข้าพเจ้าเป็นเด็ก คนหนึง่ ทีร่ ักในการแขง่ ขัน เร่มิ ตง้ั แตก่ า้ วเขา้ มายงั โรงเรยี นสมเดจ็ พทิ ยาคมในระดบั ชน้ั มธั ยมศกึ ษาปที ี่ 1 ขา้ พเจา้ ไดส้ ง่ ผลงานเขา้ ประกวดกบั กจิ กรรมทที่ างโรงเรยี นจดั ขนึ้ หลายๆ กจิ กรรม ไมว่ า่ จะเปน็ การประกวดผลงาน เรยี งความ คำ� ขวญั ในวนั งดสบู บหุ รี่ โลกและวนั ต่อต้านยาเสพตดิ โลก ซ่งึ โรงเรยี นได้จัดกจิ กรรมน้ใี นทุกๆ ปี ในการส่ง ผลงานแต่ละครั้ง ช่ือของข้าพเจ้าก็มักจะปรากฏเป็นหนึ่งในรายช่ือผู้ที่ได้รับรางวัล ชนะเลศิ บา้ ง รองชนะเลศิ บา้ ง หรอื บางครงั้ กไ็ มไ่ ดอ้ ะไรเลย แตน่ นั่ กน็ บั วา่ เปน็ กา้ วแรก ในการประกาศตวั ให้คนได้รูจ้ ักกบั เดก็ ชายท่ีชื่อภสั กร บวั อาจ เมื่อข้าพเจ้าขึ้นระดับช้ันมัธยมศึกษาปีท่ี 4 ได้มีโอกาสเข้าร่วม ประกวด TO BE NUMBER ONE DANCERCISE รนุ่ TEENAGE โดยในตอนนน้ั ข้าพเจ้าเดินผ่านหอประชุม เหลือบไปเห็นนักเรียนกลุ่มหน่ึงที่ก�ำลังเต้นกันอย่าง สนุกสนาน ข้าพเจ้าจึงเดินเข้าไปสอบถาม ได้ความว่าก�ำลังซ้อมเพ่ือเข้าแข่งขัน จงึ ไดเ้ อย่ ขอพพ่ี ลอย เพชรรตั น ์ หวั หนา้ ทมี วา่ จะเขา้ รว่ มแขง่ ขนั ดว้ ย พย่ี งั ไมไ่ ดต้ อบรบั ข้าพเจ้าในทันทีแต่อย่างใด เขาเดินกลับไปปรึกษากับสมาชิกในกลุ่มอยู่พักหนึ่ง Toเbรยีeงnคuวาmมbสeิ่งดr ๆีone 105

แล้วกลับมาถามข้าพเจ้าเพ่ือยืนยันให้แน่ใจว่าจะไหวเหรอ พรุ่งน้ีก็เป็นวันแข่งแล้ว ข้าพเจ้าแอบตกใจเล็กน้อย ไม่คิดว่ามันจะเร็วขนาดน้ี แต่ยังไงข้าพเจ้าก็ยังยืนยัน คำ� เดิมว่าจะเข้าร่วมทมี ด้วย พีๆ่ คงเห็นความตงั้ ใจของขา้ พเจ้า จงึ ไดต้ อบตกลงและ รีบสอนท่าเต้นให้ข้าพเจ้า แลว้ วันแข่งขนั กม็ าถึง วนั ที่ 30 กันยายน 2557 พวก เราตืน่ เต้นเป็นอย่างมาก ผู้แข่งขันแต่ละทีมที่เข้าร่วมตา่ งงัดเอาความสามารถท่มี มี า ขม่ ขวญั คแู่ ขง่ กอ่ นถงึ ลำ� ดบั พวกขา้ พเจา้ ไดพ้ ดู คยุ เพอ่ื ใหก้ ำ� ลงั ใจซงึ่ กนั และกนั คดิ เพยี ง ว่ามาเต้นคร้ังน้ีท�ำให้ดีที่สุด ท�ำตามท่ีได้ซ้อมมา ผลจะแพ้ชนะช่างมัน แต่ข้าพเจ้าก็ แอบหวงั จะไดร้ างวลั อยบู่ า้ งเหมอื นกนั ถงึ เวลาประกาศผลกท็ ำ� เอาขา้ พเจา้ และเพอ่ื นๆ กลั้นน�้ำตาไว้ไมอ่ ย ู่ โรงเรียนสมเด็จพทิ ยาคมได้รบั รางวัลชนะเลิศเป็นตวั แทนจังหวัด เข้าแข่งขันต่อในระดับภาค ณ ศูนย์การค้าเดอะมอลล์นครราชสีมา แต่โชคไม่ดี เทา่ ไหรท่ ช่ี ว่ งนนั้ ขา้ พเจา้ ตดิ สอบจงึ ตอ้ งถอนตวั จากทมี ซงึ่ การถอนตวั ครงั้ นนั้ ขา้ พเจา้ คิดวา่ คงไม่มีโอกาสไดเ้ ขา้ มาในโครงการ TO BE NUMBER ONE อกี แล้ว เพราะ ยง่ิ เรยี นระดบั ชัน้ สงู ขึ้นไปงานคงเยอะ ไมม่ ีเวลาไดม้ าท�ำกิจกรรมแตก่ ็ไม่เปน็ ไปอย่าง ทข่ี า้ พเจา้ ได้คดิ ไว้ ครน้ั ข้าพเจ้าข้นึ ระดับชั้น ม.5 นบั ว่าเปน็ จุดเปล่ียนทัศนคติความ คดิ ของขา้ พเจา้ เมอื่ ข้าพเจา้ ถูกเพื่อนๆ เสนอช่ือต่อครปู ระสทิ ธิ ์ ไชยกาล ซึ่งเป็น ครูหวั หนา้ โครงการ TO BE NUMBER ONE ให้เข้ามารับต�ำแหนง่ ประธานชมรมฯ เพอื่ นของขา้ พเจา้ นางสาวพชิ ญากร เทยี บถงึ และนางสาวรตั นพร คำ� ไสว กถ็ กู เสนอชอื่ ใหเ้ ปน็ รองประธานชมรมฯ ในตอนนนั้ ขา้ พเจา้ เขา้ มาเปน็ ประธานแบบงงๆ แนน่ อนวา่ หลายๆ คนรจู้ กั วา่ โครงการ TO BE NUMBER ONE เปน็ โครงการรณรงคป์ อ้ งกนั และ แก้ไขปัญหายาเสพตดิ แตก่ ค็ งไมร่ ู้ว่าขัน้ ตอนการทำ� งานในเชงิ ลึกนั้นท�ำอย่างไร เชน่ เดยี วกนั กบั ขา้ พเจา้ ทหี่ ลงั จากไดเ้ ปน็ ประธานชมรมฯไมน่ าน กไ็ ดร้ บั มอบหมายงานให้ เขา้ รว่ มประกวดการดำ� เนนิ งานชมรมระดบั จงั หวดั เขา้ มาเปน็ ประธานแบบงงๆ ยงั ไม่ พอ ซำ้� ยงั ตอ้ งนำ� เสนอผลงานแบบงงๆ อกี ในตอนนนั้ ขา้ พเจา้ และคณะรจู้ กั โครงการ TO BE NUMBER ONE เพยี งแค่ว่ามกี ารประกวดเต้นกับไอดอล ไมร่ จู้ ัก 3 ก 3 ย อะไรดว้ ยซำ้� แตก่ ระนน้ั ก็ต้องวางแผนบทเพื่อเตรียมไปนำ� เสนอ จงึ ทำ� ใหร้ จู้ กั กบั เนอ้ื หาสาระของโครงการฯ ขนึ้ มาบา้ งเพยี งเลก็ นอ้ ย การเขา้ ประกวดในครง้ั แรกเปน็ ไป ดว้ ยความวุ่นวาย อลวน อลเวง กรรมการนดั ใหผ้ เู้ ข้าแข่งขนั ไปลงทะเบียนพร้อมกัน 106 Toเbรียeงnคuวาmมbสe่ิงดr ีๆone

เวลา 08.00 น. แต่เวลา 10.00 น. แล้ว คณะของขา้ พเจา้ กย็ งั ไมไ่ ด้เคลือ่ นท่ีออก จากโรงเรียน เพราะมัวเตรียมเอกสารประกอบการน�ำเสนอท่ีจับเอาต้นมาชนปลาย อา่ นดูแลว้ ไมน่ ่าเอาไปนำ� เสนอเลย ความวุ่นวายยังไม่หมดเพยี งเทา่ น ้ี ด้วยวันกอ่ น ไปแข่งขนั ข้าพเจา้ ไดต้ กลงกับเพ่อื นๆ คณะกรรมการวา่ จะใหไ้ ปเชยี ร์ รถรบั -สง่ กด็ นั มา พงั เอาเสยี กอ่ น พวกขา้ พเจา้ จงึ อดั ทมี งานรวมจำ� นวน 8 คน ไปในรถคนั เล็กๆ จนถึง สถานทีป่ ระกวด โดยไม่ไดแ้ จง้ สาเหตใุ ห้เพอ่ื นๆ ทราบว่ารถรบั -สง่ พัง จงึ ทำ� ให้เกดิ การทะเลาะและเข้าใจผดิ กนั กับเพ่ือนๆ ไปพกั ใหญ ่ ซง่ึ ภายหลังกไ็ ดอ้ ธิบายปญั หาให้ เพื่อนไดท้ ราบและเขา้ ใจกันเหมือนเดิม นับวา่ เป็นฤกษ์แรกส�ำหรบั ขา้ พเจา้ ทไี่ มค่ อ่ ย ดีเท่าไหร่แต่ในความวุ่นวายก็มีความโชคดีอยู่บ้าง ท่านคณะกรรมการเมตตาและ ใจดีได้อนุโลมและเล่ือนเวลาการประกวดออกไป จึงท�ำให้คณะข้าพเจ้าไปน�ำเสนอ ผลงานได้ทัน ด้วยคณะขา้ พเจา้ ผา่ นงานแขง่ ขันมาหลายรูปแบบ รวมการแข่งขนั นำ� เสนอผลงานตา่ งๆ ดว้ ย การน�ำเสนอจงึ ราบรืน่ พล้วิ ไหวไปด้วยด ี ไดร้ ับเสียงปรบมอื จากท่านคณะกรรมการและทา่ นผ้ชู ม หลังจากชมรมประเภทสถานศกึ ษาระดบั การ ศกึ ษาขนั้ พน้ื ฐานนำ� เสนอจบไป กถ็ งึ คราวของระดบั อาชวี ศกึ ษาและอดุ มศกึ ษา รนุ่ พี่ มอน้�ำด�ำหรอื มหาวทิ ยาลยั กาฬสินธไ์ุ ดข้ น้ึ นำ� เสนอผลงาน ได้สร้างความประทับใจให้ แก่ขา้ พเจ้าเปน็ อยา่ งมาก มกี ารน�ำเอาวัฒนธรรมพืน้ บ้านมาผสมผสานเขา้ กบั การนำ� เสนอท่ีส�ำคัญอธิบายเนื้อหาสาระของโครงการได้กระจ่างแจ้งชัดเจน โดยมีพี่อาร์ต รตั นะ ธนวชั รสนั ต ิ เป็นประธานชมรม ซงึ่ ขา้ พเจา้ คงไม่ต้องอธิบายชือ่ เสยี งของพ่ี อารต์ เพราะทราบกนั ดีอยูแ่ ลว้ ว่าผลงานของพ่อี าร์ตนัน้ ข้ึนช่ือเลื่องลือเปน็ อยา่ งมาก ในภายหลังมอน�ำ้ ด�ำกไ็ ด้ควา้ รางวลั รองชนะเลศิ อันดับ 2 ระดับดเี ด่น ระดับประเทศ มาเป็นเกียรติและภาคภูมิใจให้แก่พ่ีน้องชาวจังหวัดกาฬสินธุ์ กลับมายังเร่ืองของ ขา้ พเจา้ ต่อนะครับ หลงั จากแขง่ ขนั เสรจ็ สิ้นทกุ รายการ ก็ถึงเวลาประกาศผล เป็น เพราะโชคช่วยหรืออะไรไม่ทราบ โรงเรียนสมเด็จพิทยาคมได้รับรางวัลชมรมดีเด่น ชนะเลิศระดับจังหวดั ทำ� เอาพวกข้าพเจ้างงไปตามๆ กนั วา่ เป็นไปได้อย่างไร แตถ่ ึง กระนั้นพวกข้าพเจา้ ก็ยังภมู ใิ จที่มีโอกาสเป็นตัวแทนจงั หวดั นับตัง้ แตก่ ารแขง่ ขันใน คร้ังนั้น ข้าพเจ้าก็ยึดเวลาการด�ำเนินงานของมหาวิทยาลัยกาฬสินธุ์เป็นแบบอย่าง และขอคำ� แนะน�ำปรกึ ษาจากชมรมรุ่นพ่ีอย่ตู ลอด ซึง่ พีๆ่ กใ็ ห้ความชว่ ยเหลอื เป็น Toเbรียeงnคuวาmมbสeิง่ ดr ีๆone 107

ด้วยตอนนั้นยังติดนิสัยการแข่งขัน ท�ำอะไรก็ต้องชนะ ข้าพเจ้าจึง ทุ่มเทใหก้ บั การดำ� เนินกจิ กรรมของชมรมฯ เป็นอย่างมาก เพื่อน�ำผลงานไปนำ� เสนอ ในระดบั ภาค แตอ่ ะไรที่มากไปก็ไม่ดี ข้าพเจา้ มุง่ ท�ำแตก่ ิจกรรมมากไป จนลืมคิดถงึ เร่ืองการเรยี น ขาดสมดลุ ในเร่ืองของการแบง่ เวลา พูดง่ายๆ คอื บ้ากิจกรรม จนครู ตอ้ งเรยี กขา้ พเจา้ เขา้ ไปพบเปน็ การสว่ นตวั พดู คยุ เพอ่ื เรยี กสต ิ ซง่ึ เมอ่ื ขา้ พเจา้ ลองคดิ ทบทวนกเ็ ปน็ ดงั คำ� ท่คี รูท่านเตอื นทุกประการจรงิ ๆ ขา้ พเจา้ จึงรับปากและสญั ญากับ คณุ ครูวา่ จะปรบั พฤติกรรมตวั เองใหด้ ขี ้นึ กระนัน้ ขา้ พเจา้ กย็ งั ท�ำกจิ กรรมอยู่เรื่อยๆ แตร่ ะมัดระวังมากย่งิ ขนึ้ เพื่อไม่ใหก้ ระทบกบั การเรยี น วันที ่ 3 กมุ ภาพันธ ์ 2559 เวลา 13.00 น. รถหกลอ้ ไดอ้ อกเดิน ทางมุ่งหน้าสู่จังหวัดขอนแก่น คร้ังน้ีเพ่ือนๆ คณะกรรมการได้ติดสอยห้อยตามกัน มาครบทมี งาน จงึ ทำ� ให้ระหวา่ งการเดนิ ทางสนุกสนานเฮฮา ทงั้ ร้อนทัง้ เต้นไปจนถึง ปลายทาง แล้วเข้าที่พักท่ีทางจังหวัดจัดเตรียมไว้ให้เป็นอย่างด ี ในคืนนั้นข้าพเจ้า ตื่นเต้นมากจนนอนไม่หลบั รอเวลาชา่ งเสรมิ สวยประจ�ำชมรมเรียกไปแตง่ ตัว จาก น้นั รถออกเดินทางไปยังสถานทน่ี �ำเสนอตัง้ แต่เชา้ ของวันที ่ 4 กุมภาพนั ธ์ เปน็ ครั้ง แรกท่ขี ้าพเจา้ ไดเ้ ข้าแข่งขันงานทใี่ หญ่ขนาดนี้ สถานท่ีกว้างขวาง ผู้คนเยอะแยะ ยิ่ง ท�ำให้ความต่ืนเต้นท่ีข้าพเจ้ามีทวีคูณมากข้ึนไปอีก จนท�ำให้เมื่อถึงเวลาน�ำเสนอผล งาน ข้าพเจ้านำ� เสนอผลงานผดิ พลาด ลมื บทพดู ไปพกั ใหญ่ แถมยงั พดู เสียงเบา ดว้ ย ทำ� ให้วนั น้ัน เราไม่ตอ้ งลุ้นเลยว่าผลจะออกมาเป็นยงั ไง ถึงเวลาประกวดผลก็ เป็นไปตามคาด คือชมรม TO BE NUMBER ONE โรงเรยี นสมเดจ็ พทิ ยาคม ไม่ ผา่ นเขา้ รอบระดบั ภาค ไมใ่ ชเ่ พยี งนำ� เสนอผลงานผดิ พลาด แตเ่ หมอื นเรายงั ไมเ่ ขา้ ใจ แก่นแท้ของค�ำว่า TO BE NUMBER ONE จรงิ ๆ จงึ ท�ำใหต้ กรอบไป ในคร้ังนั้น ขา้ พเจ้าไม่มคี วามเสียใจเลยที่ตกรอบ เพราะได้เตรียมไวแ้ ลว้ นอ้ มรับเอาคำ� แนะนำ� ของท่านคณะกรรมการไปปรับปรงุ เหตุการณน์ ท้ี �ำให้ไฟแหง่ ความต้งั ใจแข่งขันเพื่อ จะเอาชนะในตวั ขา้ พเจา้ รอ้ นแรงมากยิง่ ขึน้ เหมอื นถกู นำ�้ มนั ราด ก่อนรถจะออกเดนิ ทางกลบั บา้ นผมประกาศลน่ั กบั เพอื่ นๆ กลางรถวา่ “ถงึ ในวนั นเี้ ราจะแพ ้ แตเ่ รากแ็ พ้ 108 Toเbรยีeงnคuวาmมbสeง่ิ ดr ีๆone

เพื่อท่ีจะชนะในวันหน้า เราจะกลับมาที่น่ีอีกครั้งพร้อมกับคว้าชัยชนะกลับไป” ซงึ่ ถา้ หากไมเ่ ป็นไปตามคำ� พูดที่ขา้ พเจา้ ได้พดู ไว ้ คงจะขายหน้าไมน่ อ้ ย555 หลังจากหอบความพ่ายแพ้กลับบ้าน ข้าพเจ้าก็มีโอกาสได้เข้าร่วม TO BE NUMBER ONE CAMP คร้ังท่ี 17 ณ เดอะไพนร์ สี อร์ท การไปอยรู่ วมกนั กับคนหมู่มาก ต่างภาค ตา่ งศาสนา ซึง่ แต่ละคนต่างมีความสามารถทตี่ า่ งกนั ออก ไป เราได้พูดคุยและแลกเปลี่ยนทัศนคติกัน ข้าพเจ้าได้รับข้อคิดมากมายจากคน เหล่านี้ ย่ิงกว่าน้นั คือ ตอนเข้าค่ายจะมีกจิ กรรมใหเ้ ลือกวา่ เราจะแสดงอะไรตอ่ หน้า พระพกั ตรท์ ลู กระหมอ่ มฯ ขา้ พเจา้ เลอื กสง่ บทความเขา้ ประกวดเพอ่ื คดั เลอื กตวั แทน กล่าวความรู้สึกต่อหน้าพระพักตร์ วินาทีที่ประกาศผลข้าพเจ้าเป็นคนแรกท่ีทาง ทีมงานได้เรียกช่ือ วินาทีนั้นเสียงปรบมือดังกระห่ึมท่ัวห้องประชุม เสียงปรบ มือยังดังก้องในหัวของข้าพเจ้าจนถึงทุกวันน้ี เป็นเหตุการณ์ที่ข้าพเจ้าจะไม่มี วันลืม การได้เป็นตัวแทนค่ายกล่าวความรู้สึกต่อหน้าพระพักตร์ทูลกระหม่อมฯ ยิ่งท�ำให้ความคิดของข้าพเจ้าเปล่ียนไป ค�ำปฏิญาณตนท่ีได้ให้ไว้ต่อพระองค์ในวัน น้ันว่า “ถึงแม้ก�ำลังจะไม่มากพอช่วยให้คนท้ังประเทศห่างไกลยาเสพติด แต่สอง มือน้ีจะช่วยเพื่อนพ้องคนรอบข้างให้ห่างไกลภัยยามากที่สุดเท่าท่ีจะท�ำได้” ย�้ำให้ ขา้ พเจา้ ได้ตระหนกั วา่ นบั ต้งั แตว่ ินาทนี ไ้ี ป การทำ� งาน TO BE NUMBER ONE จะ ไม่ใช่การทำ� เพอ่ื การแขง่ ขนั แตเ่ ปน็ การทำ� เพอื่ ประโยชนต์ อ่ สงั คมรอบขา้ งจรงิ ๆ กลบั มาจาก คา่ ยฯ ข้าพเจ้ากว็ ง่ิ แจ้นโผเขก้ อดแมเ่ ล่าถงึ วินาทปี ระทบั ใจให้แม่ฟัง สหี น้าทา่ ทางแม่ ของข้าพเจ้าในตอนนั้นมีความดีใจและยินดีกับข้าพเจ้ามาก ข้าพเจ้าได้บอกกับแม่ ขา้ พเจา้ วา่ “อแิ ม ่ ตานผี้ มสขิ อเฮด็ TO BE NUMBER ONE แบบอหิ ลหี ละเดอ้ ” แม่ของข้าพเจ้าได้ตอบตกลงและคอยช่วยเหลือสนับสนุนในทุกๆ เร่ืองเป็นอย่างดี เท่าทีแ่ ม่ข้าพเจา้ สามารถชว่ ยได้ ในช่วงเปิดภาคเรียนปี 2559 ข้าพเจ้าข้ึนชั้น ม.6 พอดี ข้าพเจ้า กลบั มาปดั ฝนุ่ โครงการฯ ใหมอ่ กี รอบและวางระบบใหเ้ ปน็ ระเบยี บ เพอื่ ใหร้ นุ่ นอ้ งทจ่ี ะ มาสานต่อโครงการสามารถท�ำงานได้ง่ายย่ิงขึ้น โดยชมรมของเราน้อมน�ำปณิธาน ของทูลกระหมอ่ มฯ มากอ่ ตง้ั ชมรมต้ังฯแต่วนั ท่ี 30 กันยายน 2546 มกี ารดำ� เนิน Toเbรยีeงnคuวาmมbสeงิ่ ดr ๆีone 109

เร่อื ยๆ หากแตย่ ังไมเ่ ปน็ ระบบระเบยี บดีนกั ชวี ติ มธั ยมปีสุดทา้ ยจึงเตม็ ไปดว้ ยสสี ัน ทัง้ การเรยี นทีต่ ้องเข้มขน้ การทำ� กจิ กรรมทต่ี ้องเข้มแข็ง เราน�ำชมรมฯ เข้าประกวดระดับจังหวัดอีกคร้ัง เพื่อคัดหาตัวแทน แนน่ อนครบั ชมรมของเราชนะเลศิ อกี ครงั้ ไดเ้ ปน็ ตวั แทนเขา้ แขง่ ขนั ระดบั ภาค คราว นเ้ี ราวางแผนงานเป็นอย่างด ี ด�ำเนินกิจกรรมทีเ่ กดิ ประโยชนต์ ่อสมาชกิ ทกุ คนจรงิ ๆ มหี นง่ึ กิจกรรมทขี่ ้าพเจา้ ประทบั ใจกค็ อื TO BE NUMBER ONE สญั จร เป็นการ พาแกนน�ำออกไปให้ความรู้โทษภัยสิ่งเสพติดแก่น้องๆ โรงเรียนใกล้เคียง ข้าพเจ้า ไดช้ ักชวนเพ่ือนที่เคยมีประวัติข้องเก่ียวกับยาเสพติดสองคนไปเป็นวิทยากร แก่น้องๆ ขา้ พเจา้ ไดใ้ ห้เวลาเขากลับไปคิด และในที่สุดเขากก็ ลับมาตอบตกลง เขา ได้เล่าประสบการณ์หลงผิดใหแ้ ก่น้องๆ ไดฟ้ ัง สนุกท้งั ฮา พานอ้ งๆ รอ้ งเพลง และ ยังพาท�ำกิจกรรมอื่นๆ อีกด้วย แววตาที่มีความสุข ในจุดนี้ท�ำให้ข้าพเจ้าได้คิด ว่า ทกุ คนมคี วามเป็นหนงึ่ อยู่ในตวั เอง มีความสามารถในทางสร้างสรรค์ หากเรา ดงึ ความสามารถทที่ กุ คนมแี สดงออกอยา่ งถกู ตอ้ งเหมาะสม กจ็ ะเกดิ ความภาคภมู ใิ จ ในตนเองและไม่ต้องไปพ่ึงยาเสพติด วนั ท ่ี 4 กมุ ภาพนั ธ ์ 2560 พวกเรากลบั มาประกวดผลงานในระดบั ภาค อีกคร้ัง หอบเอาความต้ังใจมาไม่ใช่ความต้ังใจท่ีจะแข่งเพ่ือเอาชนะ แต่เป็นความ ตง้ั ใจทอี่ ยากใหท้ กุ คนไดเ้ หน็ วา่ พวกเรามคี วามพฒั นา พวกเราไมไ่ ดแ้ พแ้ ลว้ หยดุ อยกู่ บั ท ่ี เอาความรกั และความศรทั ธาที่มีตอ่ โครงการมาเล่าให้ทกุ ท่านได้ฟังวา่ เวลา 1 ปี ทผี่ า่ นไป เราไดล้ งมอื ทำ� อะไรเพอื่ สงั คมไปบา้ ง แลว้ พอผลประกาศออกมาคอื โรงเรยี น สมเดจ็ พทิ ยาคมได้ผ่านเข้ารอบเปน็ ตัวแทนไปแขง่ ขัน ณ อิมแพค็ อารนี า่ เมืองทอง ธานี ในตอนนนั้ เพื่อนๆ ตา่ งโผเขา้ กอดคอกันรวมถงึ ตวั ข้าพเจา้ เองดว้ ย ร้องไหด้ ว้ ย ความดีใจว่าคร้ังหน่ึงในชีวิตเราจะมีโอกาสได้ไปรับเสด็จทูลกระหม่อมฯ ด้วยตัวเอง ซงึ่ เปน็ รางวัลอันสงู สุดของคน TO BE อยา่ งแท้จริง 110 Toเbรียeงnคuวาmมbสe่งิ ดr ีๆone

เหตกุ ารณท์ ที่ ำ� ใหห้ วั ใจพองโตผา่ นไปไดไ้ มน่ านเรากต็ อ้ งกลบั ไปเผชญิ กบั ความเครยี ดคร้งั ใหญ่ทส่ี ุด ตัง้ แตท่ ำ� งาน TO BE NUMBER ONE มา เนอ่ื ง ดว้ ยพลงั จากการชนะระดบั ภาคแลว้ กรรมการจะลงตรวจประเมนิ การปฏบิ ตั งิ านจรงิ ซง่ึ การเตรยี มงานตอ้ นรบั นนั้ กระชนั้ ชดิ มากเพยี ง 1 สปั ดาหก์ อ่ นวนั จรงิ เราวางแผน ไปหลายอยา่ งมาก ความเครียดทีเ่ กิดขน้ึ คือ เราจะเตรียมงานทนั ไหม กรรมการจะ ประทบั ใจไหม จะโดนต�ำหนติ รงจดุ ไหนไหม เอกสารหลายอยา่ งกก็ ระจดั กระจาย ไมเ่ ปน็ ระบบ จะรวบรวมทนั ไหม แถมนอ้ งคนใหมท่ เี่ ขา้ มานำ� เสนอกจ็ ำ� บทไมไ่ ด้ จะโดน ตดั คะแนนไหม ไดแ้ ตเ่ กดิ คำ� ถามแลว้ กเ็ ครยี ด ทกุ คนตา่ งพากนั เครยี ด กอ่ นกรรมการ จะลงตรวจพ้ืนท่ีจริง 1 งานพวกเรายังไม่ส�ำเร็จในหลายๆ อย่าง พอเครียดจนไป ถึงจุดสูงสุด เครียดจนคิดอะไรไม่ออก งานไม่เดิน บ่อน�้ำตาก็แตก พวกเราร้องไห้ ท้ังวนั ทำ� งานไปดว้ ยร้องไห้ไปด้วย มองหน้ากนั กร็ อ้ ง จนข้าพเจา้ ตอ้ งกลับไปตงั้ หลกั อยบู่ ้าน ไปร้องไหใ้ ห้แม่ฟงั แต่ตอนนั้นทันทที ่แี มเ่ ห็นข้าพเจ้าร้องไห ้ กพ็ ดู ขน้ึ ด้วยเสยี งทีด่ ังและดุ “เซาเด้อ อย่ามาไห ้ สเิ ครยี ดสิกงั วลไปหาหยงั เจา้ ของตัดสิน ใจแลว้ ว่าสเิ ฮ็ด ก็ตอ้ งยอมรบั การตัดสินใจเจา้ ของ เซาเครียดอิหยังทันไดเ้ กิดขึน้ อยู่ อยา่ กงั วล อยา่ ตตี นไปกอ่ นไข”้ ตอนนน้ั ขา้ พเจา้ ไมร่ จู้ ะขำ� หรอื สงสารตวั เองด ี นล่ี กู มา ขอกำ� ลงั ใจนะแม่ ทำ� ไมตอ้ งดา่ ดว้ ย แตข่ า้ พเจา้ กพ็ อสรปุ สง่ิ ทแ่ี มพ่ ดู ไดว้ า่ “สๆู้ เดอ้ ลกู ” พอด่าเสร็จแม่ก็หานมหาขนม หาข้าวมาให้ข้าพเจ้ากิน มีก�ำลังใจพร้อมกลับไป สตู้ อ่ ขา้ พเจา้ กลบั ไปลยุ งานอกี ครงั้ พรอ้ มกำ� ลงั ใจทเี่ ตม็ เปย่ี ม พรอ้ มกบั เพอ่ื นๆ นอ้ งๆ และคุณครทู ่อี ย่ชู ่วยกนั ไมท่ ้งิ กันไปไหน และเม่ือวนั ท ่ี 26 พฤษภาคม 2560 ทา่ น คณะกรรมการลงพน้ื ทเี่ ยยี่ มชมการปฏบิ ตั งิ านชมรมฯ ทา่ นไดก้ ลา่ วชมการดำ� เนนิ งาน ของเรา และให้ค�ำแนะน�ำในส่วนท่ียังขาดตกบกพร่อง หรือหากจะเป็นการต�ำหนิ กเ็ ปน็ การตำ� หนทิ เ่ี พราะทส่ี ดุ ทข่ี า้ พเจา้ เคยไดย้ นิ มา การรบั การประเมนิ ผลงานผา่ นไปได้ ด้วยดี ความเครียดทัง้ หมดกไ็ ด้ถูกปลดวางลง นบั วา่ เหตุการณค์ รงั้ น ้ี เป็นบทเรียน ราคาแพงของชีวิตทีห่ าซือ้ ไมไ่ ดจ้ ากท่ไี หนเลยทีเดียว Toเbรียeงnคuวาmมbสe่งิ ดr ีๆone 111

จากการดำ� เนนิ งานโครงการ TO BE NUMBER ONE ขา้ พเจา้ ได้ บทเรยี นมากมาย ไดเ้ หน็ ความรกั ความจรงิ ใจของเพอื่ นๆ ทร่ี ว่ มดำ� เนนิ งานมาดว้ ยกนั กวา่ จะเปน็ เบอื้ งหนา้ ทสี่ วยงาม กม็ เี บอ้ื งหลงั คอยแตง่ แตม้ ตอ่ เตมิ ไดแ้ ก่ ผอู้ ำ� นวยการ ท่ีให้การสนับสนุนเป็นอย่างดี คุณครูที่เปิดโอกาสให้นักเรียนได้คิด ได้ท�ำได้ลงมือ ปฏบิ ตั จิ รงิ ไมเ่ คยปดิ กน้ั ความคดิ ของนกั เรยี นเลยแมแ้ ตน่ อ้ ย และยงั มเี พอื่ นๆ ทค่ี อย ผลกั ดนั และฉดุ ดงึ กนั ไป รว่ มกนั สรา้ งสรรคส์ งิ่ ดๆี ทเ่ี ปน็ ประโยชนต์ อ่ ตนเองและสงั คม เป็นการทำ� กิจกรรมโดยเยาวชนเพ่อื เยาวชนอยา่ งแท้จริง นายภัสกร บวั อาจ มหาวทิ ยาลยั มหาสารคาม จงั หวัดมหาสารคาม 112 Toเbรียeงnคuวาmมbสeง่ิ ดr ๆีone

เรียงความ “15 ปี TO BE NUMBER ONE” ในวาระครบรอบ 15 ปี TO BE NUMBER ONE ประเภทประชาชนทว่ั ไป



รางวัลชนะเลิศ ประเภทประชาชนทวั่ ไป 15 ปี สง่ิ ดๆี TO BE NUMBER ONE จาก วัยเด็ก วยั รนุ่ วยั ผใู้ หญ่ เสน้ ชีวติ ทักใยทอประสาน ค อยซมึ ซ บั รบั รู้ เพอ่ื ดงู าน เกดิ เปน็ ประสบการณ์ นิทานชีวิต ซงึ้ แกใ่ จ ใครก�ำหนด บทบาทเรา หนักจงึ เอาเบาจึงสู้ รถู้ กู ผดิ เทพนิยาย ปรมั ปรา ควรคา่ คิด เตมิ ตอ่ ตดิ เปน็ เรอื่ งราว อนั ยาวนาน กราบพระบาททลู กระหมอ่ มจอมขวญั ราษฎร์ ฝ่าพระบาทซาบซงึ้ ในคุณไพศาล จากชวี ิตติดลบ ไดพ้ บพาน ทรงบันดาล กลวธิ ี ชแี้ นะน�ำ 15 ปี TO BE NUMBER ONE คอยสรา้ งสรรค์ วันใหมใ่ ห้เดินหน้า ไ ดเ้ ปน็ ครู สมดงั ฝนั วนั เวลา เกง่ ดกี ลา้ เพราะพระองคท์ รงพระเจรญิ “ผมได้เป็นครู เพราะ TO BE NUMBER ONE” ประโยคนี้ ก้องกังวานอยู่กลางใจ หลังการประกาศผลสอบแข่งขันเพ่ือบรรจุและแต่งตั้งเป็น ขา้ ราชการครแู ละบคุ ลากรทางการศกึ ษา ตำ� แหนง่ ครผู ชู้ ว่ ย เมอ่ื ปลายเดอื นเมษายน 2560 ที่ผ่านมา หากจะว่าไปแลว้ ชวี ติ ผมเหมอื นเทพนยิ ายไมม่ ีผิด กาลคร้ังหน่ึงนานมาแล้ว เม่ือพุทธศักราช 2549 ผมได้รับโอกาส จากครู อาจารย์ทที่ �ำงาน TO BE NUMBER ONE แนะนำ� ให้รู้จกั การทำ� งานและ การสรา้ งสรรคส์ งั คมโดยการรวมพลงั เดก็ และเยาวชนใหห้ า่ งไกลจากยาเสพตดิ ดงั นนั้ ผมและเพอื่ นๆ จงึ ไดร้ ว่ มกนั จดั ตงั้ ชมรม TO BE NUMBER ONE ชมุ ชนหนองแก จังหวัดหนองบัวล�ำภู ข้ึนมา ซ่ึงเป็นบ้านเกิดของตนเอง สนองพระปณิธาน ทลู กระหม่อมหญิงอุบลรัตนราชกัญญา สิริวัฒนาพรรณวดี ท่ีทรงจัดต้ังโครงการ Toเbรียeงnคuวาmมbสe่งิ ดr ีๆone 115

TO BE NUMBER ONE มาตง้ั แต่เดือนกันยายน 2545 เพอ่ื ให้เยาวชนหา่ งไกล ยาเสพตดิ ได้ท�ำกจิ กรรมอย่างหลากหลาย แสดงออกอย่างถกู ต้องและเหมาะสม การดำ� เนนิ งานโครงการ TO BE NUMBER ONE ในชมุ ชนครั้งนัน้ พวกเรารว่ มมอื กนั อยา่ งเตม็ ท่ี ฝา่ ฟนั อปุ สรรคมากมาย จนกา้ วผา่ นมาไดอ้ ยา่ งภาคภมู ใิ จ สามารถควา้ ชยั ชนะ ในการประกวดชมรม TO BE NUMBER ONE ระดบั ประเทศ ประเภทชุมชน ในภมู ภิ าค ประจ�ำปี 2553 นำ� ความสำ� เร็จมาส่ชู ุมชนในทุกดา้ น ทั้ง เศรษฐกิจ การศกึ ษา การปกครองและวัฒนธรรม เมอื่ จบการศึกษาในระดับข้นั พน้ื ฐาน เพ่ือนๆ กพ็ ากันออกเดินทาง ตามหาความฝนั วยั หนุ่มสาว บางคนไปท�ำงานโรงงาน บางคนไปทำ� งานต่างประเทศ แตบ่ างคนเลอื กอาชพี เกษตรกรตามแนวทางเศรษฐกจิ พอเพยี ง เพอ่ื ยงั ความสขุ เลก็ ๆ อนั แสนอบอนุ่ ท่บี ้านเกดิ ส่วนผมเลือกทจ่ี ะเรยี นตอ่ เปน็ คร ู เพราะอยากน�ำ TO BE NUMBER ONE ไปสสู่ ถานทอ่ี นื่ ๆ ไปสกู่ ลมุ่ บคุ คลอนื่ ๆ ทง้ั นกั เรยี น ผปู้ กครอง คนใน ชมุ ชนและเพอื่ นรว่ มงานด้วยกัน ประดุจพชื พรรณอันอดุ มดว้ ยความสุข สดชืน่ เม่อื ตกสพู่ นื้ แผน่ ดนิ ใดก็จะเจรญิ เตบิ โต ขยายผลไปไม่สน้ิ สุด น�ำความรงุ่ เรอื งและม่ันคง ไปสสู่ ถานทแ่ี ห่งน้ัน ชีวิตนักศึกษาปัญญาชนของผม เร่ิมต้นข้ึนท่ี สาขาวิชาภาษาไทย คณะครศุ าสตร ์ มหาวทิ ยาลยั ราชภฏั กาฬสนิ ธ ์ุ และตอ่ มาไดก้ ลายมาเปน็ มหาวทิ ยาลยั กาฬสินธุ ์ ทแี่ ห่งนน้ั เราอยูท่ ่ามกลางธรรมชาติเชิงเขาภูพานบริเวณทตี่ ้งั มหาวทิ ยาลัย แวดล้อมไปด้วยต้นไม้และสัตว์ป่า ชาวบ้านโดยรอบเรียกที่เราอยู่ว่า “ดงโต่งโต้น” ทน่ี ัน่ มีนกั ศึกษาไมเ่ กินสองพนั คน เปน็ ท่เี งยี บสงบ ผมตั้งใจแนว่ แน่ว่าจะร่วมมอื กับ เพอ่ื นๆ สรา้ งทนี่ ใี่ หเ้ ปน็ ศนู ยก์ ลางตน้ แบบความสำ� เรจ็ ชมรม TO BE NUMBER ONE ในระดบั อุดมศกึ ษา ภาคตะวนั ออกเฉียงเหนอื ใหไ้ ด้ในอนาคต แรกๆ ไม่เป็นเหมือนดังที่วาดภาพฝันเอาไว้ นักศึกษาที่นี่มีน้อย งบประมาณกิจกรรมแทบจะไม่มี เราอยกู่ ลางป่า ถูกตดั ขาดจากความเจรญิ และโลก ภายนอกเกนิ ไป นบั จากท่ีเราอยรู่ ะยะทางสถู่ นนหลักก็ไกลถงึ 7 กิโลเมตร ยงิ่ ตัว 116 Toเbรียeงnคuวาmมbสeิ่งดr ีๆone

จังหวัดแล้ว คงไม่มีใครอยากเดินทางเข้าไปบ่อยนัก เพราะห่างไกลกันกว่า 40 กิโลเมตร รา้ นเหล้า ที่เทยี่ ว หา้ งรา้ นตา่ งๆ แทบไมม่ ี ทีน่ ่จี งึ ไม่มที ้งั ปญั หาและ กจิ กรรมที่จะตอ้ งทำ� กจิ วตั รหลกั ของทกุ คน คือ เสาร์ - อาทิตย์ เดินทางกลบั บ้าน ปล่อยให้มหาวิทยาลัยอันทรงคุณค่าตั้งโดดเด่นเต็มไปด้วยมนตร์ขลังกลางป่าใหญ่ อย่างเดยี วดาย เมอ่ื สถานการณเ์ ปน็ เชน่ น ้ี ผมและเพอ่ื นๆ จงึ ไดเ้ ขา้ ไปปรกึ ษาอาจารย์ และผบู้ ริหารมหาวิทยาลยั เพอื่ จะตงั้ ชมรม TO BE NUMBER ONE มอนำ�้ ด�ำ มหาวิทยาลัยกาฬสินธุ์ข้ึน ซ่ึงจะได้รวมกลุ่มกันท�ำกิจกรรมสร้างสรรค์สังคม และ ชมุ ชนโดยรอบ ซงึ่ ไดร้ บั การสนบั สนนุ อยา่ งด ี โดยไดห้ อ้ งออกกำ� ลงั กายมาปรบั ปรงุ เป็น ศนู ยเ์ พอ่ื นใจ TO BE NUMBER ONE จากนน้ั ก็ขยายเครือขา่ ยไปส่อู งคก์ ารบรหิ าร นักศึกษาและสโมสรนักศึกษาคณะต่างๆ จนกลุ่มมีขนาดใหญ่ขึ้น เกิดเครือข่าย ในการทำ� งานรว่ มกนั ชมรม TO BE NUMBER ONE มอนำ้� ดำ� มหาวทิ ยาลยั กาฬสนิ ธ ์ุ สนบั สนนุ ใหส้ มาชกิ จดั ตง้ั วงดนตรพี นื้ เมอื งขน้ึ ในนามวงโปงลางวทิ ยาศลิ ป์ TO BE NUMBER ONE มอน้�ำดำ� จัดตง้ั กลุ่มนกั ศกึ ษาทช่ี อบเต้น ได้แก ่ B - Boy , Cover Dance , ร�ำพ้ืนเมอื ง , เต้นบดั สลบ นอกจากนยี้ ังไดร้ วมกลุ่มสมาชิกต้งั วงดนตรสี ากล คือ วงดาวร้าย TO BE แบนด์ ซงึ่ สามารถควา้ รางวัลรองชนะเลศิ ระดับประเทศ ในเทศกาล โดด มนั ส ์ ฮา ณ อำ� เภอเชยี งคาน จงั หวัดเลย ในป ี 2558 เพียงเวลา ไมถ่ ึงป ี มหาวิทยาลัยกลางปา่ ใหญ ่ กเ็ ริ่มมีชวี ติ ข้ึนมาทนั ท ี นักศึกษาใชเ้ วลาวา่ ง วัน เสารว์ นั อาทิตยท์ �ำกิจกรรมเพ่มิ ขนึ้ และกลบั บา้ นนอ้ ยลง พวกเราใชเ้ วลาเกอื บ 1 ป ี ในการระดมทุนจากการเปดิ หมวก ขายกระทง รบั จ้างเลน่ ดนตร ี เพอ่ื มาปรบั ปรงุ ห้องศูนยเ์ พื่อนใจ TO BE NUMBER ONE จนสำ� เรจ็ ซงึ่ ใชเ้ ปน็ สถานท่ที ำ� กิจกรรม และให้ค�ำปรึกษาแก่สมาชิกอย่างเป็นเอกภาพขณะทผ่ี มทำ� กจิ กรรม ใชช้ วี ติ ภายใตร้ ม่ เงามหาวทิ ยาลยั อยา่ งมคี วามสขุ ชมรม TO BE NUMBER ONE ชุมชนหนองแก กเ็ จริญงอกงาม ผ่านวนั เวลามาส่ตู น้ แบบระดับเพชร ประธานชมรมฯ ดำ� เนนิ มาถงึ ลำ� ดบั ท ี่ 4 ทวา่ ความสขุ กเ็ จอื ไปดว้ ยสเี ทา ซงึ่ แผป่ กคลมุ ใจผมและคนในชมุ ชนหนอง แกอย่างกะทันหนั Toเbรยีeงnคuวาmมbสe่งิ ดr ๆีone 117

เมื่อปลายปี 2558 น้องบาส นายทัตตะวัน โคตะมี ประธาน ชมรมฯ คนท ่ี 3 คนท่รี อ้ งหมอล�ำไดไ้ พเราะไมแ่ พป้ ระธานชมรมฯ คนที ่ 1 คนท่ี หนา้ ตาหล่อเหลา นา่ รกั ไม่แพ้ประธานชมรมฯ คนท่ี 2 และเปน็ ตน้ แบบประธาน นักเรียนให้กับประธานชมรมฯ คนที่ 4 ซ่งึ เป็นท่รี กั ของคนทงั้ ชมุ ชน ได้จากพวก เราไปส่นู ิรันดร อยา่ งไมม่ ีวันกลบั โดยอุบัตเิ หตุบนท้องถนน พวกเราสมาชกิ ชมรม TO BE NUMBER ONE ชมุ ชนหนองแก ไดร้ ว่ มแรงร่วมใจกนั อย่างเตม็ ที ่ เพ่อื ส่ง บาส สสู่ วรรค ์ การร�ำหนา้ ไฟ ตกแตง่ เมรแุ ละการแสดงความอาลัย เปน็ ไปอย่าง เรยี บร้อย สมบรู ณต์ ามความดงี ามทบี่ าสได้ท�ำไวใ้ ห้คนหนองแก สงิ่ หนง่ึ ที่ประทบั ไว้ กลางใจของผมตลอดไป คอื ผคู้ นมารว่ มงานหลายพนั คนท้ังข้าราชการของกระทรวง สาธารณสุข กระทรวงศึกษาธิการ กระทรวงมหาดไทย สมาชิกชมรม TO BE NUMBER ONE ชมุ ชนหนองแก และชาวบา้ นทรี่ ู้จกั บาส ตา่ งมาแสดงความอาลยั ทุกใบหน้าเต็มไปด้วยน�้ำตาและความเศร้าหมอง ผมตื้นตันใจ จนพูดไม่ออก น้�ำตา ไหลอย่ตู ลอดเวลา นยั หนง่ึ สงสารบาสจบั ใจ อกี นยั หนง่ึ ไดเ้ หน็ สง่ิ ทพี่ วกเรารว่ มกนั ทำ� มาวา่ มนั มคี า่ ขนาดไหน ทุกคนรบั รู้ รับทราบมาตลอดในความดีของพวกเราเยาวชน ชมรม TO BE NUMBER ONE ชุมชนหนองแก ภาพสะท้อนนยี้ ังคงประทบั อยู่กลางใจ ตลอดเวลาทกุ วนั นี้ บาสยงั อย่กู ับพวกเรา บาสอย่ใู นใจของคนท้ังชุมชน เมอ่ื ครบ รอบวนั เสียชีวิต เราจะกลับไปรวมพ่ ี รวมนอ้ งทำ� บญุ ใหน้ อ้ งตลอด และบาสก็ยัง เป็นเพชรส่องสว่างไสวบนท้องฟ้า อย่างท่ีชมรม TO BE NUMBER ONE ชมุ ชนหนองแก กำ� ลงั เปน็ อยเู่ ชน่ นเี้ หมอื นกนั ผมไดบ้ ทเรยี นอนั มคี า่ ในงานศพบาสวา่ คนเราตายไปแล้ว ไม่มีอะไรเอาไปได้เลยจริงๆ มีเพียงส่ิงเดียวเท่านั้น ที่จะมอบให้ โลกมนุษย์ และมันจะถูกเก็บไว้ในหัวใจผู้คนท่ีพบเห็น นั่นก็คือความดีงาม วันไหน ทที่ �ำกจิ กรรมแลว้ ท้อ ผมก็จะคดิ ถงึ วันน้นั ตลอด เกบ็ มาเป็นกำ� ลงั ใจและแรงบนั ดาล ใจในการท�ำงาน TO BE NUMBER ONE ในปัจจบุ นั ท่ีมหาวทิ ยาลัยกาฬสนิ ธุ์ ระยะหลังอุปสรรคของการทำ� งานชมรม TO BE NUMBER ONE มอน�้ำด�ำ มหาวิทยาลัยกาฬสินธุ์ คือ ร้านเหล้าเพ่ิมขึ้นอย่างรวดเร็ว นักศึกษา สมัครเขา้ มาเรยี นที่นี่ เพมิ่ ขนึ้ เป็นเทา่ ตวั ปัญหาอบุ ัติเหตุ การลักขโมยและการก่อ 118 Toเbรยีeงnคuวาmมbสeงิ่ ดr ีๆone

ความไมส่ งบ เสยี งดงั ในหอพกั อนั เนอ่ื งมาจากการดม่ื สรุ ากม็ ากขนึ้ เชน่ กนั ซง่ึ ปญั หา นไ้ี ดร้ บั ความเมตตาจากพๆี่ ตำ� รวจ สถานตี ำ� รวจภธู รนามน เขา้ มาชว่ ยเหลอื และรว่ มกนั คลค่ี ลายปญั หา ชมรมฯ ไดจ้ ดั กจิ กรรม หอพักคนดี TO BE NUMBER ONE ขึ้น โดยกำ� หนดหลกั เกณฑป์ ฏบิ ตั ขิ องหอพกั ทกุ แหง่ ใหเ้ ขา้ รว่ มการประเมนิ หอพกั ปลอด ยาเสพติดและอบายมขุ โดยใหผ้ ปู้ ระกอบการสอดส่อง ดูแลชว่ ยกันอกี ทาง และ คณะกรรมการฝา่ ยสอดสอ่ งดแู ลรว่ มกบั พตี่ ำ� รวจกอ็ อกตรวจตราพรอ้ มกนั ทกุ สปั ดาห ์ หากหอพกั ใดใหค้ วามรว่ มมือเปิด - ปิด เป็นเวลา คดั กรองบคุ คลอายไุ ม่เกนิ 20 ป ี ประกอบกับมาตรการของรัฐบาลใหร้ า้ นเหลา้ ไม่ตั้งอยใู่ นรัศม ี 3 กโิ ลเมตรจาก มหาวิทยาลัย ก็ท�ำใหห้ ลายแห่งยบุ เลกิ กิจการไป หนั มาเปิดร้านนำ�้ แขง็ ป่ันและ ขนมปงั ป้ิงแทน หลังจากด�ำเนินกิจกรรมตามแนวทาง มีคณะกรรมการ มีกองทุน และมีกิจกรรม คลอบคลมุ ทกุ ยุทธศาสตรแ์ ล้ว ในปี 2559 ผมและเพอ่ื นๆ จึงไป ปรึกษาอาจารยเ์ พอื่ จะนำ� ชมรม TO BE NUMBER ONE มอน้�ำดำ� มหาวิทยาลยั กาฬสินธุ์ เข้าประกวด ซ่ึงผลเป็นท่ีน่าภูมิใจ เมื่อปีแรกของการประกวดชมรม TO BE NUMBER ONE มอนำ�้ ดำ� มหาวทิ ยาลยั กาฬสนิ ธ ์ุ ไดร้ บั รางวลั พระราชทาน รองชนะเลศิ อันดับ 2 ระดับประเทศ ประเภทอาชวี ศกึ ษาและอุดมศกึ ษา จาก ทูลกระหม่อมหญิงอุบลรัตนราชกัญญา สิริวัฒนาพรรณวดี น�ำความปลื้มปิติมาสู่ สมาชิกและชุมชนโดยรอบ พวกเราภาคภมู ใิ จอย่างหนึง่ ว่า มหาวิทยาลยั เลก็ ๆ แห่งนี ้ TO BE NUMBER ONE จะสามารถเปลีย่ นแปลงนักศกึ ษา เปล่ยี นแปลงผ้คู นให้มีชวี ติ ชีวา มากขึน้ เรามกี จิ กรรมทำ� ตลอดทั้งป ี เรามผี ู้ใหญ่สนับสนุนจากผลการลงทุนอันแสน ยาวนานและตั้งใจ ซ่ึงผลิดอกออกผลในวันน้ี เราได้รางวัลระดับประเทศมา ภาครัฐและเอกชนภายนอกให้ความส�ำคัญ เชิญไปบรรยายเป็นวิทยากรเพื่อเป็น ตน้ แบบใหห้ นว่ ยงาน ความรสู้ กึ นท้ี ำ� ใหพ้ วกเราแอบนำ�้ ตาไหลอยบู่ อ่ ยครงั้ วา่ มอื เลก็ ๆ ของพวกเราเปลยี่ นทนี่ แี่ ลว้ จรงิ ๆ Toเbรียeงnคuวาmมbสeงิ่ ดr ีๆone 119

เมอื่ ผมจะจบการศกึ ษาชน้ั ปที ่ี 5 สาขาวชิ าภาษาไทย คณะครศุ าสตร์ ในปี 2560 ได้ตั้งปณธิ านอย่างแน่วแนว่ า่ จะน�ำความรู้ ความสามารถท่มี ีไปใชใ้ หเ้ กดิ ประโยชนอ์ ยา่ งสงู สดุ ในสถาบนั การศกึ ษาทต่ี วั เองจะไปบรรจเุ ปน็ ขา้ ราชการครแู นน่ อน ขณะน้ันยังไม่ได้หวังอะไรมากนักว่าจะสอบติดได้เลยในปีแรกหลังจบการศึกษา แต่ในฐานะที่เราเป็นคน TO BE NUMBER ONE เราย่อมมีดี มีความเป็นหนึ่ง อย่ใู นตวั ผมใช้ความได้เปรยี บตรงนตี้ งั้ ม่ัน และเอาชนะใจตัวเองในการอ่านหนงั สือ นานถงึ 8 เดือน ตอนเชา้ ตง้ั แต่เวลา 05.00 - 06.00 น. ชว่ งฝกึ สอนตอนว่างๆ ก็อา่ น ตอนกลางคืน เวลา 18.00 - 01.00 น. ทุกวัน ส่วนวันเสาร์ อาทิตย์ก็อ่านเต็มวัน ผมทำ� แบบน้ไี ด้ เพราะ TO BE NUMBER ONE สอนให้ผมท�ำได้ทกุ งาน ในทกุ สถานการณ์ ตลอดระยะเวลาหลายปีที่ผ่านมากับการท�ำงาน ผมเจอทุกอุปสรรค ทงั้ จากธรรมชาติ ผคู้ นและความทกุ ขภ์ ายในใจ แตก่ ส็ ามารถผา่ นมาไดด้ ว้ ยคำ� แนะนำ� การเรียนรู้ การศึกษา และกลายมาเป็นทักษะเฉพาะตัวท่ีหาซื้อจากไหนไม่ได้เลย เหมือนอย่างที่บอกว่าชีวิตผมเหมือนเทพนิยายไม่มีผิด วันดีคืนดี เด็กตัวเล็กๆ ด�ำๆ จะน�ำตัวเองมาสู่คณะครุศาสตร์ ซึ่งเป็นสถานที่อบรมบ่มเพราะวิชาชีพครู อนั สูงเกียรตไิ ด ้ ซง่ึ มองกลับไปตน้ ทนุ ชีวติ เราแทบตดิ ลบ เพราะเป็นไปไดท้ ี่ชนบท ห่างไกล แถมเต็มไปด้วยอบายมุข จะน�ำเรามาไกลถึงเพียงนี้ ถ้าไม่ใช่ TO BE NUMBER ONE วนั ประกาศผลสอบ ผมนัง่ คิดเลน่ ๆ ทีห่ น้าห้องพกั วา่ นับตงั้ แตว่ ันท ่ี TO BE NUMBER ONE เขา้ มาในชวี ติ อะไรๆ กเ็ ปลีย่ นไปในทางที่ด ี โอกาสและ ความฝนั วงิ่ อยรู่ อบตวั และหวั ใจเราอยตู่ ลอดเวลา ถา้ วนั นไี้ ดเ้ ปน็ คร ู ผมกจ็ ะไมพ่ ลาด ทีจ่ ะไปท�ำ TO BE NUMBER ONE ณ โรงเรียน ที่จะไปบรรจเุ ชน่ กัน แทบไม่กี่ อึดใจเทพนิยายทีโ่ ลดแล่นกลางความคดิ ผมมาตลอด 10 กวา่ ปี กก็ ลายมาเปน็ เร่ือง จรงิ เมอื่ ผลสอบออกมา ผมไดล้ ำ� ดบั ท ี่ 1 สาขาวชิ าภาษาไทย สำ� นกั งานศกึ ษาธกิ าร จงั หวัดนครพนม และต่อมาผมก็เลอื กมาบรรจทุ โ่ี รงเรียนธาตุพนม โรงเรียนประจ�ำ อำ� เภอเล็กๆ ใกล้องค์พระธาตพุ นม ซงึ่ นำ� ความสุขสงบมาสใู่ จผมทุกวัน 120 Toเbรียeงnคuวาmมbสeง่ิ ดr ีๆone

ผมกำ� ลงั คดิ วา่ เทพนยิ ายจะต้องไม่จบลงเพยี งเท่าน ้ี ปีแรกของการ เขา้ รับราชการ ผมไดร้ บั ค�ำสั่งให้เปน็ ครทู ปี่ รึกษาชมรม TO BE NUMBER ONE โรงเรียนธาตุพนม ประวัติศาสตร์หน้าใหม่คงจะต้องเป็นผมแล้ว ที่จะต้องหยิบยื่น โอกาสท่ีช่ือเทพนิยายชีวิต TO BE NUMBER ONE เข้าไปเป็นส่วนหนึ่งของ ลกู ศิษยผ์ มเช่นกัน นาย รัตนะ ธนวัชรสันติ ครกู ลุม่ สาระการเรียนรู้ภาษาไทย ทปี่ รกึ ษาชมรม TO BE NUMBER ONE โรงเรยี นธาตุพนม จังหวัดนครพนม Toเbรยีeงnคuวาmมbสe่ิงดr ีๆone 121



รางวลั รองชนะเลิศ ประเภทประชาชนท่วั ไป 15 ปี TO BE NUMBER ONE ยอ้ นเวลากลบั ไปเมื่อ 14 ปี ที่ผ่านมา มีเด็กผชู้ ายธรรมดาหน่งึ คน ก�ำลังศึกษาอยู่ในระดับช้ันประถมศึกษาปีที่ 6 โรงเรียนเทศบาลบ้านบางเหนียว เขาน�ำร้องเพลงที่แสนพิเศษที่หน้าเสาธงทุกเช้า บทเพลงท่ีมีใจความส�ำคัญมุ่งเน้น ใหท้ ุกคนเดินไปตามทางและค้นหาความฝนั ของตัวเอง “ชวี ิตมีเรอื่ งราวตัง้ มากมาย ใหค้ น้ ให้เล่าเรยี นให้ทำ� มงุ่ ไปใหไ้ กล ใหถ้ ึงปลายทาง เพื่อความใฝฝ่ นั เพ่อื ความเปน็ หนง่ึ ” หนงึ่ ในเน้อื เพลงสำ� คัญของบทเพลงน้ ี เปน็ จุดเร่ิมต้นของการค้นหาความฝนั อันย่ิงใหญ่ของเดก็ ชายหนึ่งคนในวนั นัน้ ซึ่งกค็ อื ตวั ผมเองในวันน้ี ในชว่ งแรก ผมไมร่ คู้ รบั วา่ โครงการ TO BE NUMBER ONE คอื อะไร ผมรู้แต่เพียงอย่างเดียวว่าผมชอบชื่อโครงการ ฟังดูแปลกไม่ซ�้ำกับชื่อโครงการใด เพลงกเ็ พราะ ความหมายกด็ ี ผมเคยสมคั รเขา้ ไปรว่ มงานเปน็ คนแรกของโรงเรยี น ใน ช่วงแรกของการท�ำงานผมไมท่ ราบวา่ ตอ้ งทำ� อะไรบา้ ง แต่สิง่ ที่ท�ำได้คือนำ� เพ่อื นและ นอ้ งท้งั โรงเรยี นรว่ มกันร้องเพลง TO BE NUMBER ONE ไม่นานมากนักโอกาส ที่ดีก็ไดเ้ กดิ ขน้ึ ครผู รู้ ับผดิ ชอบโครงการ TO BE NUMBER ONE ของโรงเรียน น�ำหนังสือหนึ่งฉบบั มาให้ มขี อ้ ความส�ำคัญเขียนว่า “โครงการภเู กต็ เยาวชนคน ดี TO BE NUMBER ONE ” ผมไม่ทราบว่าคือกิจกรรมอะไร แต่ครูแจง้ ว่าจะส่งผมเข้าร่วมการแข่งขัน ผลการแข่งขันท่ีออกมาผมได้รับรางวัลชมเชย เข้า รับเกียรติบัตรจากท่านผู้ว่าราชการจังหวัดภูเก็ต ถึงแม้จะเป็นเพียงรางวัลชมเชย แต่ผมก็ภาคภูมิใจครับ กระท่ังผลได้เข้าศึกษาต่อในระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 ณ โรงเรียนเฉลิมพระเกยี รตสิ มเด็จพระศรนี ครินทร์ ภเู กต็ ในช่วงแรกผมคิดว่าคงไม่ Toเbรียeงnคuวาmมbสeง่ิ ดr ๆีone 123

ได้รว่ มกจิ กรรมกับโครงการ TO BE NUMBER ONE อีก แต่ผมคิดผดิ เพราะท่ี โรงเรียนแหง่ นี้โครงการ TO BE NUMBER ONE ไดเ้ รมิ่ ขึน้ มาชว่ งระยะเวลาหนงึ่ แลว้ มที งั้ กจิ กรรม มีทัง้ ความรูท้ ใี่ หส้ มาชิกได้เรียนและเขา้ ร่วมกันอยา่ งสนุกสนาน ในท่ีสุดช่วงเวลาแห่งความต่ืนเต้นส�ำหรบั ผมก็ไดเ้ กิดข้นึ เปน็ ครัง้ แรก ผมทราบข่าวว่าองค์ประธานโครงการ TO BE NUMBER ONE จะเสดจ็ มาทเ่ี วทกี ลางสะพานหนิ จงั หวดั ภเู กต็ ชว่ งเวลานน้ั ผมเกดิ ความคดิ ขน้ึ ในใจวา่ ถงึ แมจ้ ะตอ้ งกลบั บา้ นชา้ สกั เพยี งใด ผมกต็ อ้ งไปเฝา้ รบั เสดจ็ พระองคท์ า่ นใหไ้ ด้ ในวนั รบั เสดจ็ ผมมองเห็นพระองคท์ า่ นประทับอยูไ่ กล แตผ่ มกน็ ่ังอยูแ่ ถวหนา้ สุดของเชือก นน้ั เมอ่ื พระองคเ์ สดจ็ ไปหลงั เวทเี จา้ หนา้ ทป่ี ลอ่ ยเชอื กกนั้ ออก เพอื่ ใหส้ ามารถเขา้ ไป บริเวณหน้าเวทีคอนเสิร์ตได้ ผมว่ิงสุดก�ำลังเพื่อให้พื้นที่หน้าเวทีมีผมยืนอยู่ ผมท�ำ ส�ำเร็จได้ยืนที่หน้าเวทีดังที่หวังไว้ เมื่อพระองค์เสด็จออกมาหน้าเวที ผมมองเห็น พระพักตร์อย่างใกล้ชิด ผมสัมผัสได้ถึงพระเมตตาพระกรุณาที่พระองค์ทรงมีต่อ เดก็ และเยาวชน พระองคท์ รงยน่ื พระหตั ถม์ าทหี่ นา้ เวท ี เพอื่ ใหเ้ ดก็ และเยาวชนไดส้ มั ผสั ผมจ�ำเหตกุ ารณ์ทีเ่ กิดขนึ้ ในวันน้นั ไดเ้ ป็นอย่างดี เพราะผมเป็นหน่งึ ในเดก็ ท่โี ชคด ี ได้ มีโอกาสสมั ผสั กบั พระหัตถข์ องพระองคท์ ่าน วินาทแี ห่งความสุขและความประทบั ใจ นั้นเองที่พระองค์ทรงมอบให้ ท�ำให้ผมต้ังปณิธานไว้กับตัวเองว่าจะมุ่งมั่นท�ำงานใน โครงการ TO BE NUMBER ONE และเปน็ เยาวชนคนดี ทห่ี า่ งไกลจากยาเสพตดิ ผมเร่ิมท�ำงานในโครงการ TO BE NUMBER ONE อยา่ งจริงจงั กบั ชมรม TO BE NUMBER ONE ของโรงเรียนช่วงระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 เมอื่ มโี อกาสไดท้ ำ� งานกบั ทางชมรมฯ จงึ รวู้ า่ กวา่ จะออกมาเปน็ กจิ กรรมใหก้ บั สมาชกิ ไดเ้ ข้าร่วมไม่ง่ายเลย ต้องอาศัยการท�ำงานเปน็ ทมี อาศยั ความเขา้ ใจในหลกั การ 3 ก ท่ีใช้ในการด�ำเนนิ งานรวมถึงยุทธศาสตร์ของโครงการ สิ่งสำ� คญั ทีส่ ุดนน่ั คือความ สามคั คแี ละความมุง่ มัน่ ในการท�ำงาน สดุ ทา้ ยชมรม TO BE NUMBER ONE ของ เรากไ็ ดเ้ ปน็ ตัวแทนจังหวัดภเู ก็ต เขา้ รว่ มการประกวดชมรม TO BE NUMBER ใน 124 Toเbรียeงnคuวาmมbสeง่ิ ดr ีๆone

ในสถานศกึ ษา ระดับภาค และได้มีโอกาสเฝ้ารับเสด็จองค์ประธานโครงการ TO BE NUMBER ONE อีกครงั้ เป็นคร้งั ทีส่ อง คร้งั น้ีผมตน่ื เตน้ มากถึงขนาดใหเ้ พ่อื นทีน่ ่ัง ขา้ งกนั มาสมั ผสั ทอ่ี กขา้ งซา้ ย เพอื่ ใหเ้ พอ่ื นรบั รถู้ งึ ความรสู้ กึ นนั้ วา่ ตน่ื เตน้ มากแคไ่ หน และผลการประกวดได้ถูกประกาศว่าชมรม TO BE NUMBER ONE ของตัวเรา ไดเ้ ปน็ ตัวแทนภาคใต้ ความร้สู กึ แรกของผมคือแคป่ ีแรกเราก็ผา่ นจากระดับภาคเขา้ สรู่ ะดบั ประเทศ ไม่มีใครคาดว่าชมรมฯ ของเราจะท�ำส�ำเร็จ ผมดีใจมากครับในฐานะของ คนทำ� งาน เพราะนคี่ อื ประสบการณท์ น่ี อ้ ยคนจะไดม้ โี อกาสสมั ผสั ผมมโี อกาสตอ้ นรบั คณะกรรมการประเมนิ ระดบั ประเทศรอบพน้ื ทซี่ ง่ึ ชมรมฯ ของเรากไ็ ดร้ บั คำ� ชมอยา่ งมาก ในที่สุดวันประกวดระดับประเทศก็มาถึง หลายท่านคงจะทราบเป็นอย่างดีว่างานน้ี คืองานท่ีสมาชิกชมรม TO BE NUMBER ONE จากทั่วประเทศได้มารวมตัว กนั เพ่อื แสดงผลงานของแตล่ ะจงั หวดั แตล่ ะชมรม ได้เจอเพ่ือนสมาชิกและผคู้ น มากมาย ไดช้ มผลงานและนทิ รรศการทไี่ มเ่ คยพบเจอมากอ่ น ทนี่ ค่ี อื งานใหญป่ ระจำ� ปี ท่ีเป็นการรวมพลังคน TO BE NUMBER ONE ผมได้มีโอกาสเฝ้ารับเสด็จ องคป์ ระธานโครงการ TO BE NUMBER ONE อกี ครง้ั เปน็ ครง้ั ทสี่ าม ผลการประกวด ชมรม TO BE NUMBER ONE ในปนี ้ัน ชมรมฯ ของเราไมไ่ ด้รับรางวลั ใด เพ่ือน พี่ น้อง คุณครูทกุ คนตา่ งเสยี ใจกับผลท่เี กิดข้นึ แต่จากพระด�ำรสั ขององคป์ ระธาน “อย่าพ่งึ ท้อ ปีหนา้ มาเจอกนั ใหม่” ทา่ นผู้อ�ำนวยการสดศรี ตันสธุ ญั ลักษณ์ แม่ทพั ของผม ต้นแบบไอดอล TO BE NUMBER ONE ในดวงใจของผม ก็บอกกบั ทุกคน ว่าปีหนา้ เราจะกลับมาอีกครัง้ ภายหลังจากการเข้าร่วมการประกวดเราก็เดินทางกลับมาพร้อมกับ ความมงุ่ มนั่ ตงั้ ใจทจี่ ะพฒั นางานและกจิ กรรมในชมรมฯ เราใหด้ ขี นึ้ เพอ่ื เขา้ รว่ มการ ประกวดอกี คร้งั ในปีถดั ไป กลับมาก็ได้มีโอกาสรว่ มมอื กันระหว่างเพือ่ น พี่และนอ้ ง ในชมรมฯ คดิ พรอ้ มลงมอื ทำ� กจิ กรรมใหมใ่ หก้ บั ชมรมฯ มากขนึ้ ขบั เคลอ่ื นกจิ กรรม Toเbรยีeงnคuวาmมbสeง่ิ ดr ๆีone 125

NUMBER ONE ทโ่ี รงเรียนเมอื งถลาง ผมเฝ้ารบั เสดจ็ ภายในนทิ รรศการของชมรมฯ พระองคเ์ สดจ็ พระราชดำ� เนนิ มายงั นทิ รรศการของชมรม ผมมองเหน็ พระองคท์ า่ นอีก ครั้งในระยะที่ใกล้มาก ปีเดียวผมได้เฝ้ารับเสด็จองค์ประธานโครงการ TO BE NUMBER ONE ถงึ สามคร้ัง จะมีใครโชคดีแบบผม จะมีแกนนำ� กี่คนทีไ่ ด้ ทำ� งาน TO BE NUMBER ONE ถวายพระองค์ท่านและมโี อกาสเฝ้าชมพระบารม ี หลังจากน้ันผมได้มีโอกาสเป็นตัวแทนของโรงเรียนเข้าร่วมค่ายแกนน�ำเยาวชน TO BE NUMBER ONE รนุ่ ท่ี 7 ของจงั หวัดภเู กต็ ผมไดน้ ำ� ความรู้และประสบการณท์ ไี่ ด้ รับจากค่ายมาถ่ายทอดให้กับพี่ น้องและเพ่ือนสมาชิกในชมรมด้วยการขออนุญาต จัดคา่ ย TO BE WE ARE LEADEERS ขนึ้ เพ่ือสร้างแกนนำ� ทเี่ ขม้ แขง็ ให้กบั ชมรม TO BE NUMBER ONE ของเรา ผมทราบดีว่าปีนี้คอื ปีสดุ ทา้ ยของผม ผมจึงอยาก ฝากผลงานเอาไวใ้ หก้ บั ชมรม จากความฝนั ทค่ี ดิ กลายเปน็ ความจรงิ เมอื่ ชมรมฯของ เราได้เป็นตัวแทนจังหวัดภเู ก็ตเขา้ รว่ มการประกวดในระดับภาค ได้เป็นตวั แทนของ ภาคใตเ้ ขา้ สูก่ ารประกวดในระดบั ประเทศ การประกวดในระดับภาคคร้ังน ี้ ผมไดม้ ี โอกาสรบั เสดจ็ องคป์ ระธานโครงการ TO BE NUMBER ONE อกี ครงั้ เปน็ ครง้ั ทห่ี า้ หลังจากการประกวดระดับภาคไม่นาน ผมได้ทราบข่าวดีท่ีท�ำให้ผม รู้สึกต่ืนเต้นมากที่สุด หนึ่งเรื่องคือ องค์ประธานโครงการ TO BE NUMBER ONE จะเสด็จทรงเปดิ ศนู ยเ์ พอ่ื นใจ TO BE NUMBER ONE และชมรม TO BE NUMBER ONE ท่ีโรงเรยี น ความร้สู กึ ของคนทำ� งานอย่างผม ท่ีสดุ ของทสี่ ุดคอื การได้มโี อกาส เข้าเฝ้าองคป์ ระธานโครงการ TO BE NUMBER ONE แต่งานใหญ่คราวน ้ี ไม่ได้มี เพยี งแคผ่ มและนกั เรยี นแกนนำ� ของชมรมฯเทา่ นนั้ แตส่ มาชกิ ชมรม TO BE NUMBER Oทั้งNโEร ง เทรัง้ียโนรงจเะรไยี ดน้รจ่วะมไกดันร้ ่วเฝม้ากชันมเฝพา้ รชะมบพาระมบีอายร่ามงอีใกยลา่ ง้ชใิดกวลันช้ ทดิ ่ี 12 กุมภาพันธ์ 2552 คือวันท่ีพระองค์ท่านจะเสด็จมาท่ีโรงเรียน ชมรมของเราเตรียมงานกันอย่างหนัก ผมจ�ำทุกเหตุการณ์ในวันนั้นได้เป็นอย่างดี เนื่องจากผมเป็นคนเปิดประตูห้องศูนย์ เพอื่ นใจ TO BE NUMBER ONE ผมคดิ วา่ การทไี่ ดม้ โี อกาสใกลช้ ดิ พระองคท์ า่ นแบบนี้ 126 Toเbรยีeงnคuวาmมbสe่งิ ดr ๆีone

มไี ม่มากนกั และนค่ี ือครง้ั ทีห่ ก ทผ่ี มไดม้ ีโอกาสรบั เสดจ็ พระองค์ท่าน หลงั จากทไ่ี ดเ้ ปน็ ตวั แทนในระดบั ภาคกเ็ ขา้ สกู่ ารประกวดระดบั ประเทศ ผมได้เป็นตัวแทนชมรมฯ ในการน�ำเสนอผลการด�ำเนินงาน ทุกคนในชมรมฯ ต่าง มงุ่ มน่ั และทมุ่ เทมาก ไมว่ า่ จะเปน็ การเปลยี่ นรปู แบบการนำ� เสนอ การจดั นทิ รรศการ รูปแบบใหมท่ ่ไี ดแ้ นวคดิ มาจากการเรียนรูแ้ ละเก็บเก่ียวประสบการณ์จากปีที่ผา่ นมา รวมถงึ วาระในการรบั เสด็จองค์ประธานโครงการ TO BE NUMBER ONE ครั้งท่ ี 7 ส�ำหรับผมก็ได้เกิดข้ึน ผมได้มีโอกาสไปน่ังที่เก้าอี้ส�ำหรับผู้น�ำเสนอของชมรมฯและ ผลการแขง่ ขนั ปรากฏวา่ ชมรมฯของเราไมไ่ ดร้ บั รางวลั ผมรสู้ กึ เสยี ใจและผดิ หวงั เพราะคดิ วา่ จากความทมุ่ เท ชมรมฯของเรานา่ จะไดร้ บั รางวลั ในปนี ี้ ผมรอ้ งไหอ้ ยนู่ านจนกระทง่ั นกึ ขน้ึ ไดถ้ งึ พระดำ� รสั ทอ่ี งคป์ ระธานโครงการ TO BE NUMBER ONE ทรงใหไ้ ว้คอื อย่าพึง่ ทอ้ ใจ ปหี นา้ มาเจอกนั ใหม ่ กท็ ำ� ใหค้ ลายความเศรา้ ลงได ้ แต่ส�ำหรับผมไมม่ ี คำ� วา่ ปหี น้าในนามชมรม TO BE NUMBER ONE โรงเรียนเฉลมิ พระเกียรตสิ มเด็จ พระศรนี ครนิ ทร ์ ภเู กต็ แลว้ แตผ่ มกค็ ดิ เอาไวว้ า่ ไมว่ า่ จะเกดิ อะไรขนึ้ กต็ าม สายเลอื ด TO BE NUMBER ONE ในตวั ผมก็ยังคงเขม้ ข้นอยู่เสมอ แม้จะสำ� เรจ็ การศึกษา ไปแล้ว ผมก็ยังคงเข้ามาชว่ ยโรงเรียน ช่วยน้องในชมรมฯไดเ้ สมอ เวลาผ่านไปอยา่ งรวดเรว็ ไม่นานโครงการ TO BE NUMBER ONE ก็ด�ำเนนิ งานมาครบ 8 ป ี ผมก็ไดเ้ ข้าศึกษาตอ่ ในระดบั ปรญิ ญาตรที ่ีคณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏภูเก็ต ในปีแรกผมแทบไม่ได้ยินเร่ืองราวของชมรม TO BE NUMBER ONE ในมหาวทิ ยาลัย เพราะมีกจิ กรรมใหเ้ ขา้ ร่วมหลายกิจกรรม ทำ� ให้ ผมรสู้ กึ เหมือนขาดอะไรไปบางอยา่ งในชวี ติ จากป ี 2553 สู่ป ี 2554 สองปนี ี้ ผมแทบไม่ไดเ้ กีย่ วข้องกบั การทำ� งาน TO BE NUMBER ONE แต่อยา่ งใด ไดแ้ ต่ เขา้ ไปชว่ ยงานชมรมทโี่ รงเรยี นเดมิ นน่ั ทำ� ใหใ้ นใจผมคดิ วา่ ชมรม TO BE NUMBER ONE มหาวิทยาลยั ราชภัฏภเู ก็ตอยทู่ ไ่ี หน ขอ้ สงสัยนที้ ำ� ใหผ้ มค้นหาคำ� ตอบจนเจอในทส่ี ุด ผมก็ทราบวา่ ชมรม TO BE NUMBER ONE ของมหาวทิ ยาลัยนัน้ มอี ยู่ เพยี งแต่ Toเbรยีeงnคuวาmมbสeง่ิ ดr ีๆone 127

ขาดการรณรงค์ปลุกพลังของสมาชิกให้เกิดขึ้น ด้วยหน้าที่และชั้นปีท่ียังไม่สูงมาก ผมจึงทำ� ได้แคเ่ ขา้ ร่วมกิจกรรมกับทางชมรมฯ ของมหาวิทยาลัยเท่านน้ั หลังจากนน้ั โอกาสทีย่ ง่ิ ใหญ่ในชีวิตของผมไดเ้ กิดขน้ึ อีกครั้ง ในปี 2555 เปน็ ปีทีโ่ ครงการ TO BE NUMBER ONE มอี ายุ ครบรอบ 10 ป ี มีโทรศพั ท์หนึ่งสายโทรมาหาผม แลว้ ถามว่าสนใจท�ำงานร่วมกบั โครงการ TO BE NUMBER ONE จงั หวัดภูเก็ตหรือไม่ ผมตอบไปอยา่ งไมล่ ังเล เลยครับ “ผมสนใจและยินดที �ำครับ” งานแรกทไ่ี ด้รบั โอกาสคือ การเปน็ วิทยากร ค่ายแกนน�ำเยาวชน TO BE NUMBER ONE จงั หวัดภเู กต็ รุ่นที่ 10 เชน่ เคย ครบั คน TO BE NUMBER ONE สายเลอื ดทเ่ี ขม้ ขน้ อยา่ งไรเสยี กต็ ดั ไมข่ าด ผม ยงั คงมงุ่ ม่ันทุ่มเททำ� งานทุกอย่างด้วยความต้งั ใจรว่ มกบั ทมี งานจงั หวัด จากงานท ่ี 1 สงู่ านท ่ี 2 นน่ั คอื การเปน็ วทิ ยากรคา่ ยแกนนำ� เยาวชน TO BE NUMBER ONE กลมุ่ จังหวัดภาคใต้ ครัง้ ท่ ี 1 ซึ่งจงั หวัดภเู ก็ตเป็นเจ้าภาพในปนี ัน้ จากงานที่ 2 สงู่ านที่ 3 ในปีเดยี วกนั นเี้ องท่ผี มไดม้ โี อกาสติดตามผู้ใหญแ่ ละทีมงาน TO BE NUMBER ONE จังหวดั ภูเกต็ ไปร่วมกจิ กรรมประกวดจงั หวดั TO BE NUMBER ONE ระดบั ประเทศ ในโอกาสครบรอบ 10 ป ี TO BE NUMBER ONE และ มีโอกาสเฝา้ รับเสด็จองคป์ ระธานโครงการอกี ครัง้ เปน็ ครัง้ ท่ ี 8 ผมดใี จมากๆ ครับ หลงั จากไม่ได้รับเสด็จพระองค์ท่านมานานถึง 2 ปี การไดเ้ ขา้ เฝ้าในคร้งั นี้ เสมอื น เป็นการปลุกพลัง TO BE NUMBER ONE ในตัวผมข้ึนมาอีกคร้ัง หลังจากการ เขา้ เฝา้ พระองคท์ ่านในคร้ังน ี้ ผมก็ไมเ่ คยทิง้ โครงการ TO BE NUMBER ONE อกี เลย เสรจ็ จากภารกจิ ระดบั ประเทศผมกก็ ลบั มาคดิ วา่ จะทำ� อยา่ งไรเพอ่ื ใหเ้ กดิ การ ขบั เคลอ่ื นชมรม TO BE NUMBER ONE ในมหาวทิ ยาลยั ราชภฏั ภเู กต็ สงิ่ ทผี่ มทำ� ได้ คือการเจรจากับกองพัฒนานักศึกษา เพื่อจะขบั เคล่อื นโครงการ TO BE NUMBER ONE ในมหาวทิ ยาลัยอกี ครัง้ จึงได้เปิดรับสมคั รสมาชิกของชมรมฯใหม่และผมได้มี โอกาสด�ำรงตำ� แหนง่ ประธานชมรม TO BE NUMBER ONE มหาวทิ ยาลยั ราชภฏั 128 Toเbรียeงnคuวาmมbสeง่ิ ดr ๆีone

ภเู กต็ อกี ดว้ ย การร่วมงานกับทมี งานโครงการ TO BE NUMBER ONE จงั หวดั ภเู ก็ต ทำ� ให้ผมไดร้ บั โอกาสที่ดอี ย่เู สมอ ไมว่ ่าจะเป็นเรือ่ งของการเปน็ วิทยากรคา่ ย แกนนำ� เยาวชน TO BE NUMBER ONE จังหวัดภูเกต็ ตง้ั แต่รุน่ ที่ 10 จน กระทัง่ รุ่นท ่ี 15 การคดิ เร่อื งการแสดง TO BE NUMBER ONE รูปแบบใหม่ ให้กบั จงั หวดั การเปน็ พธิ กี รในงาน TO BE NUMBER ONE ของจังหวดั ในโอกาส ต่างๆ ได้เรียนรู้และถ่ายทอดการท�ำงาน เพ่ือผู้อื่นและสังคมให้กับน้องแกนน�ำของ จังหวัด รวมถึงการเข้าร่วมงานมหกรรมระดับประเทศ ความต้ังใจและความมุ่ง มั่นในการท�ำงาน ผมจึงได้รับโอกาสท่ีเป็นโอกาสครั้งสุดท้ายจากจังหวัดภูเก็ต ให้ เข้ารว่ มกจิ กรรมคา่ ยพฒั นาสมาชกิ TO BE NUMBER ONE สคู่ วามเปน็ หนง่ึ รนุ่ ท ่ี 17 ณ เดอะไพน์ รีสอร์ท จังหวดั ปทุมธานี ค่ายท่ผี มใฝ่ฝนั มาโดยตลอดกลาย เป็นความจริงแล้ว ผมรู้สึกภูมิใจมากครับที่อย่างน้อยผมได้มีโอกาสท�ำตามความฝัน ของผมจนส�ำเร็จ ค่ายนี้เองท่ีผมได้เจอน้องๆ เครือข่าย TO BE NUMBER ONE จากทว่ั ประเทศ เปน็ คา่ ยทม่ี คี วามรู้ความสนกุ มติ รภาพและความอบอนุ่ ของคนสายเลอื ด TO BE NUMBER ONE ผมจ�ำไม่ได้ครับว่าหลังจากท่ีได้รับเสด็จองค์ประธานโครงการ TO BE NUMBER ONE ในคร้งั ท ี่ 8 แลว้ นัน้ ผมได้รบั เสด็จคร้งั ไหนอกี บา้ ง แต่ ผมบอกไดเ้ พยี งอยา่ งเดยี วครับว่าในทุกๆ ครัง้ ทผ่ี มไดม้ โี อกาสเฝ้ารับเสดจ็ ผมรสู้ กึ ได้ ถงึ พระบารมแี ละพระเมตตาท่ที รงมตี อ่ สมาชกิ โครงการ TO BE NUMBER ONE รอยยม้ิ ของพระองคท์ า่ น พระสรุ เสยี งทไี่ พเราะ พระหตั ถท์ ท่ี รงตอบรบั เสยี งเรยี กของ สมาชิก TO BE NUMBER ONE ทุกคน เปรียบเสมอื นพลงั ใจส�ำคญั ที่มสี ว่ นในการ ขบั เคลอ่ื นโครงการ TO BE NUMBER ONE ทำ� ใหส้ มาชกิ TO BE NUMBER ONE ทุกคนมีกำ� ลังใจในการกา้ วเดนิ ตอ่ ไปบนเสน้ ทางแห่งความฝันทตี่ นเองมี Toเbรยีeงnคuวาmมbสeิ่งดr ีๆone 129

ตลอดระยะเวลา 15 ป ี ทผี่ า่ นมาของโครงการ TO BE NUMBER ONE ประสบการณแ์ ละสงิ่ ตา่ งๆ ทง้ั หลายทสี่ อนผม ไดพ้ สิ จู นใ์ หเ้ หน็ แลว้ วา่ โอกาสทไ่ี ด้ รบั จากโครงการ TO BE NUMBER ONE นนั้ มคี วามสำ� คญั มากแคไ่ หน เมอ่ื ไดร้ บั โอกาสแลว้ จะทำ� อยา่ งไรใหโ้ อกาสทเี่ ปน็ ของเรานน้ั คมุ้ คา่ ทสี่ ดุ สำ� หรบั ผมนน้ั สายเลอื ด TO BE NUMBER ONE ในตัวผมยงั คงเขม้ ข้นอยเู่ สมอ เมื่อมีวาระท่จี ะมอบโอกาส ให้กับผู้อื่นได้ผมก็พร้อมเสมอ เพราะผมเช่ือม่ันว่าถ้าเราให้โอกาสผู้อ่ืนก็เท่ากับว่า เปน็ การฝกึ ทีจ่ ะได้เรยี นรูก้ ารเปน็ ผ้รู ับและส่งตอ่ การเปน็ ผู้ให้ที่ดอี ย่างสมบรู ณแ์ บบ ท่ีสดุ เพราะการเปน็ คน TO BE NUMBER ONE จะต้องเป็นท้งั คนเกง่ และ คนด ี โอกาสและความมุ่งมน่ั น้ที ีท่ ำ� ให้ผมประสบความส�ำเร็จ จากการเดินทางตาม ความฝนั ของผมทมี่ ใี นการเปน็ ขา้ ราชการคร ู ในอนาคตผมตงั้ ใจและมงุ่ มน่ั ทจ่ี ะเปน็ ครู TO BE NUMBER ONE สายพันธุ์ใหมใ่ นโรงเรยี น จะร่วมกนั ขับเคลื่อนกจิ กรรม ในชมรม TO BE NUMBER ONE ใหด้ ีทีส่ ดุ 15 ปี ที่ผา่ นมาโครงการ TO BE NUMBER ONE ได้สอนและ มอบโอกาสให้ผมในหลายด้าน ท�ำให้ผมได้เลือกเดินตามความฝันสู่ความส�ำเร็จใน ชีวิต ผมเชื่อมั่นว่าท่ีผมสามารถเดินทางตามความฝันของผมได้อย่างมั่นคงในทุกวัน น ้ี ก็คงเป็นเช่นเดยี วกันกับสมาชิก TO BE NUMBER ONE ทวั่ ทั้งประเทศ ทท่ี ุกคนมีหัวใจดวงเดียวกัน หัวใจแหง่ ความรกั และความศรทั ธาที่มตี อ่ องค์ประธาน โครงการ TO BE NUMBER ONE ทูลกระหม่อมหญิงอุบลรัตนราชกัญญา สริ วิ ฒั นาพรรณวด ี จงึ ทำ� ใหค้ น TO BE NUMBER ONE ทกุ คนประสบความสำ� เรจ็ และฟนั ฝา่ ทกุ อปุ สรรคมาไดจ้ นกา้ วขนึ้ สกู่ ารเปน็ หนง่ึ “โดยไมพ่ งึ่ ยาเสพตดิ ” สดุ ทา้ ยนี้ ผมขอขอบพระคณุ โครงการ TO BE NUMBER ONE ทมี่ อบประสบการณท์ ีด่ ๆี ให้กับสมาชิก ได้ตามล่าหาความฝันของตนและท�ำความฝันของตนให้เป็นจริง ผมขอใหโ้ ครงการนอ้ี ยเู่ คยี งคกู่ บั เสน้ ทางความฝนั ของเดก็ และเยาวชนไทยไปตลอดกาล 130 Toเbรยีeงnคuวาmมbสeงิ่ ดr ีๆone

“TO BE NUMBER ONE ฝันของพวกเรา ทพ่ี รอ้ มมใี จดวงเดยี วกัน จะขอเปน็ คน เก่งและเปน็ คนดี สิง่ นี้ทต่ี อ้ งการ จะเกง่ และดี TO BE NUMBER ONE” นายณัฐวรรธน ์ ปญั ธัญญลกั ษณ์ จังหวดั ภเู กต็ Toเbรยีeงnคuวาmมbสe่งิ ดr ีๆone 131



รางวลั ชมเชย ประเภทประชาชนทวั่ ไป “15 ปี TO BE NUMBER ONE” ...ชวี ิตมเี ร่อื งราว ตั้งมากมาย ให้ค้นใหเ้ ลา่ เรียนให้ท�ำ มงุ่ ไปให้ไกล ให้ถงึ ปลายทาง เพื่อความใฝฝ่ นั เพ่อื ความเปน็ หนง่ึ ... ความตอนหน่ึงของเนื้อเพลง TO BE NUMBER ONE ซึ่ง ทูลกระหม่อมหญิงอุบลรัตนราชกัญญา สิริวัฒนาพรรณวดี ทรงขับร้องเมื่อ 15 ปี ทผ่ี า่ นมา ยงั คงกอ้ งดงั อยใู่ นความคดิ และสถติ อยใู่ นหวั ใจของขา้ พเจา้ ตลอดมา ตลอดจนเพลง อนื่ ๆ ทีโ่ ครงการรณรงคป์ ้องกนั และแก้ไขปัญหายาเสพตดิ TO BE NUMBER ONE ไดเ้ ผยแพรป่ ระชาสมั พนั ธอ์ อกสสู่ าธารณะ เชน่ เพลงไมม่ อี ะไรไกลเกนิ ฝนั เพลงเกง่ และด ี TO BE NUMBER ONE ลว้ นเปน็ สญั ลกั ษณแ์ หง่ การมงุ่ หวงั ในการหลอ่ หลอม เยาวชนไทยให้เป็นคนเก่ง ดี มีสุข และเติบโตขึ้นเป็นผู้ใหญ่ในฐานะ “ก�ำลัง ของแผ่นดิน” อยา่ งเตม็ ภาคภมู ิ ภาพการทรงงานหนักของทูลกระหมอ่ มหญงิ อบุ ล รตั นราชกญั ญาสริ วิ ฒั นาพรรณวดี ผทู้ รงเปน็ องคป์ ระธานโครงการ TO BE NUMBER ONE ภาพของการด�ำเนินงาน การริเร่ิมสร้างสรรค์ กิจกรรมต่างๆ เพื่อแสดงออกถึง Toเbรยีeงnคuวาmมbสeงิ่ ดr ๆีone 133

ความสามารถของเยาวชนทเ่ี ปน็ คนกลา้ คดิ กลา้ ทำ� กลา้ แสดงออก ไมว่ า่ จะเปน็ การใช้ ส่ือดนตรี กีฬาและศิลปะแขนงต่างๆ อย่างเข้าใจ และเข้าถึงเพื่อพัฒนาศักยภาพ ของเยาวชนผ่านการกระต้นุ ให้เยาวชนเขา้ มารวมกลุ่มกันสร้างความรูแ้ ละทักษะใน การปอ้ งกันและแก้ไขปญั หายาเสพตดิ ไมไ่ ดเ้ ปน็ ภาพฉากหลังแหง่ ความทรงจำ� ของ ขา้ พเจา้ มาจนถงึ ปจั จบุ นั เทา่ นน้ั แตใ่ ครจะทราบบา้ งวา่ ภาพการดำ� รงอยอู่ ยา่ งมน่ั คง และแขง็ แกร่งของโครงการ TO BE NUMBER ONE ตลอดระยะเวลา 15 ป ี ล้วนเปน็ ภาพที่ สรา้ งเสริมแรงบนั ดาลใจใหเ้ ด็กหญงิ คนหน่ึงในวยั 15 ปี เมือ่ ครั้งนั้น กล้าทีจ่ ะเปลี่ยนผา่ นความคดิ พรอ้ มพัฒนาตนและก้าวย่างสู่วัยผ้ใู หญใ่ นอกี 15 ป ี อยา่ งภาคภูมใิ จด้วยภมู คิ ุ้มกนั แหง่ ความ “เปน็ หน่งึ ไมพ่ ่งึ ยา” ได้อย่างยอดเยี่ยม เมอ่ื 5 ปที แ่ี ลว้ ในการจดั งานวนั ครบรอบ 10 ป ี แหง่ การกอ่ ตง้ั โครงการ TO BE NUMBER ONE ขา้ พเจา้ มโี อกาสเฝา้ รบั เสดจ็ ทลู กระหมอ่ มหญงิ อบุ ลรตั นราชกญั ญา สริ วิ ฒั นาพรรณวด ี และไดเ้ ขา้ รบั พระราชทานรางวลั อยา่ งใกล้ ชดิ รอยแยม้ พระสรวล พระอิริยาบถอันงดงาม พระเมตตาอนั ยิง่ ใหญ ่ และนำ�้ พระทัยอันประเสรฐิ ของพระองค์ทที่ รงมตี อ่ เยาวชนและพสกนกิ รไทยทุกหมูเ่ หล่า ในการเสด็จเยย่ี มสมาชิกครั้งน้นั ยงั ความปลาบปล้ืมปตี ิ ความฝันและจดุ ประกาย ความหวังให้แก่เหล่าสมาชิกทั้งหลายอย่างมิอาจสรรหาถ้อยค�ำใดๆ มาพรรณนาได้ โดยเฉพาะอยา่ งย่ิง ขา้ พเจา้ ผู้เปน็ สมาชกิ ในปีแรกของชมรม TO BE NUMBER ONE เมอ่ื ครัง้ ศึกษา ณ โรงเรยี นเบญจมราชทู ิศ จังหวัดนครศรธี รรมราช ชวี ิตและ ครอบครัวของข้าพเจ้ายังรสู้ ึกผูกพนั แน่นเหนยี วในนยิ ามความเปน็ หนงึ่ ของ TO BE NUMBER ONE อยา่ งยิ่ง เน่อื งจากบดิ ามารดาของขา้ พเจา้ เปน็ ครูผสู้ อนในโรงเรียน สวนกหุ ลาบวทิ ยาลัย นครศรีธรรมราช หรือเดมิ ชอ่ื โรงเรียนลานสกาประชาสรรค ์ ซึ่งเป็นเครือข่ายTO BE NUMBER ONE มาอย่างยาวนานเฉกเช่นเดียวกัน ทลู กระหมอ่ มหญงิ อบุ ลรตั นราชกญั ญา สริ วิ ฒั นาพรรณวด ี “ บคุ คลตน้ แบบ” ทค่ี อยชี้ ทางใหเ้ ยาวชนแต่ละคนร้แู นวทางปรับปรุง แกไ้ ขตนเอง มุ่งมั่นพฒั นาความรู ้ ความ สามารถ เพือ่ เป็น “เยาวชนตน้ แบบ” แกผ่ ู้อ่นื และสงั คมตลอดมาขา้ พเจ้าก็เช่นกัน ในขณะท่ีขา้ พเจ้าเตบิ โตขน้ึ ผูค้ นรอบขา้ งกเ็ ฝา้ มองภาวะการเป็นผ้ใู หญ่ของข้าพเจ้า 134 Toเbรียeงnคuวาmมbสeิ่งดr ๆีone

ทุกๆ วัน ซ่ึงปฏิเสธไม่ได้ว่าหลายต่อหลายครั้ง ข้าพเจ้าต้องเผชิญกับเหตุการณ์ หวั เลย้ี วหวั ตอ่ ของชวี ติ หรอื ภาวะกดดนั ตอ่ ความคาดหวงั ของตนเองและผอู้ นื่ มากเกนิ ไป ซึ่งอาจทำ� ใหข้ ้าพเจ้าหลงทางและกา้ วผดิ พลาดได้ ครงั้ หน่งึ ท่ีข้าพเจ้าผิดหวงั โดย ไมค่ าดฝัน ขา้ พเจา้ เคยขาดสติ พลงั้ เผลอจนตีอกชกหวั ทำ� ร้ายตวั เอง เพอื่ ใหใ้ คร บางคนเหน็ ความสำ� คญั ของขา้ พเจา้ ขณะนน้ั ขา้ พเจา้ รสู้ กึ สญู เสยี ตวั ตนและเฝา้ แตโ่ ทษ ตัวเองวา่ “ฉันไมม่ คี ุณคา่ เอาเสียเลย” และต้ังคำ� ถามซ้ำ� ๆ ในความคิดวา่ “ท�ำไม... ท�ำไมจึงเป็นเช่นน้ัน” แต่เม่ือข้าพเจ้าแหงนหน้ามองภาพ ขณะเข้ารับพระราชทาน รางวัลจากทลู กระหมอ่ มหญิงอบุ ลรตั นราชกญั ญา สิรวิ ัฒนาพรรณวดี ที่ประดบั อยู่ บนฝาผนงั ห้อง จู่ๆ น้ำ� ตาของขา้ พเจ้าก็หลั่งออกมาพร่ังพรู ไม่นานนกั ขา้ พเจา้ ได้หยุด คดิ พจิ ารณาตนเอง และอทุ านวา่ “ทรงพระเจรญิ ” ไมม่ ใี ครเหน็ หรอื ไดย้ นิ สง่ิ ทเี่ กดิ ขน้ึ กับขา้ พเจา้ ณ ชว่ งเวลาดังกลา่ ว ทว่าข้าพเจ้าเห็นดว้ ยดวงตาและสัมผสั ได้ด้วยดวงใจ ของตนเอง หลงั จากนัน้ ข้าพเจา้ จงึ เลกิ ตั้งค�ำถามว่าทำ� ไม เหตผุ ลใด หรอื ใครทท่ี �ำให้ ข้าพเจา้ ตอ้ งเจบ็ ปวดเพียงน้ี เปลย่ี นเปน็ ตั้งคำ� ถามว่า “ท�ำอยา่ งไร ฉันจะเป็นตัวเอง ท่ีเข้มแข็งและกลับมาท�ำในส่ิงที่ตนรักได้เหมือนหรือดีกว่าเดิม” นับต้ังแต่วันน้ันมา ขา้ พเจ้าได้พลิกวิกฤตเป็นโอกาส เปลีย่ นปญั หาเป็นปญั ญาและลบรอยนำ�้ ตาเป็นการ เพมิ่ คุณค่าใหแ้ ก่ตนเอง และผอู้ ่ืนตามศกั ยภาพอย่างสดุ ความสามารถ ด้วยความส�ำนึกในพระกรุณาธิคุณของทูลกระหม่อมหญิงอุบลรัตน ราชกญั ญา สริ วิ ฒั นาพรรณวดี กอปรกบั การตระหนกั ถงึ เกยี รตภิ มู ขิ องความเปน็ สมาชกิ TO BE NUMBER ONE ขา้ พเจา้ จึงวางเป้าหมายและปฏบิ ัตติ นตามอุดมการณ์ แหง่ TO BE NUMBER ONE ท่ีเปน็ แหล่งผลิตและรวบรวมคนด ี คนเกง่ และ คนทม่ี ีอุดมคตทิ ่ีจะสร้างกิจกรรมดๆี เพ่ือตอ่ ต้านและป้องกนั ปญั หายาเสพตดิ รวม ทงั้ ปญั หาอืน่ ๆ ท่ีอาจเกดิ ข้ึน นนั่ คอื การด�ำรงชีวติ ตามหน้าท่ขี องข้าพเจ้าใหด้ ีท่สี ดุ ในทกุ บทบาท ไมว่ า่ จะเป็นฐานะลูกทดี่ ขี อง “บ้าน” และ “เมอื ง” โดยประพฤติ ปฏิบตั ติ นให้บดิ ามารดาภาคภูมใิ จ และเปน็ หน่ึงในกลไกในการทำ� งานเพ่ือบ้านเมอื ง ในฐานะทหารและในฐานะคร ู และทส่ี �ำคัญไมย่ ิ่งหย่อนกว่าสถานภาพใดน่นั คอื การ ดำ� รงตนเป็นผ้ทู เ่ี หน็ คุณคา่ ของตนเองและผอู้ ่ืน ในฐานะสมาชกิ TO BE NUMBER Toเbรยีeงnคuวาmมbสeง่ิ ดr ๆีone 135

ONE ซึ่งทำ� ให้ข้าพเจา้ เลง็ เห็นวา่ การเป็นท่ีหนึ่งนน้ั ไมจ่ ำ� เปน็ ต้องพง่ึ ยาเสพติด และ ไม่จ�ำเป็นต้องเป็นที่หน่ึงเพียงด้านใดด้านเดียวเท่าน้ัน แต่ทุกคนสามารถแสดงออก อย่างสร้างสรรค์ได้หลากหลายตามบทบาทหน้าท่ี เพ่ือฉายสะท้อนให้เห็นว่า สมาชกิ TO BE NUMBER ONE สามารถใชเ้ วลาทมี่ ี 24 ชว่ั โมง เท่ากบั ผู้อ่ืนใน การแสวงหาวธิ ีห่างไกลยาเสพตดิ อบายมุขและสง่ิ ไม่ดตี า่ งๆ ดว้ ยการมอบโอกาสแก่ ตนเองและไดร้ บั โอกาสในการสร้างความภาคภูมใิ จในรปู แบบของตน ในฐานะทหารเรอื หญิง ข้าพเจ้าระลกึ ไวเ้ สมอว่าการที่ขา้ พเจา้ เขา้ มา รับราชการเป็นทหารเกิดจากความรักในชาติ ศาสนาและพระมหากษัตริย์ ซึ่งแม้ ขา้ พเจา้ จะไม่ได้ออกรบในสนาม ถือเปน็ ออกไปสรู้ บในศึกสงคราม แตก่ ารท�ำงาน ด้านฝ่ายอ�ำนวยการเกี่ยวกับหนังสือราชการก็สามารถป้องกันประเทศจากภายใน ท�ำให้ข้าพเจ้าเห็นว่าผู้หญิงสามารถท�ำงานเพ่ือ แผ่นดินอันเป็นที่รักย่ิงได้ไม่แตกต่าง กนั เพราะจติ วญิ ญาณแห่งความเปน็ “ร้ัวของชาต”ิ ไมจ่ ำ� กัดอยู่ทเ่ี พศหรือสรีระ รา่ งกาย แตท่ กุ คนลว้ นมบี ทบาทปฏบิ ตั หิ นา้ ทใี่ นสาขาวชิ าหรอื ดา้ นตา่ งๆ ทต่ี นมคี วาม รูเ้ พื่อขับเคล่อื นประเทศได ้ ขา้ พเจา้ เชือ่ ว่าการเป็นทหารเรือหญิงถอื เป็นบททดสอบ และบทพสิ จู นต์ นเองวา่ ผหู้ ญงิ กส็ ามารถกระทำ� หนา้ ที่ เพอ่ื แผน่ ดนิ ไดแ้ ละกระทำ� ไดด้ ี ด้วยความมรี ะเบยี บวินยั อุทศิ ตนเสยี สละ เพอื่ ชาตริ าชนาวแี ละราชบลั ลงั ก์ ในขณะ เดยี วกันหลงั จากขา้ พเจา้ ประสบเหตกุ ารณท์ ีบ่ นั่ ทอนชวี ิตและจิตใจดังกลา่ ว ข้าพเจา้ ตัดสินใจเดินหน้าต่อเพื่อท�ำตามความหวังและความฝันของตนเองในการเป็นครูไป พรอ้ มกบั การรบั ราชการทหาร โดยเลอื กใชเ้ วลาวา่ งใหเ้ ปน็ ประโยชนผ์ า่ นการศกึ ษาตอ่ ระดบั ปรญิ ญาเอกในสาขาหลกั สตู รและการสอนจฬุ าลงกรณม์ หาวทิ ยาลยั ซงึ่ ถอื เปน็ ความรู้ใหม่สำ� หรบั ข้าพเจ้า ทำ� ใหข้ า้ พเจ้าตอ้ งปรบั ตัวในการเรยี นเปน็ อย่างมาก แต่ กระนนั้ ดว้ ยอดุ มการณข์ อง TO BE NUMBER ONE ทำ� ใหข้ า้ พเจา้ ศรทั ธาในตนเอง วา่ ข้าพเจ้าสามารถ “ทำ� ได”้ ไมแ่ พใ้ คร อย่ทู ีห่ ัวใจของตนจะกล้ากา้ วไปใหถ้ ึงหรือไม่ สง่ิ ทข่ี า้ พเจา้ พบไมเ่ พยี งแตศ่ าสตรแ์ ละศลิ ปแ์ หง่ การเปน็ ครเู ทา่ นน้ั หากแตข่ า้ พเจา้ ยงั พบวา่ ความเป็นหน่งึ ของโครงการ TO BE NUMBER ONE ที่ด�ำเนนิ การจดั ตั้งมา ตลอดระยะเวลา 15 ป ี ไดห้ ย่ังรากลึกอย่างงดงามในสถานศึกษาต่างๆ ทวั่ ประเทศ 136 Toเbรียeงnคuวาmมbสeิ่งดr ีๆone

ในการกระตนุ้ และปลกุ จติ สำ� นกึ ของเยาวชนและประชาชนของชาตใิ หม้ คี วามร ู้ ความ เขา้ ใจและตระหนกั วา่ การเอาชนะปญั หายาเสพตดิ มใิ ชห่ นา้ ทข่ี องบคุ คลใดบคุ คลหนงึ่ หรือองคก์ รใดองค์กรหน่งึ แต่จะตอ้ งเกิดจากทุกคนในชาติ ในการรว่ มแรงร่วมใจกัน เปน็ พลงั ของแผน่ ดนิ ทจ่ี ะตอ่ สแู้ ละเอาชนะปญั หายาเสพตดิ ซง่ึ กห็ มายความวา่ สถาน ศกึ ษาเหลา่ นน้ั ไดผ้ ลติ พลเมอื งของประเทศทไี่ มเ่ พยี งเอาชนะปญั หายาเสพตดิ ได ้ แตย่ งั “เอาชนะใจตนเอง” ไดอ้ ยา่ งนา่ อศั จรรย์ ดังการศึกษาดงู าน การจดั การหลักสูตรใน สถานศกึ ษาของโรงเรยี นสวนกหุ ลาบวทิ ยาลยั นครศรธี รรมราช ขา้ พเจา้ พบวา่ สถาน ศกึ ษาไดส้ ง่ เสรมิ การพฒั นาผเู้ รยี น โดยนกั เรยี นและสถานศกึ ษาไดร้ บั การคดั เลอื กเขา้ รบั การประกวดชมรม TO BE NUMBER ONE ระดบั ประเทศ และไดร้ บั รางวัล ตา่ งๆ จำ� นวนมาก นบั เปน็ เคร่อื งยนื ยันความเป็นเลศิ ของ TO BE NUMBER ONE ทไี่ ด้แผข่ ยายช่อื เสียงและคุณความดีไดอ้ ย่างมีประสิทธิภาพและประสทิ ธผิ ลโดยแท้ ยิ่งไปกว่าน้ัน แม้ว่าภาระหน้าที่หลักของข้าพเจ้าจะท�ำให้ข้าพเจ้า มีโอกาสในการสอนในหน้าที่ได้ยาก แต่ข้าพเจ้ากลับพยายามหาหนทางท่ีจะสอน หนังสอื ท้ังในรูปแบบวทิ ยากร การสอนพเิ ศษตวั ต่อตวั การสอนแบบกลุ่มและการ สอนในชน้ั เรยี น รวมทง้ั เปน็ กรรมการออกขอ้ สอบของหนว่ ยงานภายในและภายนอก ทำ� ใหท้ ราบว่าการสอนเปน็ ทงั้ ศาสตร์และศิลป ์ ซ่งึ จำ� เป็นตอ้ งศึกษาและฝึกฝนเรยี นรู้ จากประสบการณจ์ รงิ เพอ่ื ความเปน็ หนง่ึ ซง่ึ ใครจะทราบบา้ งวา่ ทหารเรอื หญงิ คนนใี้ ช้ ความเป็น TO BE NUMBER ONE ในการสอนผูเ้ รียนระดบั ตา่ งๆ ทง้ั ระดบั อนุบาล ประถมศึกษา มัธยมศกึ ษาและอุดมศกึ ษา ซ่งึ แม้ผู้เรียนจะมที ัศนคติหรอื มุมมองต่อ ผสู้ อนแตกตา่ งกนั แตข่ า้ พเจา้ กค็ ำ� นงึ เสมอวา่ จะเลอื กวธิ สี อนอยา่ งไรใหต้ นเขา้ ไปอยใู่ น จติ ใจของผเู้ รยี นและทำ� อยา่ งไรในการจดั การเรยี นการสอนใหบ้ รรลวุ ตั ถปุ ระสงค ์ เพอ่ื ใหผ้ เู้ รยี นมคี วามเปน็ หนงึ่ โดยไมพ่ ง่ึ ยาเสพตดิ แตท่ วา่ สามารถพฒั นาความคดิ ความรู้ และทกั ษะของตนเอง โดยใชส้ ตแิ ละปญั ญาเปน็ หลกั สำ� คญั ในการดำ� รงตนบนหนทางสู่ ความเปน็ เลศิ ทกุ ครง้ั ทข่ี า้ พเจา้ เขา้ สอน ขา้ พเจา้ จงึ ไมเ่ คยละทงิ้ โอกาสในการแบง่ ปนั ประสบการณแ์ ละบทเรยี นชวี ติ ตลอดจนชใี้ หเ้ หน็ แนวคดิ ทใี่ ชจ้ รงิ ไดใ้ นชวี ติ ประจำ� วนั โดยเฉพาะอยา่ งยงิ่ ในการจดั การเรยี นการสอนวชิ าวรรณกรรมไทย อาท ิ แงค่ ดิ จาก Toเbรยีeงnคuวาmมbสeิ่งดr ๆีone 137

วรรณกรรมเรอื่ งกอ่ กองทรายทว่ี า่ การกอ่ กองทรายใหเ้ ปน็ รปู เปน็ รา่ งนน้ั เปน็ เรอื่ งยาก เพราะอาจถกู พงั ทลายโดยงา่ ย แตห่ ากผกู้ อ่ กองทรายมคี วามอดทน มมุ านะและเพยี ร พยายาม ควบคู่กบั มีความหวงั เปน็ เคร่อื งหลอ่ เล้ยี งจติ ใจ ยอ่ มประสบผลส�ำเรจ็ ได้ ไม่ว่าจะมีอุปสรรคใดๆ หลังจากจัดการเรียนการสอนเสร็จส้ิน ลูกศิษย์ของข้าพเจ้า คนหนงึ่ ไดใ้ หข้ อ้ คดิ เหน็ วา่ “ประทบั ใจอาจารยต์ งั้ แตค่ รงั้ แรกเพราะเปน็ ทหารเรอื และ อาจารยท์ มุ่ เทกบั การสอนอยา่ งเตม็ ท ่ี ทำ� ใหเ้ หน็ โลกในมมุ มองตา่ งๆ และจะนำ� ความ รู้ที่อาจารย์มอบให้ไปใช้ในชีวิตประจ�ำวันและอนาคตต่อไปเช่นกันค่ะ” ข้อคิดเห็น ดงั กล่าวไมไ่ ดท้ �ำใหข้ า้ พเจา้ มีกำ� ลงั ใจในการทำ� หน้าท่ีของครูผู้สอน แตท่ ำ� ใหข้ า้ พเจา้ มนั่ ใจวา่ หากลกู ศษิ ยท์ มุ่ เทและมงุ่ มน่ั ทำ� ตามความฝนั เขาจะสามารถเตบิ โตเปน็ กำ� ลงั ของชาตทิ ่ที รงพลงั ได้ตอ่ ไป นอกจากน ้ี หากจะกลา่ ววา่ โครงการ TO BE NUMBER ONE ไดจ้ ดั ตงั้ “ศนู ยเ์ พอ่ื นใจ TO BE NUMBER ONE” และใหส้ มาชิกและประชาชน ทว่ั ไปไดม้ สี ว่ นร่วมและมชี วี ติ ใหม่ ขา้ พเจา้ ก็ได้นำ� แนวทางดังกล่าวมาประยกุ ตใ์ ชก้ ับ ลูกศิษย์ในฐานะ “เพ่ือนใจ” ลกู ศิษย์ของข้าพเจา้ สามารถปรึกษาข้าพเจ้าไดท้ ุกเรือ่ ง กล่าวคอื ข้าพเจ้าจะวางตน แบบ “พี่น้อง” ท�ำให้เขากล้าจะระบายและเลา่ เรอ่ื ง ราวต่างๆ ท้ังปัญหาการเรียนและปัญหาส่วนตัว ข้าพเจ้าเช่ือว่า การเป็นเพื่อนแท้ ของครูและศิษย์ย่อมท�ำให้ลูกศิษย์รับฟังข้อแนะน�ำเพ่ือน�ำไปแก้ไขปัญหา ปรับปรุง และพัฒนาตนให้เป็นคนใหม่ที่เข้มแข็งและมีความม่ันคงทางจิตใจ เพ่ือสร้างบันได ไปสจู่ ดุ มงุ่ หมาย สง่ิ น้นี ับเปน็ สง่ิ ดๆี ท ี่ TO BE NUMBER ONE ได้ให้แนวทาง ชวี ติ แก่ขา้ พเจ้า ข้าพเจ้าเองก็ปรารถนาและพรอ้ มจะด�ำเนินตามแนวทางนน้ั เพื่อส่ง ต่อส่งิ ดีๆ แกผ่ ู้อื่น เพราะไมว่ ่าข้าพเจา้ จะปฏบิ ัตติ นตามบทบาทหน้าทีใ่ นสถานภาพ “ลกู ” “ทหาร” “ศษิ ย”์ และ “คร”ู แตท่ งั้ หมดน้ี ขา้ พเจา้ กไ็ ดป้ ฏบิ ตั ติ นใหส้ มกบั การได้ เปน็ สมาชกิ TO BE NUMBER ONE ซง่ึ เชอื่ มน่ั วา่ สมาชกิ คนอนื่ ๆ ทก่ี ระจายอยู่ ท่วั ทกุ ภมู ิภาคของประเทศไทยล้วนกำ� ลงั รงั สรรคค์ วามดีและมุง่ ม่ันทำ� คุณประโยชน์ เพอ่ื ตอบแทนบุญคณุ แผ่นดินอยา่ งเต็มศักยภาพ โดยมี TO BE NUMBER ONE เปน็ ศนู ย์กลางเช่อื มร้อยประสานหวั ใจของสมาชกิ แต่ละคนให้เปน็ หน่งึ เดยี ว และมีความ หนักแน่นในการเป็นคนเกง่ โดยไมพ่ ่งึ ยาไดเ้ ป็นอยา่ งดี 138 Toเbรยีeงnคuวาmมbสeงิ่ ดr ๆีone