มดกับตั๊กแตน

ตั๊กมแตดนกับ The Ants and the Grasshopper

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ณ บริเวณทุ่งหญ้าอันกว้าง ใหญ่ มีครอบครัวมดฝูงเล็กอาศัยอยู่รวมกันใต้โพรงดิน ขนาดกำลังพอเหมาะ ซึ่งข้าง ๆ โพรงดินนั้นคือขอนไม้ เก่าที่ตั๊กแตนเจ้าสำราญใช้พักอาศัยเช่นกัน

เช้าวันหนึ่งในฤดูร้อน ตั๊กแตนร้องเพลงอย่างสนุกสนาน มันก็หันไปเห็นฝูงมดขนอาหารเดินผ่านมา จึงเอ่ยปาก ชวนฝูงมดให้มาร้องเพลงด้วยกัน มดตัวหนึ่งตอบว่า \"ไม่ ได้หรอก พวกข้าต้องรีบหาอาหารมาตุนไว้ สำหรับฤดู หนาวที่กำลังจะมาถึง แล้วเจ้าไม่เตรียมอาหารไว้บ้าง หรือ\" \"ไม่เห็นต้องรีบเลย อีกตั้งนานกว่าจะถึงฤดูหนาว\" ตั๊กแตนตอบ

เวลาผ่านไปไม่นานนัก ลมหนาวเย็นยะเยือกก็มาเยือน ในขณะเดียวกัน ผลไม้พืชพรรณที่เคยงอกเงยต่างโรยรา \"ดีนะเนี่ยที่เราเก็บอาหารเอาไว้ เยอะแยะ คราวนี้จะได้กินแบบไม่ต้องกลัวอด\" มดตัวเล็กเอ่ยขึ้นมา ก๊อก ก๊อก ก๊อก ! !... เสียงเคาะประตูหน้าโพรงมดดังขึ้น

หน้าประตูนั้นคือตั๊กแตนเจ้าสำราญผู้พักอาศัยอยู่ข้าง ๆ \"สวัสดีมดเอ๋ย ฉันหิวเหลือเกินไม่ได้กินอะไรมาหลายวัน พอจะมีอาหารแบ่งฉันบ้างไหม\" ตั๊กแตนขอร้อง ''บ้าน เธอไม่มีอะไรกินเลยหรือ มัวแต่เล่นดนตรีสนุกสนาน ถ้า เธอไม่รู้จักแบ่งเวลาเล่นกับเวลาทำงาน ฉันก็คงปัน อาหารให้เธอไม่ได้ เจ้ากลับไปเถอะ''

พอสิ้นคำพูดของหัวหน้ามด เจ้าตั๊กแตนเลยเดินกลับบ้านไปแบบหิวโหย ส่วนฝูงมดก็พักผ่อนแบบสำราญกับอาหารที่ตุนมาจากช่วงหน้าร้อน นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า จงเตรียมการล่วงหน้าเผื่อไว้ในยามขัดสน